Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.407
- Likes
- 19.805
- Επόμενο Ταξίδι
- Μαδρίτη πάλι :)
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
(1η ημέρα-ΣΚΟΠΙΑ): Μια σουρεάλ … πρώτη ημέρα
Ξεκινήσαμε λοιπόν Μ. Τετάρτη πρωί. Δηλαδή ας πούμε ... πρωί, αφού έπρεπε πρώτα να ολοκληρώσουμε την έρευνα αγοράς στο λεκανοπέδιο, σχετικά με το ποιο βενζινάδικο έχει τη φθηνότερη βενζίνη, γιατί μην ξεχνάμε σε εποχή ενεργειακής κρίσης εμείς ξεκινήσαμε για road trip.
Μέχρι να το βρούμε και να βάλουμε τη φθηνότερη βενζίνη της αγοράς (με 2€ το λίτρο τότε) ξεκινήσαμε κατά τις 10:30.
Επί ελληνικού εδάφους δυο στάσεις κάναμε μόνο και αυτές σε ΣΕΑ για καφέ και για τα …επακόλουθα του καφέ, οπότε αρκετά γρήγορα και ενώ οδηγούσαμε αρκετά οικονομικά και λίγο πριν αδειάσει το ντεπόζιτο φτάσαμε στους Ευζώνους.
Συναντήσαμε μια ουρά του 10λεπτου και αμέσως μετά τα σύνορα φτάσαμε στη Γευγελή. Παλιά μας γνώριμη η Γευγελή από άλλα οδικά ταξίδια. Τα ξέραμε τα «καλούδια» της. Φαγητό, βενζίνη και casino! Και τα τρία τα … γευτήκαμε.
Στο Flamingo casino επιλέξαμε τυχαία να πάμε για ένα διαλειμματάκι.
Όμορφο δεν το λες το κτίριο του Casino βλέποντάς το απ’ έξω …
Αλλά μέσα … είναι πολύ καλό!
“Φακελωθήκαμε” κατά το πρωτόκολλο και μπήκαμε να παίξουμε. Η είσοδος ήταν πολύ γιορτινή και … ελληνική, με επιγραφές «ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ» (στα ελληνικά) και «Καλώς ήρθατε» κ.τ.λ. Έβγαλα και φωτογραφίες περιμένοντας να μου κάνουν παρατήρηση, αλλά δεν ασχολήθηκε κανείς με το θέμα. Οπότε και εγώ συνέχισα…
Εντυπωσιάστηκα από τις δύο μεγάλες κεντρικές αίθουσες, πομπώδεις αλλά πολύ όμορφα διακοσμημένες.
Λίγα τραπέζια λειτουργούσαν. Σε ένα από αυτά καθίσαμε και εμείς για λίγο. Λίγο αλλά …καλό. Ευχαριστημένοι φύγαμε (ο νοών νοείτω) και εμείς και οι γκρουπιέρηδες!
Βγαίνοντας πετύχαμε το «Porta EU», γνωστό μας από προηγούμενο ταξίδι μας. Είχαμε ξαναφάει σε αυτό επιστρέφοντας από οδικό έως Βιέννη το ‘19.
Μια χαρά ήταν το φαγητό, αν είσαι κρεατάς (εγώ είμαι).
Στους χρόνους μας είμαστε όταν φύγαμε για το κατάλυμά μας, το οποίο το είχα κλείσει στο κέντρο των Σκοπίων, της πόλης των … Σκοπίων. Το διευκρινίζω γιατί όταν νωρίτερα καθώς περνούσαμε τα σύνορα, μας ρώτησαν που πάμε και είπαμε «Σκόπια» ένας τελωνιακός το … αμφισβήτησε... διορθώνοντάς μας.
«Βόρεια Μακεδονία εννοείτε, όχι Σκόπια»
«Όχι. Σκόπια εννοούμε, την πόλη Σκόπια»
«Αφήστε τα αυτά. Αφού Σκόπια μας λέτε»
Μετά από δυο ωρίτσες σε έναν … μια χαρά δρόμο φτάσαμε στην πρωτεύουσα Σκόπια.
