Νεπάλ Νεπάλ. Εκείνα τα Ιμαλάια που λέγαμε που είναι;

[ioanna karagianni]

Το επόμενο πρωί μετά το τελετουργικό μας:
- Το ξυπνητήρι μας ξυπνάει στις 5.00
- Αφουγκραζόμαστε τι γίνεται έξω, βρέχει;
- Αν όχι σηκωνόμαστε, σερνόμαστε ως το παράθυρο έχει συννεφιά;
- Αξιολογούμε το επίπεδο ορατότητας
- Γυρίζουμε στα κρεβάτια μας
- Βάζουμε το ξυπνητήρι στις 7.00
Ξεκινάμε με ένα μικρό trekking η περιοχή θα πρέπει να είναι υπέροχη αλλά η ομίχλη δεν μας αφήνει να δούμε και πολλά, όμως αυτή η ομιχλώδης ατμόσφαιρα δημιουργεί μια αίσθηση μυστηρίου, καθώς περπατάς συναντάς ασαφείς όγκους που σιγά σιγά παίρνουν σχήμα και γίνονται βουβάλια, γυναίκες, μαθητές, σπίτια. Η βόλτα μας τελειώνει φτάνοντας σε ένα μοναστήρι το Namo Buddha Monastry , ένα υπέροχο κτίσμα, γεμάτο χρώματα και σχέδια ζωγραφισμένα στο χέρι, εξαιρετικό μην ξεχάσετε να συμπεριλάβετε στην λίστα σας, το μοναστήρι συνδέεται με μια ιστορία για τον Βούδα που ο θρύλος τον θέλει να έχει μείνει εκεί.

Δεύτερη στάση Panuati village, παραδοσιακό χωριό περιτριγυρισμένο από λόφους και βουνά, κρίμα που δεν προγραμματίσαμε να μείνουμε μια νύχτα εκεί, το χωριό είναι παραδοσιακός οικισμός και για την αποκατάσταση του έχουν συνεργαστεί δύο κοινότητες η μια είναι μια πόλη της Ιταλίας και η άλλη η … Ύδρα.

Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ημέρας και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα του ταξιδιού ήταν η επίσκεψη μας στο Pasupatinath που είναι ινδουιστικό κέντρο και μέρος καύσης νεκρών. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα κάτι τέτοιο και με εντυπωσίασε, η ηρεμία των ανθρώπων και το τελετουργικό, σου άφηναν την αίσθηση ότι εκτελούσαν μια καθημερινή εργασία όπως όλες οι άλλες με σεβασμό και κατάνυξη αλλά χωρίς κλάματα φωνές και πόνο, η ατμόσφαιρα ήταν εντελώς διαφορετική από τις δικές μας κηδείες.

Ύπνος στο Κathemandu και το ξημέρωμα το γνωστό τελετουργικό,
- Το ξυπνητήρι μας ξυπνάει στις 5.00
- Αφουγκραζόμαστε τι γίνεται έξω, βρέχει;
- Αν όχι σηκωνόμαστε, σερνόμαστε ως το παράθυρο έχει συννεφιά;
- Αξιολογούμε το επίπεδο ορατότητας
- Γυρίζουμε στα κρεβάτια μας
- Βάζουμε το ξυπνητήρι στις 7.00
Πολύ βροχή αλλά ευτυχώς σήμερα φεύγουμε για Chitwan και θα είμαστε μέσα στο αυτοκίνητο. Μόνη μας στάση το Chovar Gorge, ανεβαίνουμε στο Adinath Lokeshwar Temple με τελεφερίκ, μια όμορφη διαδρομή με θέα τον λόφο από κάτω μας καταπράσινο με διάσπαρτα μικρά χωριά, όλα αυτά τα χωριά, πως επικοινωνούν μεταξύ τους και με τον έξω κόσμο εκεί πάνω που είναι σκαρφαλωμένα; Πολύ θα ήθελα να μείνω σε ένα από αυτά για δύο τρεις μέρες.

