astral
Member
- Μηνύματα
- 776
- Likes
- 139
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού - Αργεντινή
Τιιιιιιιι?? Lalibela πας να μου φας τη σειρά μου? Αέραααααααα...... :evil:
Την ίδια απορία έχω κι εγώΕμπειρα μέλη?σε ποιόοοοοο τομέα θα έγκειται η εμπειρία τους?
dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.064
- Likes
- 6.302
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
εγώ δεν μιλάω άλλο, αφού φαίνεται το πράγμα... η λαλιμπέλα πήγε να φάει την σειρά σου αστραλ και τώρα κάνει και καλά τον οπερατέρ(!) τι να πώ? κάτι τέτοιες γυναίκες είναι που χαλάνε την πιάτσα. Αστραλ μου μην στενοχωριέσαι, θα την αποκλείσουμε από τον διαγωνισμό μνα μάθει άλλη φορά η αντροχωρίστρα να σέβεται την θέση προτεραιότητας.....
astral
Member
- Μηνύματα
- 776
- Likes
- 139
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού - Αργεντινή
Ε, μααα...
Τι πράγματα είναι αυτά?
Κι εσύ, ναι εσένα την αποπάνω λέω, άστα αυτά τώρα και συνέχισε την ιστορία. Άντε που το έχεις ρίξει στα παιχνίδια. Νομίζεις δε σε βλέπω που ψάχνεις όλη την Αλβανία τώρα?
Τι πράγματα είναι αυτά?
Κι εσύ, ναι εσένα την αποπάνω λέω, άστα αυτά τώρα και συνέχισε την ιστορία. Άντε που το έχεις ρίξει στα παιχνίδια. Νομίζεις δε σε βλέπω που ψάχνεις όλη την Αλβανία τώρα?
dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.064
- Likes
- 6.302
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
ε οχι και να περιμενω στην ουρα
χωρις NEWSLETTER παει πολυ ....
παιρνω τον οπερατερ που ειναι και ηθικο παιδι ....και δεν εκδιδεται (ΛΕΩ )
και παω στους Αγιους Τοπους ..κυριως για προσκυνημα
όσα δεν φθάνει η αλεπού......... ασε με και έχω χαθεί στην Αλβανία να ψάχνω αρχαίους ναούς..... ο Ιντιάνα Τζόουνς
astral
Member
- Μηνύματα
- 776
- Likes
- 139
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού - Αργεντινή
Άσε την Αλβανία, τον βρήκαμε τον ναό. Ψάξε αλλού τώρα.
Κι έχεις και μια ιστορία να συνεχίσεις, μην ξεχνιόμαστε!!
KIKI
Member
- Μηνύματα
- 2.697
- Likes
- 6.676
- Επόμενο Ταξίδι
- Ιορδανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αφρική Ναμιμπια
dim τι ωραία ιστορία ειναι αυτη !!!
τι μου θυμησες , ειχα παει Νεπάλ το 1981 ..
το φοβερό είναι οτι οταν πήγα Ποκαρα μαλλον ήταν με το ίδιο λεωφορείο
Ετσι οπως περιγραφεις τα 200 χλμ σε 7-8 ωρες , τη κατασταση του δρόμου κτλ ακριβώς τα ίδια .
Θυμαμαι οτι στα περισσοτερα γεφύρια που περνουσαμε
μας κατέβαζαν απο το λεωφορείο , περνουσαμε πεζοι τη γεφυρα και μετά ξαναμπαιναμε:roll:
περιμενω τη συνέχεια , απολαυστικη αφήγηση ....μπράβο σου
τι μου θυμησες , ειχα παει Νεπάλ το 1981 ..
το φοβερό είναι οτι οταν πήγα Ποκαρα μαλλον ήταν με το ίδιο λεωφορείο
Ετσι οπως περιγραφεις τα 200 χλμ σε 7-8 ωρες , τη κατασταση του δρόμου κτλ ακριβώς τα ίδια .
Θυμαμαι οτι στα περισσοτερα γεφύρια που περνουσαμε
μας κατέβαζαν απο το λεωφορείο , περνουσαμε πεζοι τη γεφυρα και μετά ξαναμπαιναμε:roll:
περιμενω τη συνέχεια , απολαυστικη αφήγηση ....μπράβο σου
ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Ευτυχώς που εμφανίστηκε και η Κική να δώσει μια χροιά σοβαρότητας στην ιλαρότητα που ολισθαίνετε εδώ και μέρες. Για συμμαζευτείτε όλες και συγκεντρωθείτε πρέπει να γυρίσουμε Κατμαντού.
Last edited by a moderator:
dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.064
- Likes
- 6.302
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Οταν φθάσαμε στο Κατμαντού, πήγαμε κατευθείαν στο ψηλοτάβανο. Εκεί διαπιστώσαμε ότι κάτι είχε αλλάξει και αυτό δεν ήταν σίγουρα το ύψος του ταβανιού. Ολοι ήταν κατηφείς, στεναχωρημένοι , κόσμος έμπαινε, κόσμος έβγαινε, κάτι γυναίκες έκλαιγαν στην γωνία... Περίεργα πράγματα. Μας πλησιάζει ο ιδιοκτήτης κος Ντιβέντρα και μας λέει ότι προέκυψε κάτι, αλλά εμείς δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, θα συνεχίσουμε τις διακοπές μας.
Αυτό που είχε συμβεί ήταν ότι η γυναίκα του 52 χρονών είχε πάθει εγκεφαλικό, όπως μας είπε ο ίδιος και ήταν εγκεφαλικά νεκρή. Την ίδια νύχτα πέθανε και την επομένη την κάψανε. Την είχα δει τελευταία φορά πριν φύγουμε για Ποκάρα που την είχα πληρώσει και ήταν μια χαρά. Αλλά....όταν ο άνθρωπος κάνει όνειρα ο Θεός γελάει.....
Την επομένη πήγαμε στον πασουπατιναθ, γνωστό ποτάμι στο οποίο καίνε τους νεκρούς. Η όλη ατμόσφαιρα από την τσίκνα και τους καπνούς θύμιζε χασαποταβέρνα στη εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας. Αν διέθεταν και μπύρες σε βαρέλια θα ήταν το τέλειο πανυγύρι του Προφήτη Ηλία στην άνω Ραχούλα και μην βιαστείτε να με κατηγορήσετε για ασέβεια προς τους νεκρούς, διότι η κουλτούρα των ανθρώπων εκεί είναι τελείως διαφορετική λόγω θρησκείας. Οταν κάποιος πεθαίνει δεν θλίβονται , αλλά χαίρονται, γιατί πιστεύουν στην μετενσάρκωση και το γνωστό σε όλους μας κάρμα. Φυσικά η πικρία δεν λείπει. Οι νεκροί καίγονταν μακάρια , και όταν πια είχε καεί ότι ήταν να καεί ρίχνονταν στο ποτάμι στο οποίο κολύμπαγαν παιδιά που γελούσαν και παίζαν χαρούμενα. Αλλοι τόποι, άλλα έθιμα. Γυρίσαμε λίγο πάνω-κάτω και αποφασίσαμε να πάμε με τα πόδια στο περίφημο Μποντναθ, ναό των βουδιστών αυτήν την φορά και γνωστό προσκυνηματικό τόπο των θιβετιανών. Πιστεύαμε ότι ήταν κοντα. Δεν ήταν, αλλά η διαδρομή πάντως άξιζε. Ο ναός περιστοιχίζεται από κτίρια και για να μπείς πληρώνεις ένα συμβολικό τίμημα. Οταν πας εκεί νομίζεις ότι ένα κομμάτι του Θιβέτ αποσπάστηκε και "ακούμπησε" προσεκτικά στον εν λόγω χώρο.Πράγμα που έχει την εξήγησή του, καθώς εδώ ήταν το σημείο τερματισμού των ταξιδιωτών εμπόρων από το Θιβέτ, και ως εκ τούτου και η ύπαρξη της στούπας, καθώς χτίστηκε ως ευχαριστία προς τον Βούδα για το ασφαλές ταξίδι που τους πρόσφερε. Βουδιστές μοναχοί με κοκινοπορτοκαλί ράσα περιφέρονταν, ιερές αγελάδες ξάπλωναν στην βάση της στούπας, ψαλμωδίες ακούγονταν από τους ιερείς, καμπανάκια προσευχών γέμιζαν με τους ήχους τους τον αέρα, σημαιάκια ανέμιζαν στον ουρανό και όλα αυτά κάτω από την ματιά του βούδα. Οποιος βρεθεί Κατμαντού είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσει κατά την γνώμη μου. Οπως μας λέγανε ότι πρέπει να πάμε στον ναό των πιθήκων. Ειναι και αυτό από τα must της πόλης. Τι να σας πω? Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε για αυτά τα αντιπαθητικα, ζηλιάρικά, και στρίγκλικα πρωτόζωα που μόνη τους ενασχόληση είναι να γατζώνονται στα μαλλιά σου όλα μαζί, να σε μετατρέπουν σαν τραγουδιστή της ρέγγε με την ανάλογη κόμμωση και να σε γκρατζουνάν όπου βρουν, αλλά εμένα δεν μου αρέσουν. Δεν τα χωνεύω βρε αδελφέ!! Αν θέλω να μετατραπώ σε ρέγγε τραγουδιστή με τα ανάλογα ράστα, θα πάω σε κανένα κομμωτήριο,ή άντε το πολύ πολύ να φορέσω ένα σφουγγραρόπανο ανάποδα στο κεφάλι και να βγώ έξω!!! Πιο ωραία θα νοιώσω. Α πα πα πα ...... Με τίποτα, και ας μου κάνουν φάλαγγα οι φιλοζωικές οργανώσεις, εγώ στις μαιμούδες δεν πάω. Τελεία και παύλα. Αλλα μπορεί οι μαιμούδες να μην μου αρέσουν και να μην θέλω να τις βλέπω (τις φοβάμαι και λίγο για να πούμε την αλήθεια), αλλά έτσι δεν θα σας αφήσω. Κανονίσαμε σέικερ για το απόλυτο θέαμα. Θυσίες στο ναό της Κάλι, με μπόλικο αίμα, κραυγές (ζώων), πούπουλα και στο τέλος σισίτιο για τους πεινασμένους. Τι δεν με πιστεύετε? Κι΄όμως. πήγαμε την επομένη σε μια τελετουργία που γίνεται μόνο κάθε Τρίτη σε ένα ναό της Κάλι μέσα στην ζούγκλα, η οποία περιλαμβάνει σφαγή (κότες, κατσίκες, πεθερές ίσως?) ως προσφορά για την κακιά θεά της καταστροφής για να ευξεμενισθεί και λίγο και να μην είναι τόσο στρίγγλα. Ο βρεγμένος ως γνωστόν την βροχή δεν την φοβάται και πήγαμε σαν βλάχοι με άδεια τα χέρια. Ούτε μία κατσίκα, ούτε μία κότα βρε αδελφέ δεν πήραμε παραμάσχαλα ως προσφορά. Αν μας τιμώρησε η θεά? δεν ξέρω. Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι................Για αυτήν μου την επίσκεψη δεν έχω να αναφέρω και πολλά για να αφήσω την φαντασία σας να οργιάσει και να θέλετε να πάτε στο αγαπημένο μου Νεπάλ. Απλά ότι είναι ένα ναός μέσα σε άγριο δάσος, με ένα ρυάκι που τρέχει ματωμένο, πρωτόγονα μαγειρία σε μια ακρούλα για να μαγειρευτούν οι "θυσίες" και να μοιραστούν μετά στους φτωχούς, κοράκια που εφορμούν όταν ο μάγειρας τυχαίνει να μην σκύβει πάνω από τις κατσαρόλες του, αίματα παντού από τα γυμνά πέλματα των πιστών, σχεδόν ανύπαρκτοι τουρίστες , (είναι ζήτημα άμα είδαμε 5-6) και μερικούς ιερείς να ευλογούν τους υπερβολικά πολλούς πιστούς... Αν βρεθείτε ποτέ σε αυτό το μέρος δεν θα το ξεχάσετε....... και αν έχετε και γερά στομάχια μπορείται να συνεστιαστείται με τον υπερήφανο λαό του Νεπάλ..... συνεχίζεται.....
Αυτό που είχε συμβεί ήταν ότι η γυναίκα του 52 χρονών είχε πάθει εγκεφαλικό, όπως μας είπε ο ίδιος και ήταν εγκεφαλικά νεκρή. Την ίδια νύχτα πέθανε και την επομένη την κάψανε. Την είχα δει τελευταία φορά πριν φύγουμε για Ποκάρα που την είχα πληρώσει και ήταν μια χαρά. Αλλά....όταν ο άνθρωπος κάνει όνειρα ο Θεός γελάει.....
Την επομένη πήγαμε στον πασουπατιναθ, γνωστό ποτάμι στο οποίο καίνε τους νεκρούς. Η όλη ατμόσφαιρα από την τσίκνα και τους καπνούς θύμιζε χασαποταβέρνα στη εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας. Αν διέθεταν και μπύρες σε βαρέλια θα ήταν το τέλειο πανυγύρι του Προφήτη Ηλία στην άνω Ραχούλα και μην βιαστείτε να με κατηγορήσετε για ασέβεια προς τους νεκρούς, διότι η κουλτούρα των ανθρώπων εκεί είναι τελείως διαφορετική λόγω θρησκείας. Οταν κάποιος πεθαίνει δεν θλίβονται , αλλά χαίρονται, γιατί πιστεύουν στην μετενσάρκωση και το γνωστό σε όλους μας κάρμα. Φυσικά η πικρία δεν λείπει. Οι νεκροί καίγονταν μακάρια , και όταν πια είχε καεί ότι ήταν να καεί ρίχνονταν στο ποτάμι στο οποίο κολύμπαγαν παιδιά που γελούσαν και παίζαν χαρούμενα. Αλλοι τόποι, άλλα έθιμα. Γυρίσαμε λίγο πάνω-κάτω και αποφασίσαμε να πάμε με τα πόδια στο περίφημο Μποντναθ, ναό των βουδιστών αυτήν την φορά και γνωστό προσκυνηματικό τόπο των θιβετιανών. Πιστεύαμε ότι ήταν κοντα. Δεν ήταν, αλλά η διαδρομή πάντως άξιζε. Ο ναός περιστοιχίζεται από κτίρια και για να μπείς πληρώνεις ένα συμβολικό τίμημα. Οταν πας εκεί νομίζεις ότι ένα κομμάτι του Θιβέτ αποσπάστηκε και "ακούμπησε" προσεκτικά στον εν λόγω χώρο.Πράγμα που έχει την εξήγησή του, καθώς εδώ ήταν το σημείο τερματισμού των ταξιδιωτών εμπόρων από το Θιβέτ, και ως εκ τούτου και η ύπαρξη της στούπας, καθώς χτίστηκε ως ευχαριστία προς τον Βούδα για το ασφαλές ταξίδι που τους πρόσφερε. Βουδιστές μοναχοί με κοκινοπορτοκαλί ράσα περιφέρονταν, ιερές αγελάδες ξάπλωναν στην βάση της στούπας, ψαλμωδίες ακούγονταν από τους ιερείς, καμπανάκια προσευχών γέμιζαν με τους ήχους τους τον αέρα, σημαιάκια ανέμιζαν στον ουρανό και όλα αυτά κάτω από την ματιά του βούδα. Οποιος βρεθεί Κατμαντού είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσει κατά την γνώμη μου. Οπως μας λέγανε ότι πρέπει να πάμε στον ναό των πιθήκων. Ειναι και αυτό από τα must της πόλης. Τι να σας πω? Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε για αυτά τα αντιπαθητικα, ζηλιάρικά, και στρίγκλικα πρωτόζωα που μόνη τους ενασχόληση είναι να γατζώνονται στα μαλλιά σου όλα μαζί, να σε μετατρέπουν σαν τραγουδιστή της ρέγγε με την ανάλογη κόμμωση και να σε γκρατζουνάν όπου βρουν, αλλά εμένα δεν μου αρέσουν. Δεν τα χωνεύω βρε αδελφέ!! Αν θέλω να μετατραπώ σε ρέγγε τραγουδιστή με τα ανάλογα ράστα, θα πάω σε κανένα κομμωτήριο,ή άντε το πολύ πολύ να φορέσω ένα σφουγγραρόπανο ανάποδα στο κεφάλι και να βγώ έξω!!! Πιο ωραία θα νοιώσω. Α πα πα πα ...... Με τίποτα, και ας μου κάνουν φάλαγγα οι φιλοζωικές οργανώσεις, εγώ στις μαιμούδες δεν πάω. Τελεία και παύλα. Αλλα μπορεί οι μαιμούδες να μην μου αρέσουν και να μην θέλω να τις βλέπω (τις φοβάμαι και λίγο για να πούμε την αλήθεια), αλλά έτσι δεν θα σας αφήσω. Κανονίσαμε σέικερ για το απόλυτο θέαμα. Θυσίες στο ναό της Κάλι, με μπόλικο αίμα, κραυγές (ζώων), πούπουλα και στο τέλος σισίτιο για τους πεινασμένους. Τι δεν με πιστεύετε? Κι΄όμως. πήγαμε την επομένη σε μια τελετουργία που γίνεται μόνο κάθε Τρίτη σε ένα ναό της Κάλι μέσα στην ζούγκλα, η οποία περιλαμβάνει σφαγή (κότες, κατσίκες, πεθερές ίσως?) ως προσφορά για την κακιά θεά της καταστροφής για να ευξεμενισθεί και λίγο και να μην είναι τόσο στρίγγλα. Ο βρεγμένος ως γνωστόν την βροχή δεν την φοβάται και πήγαμε σαν βλάχοι με άδεια τα χέρια. Ούτε μία κατσίκα, ούτε μία κότα βρε αδελφέ δεν πήραμε παραμάσχαλα ως προσφορά. Αν μας τιμώρησε η θεά? δεν ξέρω. Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι................Για αυτήν μου την επίσκεψη δεν έχω να αναφέρω και πολλά για να αφήσω την φαντασία σας να οργιάσει και να θέλετε να πάτε στο αγαπημένο μου Νεπάλ. Απλά ότι είναι ένα ναός μέσα σε άγριο δάσος, με ένα ρυάκι που τρέχει ματωμένο, πρωτόγονα μαγειρία σε μια ακρούλα για να μαγειρευτούν οι "θυσίες" και να μοιραστούν μετά στους φτωχούς, κοράκια που εφορμούν όταν ο μάγειρας τυχαίνει να μην σκύβει πάνω από τις κατσαρόλες του, αίματα παντού από τα γυμνά πέλματα των πιστών, σχεδόν ανύπαρκτοι τουρίστες , (είναι ζήτημα άμα είδαμε 5-6) και μερικούς ιερείς να ευλογούν τους υπερβολικά πολλούς πιστούς... Αν βρεθείτε ποτέ σε αυτό το μέρος δεν θα το ξεχάσετε....... και αν έχετε και γερά στομάχια μπορείται να συνεστιαστείται με τον υπερήφανο λαό του Νεπάλ..... συνεχίζεται.....
ioanna karagianni
Member
- Μηνύματα
- 1.666
- Likes
- 1.327
- Επόμενο Ταξίδι
- Κρακοβία-Βαρσοβία
- Ταξίδι-Όνειρο
- ...Ιθάκη...
Αχ τι καλή συνέχεια το ήξερα εγώ ότι είχα δίκιο που ανυπομονούσα. Αλλά μυαλό δεν βάζετε, στο ψηλοτάβανο γυρίσατε, ώσπου να φύγετε ο Γκιούλιβερ θα αλλάξει παραμύθι, θα γίνει Κουασιμόδος.
Last edited by a moderator:
Εκπομπές Travelstories
