Φιλιππίνες Ένας μήνας στις Φιλιππίνες - Ανοίγοντας το δρόμο για το Nomads

[DrG]

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

20 γραμμές με κάποιες εντυπώσεις και πληροφορίες για κάθε μέρος ήθελα να γράψω και τελικά έγραψα ολόκληρη ιστορία!!!
Δεν τα έγραψα τόσο ποιητικά όπως η @go2dbeach, αλλά προσπάθησα να δώσω χρηστικές πληροφορίες για όποιον ενδιαφερθεί να επισκεφθεί τις Φιλιππίνες.

Συνολικό κόστος του ταξιδιού, μόλις 750 ευρώ για ένα μήνα + 590 το αεροπορικό εισιτήριο.

Ήταν ωραία; Ωραία ήταν, αλλά δεν ξετρελάθηκα. Έχω πάει σε πιο όμορφα μέρη. Δεν το συζητάω ότι η Ταϊλάνδη είναι πιο όμορφη. Και ο Άγιος Δομίνηκος. Μάλλον και η Κούβα. Οπότε, σε κάποιον που δεν έχει πάει εκεί, θα έλεγα να ξεκινήσει πρώτα από αυτά τα μέρη και μετά να πάει στις Φιλιππίνες. Ίσως μέχρι τότε να έχουν οργανωθεί κιόλας.

Θετικά στοιχεία (σε σύγκριση με την Ταϊλάνδη):
- Μιλάνε όλοι αγγλικά. Μεγάλη ευκολία.
- Τρώνε σαν αμερικάνοι. Έχουν χοιρινό κρέας. Όχι μόνο θαλασσινά και ζαρζαβατικά. Έφαγα καλά, σε σχέση με την Ταϊλάνδη που τη βγάζω με φρούτα και χυμούς.
- Δεν έβρεξε καθόλου, ούτε είχε συννεφιές. Σε αντίθεση με την Ταϊλάνδη που τον Απρίλιο μια βροχή τη μέρα τη ρίχνει ή έχει συννεφιές και περιμένω πότε θα βγει ο ήλιος για να συνεχίσω τις φωτογραφίες.
- Οδηγούν δεξιά όπως εμείς. Μεγάλη υπόθεση και για οδηγούς, αλλά και για πεζούς. Όχι σαν την Ταϊλάνδη που έχω γλιτώσει παρατρίχα να με πατήσουν, γιατί πάω να περάσω το δρόμο και κοιτάω ανάποδα!

Αρνητικά στοιχεία:
- Οργάνωση μηδέν. Μηδέν υποδομές. Μηδέν εξυπηρέτηση στον τουρίστα. Αν πας αδιάβαστος, την πάτησες. Θα φας ώρες για να βρεις πώς θα πας από το ένα μέρος στο άλλο.
- Τα αξιοθέατα είναι διάσπαρτα, οπότε μοιραία χάνεις πολύ χρόνο στις μετακινήσεις. Και αναγκάζεται να ξυπνάς και από τα χαράματα.
- Ο ήλιος δύει 17.45!!! Σε σχέση με την Ταϊλάνδη που δύει στις 18.30.
- Τα δωμάτια είναι χάλια και ακριβά, σε σύγκριση με τα αντίστοιχα της Ταϊλάνδης. με τα 15 ευρώ που στην Ταϊλάνδη έχεις μια χαρά δωμάτιο με κλιματιστικό και ψυγείο και μπάνιο με ζεστό νερό, στις Φιλιππίνες έχει ένα δωμάτιο 3Χ2, με ένα κρεβάτι, έναν ανεμιστήρα και κρύο νερό. Για ψυγείο, ούτε συζήτηση. Το ρωτούσα και με κοιτούσαν λες και τους ζητήσα αν έχει τζάκι! Μόνο σε Bantayan και Boracay είχα ψυγείο στο δωμάτιο.
- Είναι σαφώς επικίνδυνο μέρος. Όχι στα νησάκια, αλλά στις πόλεις. Υπάρχει εγκληματικότητα και κίνδυνος. Και σας το λέει αυτό κάποιος που κυκλοφορούσε νύχτα χαλαρά στη Μόσχα, στο Κάιρο κλπ.
- Οι Φιλιππινέζοι είναι πιο κακομούτσουνοι και πιο "εγκληματικές φυσιογνωμίες" σε σύγκριση με τους "χαζοχαρούμενους" ταϊλανδούς. Δεν είναι χαμογελαστοί και μοιάζουν πιο πολύ με λατινοαμερικάνους, π.χ. μεξικάνους.
- Σαν γυναίκες, οι φιλιππινέζες είναι πιο στρουμπουλές από τις ταϊλανδές και πιο κλειστές από αυτές.
- Ψώνια επίσης μηδέν, με εξαίρεση τις μεγάλες πόλεις και το Boracay. Μία μπλούζα που να γράφει πάνω Φιλιππίνες δεν κατάφερα να βρω. Αντιηλιακά και αντικουνουπικά που έφερνα αβέρτα από Ταϊλάνδη, εκεί τζίφος. Έψαχνα να βρω αντικουνουπικό υγρό για την μπρίζα και δεν βρήκα πουθενά. Με τα χίλια ζόρια και αφού γύρισα όλο το Boracay, βρήκα κάτι ταμπλέτες.
- Οι θάλασσες δεν είναι ουάου. Με εξαίρεση το Panglao (dumuluan beach) που ήταν γαλάζιο το νερό και λίγο το Bantayan και το Boracay, που ήταν προς το γαλάζιο, όλες οι άλλες παραλίες ήταν απλώς συμπαθητικές. Όχι κάτι που να αξίζει να κάνεις 20 ώρες ταξίδι.
- Επίσης, οι θάλασσες έχουν πολλά φύκια, κοντά στην ακτή. Με λίγο αεράκι και λίγο κυματάκι, τα φύκια βγαίνουν προς τα έξω και χαλάνε το κόνσεπτ της εξωτικής παραλίας.
- Τέλος, φυσάει!!! Εκεί είναι ωκεανός. Ανοιχτός. Δεν είναι κλειστό μέρος όπως η Ταϊλάνδη. Οπότε να περιμένετε αεράκι (δροσιστικό, δεν είναι κακό αυτό), αλλά και κύμα, πράγμα που κάνει δύσκολες τις μετακινήσεις, ειδικά κατά τη wet season!

Όλο και κάτι θα ξέχασα, αλλά αν το θυμηθώ στην πορεία, θα επανέλθω!

Αν θα ξαναπήγαινα ένα μήνα, θα πήγαινα μόνο Palawan - Coron, Boracay και Banaue - Batad. Αν έμεναν μέρες θα προσέθετα και το Bantayan. Και αν έμεναν και 2-3 μέρες ακόμα, θα προσέθετα και το Bohol - Panglao. Όλα τα υπόλοιπα δεν πολυαξίζουν την ταλαιπωρία. Έχει άλλες χώρες, με πιο όμορφα μέρη, που έχουν πιο εύκολη και οργανωμένη πρόσβαση.

