traveller_30
Member
- Μηνύματα
- 59
- Likes
- 292
- Επόμενο Ταξίδι
- New York
- Ταξίδι-Όνειρο
- New York
Δευτέρα 14 Ιουλίου: Τέταρτη μέρα
Η 14η Ιουλίου είναι μία πολύ σημαντική μέρα για τους Γάλλους, αφού είναι η ημέρα που γιορτάζουν το ξεκίνημα της Γαλλικής επανάστασης το 1789. Η ιστορία φέρει το ξεκίνημα της επανάστασης την ημερομηνία αυτή από τη φυλακή της Βαστίλης, γι αυτό και οι Γάλλοι την ονομάζουν Bastille Day. Το πόσο περήφανοι είναι οι Γάλλοι για την ημέρα αυτή θα το μαθαίναμε κι εμείς πολύ σύντομα καθώς θα την γιορτάζαμε μαζί τους!
Μετά από το πρόγευμα στο ξενοδοχείο λοιπόν, ξεκινάμε με μετρό μέχρι την Pont Alexandre III αφού από εκεί και πέρα η κυκλοφορία είχε κλείσει και μόνο πεζός μπορούσες να συνεχίσεις. Όσο προχωρούσαμε τόσο περισσότερος κόσμος υπήρχε στους δρόμους. Κατεύθυνση όλων η Champs Elysees, όπου ήδη είχε ξεκινήσει η στρατιωτική παρέλαση για τους εορτασμούς της 14ης Ιουλίου.
Από ένα σημείο και μετά ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο να προχωρήσεις. Αυτό ήταν πραγματικά που μας έκανε πολύ εντύπωση, το γεγονός ότι όλοι οι Γάλλοι ήταν στους δρόμους γύρω από την Champs Elysees και συμμετείχαν στους εορτασμούς. Τρυπώσαμε λοιπόν κι εμείς, φτάσαμε όσο πιο κοντά μπορούσαμε και παρακολουθήσαμε κι εμείς την παρέλαση. Περάσανε από μπροστά μας πολλά στρατιωτικά οχήματα, στρατιώτες πάνω σε άλογα ή και πεζοί, παρελαύνοντας την Champs Elysses μέχρι την περίφημη Αψίδα του Θριάμβου.
Μόλις τελείωσε η παρέλαση ο κόσμος άρχισε να σκορπίζετε δεξιά κι αριστερά κι έτσι κι εμείς ξεκινήσαμε τη δική μας πορεία για την ημέρα αφού είχαμε πολλά σχεδιασμένα να δούμε σήμερα. Εν τω μεταξύ στρατιώτες είχαν στηθεί σε διάφορα σημεία στην περιοχή και έβγαζαν φωτογραφίες με τον κόσμο! Αφού φωτογραφηθήκαμε κι εμείς μαζί τους ξεκινήσαμε για τον πρώτο μας σταθμό που ήταν η Place de la concorde, η οποία ήταν πάρα πολύ κοντά στην περιοχή που βρισκόμασταν.
Η Place de la concorde είναι μία από τις μεγαλύτερες και ωραιότερες πλατείες του Παρισιού. Κεντρική πλατεία, ενώνει βασικά το 7ο με το 8ο διαμέρισμα του Παρισιού (κάτω και πάνω) και την Champs Elysees με τους κήπους του Λούβρου (αριστερά και δεξιά). Κεντρικά της πλατείας βρίσκετε ο τεράστιος οβελίσκος (Obelisk of Luxor) και στα πλάγια βρίσκονται δύο πανέμορφα σιντριβάνια με μέδουσες και διάφορα πλάσματα του νερού. Η πλατεία είναι πραγματικά πάρα πολύ όμορφη αλλά έπρεπε να συνεχίσουμε την πορεία μας!
