GTS
Member
- Μηνύματα
- 7.156
- Likes
- 21.507
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο (Άγρια νύχτα Νο1)
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο][media=youtube]-LBomVi5bn4[/media
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο][media=youtube]hWBb52NSe_Y[/media
- Κεφάλαιο 16ο (Τη νύχτα που βγήκαν οι σκορπιοί)
- Κεφάλαιο 17ο][media=youtube]_Ca4-J1Riko[/media
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο][media=youtube]5nqjmy2BaTc[/media
- Κεφάλαιο 21ο
- Κεφάλαιο 22ο][media=youtube]Ak1mT9NLvOU[/media
- Κεφάλαιο 23ο
- Κεφάλαιο 24ο
- Κεφάλαιο 25ο
- Κεφάλαιο 26ο
- Κεφάλαιο 27ο
- Κεφάλαιο 28ο (Η επίθεση των ελεφάντων)
- Κεφάλαιο 29ο (Τη νύχτα που βρυχώνται τα λιοντάρια)
- Κεφάλαιο 30ο
- Κεφάλαιο 31ο
Το ποταμο-σαφάρι στον Οκαβάνγκο είναι σκέτη απόλαυση...σε μια μικρή μηχανοκίνητη βαρκούλα, ήρεμα και νωχελικά διασχίζουμε το πανέμορφο ποτάμι σε απόσταση αναπνοής από τις όχθες του, θαυμάζοντας πανέμορφα νούφαρα, ψηλά καλάμια, χορτάρια κάθε είδους, στρατσαπαρισμένα ανά διαστήματα, από τους ιπποπόταμους που βγαίνουν στις όχθες για να βοσκήσουν. Ο ήλιος λαμπυρίζει στα ήρεμα νερά, ήρεμα, αλλά εξαιρετικά επικίνδυνα, όπως μας υπενθυμίζει το κεφάλι ενός κροκόδειλου που αναδύεται σε μικρή απόσταση από μας. Στις όχθες, βλέπουμε μικρούς αρχικά κροκόδειλους, αναρωτιόμενοι αν κάπου εκεί κοντά βρίσκεται και η μαμά τους...άλλοι ακίνητοι με δόντια ασημένια να αστράφτουν στον ήλιο και άλλοι μπαίνουν στο νερό, ενοχλημένοι από τα αδιάκριτα βλέμματά μας. Παρακάτω, βλέπουμε έναν τεράστιο κροκόδειλο να ανοίγει απειλητικά το στόμα του καθώς σταματάμε να τον παρατηρήσουμε. Παράθυρα (σχεδόν) κλειστά στη καμπίνα μας τις επόμενες νύχτες....Βλέπουμε δεκάδες πουλιά, εξωτικούς μελισσοφάγους με μέλισσες στο ράμφος τους, γερανούς, πελεκάνους, πελαργούς, ερωδιούς, ένας πανέμορφος ψαραετός στέκεται με τη λεία στα νύχια του, τεράστιες σαύρες-δράκοι varanus παραμονεύουν, καθώς περιπλανιόμαστε στα υπέροχα παρακλάδια του ποταμού...
:: 
Συχνά-πυκνά, συναντάμε κεφάλια ιπποπόταμων, καθώς τα κήτη δροσίζονται κάτω από το νερό. Ζητώ από τον βαρκάρη να κλείσει εντελώς τη μηχανή καθώς τους παρατηρούμε...No, no, μου λέει χαμογελώντας....και πόσο δίκιο έχει: οι ιπποπόταμοι είναι οι πλέον αιμοσταγείς φονιάδες ανθρώπων της Αφρικής. Ζώα που δεν ανέχονται καθόλου ξένους στη περιοχή τους, που μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητα 40 km/h στη ξηρά και κολυμπούν σαν τορπίλες στο νερό, σκοτώνουν δίχως οίκτο τους ανυποψίαστους που τολμούν να μην δείξουν το πρέποντα σεβασμό. Καθώς παρατηρούμε ένα μεγάλο κοπάδι το ηλιοβασίλεμα, τα κεφάλια τους είναι στραμμένα προς τα εμάς...μας παρατηρούν, περιμένουν πότε θα ξεκουμπιστούμε...κάποιοι ανοίγουν το τεράστιο στόμα τους, όχι για να χασμουρηθούν, αλλά για να μας προειδοποιήσουν δείχνοντας τα τεράστια δόντια τους...όταν ένας μεγάλος αρσενικός αναδύεται ξαφνικά πίσω μας, σχεδόν χλιμιντρίζοντας, είναι ώρα να τη κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια....δεν θα ήθελα να μην παίρνει μπρος η μηχανή τέτοιες ώρες.
Ο Οκαβάνγκο βάφεται κόκκινος από άλλο ένα μεγαλειώδες αφρικανικό ηλιοβασίλεμα....γιορτάζουμε τη τελευταία νύχτα μας στο ποταμόπλοιο με ένα μεγαλειώδες δείπνο και πολύ γέλιο στη παρέα που ήδη άρχισε να δένει. Οι αφρικανοί οδηγοί μας γίνονται άμεσος στόχος των πειραγμάτων μας, τους πάμε πολύ και γελάνε σα μικρά παιδιά, έχουν να λένε για τους crazy greeks. Ήρθε όμως η ώρα να πάρουμε δρόμο, νέες περιπέτειες μας περιμένουν στο Livingstone...
:: Συχνά-πυκνά, συναντάμε κεφάλια ιπποπόταμων, καθώς τα κήτη δροσίζονται κάτω από το νερό. Ζητώ από τον βαρκάρη να κλείσει εντελώς τη μηχανή καθώς τους παρατηρούμε...No, no, μου λέει χαμογελώντας....και πόσο δίκιο έχει: οι ιπποπόταμοι είναι οι πλέον αιμοσταγείς φονιάδες ανθρώπων της Αφρικής. Ζώα που δεν ανέχονται καθόλου ξένους στη περιοχή τους, που μπορούν να αναπτύξουν ταχύτητα 40 km/h στη ξηρά και κολυμπούν σαν τορπίλες στο νερό, σκοτώνουν δίχως οίκτο τους ανυποψίαστους που τολμούν να μην δείξουν το πρέποντα σεβασμό. Καθώς παρατηρούμε ένα μεγάλο κοπάδι το ηλιοβασίλεμα, τα κεφάλια τους είναι στραμμένα προς τα εμάς...μας παρατηρούν, περιμένουν πότε θα ξεκουμπιστούμε...κάποιοι ανοίγουν το τεράστιο στόμα τους, όχι για να χασμουρηθούν, αλλά για να μας προειδοποιήσουν δείχνοντας τα τεράστια δόντια τους...όταν ένας μεγάλος αρσενικός αναδύεται ξαφνικά πίσω μας, σχεδόν χλιμιντρίζοντας, είναι ώρα να τη κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια....δεν θα ήθελα να μην παίρνει μπρος η μηχανή τέτοιες ώρες.
Ο Οκαβάνγκο βάφεται κόκκινος από άλλο ένα μεγαλειώδες αφρικανικό ηλιοβασίλεμα....γιορτάζουμε τη τελευταία νύχτα μας στο ποταμόπλοιο με ένα μεγαλειώδες δείπνο και πολύ γέλιο στη παρέα που ήδη άρχισε να δένει. Οι αφρικανοί οδηγοί μας γίνονται άμεσος στόχος των πειραγμάτων μας, τους πάμε πολύ και γελάνε σα μικρά παιδιά, έχουν να λένε για τους crazy greeks. Ήρθε όμως η ώρα να πάρουμε δρόμο, νέες περιπέτειες μας περιμένουν στο Livingstone...
Ανέβασα αδρεναλίνη και μόνο με τον πρόλογο!!!!!!