Προτείνεται για όσους αναζητούν περιπέτεια (από περιπέτεια άλλο τίποτα) και για όσους έχουν γυρίσει όλα τα άλλα φτηνά εξωτικά μέρη της Ασίας και της Καραϊβικής και θέλουν να δουν και κάτι άλλο!

Αυτά τα "ολίγα". Καλή ανάγνωση και πάμε γι' άλλα!!!

Περισσότερα στο Travelistas - The travel guru (https://www.facebook.com/groups/827195334083278/)

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 14
• 15
• 16

First Προηγούμενη 16 of 16

Go to chapter

Go

[DrG]

ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Η διαδρομή που ακολούθησα ήταν η ακόλουθη:
Μανίλα (είχα πτήση με Cathay Pacific 590 ευρώ)
Μανίλα - Cebu με Air Asia (75 ευρώ)
Cebu - Bohol με ferry
Bohol - Panglao (διαμονή 4 μέρες - 600P/μέρα)
Bohol - Cebu με ferry
Cebu - Malapascua (Bus + Banka) - Διαμονή 4 μέρες - 500P
Daytrip σε Kalanggaman island
Malapascua - Cebu (Banka) - Bantayan (ferry) - Διαμονή 5 μέρες - 800P
Bantayan - Estancia στο Panay (Banka) - Kalibo (van) - Caticlan (bus) - Διαμονή σε Caticlan (600P) και πρωί πρωί για Boracay
Boracay (Διαμονή 4 μέρες - 1000P)
Boracay - Caticlan - Carabao, το διπλανό νησί του Boracay (Banka) - Διαμονή 2 μέρες (600P)
Carabao - Caticlan (Banka) - Roxas στο Mindoro (ferry 5 ώρες) - Calapan, πρωτεύουσα του ανατολικού Mindoro (van) - Διαμονή 1 βράδυ (350P)
Calapan - Puerto Galera, White beach (Jeepney) - Διαμονή 2 μέρες (750P)
Puerto Galera - Batangas port (Banka 2 ώρες) - Μανίλα (bus) - Βραδυνό εισιτήριο με bus για Banaue (10 το βράδυ) και βουρ για Makati (με αστικό). Επιστροφή στο σταθμό λεωφορείων και αναχώρηση για Banaue (9 ώρες).
Banaue (Διαμονή 4 μέρες - 250P) Daytrips σε Batad, Sagada και Bangaan
Banaue - Μανίλα με βραδυνό λεωφορείο (9 ώρες) και άφιξη στη Μανίλα 6 το πρωί. Jeepney για Intramuros και βόλτα σε Rizal park και Manila bay. Επιστροφή στο σταθμό λεωφορείων για να πάρω τη βαλίτσα (την αφήνεις και σου την προσέχει ο σεκιουριτάς δωρεάν), ταξί για αεροδρόμιο και επιστροφή (δυστυχώς)!

Είδα όλα όσα ήθελα να δω, εκτός από Palawan - Coron που θέλουν δύο βδομάδες κατά τη γνώμη μου και τα άφησα για άλλη φορά. Δεν είχα κανένα απολύτως απρόοπτο, ΑΛΛΑ, τις μισές μέρες ξύπνησα στις 4 ή 5 το πρωί, καθότι τα μέρη μακρινά το ένα από το άλλο, και για να προλάβεις να φτάσεις μέρα στον επόμενο προορισμό σου η μόνη λύση ήταν να σηκωθείς τα χαράματα για να πάρεις το πρώτο μεταφορικό μέσο (βάρκα, λεωφορείο, φέρρυ). ΑΛΛΑ (2), κάθε μέρα που ταξίδευα από τον ένα προορισμό στον άλλον χρειαζόταν να αλλάξω έως και 10 - 12 μεταφορικά μέρα (τρίκυκλα, βάρκες, λεωφορεία, πλοία, βαν κλπ.). Και 10 μεταφορικά μέσα σημαίνει 10 φορές ΠΑΖΑΡΙ για την τιμή (καθώς σου ζητάνε από 3 έως 10 φορές παραπάνω από την κανονική τιμή). Θέλω να πιστεύω ότι δεν μου τον έπιασαν ούτε μία φορά στα 500 - 1000 παζάρια που χρειάστηκε να κάνω για μετακίνηση, εκδρομές, διαμονή, αγορές). Αλλά όσο να 'ναι, 1000 φορές παζάρι σε ένα ταξίδι είναι λίγο κουραστικό.
ΑΛΛΑ (3), από οργάνωση, το απόλυτο χάος. ΜΗΔΕΝ εντελώς. Δεν υπάρχει ένα τουριστικό γραφείο, ένας άνθρωπος, μία πινακίδα να σε πληροφορήσει υπεύθυνα για κάτι. Δεν υπάρχει περίπτωση να ρωτήσεις κάπου και να μάθεις πώς πας από το ένα μέρος στο άλλο και με τι δρομολόγια. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΨΑΞΕΙ ΑΠΟ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΛΑ και απλά να ρωτάς π.χ. θέλω να πάω από εδώ εκεί με αυτό το λεωφορείο, ξέρεις που είναι το γραφείο αυτού του λεωφορείου;
Έχασα πολλές ώρες μπάνιου και ριλάξ για να ψάχνω το θέμα των μετακινήσεων και άλλα θέματα, όπως π.χ. που έχει ανταλλακτήρια.
Οι Φιλιππινέζοι δεν γνωρίζουν τι υπάρχει 100 μέτρα πέρα από το σπίτι ή το μαγαζί τους. Ρωτούσα π.χ. αν έχει κάποιο ξενοδοχείο στο Calapan (Mindoro) και 20 - 30 άνθρωποι που ρώτησα δεν ήξεραν ότι υπάρχει 100 μέτρα πιο πίσω από εκεί που στεκόμουν και τους ρωτούσα. Τελικά είδα την ταμπέλα που ήταν πίσω μου!!!
Ρωτούσα στο ξενοδοχείο που έμενα που υπάρχει ανταλλακτήριο και με έστελναν στην πόλη (7 χλμ.) ενώ 100 μέτρα από το ξενοδοχείο είχε ανταλλακτήριο (κανονικό, όχι καμιά τρύπα που άλλαζε λεφτά).
Ευτυχώς που όλοι, μα ΟΛΟΙ μιλούν αγγλικά. Αλλιώς άκρη δεν έβγαζες με τίποτα!

