Eurotraveler
Member
Περιεχόμενα
ΙΙ. Η άφιξη, η βόλτα στο κέντρο και το λούνα παρκ
Η απευθείας πτήση της Αιγαίου αναχώρησε από την Αθήνα περίπου στις 13:30. Ήταν σε γενικές γραμμές άνετη με κάποιες αναταράξεις στην περιοχή των ελβετικών Άλπεων. Έτσι, ύστερα από μια τρίωρη διαδρομή στους ευρωπαϊκούς αιθέρες προσγειωθήκαμε στο μικρό κράτος με τη μικρή πρωτεύουσα και -όπως είναι αναμενόμενο- το μικρό αεροδρόμιο.
Το αεροδρόμιο Findel βρίσκεται μόλις έξω από την πόλη του Λουξεμβούργου. Για τη μεταφορά από το αεροδρόμιο στο κέντρο η πιο βολική λύση -πέρα των ταξί- είναι το λεωφορείο και συγκεκριμένα η γραμμή 16. Η γραμμή αυτή του λεωφορείου που συχνά φέρει την επιγραφή EUROBUS εξυπηρετεί τις πιο βασικές συνοικίες της πόλης, αφού ξεκινώντας από το αεροδρόμιο διασχίζει το Kirchberg, περνά από τα όρια του κέντρου και καταλήγει στη συνοικία του σταθμού, κοινώς Gare.
Κάθε Σάββατο τα λεωφορεία στην πόλη του Λουξεμβούργου είναι δωρεάν! Κι αν αυτή η απόφαση ελήφθη για να τονώσει την κίνηση στην πρωτεύουσα τα Σάββατα, κατά τη γνώμη μου το έχει πετύχει. Η δωρεάν μετακίνηση με λεωφορείο τα Σάββατα θα ισχύσει ως και το τέλος του 2017 και αφορά τα λεωφορεία που κινούνται εντός της πόλης (γραμμές 1-31), καθώς και λίγες ακόμα γραμμές.
Διαφορετικά, ένα απλό εισιτήριο κοστίζει 2 ευρώ και περιλαμβάνει διαδρομές με λεωφορείο αλλά και με τρένο εντός της χώρας. Ένα τέτοιο απλό εισιτήριο διαρκεί 2 ώρες, ενώ το ημερήσιο κοστίζει 4 ευρώ. Οι τιμές είναι πράγματι αρκετά συμφέρουσες για τα δεδομένα μάλιστα ενός ακριβού προορισμού, όμως τα καλά νέα δε σταματούν εδώ. Οι Λουξεμβούργιοι έχουν προνοήσει δίνοντας τη δυνατότητα να αγοράσει κανείς το εισιτήριό του από το κινητό του τηλέφωνο με μόνη την αποστολή του γράμματος A στο 64222! Η εξέλιξη αυτή στον τομέα των μεταφορών μού έκανε αμέσως πολύ καλή εντύπωση, μιας και είναι προς όφελος του τουρίστα, ο οποίος δε χρειάζεται να ψάχνει μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων όταν θέλει να επιβιβαστεί σε ένα λεωφορείο.
Με το λεωφορείο 16 μεταφερθήκαμε λοιπόν δωρεάν στο ξενοδοχείο μας, το Novotel Kirchberg, και μετά το check-in και την τακτοποίηση πήραμε το ίδιο λεωφορείο με προορισμό το κέντρο της πόλης. Τα περισσότερα λεωφορεία που περνούν από το κέντρο σταματούν στη στάση Hamilius. Εκεί κατεβήκαμε κι εμείς, μιας και οι κεντρικοί δρόμοι με τα καταστήματα βρίσκονται δυο βήματα από αυτό το σημείο.
