Traveller
Member
- Μηνύματα
- 3.935
- Likes
- 3.921
Ο Raul ήταν ένας κούκλος… ξυπόλυτος, με μεγάλα μαύρα μάτια και ένα τεράστιο πράσινο σορτσάκι να κρύβει την γύμνια του, απλά μας κοίταζε και χαμογελούσε…
Sambu house τον ρωτάγαμε Sambu house μας απαντούσε…συνεννόηση μηδέν… Βρισκόμαστε κάτω από ένα τεράστιο mango tree στην κεντρική πλατεία του χωριού και προσπαθούσαμε να βρούμε άκρη… Ο Μαίκ ο σύνδεσμός μας στο Sambu και ιδιοκτήτης του υπερπολυτελούς hostel Sambu house ήταν άφαντος…οι ντόπιοι στην αρχή μας κοίταζαν με περιέργεια , φαντάσου τι θα σκεφτόντουσαν για μας,δυο μουρλοί λευκοί στην μέση του πουθενά, αλλά στο τέλος μας συνήθισαν και έπαψαν να ασχολούνται… μας έμεινε μόνο ο πιτσιρικάς, ο Raul με τα τεράστια μάτια του να μας κοιτάζει… Sambu house επέμεινα να τον ρωτάω, Mάικ ο διαολεμένος ο Αμερικάνος φώναξα με απόγνωση στολίζοντας τον Μαίκ με του κόσμου τα κοσμητικά… Είχα βρει το Sambu house μέσω ενός περίεργου Αμερικάνικου οδηγού που το πρότεινε σαν την αξιοπρεπέστερη λύση διαμονής στο γραφικό χωρίον του Sambu… Ιδιοκτήτης της εν λόγω επαύλεως ο Μάικ, εξ Ηνωμένων Πολιτειών ορμώμενος, παντρεμένος με μια ντόπια darienita…επικοινώνησα μέσω email με τον εν λόγω κύριο και με διαβεβαίωσε ότι θα με περιμένει στο αεροδρόμιο(!!!) του Sambu… όσο τον είδατε εσείς άλλο τόσο τον έβλεπα κι εγώ…
-Μαίκ , ο Αμερικάνος ξαναούρλιαξα και τότε έγινε το θαύμα…τα μάτια του πιτσιρικά άστραψαν…Μαίκ επανέλαβε και με έπιασε από το χέρι βάζοντας μας μέσα στο χωριό… τα σπίτια σε άθλια κατάσταση άλλα κτισμένα από ελενίτ και άλλα φτιαγμένα ψηλά πάνω σε πασσάλους για να προστατευτούν από ενδεχόμενες πλημμύρες του κοντινού ποταμού, έριχναν το ήδη χαμηλό ηθικό μας στο ναδίρ… δρόμος γυρισμού όμως δεν υπήρχε… το επόμενο αεροπλάνο θα ερχόταν σε δύο μέρες…προχωρήσαμε και μετά από κανένα πεντάλεπτο ζιγκ ζαγκ στα στενοσόκακα του χωριού φτάσαμε σε ένα καλοβαλμένο σπίτι, βαμμένο με παλ χρώματα που φανερά ξεχώριζε από το υπόλοιπα… μην φανταστείτε βέβαια την βίλλα της Εκάλης αλλά μπρος στα άλλα…
Ο Raul μας έδειξε με χαρά το σπίτι φωνάζοντας Μαικλ Μάικλ… θρίαμβος σκέφτηκα, αλλά φευ το σπίτι ήταν θεόκλειστο… ποιος θεός μας καταράστηκε άραγε… ο Raul τσίμπησε ένα δολλαριάκι για τον κόπο του και μας άφησε στην αυλή του σπιτιού να βράζουμε στο ζουμί μας… Όπως ήταν φυσικό η παρουσία δυο ξένων στην αυλή ενός σπιτιού στο κέντρο του χωριού κίνησε το ενδιαφέρον όλων… λίγα λεπτά μετά λοιπόν άρχισαν να καταφτάνουν οι κουτσομπόλες του χωριού και να μας κάνουν την πρώτη ανάκριση… με τα κουτσοισπανικά μου κατάλαβα ότι ο υπερπράκτορας Μάικλ απολάμβανε τα μπάνια του στο Panama City και την επιστασία του σπιτιού είχε αναλάβει η κουνιάδα του η Μαρία… τόμπολα!!
- Και που είναι η Μαρία ρε παιδιά αναρωτηθήκαμε…
- Η Μαρία είναι στα χωράφια και δουλεύει, απάντησε σύσσωμη η κουτσομπολίστικη ομήγυρης, θα έρθει μετά της τέσσερις… αλλά μην ανησυχείτε διόλου… έχουμε κλειδιά θα σας ανοίξουμε να ξεκουραστείτε και θα σας μαγειρέψουμε να φάτε…
Σα να φτιάχνουν τα πράγματα Απόστολε, είπα ρίχνοντας ένα βλέφαρο στο δωμάτιο μας… Σπαρτιάτικος διάκοσμος, με δυο λιτά κρεβάτια, σίτες στα παράθυρα για τον φόβο των κουνουπιών τίγρεων και ένας ανεμιστήρας της συμφοράς να σκορπίζει λιγοστή δροσιά στη λάβα του καταμεσήμερου… Και πάλι καλά… είμαστε στο Sambu, στη μέση του Darien και μένουμε μάλλον στη βίλλα του χωριού… Αποθέσαμε στο φτωχικό μας και εύλογα ζητήσαμε να ρημαδοκάνουμε ένα μπανάκι να βγάλουμε από πάνω μας την μπίχλα του ταξιδιού… Το μπάνιο ήταν εντυπωσιακά άνετο με σαπούνι και φρέσκιες πετσέτες… οι κουτσομπόλες είχαν φροντίσει και γιαυτό… γεμάτος χαρά λοιπόν ετοιμάστηκα… έμεινα με την χαρά… οι βρύσες δεν δούλευαν… γεμάτος νεύρα, ημίγυμνος έτρεξα στην πρώτη κουτσομπόλα…
-Άγκουα , την ρώτησα με απόγνωση… χαμογέλασε και μου έδειξε το διπλανό βαρέλι…
Προσαρμόστηκα εύκολα… πήρα έναν κουβά τον γέμισα νερό από το βαρέλι και αποσύρθηκα για τα περαιτέρω… ο Απόστολος με μιμήθηκε και μετά από κανένα μισάωρο ξεκουράζαμε τα ταλαίπωρα κορμιά μας στα στενά κρεβάτια του δωματίου περιμένοντας με αγωνία την άφιξη της Μαρίας και μυρίζοντας τις λιχουδιές που μαγείρευαν για μας οι γνωστές άγνωστες κουτσομπόλες…
Πρέπει να λαγοκοιμόμαστε όταν ακούσαμε την πόρτα να ανοίγει και μια εντυπωσιακή μαύρη κυρία στα πρώτα ήντα έκανε την εμφάνιση της… ήταν η Μαρία…
Sambu house τον ρωτάγαμε Sambu house μας απαντούσε…συνεννόηση μηδέν… Βρισκόμαστε κάτω από ένα τεράστιο mango tree στην κεντρική πλατεία του χωριού και προσπαθούσαμε να βρούμε άκρη… Ο Μαίκ ο σύνδεσμός μας στο Sambu και ιδιοκτήτης του υπερπολυτελούς hostel Sambu house ήταν άφαντος…οι ντόπιοι στην αρχή μας κοίταζαν με περιέργεια , φαντάσου τι θα σκεφτόντουσαν για μας,δυο μουρλοί λευκοί στην μέση του πουθενά, αλλά στο τέλος μας συνήθισαν και έπαψαν να ασχολούνται… μας έμεινε μόνο ο πιτσιρικάς, ο Raul με τα τεράστια μάτια του να μας κοιτάζει… Sambu house επέμεινα να τον ρωτάω, Mάικ ο διαολεμένος ο Αμερικάνος φώναξα με απόγνωση στολίζοντας τον Μαίκ με του κόσμου τα κοσμητικά… Είχα βρει το Sambu house μέσω ενός περίεργου Αμερικάνικου οδηγού που το πρότεινε σαν την αξιοπρεπέστερη λύση διαμονής στο γραφικό χωρίον του Sambu… Ιδιοκτήτης της εν λόγω επαύλεως ο Μάικ, εξ Ηνωμένων Πολιτειών ορμώμενος, παντρεμένος με μια ντόπια darienita…επικοινώνησα μέσω email με τον εν λόγω κύριο και με διαβεβαίωσε ότι θα με περιμένει στο αεροδρόμιο(!!!) του Sambu… όσο τον είδατε εσείς άλλο τόσο τον έβλεπα κι εγώ…