Τέλος, πριν τις αναλυτικές εντυπώσεις για κάθε μέρος, κλείνω με το ζήτημα της ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. Σε όλα τα μικρά και μεγάλα νησιά που πήγα και στα βουνά (Banaue) δεν υπήρχε το παραμικρό ζήτημα ασφάλειας. ΟΜΩΣ σε Μανίλα (πλην Μακάτι) και σε Cebu city είναι ο Θεός να σε φυλάει, όχι μόνο τη νύχτα, αλλά και τη μέρα. Χιλιάδες άστεγοι, κοιμούνται στους κεντρικούς δρόμους, χιλιάδες ζητιάνοι και όλοι αυτοί, στην πρώτη ευκαιρία είναι έτοιμοι να πέσουν να σε φάνε. Έκανα τη διαδρομή από το αεροδρόμιο του Cebu προς το λιμάνι με ταξί και περάσαμε από παραπήγματα και δρόμους με εκατοντάδες αστέγους, οι οποίοι έμπαιναν μέσα στη μέση του δρόμου και προσπαθούσαν να σταματήσουν το ταξί! Όχι για να επιβιβαστούν φυσικά!!! Μακριά από μεγάλες πόλεις και μεγάλη προσοχή!

Στα θετικά, ότι μιλούν όλοι αγγλικά. Καμία σχέση με Ταϊλάνδη.
Επίσης, ότι έχουν κρέας, γουρούνι, ψητά κλπ. Δεν μένεις νηστικός, όπως μένω στην Ταϊλάνδη επειδή δεν τρώω ασιατική κουζίνα και θαλασσινά!
Με εξαίρεση αυτά τα δύο, το συμπέρασμα είναι: ΣΑΝ ΤΗΝ ΤΑΙΛΑΝΔΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ!

Θα επανέλθω με εντυπώσεις ανά νησί και μέρος!

 

[go2dbeach]

Αν θα έβαζα έναν τίτλο στο ταξίδι αυτός θα ήταν "Φιλιππίνες; - Σαν την Ταϊλάνδη δεν έχει"

Είναι ενδιαφέρον που έχεις πάει και Ταυλάνδη. Κι εγώ μοιραία είχα κάνει σύγκριση μεταξύ των δύο - έχω κάνει κι ένα crash test εδω στο φόρουμ.
Καλύτερα όμως να μας τα πεις εσύ! Περιμένουμε

 

[go2dbeach]

Έκανα τη διαδρομή από το αεροδρόμιο του Cebu προς το λιμάνι με ταξί και περάσαμε από παραπήγματα και δρόμους με εκατοντάδες αστέγους, οι οποίοι έμπαιναν μέσα στη μέση του δρόμου και προσπαθούσαν να σταματήσουν το ταξί! Όχι για να επιβιβαστούν φυσικά!!

Σοβαρά τόσο χάλια έγινε η κατάσταση? Το 2008 ήταν οκ να κυκλοφορείς στο νησί Mactan και στο αεροδρόμιο πήγαμε, και με ταξί στο λιμάνι και με jeepney κάναμε βόλτες και όλα μια χαρά.. Υπήρχε φτώχια φυσικά, αλλά δε σε ενοχλούσε κανένας..κρίμα.

Από την άλλη συμφωνώ με όσα λες για την οργάνωση και μάλλον δεν ταλαιπωρήθηκα σχεδόν καθόλου γιατί είχαμε νοικιάσει αυτοκίνητο, αλλιώς αν περιμένεις να κινηθείς με δικά τους μέσα και να ρωτάς για δρομολόγια κλπ...ΧΑΟΣ όπως το λες

 

[DrG]

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΝΑ ΝΗΣΙ - ΜΕΡΟΣ

Panglao
- Alona beach - Πολύ τουριστική, μέτρια παραλία (δύο μέτρα άμμος και μετά φύκια), πολλές βάρκες αραγμένες κατά μήκος της παραλίας. Καλύτερο σημείο τέρμα στην άκρη, μπροστά από κάτι 5άστερα ξενοδοχεία, όπου δεν έχει βάρκες και η άμμος φτάνει τα 10 μέτρα πριν τα φύκια. Το νερό ψιλογαλάζιο με αεράκι και κυματάκι.

- Dumuluan beach - 5 χλμ. από την Alona. ΠΑΡΑΛΙΑΡΑ. Γαλάζιο νερό, λίγος κόσμος, φοίνικες, η καλύτερη παραλία που είδα. Καλύτερη και από τη White beach στο Boracay.

- Εκδρομή για δελφίνια, Balicasag island και virgin island (350P + 250P είσοδος στο Balicasag. Τίποτα το ιδιαίτερο, ξυπνάς χαράματα για να δεις τα δελφίνια πριν τα πιάσει η ζέστη. Δελφίνια βλέπεις, αλλά από μακριά και με 100 βάρκες να τα κυνηγάνε από πίσω! Το Balicasag πολύ μέτριο, μόνο για σνόρκελινγκ. Το virgin έχει μια αμμολωρίδα, αλλά τα νερά είναι λιμνάζοντα και βρώμικα, δεν είναι για μπάνιο.

- Έχει και ημερίσια εκδρομή για το Oslob στο Cebu, για να δεις φαλαινοκαρχαρίες. 800P + 1000P εισιτήριο στο Oslob. Δεν το έκανα.

 

[DrG]

Bohol
Με ημερήσια εκδρομή από Alona beach (350p + τα εισιτήρια σε κάθε μέρος, βγαίνει γύρω στα 1000P)
Το μόνο οργανωμένο πράγμα που έκανα στις Φιλιππίνες!!!
Υπέροχη ημερήσια εκδρομή. Βλέπεις τα tarsiers (βλέπεις, σχήμα λόγου, γιατί είναι μικροσκοπικά και κρυμμένα μέσα στα φύλλα), τα Chocolate hills (συμπαθητικά, αλλά πιο πολύ τουριστοπαγίδα), κάτι πύθωνες, κάτι γέφυρες από bamboo, την κρουαζιέρα με φαγητό στο Loboc river (500P), που είναι υπέροχη, φανταστικό τοπίο με φοίνικες στις όχθεις, μου θύμισε Νείλο, κάτι ziplines για να περάσεις πάνω από το ποτάμι κρεμασμένος σε σκοινί κλπ. Γεμάτη μέρα.

Το εσωτερικό του Bohol πολύ όμορφο. Καθαρά τροπικό τοπίο, πλούσια βλάστηση. Νομίζω ως τοπίο (όχι παραλίες) ήταν το ωραιότερο νησί.

Έχει και μία περιοχή με παραλίες (Anda), αλλά anda βγάλε άκρη πώς πας εκεί με τα λεωφορεία. Δεν το επιχείρησα!
Συμπερασματικά το tour Bohol - Panglao για 4-5 μέρες αξίζει!

 

[DrG]

Malapascua
Μια μαλα...πάσκουα και μισή! Πλήρης απογοήτευση. Παραλίες μηδέν. Μόνο για όσους θέλουν να πάνε να δουν τους καρχαρίες.
- Bounty beach. Η κεντρική παραλία. Μέτρια και γεμάτη βάρκες. Κολυμπάς ανάμεσά τους και προσέχεις μην σου έρθει καμιά στο κεφάλι (πηγαινοόερχονται ανά 5 λεπτά).