Στη στάση Hamilius υπάρχει μια συμπαθητική πλατεία, ωστόσο δεν είχαμε τη δυνατότητα να τη δούμε, γιατί γίνονταν εκεί κάποια έργα ανάπλασης και ήταν ολόκληρη σκαμμένη σε βάθος. Πρόκειται για το φιλόδοξο πρότζεκτ "Royal Hamilius", το οποίο περιλαμβάνει αναβάθμιση της πλατείας με τη δημιουργία ενός μοντέρνου σύγχρονου κτιρίου και πεζοδρόμηση ενός γειτονικού δρόμου.
Ακολουθήσαμε την Avenue Monterey κι αμέσως αντικρίσαμε πλήθος κόσμου να κάνει βόλτα στον πεζόδρομο. Πολύ καλό δείγμα, μιας και την προηγούμενη φορά το Λουξεμβούργο το είχαμε γνωρίσει άδειο. Φοβούμενος μήπως ξανασυμβεί και τώρα το ίδιο, η σκέψη μου ήταν να κατευθυνθούμε στο κέντρο της πόλης όσο τα μαγαζιά ήταν ακόμα ανοιχτά, δηλαδή ως τις 18:00. Και πράγματι το κέντρο του Λουξεμβούργου ήταν κατάμεστο, ο καιρός ήταν καλός παρά τις μετεωρολογικές προβλέψεις για το αντίθετο και όλοι κυκλοφορούσαν στο πεζοδρομημένο κέντρο της πόλης, έμπαιναν στα μαγαζιά, κάθονταν στα καφέ και στα εστιατόρια ή απλά έκαναν βόλτες, καλοντυμένοι πάντοτε και κομψοί. Οι Λουξεμβούργιοι είναι στην πλειονότητά τους φινετσάτοι και περιποιημένοι, πράγμα εύλογο αν σκεφτεί κανείς την καλή οικονομική τους κατάσταση, αλλά όχι και απαραίτητο, αν γίνει η σύγκριση με πλούσιες γερμανικές πόλεις.
Συνεχίσαμε ευθεία περνώντας από τη μια μεριά της Place des Armes, που είναι ο πυρήνας της πόλης και προχωρήσαμε στον ίδιο δρόμο, ο οποίος στο σημείο αυτό ονομάζεται Rue Sigefroi. Όπως μας πληροφορεί η επιγραφή, ο Sigefroi ήταν ο ιδρυτής του οίκου των κόμητων του Λουξεμβούργου, ενώ ο δρόμος αυτός βρίσκεται στην ιστορική περιοχή της Ψαραγοράς (Marché-aux-Poissons/Fischmarkt), η οποία είναι ιστορική ακριβώς γιατί βρίσκεται στη συμβολή δύο ρωμαϊκών δρόμων. Το σημείο αυτό, στο οποίο ο δρόμος φαρδαίνει δίνοντας την εντύπωση ότι σχηματίζει μια μικρή πλατεία, είναι αρκετά γραφικό και εκεί βρίσκονται ο Ναός του St Michel και το Εθνικό Μουσείο Ιστορίας και Τέχνης. Ακόμη πιο γραφικό όμως -και ίσως το γραφικότερο στην πόλη- είναι το σημείο στο τέλος του δρόμου, στην τοποθεσία των Casemates du Bock. Πρόκειται για τμήμα των οχυρώσεων της πόλης, γνωστό για τη μοναδική θέα που προσφέρει στην κάτω πόλη, στο Grund. Το αββαείο Neumünster βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, καθώς κοιτά κανείς προς τα κάτω, ενώ στο βάθος διακρίνονται τα κτίρια της συνοικίας του σταθμού. Είναι μάλλον η πιο πολυφωτογραφημένη εικόνα της πόλης και όχι άδικα.
Επιστρέψαμε στο κέντρο και αυτή τη φορά στις δύο εμπορικές αρτηρίες της πόλης, τις πεζοδρομημένες οδούς Grand Rue και Rue Philippe II. Τώρα πολλά καταστήματα είχαν κλείσει και παρέμεναν ανοιχτά μόνο κάποιες αλυσίδες, ωστόσο ο κόσμος δεν είχε μειωθεί. Μάλιστα πετύχαμε το δρόμο Rue Philippe II στολισμένο με αμέτρητες κούνιες να κρέμονται ανάμεσα στα κτίρια, ένα πρότζεκτ που σύμφωνα με δήλωση του οραματιστή του έχει σκοπό να επαναφέρει στα μάτια του περαστικού μνήμες της παιδικής ηλικίας.