Φτάνοντας στην περιοχή του Chitwan τα μικρά της παρέας έχουν την ευκαιρία να εκπληρώσουν μια από τις επιθυμίες που τους γεννήθηκαν στο Νεπάλ, σκαρφαλώνουν στην οροφή του mini bus και συνεχίζουν την διαδρομή σαν τους ντόπιους. Τα τέσσερα μικρά στην κορυφή ( το μεγαλύτερο 14 το μικρότερο 10) φωνάζουν από χαρά και οι δύο μητέρες μέσα σωπαίνουν από φόβο, προσπαθώ να τις παρηγορήσω, «ελάτε ρε κορίτσια τέσσερα είναι πόσα πια θα πέσουν; Όλο και κάποιο θα σας μείνει» αλλά δεν τα καταφέρνω.

Στο Jungle Safari resort που θα μέναμε τις επόμενες δύο μέρες μας είχαν ετοιμάσει ένα φουλ πρόγραμμα. Καταρχήν μας ανεβάζουν πάνω σε βοϊδάμαξες για να πάμε σε ένα μουσείο με την ιστορία της περιοχής, η βόλτα ήταν διασκεδαστική, κυλούσαμε αργά και κουνιστά στον δρόμο περνώντας από μικρά και μεγάλα χωριά, πολύ τουριστική δραστηριότητα από αυτές που μιμούνται τις συνήθειες των ντόπιων πράγμα που με κάνει να αισθάνομαι εντελώς παράταιρη (ναι δεν χρειάζεται να με πληγώνετε το ξέρω είμαι και τουρίστρια και παράταιρη αλλά όσο πιο απαρατήρητη περνάω τόσο καλύτερα για μένα), το μουσείο ήταν ένας ζεστός και πληκτικός χώρος μόνο η βόλτα άξιζε, για τον φίλο Γ. άξιζε και η αλάνα με τα παιδιά γιατί έπαιξε μαζί τους ποδόσφαιρο. Όταν γυρίσαμε στο ξενοδοχείο γνωρίσαμε και τους τρεις ελέφαντες που έκτρεφαν εκεί, μεταξύ τους και η Beauty ένα ελεφαντάκι 3 χρονών, με παροτρύνουν να το πλησιάσω, το χαϊδεύω το πιλατεύω και ο υπεύθυνος την βάζει να μου δίνει την προβοσκίδα της για χειραψία, κάπου εκεί που όλοι έχουμε μαζευτεί γύρω της και την χαϊδεύουμε παρατηρώ ότι όλη αυτή την ώρα που εμείς διασκεδάζουμε αυτή προσπαθούσε να φάει και εμείς δεν την αφήνουμε, ντράπηκα και πάλι.

Η επόμενη μέρα δεν είχε τελετουργικό αλλά ξυπνήσαμε στις 5.00 καθότι σε αυτό ήταν κάθετοι, αν θέλετε περπάτημα στην ζούγκλα φεύγουμε στις 5.30. Στις 6.00 κατάλαβα γιατί, η φύση γύρω μας οργιώδης και η ατμόσφαιρα αν και ο καιρός ήταν βροχερός ήταν ήδη αποπνικτική σκέψου πως θα ήταν στις 12.00 το μεσημέρι. Συνοδοί μας 5-6 οδηγοί, που πήγαιναν μπροστά μας, πίσω μας ή στο πλάι μας όλοι κρατούσαν ραβδιά. Πριν ξεκινήσουμε μας έκαναν μια μικρή ενημέρωση για το πώς πρέπει να φερθούμε αν συναπαντήσουμε κάποιο από τα άγρια ζώα μπροστά μας, ο τύπος που ήταν μπροστά χτυπούσε με το ραβδί του τα κλαδιά μπροστά του για να ανοίξει δρόμο, οι τύποι στο πλάι κοιτούσαν μην μας την βγει κανένα ζωάκι απρόοπτα, και ο πίσω μάζευε τους τελευταίους μην και χαθεί κανείς, συχνά μας έδειχναν την πανίδα της περιοχής, μαϊμούδες, ελάφια, κάτι μικρά κόκκινα εντομάκια, guest star βδέλλες (με ρούφησαν και εμένα), σε ένα παρατηρητήριο και από ασφαλείς απόσταση είδαμε και τον πρώτο ρινόκερο της ημέρας, μας είχαν προειδοποιήσει ότι μπορούσε να γίνει επικίνδυνος αλλά βλέπει μόνο ότι είναι μέχρι το επίπεδο των ματιών του άρα όσο είσαι ψηλότερα από αυτόν δεν σε βλέπει και δεν έχεις πρόβλημα. Η βόλτα μας κράτησε περίπου τέσσερεις ευχάριστες και περιπετειώδεις ώρες, καταλήξαμε στο ποτάμι την ώρα που θα έκαναν μπάνιο οι ελέφαντες. Έχω δει και παλιότερα ελέφαντες να παίρνουν το μπάνιο τους αλλά εδώ το έχουν ανάγει σε fun park, οι οδηγοί ελεφάντων έφερναν τους ελέφαντες στο ποτάμι, οι τουρίστες ανέβαιναν πάνω στον ελέφαντα, καβάλα έμπαιναν μέσα στο νερό, και εκεί το γλυκύτατο παχύδερμο έβαζε νερό στην προβοσκίδα του και ψέκαζε τους τύπους που είχαν κατσικωθεί στην πλάτη του. Φαινόταν να έχει πολύ πλάκα, αρκετοί από μας ήταν ήδη μέσα στο ποτάμι και διασκέδαζαν όταν αποφάσισα ότι είναι καιρός να το κάνω και εγώ, γιατί όχι; Ανεβαίνει λοιπόν ο Στ. και πίσω του εγώ με τα χίλια ζόρια γιατί το ζώο ήταν τεράστιο και εγώ δεν είμαι και Φασούλας αλλά τέλος πάντων. Όταν ο καλός μας ελέφαντας σηκώθηκε όρθιος θεώρησα ότι είχε έρθει η ώρα και της δικής μου διασκέδασης , όμως ο ελέφαντας μας είχε διαφορετική άποψη καθότι αυτός είχε έρθει για να κάνει το μπάνιο του και όχι για να ευχαριστήσει μια άσχετη, μπήκε μέσα στο ποτάμι και άρχισε να περπατάει αντίθετα στη ροή του νερού αγνοώντας τις προτροπές του οδηγού του, λέω και εγώ «θες να αποφάσισε να την κάνει για την ζούγκλα και να του μείνουμε εμείς αμανάτι στην πλάτη;»; αυτός όμως μόλις απομακρύνθηκε λίγο από την πολυκοσμία έπεσε μεγαλόπρεπα στο πλάι και βύθισε το μισό του σώμα στο ποτάμι, οι ελέφαντες αγαπάνε πολύ το νερό, εμένα πάλι από ότι φαίνεται καθόλου. Βρεθήκαμε λοιπόν και οι δύο μέσα στον ποταμό να μας παρασέρνει το ρεύμα, μου φάνηκε τόσο αστείο, κόντευα να πνιγώ κυριολεκτικά από τα γέλια, το νερό ήταν πολύ ορμητικό αν και δεν του φαινόταν και έπρεπε να συγκεντρωθώ για να κολυμπήσω αντίθετα και να βγω στην όχθη, ο Στ με βοήθησε και σε λίγο και οι δύο στάζαμε στην στεριά, ο ελέφαντας μας συνέχιζε μακάριος να απολαμβάνει το μπάνιο του αδιαφορώντας για το μικρό μας δράμα.

Αργότερα ξεκινήσαμε για ένα σαφάρι στην ζούγκλα πάνω στην πλάτη του ελέφαντα αυτήν την φορά. Κυριλέ βέβαια με εξεδρούλα πάνω στην πλάτη του και τον οδηγό να τον κοντρολάρει, προσπαθώ να εθελοτυφλήσω στην βαρβαρότητα που θα έχει εισπράξει ο ελέφαντας για την «εκπαίδευση» του και να απολαύσω την βόλτα μου, όμως από ότι φαίνεται σε αυτήν την χώρα οι ελέφαντες έχουν προηγούμενα μαζί μου δεν εξηγείται αλλιώς, σε κάποια προηγούμενη ζωή μου θα ήμουν κυνηγός ελεφάντων στην περιοχή και αυτοί το θυμούνται ακόμα. Η βόλτα καταπληκτική και είχαμε την ευκαιρία να δούμε πολλά ζώα από πολύ κοντά, όπως ρινόκερους, κροκόδειλους, ελάφια, μαϊμούδες κτλ, αλλά ο γλυκύτατος ελεφαντάκος επέμενε να πλησιάζει επικίνδυνα κοντά σε κορμούς, κλαδιά και αγκαθωτούς θάμνους από την πλευρά που καθόμουν εγώ και ενώ οι άλλοι που κάθονταν αριστερά, ήταν άνετοι και ευτυχείς εγώ έβλεπα συνεχώς να έρχεται κατά πάνω μου απειλητικά η χλωρίδα της ζούγκλας. Δύο ώρες μετά καταγρατσουνισμένη από τους βάτους, μωλωπισμένη από τα κλαδιά και με σκισμένα ρούχα, αλλά καταευχαριστημένη και γεμάτη εικόνες, αποχαιρέτησα τον ελέφαντα, νομίζω ότι χαμογελούσε χαιρέκακα την ώρα που έφευγα. Αυτοί οι τεράστιοι όγκοι κινούμενου κρέατος μου δημιουργούν πάντα πολύ τρυφερά αισθήματα και παρόλο τον όγκο τους σου δίνουν την ίδια γλυκιά αίσθηση που συνήθως νοιώθεις με πιο μικροκαμωμένα και χαριτωμένα ζώα.