-Μαίκ , ο Αμερικάνος ξαναούρλιαξα και τότε έγινε το θαύμα…τα μάτια του πιτσιρικά άστραψαν…Μαίκ επανέλαβε και με έπιασε από το χέρι βάζοντας μας μέσα στο χωριό… τα σπίτια σε άθλια κατάσταση άλλα κτισμένα από ελενίτ και άλλα φτιαγμένα ψηλά πάνω σε πασσάλους για να προστατευτούν από ενδεχόμενες πλημμύρες του κοντινού ποταμού, έριχναν το ήδη χαμηλό ηθικό μας στο ναδίρ… δρόμος γυρισμού όμως δεν υπήρχε… το επόμενο αεροπλάνο θα ερχόταν σε δύο μέρες…προχωρήσαμε και μετά από κανένα πεντάλεπτο ζιγκ ζαγκ στα στενοσόκακα του χωριού φτάσαμε σε ένα καλοβαλμένο σπίτι, βαμμένο με παλ χρώματα που φανερά ξεχώριζε από το υπόλοιπα… μην φανταστείτε βέβαια την βίλλα της Εκάλης αλλά μπρος στα άλλα…
Ο Raul μας έδειξε με χαρά το σπίτι φωνάζοντας Μαικλ Μάικλ… θρίαμβος σκέφτηκα, αλλά φευ το σπίτι ήταν θεόκλειστο… ποιος θεός μας καταράστηκε άραγε… ο Raul τσίμπησε ένα δολλαριάκι για τον κόπο του και μας άφησε στην αυλή του σπιτιού να βράζουμε στο ζουμί μας… Όπως ήταν φυσικό η παρουσία δυο ξένων στην αυλή ενός σπιτιού στο κέντρο του χωριού κίνησε το ενδιαφέρον όλων… λίγα λεπτά μετά λοιπόν άρχισαν να καταφτάνουν οι κουτσομπόλες του χωριού και να μας κάνουν την πρώτη ανάκριση… με τα κουτσοισπανικά μου κατάλαβα ότι ο υπερπράκτορας Μάικλ απολάμβανε τα μπάνια του στο Panama City και την επιστασία του σπιτιού είχε αναλάβει η κουνιάδα του η Μαρία… τόμπολα!!
- Και που είναι η Μαρία ρε παιδιά αναρωτηθήκαμε…
- Η Μαρία είναι στα χωράφια και δουλεύει, απάντησε σύσσωμη η κουτσομπολίστικη ομήγυρης, θα έρθει μετά της τέσσερις… αλλά μην ανησυχείτε διόλου… έχουμε κλειδιά θα σας ανοίξουμε να ξεκουραστείτε και θα σας μαγειρέψουμε να φάτε…
Σα να φτιάχνουν τα πράγματα Απόστολε, είπα ρίχνοντας ένα βλέφαρο στο δωμάτιο μας… Σπαρτιάτικος διάκοσμος, με δυο λιτά κρεβάτια, σίτες στα παράθυρα για τον φόβο των κουνουπιών τίγρεων και ένας ανεμιστήρας της συμφοράς να σκορπίζει λιγοστή δροσιά στη λάβα του καταμεσήμερου… Και πάλι καλά… είμαστε στο Sambu, στη μέση του Darien και μένουμε μάλλον στη βίλλα του χωριού… Αποθέσαμε στο φτωχικό μας και εύλογα ζητήσαμε να ρημαδοκάνουμε ένα μπανάκι να βγάλουμε από πάνω μας την μπίχλα του ταξιδιού… Το μπάνιο ήταν εντυπωσιακά άνετο με σαπούνι και φρέσκιες πετσέτες… οι κουτσομπόλες είχαν φροντίσει και γιαυτό… γεμάτος χαρά λοιπόν ετοιμάστηκα… έμεινα με την χαρά… οι βρύσες δεν δούλευαν… γεμάτος νεύρα, ημίγυμνος έτρεξα στην πρώτη κουτσομπόλα…
-Άγκουα , την ρώτησα με απόγνωση… χαμογέλασε και μου έδειξε το διπλανό βαρέλι…
Προσαρμόστηκα εύκολα… πήρα έναν κουβά τον γέμισα νερό από το βαρέλι και αποσύρθηκα για τα περαιτέρω… ο Απόστολος με μιμήθηκε και μετά από κανένα μισάωρο ξεκουράζαμε τα ταλαίπωρα κορμιά μας στα στενά κρεβάτια του δωματίου περιμένοντας με αγωνία την άφιξη της Μαρίας και μυρίζοντας τις λιχουδιές που μαγείρευαν για μας οι γνωστές άγνωστες κουτσομπόλες…
Πρέπει να λαγοκοιμόμαστε όταν ακούσαμε την πόρτα να ανοίγει και μια εντυπωσιακή μαύρη κυρία στα πρώτα ήντα έκανε την εμφάνιση της… ήταν η Μαρία…