Φτάσαμε στην Πλατεία Συντάγματος (Place de la Constitution). Από εκεί απολαμβάνει κανείς όμορφη θέα στη γέφυρα του Αδόλφου, στην απέναντι συνοικία του σταθμού και στο πάρκο, το οποίο διασχίζει ο μικρός ποταμός Petrusse. Ένας περιποιημένος κήπος σε ένα ενδιάμεσο επίπεδο, ανάμεσα στο επίπεδο της Άνω Πόλης και στο επίπεδο του πάρκου, θυμίζει πως βρισκόμαστε στη χώρα όπου όλα βρίσκονται σε τάξη και αρμονία. Η πλατεία Συντάγματος ήταν κατακλυσμένη από τουρίστες που φωτογραφίζονταν στην όμορφη τοποθεσία. Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται το ψηλό άγαλμα της Νίκης ή "Gëlle Fra", δηλαδή χρυσή κυρία, όπως είναι γνωστή στο Λουξεμβούργο. Υψώθηκε αρχικά προς τιμή των Λουξεμβούργιων που έπεσαν στον Α' Π.Π., ωστόσο κατεδαφίστηκε από τους ναζί κι ύστερα ανεγέρθηκε ξανά. Έκτοτε είναι ένα μνημείο για το ελεύθερο Λουξεμβούργο, ένας φόρος τιμής για όλους τους Λουξεμβούργιους που έπεσαν μαχόμενοι.
Συνεχίζοντας στη λεωφόρο Φραγκλίνου Ρούσβελτ και αντικρίζοντας το πίσω μέρος του Καθεδρικού της πόλης, Notre-Dame, μπαίνουμε σε ένα στενάκι που μας οδηγεί στην Place Clairefontaine. Στην περιοχή αυτή η Άνω Πόλη σχηματίζει στο χάρτη μια γωνία, η οποία ορίζεται από τους ποταμούς Alzette και Petrusse. Εκεί βρίσκονται συγκεντρωμένα διάφορα κυβερνητικά κτίρια. Συναντήσαμε το Υπουργείο του Κράτους και το Υπουργείο Οικονομικών και λίγο πιο πέρα το Παλάτι του Δούκα και την πλατεία Guillame II με το Δημαρχείο.
Στο δρόμο που ενώνει την πλατεία Guillame II με το Παλάτι, υπήρχε ένα μοντέρνο άγαλμα ενός ελέφαντα. Βλέποντας τον πρώτο, δεν περίμενα ότι θα συναντούσα κι άλλους. Ύστερα από αναζήτηση, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μάλλον είχαν κρατήσει κάποιους από τους πολλούς ελέφαντες-αγάλματα, που είχαν γεμίσει τους δρόμους του Λουξεμβούργου και της Τριέρης το 2013 στο πλαίσιο μιας καμπάνιας για την προστασία του ινδικού ελέφαντα.
Εν τω μεταξύ στη διαδρομή με το λεωφορείο από το ξενοδοχείο στο κέντρο, είχαμε δει τους περισσότερους επιβάτες να αποβιβάζονται στην περιοχή του ιδρύματος Pescatore, όπου είχε στηθεί ένα μεγάλο λούνα παρκ. Έτσι επιστρέψαμε τώρα στην Place des Armes για ένα σύντομο γεύμα και κατευθυνθήκαμε στα βόρεια πλέον της Άνω Πόλης με προορισμό το λούνα παρκ.
