travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.762
- Likes
- 14.567
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Η επόμενη μέρα είχε την κρουαζιέρα με την εταιρία Stan Stephens Cruises που είχε αναχώρηση στις 10:00 για τελική επίσκεψη τον παγετώνα Meares. Η διάρκειά της ήταν εννέα ώρες και το κόστος αυτής $165 ανά άτομο. Μας παρείχε λίγο φαγητό, πολύ καφέ και γενικά ένιωθες άνετα με τις παροχές και ότι δεν πάνε να σε κλέψουν ή να σου πάρουν όσα χρήματα σου έχουν μείνει. Πράγματα δηλαδή που τα νιώθουμε στη χώρα μας και σε άλλες. Εκεί το βλέπεις: σου πήραν ό,τι ήταν να σου πάρουν στο εισιτήριο. Τέρμα. Αν θες να μην αγοράσεις το καπελάκι ή να μη δώσεις πουρμπουάρ δεν τους νοιάζει και σου λένε και ένα τεράστιο ευχαριστώ.
Αφού το έφερε η κουβέντα θα πω δυο λόγια για τους ανθρώπους εκεί. Οι αμερικάνοι τουρίστες που συναντήσαμε ήταν ευγενικοί και ανοιχτοί όπως όλοι οι συμπατριώτες τους στην κυρίως Αμερική (απ' όσο τους έχω δει). Οι αμερικάνοι όμως που εργάζονται εκεί δε μας έκαναν καθόλου καλή εντύπωση. Και δεν το λέω εξ αιτίας του γεγονότος με το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο, αλλά από την επαφή μας γενικά με τους εκεί εργαζόμενους σε μαγαζιά και αλλού. Υπήρχε μια ψυχρότητα και φαινόταν ότι τους ένοιαζε η γρήγορη απόκτηση του χρήματος γιατί ασφαλώς η σαιζόν είναι σύντομη. Και πάλι όμως δεν έχομε ιδιαίτερο παράπονο, απλά τους συγκρίνω με τους υπόλοιπους αμερικανούς. Αυτά.
Η κρουαζιέρα ξεκίνησε στην ώρα της και είναι απίθανο το πως μέσα σε λίγη ώρα είχε γεμίσει το πλοίο με κόσμο. Ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός και ό,τι ήταν να δούμε το είδαμε. Εκτός από την υπέροχη φύση με νησιά και ακτές, είδαμε φώκιες, θαλάσσιους ελέφαντες, ψαραετούς, φάλαινες (όχι και τόσο πολλές) και στο τέλος τον παγετώνα Meares με τα μικρά επιπλέοντα παγόβουνα. Από μακριά είδαμε και τον άλλο μεγάλο παγετώνα Columbia. Πάει και σε αυτόν άλλη κρουαζιέρα, αλλά δεν την προτιμήσαμε γιατί το πλοίο δεν πηγαίνει πολύ κοντά λόγω των πολλών παγόβουνων. Πάντως τον Meares που πήγαμε εμείς να δούμε τον είδαμε από πολύ κοντά. Τα λόγια είναι λίγα, ό,τι και να πω, οπότε αφήνω τις φωτογραφίες να μιλήσουν.
Οι φώκιες κάνουν μπάνιο!