- Bantigue cove στα βόρεια. Συμπαθητικό κολπάκι, αλλά έξω έχει βράχια, που πρέπει να τα περάσεις για να φτάσεις στο σημείο με άμμο.
- Langob beach. Δίπλα στην προηγούμενη. Ωραία σαν εικόνα από ψηλά, αλλά μπάνιο γιοκ, γιατί στα δύο μέτρα ξεκινούν τα φύκια.

Οι άλλες παραλίες είναι χάλια.
Η καλύτερη παραλία ίσως είναι δίπλα στην Bounty beach από την πίσω μεριά του Blue Coral resort, εκεί που είναι το νεκροταφείο (μακάβριο). Η παραλία έχει βράχια στην αρχή, που πρέπει να τα περάσεις, αλλά μετά το νερό θυμίζει Αντίπαξους.

Το Malapacua είχε ένα θεματάκι ασφάλειας, καθώς υπήρχε πολλή αλητεία (νεαροί με περίεργες φάτσες, αλητάκια, που σε κοιτούσαν περίεργα). Στην Bounty beach δεν μπορούν να σου κάνουν κάτι γιατί έχει πολύ κόσμο. Όταν γυρνούσα όμως σε κάτι παραγκοχώρια σε κάποιες απομακρυσμένες παραλίες, σε ένα χωριουδάκι (30 παράγκες), είπα good morning σε μια αλητοπαρέα εκεί και η απάντηση που έλαβα ήταν "μπαμ μπαμ", κάνοντάς μου και το πιστόλι που πυροβολάει με το χέρι του! Τι εννοούσε δεν κατάλαβα (λέμε τώρα) και δεν κάθισα και πολύ για να καταλάβω. Έφυγα κατευθείαν!

- Kalanggaman island. Με daytrip από Malapascua (το νησί ανήκει στο Leyte). Τιμή 600p + 500p εισιτήριο στο νησί. ΥΠΕΡΟΧΟ. Γαλάζια νερά, δύο αμμολωρίδες στις δύο άκρες, πανέμορφο. Ο ορισμός του τροπικού νησιού. Πολύς κόσμος. Ο μοναδικός λόγος που δεν κλαίω τις μέρες που χαράμισα στο Malapascua!

Συμπέρασμα: Malapascua μόνο για τους καρχαρίες και για το Kalanggaman. 2 μέρες φτάνουν. Και να μην πάτε, δεν χάνετε τίποτα. Μόνο το Kalanggaman!

 

[DrG]

Bantayan
Πάρα πολύ όμορφο. Υπέροχη παραλία. Λίγοι τουρίστες, φιλικοί κάτοικοι, καλά εστιατόρια, το ένα ελληνικό, όπου έφαγα τα καλύτερα πιτόγυρα της ζωής μου (χωρίς υπερβολή). Και ο ιδιοκτήτης γαμώ τους ανθρώπους.

Η παραλία είναι μία. Η Santa Fe. Η οποία βρίσκεται στο λιμάνι και έχει έκταση 3 χλμ. από το Anika resort (ανατολικά), ως το Ogtong Cave resort (δυτικά) και έχει διάφορα ονόματα, ανάλογα με το resort που βρίσκεται πίσω από την παραλία (π.χ. Kota beach).

Καλύτερο σποτ: Το σημείο μπροστά από το Anika resort. Εκεί η θάλασσα είναι πεντακάθαρη, κρυστάλλινη και καθαρά τροπική. Η δεύτερη καλύτερη παραλία που είδα.

Στη Santa Fe πριν την Kota beach, έχει ένα ας πούμε εμπορικό κέντρο, με εστιατόρια αριστερά και δεξιά. Εκεί τρως καλά. Έχει ντόπια κουζίνα, ελληνική (από έλληνα), ιταλική (από ιταλό), μεξικάνικη (από άγγλο) και γαλλικό φούρνο (από γάλλο). Ο έλληνας, κρητικός σεφ με θητεία στην Γερμανία, όλα τα λεφτά. Φοβερός άνθρωπος και καλό φαί.

Γενικά 5 μέρες στο Bantayan πέρασα υπέροχα. Το ιδανικό μέρος για ηρεμία και ξεκούραση. Και η πρωτεύουσα Bantayan city, ψιλοσυμπαθητική. Αξίζει μια βόλτα. Εγώ πήγα αναγκαστικά, για να βγάλω άκρη πώς θα φύγω από το νησί με προορισμό το Boracay!
Μοναδικό μειονέκτημα, έπεσα σε πανσέληνο και η παραλία εξαφανιζόταν κυριολεκτικά μετά τις 2 το μεσημέρι!

Αξίζει για 3-4 μέρες, αλλά θα καθόμουν άνετα και 3-4 μήνες!
Ειδικά με τέτοια θέα!

 

[DrG]

Boracay
Η ναυαρχίδα του τουρισμού των Φιλιππίνων

Μετάβαση; Οδύσσεια!
Με τα αεροπορικά άκρη δεν μπορούσες να βγάλεις στο Bantayan. Στη Santa Fe είχε ένα τουριστικό γραφείο (ο Θεός να το κάνει), το οποίο όμως έπρεπε να πάρει τηλέφωνο στο άλλο που ήταν στο Bantayan city, που μιλούσε συνέχεια!!! Αναγκάστηκα να πάω στο Bantayan city, όπου έψαχνα μισή ώρα να βρω το πρακτορείο, το οποίο ήταν μέσα σε ένα παράπηγμα στο λιμάνι! Τα last minute εισιτήρια ήταν ακριβά και δεν μπορούσα να υπολογίσω ποια ώρα να αγοράσω εισιτήριο, γιατί για να φτάσω στο αεροδρόμιο του Cebu έπρεπε να πάρω τρίκυκλο, φέρρυ, τρίκυκλο, λεωφορείο, ταξί. Άσε που δεν μπορούσα να υπολογίσω την απίστευτη κίνηση μέσα στο Cebu city.
Έτσι, στο λιμάνι του Bantayan city άρχισα να ρωτάω για πλοία. Είχα υπόψη, από τις πληροφορίες της @go2dbeach το πλοίο (βάρκα) που πάει κάθε μέρα στο Negros (4 ώρες). Τουριστικό γραφείο να ρωτήσω δεν υπήρχε. Μόνο ένα τραπεζάκι μέσα στο λιμάνι, το οποίο φυσικά ανοίγει το πρωί, μία ώρα πριν το δρομολόγιο και κλείνει αμέσως μετά το δρομολόγιο. Την υπόλοιπη μέρα πληροφορίες γιοκ. Εγώ ήμουν εκεί 5 το απόγευμα. Καμία τύχη! Ρωτάω κάτι μπαρμπαίους στο λιμάνι για Negros, μου λένε αύριο το πρωί στις 9. Και εκεί λέω τη μαγική λέξη Boracay. Θέλω να πάω Boracay λέω. Αααα, για Boracay λέει ένας μπάρμπας, καλύτερα να πας εστανσιά, όχι Negros. Εγώ δεν το πιάνω στο εστανσιά που μου λέει ο μπάρμπας και πάω να φύγω απογοητευμένος. Ξαφνικά μου έρχεται η φλασιά. Ρε συ, μήπως εννοεί Ectancia στο Panay??? Υπάρχει τέτοιο (θεϊκό) δρομολόγιο από το Bantayan??? Λέω ρε μπάρμπα εννοείς Ectancia στο Panay??? Ναι μου λέει, ακριβώς. Πιο βολικό για να πας Boracay! Για δώσε λεπτομέρειες (εδώ το θεϊκό που μιλούν όλοι αγγλικά! Στην Ταϊλάνδη δεν θα έβγαζα άκρη με την καμία). Μου λέει, κάθε Τρίτη, Πέμπτη, Κυριακή 9 το πρωί! Ήθελα να φύγω Σάββατο, αλλά δεν πειράζει, έκατσα μια μέρα παραπάνω!
Κυριακή πρωί ξύπνημα στις 6, για να πάμε να πιάσουμε σειρά στη βάρκα, μην μείνουμε απ' έξω. Στις 7 έβγαλα εισιτήριο και μπήκα στη βάρκα μαζί με Φιλιππινέζους, κότες, κοκκόρια και 2-3 τόννους αυγά (δεν έχω δει τόσα πολλά αυγά στη ζωή μου μαζεμένα). Η βάρκα, μια μεγαλούτσικη banka (εγώ περίμενα φέρρυ). Η διαδρομή 4 ώρες. Ψιλοκυματάκι, αλλά όλα καλά. ΜΗΝ το επιχειρήσετε στη wet season.