Περάσαμε απέναντι στον Σηκουάνα και περπατήσαμε μέσα στα πολλά μαγαζάκια με σουβενίρ που είχαν ανοίξει στις όχθες του. Κατευθυνθήκαμε προς το νησάκι μέσα στο Σηκουάνα το Ile de la Cite και προχωρήσαμε προς το παρεκκλήσι Sainte Chapelle. Σταθήκαμε στην ουρά, παρόλο που με την κάρτα περνάς χωρίς να χρειαστεί να περιμένεις, γιατί αν είσαι κάτω των 26 και δικαιούσαι δωρεάν εισιτήριο πρέπει να περιμένεις στην ουρά. Περιμέναμε κανένα 45λεπτο για να μπούμε μέσα. Το γοτθικής αρχιτεκτονικής παρεκκλήσι είναι πραγματικά εκπληκτικό και για όποιον βρίσκετε στο Παρίσι επιβάλλετε να το επισκεφθεί. Αυτό που ξεχωρίζει πραγματικά στο παρεκκλήσι είναι τα υπέροχα βιτρό του τα οποία αποτελούν ένα πραγματικό αριστούργημα!
Αφού απολαύσαμε αρκετή ώρα το πανέμορφο αυτό παρεκκλήσι, περάσαμε από τα δικαστήρια δίπλα και προχωρήσαμε στο Conciergerie, τις πρώην φυλακές του Παρισιού. Η ουρά εδώ ήταν πολύ μικρότερη και το εισιτήριο είναι κοινό με το Sainte Chapelle, άρα όποιος δεν έχει την κάρτα για τα μουσεία, ας προτιμήσει να ξεκινήσει από εδώ πρώτα για να αποφύγει το 45λεπτο που περιμέναμε στο παρεκκλήσι.
Το Conciergerie είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον καθώς περνάς μέσα από τις φυλακές, βλέπεις παλιά κελιά φυλακισμένων και μαθαίνεις την ιστορία της Μαρίας Αντουανέτας, η οποία ήταν φυλακισμένη στο Conciergerie λόγω της συμβολής της στην Γαλλική επανάσταση. Βγήκαμε στην εσωτερική αυλή των φυλακών και καταλήξαμε στο κελί της Μαρίας Αντουανέτας στο οποίο παρέμεινε μέχρι την εκτέλεση της. Όπως είπα και πριν η επίσκεψη στο Conciergerie ήταν ενδιαφέρων και μπορεί να συνδυαστεί εύκολα, λόγω και κοινού εισιτηρίου, με το Sainte Chapelle.
Φύγαμε από το Ile de la Cite, κατευθυνθήκαμε προς τα πάνω με σκοπό να φτάσουμε στο Hotel de Ville. Στο δρόμο είδαμε ένα μεγάλο πύργο σε ένα πάρκο και πήγαμε κοντά για φωτογραφίες. Ο πύργος ονομάζεται Tour Saint-Jacques, ο οποίος είναι ότι απέμεινε από το γοτθικό ναό Saint Jacques de la Boucherie, o οποίος καταστράφηκε κατά τη Γαλλική επανάσταση. Όμορφος πύργος, καθίσαμε και λίγο στο πάρκο για ξεκούραση και συνεχίσαμε προς το Hotel de Ville, το οποίο ήταν 3 λεπτά απόσταση από τον πύργο.
Το Hotel de Ville, το οποίο είναι το δημαρχείο του Παρισιού, είναι ένα τεράστιο σε έκταση κτήριο. Η πλατεία μπροστά έχει μικρά σιντριβάνια και είναι όμορφη πλατεία για καφεδάκι και ξεκούραση. Ωστόσο, τη συγκεκριμένη μέρα, λόγω των εορτασμών για τη 14η Ιουλίου, στην πλατεία στηνόταν εξέδρα που θα φιλοξενούσε συναυλία το απόγευμα αφιερωμένη στη Γαλλική επανάσταση. Έτσι δεν μείναμε πολλή ώρα, εξάλλου δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα στο κτήριο, και συνεχίσαμε να περπατάμε στην οδό Ρίβολι με κατεύθυνση την Place des Vosges.
Περπατώντας στη Ρίβολι προσέξαμε άλλον ένα πολύ όμορφο μπαρόκ ναό, τον Saint Gervais. Μπήκαμε για λίγο να δούμε το εσωτερικού και αυτού του ναού, ο οποίος περιλαμβάνει όμορφα αγάλματα και εκκλησιαστικό όργανο, όπως και οι υπόλοιποι. Κάθε εκκλησία όμως στο Παρίσι έχει τη δική της μοναδικότητα και ομορφιά και αξίζει να επισκεφτείτε όσες περισσότερες βρεθούν στο δρόμο σας.
Ακολουθώντας τις πινακίδες, φτάσαμε στη Place des Vosges. Άλλη μία πολύ όμορφη πλατεία, με πανέμορφα χρώματα. Ένα τεράστιο δέντρο στο κέντρο της πλατείας, την χωρίζει σε τέσσερα ομοιόμορφα κομμάτια, τα οποία έχουν από ένα μικρό σιντριβάνι στο κέντρο τους. Πολύς νεαρόκοσμος, φοιτητές θα έλεγα, στα γρασίδια της πλατείας. Καθίσαμε κι εμείς για λίγο στο γρασίδι και χαζεύαμε τα γύρω κτήρια τα οποία είχαν ένα ομοιόμορφο κοκκινωπό με μπεζ χρώμα. Στην πλατεία βρήκαμε και το σπίτι του Victor Hugo. Δυστυχώς το μουσείο ήταν κλειστό, λόγω της αργίας, κι έτσι δεν μπήκαμε μέσα.
Επιστρέψαμε στο δρόμο απ’ τον οποίο είχαμε στρίψει και συνεχίσαμε να προχωράμε ευθεία μέχρι την επόμενη πλατεία. Περπατήσαμε κανένα 5λεπτο μέχρι που φάνηκε η July Column, στο κέντρο της Place de la Bastille. Η πλατεία αυτή, έχει στηθεί στο σημείο που βρισκόταν η φυλακή της Βαστίλης, απ’ την οποία είχε ξεκινήσει η επανάσταση. Η τεράστια κολόνα στο κέντρο της πλατείας στήθηκε ως μνημείο για τα γεγονότα της 14ης Ιουλίου 1790.
Στην απέναντι πλευρά του δρόμου είδαμε την όπερα της Βαστίλης. Το μοντέρνο αυτό κτήριο φάνηκε σαν παραφωνία στα μάτια μας. Ο λόγος ήταν ότι μέχρι στιγμής τα περισσότερα κτήρια στο Παρίσι ήταν σε ένα γοτθικό, μπαρόκ ρυθμό, ενώ η όπερα ήταν σαφώς ένα πολύ πιο μοντέρνο κτήριο. Πάντως αρκετός κόσμος, που επίσης μας φάνηκαν φοιτητές, ήταν καθισμένοι στα σκαλιά της όπερας.
Φτάνοντας στην όπερα, είχαμε καλύψει όλα όσα είχαμε σχεδιάσει για σήμερα. Ωστόσο ήταν απογευματάκι ακόμα και είχαμε περιέργεια να δούμε και το Παρίσιαπό αυτή του τη μεριά. Συνεχίσαμε έτσι να περπατάμε ευθεία και όσο περπατούσαμε, τόσο αντιλαμβανόμαστε ότι αυτή η μεριά του Παρισιού είναι σαφώς πιο μοντέρνα, κάτι που την έκανε λιγότερο ελκυστική στα μάτια μας. Ωστόσο είχαμε ξαναβρεί τον Σηκουάνα στα δεξιά μας και τον ακολουθήσαμε κανένα 15λεπτο μέχρι που φτάσαμε στο Jardin des Plantes.
Μπήκαμε στο πάρκο, το οποίο είναι το κύριο βοτανικό πάρκο της Γαλλίας. Στο τέλος του πάρκου είδαμε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού, το οποίο όμως δεν επισκεφθήκαμε. Χαζέψαμε λίγο τα λογής λογής λουλούδια και φυτά, τα οποία έδιναν πολλά πανέμορφα χρώματα στο πάρκο και κατευθυνθήκαμε προς τον μικρό ζωολογικό κήπο που έχει μέσα στο πάρκο. Δεν είχαμε πολύ ώρα στη διάθεση μας γιατί θα έκλειναν σε λίγο, έτσι περπατήσαμε προς τους πιθήκους και τα αιλουροειδή. Χαζέψαμε λίγο τα πιθηκάκια, τους ουρακοτάγκους καθώς και δύο τεράστιες λεοπάρδαλης, τις οποίες επισκεφθήκαμε την ώρα του δείπνου τους!
Αλήθεια, είναι αδύνατο να αντιληφθεί κανείς πόσο πολύ περπάτημα κάναμε αυτή τη μέρα. Ξεκινώντας το πρωί από τη Champs Elysees και καταλήγοντας αργά το απόγευμα στο Jardin des Plantes, πραγματικά τα πόδια μας είχαν σταματήσει πλέον να ακολουθούν τις οδηγίες μας και αρνούνταν πεισματικά να περπατήσουν ούτε δευτερόλεπτο ακόμα! Έτσι αναγκαστήκαμε να υπακούσουμε στις διαταγές τους και πήραμε ταξί για το ξενοδοχείο. Αλλά το ωραιότερο κομμάτι της μέρας δεν είχε φτάσει ακόμα και εμείς το περιμέναμε με πολλή ανυπομονησία.
Δειπνήσαμε στο ξενοδοχείο, ίσως το καλύτερο steak που δοκιμάσαμε στη ζωή μας και πήραμε το μετρό για τον Πύργο του Άιφελ. Κατά τις 22:00 είχαμε φτάσει. Χιλιάδες οι Παριζιάνοι, καθώς και οι υπόλοιποι τουρίστες σαν κι εμάς που κατευθύνονταν προς το ίδιο σημείο. Ζωντανή μουσική (όπερα φυσικά!!!) ακουγόταν από την πλατεία. Φτάσαμε όσο πιο κοντά στον Πύργο μπορούσαμε. Ο κόσμος συνέχισε να μαζεύετε, πραγματική λαοθάλασσα, δεν μπορούσες να προσδιορίσεις μέχρι που έφτανε ο κόσμος.
2-3 λεπτά πριν τις 23:00 ξεκίνησε ζωντανά η ορχήστρα τον Εθνικό Ύμνο της Γαλλίας. Ο κόσμος τραγουδούσε μαζί και η τρίχα είχε πάει κάγκελο κυριολεκτικά.
23:00 ακριβώς ξεκίνησε… Το πιο θεαματικό, ανεπανάληπτο show που είδαμε στη ζωή μας. Ο πύργος άλλαξε χρώματα, βάφτηκε στο μπλε, άσπρο και κόκκινο! Και ξεκίνησαν τα πυροτεχνήματα. Δεν υπάρχει πραγματικά κανένας απολύτως τρόπος να περιγράψω αυτό που βλέπαμε. Δεν υπάρχουν λόγια, λέξεις να το περιγράψεις χωρίς να το αδικήσεις. Θα αρκεστώ μόνο στο ότι κράτησε περίπου 45 λεπτά. Υπερθέαμα! Ο ουρανός είχε πάρει φωτιά κυριολεκτικά. Ο κόσμος ζητωκραύγαζε! Η νύχτα έγινε μέρα.. Έξαψη, συγκίνηση, υπερηφάνεια… Κι όσο κι αν ακούγετε χαζό δάκρυα στα μάτια.. Δεν ξέρω γιατί, αλλά εκείνο το βράδυ λάτρεψα τους Γάλλους. Είπα στον εαυτό μου, όταν με το καλό γεράσω εδώ θέλω να περάσω τα τελευταία χρόνια της ζωής μου!
Κατά τις 12:00 ξεκινήσαμε να φύγουμε.. Φυσικά μια κουβέντα είναι, αφού ο κόσμος ήταν τόσο πολύς που για αρκετή ώρα ήμασταν εγκλωβισμένοι, ακίνητοι στο πλήθος. Όταν ξεμπερδέψαμε επιστρέψαμε, αναγκαστικά με τα πόδια λόγο της κίνησης, πίσω στο ξενοδοχείο.
Κοιμηθήκαμε; Μπα! Πώς να κλείσεις μάτι μετά από αυτό που ζήσαμε; Υπερένταση παρά την κούραση της μέρας.. Έπρεπε να κοιμηθούμε όμως ξέροντας πως ακολουθούσε άλλη μια γεμάτη μέρα με την επίσκεψη μας στο παλάτι των Βερσαλλιών.
Αν σας δοθεί η ευκαιρία να επισκεφθείτε το Παρίσι την περίοδο αυτή, κλείστε αμέσως εισιτήρια. Αυτό που θα ζήσετε θα το θυμάστε μια ζωή. Θα γίνετε κι εσείς ένα με τους Γάλλους και θα ζήσετε αυτή τη μέρα με την ίδια περηφάνια που την ζούνε κι αυτοί!
Η 14η Ιουλίου είναι μία πολύ σημαντική μέρα για τους Γάλλους, αφού είναι η ημέρα που γιορτάζουν το ξεκίνημα της Γαλλικής επανάστασης το 1789. Η ιστορία φέρει το ξεκίνημα της επανάστασης την ημερομηνία αυτή από τη φυλακή της Βαστίλης, γι αυτό και οι Γάλλοι την ονομάζουν Bastille Day. Το πόσο περήφανοι είναι οι Γάλλοι για την ημέρα αυτή θα το μαθαίναμε κι εμείς πολύ σύντομα καθώς θα την γιορτάζαμε μαζί τους!
Μετά από το πρόγευμα στο ξενοδοχείο λοιπόν, ξεκινάμε με μετρό μέχρι την Pont Alexandre III αφού από εκεί και πέρα η κυκλοφορία είχε κλείσει και μόνο πεζός μπορούσες να συνεχίσεις. Όσο προχωρούσαμε τόσο περισσότερος κόσμος υπήρχε στους δρόμους. Κατεύθυνση όλων η Champs Elysees, όπου ήδη είχε ξεκινήσει η στρατιωτική παρέλαση για τους εορτασμούς της 14ης Ιουλίου.
Από ένα σημείο και μετά ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο να προχωρήσεις. Αυτό ήταν πραγματικά που μας έκανε πολύ εντύπωση, το γεγονός ότι όλοι οι Γάλλοι ήταν στους δρόμους γύρω από την Champs Elysees και συμμετείχαν στους εορτασμούς. Τρυπώσαμε λοιπόν κι εμείς, φτάσαμε όσο πιο κοντά μπορούσαμε και παρακολουθήσαμε κι εμείς την παρέλαση. Περάσανε από μπροστά μας πολλά στρατιωτικά οχήματα, στρατιώτες πάνω σε άλογα ή και πεζοί, παρελαύνοντας την Champs Elysses μέχρι την περίφημη Αψίδα του Θριάμβου.
Μόλις τελείωσε η παρέλαση ο κόσμος άρχισε να σκορπίζετε δεξιά κι αριστερά κι έτσι κι εμείς ξεκινήσαμε τη δική μας πορεία για την ημέρα αφού είχαμε πολλά σχεδιασμένα να δούμε σήμερα. Εν τω μεταξύ στρατιώτες είχαν στηθεί σε διάφορα σημεία στην περιοχή και έβγαζαν φωτογραφίες με τον κόσμο! Αφού φωτογραφηθήκαμε κι εμείς μαζί τους ξεκινήσαμε για τον πρώτο μας σταθμό που ήταν η Place de la concorde, η οποία ήταν πάρα πολύ κοντά στην περιοχή που βρισκόμασταν.
Η Place de la concorde είναι μία από τις μεγαλύτερες και ωραιότερες πλατείες του Παρισιού. Κεντρική πλατεία, ενώνει βασικά το 7ο με το 8ο διαμέρισμα του Παρισιού (κάτω και πάνω) και την Champs Elysees με τους κήπους του Λούβρου (αριστερά και δεξιά). Κεντρικά της πλατείας βρίσκετε ο τεράστιος οβελίσκος (Obelisk of Luxor) και στα πλάγια βρίσκονται δύο πανέμορφα σιντριβάνια με μέδουσες και διάφορα πλάσματα του νερού. Η πλατεία είναι πραγματικά πάρα πολύ όμορφη αλλά έπρεπε να συνεχίσουμε την πορεία μας!
Περάσαμε απέναντι στον Σηκουάνα και περπατήσαμε μέσα στα πολλά μαγαζάκια με σουβενίρ που είχαν ανοίξει στις όχθες του. Κατευθυνθήκαμε προς το νησάκι μέσα στο Σηκουάνα το Ile de la Cite και προχωρήσαμε προς το παρεκκλήσι Sainte Chapelle. Σταθήκαμε στην ουρά, παρόλο που με την κάρτα περνάς χωρίς να χρειαστεί να περιμένεις, γιατί αν είσαι κάτω των 26 και δικαιούσαι δωρεάν εισιτήριο πρέπει να περιμένεις στην ουρά. Περιμέναμε κανένα 45λεπτο για να μπούμε μέσα. Το γοτθικής αρχιτεκτονικής παρεκκλήσι είναι πραγματικά εκπληκτικό και για όποιον βρίσκετε στο Παρίσι επιβάλλετε να το επισκεφθεί. Αυτό που ξεχωρίζει πραγματικά στο παρεκκλήσι είναι τα υπέροχα βιτρό του τα οποία αποτελούν ένα πραγματικό αριστούργημα!
Αφού απολαύσαμε αρκετή ώρα το πανέμορφο αυτό παρεκκλήσι, περάσαμε από τα δικαστήρια δίπλα και προχωρήσαμε στο Conciergerie, τις πρώην φυλακές του Παρισιού. Η ουρά εδώ ήταν πολύ μικρότερη και το εισιτήριο είναι κοινό με το Sainte Chapelle, άρα όποιος δεν έχει την κάρτα για τα μουσεία, ας προτιμήσει να ξεκινήσει από εδώ πρώτα για να αποφύγει το 45λεπτο που περιμέναμε στο παρεκκλήσι.
Το Conciergerie είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον καθώς περνάς μέσα από τις φυλακές, βλέπεις παλιά κελιά φυλακισμένων και μαθαίνεις την ιστορία της Μαρίας Αντουανέτας, η οποία ήταν φυλακισμένη στο Conciergerie λόγω της συμβολής της στην Γαλλική επανάσταση. Βγήκαμε στην εσωτερική αυλή των φυλακών και καταλήξαμε στο κελί της Μαρίας Αντουανέτας στο οποίο παρέμεινε μέχρι την εκτέλεση της. Όπως είπα και πριν η επίσκεψη στο Conciergerie ήταν ενδιαφέρων και μπορεί να συνδυαστεί εύκολα, λόγω και κοινού εισιτηρίου, με το Sainte Chapelle.
Φύγαμε από το Ile de la Cite, κατευθυνθήκαμε προς τα πάνω με σκοπό να φτάσουμε στο Hotel de Ville. Στο δρόμο είδαμε ένα μεγάλο πύργο σε ένα πάρκο και πήγαμε κοντά για φωτογραφίες. Ο πύργος ονομάζεται Tour Saint-Jacques, ο οποίος είναι ότι απέμεινε από το γοτθικό ναό Saint Jacques de la Boucherie, o οποίος καταστράφηκε κατά τη Γαλλική επανάσταση. Όμορφος πύργος, καθίσαμε και λίγο στο πάρκο για ξεκούραση και συνεχίσαμε προς το Hotel de Ville, το οποίο ήταν 3 λεπτά απόσταση από τον πύργο.
Το Hotel de Ville, το οποίο είναι το δημαρχείο του Παρισιού, είναι ένα τεράστιο σε έκταση κτήριο. Η πλατεία μπροστά έχει μικρά σιντριβάνια και είναι όμορφη πλατεία για καφεδάκι και ξεκούραση. Ωστόσο, τη συγκεκριμένη μέρα, λόγω των εορτασμών για τη 14η Ιουλίου, στην πλατεία στηνόταν εξέδρα που θα φιλοξενούσε συναυλία το απόγευμα αφιερωμένη στη Γαλλική επανάσταση. Έτσι δεν μείναμε πολλή ώρα, εξάλλου δεν μπορούσαμε να μπούμε μέσα στο κτήριο, και συνεχίσαμε να περπατάμε στην οδό Ρίβολι με κατεύθυνση την Place des Vosges.
Περπατώντας στη Ρίβολι προσέξαμε άλλον ένα πολύ όμορφο μπαρόκ ναό, τον Saint Gervais. Μπήκαμε για λίγο να δούμε το εσωτερικού και αυτού του ναού, ο οποίος περιλαμβάνει όμορφα αγάλματα και εκκλησιαστικό όργανο, όπως και οι υπόλοιποι. Κάθε εκκλησία όμως στο Παρίσι έχει τη δική της μοναδικότητα και ομορφιά και αξίζει να επισκεφτείτε όσες περισσότερες βρεθούν στο δρόμο σας.
Ακολουθώντας τις πινακίδες, φτάσαμε στη Place des Vosges. Άλλη μία πολύ όμορφη πλατεία, με πανέμορφα χρώματα. Ένα τεράστιο δέντρο στο κέντρο της πλατείας, την χωρίζει σε τέσσερα ομοιόμορφα κομμάτια, τα οποία έχουν από ένα μικρό σιντριβάνι στο κέντρο τους. Πολύς νεαρόκοσμος, φοιτητές θα έλεγα, στα γρασίδια της πλατείας. Καθίσαμε κι εμείς για λίγο στο γρασίδι και χαζεύαμε τα γύρω κτήρια τα οποία είχαν ένα ομοιόμορφο κοκκινωπό με μπεζ χρώμα. Στην πλατεία βρήκαμε και το σπίτι του Victor Hugo. Δυστυχώς το μουσείο ήταν κλειστό, λόγω της αργίας, κι έτσι δεν μπήκαμε μέσα.
Επιστρέψαμε στο δρόμο απ’ τον οποίο είχαμε στρίψει και συνεχίσαμε να προχωράμε ευθεία μέχρι την επόμενη πλατεία. Περπατήσαμε κανένα 5λεπτο μέχρι που φάνηκε η July Column, στο κέντρο της Place de la Bastille. Η πλατεία αυτή, έχει στηθεί στο σημείο που βρισκόταν η φυλακή της Βαστίλης, απ’ την οποία είχε ξεκινήσει η επανάσταση. Η τεράστια κολόνα στο κέντρο της πλατείας στήθηκε ως μνημείο για τα γεγονότα της 14ης Ιουλίου 1790.
Στην απέναντι πλευρά του δρόμου είδαμε την όπερα της Βαστίλης. Το μοντέρνο αυτό κτήριο φάνηκε σαν παραφωνία στα μάτια μας. Ο λόγος ήταν ότι μέχρι στιγμής τα περισσότερα κτήρια στο Παρίσι ήταν σε ένα γοτθικό, μπαρόκ ρυθμό, ενώ η όπερα ήταν σαφώς ένα πολύ πιο μοντέρνο κτήριο. Πάντως αρκετός κόσμος, που επίσης μας φάνηκαν φοιτητές, ήταν καθισμένοι στα σκαλιά της όπερας.
Φτάνοντας στην όπερα, είχαμε καλύψει όλα όσα είχαμε σχεδιάσει για σήμερα. Ωστόσο ήταν απογευματάκι ακόμα και είχαμε περιέργεια να δούμε και το Παρίσιαπό αυτή του τη μεριά. Συνεχίσαμε έτσι να περπατάμε ευθεία και όσο περπατούσαμε, τόσο αντιλαμβανόμαστε ότι αυτή η μεριά του Παρισιού είναι σαφώς πιο μοντέρνα, κάτι που την έκανε λιγότερο ελκυστική στα μάτια μας. Ωστόσο είχαμε ξαναβρεί τον Σηκουάνα στα δεξιά μας και τον ακολουθήσαμε κανένα 15λεπτο μέχρι που φτάσαμε στο Jardin des Plantes.
Μπήκαμε στο πάρκο, το οποίο είναι το κύριο βοτανικό πάρκο της Γαλλίας. Στο τέλος του πάρκου είδαμε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού, το οποίο όμως δεν επισκεφθήκαμε. Χαζέψαμε λίγο τα λογής λογής λουλούδια και φυτά, τα οποία έδιναν πολλά πανέμορφα χρώματα στο πάρκο και κατευθυνθήκαμε προς τον μικρό ζωολογικό κήπο που έχει μέσα στο πάρκο. Δεν είχαμε πολύ ώρα στη διάθεση μας γιατί θα έκλειναν σε λίγο, έτσι περπατήσαμε προς τους πιθήκους και τα αιλουροειδή. Χαζέψαμε λίγο τα πιθηκάκια, τους ουρακοτάγκους καθώς και δύο τεράστιες λεοπάρδαλης, τις οποίες επισκεφθήκαμε την ώρα του δείπνου τους!
Αλήθεια, είναι αδύνατο να αντιληφθεί κανείς πόσο πολύ περπάτημα κάναμε αυτή τη μέρα. Ξεκινώντας το πρωί από τη Champs Elysees και καταλήγοντας αργά το απόγευμα στο Jardin des Plantes, πραγματικά τα πόδια μας είχαν σταματήσει πλέον να ακολουθούν τις οδηγίες μας και αρνούνταν πεισματικά να περπατήσουν ούτε δευτερόλεπτο ακόμα! Έτσι αναγκαστήκαμε να υπακούσουμε στις διαταγές τους και πήραμε ταξί για το ξενοδοχείο. Αλλά το ωραιότερο κομμάτι της μέρας δεν είχε φτάσει ακόμα και εμείς το περιμέναμε με πολλή ανυπομονησία.