Καθοδόν περάσαμε από την Eglise St Alphonse, την Place du Théâtre και την Boulevard Royal, με σύγχρονα αλλά και κλασικά κτίρια, όπως η Banque Centrale du Luxembourg. Στη συνέχεια μέσα από το πάρκο φτάσαμε στο λούνα παρκ Scouberfouer. Είχε ανοίξει μόλις την προηγούμενη μέρα και ήταν πλημμυρισμένο από κόσμο. Εκεί συναντήσαμε το "άλλο" Λουξεμβούργο. Πρόσωπα διαφορετικά από αυτά που βλέπεις στο εμπορικές και επιχειρηματικές συνοικίες, πιο λαϊκά και καθημερινά και πολλά από αυτά εναλλακτικά, εκκεντρικά και κάποια απεριποίητα. Μπορεί το people watching να μην ήταν το ίδιο ευχάριστο με αυτό στους κεντρικούς δρόμους, ωστόσο υπήρχε πάρα πολλή κίνηση και οι εικόνες με τα πολύχρωμα και φωταγωγημένα παιχνίδια ήταν κάτι διαφορετικό. Ακόμα, οι επιλογές για street food ήταν πολλές.
Η επιστροφή στο ξενοδοχείο έγινε με τα πόδια, παρόλο που το λεωφορείο ήταν δωρεάν. Το Kirchberg ήταν ακριβώς απέναντι. Περάσαμε από το σύγχρονο Grand Théâtre de la Ville de Luxembourg, το οποίο φάνηκε να έχει ένα ενδιαφέρον εστιατόριο και ακολουθήσαμε την Boulevard Robert Schuman αντικρίζοντας το μοντέρνο μνημείο που έχει στηθεί στη μνήμη του μεγάλου οραματιστή της Ε.Ε. Συνεχίσαμε στην "κόκκινη γέφυρα", η οποία ενώνει την Άνω Πόλη με το Kirchberg και απολαύσαμε τη θέα προς τη συνοικία Pfaffenthal στις όχθες του Alzette. Από την άλλη πλευρά οι διάφανοι τοίχοι της γέφυρας ήταν καλυμμένοι για εργασίες, αλλιώς θα είχαμε θέα και προς το κέντρο της πόλης. Φτάσαμε στη λεωφόρο Kennedy και σε λίγο ήμασταν στο ξενοδοχείο.
Η απευθείας πτήση της Αιγαίου αναχώρησε από την Αθήνα περίπου στις 13:30. Ήταν σε γενικές γραμμές άνετη με κάποιες αναταράξεις στην περιοχή των ελβετικών Άλπεων. Έτσι, ύστερα από μια τρίωρη διαδρομή στους ευρωπαϊκούς αιθέρες προσγειωθήκαμε στο μικρό κράτος με τη μικρή πρωτεύουσα και -όπως είναι αναμενόμενο- το μικρό αεροδρόμιο.
Το αεροδρόμιο Findel βρίσκεται μόλις έξω από την πόλη του Λουξεμβούργου. Για τη μεταφορά από το αεροδρόμιο στο κέντρο η πιο βολική λύση -πέρα των ταξί- είναι το λεωφορείο και συγκεκριμένα η γραμμή 16. Η γραμμή αυτή του λεωφορείου που συχνά φέρει την επιγραφή EUROBUS εξυπηρετεί τις πιο βασικές συνοικίες της πόλης, αφού ξεκινώντας από το αεροδρόμιο διασχίζει το Kirchberg, περνά από τα όρια του κέντρου και καταλήγει στη συνοικία του σταθμού, κοινώς Gare.
Κάθε Σάββατο τα λεωφορεία στην πόλη του Λουξεμβούργου είναι δωρεάν! Κι αν αυτή η απόφαση ελήφθη για να τονώσει την κίνηση στην πρωτεύουσα τα Σάββατα, κατά τη γνώμη μου το έχει πετύχει. Η δωρεάν μετακίνηση με λεωφορείο τα Σάββατα θα ισχύσει ως και το τέλος του 2017 και αφορά τα λεωφορεία που κινούνται εντός της πόλης (γραμμές 1-31), καθώς και λίγες ακόμα γραμμές.