Σούρουπο ήτανε όταν μπαίναμε στην πόλη, είχε και λίγη κίνηση, δεν έχει και καμιά ρυμοτομία πρότυπο, ε! δεν θέλει και πολύ να πάρουμε ένα λάθος δρόμο και έτσι χωθήκαμε κατά λάθος σε κάτι στενά. Έτσι μπορέσαμε και είδαμε την πανδαισία των εναέριων καλωδίων, των ασοφάτιστων σπιτιών και του άναρχου παρκαρίσματος ...
Το αναφέρω γιατί οι παραπάνω εικόνες απέχουν πάρα πολύ από τις εικόνες του κέντρου της πόλης που θα βλέπαμε σε λίγο. "Απ’ έξω εμφάνιση και από μέσα ... άνεση" (σλόγκαν μιας παλιάς διαφήμισης, θυμάστε;
)
Έξω από το hotel Koka παρκάραμε γύρω στις 7:30. Δεν του φαινόταν απ’ έξω ότι ήταν ξενοδοχείο. Πιο πολύ με τράπεζα ή casino για να μην πω και με ενεχυροδανειστήριο έμοιαζε παρά με ξενοδοχείο.
Φωτο internet
Μια χαρά όμως ήταν. Με το parking του, το πρωινό του και ήταν και κέντρο-κέντρο και μάλιστα σε πολύ κομβικό σημείο μεταξύ παλιάς και νέας πόλης.
Ένα μικρό refreshment κάναμε, βάλαμε ότι πιο χοντρό είχαμε σε ρούχο, γιατί έκανε ψοφόκρυο και βγήκαμε βόλτα στην πόλη.
Εγώ με το σύζυγο είχαμε ξανακάνει ένα πέρασμα παλαιότερα από την πόλη, χωρίς διανυκτέρευση. Είχαμε δηλαδή μια ιδέα για το ιδιαίτερο στυλ …διακόσμησης της πόλης, με τα τεράστια κτίρια και την πληθώρα των αγαλμάτων. Τώρα θα τα βλέπαμε και βράδυ και φωταγωγημένα για να ολοκληρώναμε την εικόνα. Ο φίλος μας τα έβλεπε πρώτη φορά και νομίζω ότι εντυπωσιάστηκε έως και να … ψιλοσοκαρίστηκε. Όλοι άλλωστε το παθαίνουν αυτό την πρώτη φορά. Σίγουρα τα Σκόπια είναι ένα ιδιαίτερο μοντέλο πόλης (σε αυτόν τον αιώνα!)
Θα τολμήσω να πω ότι μου άρεσε αυτή η μικρή νυχτερινή βόλτα που κάναμε στο κέντρο των Σκοπίων, της … πόλης των Σκοπίων.
Λίγο τα κτίρια με την ωραία φωταγώγηση, λίγο τα σύγχρονα μαγαζιά κατά μήκος του πεζόδρομου που "έτρεχε" πλάι στον Βαρδάρη, λίγο ο ίδιος ο Βαρδάρης που είχε μπόλικη ροή, λίγο τα αγάλματα που συναντούσες ξαφνικά στο διάβα σου, λίγο και η εντελώς διαφορετική και «Οθωμανικού» στυλ παλιά πόλη (με τα χαμόσπιτα), μπορώ να πω ότι ένιωσα σα να βρίσκομαι στο κέντρο κάποιων σκηνικών του Hollywood. Δεν είναι μοναδικό αυτό; Το σίγουρο είναι ότι δεν μοιάζει με καμιά άλλη πρωτεύουσα της Ευρώπης.
Περάσαμε δίπλα από Υπουργείο Εξωτερικών. Μεγαλοπρεπές, όχι αστεία …
Περπατήσαμε στον πεζόδρομο δίπλα στο ποτάμι περνώντας δίπλα από Μουσεία, Υπουργεία, Δημόσιες υπηρεσίες, αρχεία του Κράτους και ένιωθα ότι περπατούσα ανάμεσα σε παλάτια. Εκεί βρίσκονταν και το Θέατρο, η Φιλαρμονική, η όπερα, και όλα έμοιαζαν σαν να είναι μέρη ενός νεόκτιστου συγκροτήματος κάστρων.