Δειπνήσαμε στο ξενοδοχείο, ίσως το καλύτερο steak που δοκιμάσαμε στη ζωή μας και πήραμε το μετρό για τον Πύργο του Άιφελ. Κατά τις 22:00 είχαμε φτάσει. Χιλιάδες οι Παριζιάνοι, καθώς και οι υπόλοιποι τουρίστες σαν κι εμάς που κατευθύνονταν προς το ίδιο σημείο. Ζωντανή μουσική (όπερα φυσικά!!!) ακουγόταν από την πλατεία. Φτάσαμε όσο πιο κοντά στον Πύργο μπορούσαμε. Ο κόσμος συνέχισε να μαζεύετε, πραγματική λαοθάλασσα, δεν μπορούσες να προσδιορίσεις μέχρι που έφτανε ο κόσμος.
2-3 λεπτά πριν τις 23:00 ξεκίνησε ζωντανά η ορχήστρα τον Εθνικό Ύμνο της Γαλλίας. Ο κόσμος τραγουδούσε μαζί και η τρίχα είχε πάει κάγκελο κυριολεκτικά.
23:00 ακριβώς ξεκίνησε… Το πιο θεαματικό, ανεπανάληπτο show που είδαμε στη ζωή μας. Ο πύργος άλλαξε χρώματα, βάφτηκε στο μπλε, άσπρο και κόκκινο! Και ξεκίνησαν τα πυροτεχνήματα. Δεν υπάρχει πραγματικά κανένας απολύτως τρόπος να περιγράψω αυτό που βλέπαμε. Δεν υπάρχουν λόγια, λέξεις να το περιγράψεις χωρίς να το αδικήσεις. Θα αρκεστώ μόνο στο ότι κράτησε περίπου 45 λεπτά. Υπερθέαμα! Ο ουρανός είχε πάρει φωτιά κυριολεκτικά. Ο κόσμος ζητωκραύγαζε! Η νύχτα έγινε μέρα.. Έξαψη, συγκίνηση, υπερηφάνεια… Κι όσο κι αν ακούγετε χαζό δάκρυα στα μάτια.. Δεν ξέρω γιατί, αλλά εκείνο το βράδυ λάτρεψα τους Γάλλους. Είπα στον εαυτό μου, όταν με το καλό γεράσω εδώ θέλω να περάσω τα τελευταία χρόνια της ζωής μου!
Κατά τις 12:00 ξεκινήσαμε να φύγουμε.. Φυσικά μια κουβέντα είναι, αφού ο κόσμος ήταν τόσο πολύς που για αρκετή ώρα ήμασταν εγκλωβισμένοι, ακίνητοι στο πλήθος. Όταν ξεμπερδέψαμε επιστρέψαμε, αναγκαστικά με τα πόδια λόγο της κίνησης, πίσω στο ξενοδοχείο.
Κοιμηθήκαμε; Μπα! Πώς να κλείσεις μάτι μετά από αυτό που ζήσαμε; Υπερένταση παρά την κούραση της μέρας.. Έπρεπε να κοιμηθούμε όμως ξέροντας πως ακολουθούσε άλλη μια γεμάτη μέρα με την επίσκεψη μας στο παλάτι των Βερσαλλιών.
Αν σας δοθεί η ευκαιρία να επισκεφθείτε το Παρίσι την περίοδο αυτή, κλείστε αμέσως εισιτήρια. Αυτό που θα ζήσετε θα το θυμάστε μια ζωή. Θα γίνετε κι εσείς ένα με τους Γάλλους και θα ζήσετε αυτή τη μέρα με την ίδια περηφάνια που την ζούνε κι αυτοί!
) από το αεροδρόμιο.
και αναγκαστήκαμε να εγκαταλείψουμε την υπέροχη θέα από τον Πύργο (αλλιώς ακόμα εκεί θα ήμασταν 
). Η εκκλησία λέγετε Saint Etienne Du Mont. Είναι μια πανέμορφη εκκλησία, απο τις ωραιότερες που επισκεφθήκαμε στο 
