Vrasidas Cub
Member
- Μηνύματα
- 74
- Likes
- 370
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
- Κεφάλαιο 30
- Κεφάλαιο 31
- Κεφάλαιο 32
- Κεφάλαιο 33
Προσπαθώ μέρες τώρα να κάνω απολογισμό … Δεν είναι εύκολο. Όχι γιατί είναι κάτι πολυσύνθετο, αλλά γιατί ασυνείδητα ή συνειδητά το αποφεύγω … Φυσική αντίδραση του μυαλού εμπρός σε κάτι δυσάρεστο, αντίδραση η οποία μέχρι σήμερα με είχε νικήσει. Αλλά σήμερα δεν κάνω πίσω ...
Μετά από σχεδόν 4.500 χλμ οδοιπορικού … τί μου έμεινε από τη χώρα ? … κάθε φορά που το σκέφτομαι το βλέμμα σκοτεινιάζει ... όπως και η ψυχή μου …
Προσπαθώ να εκφράσω με μια μόνο λέξη το τι μου έμεινε για κάθε ένα πράγμα ξεχωριστά που μου έκανε εντύπωση, αλλά το λεξικό με τα παράγωγα της θλίψης δεν βοηθά … Θα αρκεστώ μόνο στην λέξη «εγκατάλειψη» … Σκεφτείτε ό,τι θέλετε για αυτήν την χώρα … θα δείτε όμως ότι πάντα κάπου σε αυτές στις σκέψεις κολλά σε κάποια γωνίτσα και η λέξη “εγκατάλειψη” …
Από το σχολείο θυμάμαι ότι χώρα μας χαρακτηριζόταν ως «γεωργική – κτηνοτροφική - αλιευτική – τουριστική» … και αν θυμάμαι λάθος κάποιος να με διορθώσει. Μιλάμε λοιπόν για πλήρη γεωργική και κτηνοτροφική εγκατάλειψη … και από τα ακούσματα που έχω για την αλιεία, δεν πάει και αυτή πίσω … Τα εκατοντάδες μόνο καΐκια που διέλυσαν για κάποια χάρτινα ψίχουλα, φτάνει …
Η επαρχία έχει εγκαταλειφτεί στην τύχη της ... Εκτάσεις και βοσκότοποι μια απέραντη ερημιά … Αλλά με τι χέρια να δουλευτούν και να αποδώσουν … Όταν μια χώρα έχει σαν πρότυπα λιμοκοντόρους, δεν μπορείς να ελπίζεις σε πολλά ...Το Ελληνικό όνειρο - αντίστοιχα με το άλλο της Αμερικής – βρήκε κατάλληλο χωράφι και έπιασε τόπο … “γεμάτη τσέπη – άδεια ζωή” … και ποιος γ@μεί το αύριο … ας κοιτάξουν οι επόμενοι να περάσουν καλά και αυτοί …
Περνούσα ενδιάμεσα από διάσπαρτα μοναχικά χωριά και κοινότητες και δεν κυκλοφορούσε ψυχή ... Τα πάντα κλειστά, χωριά φαντάσματα ...