Άφιξη σε Estancia. Λέω, μιας και είμαι εδώ, δεν πετάγομαι και στα Islas Gigantes? Να πεταχτώ, αλλά πώς;;; Άντε βγάλε άκρη. Οργάνωσης μηδέν. Ρωτάω τους βαρκάρηδες, ναι μου λένε, private trip 3.000p! Ρωτώντας, φτάνω σε ένα κιόσκι στο λιμάνι. Θέλω daytrip για Islas Gigantes για αύριο λέω. Έχει;;; Δεν έβγαλα άκρη. Από ότι κατάλαβα δεν φεύγουν daytrips από Estancia. Ή φεύγουν, αλλά δεν έβγαλα άκρη. Έπρεπε να πάρω την public boat την άλλη μέρα στις 12 (ήταν 13.00 και είχε φύγει), να πάω στα νησιά, να μείνω ένα βράδυ εκεί και να προσπαθήσω από εκεί να κανονίσω ένα daytrip, αν ήμουν τυχερός και έβρισκα και άλλους ενδιαφερόμενους. Άσε λέω, ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Να ρισκάρω να χάσω 3 μέρες και να μην δω και τα νησιά. Απογοήτευση. Είναι δυνατόν να μην μπορείς να βγάλεις άκρη για το πώς τα επισκευτείς την τοπ ατράξιον της περιοχής;;;
Τρίκυκλο για το σταθμό των λεωφορείων. Caticlan λέω. Μέχρι Roxas και άμα σ' αρέσει μου λένε. Άντε καλά. Πότε φεύγει; Σε 5 λεπτά (αυτό ήταν το θετικό με τα λεωφορεία. Ποτέ δεν περίμενα. Κάθε 5-10-15 λεπτά έφευγε ένα λεωφορείο). Φτάνουμε Roxas. Caticlan λέω. Μέχρι Kalibo μου λέει και άμα σ' αρέσει. Βαν ήταν. Μα λέω, το βαν γράφει Kalibo - Caticlan. Ναι ρε φίλε, το γράφει, αλλά εμείς πάμε μόνο Kalibo, τί ζόρι τραβάς;;; Kalibo, Kalibo, τί να κάνουμε λέω!
Μετά από 3 ώρες φτάνουμε Kalibo. Για Caticlan λέω; Ναι μου λέει, αυτό το λεωφορείο. Σε πόση ώρα; Σε 5 λεπτά (είπαμε, θεϊκό). Οκ. Μετά από 1,5 ώρα και ενώ είχε ήδη νυχτώσει (είχα ξυπνήσει από τις 5 να θυμήσω) φτάσαμε στο Caticlan. Κυριακή απόγευμα! ΚΟΛΑΣΗ. Έχετε δει βίντεο στο λιμάνι του Πειραιά πριν το Δεκαπενταύγουστο;;; Ε, χειρότερα. Χιλιάδες κόσμος, εκατοντάδες οχήματα παντός είδους σε ένα στενό δρόμο (τουριστικές υποδομές ΜΗΔΕΝ γενικώς σε όλη τη χώρα). Ο κακός χαμός. Ήταν Κυριακή και η μισή Μανίλα επέστρεφε από το Boracay με πλοία και λεωφορεία με 3 εναλλακτικές διαδρομές. Κόλαση.
Λέω, πού να πάω τώρα Boracay και να ψάχνω δωμάτιο νυχτιάτικα; Ας μείνω εδώ να κοιμηθώ και να σηκωθώ πρωί πρωί, να ψάξω με την ησυχία μου. Ξενοδοχεία (ο Θεός να τα κάνει) μόλις 2. Έμεινα σε ένα χάλια δωμάτιο, αλλά δεν πειράζει, ένας ύπνος ήταν. Και την άλλη μέρα 5 το πρωί ξύπνημα για Boracay!
Ξανά στο λιμάνι, ξανά ο κακός χαμός! Ρε γαμώτο λέω, 6 το πρωί είναι! Τίποτα, εδώ είναι Boracay κύριε μου. 24 ώρες έτσι είναι η φάση.
Πάμε για το εισιτήριο. Μία ουρά για τη βάρκα, δεύτερη ουρά για το φόρο περιβάλλοντος, τρίτη ουρά για το terminal fee!!! Έλεος! Αυτή τη (να μη το πω) την έχουν παντού. 4 ουρές για να κόψεις ένα εισιτήριο πλοίου, λες και δεν μπορούν να τα βάλουν όλα μαζί. Μία για να κόψεις το εισιτήριο. Δύο για να κάνεις κράτηση θέσης. Τρίτη για να δώσεις τη βαλίτσα. Τέταρτη για το terminal fee! ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΗΔΕΝ (δεν θυμάμαι αν σας το ξαναείπα)!
Μ' αυτά και μ' αυτά, μπαίνω μέσα σε μια βάρκα και σε 5 λεπτά πατάω Boracay επιτέλους. Τρίκυκλο για τη White beach. Πόσα θες; 250P. Πας καλά του λέω;;; 20p και πολλά είναι. Με 20 θα πάρεις public tricycle μου λέει, θα πας και με άλλους. No problem του λέω. Και φτάνουμε White beach! Έφαγα 3 ώρες για να βρω δωμάτιο. Είτε ήταν χάλια, είτε ήταν γεμάτα, είτε ήταν ακριβά (1500p το φτηνότερο). Καθώς, όπως έμαθα, ο Μάιος είναι το καλοκαίρι τους. Ο Αύγουστος ο δικός μας. Και η μισή Manila και η μισή Korea ήταν στο Boracay. Τελικά βρήκα ένα καλό δωμάτιο με 1000p. 1500 ήθελε, το παζάρεψα για 1200 και στο τέλος της βγάζω 4000p και της λέω θα κάτσω 4 μέρες, σου δίνω 4.000p προκαταβολικά. Στο χρώμα του χρήματος δεν αντιστάθηκε ποτέ κανείς, οπότε έκλεισε το deal. Ήταν 9 το πρωί και ήμουν έτοιμος για εξόρμηση στη περίφημη White beach!