Διαφορετικά, ένα απλό εισιτήριο κοστίζει 2 ευρώ και περιλαμβάνει διαδρομές με λεωφορείο αλλά και με τρένο εντός της χώρας. Ένα τέτοιο απλό εισιτήριο διαρκεί 2 ώρες, ενώ το ημερήσιο κοστίζει 4 ευρώ. Οι τιμές είναι πράγματι αρκετά συμφέρουσες για τα δεδομένα μάλιστα ενός ακριβού προορισμού, όμως τα καλά νέα δε σταματούν εδώ. Οι Λουξεμβούργιοι έχουν προνοήσει δίνοντας τη δυνατότητα να αγοράσει κανείς το εισιτήριό του από το κινητό του τηλέφωνο με μόνη την αποστολή του γράμματος A στο 64222! Η εξέλιξη αυτή στον τομέα των μεταφορών μού έκανε αμέσως πολύ καλή εντύπωση, μιας και είναι προς όφελος του τουρίστα, ο οποίος δε χρειάζεται να ψάχνει μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων όταν θέλει να επιβιβαστεί σε ένα λεωφορείο.
Με το λεωφορείο 16 μεταφερθήκαμε λοιπόν δωρεάν στο ξενοδοχείο μας, το Novotel Kirchberg, και μετά το check-in και την τακτοποίηση πήραμε το ίδιο λεωφορείο με προορισμό το κέντρο της πόλης. Τα περισσότερα λεωφορεία που περνούν από το κέντρο σταματούν στη στάση Hamilius. Εκεί κατεβήκαμε κι εμείς, μιας και οι κεντρικοί δρόμοι με τα καταστήματα βρίσκονται δυο βήματα από αυτό το σημείο.
Στη στάση Hamilius υπάρχει μια συμπαθητική πλατεία, ωστόσο δεν είχαμε τη δυνατότητα να τη δούμε, γιατί γίνονταν εκεί κάποια έργα ανάπλασης και ήταν ολόκληρη σκαμμένη σε βάθος. Πρόκειται για το φιλόδοξο πρότζεκτ "Royal Hamilius", το οποίο περιλαμβάνει αναβάθμιση της πλατείας με τη δημιουργία ενός μοντέρνου σύγχρονου κτιρίου και πεζοδρόμηση ενός γειτονικού δρόμου.
Ακολουθήσαμε την Avenue Monterey κι αμέσως αντικρίσαμε πλήθος κόσμου να κάνει βόλτα στον πεζόδρομο. Πολύ καλό δείγμα, μιας και την προηγούμενη φορά το Λουξεμβούργο το είχαμε γνωρίσει άδειο. Φοβούμενος μήπως ξανασυμβεί και τώρα το ίδιο, η σκέψη μου ήταν να κατευθυνθούμε στο κέντρο της πόλης όσο τα μαγαζιά ήταν ακόμα ανοιχτά, δηλαδή ως τις 18:00. Και πράγματι το κέντρο του Λουξεμβούργου ήταν κατάμεστο, ο καιρός ήταν καλός παρά τις μετεωρολογικές προβλέψεις για το αντίθετο και όλοι κυκλοφορούσαν στο πεζοδρομημένο κέντρο της πόλης, έμπαιναν στα μαγαζιά, κάθονταν στα καφέ και στα εστιατόρια ή απλά έκαναν βόλτες, καλοντυμένοι πάντοτε και κομψοί. Οι Λουξεμβούργιοι είναι στην πλειονότητά τους φινετσάτοι και περιποιημένοι, πράγμα εύλογο αν σκεφτεί κανείς την καλή οικονομική τους κατάσταση, αλλά όχι και απαραίτητο, αν γίνει η σύγκριση με πλούσιες γερμανικές πόλεις.
Συνεχίσαμε ευθεία περνώντας από τη μια μεριά της Place des Armes, που είναι ο πυρήνας της πόλης και προχωρήσαμε στον ίδιο δρόμο, ο οποίος στο σημείο αυτό ονομάζεται Rue Sigefroi. Όπως μας πληροφορεί η επιγραφή, ο Sigefroi ήταν ο ιδρυτής του οίκου των κόμητων του Λουξεμβούργου, ενώ ο δρόμος αυτός βρίσκεται στην ιστορική περιοχή της Ψαραγοράς (Marché-aux-Poissons/Fischmarkt), η οποία είναι ιστορική ακριβώς γιατί βρίσκεται στη συμβολή δύο ρωμαϊκών δρόμων. Το σημείο αυτό, στο οποίο ο δρόμος φαρδαίνει δίνοντας την εντύπωση ότι σχηματίζει μια μικρή πλατεία, είναι αρκετά γραφικό και εκεί βρίσκονται ο Ναός του St Michel και το Εθνικό Μουσείο Ιστορίας και Τέχνης. Ακόμη πιο γραφικό όμως -και ίσως το γραφικότερο στην πόλη- είναι το σημείο στο τέλος του δρόμου, στην τοποθεσία των Casemates du Bock. Πρόκειται για τμήμα των οχυρώσεων της πόλης, γνωστό για τη μοναδική θέα που προσφέρει στην κάτω πόλη, στο Grund. Το αββαείο Neumünster βρίσκεται σε πρώτο πλάνο, καθώς κοιτά κανείς προς τα κάτω, ενώ στο βάθος διακρίνονται τα κτίρια της συνοικίας του σταθμού. Είναι μάλλον η πιο πολυφωτογραφημένη εικόνα της πόλης και όχι άδικα.
Επιστρέψαμε στο κέντρο και αυτή τη φορά στις δύο εμπορικές αρτηρίες της πόλης, τις πεζοδρομημένες οδούς Grand Rue και Rue Philippe II. Τώρα πολλά καταστήματα είχαν κλείσει και παρέμεναν ανοιχτά μόνο κάποιες αλυσίδες, ωστόσο ο κόσμος δεν είχε μειωθεί. Μάλιστα πετύχαμε το δρόμο Rue Philippe II στολισμένο με αμέτρητες κούνιες να κρέμονται ανάμεσα στα κτίρια, ένα πρότζεκτ που σύμφωνα με δήλωση του οραματιστή του έχει σκοπό να επαναφέρει στα μάτια του περαστικού μνήμες της παιδικής ηλικίας.
Φτάσαμε στην Πλατεία Συντάγματος (Place de la Constitution). Από εκεί απολαμβάνει κανείς όμορφη θέα στη γέφυρα του Αδόλφου, στην απέναντι συνοικία του σταθμού και στο πάρκο, το οποίο διασχίζει ο μικρός ποταμός Petrusse. Ένας περιποιημένος κήπος σε ένα ενδιάμεσο επίπεδο, ανάμεσα στο επίπεδο της Άνω Πόλης και στο επίπεδο του πάρκου, θυμίζει πως βρισκόμαστε στη χώρα όπου όλα βρίσκονται σε τάξη και αρμονία. Η πλατεία Συντάγματος ήταν κατακλυσμένη από τουρίστες που φωτογραφίζονταν στην όμορφη τοποθεσία. Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται το ψηλό άγαλμα της Νίκης ή "Gëlle Fra", δηλαδή χρυσή κυρία, όπως είναι γνωστή στο Λουξεμβούργο. Υψώθηκε αρχικά προς τιμή των Λουξεμβούργιων που έπεσαν στον Α' Π.Π., ωστόσο κατεδαφίστηκε από τους ναζί κι ύστερα ανεγέρθηκε ξανά. Έκτοτε είναι ένα μνημείο για το ελεύθερο Λουξεμβούργο, ένας φόρος τιμής για όλους τους Λουξεμβούργιους που έπεσαν μαχόμενοι.