Η μέρα μας έκλεισε με μια ακόμα βόλτα με τζιπ αυτήν την φορά στις λίμνες, στην περισσότερη διαδρομή έβρεχε, αλλά ακόμα και μέσα από τα αδιάβροχα μας και με τα σύννεφα στον ουρανό, το δειλινό ήταν γλυκό και η λίμνη σου μετέδιδε την ηρεμία της. Έτσι λοιπόν εξαντλήσαμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε στην ζούγκλα και η ζούγκλα εξάντλησε εμάς. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο όπου το δείπνο εμπλουτίστηκε από τοπικούς χορούς, πολύ εντυπωσιακούς θα έλεγα με μόνο μελανό σημείο ότι στο τέλος επέμεναν να χορέψουμε και εμείς, ακόμα ένα θέμα που μου δημιουργεί πολύ αμηχανία, αν αρνηθώ την ευγενική αλλά επίμονη πρόσκληση θα τους προσβάλω, αν δεχτώ θα βρεθώ να κουνιέμαι άρρυθμα στους ρυθμούς του ταμπούρλου, χόρευα και έβριζα, οι υπόλοιποι πάντως φάνηκαν να το διασκεδάζουν.

Την επόμενη μέρα φύγαμε για τις τελευταίες στάσεις του ταξιδιού μας το Lumbini και την Pokhara, αφού πρώτα περάσαμε από το ορφανοτροφείο ελεφάντων για ένα ύστατο χαίρε.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 4

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[go2dbeach]

Λοιπον που ειναι εκεινα τα Ιμαλαια που λεγαμε? Συνεχεια!!

 

[marydim]

Εκείνη η ροζ-μοβέ βαλιτσούλα σου φαντάζομαι θα είναι κουκλίστικη γι' αυτό την σχολιάζουν όλοι!

Ανυπομονώ για περισσότερο Νεπάλ μέσα από τη δική σου ματιά...

 

[Dafni]

πολυ ενδιαφέρουσα η αφήγηση σου .....και μου αρέσει που εκτός από τα τοπία αναφέρεσαι και στους ανθρώπους......στον ξεναγό ,στα πιτσιρίκια ,.....οπωσδήποτε περιμένουμε τη συνέχεια

 

[tzo]

AAAAAAAAAXXXXXXX!Πολύ ωραία....!!!!!!!!Πες μας κι αλλα!!!!!!!

 

[ioanna karagianni]

Εκείνη η ροζ-μοβέ βαλιτσούλα σου φαντάζομαι θα είναι κουκλίστικη γι' αυτό την σχολιάζουν όλοι!

Ανυπομονώ για περισσότερο Νεπάλ μέσα από τη δική σου ματιά...

Ακριβώς αγαπητή μου, άσε και το άλλο, μπορείς να μπερδέψεις αυτήν την βαλίτσα με κάποιου συνεπιβάτη; όχι φυσικά διότι ερωτώ ποιος άλλος θα έχει τέτοια χρώματα στην βαλίτσα του; και απαντώ κανείς.

 

[ΕΡΣΗ]

Να φανταστω οτι θα εχουμε συντομα τη συνεχεια;

 

[ioanna karagianni]

Και ξημερώνει ο Βούδας την μέρα του, η καλή μου φίλη Στ σηκώθηκε αξημέρωτα γιατί είχε κλείσει από την προηγούμενη μια βόλτα με αεροπλάνο στα Ιμαλάϊα, είναι ένα αεροπλάνο που απογειώνεται καθημερινά με επιβάτες ανθρώπους που επιθυμούν να έχουν μια πανοραμική άποψη των ψηλών κορφών. Της είχαν πει ότι ο πιλότος κάνει μια αναγνωριστική πτήση πριν, και τους ενημερώνει τι φαίνεται για να αποφασίσουν οι ίδιοι αν θα κάνουν την βόλτα ή όχι, αν π.χ. φαίνονται μόνο 2 κορυφές μπορεί κάποιος να μην θέλει να δώσει 120 δολάρια για την πτήση. Όμως από ότι μου είπε η φίλη μου τους πληροφόρησαν απλώς ότι η πτήση θα ήταν ασφαλείς και δεν είπαν τίποτε για την ορατότητα που από ότι κατάλαβα δεν τους επέτρεψε τελικά να δουν και πολλά, αλλά τέλος πάντων η Στ. απόλαυσε την πτήση της.

Όταν ανασυγκροτηθήκαμε ως παρέα (η φίλη ήταν πίσω κατά τις 10.00) ξεκινήσαμε το κοινό μας πρόγραμμα Patan, Bhaktapur. Οι περιοχές αυτές είναι γεμάτες ναούς έχουν υιοθετηθεί δε από την UNESCO και έχουν κρατήσει τον μεσαιωνικό τους χαρακτήρα, περπατώντας εκεί με όλα αυτά τα σκαλιστά παράθυρα, του παμπάλαιους ναούς, τους στενούς δρόμους και τους ανθρώπους με τα τόσο διαφορετικά ρούχα χάσαμε εντελώς την αίσθηση του χρόνου σαν να περπατούσαμε σε μια άλλη εποχή. Με γοήτευσε αυτό το περίεργο σύστημα που είχαν, η περιοχή ήταν χωρισμένη σε πλατείες εσωτερικές ή εξωτερικές, για να πας από την μια πλατεία στην άλλη περνούσες κάτι πολύ πολύ στενούς διαδρόμους ανάμεσα στα κτίρια που έκλειναν με πόρτα και το βράδυ κλείδωναν κιόλας. Στην κεντρική πλατεία της Bhktapur οι ναοί βρίσκονταν παντού γύρω μας, ο χώρος είναι γεμάτος από μικροπωλητές που προσπαθούν να σου πουλήσουν κοσμήματα και άλλα μικροαντικείμενα, εκεί έκανα και τους πρώτους μου φίλους, δύο οκτάχρονα που μόλις είχαν τελειώσει το σχολείο μου κόλλησαν και άρχισαν να μου μιλούν σε πολύ καλά Αγγλικά, μας σύστησαν δε να μην δώσουμε λεφτά σε παιδιά που θα μας ζητήσουν, τα παιδιά με ακολουθούσαν παντού και εγώ απολάμβανα την παρέα τους, ο ένας μπόμπιρας ήθελε να γνωρίσω την μητέρα του που πουλούσε και αυτή κοσμήματα υποψιάστηκα ότι τόση ώρα ήταν φιλικοί μαζί μου γιατί ήθελαν να αγοράσω κάτι από την μητέρα του, όμως όταν πλησιάσαμε την μητέρα του που καθόταν στα σκαλοπάτια ενός ναού, αυτή με ένα πανί κάλυψε τα κοσμήματα πριν με χαιρετήσει, δεν ήξερε αγγλικά και εκτός από ένα «νάμαστε» και ένα χαμόγελο δεν είπαμε τίποτε άλλο, ξεσκέπασε τα κοσμήματα μόνο όταν απομακρυνθήκαμε, το αξιοπρεπέστατο φέρσιμο του παιδιού και της μητέρας του με έκανε να ντραπώ για τις σκέψεις μου.

Αφού λοιπόν ο ξεναγός μας (Ανέλ τον έλεγαν) βεβαιώθηκε ότι δεν έμεινε ναός για ναός και στούπα για στούπα που δεν είδαμε, φύγαμε για την επόμενη στάση μας την Nagarkot. Η πόλη από το λίγο που την είδα δεν λέει τίποτε αλλά η φύση είναι καταπληκτική, μείναμε στο hotel Club Himalaya καλό ξενοδοχείο και με εσωτερική πισίνα παρακαλώ. Αφήσαμε τα πράγματα μας και κάναμε μια βόλτα στην περιοχή μέσα στο δάσος, συναντούσαμε παντού μικρές αγροικίες με πολύ γελαστούς ανθρώπους και πολλά παιδάκια, και φυσικά σε όλες αυτές τις κατοικίες το πασίγνωστο και χρησιμότατο φυτό κάναβις φύτρωνε παντού σε τεράστιους θάμνους γιατί από ότι μάθαμε το τρώνε πολύ τα ζώα τους. Γυρίσαμε με τα πόδια στο ξενοδοχείο για μια βουτιά στην πισίνα, φαί και ύπνο.


Η επόμενη μέρα μας βρίσκει να εγκαινιάζουμε ένα καινούργιο τελετουργικό στην ζωή μας γιατί ένα από τα must αυτού του ταξιδιού είναι να δεις την ανατολή του ηλίου να φωτίζει τις κορυφές των Ιμαλάϊων, με την προϋπόθεση όμως ότι θα φαίνονται, εμείς είμαστε εκεί την εποχή των μουσώνων οπότε κομμάτι δύσκολο να πετύχουμε ξημέρωμα καθαρό χωρίς βροχή και σύννεφα έτσι λοιπόν σχεδόν καθημερινά:
- Το ξυπνητήρι μας ξυπνάει στις 5.00
- Αφουγκραζόμαστε τι γίνεται έξω, βρέχει;
- Αν όχι σηκωνόμαστε, σερνόμαστε ως το παράθυρο έχει συννεφιά;
- Αξιολογούμε το επίπεδο ορατότητας
- Γυρίζουμε στα κρεβάτια μας
- Βάζουμε το ξυπνητήρι στις 7.00

Έβρεχε, στις 7.30 ξεκινήσαμε για εκείνο την πρώτη μας πεζοπορία, ο Ανέλ ( ο ξεναγός) μας είχε προειδοποιήσει ότι στο πρώτο κομμάτι της διαδρομής θα υπάρχουν βδέλλες. Αυτά τα καταραμένα σκουλήκια ήταν ο φόβος και ο τρόμος μας από την εποχή που σχεδιάζαμε το ταξίδι, τα φοβόμασταν τα σιχαινόμασταν, και τα αντιπαθούσαμε βαθιά, εγώ μετά από πολύ σκέψη και διαλογισμό, είχα αποφασίσει ότι οι βδέλλες ήταν τόσο ενοχλητικές όσο και τα κουνούπια, η Μ. όμως που είναι και μαμά είχε ένα άγχος παραπάνω για τα βλαστάρια της, έτσι το αλάτι το είχε σε πρώτη ζήτηση πιο πολύ και από το αδιάβροχο (γιατί κάτι βροχούλες που και που της έριχνε), σε μερικά σημείο μάλιστα το κρατούσε στο χέρι παρόλο που το μονοπάτι ήταν απότομο και τα χέρια έπρεπε να είναι ελεύθερα. Ευτυχώς η επικίνδυνη διαδρομή τελείωσε χωρίς απώλειες αίματος, και συνεχίσαμε το περπάτημα μας σε ένα υπέροχο τοπίο με θέα τον κάμπο, τους λόφους και τα χωριά. Την διαφορά έκαναν οι οικισμοί που περνούσαμε, λίγα σπίτια σπαρμένα εδώ και εκεί, από όπου είχαμε την ευκαιρία να κλέψουμε μικρές στιγμές της καθημερινότητας τους, το πλύσιμο των ρούχων σε λεκάνες εκτός σπιτιού, γιατί ενώ υπάρχουν παντού νερά δεν έχουν τρεχούμενο νερό μέσα στα σπίτια, τους μαθητές που πηγαίνουν στο σχολείο, άνδρες με βουβάλια, και ένα σωρό γαλήνιες εικόνες από σπίτια χτισμένα σε άκρες λόφων με μια θέα μπροστά τους που σου έκοβε την ανάσα. Έχουν άραγε καταλάβει σε τι όμορφη περιοχή ζουν;

Μετά από πορεία 4 και κάτι ωρών φτάσαμε στο τέμπλο changuanaraya, είχαμε και την πρώτη ευκαιρία να φωτογραφίσουμε το γνωστό λεωφορείο με τον κόσμο να στοιβάζεται στην σχάρα της οροφής, άνετα λες και ήταν σε πολυτελή καθίσματα. Και επειδή όπως φαίνεται κάποιος θεός της χώρας μας έχει πάρει υπό την προστασία του, ενώ σε όλη την διαδρομή ψιλοέβρεχε όταν βρεθήκαμε έξω από το καφέ της περιοχής άρχισε ένας ξαφνικός κατακλυσμός που είχε την διάρκεια μιας λεμονάδας, ξεκούραστοι και δροσισμένοι από τα αναψυκτικά ξεκινήσαμε για το Τέμπλο που είχε και γιορτή.

Το προαύλιο του τέμπλου είναι γεμάτο από γυναίκες ντυμένες με κόκκινα λαμπερά χρώματα και έντονα κολιέ, σε έναν ειδικό χώρο ετοιμάζουν την θυσία της κατσίκας, σε ένα άλλο σημείο οι μουσικοί παίζουν τύμπανα, παντού πουλάνε πράσινα μήλα, σιγά σιγά οι γυναίκες στήνουν χορό σε διάφορα σημεία με τους ήχους των τυμπάνων, είναι η γιορτή του Κρίσνα και αυτός ο θεός λέει αγαπάει τις γυναίκες για αυτό και χορεύουν για χάρη του. Και μόνο να κάθεσαι να τους παρατηρείς όμορφα ήταν. Μείναμε διακριτικά στην πεζούλα ενός βάθρου παρατηρώντας τους από τις πιο γλυκές στιγμές αυτού του ταξιδιού, τα παιδιά μας πλησίαζαν και προσπαθούσαν να επικοινωνούσαν μαζί μας, τους άρεσε πολύ να στήνονται για φωτογραφία και μετά να τους την δείχνουμε στην οθόνη της ψηφιακής κάμερας.

Περιμέναμε ως την θυσία της κατσίκας και μετά γυρίσαμε στο αμάξι μας, επισκεφθήκαμε ένα μικρό χωριό το Sankhu που είχε μια χαριτωμένη γέφυρα και μετά φύγαμε και το Dhulikhel μια συμπαθητική μικρή πόλη, που δεν είχε τίποτα αξιόλογο, φτάσαμε στο ξενοδοχείο Dhulikhel Mountain Resort, ένα συγκρότημα από μικρά σπίτια που όλα έχουν παράθυρο στα βουνά, τώρα εμείς βέβαια κάτι σύννεφα βλέπαμε αλλά μας διαβεβαίωσαν ότι πίσω από τα σύννεφα είναι τα Ιμαλάϊα και ότι αύριο το πρωί αν είχε καλό καιρό θα μπορούσαμε να δούμε την ανατολή από τα δωμάτια μας. Άντε καλά, αλλά ρε παιδιά μήπως τελικά το Νεπάλ δεν έχει Ιμαλάϊα και όλα αυτά περί Έβερεστ κτλ είναι διαδώσεις για τουριστικούς λόγους; Και αν έχει που είναι;

 

[ΕΡΣΗ]

Τελειο και το σημερινο κομματι! Τι εποχη πηγατε στο Νεπαλ και ποια χρονια;

 

[ioanna karagianni]

Τελειο και το σημερινο κομματι! Τι εποχη πηγατε στο Νεπαλ και ποια χρονια;

Έρση μου από το Νεπάλ μόλις γύρισα, σε ευχαριστώ για τα σχόλια σου, και συγνώμη που καθυστέρησα να απαντήσω αλλά ... βάφω το νέο μου γραφείο (άσχετο με το φόρουμ αυτό) θα ρίξω μερικές πινελιές και σήμερα και αύριο θα ολοκληρώσω την περιγραφή μου. Ως τότε :kiss:

 

[ΕΡΣΗ]

Ουπς! Πολυ update ιστορια! Τι καλα!

 

[varioAthens]

Τελείωσες με τις πινελιές??? .... γιατί περιμένουμε τη συνέχεια...