 

[DrG]

Boracay part 2

- White beach! Θα μπορούσε πράγματι να είναι η ωραιότερη παραλία του κόσμου! 4 χλμ παραλίας, με ψιλογαλάζια νερά και από πίσω μία σειρά φοινικόδεντρα κατά μήκος όλης της παραλίας. Πραγματικά, αν το απομόνωνες αυτό ήταν υπέροχο.
Γιατί δεν ήταν η ωραιότερη παραλία στον κόσμο;;; Για πολλούς λόγους:
Πίσω από τη σειρά με τα φοινικόδεντρα ήταν κτισμένο κάθε λογής ξενοδοχείο και μαγαζί. Μέχρι εδώ παλεύεται. Ακριβώς πίσω όμως ήταν η Μανίλα. Κυριολεκτικά. Πολυκατοικίες, τσιμέντο, κάτι δρομάκια τούνελ μέχρι να βγεις στον κεντρικό δρόμο, βρωμιά, κίνηση απίστευτη στον κεντρικό δρόμο, ουρές ατέλειωτες (σε ένα δρόμο που χωράει ένα αυτοκίνητο έχει χιλιάδες οχήματα) και πιο πίσω παραγκουπόλεις (ναι στο Boracay όλα αυτά).
Αφήνουμε τη "Μανίλα" και επανερχόμαστε στην παραλία.
Η θάλασσα πιο μέσα έχει φύκια. Αποτέλεσμα. Όταν φυσάει λιγάκι και έχει λίγο κύμα (δηλαδή κάθε μέρα), τα φύκια έρχονται προς τα έξω και πρασινίζει η περίφημη White beach. Κρίμα κι άδικο. Μόνο την πρώτη μέρα κατάφερα και έβγαλα φωτογραφίες με την παραλία σε καλή κατάσταση. Τις άλλες μέρες, πρασινίλα.
Και να ήταν μόνο αυτό;;; Κόσμος και κοσμάκης. Χιλιάδες. Ένα πράγμα, όπως η Μύκονος το Δεκαπενταύγουστο!
Μέρος να κάνεις μπάνιο; Στα 5 χλμ. κάτι μέτρα. Όλο το υπόλοιπο βάρκες και paraw. Και πωλητές, μιλούνια. Παντός είδους. Έξω στην ακτή. Λες θα μπω μέσα στη θάλασσα να τους αποφύγω, σου ερχόταν ο άλλος με το paddle boat πάνω από το κεφάλι. Paddle boat sir??? Δεν θέλω ρε χριστιανέ μου, μπάνιο με την ησυχία μου θέλω να κάνω!!! Στο Boracay ησυχία; Πας καλά; (Άσχετο, τη λέξη "sir" την άκουσα 1.000.000 φορές, τη σιχάθηκα και δεν θέλω να την ξανακούσω στη ζωή μου)!

Άλλες παραλίες:
- Diniwid beach. Συνέχεια της White beach προς βορρά. Πας με τα πόδια. Ωραίο τοπίο, μέτρια με φύκια η θάλασσα. Έχει και ένα ξενοδοχείο στο λόφο με ωραία θέα.

- Bulabog beach. Πίσω από τη White beach. Με τα πόδια. Δεν είναι για μπάνιο. Μόνο για σερφ.

- Puka beach. με τρίκυκλο. 200p ζητούν, 40 έδωσα. Πρέπει να βρεις τρίκυκλο που ήδη κινείται προς τα εκεί, οπότε δεν τον χαλάει να πάρει και εσένα (γενικός κανόνας αυτός για όλα τα μέρη). Τρίκυκλο αραγμένο δεν ξεκουνιέται παρά μόνο για να σου τον πιάσει.
Η παραλία συμπαθητική. Όμως είχε πολύ κύμα (Πάρο τον Αύγουστο μου θύμησε) και πάρα πολλές βάρκες, οι οποίες κάνουν το γύρο του νησιού από τη White beach και δεν αφήνουν μέτρο ελεύθερο στην παραλία. Έκανα με το ζόρι μια βουτιά και έφυγα. Πήρα και ένα κοχύλι ίσα με το κεφάλι μου με 5 ευρώ (στο Carabao πήρα ένα δεύτερο, πιο μεγάλο με 2 ευρώ).

- Ilig-Iligan beach. Κοντά στην Puka, με τρίκυκλο. Ήσυχη και ψιλοσυμπαθητική, αλλά με κύμα και αυτή, οπότε ήταν βρώμικη. Δεν τρελάθηκα.

Σε άλλες παραλίες δεν πήγα. Είτε ήταν ιδιωτικές, είτε δεν άξιζαν τον κόπο.
Το Boracay είναι η White beach. Άντε λίγο και η Puka. Το υπόλοιπο δεν λέει τίποτα.

Συμπέρασμα: Το Boracay κάποτε θα ήταν ο παράδεισος επί της γης. Τώρα απλά είναι ένα όμορφο νησί. Πρέπει να πάτε να το δείτε. Είναι must. Όσο must είναι και η Μύκονος. Θα εντυπωσιαστείτε από την παραλία, αλλά θα βιώσετε και τα μειονεκτήματα. Άναρχη δόμηση, πολυκοσμία, πωλητές, ακριβές τιμές και γενικά party island φάση. Λίγο ξενέρωτο στυλ όμως. Μην φανσταστείτε Μύκονο. Η μέρα με τη νύχτα.
Για 3-4-5 μέρες καλά είναι. Έμεινα 4. Ήθελα να μείνω 1-2 μέρες ακόμα, αλλά όλο το νησί ήταν fully booked (άλλη μια λέξη που μίσησα). Όλα ήταν κλεισμένα, γιατί είπαμε, ο Μάιος στις Φιλιππίνες είναι ο Αύγουστος για μας. Ο μήνας των διακοπών. Η μισή Μανίλα ήταν εκεί. Και η μισή Κορέα. Ασιάτες 90%. Ευρωπαίοι 10%.
Έπρεπε να το δω, το είδα, όλα καλά!

 

[DrG]

Carabao island
Το διπλανό νησί του Boracay. Ανήκει στην επαρχία Romblon

Το είχα βάλει στο μάτι από κάτι φωτογραφίες που είδα. Είχα και τη λογική, ότι δεν μπορεί το Boracay να είναι ο παράδεισος και το διπλανό του νησί να είναι χάλια. Ήθελα να το κάνω daytrip από Boracay, αλλά είτε δεν υπήρχε είτε δεν μπόρεσα να το βρω (σας είπα για την οργάνωση στις Φιλιππίνες ή όχι;;; ). Οπότε είπα τελικά να πάω και να μείνω εκεί.

Μετάβαση: Από Boracay με βάρκα στο Caticlan. Από εκεί με τρίκυκλο στο Tabon baybay, το ακριβώς διπλανό λιμάνι του Caticlan, 500 μέτρα πιο πέρα. Από κει με βάρκα (μία την ημέρα, 8 το πρωί αν θυμάμαι καλά), προσοχή, για Said beach και όχι για Lanas beach. Η Said beach είναι η καλή παραλία.

- Said beach. Αρκετά όμορφη παραλία. Δεν υπάρχουν τουρίστες. Ήμουν ο μόνος τουρίστας στην παραλία!!! Θεϊκό; Και μάλιστα μισή ώρα μακριά από το Boracay, όπου γινόταν ο χαμός! Μειονέκτημα; Με κοιτούσαν όλοι σαν εξωγήινο και τα πιστιρίκια με ακολουθούσαν όλη μέρα και με βομβάρδιζαν με ερωτήσεις, μέσα και έξω από τη θάλασσα.

Περπατώντας προς το νότιο άκρο της παραλίας, φτάνεις σε έναν πανέμορφο κόλπο που είσαι ολομόναχος.

Περπατώντας στη διπλανή παραλία Tan-Agan, 15΄, βρίσκεσαι ουσιαστικά στη συνέχεια της Said beach, όπου είσαι πάλι ολομόναχος, με εξαίρεση καμιά 10αριά πιτσιρίκια του χωριού.

Συμπέρασμα: Το νησί είναι πολύ όμορφο. Οι παραλίες υπέροχες. Ο κόσμος φιλικός. Είναι ένα καθαρά παρθένο - μη τουριστικό νησί.
Μειονέκτημα: Δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα από τις 6 το πρωί ως τη 1 το μεσημέρι. Ας όψεται!
Έμεινα 2 μέρες. Αν βρεθείτε στο Boracay, αξίζει μια βόλτα.

 

[DrG]

Mindoro (Puerto Galera)
Το επονομαζόμενο Boracay των φτωχών!

Γιατί πήγα εκεί; Για να μην μπλέξω με αεροπλάνο από Boracay για Μανίλα (ακριβές τιμές και ήμουν και υπέρβαρος, μόνο τα δύο κοχύλια είχαν βάρος 8 κιλά). Οπότε είπα να σπάσω την επιστροφή, πηγαίνοντας Mindoro και από εκεί Batangas και μετά Μανίλα.

Μετάβαση: Επίσης Οδύσσεια.
Ξύπνημα στις 4.30, γιατί η βάρκα από το Carabao έφευγε στις 5.30 (Μόνο μία βάρκα τη μέρα). Τρίκυκλο για Caticlan και πάμε στα εκδοτήρια. Έχει δύο διαδρομές. Μία για νότιο Mindoro, την οποία και επέλεξα, για να μείνω και 2 μέρες εκεί και μία απευθείας για Batangas (9 ώρες με καλό φέρρυ), την οποία επιλέγουν οι κάτοικοι της Μανίλα και είναι μονίμως fully booked.
Πρώτο πλοίο στις 10 το πρωί (ήμουν εκεί από τις 7). Τα εκδοτήρια κλειστά φυσικά. Στις 9 θα ερχόταν ο φιλιππινέζος. Πράγματι στις 9 έρχεται και βάζει μία ταμπέλα το δρομολόγιο ακυρώθηκε!!! Τέλεια!
Επόμενο δρομολόγιο στις 12. Το εκδοτήριο φυσικά κλειστό. Θα άνοιγε στις 11. Λίγο πριν τις 11 έρχεται μία θεία και άρχισε να πουλάει κάτι εισιτήρια. Τι είναι αυτά λέω; Μου λέει βαν από Roxas (λιμάνι στο Mindoro προορισμός του πλοίου) για Calapan (πρωτεύουσα του ανατολικού Mindoro). Καλά λέω εγώ, κλάιν, θα πάω μόνος μου με λεωφορείο και μάλιστα Puerto Galera που ήθελα. Κούνια που με κούναγε!!! Στις 11 η ώρα, ανοίγει το εκδοτήριο και μας μοστράρει μία ωραία ταμπέλα fully booked!!! Το σόι μου μέσα, άρχισα να κατεβάζω καντήλια. Επόμενο δρομολόγιο στις 4 το απόγευμα (επαναλαμβάνω ξύπνησα στις 4.30 και ήμουν στο λιμάνι από τις 7).
Αρχίζω να γυρνάω από δω κι από κει, να ψάχνω, να ρωτάω. Φυσικά κανένας δεν μπορούσε να μου δώσει μια πληροφορία!
Τελικά, η θεία με τα βανάκια, με είδε να στριφογυρνάω και με φώναξε. Μου λέει έχω τα τελευταία εισιτήρια για το φέρρυ των 12. Θέλεις;;; Πακέτο με το βανάκι φυσικά!!! Αν θέλω λέει, εννοείται, τι να κάνω, θα πάρω και το βανάκι σου για το Calapan. Και ενώ περίπενα να μου τον πιάσει, αυτή μου τα έδωσε 600p, ενώ στους φιλιππινέζουν νωρίτερα τα έδινε 670p!!!! WTF λέω, αλλά δεν με χάλασε!!!
Κύριος επιβιβάζομαι στο σαπιοκάραβο στις 12. Ταξίδι 5 ώρες. Πατέντα του πλοίου; Δεν είχε καρέκλες, αλλά κρεβάτια - κουκέτες. Και μέσα και έξω! Ξάπλαρα σε μία κουκέτα και έκανα ίσως το πιο ξεκούραστο ταξίδι της ζωής μου με πλοίο!!!

