War :Ενδοπελοποννησιακή διαμάχη

[alma]

Θα βάλω δύσκολα...Ωραία τα είπατε στο war Πελοπόννησος vs Κρήτη για τα τοπία,τις πόλεις,τα χωριά,τη φύση,την ιστορία της Πελοποννήσου.

Ποιά είναι όμως η αγαπημένη σας περιφερειακή ενότητα;

Λόγω δυσκολίας στην απάντηση,άντε να βάλω μέχρι 2 επιλογές...

Για να σας δω

 

[Extra muros]

Δυνατό war, στηρίζω. Αν και δεν έχω εξίσου πλήρη εικόνα για όλους τους νομούς κ διοικητικά δύο εξ αυτών ανήκουν στη Δυτική Ελλάδα, θα πω Μεσσηνία με διαφορά στήθους από Λακωνία, καθώς η πρώτη δίνει τον πιο ολόπλευρο ίσως συνδυασμό αρχαιοτήτων κ αξιοθεατων ευρυτερα, ιστορικών οικισμών/θέσεων, φύσης, παραλιών, φαγητού κ εχει κι όμορφη πρωτεύουσα π μόνο της Αργολίδας την ξεπερνάει από τις άλλες, βέβαια μιλάμε για άλλη τάξη μεγέθους Ναύπλιο με Καλαμάτα, οπότε ίσως η σύγκριση αδικεί τη δεύτερη. Αν πάμε καθαρά σε θέμα φύσης κι (ημι)ορεινών χωριών, δύσκολα χάνει η Αρκαδία.Για ανθρώπους δε θα μιλήσω, για να μην μπλέξουμε στα γνωστά στερεότυπα.

 

[Señor_Nada]

Ίσως το πιο δύσκολο war που θυμάμαι να έχω δει. Ακόμα και με 2 ψήφους θέλει σκέψη. Είμαι ανάμεσα σε 3 και δεν ξέρω ποιο να αφήσω εκτός.

Αν μπορείς να κάνεις επεξεργασία @alma αλλαξε τον τίτλο σε War: ενδοπελοποννησιακη διαμάχη για να φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι war και να είναι στο ίδιο στυλ με τα υπόλοιπα. Γιατί συνήθως αυτά που δεν το έχουν στον τίτλο χάνονται στα υπόλοιπα θέματα.

 

[annoula]

Δυνατό war. Στηρίζω κ εγώ αρκεί να μου πει κάποιος πως πας από Καλαμάτα Αμαλιάδα απ τον καινούριο δρόμο. Σε ποιό σημείο πριν τον Πύργο στρίβεις ώστε να μην μπεις μέσα στον Πύργο οεο???

 

[varioAthens]

Αχαϊα η υποτιμημενη!!
Αυτος ο Νομος συνδυαζει τα παντα: βουνα, παραλιες, φαραγγι, λιμνη, σπηλαια, φυση, παραδοση, ιστορια και μια πρωτευουσα με φοβερη ζωντανια.
Τι να πρωτοπω? Για τα γραφικα Καλαβρυτα και την Αγια Λαυρα που εχουν τετοια ιστορια? Το Μεγα Σπηλαιο πανω στον βραχο που σου κοβει την ανασα? Το Πλανητερο μέσα στα πλατανια και τα τρεχουμενα νερα? Τη Ζαρουχλα και την Λιμνη Τσιβλου? Το θαυμα που λεγεται Σπηλαιο των Λιμνων?
Το Φαραγγι του Βουραικου με τον οδοντωτο? Την παραλια της Καλογριας και το μοναδικο Δασος της Στροφυλιας? Ή για την Πατρα με το Καστρο, το Ρωμαικο Ωδειο, το "Αχαια Κλαους", την εντονη φοιτητικη ζωη και το Καρναβαλι?
Ελα σας παρακαλω τωρα... με συγχισατε παλι!!

 

[alma]

Ίσως το πιο δύσκολο war που θυμάμαι να έχω δει. Ακόμα και με 2 ψήφους θέλει σκέψη. Είμαι ανάμεσα σε 3 και δεν ξέρω ποιο να αφήσω εκτός.

Αν μπορείς να κάνεις επεξεργασία @alma αλλαξε τον τίτλο σε War: ενδοπελοποννησιακη διαμάχη για να φαίνεται ξεκάθαρα ότι είναι war και να είναι στο ίδιο στυλ με τα υπόλοιπα. Γιατί συνήθως αυτά που δεν το έχουν στον τίτλο χάνονται στα υπόλοιπα θέματα.

Αμ, έτσι κάνω. Βάζω war που δυσκολεύουν ακόμα κι εμένα στο τι θα ψηφίσω.

Τελικά την προσθεσα τη λέξη war...

 

[underwater]

Πολύ δύσκολα μας έβαλες βρε συ alma. Ειδικά για μένα (100% Πελοποννήσια, με σπίτια σε Κορινθία κι Αρκαδία όπου ουσιαστικά μεγάλωσα και επιπλέον ρίζες από Μεσσηνία και Ηλεία) είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσω.

Λατρεύω επίσης Αχαΐα (το χωριό μου αν και ανήκει στην Κορινθία είναι πολύ κοντά στα σύνορα κι έτσι από παιδί εξερευνουσα και τους δύο νομούς) και προσυπογράφω όσα είπε η @varioAthens για το νομό της. Έχω πεζοπορησει το φαράγγι του Βουραϊκού τρεις φορές (και έχω κάνει αρκετές τη διαδρομή με τον Οδοντωτό), ένα από τα καλύτερα μπάνια της ζωής μου ήταν πριν λίγα χρόνια μέσα Αυγούστου στη λίμνη Τσιβλού με θέα το απέραντο πράσινο των ελατων (ειλικρινά ούτε στην Ελβετία δεν απόλαυσα τόσο το κολύμπι σε λίμνη), έχω διασχίσει τη γέφυρα Ριου-Αντιρριου ηλιοβασίλεμα χαζεύοντας τα καραβάκια να περνάνε, μου αρέσει η ενέργεια της Πάτρας, η φύση του νομού κλπ κλπ, ενώ από μικρή έχω μάθει να αγοράζω μόνο φέτα Καλαβρύτων και σνομπάρω όλες τις άλλες.

Η πρώτη μου ψήφος θα πήγαινε ούτως ή άλλως στην Αρκαδία, για τη δεύτερη όμως αμφιταλαντεύτηκα μεταξύ Κορινθίας και Αχαΐας. Εν τέλει αποφάσισα να τη δώσω στην Κορινθία, επειδή ήθελα να μιλήσω λίγο για τις ομορφιές ενός πιο παραγκωνισμένου θα έλεγα νομού, τον οποίο γνωρίζω καλά επειδή ως παιδί περνούσα εκεί το 1/3 του έτους.

Αυτό που λατρεύω είναι ο συνδυασμός θάλασσας και βουνού. Το πώς μπορείς να διακτινιστείς από το ένα στο άλλο μέσα σε λίγα λεπτά. Και παρότι τα τελευταία χρόνια μας έχουν κατακαψει, η Ζήρεια και τα υπόλοιπα βουνά μας συνεχίζουν να κόβουν την ανάσα. Υπέροχα ορεινά χωριουδάκια (με πιο διάσημα τα Τρίκαλα), φοβερές θέες, δύο πανέμορφες λίμνες (η καρτποσταλική Δόξα-Φενεού που το φθινόπωρο όταν ντύνεται στα κιτρινοπορτοκαλι είναι όνειρο και η "μυθική" Στυμφαλία, υδροβιοτοπος λατρεμένος για όσους αγαπούν την παρατήρηση πτηνών).

Στα βουνά της Κορινθίας βρίσκεται η μοναδική βουδιστική στουπα στην Ελλάδα, σε μια μαγική τοποθεσία. Κρυμμένο μυστικό και η μόνη της Παναγίας Κορφιώτισσας στο βουνό που δεσπόζει πάνω από το χωριό Καμάρι, με θέα σε όλο τον Κορινθιακό.

Το Ξυλόκαστρο έχει ένα υπέροχο πευκοδάσος που καταλήγει στη θάλασσα. Το να κολυμπάς με θέα τα πεύκα ηρεμεί την ψυχή. Υπέροχη παραλία έχει και το Δερβένι, με θέα τα παλιά πέτρινα πελοποννησιακά σπίτια, ενώ τα ηλιοβασιλέματα και στις δύο αυτές κωμοπολεις είναι συγκλονιστικά.

Εντυπωσιακοί αρχαιολογικοί χώροι (Αρχαία Κόρινθος, Ακροκόρινθος, Νεμέα), εξαιρετικά κρασιά με επίκεντρο τη Νεμέα, παντού αμπέλια και εκτάσεις γεμάτες εσπεριδοειδή, καθώς πρόκειται για έναν ευλογημένο, εύφορο τόπο.

Για την Αρκαδία πάλι δεν θα πω πολλά, επειδή ξέρω ότι θα γραφτούν από άλλους. Τα ορεινά χωριά της είναι μαγευτικά κι επειδή τα έζησα ως παιδί πριν γίνουν "τρεντ", νιώθω ότι γνωρίζω τον τόπο με έναν πιο εσωτερικό τρόπο σε σχέση με τον περισσότερο κόσμο και αυτό με συγκινεί. Τα πεζοπορικα της μονοπάτια είναι απίστευτα (ειδικά η διάσχιση του φαραγγιού του Λουσίου και η διαδρομή μεταξύ Νυμφασιας και Βυτινας είναι τα προσωπικά μου αγαπημένα).

Η ιστορία του τόπου είναι επισης τόσο σημαντική που νιώθω ότι προσδίδει κάτι στην ενέργειά του. Ένα ταξίδι στη Δημητσάνα και μια βόλτα στο Μουσείο Υδροκίνησης και στη διαδικασία παραγωγής μπαρουτιού είναι μάθημα ιστορίας απο μόνο του. Η Μονή Προδρόμου πάλι είναι ένα μέρος που όταν το προσεγγίσεις, κρεμασμένο καθώς είναι στα βράχια, σχεδόν δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι όντως υπάρχει.

Και φυσικά ιδιαίτερα είναι και τα παραθαλάσσια κομμάτια του νομού στην περιοχή της Κυνουρίας, με μερικά πολύ όμορφα χωριουδάκια γύρω γύρω.
Για όσους αγαπούν τα πανηγύρια, να αναφέρω ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό κομμάτι της κουλτούρας των Αρκάδων και αν κάποιος κάνει διακοπές εκεί μπορεί να πηγαίνει κάθε μέρα σε διαφορετικό. Εγώ πάλι επειδή ανατριχιαζω και μόνο όταν ακούω τον ήχο του κλαρίνου προσπερνάω.

Τέλος, θα μπορούσα να είχα ψηφίσει αρκετές ακόμα από τις επιλογές. Η Πελοπόννησος είναι ευλογημένος τόπος. Δε νομίζω ότι υπάρχει νόμος της που να μην έχει "υλικό". Η επιλογή είναι δύσκολη, προσωπικά έχω υπέροχες αναμνήσεις από όλους της τους νομούς (ναι, ακόμα και από την Ηλεία ).

 

[alma]

Όταν φέτος πήγαμε στην Καστάνιτσα, είδα πως και τα λιγότερο δημοφιλή ορεινά χωριά της Αρκαδίας, έχουν την ομορφιά,τη γραφικότητα, τα πέτρινα αρχοντόσπιτα, τις επιβλητικές εκκλησίες, την καταπράσινη φύση που μπορεί να βρεις και στα πιο δημοφιλή...
Για να μην μιλήσω για τις παραλίες που πολλοί τις προσπερνούν σαν να μην έχει ο νομός παραλίες, ενώ αρκετές είναι αξιόλογες...

Παλιά Αρκαδία για μένα ήταν Δημητσάνα, Στεμνίτσα,Βυτίνα, Λαγκάδια, Λεβίδι, Χρυσοβίτσι, Βαλτεσινικο κλπ...
Τώρα είναι και τα Δολιανά,η Ορεινή Μελιγου, η μονή Λουκους, το Ελαιοχώρι με τους ντόπιους πρόθυμους να σου σερβίρουν ό,τι μπορέσουν ακόμα και καθημερινές όταν είσαι ο μοναδικός τουρίστας κλπ ....και φυσικά το παραλιακό μέτωπο που σε κάποια σημεία είναι μέτριο αλλά σε άλλα πραγματικά καλό...

 

[thanos75]

Ψήφισα Ηλεία τελικά....Ο νομός διαθέτει ομοίως ωραία ορεινά χωριά (Σμέρνα, Μίνθη, Ανδρίτσαινα, Φιγαλεία) και ωραία ορεινά τοπία, που δεν έχουν να ζηλέψουν και πολλά από τα ορεινά χωριά της υπόλοιπης Πελοποννήσου (και ευτυχώς δεν έχουν γίνει ακόμα τόσο "trendy"), αλλά συνδυάζει και την απέραντη γαλάζια απεραντοσύνη του Ιονίου (είμαι γενικά των ανοιχτών θαλασσών). Επίσης ένα από τα πιο ιδιαίτερα τοπία πανελλαδικά κατά τη γνώμη μου βρίσκεται στην Ηλεία, και αναφέρομαι στην περιοχή του Καιάφα: λίμνη με ιαματικά λουτρά και καταπράσινο τοπίο γύρω γύρω, και μια καταπράσινη λωρίδα γης να χωρίζει αυτή τη λίμνη από το ανοιχτό Ιόνιο. Να μη μιλήσω βέβαια και για την Αρχαία Ολυμπία.....
Και το σημαντικότερο: παραμένει αρκετά αυθεντική (ίσως και στα όρια του cult σε κάποιες περιπτώσεις) σε αυτό που προσφέρει γενικά στον επισκέπτη της

 

[underwater]

Όταν φέτος πήγαμε στην Καστάνιτσα, είδα πως και τα λιγότερο δημοφιλή ορεινά χωριά της Αρκαδίας, έχουν την ομορφιά,τη γραφικότητα, τα πέτρινα αρχοντόσπιτα, τις επιβλητικές εκκλησίες, την καταπράσινη φύση που μπορεί να βρεις και στα πιο δημοφιλή...
Για να μην μιλήσω για τις παραλίες που πολλοί τις προσπερνούν σαν να μην έχει ο νομός παραλίες, ενώ αρκετές είναι αξιόλογες...

Παλιά Αρκαδία για μένα ήταν Δημητσάνα, Στεμνίτσα,Βυτίνα, Λαγκάδια, Λεβίδι, Χρυσοβίτσι, Βαλτεσινικο κλπ...
Τώρα είναι και τα Δολιανά,η Ορεινή Μελιγου, η μονή Λουκους, το Ελαιοχώρι με τους ντόπιους πρόθυμους να σου σερβίρουν ό,τι μπορέσουν ακόμα και καθημερινές όταν είσαι ο μοναδικός τουρίστας κλπ ....και φυσικά το παραλιακό μέτωπο που σε κάποια σημεία είναι μέτριο αλλά σε άλλα πραγματικά καλό...

Όπως τα λες.
Οκτώβριο του 2023 πήγα για μια πεζοπορία στον Πάρνωνα και καταλήξαμε στο χωριό Άγιος Πέτρος Κυνουρίας, το οποίο δεν γνώριζα καν πριν.

Παρότι δεν πρόκειται για χωριό "σταρ" ήταν ανέλπιστα όμορφο. Μάλιστα πέσαμε πάνω σε πανηγύρι. Η στιγμή που ένας παππούς γύρω στα 90 κάθισε δίπλα στην ορχήστρα κι άρχισε να τραγουδα μας συγκίνησε όλους. Απλή ανόθευτη στιγμή ελληνικής επαρχίας.

Κι επειδή αν δεν παινεψουμε το σπίτι μας θα πέσει να μας πλακώσει, αν κάποια στιγμή θελήσετε να επισκεφτείτε την Γορτυνία, αλλά να βγείτε λίγο έξω από Δημητσάνα, Ζάτουνα, Στεμνίτσα κλπ κάντε μια βόλτα στο χωριό μου τον Ράφτη. Ένα πολύ μικρό και ήσυχο χωριό, αλλά πολύ "καλοφτιαγμένο", με πολύ αυθεντικά ταβερνάκια και μερικά αξιόλογα καταλύματα. Must το ξωκλήσι του Αϊ-Γιωργη με θέα όλο το χωριό, όπου δίναμε τα εφηβικά μας κρυφά ραντεβού, αλλά και το ασκηταριό του Αγίου Ταξιάρχη, το οποίο προσεγγίζεται από πεζοπορικό μονοπάτι (παλιά δεν είχε καλή σήμανση, έχω χρόνια να πάω).

 

[alma]

Κι επειδή αν δεν παινεψουμε το σπίτι μας θα πέσει να μας πλακώσει, αν κάποια στιγμή θελήσετε να επισκεφτείτε την Γορτυνία, αλλά να βγείτε λίγο έξω από Δημητσάνα, Ζάτουνα, Στεμνίτσα κλπ κάντε μια βόλτα στο χωριό μου τον Ράφτη. Ένα πολύ μικρό και ήσυχο χωριό, αλλά πολύ "καλοφτιαγμένο", με πολύ αυθεντικά ταβερνάκια και μερικά αξιόλογα καταλύματα. Must το ξωκλήσι του Αϊ-Γιωργη με θέα όλο το χωριό, όπου δίναμε τα εφηβικά μας κρυφά ραντεβού, αλλά και το ασκηταριό του Αγίου Ταξιάρχη, το οποίο προσεγγίζεται από πεζοπορικό μονοπάτι (παλιά δεν είχε καλή σήμανση, έχω χρόνια να πάω).

Ήδη σημειώθηκε για μελλοντική επίσκεψη...

 

[alma]

Και επειδή λέμε για ακριβές ξαπλώστρες και μάλιστα στην Αττική με τα νερά και την ατμόσφαιρα που όλοι γνωρίζουμε, πάρτε τιμές σε ξαπλώστρες Αρκαδίας στα Κάτω Βερβενα...οκ είναι πολύ ρηχά τα νερά, εκνευριστικά ρηχά σε κάποια σημεία, αλλά και στη Βάρκιζα για παράδειγμα εξίσου ρηχά είναι...