Και οι γέφυρες ήταν όμως πολύ … πληθωρικές. Γεμάτη με … τέχνη είναι η “art bridge” και η γέφυρα «των πολιτισμών» …
Παρόλο που δεν είχε κόσμο να κυκλοφορεί (βαρύ το κρύο) .... δε ένιωθες μοναξιά. Άπειρα ήταν τα βλέμματα που πέφτανε πάνω μας.
Παρατεταμένα αγάλματα με χαμηλό βλέμμα στέκονταν ένα επίπεδο πάνω μας … έως και λίγο scary μου έκαναν μέσα στη νύχτα. 
Η απέναντι πλευρά του ποταμού ήταν λίγο πιο … γήινη...
... αν εξαιρέσεις τη γαλέρα που ήταν αραγμένη στην όχθη του ποταμού
Eίχε μοδάτα μαγαζιά στη σειρά, γεμάτα με κόσμο. Μαγαζιά με διάφορα στυλ και για όλα τα γούστα.
Φτάσαμε και στην πλατεία «Βόρεια Μακεδονία», όπου χαζολογήσαμε με το σιντριβάνι που έπαιζε με τους πίδακες και τα χρώματα, αλλά και με τις γιγαντο-πινακίδες νέον, που έκαναν τον κολοσσιαίο “Μέγα Αλέξανδρο” να είναι πότε κόκκινος και πότε μπλε.
Να και ένας φούξια …
Από εδώ ξεκινούσε ένας μεγάλος κεντρικός πεζόδρομος, ο οποίος κατέληγε 600μ. αργότερα ύστερα από μια ευθεία, στο Μουσείο των Σκοπίων. Γεμάτος με εμπορικά καταστήματα, μπαράκια καφέ και εστιατόρια ήταν ο πεζόδρομος. Εκτός από ένα Μεξικάνικο, που φαινόταν πολύ ωραίο, κανένα άλλο δεν μας “γυάλισε”. Βέβαια ούτε και στο Μεξικάνικο καθίσαμε για φαγητό, γιατί μαζί με τους Σκοπιανούς το μαγαζί φαινόταν να είναι full στον…κορονοϊό. Οι Σκοπιανοί δεν έμοιαζαν και πολλοί προσεκτικοί με το θέμα και μαζί με το ελεύθερο κάπνισμα εντός, ευνοούνταν πολύ και η κυκλοφορία παντός είδους…ιών.
Πάνω στον πεζόδρομο είδαμε ένα μνημείο της Μητέρας Τερέζας και μουσείο αφιερωμένο σε αυτήν (και εγώ νόμιζα ότι ήταν Αλβανή).
Είδαμε κι άλλα περίεργα, όπως αυτός ο ταύρος…(υπάρχει μεγάλη ποικιλία στη θεματολογία των αγαλμάτων) …
Το πιο hot-spot σημείο της πλατείας είναι το παγκάκι μπροστά στην πέτρινη γέφυρα, που “ρεμβάζει” τον φουσκωμένο Αξιό, την απέναντι όχθη, τις γέφυρες “Θεάτρου” από τη μια και “Πολιτισμών” από την άλλη και γενικά ένα μεγάλο ποσοστό των ογκωδών δημόσιων κτιρίων.
Αφού «χτενίσαμε» τη νότια όχθη του Βαρδάρη και είδαμε ότι αξιοθέατο υπάρχει σε αυτήν είχε έρθει και η σειρά της βόρειας όχθης, ακολουθώντας και τις υποδείξεις της (καφέ) πινακίδας της πλατείας.
Ξαναπεράσαμε στην απέναντι όχθη μέσω της πέτρινης γέφυρας, η οποία αποτελεί και το πιο παλιό κτίσμα της πόλης (15ου αι.)
Για λίγο μας συντρόφευαν τα θηριώδη αγάλματα …
… ώσπου μπήκαμε στην παλιά πόλη. Η παλιά πόλη είναι σαφώς σε άλλο ύφος και στυλ. Είναι μια άλλη πόλη. Είναι ένας λαβύρινθος από πλακόστρωτα στενά δρομάκια με μικρομάγαζα, κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο, καφενεία, σκεπαστές στοές και μικρά εμπορικά, αλλά και τζαμιά, αφού εδώ το μουσουλμανικό στοιχείο κυριαρχεί.
Ήταν αργά για την παλιά πόλη. Ήταν όλα κλειστά εκτός από μερικά ελάχιστα αλλά πραγματικά πολύ γραφικά σημεία…
Μιας και βρεθήκαμε σε αυτήν την πλευρά της πόλης είπαμε να δοκιμάσουμε να πάμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο (που μας σύστησε ένας τυχαίος οδηγός του internet) στην ταράτσα του ξενοδοχείου "Arka", που απορώ πως αυτό βρίσκεται μέσα σε αυτή τη γειτονιά. Αταίριαστο τελείως. Άδειο ήταν το μαγαζί από κόσμο και νιώσαμε τουλάχιστον αμήχανα με το που βγήκαμε απ’ το ασανσέρ και ήρθαμε μούρη με μούρη με τους σερβιτόρους. Μπήκαμε, χαιρετίσαμε, είδαμε τη θέα και φύγαμε.
Νηστικούς μας έβλεπα σήμερα. Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά το ένα μαγαζί δεν μας άρεσε γιατί ήταν γεμάτο και το άλλο γιατί ήταν άδειο. Τι θέλαμε επιτέλους;
Δίπλα στο κυριλάτο “Hotel Arka” είδαμε ένα καφενείο να το πω; τεκέ να το πω; δεν ξέρω πως να το πω. Ήταν ένα ισόγειο με τζαμαρίες πέρα ως πέρα γεμάτο με κόσμο, όλοι άντρες, που έπαιζαν χαρτιά και κάπνιζαν, απ’ όσο βέβαια μπορούσαμε να διακρίνουμε μέσα από το σύννεφο καπνού που αιωρούνταν στο χώρο.
«Μάλλον επιτρέπεται το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους στα Σκόπια»
«Γυναίκες δεν βλέπω. Λέτε αν μπω μέσα να έχουν πρόβλημα;» είπα στην παρέα μου.
«Αν μπεις μέσα δεν θα ξαναμπείς στο αυτοκίνητο μαζί μας, γιατί θα έχουμε εμείς πρόβλημα»
Σωστό και αυτό. Δεν νομίζω ότι θα με έσωζε η μάσκα.
Κρίμα που δεν έβγαλα φωτογραφία. Πρόκειται όμως για την τσαγερία “Pall”, για όποιον ενδιαφέρεται.
Κάπου έπρεπε να πάμε για φαγητό και το trip advisor μας συμβούλεψε να πάμε σε μια ταβέρνα στη γειτονιά μας και κοντά στο ενεχυροδανειστήριο εεε! εννοώ στο ξενοδοχείο μας. Αυτή η ταβέρνα ήταν και η τελευταία μας ελπίδα για να φάμε σήμερα. Αυτή ήταν το «Old City House» ή αλλιώς «Сτара Куќа». Οριακά την προλάβαμε ανοιχτή, αφού με τις βόλτες είχε περάσει η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε.
Στην ταβέρνα αυτή που ήταν μεταξύ παλιάς και νέας πόλης φάγαμε πολύ καλά πιάτα και παραδοσιακά και λίγο πιο σύγχρονα.
Ήταν πάρα πολύ ωραίο και το φαγητό που φάγαμε και το κρασί που ήπιαμε και το περιβάλλον.
Δε νομίζω ότι κουράστηκε κανείς μας σήμερα. Τα χιλιόμετρα ήταν λίγα, το περπάτημα επίσης λίγο και είχαμε και μια ψυχική ανάταση από το happening του casino αλλά και του ωραίου δείπνου. Και η βόλτα στα νυχτερινά Σκόπια μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Ήταν μια λίγο ασυνήθιστη τουριστική ημέρα αλλά σίγουρα θα την χαρακτηρίσω και πετυχημένη.
Δυο βήματα ήταν το ξενοδοχείο μας. Ξεκούραση και "ες αύριον τα σπουδαία".
post .................
Ξεκινήσαμε λοιπόν Μ. Τετάρτη πρωί. Δηλαδή ας πούμε ... πρωί, αφού έπρεπε πρώτα να ολοκληρώσουμε την έρευνα αγοράς στο λεκανοπέδιο, σχετικά με το ποιο βενζινάδικο έχει τη φθηνότερη βενζίνη, γιατί μην ξεχνάμε σε εποχή ενεργειακής κρίσης εμείς ξεκινήσαμε για road trip.
Μέχρι να το βρούμε και να βάλουμε τη φθηνότερη βενζίνη της αγοράς (με 2€ το λίτρο τότε) ξεκινήσαμε κατά τις 10:30.
Επί ελληνικού εδάφους δυο στάσεις κάναμε μόνο και αυτές σε ΣΕΑ για καφέ και για τα …επακόλουθα του καφέ, οπότε αρκετά γρήγορα και ενώ οδηγούσαμε αρκετά οικονομικά και λίγο πριν αδειάσει το ντεπόζιτο φτάσαμε στους Ευζώνους.
Συναντήσαμε μια ουρά του 10λεπτου και αμέσως μετά τα σύνορα φτάσαμε στη Γευγελή. Παλιά μας γνώριμη η Γευγελή από άλλα οδικά ταξίδια. Τα ξέραμε τα «καλούδια» της. Φαγητό, βενζίνη και casino! Και τα τρία τα … γευτήκαμε.
Στο Flamingo casino επιλέξαμε τυχαία να πάμε για ένα διαλειμματάκι.
Όμορφο δεν το λες το κτίριο του Casino βλέποντάς το απ’ έξω …
Αλλά μέσα … είναι πολύ καλό!
“Φακελωθήκαμε” κατά το πρωτόκολλο και μπήκαμε να παίξουμε. Η είσοδος ήταν πολύ γιορτινή και … ελληνική, με επιγραφές «ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ» (στα ελληνικά) και «Καλώς ήρθατε» κ.τ.λ. Έβγαλα και φωτογραφίες περιμένοντας να μου κάνουν παρατήρηση, αλλά δεν ασχολήθηκε κανείς με το θέμα. Οπότε και εγώ συνέχισα…
Εντυπωσιάστηκα από τις δύο μεγάλες κεντρικές αίθουσες, πομπώδεις αλλά πολύ όμορφα διακοσμημένες.
Λίγα τραπέζια λειτουργούσαν. Σε ένα από αυτά καθίσαμε και εμείς για λίγο. Λίγο αλλά …καλό. Ευχαριστημένοι φύγαμε (ο νοών νοείτω) και εμείς και οι γκρουπιέρηδες!
Βγαίνοντας πετύχαμε το «Porta EU», γνωστό μας από προηγούμενο ταξίδι μας. Είχαμε ξαναφάει σε αυτό επιστρέφοντας από οδικό έως Βιέννη το ‘19.
Μια χαρά ήταν το φαγητό, αν είσαι κρεατάς (εγώ είμαι).
Στους χρόνους μας είμαστε όταν φύγαμε για το κατάλυμά μας, το οποίο το είχα κλείσει στο κέντρο των Σκοπίων, της πόλης των … Σκοπίων. Το διευκρινίζω γιατί όταν νωρίτερα καθώς περνούσαμε τα σύνορα, μας ρώτησαν που πάμε και είπαμε «Σκόπια» ένας τελωνιακός το … αμφισβήτησε... διορθώνοντάς μας.
«Βόρεια Μακεδονία εννοείτε, όχι Σκόπια»
«Όχι. Σκόπια εννοούμε, την πόλη Σκόπια»
«Αφήστε τα αυτά. Αφού Σκόπια μας λέτε»
Μετά από δυο ωρίτσες σε έναν … μια χαρά δρόμο φτάσαμε στην πρωτεύουσα Σκόπια.
Σούρουπο ήτανε όταν μπαίναμε στην πόλη, είχε και λίγη κίνηση, δεν έχει και καμιά ρυμοτομία πρότυπο, ε! δεν θέλει και πολύ να πάρουμε ένα λάθος δρόμο και έτσι χωθήκαμε κατά λάθος σε κάτι στενά. Έτσι μπορέσαμε και είδαμε την πανδαισία των εναέριων καλωδίων, των ασοφάτιστων σπιτιών και του άναρχου παρκαρίσματος ...
Το αναφέρω γιατί οι παραπάνω εικόνες απέχουν πάρα πολύ από τις εικόνες του κέντρου της πόλης που θα βλέπαμε σε λίγο. "Απ’ έξω εμφάνιση και από μέσα ... άνεση" (σλόγκαν μιας παλιάς διαφήμισης, θυμάστε;
)Έξω από το hotel Koka παρκάραμε γύρω στις 7:30. Δεν του φαινόταν απ’ έξω ότι ήταν ξενοδοχείο. Πιο πολύ με τράπεζα ή casino για να μην πω και με ενεχυροδανειστήριο
έμοιαζε παρά με ξενοδοχείο.
Φωτο internet
Μια χαρά όμως ήταν. Με το parking του, το πρωινό του και ήταν και κέντρο-κέντρο και μάλιστα σε πολύ κομβικό σημείο μεταξύ παλιάς και νέας πόλης.
Ένα μικρό refreshment κάναμε, βάλαμε ότι πιο χοντρό είχαμε σε ρούχο, γιατί έκανε ψοφόκρυο και βγήκαμε βόλτα στην πόλη.
Εγώ με το σύζυγο είχαμε ξανακάνει ένα πέρασμα παλαιότερα από την πόλη, χωρίς διανυκτέρευση. Είχαμε δηλαδή μια ιδέα για το ιδιαίτερο στυλ …διακόσμησης της πόλης, με τα τεράστια κτίρια και την πληθώρα των αγαλμάτων. Τώρα θα τα βλέπαμε και βράδυ και φωταγωγημένα για να ολοκληρώναμε την εικόνα. Ο φίλος μας τα έβλεπε πρώτη φορά και νομίζω ότι εντυπωσιάστηκε έως και να … ψιλοσοκαρίστηκε. Όλοι άλλωστε το παθαίνουν αυτό την πρώτη φορά.
Σίγουρα τα Σκόπια είναι ένα ιδιαίτερο μοντέλο πόλης (σε αυτόν τον αιώνα!)
Θα τολμήσω να πω ότι μου άρεσε αυτή η μικρή νυχτερινή βόλτα που κάναμε στο κέντρο των Σκοπίων, της … πόλης των Σκοπίων.
Λίγο τα κτίρια με την ωραία φωταγώγηση, λίγο τα σύγχρονα μαγαζιά κατά μήκος του πεζόδρομου που "έτρεχε" πλάι στον Βαρδάρη, λίγο ο ίδιος ο Βαρδάρης που είχε μπόλικη ροή, λίγο τα αγάλματα που συναντούσες ξαφνικά στο διάβα σου, λίγο και η εντελώς διαφορετική και «Οθωμανικού» στυλ παλιά πόλη (με τα χαμόσπιτα), μπορώ να πω ότι ένιωσα σα να βρίσκομαι στο κέντρο κάποιων σκηνικών του Hollywood. Δεν είναι μοναδικό αυτό; Το σίγουρο είναι ότι δεν μοιάζει με καμιά άλλη πρωτεύουσα της Ευρώπης.
Περάσαμε δίπλα από Υπουργείο Εξωτερικών. Μεγαλοπρεπές, όχι αστεία …
Περπατήσαμε στον πεζόδρομο δίπλα στο ποτάμι περνώντας δίπλα από Μουσεία, Υπουργεία, Δημόσιες υπηρεσίες, αρχεία του Κράτους και ένιωθα ότι περπατούσα ανάμεσα σε παλάτια. Εκεί βρίσκονταν και το Θέατρο, η Φιλαρμονική, η όπερα, και όλα έμοιαζαν σαν να είναι μέρη ενός νεόκτιστου συγκροτήματος κάστρων.
Και οι γέφυρες ήταν όμως πολύ … πληθωρικές. Γεμάτη με … τέχνη είναι η “art bridge” και η γέφυρα «των πολιτισμών» …
Παρόλο που δεν είχε κόσμο να κυκλοφορεί (βαρύ το κρύο) .... δε ένιωθες μοναξιά. Άπειρα ήταν τα βλέμματα που πέφτανε πάνω μας.
Παρατεταμένα αγάλματα με χαμηλό βλέμμα στέκονταν ένα επίπεδο πάνω μας … έως και λίγο scary μου έκαναν μέσα στη νύχτα.
Η απέναντι πλευρά του ποταμού ήταν λίγο πιο … γήινη...
... αν εξαιρέσεις τη γαλέρα που ήταν αραγμένη στην όχθη του ποταμού
Eίχε μοδάτα μαγαζιά στη σειρά, γεμάτα με κόσμο. Μαγαζιά με διάφορα στυλ και για όλα τα γούστα.
Φτάσαμε και στην πλατεία «Βόρεια Μακεδονία», όπου χαζολογήσαμε με το σιντριβάνι που έπαιζε με τους πίδακες και τα χρώματα, αλλά και με τις γιγαντο-πινακίδες νέον, που έκαναν τον κολοσσιαίο “Μέγα Αλέξανδρο” να είναι πότε κόκκινος και πότε μπλε.
Να και ένας φούξια …
Από εδώ ξεκινούσε ένας μεγάλος κεντρικός πεζόδρομος, ο οποίος κατέληγε 600μ. αργότερα ύστερα από μια ευθεία, στο Μουσείο των Σκοπίων. Γεμάτος με εμπορικά καταστήματα, μπαράκια καφέ και εστιατόρια ήταν ο πεζόδρομος. Εκτός από ένα Μεξικάνικο, που φαινόταν πολύ ωραίο, κανένα άλλο δεν μας “γυάλισε”. Βέβαια ούτε και στο Μεξικάνικο καθίσαμε για φαγητό, γιατί μαζί με τους Σκοπιανούς το μαγαζί φαινόταν να είναι full στον…κορονοϊό. Οι Σκοπιανοί δεν έμοιαζαν και πολλοί προσεκτικοί με το θέμα και μαζί με το ελεύθερο κάπνισμα εντός, ευνοούνταν πολύ και η κυκλοφορία παντός είδους…ιών.
Πάνω στον πεζόδρομο είδαμε ένα μνημείο της Μητέρας Τερέζας και μουσείο αφιερωμένο σε αυτήν (και εγώ νόμιζα ότι ήταν Αλβανή).
Είδαμε κι άλλα περίεργα, όπως αυτός ο ταύρος…(υπάρχει μεγάλη ποικιλία στη θεματολογία των αγαλμάτων
) …
Το πιο hot-spot σημείο της πλατείας είναι το παγκάκι μπροστά στην πέτρινη γέφυρα, που “ρεμβάζει” τον φουσκωμένο Αξιό, την απέναντι όχθη, τις γέφυρες “Θεάτρου” από τη μια και “Πολιτισμών” από την άλλη και γενικά ένα μεγάλο ποσοστό των ογκωδών δημόσιων κτιρίων.
Αφού «χτενίσαμε» τη νότια όχθη του Βαρδάρη και είδαμε ότι αξιοθέατο υπάρχει σε αυτήν είχε έρθει και η σειρά της βόρειας όχθης, ακολουθώντας και τις υποδείξεις της (καφέ) πινακίδας της πλατείας.
Ξαναπεράσαμε στην απέναντι όχθη μέσω της πέτρινης γέφυρας, η οποία αποτελεί και το πιο παλιό κτίσμα της πόλης (15ου αι.)
Για λίγο μας συντρόφευαν τα θηριώδη αγάλματα …
… ώσπου μπήκαμε στην παλιά πόλη. Η παλιά πόλη είναι σαφώς σε άλλο ύφος και στυλ. Είναι μια άλλη πόλη. Είναι ένας λαβύρινθος από πλακόστρωτα στενά δρομάκια με μικρομάγαζα, κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο, καφενεία, σκεπαστές στοές και μικρά εμπορικά, αλλά και τζαμιά, αφού εδώ το μουσουλμανικό στοιχείο κυριαρχεί.
Ήταν αργά για την παλιά πόλη. Ήταν όλα κλειστά εκτός από μερικά ελάχιστα αλλά πραγματικά πολύ γραφικά σημεία…
Μιας και βρεθήκαμε σε αυτήν την πλευρά της πόλης είπαμε να δοκιμάσουμε να πάμε για φαγητό σε ένα εστιατόριο (που μας σύστησε ένας τυχαίος οδηγός του internet) στην ταράτσα του ξενοδοχείου "Arka", που απορώ πως αυτό βρίσκεται μέσα σε αυτή τη γειτονιά. Αταίριαστο τελείως. Άδειο ήταν το μαγαζί από κόσμο και νιώσαμε τουλάχιστον αμήχανα με το που βγήκαμε απ’ το ασανσέρ και ήρθαμε μούρη με μούρη με τους σερβιτόρους. Μπήκαμε, χαιρετίσαμε, είδαμε τη θέα και φύγαμε.
Νηστικούς μας έβλεπα σήμερα.
Δεν ξέρω αν το προσέξατε αλλά το ένα μαγαζί δεν μας άρεσε γιατί ήταν γεμάτο και το άλλο γιατί ήταν άδειο. Τι θέλαμε επιτέλους;Δίπλα στο κυριλάτο “Hotel Arka” είδαμε ένα καφενείο να το πω; τεκέ να το πω; δεν ξέρω πως να το πω. Ήταν ένα ισόγειο με τζαμαρίες πέρα ως πέρα γεμάτο με κόσμο, όλοι άντρες, που έπαιζαν χαρτιά και κάπνιζαν, απ’ όσο βέβαια μπορούσαμε να διακρίνουμε μέσα από το σύννεφο καπνού που αιωρούνταν στο χώρο.
«Μάλλον επιτρέπεται το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους στα Σκόπια»
«Γυναίκες δεν βλέπω. Λέτε αν μπω μέσα να έχουν πρόβλημα;
» είπα στην παρέα μου.«Αν μπεις μέσα δεν θα ξαναμπείς στο αυτοκίνητο μαζί μας, γιατί θα έχουμε εμείς πρόβλημα»
Σωστό και αυτό. Δεν νομίζω ότι θα με έσωζε η μάσκα.
Κρίμα που δεν έβγαλα φωτογραφία. Πρόκειται όμως για την τσαγερία “Pall”, για όποιον ενδιαφέρεται.
Κάπου έπρεπε να πάμε για φαγητό και το trip advisor μας συμβούλεψε να πάμε σε μια ταβέρνα στη γειτονιά μας και κοντά στο ενεχυροδανειστήριο εεε! εννοώ στο ξενοδοχείο μας. Αυτή η ταβέρνα ήταν και η τελευταία μας ελπίδα για να φάμε σήμερα. Αυτή ήταν το «Old City House» ή αλλιώς «Сτара Куќа». Οριακά την προλάβαμε ανοιχτή, αφού με τις βόλτες είχε περάσει η ώρα χωρίς να το καταλάβουμε.
Στην ταβέρνα αυτή που ήταν μεταξύ παλιάς και νέας πόλης φάγαμε πολύ καλά πιάτα και παραδοσιακά και λίγο πιο σύγχρονα.
Ήταν πάρα πολύ ωραίο και το φαγητό που φάγαμε και το κρασί που ήπιαμε και το περιβάλλον.
Δε νομίζω ότι κουράστηκε κανείς μας σήμερα. Τα χιλιόμετρα ήταν λίγα, το περπάτημα επίσης λίγο και είχαμε και μια ψυχική ανάταση από το happening του casino αλλά και του ωραίου δείπνου. Και η βόλτα στα νυχτερινά Σκόπια μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Ήταν μια λίγο ασυνήθιστη τουριστική ημέρα αλλά σίγουρα θα την χαρακτηρίσω και πετυχημένη.
Δυο βήματα ήταν το ξενοδοχείο μας. Ξεκούραση και "ες αύριον τα σπουδαία".
post
.................
Last edited:
Δεδομένου όμως ότι είχαμε χιλιόμετρα να κάνουμε, ήταν και λίγο “τσιμπημένο” το ψαράκι για …Σκόπια κατάφερα και επικράτησε η φωνή της (δικής μου) λογικής και πήραμε την απόφαση να φύγουμε.
Φτάσαμε στο ναό του Αγίου Γεωργίου 6:15 το απόγευμα. Ήταν κλειστά. Ε! απογοητεύτηκα λίγο.
..................
Πόσο μάλλον στο 
μέσα για να δούμε …. αγώνα δηλ. τον Τσιτσιπά να παίζει στη 
Στο 
Ευτυχώς δεν βρήκαν τρόπο; τηλεόραση; internet; δεν ξέρω τι απ’ όλα αυτά και τελικά κάναμε το σωστό δηλ. … βγήκαμε για φαγητό.