Συνεχίζοντας στη λεωφόρο Φραγκλίνου Ρούσβελτ και αντικρίζοντας το πίσω μέρος του Καθεδρικού της πόλης, Notre-Dame, μπαίνουμε σε ένα στενάκι που μας οδηγεί στην Place Clairefontaine. Στην περιοχή αυτή η Άνω Πόλη σχηματίζει στο χάρτη μια γωνία, η οποία ορίζεται από τους ποταμούς Alzette και Petrusse. Εκεί βρίσκονται συγκεντρωμένα διάφορα κυβερνητικά κτίρια. Συναντήσαμε το Υπουργείο του Κράτους και το Υπουργείο Οικονομικών και λίγο πιο πέρα το Παλάτι του Δούκα και την πλατεία Guillame II με το Δημαρχείο.
Στο δρόμο που ενώνει την πλατεία Guillame II με το Παλάτι, υπήρχε ένα μοντέρνο άγαλμα ενός ελέφαντα. Βλέποντας τον πρώτο, δεν περίμενα ότι θα συναντούσα κι άλλους. Ύστερα από αναζήτηση, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μάλλον είχαν κρατήσει κάποιους από τους πολλούς ελέφαντες-αγάλματα, που είχαν γεμίσει τους δρόμους του Λουξεμβούργου και της Τριέρης το 2013 στο πλαίσιο μιας καμπάνιας για την προστασία του ινδικού ελέφαντα.
Εν τω μεταξύ στη διαδρομή με το λεωφορείο από το ξενοδοχείο στο κέντρο, είχαμε δει τους περισσότερους επιβάτες να αποβιβάζονται στην περιοχή του ιδρύματος Pescatore, όπου είχε στηθεί ένα μεγάλο λούνα παρκ. Έτσι επιστρέψαμε τώρα στην Place des Armes για ένα σύντομο γεύμα και κατευθυνθήκαμε στα βόρεια πλέον της Άνω Πόλης με προορισμό το λούνα παρκ.
Καθοδόν περάσαμε από την Eglise St Alphonse, την Place du Théâtre και την Boulevard Royal, με σύγχρονα αλλά και κλασικά κτίρια, όπως η Banque Centrale du Luxembourg. Στη συνέχεια μέσα από το πάρκο φτάσαμε στο λούνα παρκ Scouberfouer. Είχε ανοίξει μόλις την προηγούμενη μέρα και ήταν πλημμυρισμένο από κόσμο. Εκεί συναντήσαμε το "άλλο" Λουξεμβούργο. Πρόσωπα διαφορετικά από αυτά που βλέπεις στο εμπορικές και επιχειρηματικές συνοικίες, πιο λαϊκά και καθημερινά και πολλά από αυτά εναλλακτικά, εκκεντρικά και κάποια απεριποίητα. Μπορεί το people watching να μην ήταν το ίδιο ευχάριστο με αυτό στους κεντρικούς δρόμους, ωστόσο υπήρχε πάρα πολλή κίνηση και οι εικόνες με τα πολύχρωμα και φωταγωγημένα παιχνίδια ήταν κάτι διαφορετικό. Ακόμα, οι επιλογές για street food ήταν πολλές.
Η επιστροφή στο ξενοδοχείο έγινε με τα πόδια, παρόλο που το λεωφορείο ήταν δωρεάν. Το Kirchberg ήταν ακριβώς απέναντι. Περάσαμε από το σύγχρονο Grand Théâtre de la Ville de Luxembourg, το οποίο φάνηκε να έχει ένα ενδιαφέρον εστιατόριο και ακολουθήσαμε την Boulevard Robert Schuman αντικρίζοντας το μοντέρνο μνημείο που έχει στηθεί στη μνήμη του μεγάλου οραματιστή της Ε.Ε. Συνεχίσαμε στην "κόκκινη γέφυρα", η οποία ενώνει την Άνω Πόλη με το Kirchberg και απολαύσαμε τη θέα προς τη συνοικία Pfaffenthal στις όχθες του Alzette. Από την άλλη πλευρά οι διάφανοι τοίχοι της γέφυρας ήταν καλυμμένοι για εργασίες, αλλιώς θα είχαμε θέα και προς το κέντρο της πόλης. Φτάσαμε στη λεωφόρο Kennedy και σε λίγο ήμασταν στο ξενοδοχείο.
Last edited by a moderator:
