8avos
Member
- Μηνύματα
- 657
- Likes
- 6.615
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
- Κεφάλαιο 27
- Κεφάλαιο 28
- Κεφάλαιο 29
Το σάββατο το πρωί ξυπνώντας συνέβη κάτι που τρόμαξε τον Σ. ο οποίος κρατούσε πάντα τις επιφυλάξεις του.Ήρθε λοιπόν ένα τζίπ με έναν αστυνομικό και ένα παιδάκι μέσα,ο Σ. καθώς ετοίμαζε τα μπαγκάζια του ενώ εγώ τα είχα ήδη ετοιμάσει ξεκίνησα να δείχνω διάθεση έστω,γιατί από γαλλικά ξέρω μόνο κάτι ελληνικά γαλλικά,να επικοινωνήσουμε.Σε κάποια φάση λίγο πρίν φύγει κάτι μας είπε αλλά εγώ λόγω της διάθεσης που έδειχνε το κατάλαβα σαν να προσφερότανε να μας δώσει μια μπαγκέτα,ενώ ο Σ. κατάλαβε να του δώσουμε μια μπαγκέτα.Ο μπάτσος φειδωλός και περίμενε από μας κάτι ν ακούσει,όχι ρε μου έλεγε ο Σ.-ναι ρε του λέω εγώ,τέλικα έκανα του κεφαλιού μου του είπα το Ουί και καταλήξαμε με μια μπαγκέτα στη μέση του πουθενά.Αξία;Ανεκτίμητη.
Η ποδηλάτρια άλλαξε τα πλάνα της και θα πέρναγε απ τα σύνορα τα οποία είχανε άσφαλτο αλλά ζητάγανε πολλά χρήματα για να περάσουν τα οχήματα στη Σενεγάλη,αυτή βέβαια δεν την ένοιαζε μιας που είχε ποδηλατάκι,γι αυτό και τα επέλεξε.Έτσι χωρίσαμε τους δρόμους μας για άλλη μια φορά και ανανεώσαμε για ενδεχόμενο Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν όλοι μαζί.Ξεκινήσαμε και πολύ σύντομα μπήκαμε στο χωματόδρομο ο οποίος για άλλα περίπου 300 χλμ θα συνεχιζότανε.
Περάσαμε μέσα απ το εθνικό πάρκο Diawling,το δεύτερο εθνικό πάρκο που δίνει η Μαυριτανία μετά το μεγάλο και προστατευόμενο απ την Ουνέσκο Banc d'Arguin.
Έχει κάποια πουλιά που προβάλει αυτό το πάρκο αλλά περισσότερο το κάνουν για την είσοδο που πληρώνεις στο πάρκο μιας και ο μόνος δρόμος διέρχεται μέσα απ αυτό.Το μόνο που μας έκανε εντύπωση ήταν τα αγριογούρουνα που περνάγαν σε απόσταση πολύ κοντά σε μας και μόλις ακούγαμε θρόισμα φύλλων τα χρειαζόμασταν λιγάκι.
Τελικά φτάνοντας στα σύνορα,μέσα στο χρονοδιάγραμα που μας δίναμε,έπρεπε να ελιχθούμε όμορφα απέναντι στους τελευταίους τελωνειακούς.Πράγμα που δεν κάναμε.Μια εγώ με κάτι "εξυπνάδες" να πλησιάσω τη μπάρα και να παρκάρω τη βέσπα χωρίς να μου το επιτρέψει ο συνοροφύλακας,μια τα λεφτά που χρειάστηκε για να κάνει την προσευχή του τα οποία τα έλαβε σε ελληνικά καντήλια απ τον Σ. φάγαμε κάνα 3 ωρο για να του δώσουμε 10 ευρώ ο καθ ένας μας και να φύγουμε ευτυχισμένοι.
Φτάνοντας στην Σενεγάλη (στη No man's land) υπάρχει μια γέφυρα,της οποία η διέλευση έχει ιδιωτικά διόδια στο ποσό των 50 ευρώ κατ άτομο.Άλλη χασομέρια από κεί.Τελικά,μιας που οι διαπραγματεύσεις μας είχαν εξελιχθεί,φτάσαμε να την περνάμε μετά από καμιά ώρα με το ποσό των 25 ευρώ και οι τρείς μας αφού την μπουγάδα καθάρισε ο Σ. για να πάμε στο τελωνειακό σύνορο Σενεγάλης και να αρχίσουν το εμπαιγμό μαζί μας.Να μην τα πολυλογώ φάγαμε κάνα δίωρο και κεί.Πήραν τα 10 απ τα 100 ευρώ που ζητάγαν και κάτι μπλουζάκια δικά μου δίνοντάς τους επίσης και κάτι κουτάκια γάλα με ανθρακικό που πίνουν στη μαυριτανία.Εμείς κλαφτήκαμε και είχαμε και τα πολύπτυχα από την Ελπα που ζητά η χώρα.Ο Λίαμ που δεν φρόντισε να χει μαζί του τον ξύρισαν κόντρα.Έδωσε και τα 100 ευρώ δίχως αντίκρυσμα.Το καλό ήταν ότι μ αυτά και με τ άλλα περάσαμε τα δυσκολότερα σύνορα του ταξιδιού μας χωρίς ιδιαίτερες φοβίες και βρισκόμασταν πια ΣΕΝΕΓΑΛΗ.Πανέμορφα δένδρα και ποταμοί κάναν την ενφάνισή τους.
Η ποδηλάτρια άλλαξε τα πλάνα της και θα πέρναγε απ τα σύνορα τα οποία είχανε άσφαλτο αλλά ζητάγανε πολλά χρήματα για να περάσουν τα οχήματα στη Σενεγάλη,αυτή βέβαια δεν την ένοιαζε μιας που είχε ποδηλατάκι,γι αυτό και τα επέλεξε.Έτσι χωρίσαμε τους δρόμους μας για άλλη μια φορά και ανανεώσαμε για ενδεχόμενο Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν όλοι μαζί.Ξεκινήσαμε και πολύ σύντομα μπήκαμε στο χωματόδρομο ο οποίος για άλλα περίπου 300 χλμ θα συνεχιζότανε.
Περάσαμε μέσα απ το εθνικό πάρκο Diawling,το δεύτερο εθνικό πάρκο που δίνει η Μαυριτανία μετά το μεγάλο και προστατευόμενο απ την Ουνέσκο Banc d'Arguin.
Έχει κάποια πουλιά που προβάλει αυτό το πάρκο αλλά περισσότερο το κάνουν για την είσοδο που πληρώνεις στο πάρκο μιας και ο μόνος δρόμος διέρχεται μέσα απ αυτό.Το μόνο που μας έκανε εντύπωση ήταν τα αγριογούρουνα που περνάγαν σε απόσταση πολύ κοντά σε μας και μόλις ακούγαμε θρόισμα φύλλων τα χρειαζόμασταν λιγάκι.
Τελικά φτάνοντας στα σύνορα,μέσα στο χρονοδιάγραμα που μας δίναμε,έπρεπε να ελιχθούμε όμορφα απέναντι στους τελευταίους τελωνειακούς.Πράγμα που δεν κάναμε.Μια εγώ με κάτι "εξυπνάδες" να πλησιάσω τη μπάρα και να παρκάρω τη βέσπα χωρίς να μου το επιτρέψει ο συνοροφύλακας,μια τα λεφτά που χρειάστηκε για να κάνει την προσευχή του τα οποία τα έλαβε σε ελληνικά καντήλια απ τον Σ. φάγαμε κάνα 3 ωρο για να του δώσουμε 10 ευρώ ο καθ ένας μας και να φύγουμε ευτυχισμένοι.
Φτάνοντας στην Σενεγάλη (στη No man's land) υπάρχει μια γέφυρα,της οποία η διέλευση έχει ιδιωτικά διόδια στο ποσό των 50 ευρώ κατ άτομο.Άλλη χασομέρια από κεί.Τελικά,μιας που οι διαπραγματεύσεις μας είχαν εξελιχθεί,φτάσαμε να την περνάμε μετά από καμιά ώρα με το ποσό των 25 ευρώ και οι τρείς μας αφού την μπουγάδα καθάρισε ο Σ. για να πάμε στο τελωνειακό σύνορο Σενεγάλης και να αρχίσουν το εμπαιγμό μαζί μας.Να μην τα πολυλογώ φάγαμε κάνα δίωρο και κεί.Πήραν τα 10 απ τα 100 ευρώ που ζητάγαν και κάτι μπλουζάκια δικά μου δίνοντάς τους επίσης και κάτι κουτάκια γάλα με ανθρακικό που πίνουν στη μαυριτανία.Εμείς κλαφτήκαμε και είχαμε και τα πολύπτυχα από την Ελπα που ζητά η χώρα.Ο Λίαμ που δεν φρόντισε να χει μαζί του τον ξύρισαν κόντρα.Έδωσε και τα 100 ευρώ δίχως αντίκρυσμα.Το καλό ήταν ότι μ αυτά και με τ άλλα περάσαμε τα δυσκολότερα σύνορα του ταξιδιού μας χωρίς ιδιαίτερες φοβίες και βρισκόμασταν πια ΣΕΝΕΓΑΛΗ.Πανέμορφα δένδρα και ποταμοί κάναν την ενφάνισή τους.