Να και μια φάλαινα:
Οι φώκιες πάνω σε ένα μικρό παγόβουνο:
Όρεξη να έχετε: το φωτογραφικό ταξίδι της κρουαζιέρας συνεχίζεται:
Άλλο ένα εξαίσιο ποτάμι-παγετώνας:
Και από κοντά:
Κάποια κομμάτια του παγετώνα σπάζουν και πέφτουν στο νερό. Τα πουλιά πετάνε τριγύρω:
Πάρτε με κι εμένα:
Η παρακάτω εικόνα είναι η μισή Αλάσκα για μένα (λίγο υπερβολικό):
Στην επόμενη φωτογραφία (στο κέντρο) φαίνεται ένας ψαραετός με ένα ψάρι να κρατά με τα νύχια του. Δείτε τον:
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, το ψάρι του έχει πέσει στο νερό (φαίνεται ο αφρός από την πτώση του):
Κι εδώ αμέσως μετά κάθεται στον κορμό και αναρωτιέται τι έγινε το γεύμα του:
Και επί το καλλιτεχνικότερον:
Σε μια τέτοια κρουαζιέρα, και σε αυτό το ταξίδι κάναμε τρεις, η διαδικασία είναι η ίδια σε όλες: σου προσφέρουν φαγητό και καφέ ή τσάι. Σου προτείνουν ή όχι μια θέση για να καθίσεις, αλλά ο κόσμος μετακινείται συνεχώς ανάλογα με τι θέλει να δει και τις φωτογραφίες που τραβά. Αυτό σημαίνει ότι όσοι δεν βαριούνται μετακινούνται συνέχεια. Βέβαια, και το να είσαι έξω πολλή ώρα δεν είναι και το καλύτερο γιατί κάνει κρύο, δεν είσαι στο Αιγαίο. Κατά τη διάρκεια της βόλτας ο καπετάνιος ή κάποιος άλλος μιλά συνέχεια δίνοντας πληροφορίες για οτιδήποτε σχετικό, δεχόμενος φυσικά και ερωτήσεις από τους επιβάτες. Η πορεία του πλοίου είναι μεν καθορισμένη, αλλά ο καπετάνιος κοίτα γύρω-γύρω και αν δει κάποιο θαλάσσιο ζώο οδηγεί προς τα εκεί το πλοίο για να μας το δείξει. Επίσης αν δει κάποιο ζώο στην ξηρά, αρκούδα ή ψαραετό, λέει στον κόσμο που να στραφεί για να το δει. Επειδή στο ίδιο μέρος και σε κοντινή απόσταση μπορεί να πλέουν και άλλα τουριστικά σκάφη, αν ένας καπετάνιος δει κάτι, τρέχει προς την κατεύθυνση εκείνη Οι άλλοι καπετάνιοι που τον βλέπουν τρέχουν και εκείνοι για να ικανοποιήσουν τους δικούς τους. Μόνο προς το τέλος της κρουαζιέρας ο κόσμος έχει κουραστεί και έχει αράξει σε καθίσματα και λαγοκοιμάται μέχρι να φτάσουμε στο λιμάνι αποβίβασης. Εμείς ποτέ δεν το κάνουμε αυτό. Προσπαθούμε να πάρουμε όσα περισσότερα γίνεται από το περιβάλλον μας. Άσε που το έχουμε ακριβοπληρώσει.
Η κρουαζιέρα κάποτε τέλειωσε και φτάσαμε στο Valdez:
Η θάλασσα κουράζει, όσο κι αν δεν έχεις πολλές μετακινήσεις στο πλοίο. Έτσι, όταν φτάσαμε στο λιμάνι μας κάναμε μια μικρή βόλτα στην πόλη και πήγαμε να αράξομε στα δωμάτιά μας. Από ένα κοντινό σούπερ μάρκετ προμηθευτήκαμε κάτι φαγώσιμο και μπύρες και όλα καλά. Α, τις μπύρες όχι από το σούπερ μάρκετ αλλά από ειδικό μαγαζί για οινοπνευματώδη. Οι αμερικάνοι τα προσέχουν αυτά.
Αφού το έφερε η κουβέντα θα πω δυο λόγια για τους ανθρώπους εκεί. Οι αμερικάνοι τουρίστες που συναντήσαμε ήταν ευγενικοί και ανοιχτοί όπως όλοι οι συμπατριώτες τους στην κυρίως Αμερική (απ' όσο τους έχω δει). Οι αμερικάνοι όμως που εργάζονται εκεί δε μας έκαναν καθόλου καλή εντύπωση. Και δεν το λέω εξ αιτίας του γεγονότος με το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο, αλλά από την επαφή μας γενικά με τους εκεί εργαζόμενους σε μαγαζιά και αλλού. Υπήρχε μια ψυχρότητα και φαινόταν ότι τους ένοιαζε η γρήγορη απόκτηση του χρήματος γιατί ασφαλώς η σαιζόν είναι σύντομη. Και πάλι όμως δεν έχομε ιδιαίτερο παράπονο, απλά τους συγκρίνω με τους υπόλοιπους αμερικανούς. Αυτά.
Η κρουαζιέρα ξεκίνησε στην ώρα της και είναι απίθανο το πως μέσα σε λίγη ώρα είχε γεμίσει το πλοίο με κόσμο. Ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός και ό,τι ήταν να δούμε το είδαμε. Εκτός από την υπέροχη φύση με νησιά και ακτές, είδαμε φώκιες, θαλάσσιους ελέφαντες, ψαραετούς, φάλαινες (όχι και τόσο πολλές) και στο τέλος τον παγετώνα Meares με τα μικρά επιπλέοντα παγόβουνα. Από μακριά είδαμε και τον άλλο μεγάλο παγετώνα Columbia. Πάει και σε αυτόν άλλη κρουαζιέρα, αλλά δεν την προτιμήσαμε γιατί το πλοίο δεν πηγαίνει πολύ κοντά λόγω των πολλών παγόβουνων. Πάντως τον Meares που πήγαμε εμείς να δούμε τον είδαμε από πολύ κοντά. Τα λόγια είναι λίγα, ό,τι και να πω, οπότε αφήνω τις φωτογραφίες να μιλήσουν.
Οι φώκιες κάνουν μπάνιο!
Να και μια φάλαινα:
Οι φώκιες πάνω σε ένα μικρό παγόβουνο:
Όρεξη να έχετε: το φωτογραφικό ταξίδι της κρουαζιέρας συνεχίζεται:
Άλλο ένα εξαίσιο ποτάμι-παγετώνας:
Και από κοντά:
Κάποια κομμάτια του παγετώνα σπάζουν και πέφτουν στο νερό. Τα πουλιά πετάνε τριγύρω:
Πάρτε με κι εμένα:
Η παρακάτω εικόνα είναι η μισή Αλάσκα για μένα (λίγο υπερβολικό):
Στην επόμενη φωτογραφία (στο κέντρο) φαίνεται ένας ψαραετός με ένα ψάρι να κρατά με τα νύχια του. Δείτε τον:
Λίγα δευτερόλεπτα μετά, το ψάρι του έχει πέσει στο νερό (φαίνεται ο αφρός από την πτώση του):
Κι εδώ αμέσως μετά κάθεται στον κορμό και αναρωτιέται τι έγινε το γεύμα του:
Και επί το καλλιτεχνικότερον:
Σε μια τέτοια κρουαζιέρα, και σε αυτό το ταξίδι κάναμε τρεις, η διαδικασία είναι η ίδια σε όλες: σου προσφέρουν φαγητό και καφέ ή τσάι. Σου προτείνουν ή όχι μια θέση για να καθίσεις, αλλά ο κόσμος μετακινείται συνεχώς ανάλογα με τι θέλει να δει και τις φωτογραφίες που τραβά. Αυτό σημαίνει ότι όσοι δεν βαριούνται μετακινούνται συνέχεια. Βέβαια, και το να είσαι έξω πολλή ώρα δεν είναι και το καλύτερο γιατί κάνει κρύο, δεν είσαι στο Αιγαίο. Κατά τη διάρκεια της βόλτας ο καπετάνιος ή κάποιος άλλος μιλά συνέχεια δίνοντας πληροφορίες για οτιδήποτε σχετικό, δεχόμενος φυσικά και ερωτήσεις από τους επιβάτες. Η πορεία του πλοίου είναι μεν καθορισμένη, αλλά ο καπετάνιος κοίτα γύρω-γύρω και αν δει κάποιο θαλάσσιο ζώο οδηγεί προς τα εκεί το πλοίο για να μας το δείξει. Επίσης αν δει κάποιο ζώο στην ξηρά, αρκούδα ή ψαραετό, λέει στον κόσμο που να στραφεί για να το δει. Επειδή στο ίδιο μέρος και σε κοντινή απόσταση μπορεί να πλέουν και άλλα τουριστικά σκάφη, αν ένας καπετάνιος δει κάτι, τρέχει προς την κατεύθυνση εκείνη Οι άλλοι καπετάνιοι που τον βλέπουν τρέχουν και εκείνοι για να ικανοποιήσουν τους δικούς τους. Μόνο προς το τέλος της κρουαζιέρας ο κόσμος έχει κουραστεί και έχει αράξει σε καθίσματα και λαγοκοιμάται μέχρι να φτάσουμε στο λιμάνι αποβίβασης. Εμείς ποτέ δεν το κάνουμε αυτό. Προσπαθούμε να πάρουμε όσα περισσότερα γίνεται από το περιβάλλον μας. Άσε που το έχουμε ακριβοπληρώσει.
Η κρουαζιέρα κάποτε τέλειωσε και φτάσαμε στο Valdez:
Η θάλασσα κουράζει, όσο κι αν δεν έχεις πολλές μετακινήσεις στο πλοίο. Έτσι, όταν φτάσαμε στο λιμάνι μας κάναμε μια μικρή βόλτα στην πόλη και πήγαμε να αράξομε στα δωμάτιά μας. Από ένα κοντινό σούπερ μάρκετ προμηθευτήκαμε κάτι φαγώσιμο και μπύρες και όλα καλά. Α, τις μπύρες όχι από το σούπερ μάρκετ αλλά από ειδικό μαγαζί για οινοπνευματώδη. Οι αμερικάνοι τα προσέχουν αυτά.