silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.332
- Likes
- 3.543
- Επόμενο Ταξίδι
- Σικελία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Συζητώντας με μερικές κοπέλες απο κάποιο νησάκι ανάμεσα σε Γαλλία κ Αγγλία το οποίο αποτελεί ξεχωριστό κράτος (!!! όσο ταξιδεύεις μαθαίνεις !!!) κ οι οποίες μας λέγανε πως τα Phi Phi δν έχουν σχέση με το πως ήταν προ tsunami κ μας συνιστούσαν να επισκεφθούμε το Koh Lanta κ το Κο Tao (ναι λες κ είχαμε χρόνο όπως αυτές :roll
, δν προσέξαμε πως η θάλασσα σιγά σιγά εξαφανιζόταν. Πραγματικά δν έχω συναντήσει ποτέ κάτι παρόμοιο, το πλοίο περνούσε απο μια στενή λωρίδα όπου έιχαν απομείνει ακόμα νερά κ γύρω γύρω έβλεπες βάρκες κ ταχύπλοα να έχουν "κάτσει" στη στεριά
Σύντομα το καράβι σταμάτησε κ μας παρέλαβαν βάρκες ανάλογα με το που θα πηγαίναμε (Ao Nang, Rai Leh, Krabi Town) κ αφού βγήκαμε στη προβλήτα μας μάντρωναν σε οχήματα τύπου καναδέζας κ μας πήγαιναν στο ξενοδοχείο που είχαμε κλέισει. Ωπα τις λέω τουριστικές υπηρεσίες !!
Το ξενοδοχείο στην Ao Nang ήταν απο πλευράς υπηρεσιών στο ίδιο επίπεδο με αυτο που μείναμε στο Phuket, φθηνότερο βέβαια, άλλα το ύφος του ήταν πιο σοβαρό κ οργανωμένο (μετάφραση : εγώ προτιμούσα αυτο στο Πουκέτ, πιο χαλαρό κ νεανικό)
Η διαφορά στον κόσμο εμφανής. Εδώ υπήρχαν πιο μεγάλης ηλικίας τουρίστες, οικογένειες, νιόπαντροι. Αφού τακτοποιθήκαμε στα δωμάτια, κατεβήκαμε κάτω για βουτιά στην πισίνα κ μασάζ. Δίπλα ακριβώς στην πισίνα είχαν διαμορφώσει ένα μικρό χώρο με ειδικά κρεβάτια. Κ να μν ήθελες να κάνεις δν μπορούσες να αντισταθείς. 3 βράδια που μείναμε στο ξενοδοχείο έκανα κάθε απογεματάκι μασάζ. Με λίγα baht παραπάνω σε αλείφανε με λάδια κ ειδικά αρρώματα. Οι άλλοι μαλώνανε για το ποιος θα πάρει το ωραίο γκομενάκι που υπήρχε, όμως εγώ, σκεπτόμενος οτι έτσι κ αλλιώς δν υπήρχε happy ending
, έπαιρνα πάντα τη πιο μεγάλη κ έμπειρη (τελικά οι άλλοι την πάτησαν καθώς η πιτσιρίκα δν είχε ακόμα την απαραίτητη δύναμη να τους κουλαντρίσει κ την πρόσεξα που πολλές φορές κοιτούσε την "δικιά" μου για να θυμηθεί τι πρέπει να κάνει)
Είχε έρθει η ώρα για βόλτα στο χωριό κ την μεγάλη απογοήτευση. Υποθέτω πως μετά το tsunami το χωριό ξαναφτιάχθηκε -- ειτε έτσι είτε αλλιώς, το σκηνικό δν θύμιζε σε τπτ Ταυλάνδη. Ο δρόμος χωρίζοταν απτην παραλία με τσιμεντένιο ύψωμα (προφανώς για να μν ξαναπλημμυρίσουν), κόσμος υποτονικός, το χωριό υποτονικό, μπαρ ανύπαρκτα, εστιατόρια υπο του μετρίου, πραγματικά καμία σχέση με αυτά που βλέπαμε σε Πουκέτ κ Phi Phi. Συγκρίνοντας αυτό το μέρος με την προηγούμενη μέρα μας στα Phi Phi με έκανε πραγματικά να θέλω να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Καλύτερα να είχα πάει βόλτα στην Κατερίνη παρά εκεί. Την ώρα που καθόμασταν για φαγητό κ ήμασταν αμίλητοι, πραγματικά ένιωσα πολύ άσχημα καθώς όπως προείπα, εγώ ήμουν αυτός που τα οργάνωσε όλα.