Άφιξη στο Roxas (Mindoro) λίγο πριν τη δύση του ηλίου. Μου την πέφτουν οι βανατζίδες. Τους λέω έχω αυτό το εισιτήριο με αυτή την εταιρία. Δεν την ξέρουμε μου λένε. Ψάχνω να βρω βανάκι με το logo της εταιρίας. Τίποτα. Ρωτάω ξανά τους βανατζίδες. Ας πρόσεχες μου λένε να μην έκλεινες από άσχετο (κακιασμένοι). Πάνω που ήμουν έτοιμος να βρίσω τη θεία από το Caticlan, τσουπ ένας τύπος βάζει μία ταμπέλα με το logo της εταιρίας πάνω στο βανάκι του. Εδώ είμαι ρε μεγάλε; Εδώ είσαι μου λέει! Ευτυχώς! Καβατζώνω τη θέση του συνοδηγού. Είχα φύγει επίτηδες επί τούτου πρώτος από το πλοίο. Γιατί στις πίσω θέσεις του βαν έχει στρίμωγμα!
Ξεκινάμε για Calapan. 3 ώρες. Ρωτάω τον οδηγό, θέλω να πάω Puerto Galera. Να με αφήσει στο σταθμό των λεωφορείων. Μου λέει sir (σας είπα ότι τη μίσησα αυτή τη λέξη) μη φας απόψε έχουμε γλάρο! Δηλαδή; Δηλαδή το τελευταίο jeepney για Puerto Galera είναι στις 5 το απόγευμα (ήδη ήταν 6 και θα φτάναμε 8)! Λέω δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πάω; Μόνο με ταξί μου λέει! Shit!!! Πού να το φανταστώ. Ποιον να ρωτήσω; Ποιος να μου το πει;
Τέσπα του λέω, άσε με στο Calapan κάποου σε ένα ξενοδοχείο. Καλά; Καλά!
Και με αφήνει στη μέση του πουθενά, μπροστά σε ένα εμπορικό κέντρο. Και μου λέει εκεί το ξενοδοχείο και φεύγει. Πάω να δω. 5άστερο το ξενοδοχείο 200 ευρώ το δωμάτιο (ποιος και γιατί θα τα δώσει στη μέση του πουθενά δεν ξέρω).
Κάθομαι απένταντι από το εμπορικό κέντρο και ψάνω 2 πράγματα. Είτε μεταφορικό μέσο για να με πάει Puerto Galera είτε ξενοδοχείο για να μείνω.
Πρέπει να μίλησα με 30 άτομα. Ρωτούσα για αυτά τα δύο και με κοιτούσαν λες και τους ρωτούσα πώς θα βγει η Ελλάδα από το μνημόνιο! Η μόνη προσφορά που έλαβα ήταν να με πάνε με τρίκυκλο στο Puerto Galera με 3.000p (1,5 ώρα δρόμος). Άσε λέω μεγάλε δεν θα πάρω!
Πάνω που παίρνω απόφαση ότι θα τη βγάλω όλη νύχτα στο Jolybee στο εμπορικό κέντρο, γυρνάω πίσω το κεφάλι μου και βλέπω ταμπέλα "Πανσιόν τάδε ... 300 μέτρα προς τα κει"!!! Έλεος λέω, τόση ώρα πίσω μου το έχω το ξενοδοχείο.
Πάω εκεί, έχετε δωμάτιο λέω; Έχουμε; Πόσο λέω; 350p μου λέει (μια χαρά δωμάτιο εν τω μεταξύ). Deal λέω (η πρώτη από τις δύο φορές που δεν έκανα παζάρι στις Φιλιππίνες).
Ύπνος, πρωινό ξύπνημα στις 5, τρίκυκλο για το σταθμό των jeepney και jeepney για Puerto Galera (1,5 ώρα). Από εκεί τρίκυκλο για White beach.
Έψαχνα 1 ώρα για δωμάτιο. Κατάσταση Boracay. Χάλια δωμάτια, ακριβά και όλα κλεισμένα. Κάποιος για ένα χάλια δωμάτιο μου λέει 1500p. Ρε φίλε του λέω, στο Boracay έδινα 1000p κι εσύ θες 1500;;; Και μου λέει το θεϊκό: Eee this is Puerto Galera!!!! Ατάκα κλεμμένη από ελληνικό νησί της άγονης γραμμής, ας πούμε Φολέγανδρος, που σου ζητάει 80 ευρώ και του λες ρε φίλε, 50 ευρώ έδινα στη Μύκονο και σου απαντάει, εεε, εδώ είναι Φολέγανδρος (ποια Μύκονος, ποιο Boracay)!!!!
Τελικά, κατά τύχη βρίσκω το δεύτερο ωραιότερο δωμάτιο που έμεινα στις Φιλιππίνες (το πρώτο στο Bantayan). Του έδωσα 1500p για 2 βράδια. Ήθελε τόσα για ένα μόνο βράδυ!
Βουρ για την παραλία!

- White beach. Δεν τη λες κακή! Δεν είναι η εξωτική με τα γαλάζια νερά και τη λευκή άμμο. Μου θύμησε παραλία Χαλκιδικής. Καθόλου άσχημα. Και καθαρά νερά, ενώ φοβόμουν ότι θα ήταν βρώμικα. Και είχε αρκετό κόσμο, καθότι κοντά στη Manila.

- Aninuan beach. Η αμέσως διπλάνη. Πας με τα πόδια, αλλά περνάς κάτι βράχια. Πάρα πολύ όμορφη. Ερημιά. Φοίνικες. Καθαρό νερό. Και το βουνό από πάνω, φουλ στη βλάστηση. Μειονέκτημα, ότι ήταν επιπέδου Χαλκιδικής, η άμμος και το νερό μέσα. Όχι σε εξωτικό στυλ. Δεν με χάλασε καθόλου.

- Talipanan breach. Η αμέσως παραδιπλανή. Πάλι με τα πόδια. Ίδιο σκηνικό, αλλά με πιο πολλά resort και πιο πολλά βράχια στη θάλασσα. Η Aninuan ήταν καλύτερη με διαφορά.

- Bulabod beach. Με τρίκυκλο από Puerto Galera. Μια απίστευτα εξωτική παραλία. Ένας κλειστός κόλπος, κατάφυτος και από πάνω ένα βουνό γεμάτο φοίνικες. Στην άκρη ποτάμι. Ελάχιστος κόσμος. Απλά το νερό δεν ήταν τοπ. Ως νερό ήταν μέτρια η θάλασσα. Αλλά το γύρω σκηνικό ήταν εντελώς εξωτικό. Θύμιζε Palawan.

Γύρισα παραλιακά με τα πόδια. Δεν βρήκα άλλη παραλία. Στις υπόλοιπες παραλίες ήταν βρώμικα τα νερά. Λασπόνερα.

- Sabang. Το δεύτερο πιο γνωστό μέρος στην περιοχή. Η παραλία χάλια. Πήγα είδα και έφυγα.

Συμπέρασμα: Το Puerto Galera δεν είναι άσχημο μέρος. Είναι μια περιοχή κατάφυτη, με πανέμορφα καταπράσινα βουνά από πάνω και καμιά 30αριά κολπάκια κατάφυτα και πολύ όμορφα. Απλά για μπάνια αξίζουν μόνο 4-5 παραλίες. Αν και είμαι σίγουρος ότι με βάρκα (που δεν κατάφερα να βρω) μπορείς να πας σε δεκάδες άλλα ερημικά και πανέμορφα κολπάκια.

Για 3-4 μέρες δεν είναι άσχημη επιλογή. Ειδικά για όποιον θέλει να αποφύγει το αεροπλάνο Boracay - Manila