Άδειασε και εξακολουθεί να αδειάζει η επαρχία … Βλέπεις αυτήν την απίστευτη δυναμική που έχει ο τόπος σε αυτούς τους τομείς και το μυαλό μουδιάζει με την απίστευτη ηλιθιότητα αυτού του λαού … Να έχεις το καρδάρι γεμάτο γάλα και για ένα κόμπλεξ ή έλλειψη οράματος, να το κλωτσάς με μανία να το χύσεις κάτω … Χωριά και τοποθεσίες που θα μπορούσαν να είναι προορισμοί 12 μήνες τον χρόνο … Να έχουν γεμίσει οι επαρχιακοί μας δρόμοι με μοτοσικλέτες από όλη την Ευρώπη … Σε κάθε γωνιά Β&Β και από κάτω οργανωμένες απλές καταστάσεις για τουρισμό με σκοπό τη φόρτωση των μπαταριών της ψυχής … Θα γύριζαν πίσω οι κρυόκωλοι και θα παινεύονταν ότι άρμεξαν και 10 γίδια … ότι μάζεψαν τα αυγά τους απ’ ευθείας από το κοτέτσι … Ότι είδαν πράμματα και θάματα διαφορετικά από τις χώρες τους … Ότι άρχισαν να καταλαβαίνουν τις έννοιες των λέξεων φιλότιμο – φιλοξενία- κέφι – γνήσιο χαμόγελο – γεύση …
Το κάθε χωριό έπρεπε να είναι μια οργανωμένη αυτόνομη οικονομικά κοινότητα. Τα τρακτέρ σαπίζουν ενώ θα ‘πρεπε κάθε κοινότητα να έχει το πολύ 5 καλούς γεωργικούς ελκυστήρες (τρακτέρ) και να τα δουλεύουν από το πρωί έως το βράδυ με χωράφια ενωμένα … Κόστος και συντήρηση μηχανημάτων ανάλογα με τα στρέμματα του καθενός … το ίδιο και σε ότι αφορά τα έσοδα … Το ίδιο και με τους ελαιώνες ….τα αμπέλια (όσα τουλάχιστον έχουν διασωθεί ακόμα) … Κάθε κοινότητα έχει νέους που μιλούν μια ξένη γλώσσα … μια βόλτα στην Ευρωπαϊκή αγορά και κλείνουν απ’ ευθείας την παραγωγή τους στις έξω αγορές πετώντας από πάνω τους νταβατζιλίκια και εξαρτήσεις …
Έβλεπα τις οργανωμένες καλλιέργειες των καρποφόρων δέντρων στην Β. Ελλάδα και ζήλευα απίστευτα …
Τι να πει κανείς για την κτηνοτροφία … Απέραντα βοσκοτόπια έρημα … Ο νεοέλληνας όμως προτίμησε αντί να διαχειρίζεται ο ίδιος τα μαντριά του … να μπει ο ίδιος σε ένα από αυτά και να τον διαχειρίζονται «βοσκοί» άλλοι … Απέκτησε διατροφικές συνήθειες των ζωντανών που κάποτε ο ίδιος τάιζε … και ο σανός μπήκε στο καθημερινό του πιάτο … ήδη μασημένος και χωνεμένος από χαζοκούτια και φυλλάδες … Μπήκε σε άπληστα απρόσωπα μαντριά διαλέγοντας για τσοπάνηδες, χασάπηδες … Τα οράματα και οι ιδέες ολόκληρου λαού στηρίζονται πλέον στις “δόσεις” από το εξωτερικό … Όλη η χώρα ένα τεράστιο μαντρί … πόση θλίψη … Η μυρουδιά του ξεπεσμού αποπνικτική … Η Ελλάδα πολλές φορές έχει πέσει στο παρελθόν. Η διαφορά του να “πέφτω” με τον “ξεπεσμό” όμως τεράστια … Το ότι δεν υπάρχει πλέον χρόνος για χάσιμο είναι εμφανές όπου και γύριζα το μάτι μου … και ο χρόνος δεν έχει χειρόφρενο, ούτε μπορείς να του σβήσεις τη μηχανή ή να γυρίσεις τα χιλιόμετρα πίσω … Αναρωτιέμαι συνεχώς, ποιά θα είναι η τύχη του χωριού στον Έβρο που ήπια καφέ στον καφενέ της πλατείας του …
Απίστευτο κι όμως αληθινό … σε 10 μέρες οδικής περιπλάνησης, συνάντησα έξω από πόλεις μόνο 3 φορές περιπολικά … Μια στο μοναστήρι στο Προυσό – μία έξω από το Γομάτι Χαλκιδικής και μια στο Μαυροβούνι στην Όσσα Μαγνησίας … Το τζιπ του λιμενικού που δεν σταμάτησε στην μέση του πουθενά να ρωτήσει εάν θέλω κάποια βοήθεια, δεν μετρά … Τα συμπεράσματα δικά σας …
Υπάρχει όμως μια ακόμη ανοικτή πληγή στην ψυχή μου … Η πληγή που άνοιξαν τα εκατοντάδες εικονοστάσια στις άκρες των δρόμων … ακόμα και των πιο ερημικών. Μέχρι τώρα – στο σχετικό forum - ανάρτησα μόνο δύο φωτογραφίες σχετικές με τα όσα γράφω. Αυτήν με τις τρεις ψυχούλες έξω από το Νευροκόπι … και του πιτσιρικά έξω από το Προκόπι στην Εύβοια. Στην πραγματικότητα μέσα σε 10 ημέρες έχω τραβήξει άπειρες τέτοιες φωτογραφίες. Έχω φωτο που σε μια στροφή έξω ακριβώς από το χωριό, υπάρχουν έξι εικονοστάσια … έξι ρε !! Μιλάμε για κανονική γενοκτονία !! Τα περισσότερα αφορούν νέους ανθρώπους … Αναλογίζεσαι τον πόνο πίσω από κάθε εικονοστάσι και τη φυσική καταστροφή που δεν το χωρά ο νους … Πόσα αγέννητα παιδιά που δεν θα συμπληρώσουν αυτόν τον τόπο εξ' αιτίας τόσων θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων … Πόση Εθνική καταστροφή … και σκύβοντας λίγο πιο κάτω … πόσοι χαροκαμένοι γονείς … πόσες κατεστραμμένες φαμίλιες … Κάθε χωριό έχει τον τρελό του και πολύ περισσότερους σκοτωμένους από άγνοια – έλλειψη Παιδείας και ενδιαφέροντος της “μύξας” που λέγεται Πολιτεία … Σκέφτομαι ότι όλο αυτό το σκηνικό συμβαίνει εδώ και τόσες δεκαετίες σε καθημερινή βάση και πλέον έχει θρονιάσει στην συνείδησή μας σαν κάτι φυσιολογικό …. Ακούς ειδήσεις και μαθαίνεις ότι σήμερα σκοτώθηκαν πέντε ... όπως και εχθές και παραπροχτές … και λες πέντε ?? .. ρε μπράβο !!?? … και αλλάζεις το κανάλι μην χάσεις σκηνή από εκπομπάρα που βγάζει ταλεντάρες … Και το θεμελιώδες ερώτημα βασανίζει το σανοταϊσμένο μυαλό : “Αλήθεια, ποιός να βγει άραγες πρώτος ??” … Πώς να μην υπάρχει μίσος για τους ηθικούς αυτουργούς …
Μια ακόμη αλήθεια είναι ότι κουράστηκα … Κουράστηκα να μην φέρομαι με αγάπη και ενδιαφέρον στον εαυτό μου … και αυτό βγήκε σε αυτό το ταξίδι … Το μοναχικό αυτό οδοιπορικό μόνο μοναχικό δεν ήταν … είχα ξεχάσει πόσο πολύ τα βρίσκω με τον Βρασίδα. Είχα αγνοήσει επιδεικτικά πόσο τον είχα παραμελήσει … και έχω ανοικτά γραμμάτια πλέον μαζί του … Αντιλαμβάνομαι μια παραπλανητική ικανοποίηση μικροματαιοδοξίας καθώς μέχρι τώρα έχω γυρίσει καμιά 10αριά γωνιές σε αυτόν τον πλανήτη. Θα έπρεπε όμως, να έχω γυρίσει 50 ακόμη ... και αυτό έγινε αντιληπτό εξ' αιτίας του ταξιδιού με την πάπια … Δεκάδες χιλιάδες ξοδεύτηκαν σε ανούσια πράγματα … π.χ. σε ακριβά μηχανήματα που κυλούν πάνω σε δύο ή τέσσερις ρόδες … Μαλακία γκράντε, Βρασίδα … Αν είχες ξοδέψει ένα απειροελάχιστο ποσό από αυτά σε ένα αξιόπιστο ταπεινό όχημα, με τα υπόλοιπα θα είχες ταξιδέψει μαζί του σε μέρη που τώρα μόνο με το μυαλό σου έχεις πάει ή πιθανότητα θα μπορέσεις να πας … Πόσο σημαντικό είναι η σωστή διαχείριση των χρημάτων … πόσο σημαντικό να επενδύεις με αυτά σε εικόνες – εμπειρίες – γεύσεις – μυρωδιές – γνωριμίες που θα σε ακολουθούν ή θα στιγματίσουν την υπόλοιπη ζωή σου … δηλαδή να επενδύεις στην πραγματική ζωή και πέρασμα από αυτόν τον πλανήτη. Όποιοι σκέφτονται να ρίξουν καμιά 20αριά χιλιάρικα σε σούπερ ντούπερ μοτο, ας το ξανασκεφτούν διπλά … Τί εικονικό θα κερδίσουν και τι πραγματικό θα χάσουν …. Πόσα ταξίδια θα χάσουν με αυτά τα χρήματα … πότε πραγματικά θα τα αποσβέσουν … και το κυριότερο … με ποιόν τρόπο …
Στο μοναχικό μου ταξίδι, κατάλαβα και κάτι ακόμα ... ότι η δεξαμενή της υπομονής μου για πολλά πράγματα έχει στεγνώσει εδώ και πολύ καιρό … Με τις αναθυμιάσεις τσούλαγε το πράμα … Όχι πια υπομονή με αγενείς κάφρους … όχι πια υπομονή με ασεβείς ραγιάδες … όχι πια υπομονή με πυρηνικούς επιστήμονες … όχι πια υπομονή σε ανόητες και γεμάτες κόμπλεξ συζητήσεις … όχι πια υπομονή σε οτιδήποτε πληγώνει ή σκοτώνει όνειρα και οράματα ... πόσο μάλλον σε αντίστοιχες συμπεριφορές …
Το συμπέρασμα είναι, ότι οι πάπιες εκτός από φανταστικά εδέσματα … προκαλούν και προϋποθέσεις για πραγματικούς απολογισμούς ζωής ...
Συνεχίζεται ...
Μετά από σχεδόν 4.500 χλμ οδοιπορικού … τί μου έμεινε από τη χώρα ? … κάθε φορά που το σκέφτομαι το βλέμμα σκοτεινιάζει ... όπως και η ψυχή μου …
Προσπαθώ να εκφράσω με μια μόνο λέξη το τι μου έμεινε για κάθε ένα πράγμα ξεχωριστά που μου έκανε εντύπωση, αλλά το λεξικό με τα παράγωγα της θλίψης δεν βοηθά … Θα αρκεστώ μόνο στην λέξη «εγκατάλειψη» … Σκεφτείτε ό,τι θέλετε για αυτήν την χώρα … θα δείτε όμως ότι πάντα κάπου σε αυτές στις σκέψεις κολλά σε κάποια γωνίτσα και η λέξη “εγκατάλειψη” …
Από το σχολείο θυμάμαι ότι χώρα μας χαρακτηριζόταν ως «γεωργική – κτηνοτροφική - αλιευτική – τουριστική» … και αν θυμάμαι λάθος κάποιος να με διορθώσει. Μιλάμε λοιπόν για πλήρη γεωργική και κτηνοτροφική εγκατάλειψη … και από τα ακούσματα που έχω για την αλιεία, δεν πάει και αυτή πίσω … Τα εκατοντάδες μόνο καΐκια που διέλυσαν για κάποια χάρτινα ψίχουλα, φτάνει …
Η επαρχία έχει εγκαταλειφτεί στην τύχη της ... Εκτάσεις και βοσκότοποι μια απέραντη ερημιά … Αλλά με τι χέρια να δουλευτούν και να αποδώσουν … Όταν μια χώρα έχει σαν πρότυπα λιμοκοντόρους, δεν μπορείς να ελπίζεις σε πολλά ...Το Ελληνικό όνειρο - αντίστοιχα με το άλλο της Αμερικής – βρήκε κατάλληλο χωράφι και έπιασε τόπο … “γεμάτη τσέπη – άδεια ζωή” … και ποιος γ@μεί το αύριο … ας κοιτάξουν οι επόμενοι να περάσουν καλά και αυτοί …
Περνούσα ενδιάμεσα από διάσπαρτα μοναχικά χωριά και κοινότητες και δεν κυκλοφορούσε ψυχή ... Τα πάντα κλειστά, χωριά φαντάσματα ...
Άδειασε και εξακολουθεί να αδειάζει η επαρχία … Βλέπεις αυτήν την απίστευτη δυναμική που έχει ο τόπος σε αυτούς τους τομείς και το μυαλό μουδιάζει με την απίστευτη ηλιθιότητα αυτού του λαού … Να έχεις το καρδάρι γεμάτο γάλα και για ένα κόμπλεξ ή έλλειψη οράματος, να το κλωτσάς με μανία να το χύσεις κάτω … Χωριά και τοποθεσίες που θα μπορούσαν να είναι προορισμοί 12 μήνες τον χρόνο … Να έχουν γεμίσει οι επαρχιακοί μας δρόμοι με μοτοσικλέτες από όλη την Ευρώπη … Σε κάθε γωνιά Β&Β και από κάτω οργανωμένες απλές καταστάσεις για τουρισμό με σκοπό τη φόρτωση των μπαταριών της ψυχής … Θα γύριζαν πίσω οι κρυόκωλοι και θα παινεύονταν ότι άρμεξαν και 10 γίδια … ότι μάζεψαν τα αυγά τους απ’ ευθείας από το κοτέτσι … Ότι είδαν πράμματα και θάματα διαφορετικά από τις χώρες τους … Ότι άρχισαν να καταλαβαίνουν τις έννοιες των λέξεων φιλότιμο – φιλοξενία- κέφι – γνήσιο χαμόγελο – γεύση …
Το κάθε χωριό έπρεπε να είναι μια οργανωμένη αυτόνομη οικονομικά κοινότητα. Τα τρακτέρ σαπίζουν ενώ θα ‘πρεπε κάθε κοινότητα να έχει το πολύ 5 καλούς γεωργικούς ελκυστήρες (τρακτέρ) και να τα δουλεύουν από το πρωί έως το βράδυ με χωράφια ενωμένα … Κόστος και συντήρηση μηχανημάτων ανάλογα με τα στρέμματα του καθενός … το ίδιο και σε ότι αφορά τα έσοδα … Το ίδιο και με τους ελαιώνες ….τα αμπέλια (όσα τουλάχιστον έχουν διασωθεί ακόμα) … Κάθε κοινότητα έχει νέους που μιλούν μια ξένη γλώσσα … μια βόλτα στην Ευρωπαϊκή αγορά και κλείνουν απ’ ευθείας την παραγωγή τους στις έξω αγορές πετώντας από πάνω τους νταβατζιλίκια και εξαρτήσεις …
Έβλεπα τις οργανωμένες καλλιέργειες των καρποφόρων δέντρων στην Β. Ελλάδα και ζήλευα απίστευτα …
Τι να πει κανείς για την κτηνοτροφία … Απέραντα βοσκοτόπια έρημα … Ο νεοέλληνας όμως προτίμησε αντί να διαχειρίζεται ο ίδιος τα μαντριά του … να μπει ο ίδιος σε ένα από αυτά και να τον διαχειρίζονται «βοσκοί» άλλοι … Απέκτησε διατροφικές συνήθειες των ζωντανών που κάποτε ο ίδιος τάιζε … και ο σανός μπήκε στο καθημερινό του πιάτο … ήδη μασημένος και χωνεμένος από χαζοκούτια και φυλλάδες … Μπήκε σε άπληστα απρόσωπα μαντριά διαλέγοντας για τσοπάνηδες, χασάπηδες … Τα οράματα και οι ιδέες ολόκληρου λαού στηρίζονται πλέον στις “δόσεις” από το εξωτερικό … Όλη η χώρα ένα τεράστιο μαντρί … πόση θλίψη … Η μυρουδιά του ξεπεσμού αποπνικτική … Η Ελλάδα πολλές φορές έχει πέσει στο παρελθόν. Η διαφορά του να “πέφτω” με τον “ξεπεσμό” όμως τεράστια … Το ότι δεν υπάρχει πλέον χρόνος για χάσιμο είναι εμφανές όπου και γύριζα το μάτι μου … και ο χρόνος δεν έχει χειρόφρενο, ούτε μπορείς να του σβήσεις τη μηχανή ή να γυρίσεις τα χιλιόμετρα πίσω … Αναρωτιέμαι συνεχώς, ποιά θα είναι η τύχη του χωριού στον Έβρο που ήπια καφέ στον καφενέ της πλατείας του …
Απίστευτο κι όμως αληθινό … σε 10 μέρες οδικής περιπλάνησης, συνάντησα έξω από πόλεις μόνο 3 φορές περιπολικά … Μια στο μοναστήρι στο Προυσό – μία έξω από το Γομάτι Χαλκιδικής και μια στο Μαυροβούνι στην Όσσα Μαγνησίας … Το τζιπ του λιμενικού που δεν σταμάτησε στην μέση του πουθενά να ρωτήσει εάν θέλω κάποια βοήθεια, δεν μετρά … Τα συμπεράσματα δικά σας …
Υπάρχει όμως μια ακόμη ανοικτή πληγή στην ψυχή μου … Η πληγή που άνοιξαν τα εκατοντάδες εικονοστάσια στις άκρες των δρόμων … ακόμα και των πιο ερημικών. Μέχρι τώρα – στο σχετικό forum - ανάρτησα μόνο δύο φωτογραφίες σχετικές με τα όσα γράφω. Αυτήν με τις τρεις ψυχούλες έξω από το Νευροκόπι … και του πιτσιρικά έξω από το Προκόπι στην Εύβοια. Στην πραγματικότητα μέσα σε 10 ημέρες έχω τραβήξει άπειρες τέτοιες φωτογραφίες. Έχω φωτο που σε μια στροφή έξω ακριβώς από το χωριό, υπάρχουν έξι εικονοστάσια … έξι ρε !! Μιλάμε για κανονική γενοκτονία !! Τα περισσότερα αφορούν νέους ανθρώπους … Αναλογίζεσαι τον πόνο πίσω από κάθε εικονοστάσι και τη φυσική καταστροφή που δεν το χωρά ο νους … Πόσα αγέννητα παιδιά που δεν θα συμπληρώσουν αυτόν τον τόπο εξ' αιτίας τόσων θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων … Πόση Εθνική καταστροφή … και σκύβοντας λίγο πιο κάτω … πόσοι χαροκαμένοι γονείς … πόσες κατεστραμμένες φαμίλιες … Κάθε χωριό έχει τον τρελό του και πολύ περισσότερους σκοτωμένους από άγνοια – έλλειψη Παιδείας και ενδιαφέροντος της “μύξας” που λέγεται Πολιτεία … Σκέφτομαι ότι όλο αυτό το σκηνικό συμβαίνει εδώ και τόσες δεκαετίες σε καθημερινή βάση και πλέον έχει θρονιάσει στην συνείδησή μας σαν κάτι φυσιολογικό …. Ακούς ειδήσεις και μαθαίνεις ότι σήμερα σκοτώθηκαν πέντε ... όπως και εχθές και παραπροχτές … και λες πέντε ?? .. ρε μπράβο !!?? … και αλλάζεις το κανάλι μην χάσεις σκηνή από εκπομπάρα που βγάζει ταλεντάρες … Και το θεμελιώδες ερώτημα βασανίζει το σανοταϊσμένο μυαλό : “Αλήθεια, ποιός να βγει άραγες πρώτος ??” … Πώς να μην υπάρχει μίσος για τους ηθικούς αυτουργούς …
Μια ακόμη αλήθεια είναι ότι κουράστηκα … Κουράστηκα να μην φέρομαι με αγάπη και ενδιαφέρον στον εαυτό μου … και αυτό βγήκε σε αυτό το ταξίδι … Το μοναχικό αυτό οδοιπορικό μόνο μοναχικό δεν ήταν … είχα ξεχάσει πόσο πολύ τα βρίσκω με τον Βρασίδα. Είχα αγνοήσει επιδεικτικά πόσο τον είχα παραμελήσει … και έχω ανοικτά γραμμάτια πλέον μαζί του … Αντιλαμβάνομαι μια παραπλανητική ικανοποίηση μικροματαιοδοξίας καθώς μέχρι τώρα έχω γυρίσει καμιά 10αριά γωνιές σε αυτόν τον πλανήτη. Θα έπρεπε όμως, να έχω γυρίσει 50 ακόμη ... και αυτό έγινε αντιληπτό εξ' αιτίας του ταξιδιού με την πάπια … Δεκάδες χιλιάδες ξοδεύτηκαν σε ανούσια πράγματα … π.χ. σε ακριβά μηχανήματα που κυλούν πάνω σε δύο ή τέσσερις ρόδες … Μαλακία γκράντε, Βρασίδα … Αν είχες ξοδέψει ένα απειροελάχιστο ποσό από αυτά σε ένα αξιόπιστο ταπεινό όχημα, με τα υπόλοιπα θα είχες ταξιδέψει μαζί του σε μέρη που τώρα μόνο με το μυαλό σου έχεις πάει ή πιθανότητα θα μπορέσεις να πας … Πόσο σημαντικό είναι η σωστή διαχείριση των χρημάτων … πόσο σημαντικό να επενδύεις με αυτά σε εικόνες – εμπειρίες – γεύσεις – μυρωδιές – γνωριμίες που θα σε ακολουθούν ή θα στιγματίσουν την υπόλοιπη ζωή σου … δηλαδή να επενδύεις στην πραγματική ζωή και πέρασμα από αυτόν τον πλανήτη. Όποιοι σκέφτονται να ρίξουν καμιά 20αριά χιλιάρικα σε σούπερ ντούπερ μοτο, ας το ξανασκεφτούν διπλά … Τί εικονικό θα κερδίσουν και τι πραγματικό θα χάσουν …. Πόσα ταξίδια θα χάσουν με αυτά τα χρήματα … πότε πραγματικά θα τα αποσβέσουν … και το κυριότερο … με ποιόν τρόπο …
Στο μοναχικό μου ταξίδι, κατάλαβα και κάτι ακόμα ... ότι η δεξαμενή της υπομονής μου για πολλά πράγματα έχει στεγνώσει εδώ και πολύ καιρό … Με τις αναθυμιάσεις τσούλαγε το πράμα … Όχι πια υπομονή με αγενείς κάφρους … όχι πια υπομονή με ασεβείς ραγιάδες … όχι πια υπομονή με πυρηνικούς επιστήμονες … όχι πια υπομονή σε ανόητες και γεμάτες κόμπλεξ συζητήσεις … όχι πια υπομονή σε οτιδήποτε πληγώνει ή σκοτώνει όνειρα και οράματα ... πόσο μάλλον σε αντίστοιχες συμπεριφορές …
Το συμπέρασμα είναι, ότι οι πάπιες εκτός από φανταστικά εδέσματα … προκαλούν και προϋποθέσεις για πραγματικούς απολογισμούς ζωής ...
Συνεχίζεται ...