Αφού ήπιαμε μερικές μπύρες παραπάνω (για να ξεχάσουμε προφανώς) τα παιδιά αντιλήφθηκαν οτι αισθανόμουν κάπως κ επιχείρησαν να μου φτιάξουν τη διάθεση. Το μέρος δν ήταν για να κάτσουμε όλη μέρα εκεί, οπότε ξεχυθήκαμε στην αγορά να κανονίσουμε κάποια ολοήμερη εκδρομή για την επόμενη μέρα. "Ρε σεις, έχετε ανέβει ποτέ σε ελέφαντα ? " .... "Εγώ δν έχω δει ποτέ μου ελέφαντα, μόνο στην τηλεόραση" .. κ κάπως έτσι (κ με εξαντλητικά παζάρια εννοείται) κλείσαμε την εκδρομή για την επόμενη μέρα.
Πρωί πρωί με την αυγή σκάει το βανάκι το οποίο είχε ήδη μέσα μια πολυμελή γαλλική οικογένεια κ αφού στριμωχτήκαμε στα πίσω καθίσματα ξεκινήσαμε για το Khao Phra Bang Khram Nature Reserve. Το εθνικό αυτό πάρκο ήταν ένα άλσος όπου στη μέση δέσποζε μια λίμνη με πεντακάθαρα νερά την οποία φυσικά τιμήσαμε.
Επόμενη στάση οι θερμές πηγές Klong Thom όπου το νερό έφτανε τους 35-40 βαθμούς. Μετά πο λίγα λεπτά συνηθίζεις την θερμοκρασία άλλα δν μπορείς να κάτσεις κ πάρα πολύ ώρα μέσα γιατί ζαλίζεσαι (ισως έχει περιεκτικότητα σε θειάφι ή κάτι άλλο "ζαλιστικό")
Μετά το φαγητό μας πήγαν για ελεφαντοβόλτα. Κάθε ελέφαντας είχε πάνω του έναν οδηγό κ στερεωμένο ένα φαρδύ κάθισμα με ενα safety rope. Καβαλούσαμε δυο δυο το ελεφαντάκι μας, το οποίο έκανε μια σχεδό μισάωρη διαδρομή μέσα στο δάσος γεμάτη ανηφόρες/κατηφόρες, επίτηδες ώστε οι ελέφαντες να καθυστερούν άλλα κ να κάνουν μεγάλα βήματα μέσα στη λάσπη τα οποία έκαναν τους χαζοτουρίστες να πηγαίνουν πάνω/κάτω στη θέση τους κ να νιώθουν κ λίγο αδρεναλίνη. Εμείς ανα χείρας τις μηχανές βγάζαμε συνέχεια τα πάντα.. δν λέω πολύ τουριστική φάση άλλα δν θα μου δωθεί ξανα η ευκαιρία για βόλτα με ελέφαντα.
Αφού ταϊσαμε κ μερικές μπανάνες τα συμπαθητικά αυτά ζώα, ξεκινήσαμε για το ναό του Τίγρη ή αλλιώς Tiger Cave Temple ή αλλιώς ας μαδήσουμε τους τουρίστες. Γύρω στα 40 λεπτά δρόμο για να δούμε έναν ναό ο οποίος δν είχε τπτ άξιο θαυμασμού. Αντίθετα εμένα μου έκανε άσχημη εντύπωση το πόσα κιτς μικρομάγαζα κ τιγροαγαλματάκια είχαν στήσει στα πέριξ του "ναού". Απ'οτι έμαθα αργότερα, εκεί μέσα έχουν κ αληθινές τίγρεις με τις οποίες μπορείς να φωτογραφηθείς πληρώνοντας το σχετικό τίμημα ενώ κ όσοι έρχονται μεμονωμένα, πληρώνουν κ είσοδο. Εμπορικός ναός δλδ --- βέβαια θα μου πείτε κ στα Μετέωρα αν πας , τα έχουν γεμίσει με μαγαζάκια αναμνηστικών. Anyway --- Το μόνο που θεωρητικά άξιο λόγου του εν λόγω ναού, η θέα που απολαμβάνεις εφόσον είσαι μαζόχας ή αθλητής στίβου κ ανεβείς τα 1237 σκαλοπάτια τα οποία οδηγούν σε ένα άγαλμα του Βούδα.
Επιστρέφοντας το απόγευμα στο ξενοδοχείο, η βουτιά στη πισίνα κ το μασάζ ήταν εκ των ων ουκ άνευ. Εκεί γνωρίσαμε κ μερικούς άλλους επισκέπτες του ξενοδοχείου. Μια κοπέλα απτη Πολωνία μάλιστα που ταξίδευε μόνη, μας είπε οτι στην περιοχή αυτη περνάει τις καλύτερες διακοπές της ζωής της (!!!), απόλυτη ηρεμία κ ησυχία. Ντάξει δν λέω, γούστα είναι αυτά κ ο καθένας αναζητά διαφορετικά πράγματα στις διακοπές του. Μας συνέστησε κάποια καλά εστιατόρια κοντά στη θάλασσα κ μας είπε που είναι τα μοναδικά μπαράκια της περιοχής.
Όταν λέμε μπαράκια, φανταστείτε την πλατεία ενος εμπορικού κέντρου όπου στο ισόγειο έχει κάποια ας πουμε μπάρ. Αφου μας δελέασαν με την υπερπροσφορά του special price ποτού της συγκεκριμένης νύχτας, κοπιάσαμε κ ήπιαμε μερικά ποτά την ώρα που παραδίπλα κάποιοι Αυστραλοί παίζαν μπιλιάρδο. Μια κοπέλα της παρέας τους μας πιάνει την κουβέντα κ μας ρωτάει όλο αγωνία αν όλη η Ταυλάνδη είναι τόσο ξενέρωτη. Οχι λέμε εμεις, "απλά είσαι στο λάθος μέρος" --- αφού την ορμηνέψαμε να φύγει όσο πιο σύντομα γίνεται για Phi Phi ξεκινήσαμε να κλείσουμε την επόμενη ημερήσια εκδρομή.
, δν προσέξαμε πως η θάλασσα σιγά σιγά εξαφανιζόταν. Πραγματικά δν έχω συναντήσει ποτέ κάτι παρόμοιο, το πλοίο περνούσε απο μια στενή λωρίδα όπου έιχαν απομείνει ακόμα νερά κ γύρω γύρω έβλεπες βάρκες κ ταχύπλοα να έχουν "κάτσει" στη στεριά Σύντομα το καράβι σταμάτησε κ μας παρέλαβαν βάρκες ανάλογα με το που θα πηγαίναμε (Ao Nang, Rai Leh, Krabi Town) κ αφού βγήκαμε στη προβλήτα μας μάντρωναν σε οχήματα τύπου καναδέζας κ μας πήγαιναν στο ξενοδοχείο που είχαμε κλέισει. Ωπα τις λέω τουριστικές υπηρεσίες !!
Το ξενοδοχείο στην Ao Nang ήταν απο πλευράς υπηρεσιών στο ίδιο επίπεδο με αυτο που μείναμε στο Phuket, φθηνότερο βέβαια, άλλα το ύφος του ήταν πιο σοβαρό κ οργανωμένο (μετάφραση : εγώ προτιμούσα αυτο στο Πουκέτ, πιο χαλαρό κ νεανικό)
Η διαφορά στον κόσμο εμφανής. Εδώ υπήρχαν πιο μεγάλης ηλικίας τουρίστες, οικογένειες, νιόπαντροι. Αφού τακτοποιθήκαμε στα δωμάτια, κατεβήκαμε κάτω για βουτιά στην πισίνα κ μασάζ. Δίπλα ακριβώς στην πισίνα είχαν διαμορφώσει ένα μικρό χώρο με ειδικά κρεβάτια. Κ να μν ήθελες να κάνεις δν μπορούσες να αντισταθείς. 3 βράδια που μείναμε στο ξενοδοχείο έκανα κάθε απογεματάκι μασάζ. Με λίγα baht παραπάνω σε αλείφανε με λάδια κ ειδικά αρρώματα. Οι άλλοι μαλώνανε για το ποιος θα πάρει το ωραίο γκομενάκι που υπήρχε, όμως εγώ, σκεπτόμενος οτι έτσι κ αλλιώς δν υπήρχε happy ending
, έπαιρνα πάντα τη πιο μεγάλη κ έμπειρη (τελικά οι άλλοι την πάτησαν καθώς η πιτσιρίκα δν είχε ακόμα την απαραίτητη δύναμη να τους κουλαντρίσει κ την πρόσεξα που πολλές φορές κοιτούσε την "δικιά" μου για να θυμηθεί τι πρέπει να κάνει)Είχε έρθει η ώρα για βόλτα στο χωριό κ την μεγάλη απογοήτευση. Υποθέτω πως μετά το tsunami το χωριό ξαναφτιάχθηκε -- ειτε έτσι είτε αλλιώς, το σκηνικό δν θύμιζε σε τπτ Ταυλάνδη. Ο δρόμος χωρίζοταν απτην παραλία με τσιμεντένιο ύψωμα (προφανώς για να μν ξαναπλημμυρίσουν), κόσμος υποτονικός, το χωριό υποτονικό, μπαρ ανύπαρκτα, εστιατόρια υπο του μετρίου, πραγματικά καμία σχέση με αυτά που βλέπαμε σε Πουκέτ κ Phi Phi. Συγκρίνοντας αυτό το μέρος με την προηγούμενη μέρα μας στα Phi Phi με έκανε πραγματικά να θέλω να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Καλύτερα να είχα πάει βόλτα στην Κατερίνη παρά εκεί. Την ώρα που καθόμασταν για φαγητό κ ήμασταν αμίλητοι, πραγματικά ένιωσα πολύ άσχημα καθώς όπως προείπα, εγώ ήμουν αυτός που τα οργάνωσε όλα.
Αφού ήπιαμε μερικές μπύρες παραπάνω (για να ξεχάσουμε προφανώς) τα παιδιά αντιλήφθηκαν οτι αισθανόμουν κάπως κ επιχείρησαν να μου φτιάξουν τη διάθεση. Το μέρος δν ήταν για να κάτσουμε όλη μέρα εκεί, οπότε ξεχυθήκαμε στην αγορά να κανονίσουμε κάποια ολοήμερη εκδρομή για την επόμενη μέρα. "Ρε σεις, έχετε ανέβει ποτέ σε ελέφαντα ? " .... "Εγώ δν έχω δει ποτέ μου ελέφαντα, μόνο στην τηλεόραση" .. κ κάπως έτσι (κ με εξαντλητικά παζάρια εννοείται) κλείσαμε την εκδρομή για την επόμενη μέρα.
Πρωί πρωί με την αυγή σκάει το βανάκι το οποίο είχε ήδη μέσα μια πολυμελή γαλλική οικογένεια κ αφού στριμωχτήκαμε στα πίσω καθίσματα ξεκινήσαμε για το Khao Phra Bang Khram Nature Reserve. Το εθνικό αυτό πάρκο ήταν ένα άλσος όπου στη μέση δέσποζε μια λίμνη με πεντακάθαρα νερά την οποία φυσικά τιμήσαμε.
Επόμενη στάση οι θερμές πηγές Klong Thom όπου το νερό έφτανε τους 35-40 βαθμούς. Μετά πο λίγα λεπτά συνηθίζεις την θερμοκρασία άλλα δν μπορείς να κάτσεις κ πάρα πολύ ώρα μέσα γιατί ζαλίζεσαι (ισως έχει περιεκτικότητα σε θειάφι ή κάτι άλλο "ζαλιστικό")
Μετά το φαγητό μας πήγαν για ελεφαντοβόλτα. Κάθε ελέφαντας είχε πάνω του έναν οδηγό κ στερεωμένο ένα φαρδύ κάθισμα με ενα safety rope. Καβαλούσαμε δυο δυο το ελεφαντάκι μας, το οποίο έκανε μια σχεδό μισάωρη διαδρομή μέσα στο δάσος γεμάτη ανηφόρες/κατηφόρες, επίτηδες ώστε οι ελέφαντες να καθυστερούν άλλα κ να κάνουν μεγάλα βήματα μέσα στη λάσπη τα οποία έκαναν τους χαζοτουρίστες να πηγαίνουν πάνω/κάτω στη θέση τους κ να νιώθουν κ λίγο αδρεναλίνη. Εμείς ανα χείρας τις μηχανές βγάζαμε συνέχεια τα πάντα.. δν λέω πολύ τουριστική φάση άλλα δν θα μου δωθεί ξανα η ευκαιρία για βόλτα με ελέφαντα.
Αφού ταϊσαμε κ μερικές μπανάνες τα συμπαθητικά αυτά ζώα, ξεκινήσαμε για το ναό του Τίγρη ή αλλιώς Tiger Cave Temple ή αλλιώς ας μαδήσουμε τους τουρίστες. Γύρω στα 40 λεπτά δρόμο για να δούμε έναν ναό ο οποίος δν είχε τπτ άξιο θαυμασμού. Αντίθετα εμένα μου έκανε άσχημη εντύπωση το πόσα κιτς μικρομάγαζα κ τιγροαγαλματάκια είχαν στήσει στα πέριξ του "ναού". Απ'οτι έμαθα αργότερα, εκεί μέσα έχουν κ αληθινές τίγρεις με τις οποίες μπορείς να φωτογραφηθείς πληρώνοντας το σχετικό τίμημα ενώ κ όσοι έρχονται μεμονωμένα, πληρώνουν κ είσοδο. Εμπορικός ναός δλδ --- βέβαια θα μου πείτε κ στα Μετέωρα αν πας , τα έχουν γεμίσει με μαγαζάκια αναμνηστικών. Anyway --- Το μόνο που θεωρητικά άξιο λόγου του εν λόγω ναού, η θέα που απολαμβάνεις εφόσον είσαι μαζόχας ή αθλητής στίβου κ ανεβείς τα 1237 σκαλοπάτια τα οποία οδηγούν σε ένα άγαλμα του Βούδα.
Επιστρέφοντας το απόγευμα στο ξενοδοχείο, η βουτιά στη πισίνα κ το μασάζ ήταν εκ των ων ουκ άνευ. Εκεί γνωρίσαμε κ μερικούς άλλους επισκέπτες του ξενοδοχείου. Μια κοπέλα απτη Πολωνία μάλιστα που ταξίδευε μόνη, μας είπε οτι στην περιοχή αυτη περνάει τις καλύτερες διακοπές της ζωής της (!!!), απόλυτη ηρεμία κ ησυχία. Ντάξει δν λέω, γούστα είναι αυτά κ ο καθένας αναζητά διαφορετικά πράγματα στις διακοπές του. Μας συνέστησε κάποια καλά εστιατόρια κοντά στη θάλασσα κ μας είπε που είναι τα μοναδικά μπαράκια της περιοχής.
Όταν λέμε μπαράκια, φανταστείτε την πλατεία ενος εμπορικού κέντρου όπου στο ισόγειο έχει κάποια ας πουμε μπάρ. Αφου μας δελέασαν με την υπερπροσφορά του special price ποτού της συγκεκριμένης νύχτας, κοπιάσαμε κ ήπιαμε μερικά ποτά την ώρα που παραδίπλα κάποιοι Αυστραλοί παίζαν μπιλιάρδο. Μια κοπέλα της παρέας τους μας πιάνει την κουβέντα κ μας ρωτάει όλο αγωνία αν όλη η Ταυλάνδη είναι τόσο ξενέρωτη. Οχι λέμε εμεις, "απλά είσαι στο λάθος μέρος" --- αφού την ορμηνέψαμε να φύγει όσο πιο σύντομα γίνεται για Phi Phi ξεκινήσαμε να κλείσουμε την επόμενη ημερήσια εκδρομή.
:roll:
