Grerena
Member
- Μηνύματα
- 1.407
- Likes
- 19.805
- Επόμενο Ταξίδι
- Μαδρίτη πάλι :)
- Ταξίδι-Όνειρο
- Tromso, Las Vegas
(2η ημέρα: ΣΚΟΠΙΑ/ΣΕΡΒΙΑ): Σε φαράγγια και εκκλησιές
Επίτηδες αφήνω τις κουρτίνες ανοιχτές αποβραδίς για να ξυπνήσω νωρίς από το πρωινό φως. Μ’ αρέσει να σηκώνομαι πριν από την παρέα μου και να βγαίνω μια αναγνωριστική βόλτα στην πόλη μόνη μου όταν αυτή δεν έχει ξυπνήσει ακόμα.
Σήμερα ξύπνησα μεν, αλλά δεν χρειαζόμουν αναγνωριστική βόλτα στα Σκόπια, γιατί πίστευα ότι είμαι “καλυμμένη” από αυτά, δεύτερη φορά γαρ. Επικεντρώθηκα στο να μπω σε μια γρήγορη διαδικασία για την αναχώρησή μας. Όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα για να προλάβουμε τα δρώμενα της ημέρας. Δεν ήταν και πολλά, αλλά ήταν “αμφιβόλου”. Ένα άγχος το είχα για την επιτυχή έκβαση των «τουριστικών» της ημέρας.
Το πρόγραμμα μου έλεγε μια βόλτα στο γειτονικό φαράγγι Matka, το οποίο φοβόμουν ότι παραήταν ρομαντικό για τα γούστα της αγοροπαρέας που είχα μαζί μου και η συνέχεια είχε μια στάση σε μια εκκλησία, που μάλλον ήταν εντελώς εκτός των γούστων τους. Βασίστηκα όμως στο ένστικτό μου και σθεναρά στήριξα τα σχέδιά μου μέχρι τέλους.
Αρχές Απριλίου είχε πάρει το μάτι μου στο “Live from” του forum μας μια φωτογραφία από ένα φαράγγι στα Σκόπια. Με είχε εντυπωσιάσει πολύ το καρτ-ποσταλικό αποτέλεσμα της εικόνας. Αναρωτιόμουν αν όντως ήταν τόσο όμορφο αυτό το φαράγγι ή είχα καιρό να πάω ταξίδι;
Έτσι, άρχισα να ψάχνω.
Είναι κοντά στα Σκόπια; Πόσο κοντά στη διαδρομή μας; Θα μπορούσαμε άραγε να πάμε;
Το φαράγγι Matka βρίσκεται αρκετά κοντά στην πόλη (των Σκοπίων) και δυτικά της. Τόσο κοντά που ευελπιστούσα να πάμε την ημέρα της άφιξής μας, δηλαδή χθες.
Δεν πειράζει που δεν προλάβαμε. Ίσως να είναι καλύτερα σήμερα αν καταφέρναμε να το ξεκινήσουμε λίγο νωρίς.
Το ξενοδοχείο-τράπεζα είχε και πρωινό. Όχι από τα καλύτερα (πολύ γλουτένη και ζάχαρη) αλλά τα απαραίτητα 2-3 καφεδάκια και 5-6 τσάι για να πάρουμε μπρος … τα είχε!
Και φύγαμε για το φαράγγι …
Βγαίνοντας από την πόλη, την είδαμε και περιφερειακά. Πολύ διαφορετικά ήταν τα προάστια / περίχωρα των Σκοπίων. Είχαμε το …. Φαραωνικό κέντρο, το … Οθωμανικό παράκεντρο και τα περίχωρα της … πάλαι ποτέ σοσιαλιστικής εποχής.
Φαράγγι Matka
Δεν κάναμε μεγάλο ταξίδι. Μετά από 15 km και 25’ περίπου φτάσαμε στο στίγμα που είχα στο χάρτη για το parking του φαραγγιού.
Παρκάραμε σε ένα άδειο parking. Ήταν και καθημερινή ήταν και ψιλοάσχημος καιρός. Για την ακρίβεια έκανε κρύο, είχε και ένα ψιλόβροχο. Με ομπρέλες περπατήσαμε σε ένα μονοπάτι, που ακολουθούσε ένα ρυάκι. Στην πραγματικότητα δεν ήταν ακριβώς ρυάκι αλλά πίστα για σκάφη kayak.
Αναρωτιόμουν στο δρόμο πως αυτό το ρυάκι θα μεταμορφωθεί σε αυτό που είχα δει σε φωτογραφίες του διαδικτύου και ύστερα από πόση ώρα περπάτημα μέσα στη βροχή θα γινόταν αυτό; Φοβόμουν μήπως είναι μακρύς ο δρόμος και παρκάραμε νωρίς. Φοβόμουν ότι δεν θα βρίσκαμε τίποτα, γιατί εκτός από το κρύο είχε και … ερημιά. Φοβόμουν ότι αν είναι φιάσκο η επίσκεψη αυτή ότι μπορεί και να είχα γκρίνιες. Τι τραβάω (και εγώ και ο γρύλλος μου) για μια βαρκάδα. Μια βαρκάδα μόνο ήθελα στο φαράγγι, θα την έβρισκα;
Κάποια στιγμή είδαμε στο βάθος ένα φράγμα.
Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε σκαλιά παίρνοντας ύψος μέχρι που βρεθήκαμε στην κορυφή του φράγματος, που από τη μια πλευρά βλέπαμε το «ρυάκι» σε όλο του το μεγαλείο και από την άλλη μια λίμνη, η οποία σχηματιζόταν ανάμεσα στις πλευρές του φαραγγιού επίσης σε όλο της το μεγαλείο.
Το τοπίο είναι υπέροχο!
Το μονοπάτι τώρα “έτρεχε” δίπλα στη λίμνη κάνοντας ελιγμούς όπου χρειαζόταν και “τρυπούσε” και τα βράχια για να περάσει όταν δεν είχε χώρο δίνοντας μας έτσι μερικές καταπληκτικές εικόνες.
Σε πολύ λίγο συναντήσαμε μια προβλήτα με αραγμένες βάρκες και κανό.
Εγώ αυτό ήθελα. Μια βάρκα! Μόνο που δεν υπήρχε ψυχή.
«Μάλλον είναι πολύ χειμώνας για … βαρκάδα»
«Όχι. Μίλησα διαδικτυακά σε chat με τον υπεύθυνο προχθές και μου είπε ότι λειτουργούν!»
Πάντως η όλη φάση με είχε εκπλήξει αρκετά. Όχι μόνο υπάρχει ένα τόσο ειδυλλιακό μέρος στη χώρα (που για κάποιο λόγο δεν το περίμενα), αυτό είναι τόσο κοντά στα Σκόπια και μάλιστα και με οργανωμένη ιστοσελίδα; Ομολογώ ότι ήμουν πολύ προκατειλημμένη αρνητικά και το μέρος απ’ ότι φαινόταν με διέψευδε πανηγυρικά.
Και εκεί που είπαμε να προχωρήσουμε προς το καφέ που βλέπαμε στο βάθος, «σκάει» από μακριά μια βάρκα με καπετάνιο και επιβάτες.
«Σας το είπα ότι λειτουργούν. Εγώ δεν πάω πουθενά αλλού τώρα. Πρώτα θα πάω για βαρκάδα και μετά για καφέ ή ότι άλλο» είπα.
Και ήρθε ο καπετάνιος και άραξε τη βάρκα του και έτρεξα να τον ρωτήσω αν έχει άλλο δρομολόγιο και μου είπε ναι! Ότι μου είχαν πει και στο chat δηλαδή. Με 4€ το άτομο θα μπορούσαμε να κάνουμε μια βαρκάδα πριβέ για μισή ώρα μέσα στο φαράγγι. Μόνο για τους τρεις μας, αφού δεν είχε άλλο κόσμο να περιμένει.
Έτσι και κάναμε. Μια πάρα πολύ όμορφη βόλτα μέσα στο φαράγγι Matka.
Απ’ ότι κατάλαβα και από το site και από τις πινακίδες καιρού επιτρέποντος και κόσμου έχοντος υπάρχουν και άλλες δραστηριότητες που πραγματοποιούνται στο φαράγγι. Υπάρχουν μεγαλύτερες διαδρομές με βάρκα που σε πάνε έως κάποιο σπήλαιο (ονόματι Βρέλο), στο οποίο κατεβαίνεις κάνοντας και μικρή πεζοπορική διαδρομή. Επίσης μπορείς να νοικιάσεις και κανό κάνοντας σόλο βαρκάδα και βέβαια μπορείς να κάνεις και τη διαδρομή στο μονοπάτι που «τρέχει» δίπλα στο φαράγγι.
Το κρύο δεν έλεγε να μαλακώσει και έτσι μετά τη βαρκάδα πήγαμε και χωθήκαμε μέσα στο καφέ.
Σε τραπέζι δίπλα στη τζαμαρία και πάνω στο νερό καθίσαμε για το καφεδάκι μας.
Ήταν τόσο όμορφα που σκεφτήκαμε για λίγο να φάμε μεσημεριανό. Ήταν νωρίς για φαγητό αλλά με τέτοιο περιβάλλον και με ψάρι στο μενού, στο οποίο έχει αδυναμία η παρέα μου …. ήταν μεγάλος ο πειρασμός που … ξεπεράστηκε ευτυχώς!
Δεδομένου όμως ότι είχαμε χιλιόμετρα να κάνουμε, ήταν και λίγο “τσιμπημένο” το ψαράκι για …Σκόπια κατάφερα και επικράτησε η φωνή της (δικής μου) λογικής και πήραμε την απόφαση να φύγουμε.
Το καφέ έχει και ξενοδοχείο από πάνω. Ποιος ξέρει, μπορεί κάποια άλλη φορά να μείνουμε κιόλας σε αυτό, να περπατήσουμε και στο μονοπάτι, να πάμε και μέχρι το σπήλαιο, να φάμε και το ψαράκι. Άλλωστε μια μικρή παράκαμψη είναι από την Ε-75!
Στα λημέρια του Karađorđević
456 χιλιόμετρα μας χώριζαν από το Βελιγράδι, τα οποία θα ήταν κρίμα να τα κάναμε … μονοκοπανιά. Ένα διάλειμμα το χρειαζόμασταν. Τι road trip θα ήταν άλλωστε χωρίς μια στάση;
Αξιόλογη στάση όμως πάνω στη διαδρομή, σε έδαφος Σερβίας πια ...
... χωρίς κάποια παράκαμψη δεν έβρισκα όσο και αν είχα ψάξει. Λίιιιιιιγο πιο έξω από την Ε75 όμως βρήκα! Μόνο 16 χιλιομετράκια ήταν παραπάνω αλλά σε χρόνο ….. 50 ολόκληρα λεπτά, οπότε φαντάζεστε τι δρόμος ήταν. Είπαμε άμα βγεις από την Ε75 … το χάος.
Λίγο μετά το ύψος της Γιαγκοντίνα στρίψαμε αριστερά προς Topola. Δεν ήταν χάλια ο δρόμος. Ίσωμα ήταν, απλά ήταν λίγο στενός, μια λωρίδα εννοείται και περνούσε μέσα από χωριά, πολύ … χωριά. 40 λεπτά ήταν αρκετά για να γίνουν "κουδούνια" οι επιβάτες. Τυχερός ήταν μόνο ο οδηγός. Εγώ οδηγούσα σε αυτή τη φάση, οπότε καταλαβαίνει κανείς ότι θα έπρεπε το αξιοθέατο που θα βλέπαμε να είναι πολύ «δυνατό» για να μην “τα ακούσω”.
Το αξιοθέατο ήταν «δυνατό», αλλά φτάσαμε αργά και δεν το προλάβαμε ανοιχτό.
Το κυρίως αξιοθέατο ήταν μια υπέροχη εκκλησία, της οποίας δεν είχα καταφέρει να βρω τα ωράριά της από το internet, αλλά παρόλαυτά το ρίσκαρα γιατί πίστευα ότι σήμερα που ήταν Μ. Πέμπτη θα ήταν όχι μόνο ανοιχτή αλλά θα είχε έως και λειτουργία.
Τώρα θα μου πείτε αν άξιζε τον κόπο 50’ παράκαμψη για να δεις μια εκκλησία;
Ναι, έτσι πιστεύω.
Δεν είναι μια τυχαία εκκλησία, αλλά μια εκκλησία μαυσωλείο, στην κρύπτη της οποίας έχουν ταφεί έξι γενιές της δυναστείας Karađorđević, σε 28 τάφους. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεται και του Πέτρου του Α΄, του πρώτου βασιλιά των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων, που έγινε διάσημος αλλά και δημοφιλής για την φιλελεύθερη πολιτική του και τις στρατιωτικές επιτυχίες του.
Πρόκειται για το ναό του Αγίου Γεωργίου, που χτίστηκε στην κορυφή του λόφου Oplenac της πόλης Topola και ιδρύθηκε από τον ίδιο τον βασιλιά Πέτρο τον Α’.
Η εκκλησία ξεχωρίζει για τα πανέμορφα ψηφιδωτά της. Αποτελούνται από 725 συνθέσεις, καλύπτουν έκταση 3.500 τετραγωνικών, με εκατομμύρια χρωματιστές γυάλινες ψηφίδες, οι οποίες δίνουν στο χώρο τόσο φως που κερδίζει σε φωτεινότητα και τη Saint Sapel του Παρισιού.
Ιδού …
Φωτο από Internet
Αλλά είμαστε άτυχοι, εγώ … πιο πολύ.
Φτάσαμε στο ναό του Αγίου Γεωργίου 6:15 το απόγευμα. Ήταν κλειστά. Ε! απογοητεύτηκα λίγο.
Απέναντι από την εκκλησία βρίσκεται το σπίτι του παππού Karadjordje, του Πέτρου του Α’, Dorge Petrovic, αυτός δηλ. από τον οποίο ξεκίνησε η γνωστή Δυναστεία των Karadjordje (Μαύρος Γεώργιος). Αυτός είναι που ηγήθηκε της πρώτης εξέγερσης κατά της Οθωμανικής κυριαρχίας της Σερβίας. Ένας «Κολοκοτρώνης» θα μπορούσαμε να πούμε, της …Σερβίας.
Στην πίσω αυλή του σπιτιού είδαμε μια μεγάλη φωτογραφία του εγγονού του, του βασιλιά Πέτρου του Α’ πάνω στο άλογο με το τσιγάρο στο στόμα. Λεβέντης και θεριακλής ο βασιλιάς. Από αυτόν θα «πήραν» όλοι οι Σέρβοι αφού εμένα όλοι λεβέντες μου φαίνονται και για το θεριακλήδες … ούτε λόγος.
Κατεβήκαμε το λόφο άπραγοι.
Ένα μαγαζάκι βρήκα απέναντι από το parking, που στην ουσία ήταν το σουβενιρομάγαζο ενός ξενοδοχείου, η ύπαρξη του οποίου φανερώνει περίτρανα ότι είναι τουριστικό το μέρος! Μπήκα μέσα για να πάρω το καθιερωμένο μαγνητάκι μου και ο μαγαζάτορας μου έκανε άλλα δύο … δώρο (!) επειδή είμαι Ελληνίδα και έχουμε την “Καραγιώργη Σερβίας” στο κέντρο της Αθήνας μας…. μου είπε!
Πήγα με χαρά να το πω στα αγόρια. Δεν πήγε εντελώς χαμένη η επίσκεψη. Εκτός του ότι βρεθήκαμε στα μέρη που έζησαν και τάφηκαν οι Karadjordje, είχα και τα δωράκια μου και διαπίστωσα … για μια ακόμη φορά την περιβόητη … Ελληνοσερβική φιλία!
Ομολογώ ότι περίμενα γκρίνιες για αυτήν την επιλογή, κυρίως λόγω του ότι “φάγαμε” τον άσχημο δρόμο χωρίς μεγάλο αντίκρισμα, αλλά δεν … είχα ευτυχώς.
Χωρίς άλλη στάση φτάσαμε Βελιγράδι σούρουπο πια. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας "hotel Livnica" λίγο μετά τις 8:00 το βράδυ. Η επιλογή του έγινε με βάση την απόσταση από τα γήπεδα, την ύπαρξη ασφαλούς parking και βέβαια την τιμή. Πρωινό δεν είχε αλλά ας είναι καλά η καφετιέρα μου (ναι ναι την κουβάλησα μαζί) και τα μπουρέκ των γειτονικών φούρνων.
Το ξενοδοχείο μας προέκυψε πολύ καλό. Ήταν του «κουτιού». Δεν είχε ένα μήνα που λειτουργούσε. Μύριζε καινουργίλα.
Μπορεί να μην είχαμε ασανσέρ για τα δωμάτιά μας του δεύτερου ορόφου αλλά είχε ασανσέρ το ... αυτοκίνητό μας για το υπόγειο γκαράζ. Μεγάλο προσόν το ιδιωτικό parking στο Βελιγράδι και μάλιστα σε ξενοδοχείο που απέχει μόλις 10 λεπτά με τα πόδια από την Skardalja!
Στην Skardalja πήγαμε αμέσως μετά το check in μας. Τα αγόρια δεν ήθελαν βόλτα. Ήθελαν φαγητό … εδώ και τώρα. Στο πρώτο που βρήκαμε μπροστά μας αλλά όχι τυχαίο καθίσαμε. Δηλαδή όχι όλοι. Τα αγόρια μόνο. Εγώ πήγα βόλτα. Ήταν η τρίτη μου φορά στην πόλη και τη γειτονιά αυτή της Skardalja δεν την είχα περπατήσει.
Πολύ όμορφη γειτονιά. Ήταν όπως την φανταζόμουν από τις περιγραφές. Γραφική με παλιά ανακαινισμένα κτίρια, παραδοσιακές kafana, πολλές με ζωντανή μουσική και πλακόστρωτο.
Ο δρόμος "Skadarska" είναι καταπληκτικός. Από τη μια μεριά βρίσκεται ο τοίχος ενός παλιού εργοστασίου, που μόνο με τοίχο δεν μοιάζει από τα πολύ όμορφα γκράφιτι που έχει και από την άλλη βρίσκονται όμορφες ταβερνούλες.
Το πλακόστρωτο όμως ήταν πιο πολύ βοτσαλόστρωτο, δηλ. δύσκολο να το περπατήσεις ακόμα και με το λίγο τακουνάκι που φορούσα. Ήταν και ο καιρός έτοιμος για βροχή, οπότε λίγο κράτησε η βόλτα μου. Επέστρεψα στο “Velica Skadarlija restaurant”, που είχε καθίσει η παρέα μου.
Ήταν η διάθεση μου; ήταν η ατμόσφαιρα; το περιβάλλον; η πόλη; Δεν ξέρω τι «έφταιγε» και μου φαινόντουσαν όλα καταπληκτικά. Δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε και το πιάτο “karadorgevic” από την παραγγελία μας, μέρα που ήταν! Και αυτό και τα άλλα πιάτα ήταν υπέροχα και το κρασί ... ονειρικό!
Πήραμε και δεύτερο μπουκάλι. Μείναμε ως αργά. Έτσι είναι τα Βαλκάνια!
Όμορφα έκλεισε η μέρα.
post
..................
Επίτηδες αφήνω τις κουρτίνες ανοιχτές αποβραδίς για να ξυπνήσω νωρίς από το πρωινό φως. Μ’ αρέσει να σηκώνομαι πριν από την παρέα μου και να βγαίνω μια αναγνωριστική βόλτα στην πόλη μόνη μου όταν αυτή δεν έχει ξυπνήσει ακόμα.
Σήμερα ξύπνησα μεν, αλλά δεν χρειαζόμουν αναγνωριστική βόλτα στα Σκόπια, γιατί πίστευα ότι είμαι “καλυμμένη” από αυτά, δεύτερη φορά γαρ. Επικεντρώθηκα στο να μπω σε μια γρήγορη διαδικασία για την αναχώρησή μας. Όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα για να προλάβουμε τα δρώμενα της ημέρας. Δεν ήταν και πολλά, αλλά ήταν “αμφιβόλου”. Ένα άγχος το είχα για την επιτυχή έκβαση των «τουριστικών» της ημέρας.
Το πρόγραμμα μου έλεγε μια βόλτα στο γειτονικό φαράγγι Matka, το οποίο φοβόμουν ότι παραήταν ρομαντικό για τα γούστα της αγοροπαρέας που είχα μαζί μου και η συνέχεια είχε μια στάση σε μια εκκλησία, που μάλλον ήταν εντελώς εκτός των γούστων τους. Βασίστηκα όμως στο ένστικτό μου και σθεναρά στήριξα τα σχέδιά μου μέχρι τέλους.
Αρχές Απριλίου είχε πάρει το μάτι μου στο “Live from” του forum μας μια φωτογραφία από ένα φαράγγι στα Σκόπια. Με είχε εντυπωσιάσει πολύ το καρτ-ποσταλικό αποτέλεσμα της εικόνας. Αναρωτιόμουν αν όντως ήταν τόσο όμορφο αυτό το φαράγγι ή είχα καιρό να πάω ταξίδι;
Έτσι, άρχισα να ψάχνω.Είναι κοντά στα Σκόπια; Πόσο κοντά στη διαδρομή μας; Θα μπορούσαμε άραγε να πάμε;
Το φαράγγι Matka βρίσκεται αρκετά κοντά στην πόλη (των Σκοπίων) και δυτικά της. Τόσο κοντά που ευελπιστούσα να πάμε την ημέρα της άφιξής μας, δηλαδή χθες.
Δεν πειράζει που δεν προλάβαμε. Ίσως να είναι καλύτερα σήμερα αν καταφέρναμε να το ξεκινήσουμε λίγο νωρίς.
Το ξενοδοχείο-τράπεζα είχε και πρωινό. Όχι από τα καλύτερα (πολύ γλουτένη και ζάχαρη) αλλά τα απαραίτητα 2-3 καφεδάκια και 5-6 τσάι για να πάρουμε μπρος … τα είχε!
Και φύγαμε για το φαράγγι …
Βγαίνοντας από την πόλη, την είδαμε και περιφερειακά. Πολύ διαφορετικά ήταν τα προάστια / περίχωρα των Σκοπίων. Είχαμε το …. Φαραωνικό κέντρο, το … Οθωμανικό παράκεντρο και τα περίχωρα της … πάλαι ποτέ σοσιαλιστικής εποχής.
Φαράγγι Matka
Δεν κάναμε μεγάλο ταξίδι. Μετά από 15 km και 25’ περίπου φτάσαμε στο στίγμα που είχα στο χάρτη για το parking του φαραγγιού.
Παρκάραμε σε ένα άδειο parking. Ήταν και καθημερινή ήταν και ψιλοάσχημος καιρός. Για την ακρίβεια έκανε κρύο, είχε και ένα ψιλόβροχο. Με ομπρέλες περπατήσαμε σε ένα μονοπάτι, που ακολουθούσε ένα ρυάκι. Στην πραγματικότητα δεν ήταν ακριβώς ρυάκι αλλά πίστα για σκάφη kayak.
Αναρωτιόμουν στο δρόμο πως αυτό το ρυάκι θα μεταμορφωθεί σε αυτό που είχα δει σε φωτογραφίες του διαδικτύου και ύστερα από πόση ώρα περπάτημα μέσα στη βροχή θα γινόταν αυτό; Φοβόμουν μήπως είναι μακρύς ο δρόμος και παρκάραμε νωρίς. Φοβόμουν ότι δεν θα βρίσκαμε τίποτα, γιατί εκτός από το κρύο είχε και … ερημιά. Φοβόμουν ότι αν είναι φιάσκο η επίσκεψη αυτή ότι μπορεί και να είχα γκρίνιες. Τι τραβάω (και εγώ και ο γρύλλος μου) για μια βαρκάδα. Μια βαρκάδα μόνο ήθελα στο φαράγγι, θα την έβρισκα;
Κάποια στιγμή είδαμε στο βάθος ένα φράγμα.
Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε σκαλιά παίρνοντας ύψος μέχρι που βρεθήκαμε στην κορυφή του φράγματος, που από τη μια πλευρά βλέπαμε το «ρυάκι» σε όλο του το μεγαλείο και από την άλλη μια λίμνη, η οποία σχηματιζόταν ανάμεσα στις πλευρές του φαραγγιού επίσης σε όλο της το μεγαλείο.
Το τοπίο είναι υπέροχο!
Το μονοπάτι τώρα “έτρεχε” δίπλα στη λίμνη κάνοντας ελιγμούς όπου χρειαζόταν και “τρυπούσε” και τα βράχια για να περάσει όταν δεν είχε χώρο δίνοντας μας έτσι μερικές καταπληκτικές εικόνες.
Σε πολύ λίγο συναντήσαμε μια προβλήτα με αραγμένες βάρκες και κανό.
Εγώ αυτό ήθελα. Μια βάρκα! Μόνο που δεν υπήρχε ψυχή.
«Μάλλον είναι πολύ χειμώνας για … βαρκάδα»
«Όχι. Μίλησα διαδικτυακά σε chat με τον υπεύθυνο προχθές και μου είπε ότι λειτουργούν!»
Πάντως η όλη φάση με είχε εκπλήξει αρκετά. Όχι μόνο υπάρχει ένα τόσο ειδυλλιακό μέρος στη χώρα (που για κάποιο λόγο δεν το περίμενα), αυτό είναι τόσο κοντά στα Σκόπια και μάλιστα και με οργανωμένη ιστοσελίδα; Ομολογώ ότι ήμουν πολύ προκατειλημμένη αρνητικά και το μέρος απ’ ότι φαινόταν με διέψευδε πανηγυρικά.
Και εκεί που είπαμε να προχωρήσουμε προς το καφέ που βλέπαμε στο βάθος, «σκάει» από μακριά μια βάρκα με καπετάνιο και επιβάτες.
«Σας το είπα ότι λειτουργούν. Εγώ δεν πάω πουθενά αλλού τώρα. Πρώτα θα πάω για βαρκάδα και μετά για καφέ ή ότι άλλο» είπα.
Και ήρθε ο καπετάνιος και άραξε τη βάρκα του και έτρεξα να τον ρωτήσω αν έχει άλλο δρομολόγιο και μου είπε ναι! Ότι μου είχαν πει και στο chat δηλαδή. Με 4€ το άτομο θα μπορούσαμε να κάνουμε μια βαρκάδα πριβέ για μισή ώρα μέσα στο φαράγγι. Μόνο για τους τρεις μας, αφού δεν είχε άλλο κόσμο να περιμένει.
Έτσι και κάναμε. Μια πάρα πολύ όμορφη βόλτα μέσα στο φαράγγι Matka.
Απ’ ότι κατάλαβα και από το site και από τις πινακίδες καιρού επιτρέποντος και κόσμου έχοντος υπάρχουν και άλλες δραστηριότητες που πραγματοποιούνται στο φαράγγι. Υπάρχουν μεγαλύτερες διαδρομές με βάρκα που σε πάνε έως κάποιο σπήλαιο (ονόματι Βρέλο), στο οποίο κατεβαίνεις κάνοντας και μικρή πεζοπορική διαδρομή. Επίσης μπορείς να νοικιάσεις και κανό κάνοντας σόλο βαρκάδα και βέβαια μπορείς να κάνεις και τη διαδρομή στο μονοπάτι που «τρέχει» δίπλα στο φαράγγι.
Το κρύο δεν έλεγε να μαλακώσει και έτσι μετά τη βαρκάδα πήγαμε και χωθήκαμε μέσα στο καφέ.
Σε τραπέζι δίπλα στη τζαμαρία και πάνω στο νερό καθίσαμε για το καφεδάκι μας.
Ήταν τόσο όμορφα που σκεφτήκαμε για λίγο να φάμε μεσημεριανό. Ήταν νωρίς για φαγητό αλλά με τέτοιο περιβάλλον και με ψάρι στο μενού, στο οποίο έχει αδυναμία η παρέα μου …. ήταν μεγάλος ο πειρασμός που … ξεπεράστηκε ευτυχώς!
Δεδομένου όμως ότι είχαμε χιλιόμετρα να κάνουμε, ήταν και λίγο “τσιμπημένο” το ψαράκι για …Σκόπια κατάφερα και επικράτησε η φωνή της (δικής μου) λογικής και πήραμε την απόφαση να φύγουμε.Το καφέ έχει και ξενοδοχείο από πάνω. Ποιος ξέρει, μπορεί κάποια άλλη φορά να μείνουμε κιόλας σε αυτό, να περπατήσουμε και στο μονοπάτι, να πάμε και μέχρι το σπήλαιο, να φάμε και το ψαράκι. Άλλωστε μια μικρή παράκαμψη είναι από την Ε-75!
Στα λημέρια του Karađorđević
456 χιλιόμετρα μας χώριζαν από το Βελιγράδι, τα οποία θα ήταν κρίμα να τα κάναμε … μονοκοπανιά. Ένα διάλειμμα το χρειαζόμασταν. Τι road trip θα ήταν άλλωστε χωρίς μια στάση;
Αξιόλογη στάση όμως πάνω στη διαδρομή, σε έδαφος Σερβίας πια ...
... χωρίς κάποια παράκαμψη δεν έβρισκα όσο και αν είχα ψάξει. Λίιιιιιιγο πιο έξω από την Ε75 όμως βρήκα! Μόνο 16 χιλιομετράκια ήταν παραπάνω αλλά σε χρόνο ….. 50 ολόκληρα λεπτά, οπότε φαντάζεστε τι δρόμος ήταν. Είπαμε άμα βγεις από την Ε75 … το χάος.
Λίγο μετά το ύψος της Γιαγκοντίνα στρίψαμε αριστερά προς Topola. Δεν ήταν χάλια ο δρόμος. Ίσωμα ήταν, απλά ήταν λίγο στενός, μια λωρίδα εννοείται και περνούσε μέσα από χωριά, πολύ … χωριά. 40 λεπτά ήταν αρκετά για να γίνουν "κουδούνια" οι επιβάτες. Τυχερός ήταν μόνο ο οδηγός. Εγώ οδηγούσα σε αυτή τη φάση, οπότε καταλαβαίνει κανείς ότι θα έπρεπε το αξιοθέατο που θα βλέπαμε να είναι πολύ «δυνατό» για να μην “τα ακούσω”.
Το αξιοθέατο ήταν «δυνατό», αλλά φτάσαμε αργά και δεν το προλάβαμε ανοιχτό.
Το κυρίως αξιοθέατο ήταν μια υπέροχη εκκλησία, της οποίας δεν είχα καταφέρει να βρω τα ωράριά της από το internet, αλλά παρόλαυτά το ρίσκαρα γιατί πίστευα ότι σήμερα που ήταν Μ. Πέμπτη θα ήταν όχι μόνο ανοιχτή αλλά θα είχε έως και λειτουργία.
Τώρα θα μου πείτε αν άξιζε τον κόπο 50’ παράκαμψη για να δεις μια εκκλησία;
Ναι, έτσι πιστεύω.
Δεν είναι μια τυχαία εκκλησία, αλλά μια εκκλησία μαυσωλείο, στην κρύπτη της οποίας έχουν ταφεί έξι γενιές της δυναστείας Karađorđević, σε 28 τάφους. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεται και του Πέτρου του Α΄, του πρώτου βασιλιά των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων, που έγινε διάσημος αλλά και δημοφιλής για την φιλελεύθερη πολιτική του και τις στρατιωτικές επιτυχίες του.
Πρόκειται για το ναό του Αγίου Γεωργίου, που χτίστηκε στην κορυφή του λόφου Oplenac της πόλης Topola και ιδρύθηκε από τον ίδιο τον βασιλιά Πέτρο τον Α’.
Η εκκλησία ξεχωρίζει για τα πανέμορφα ψηφιδωτά της. Αποτελούνται από 725 συνθέσεις, καλύπτουν έκταση 3.500 τετραγωνικών, με εκατομμύρια χρωματιστές γυάλινες ψηφίδες, οι οποίες δίνουν στο χώρο τόσο φως που κερδίζει σε φωτεινότητα και τη Saint Sapel του Παρισιού.
Ιδού …
Φωτο από Internet
Αλλά είμαστε άτυχοι, εγώ … πιο πολύ.
Φτάσαμε στο ναό του Αγίου Γεωργίου 6:15 το απόγευμα. Ήταν κλειστά. Ε! απογοητεύτηκα λίγο.Απέναντι από την εκκλησία βρίσκεται το σπίτι του παππού Karadjordje, του Πέτρου του Α’, Dorge Petrovic, αυτός δηλ. από τον οποίο ξεκίνησε η γνωστή Δυναστεία των Karadjordje (Μαύρος Γεώργιος). Αυτός είναι που ηγήθηκε της πρώτης εξέγερσης κατά της Οθωμανικής κυριαρχίας της Σερβίας. Ένας «Κολοκοτρώνης» θα μπορούσαμε να πούμε, της …Σερβίας.
Στην πίσω αυλή του σπιτιού είδαμε μια μεγάλη φωτογραφία του εγγονού του, του βασιλιά Πέτρου του Α’ πάνω στο άλογο με το τσιγάρο στο στόμα. Λεβέντης και θεριακλής ο βασιλιάς. Από αυτόν θα «πήραν» όλοι οι Σέρβοι αφού εμένα όλοι λεβέντες μου φαίνονται και για το θεριακλήδες … ούτε λόγος.
Κατεβήκαμε το λόφο άπραγοι.
Ένα μαγαζάκι βρήκα απέναντι από το parking, που στην ουσία ήταν το σουβενιρομάγαζο ενός ξενοδοχείου, η ύπαρξη του οποίου φανερώνει περίτρανα ότι είναι τουριστικό το μέρος! Μπήκα μέσα για να πάρω το καθιερωμένο μαγνητάκι μου και ο μαγαζάτορας μου έκανε άλλα δύο … δώρο (!) επειδή είμαι Ελληνίδα και έχουμε την “Καραγιώργη Σερβίας” στο κέντρο της Αθήνας μας…. μου είπε!
Πήγα με χαρά να το πω στα αγόρια. Δεν πήγε εντελώς χαμένη η επίσκεψη. Εκτός του ότι βρεθήκαμε στα μέρη που έζησαν και τάφηκαν οι Karadjordje, είχα και τα δωράκια μου και διαπίστωσα … για μια ακόμη φορά την περιβόητη … Ελληνοσερβική φιλία!
Ομολογώ ότι περίμενα γκρίνιες για αυτήν την επιλογή, κυρίως λόγω του ότι “φάγαμε” τον άσχημο δρόμο χωρίς μεγάλο αντίκρισμα, αλλά δεν … είχα ευτυχώς.
Χωρίς άλλη στάση φτάσαμε Βελιγράδι σούρουπο πια. Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας "hotel Livnica" λίγο μετά τις 8:00 το βράδυ. Η επιλογή του έγινε με βάση την απόσταση από τα γήπεδα, την ύπαρξη ασφαλούς parking και βέβαια την τιμή. Πρωινό δεν είχε αλλά ας είναι καλά η καφετιέρα μου (ναι ναι την κουβάλησα μαζί) και τα μπουρέκ των γειτονικών φούρνων.
Το ξενοδοχείο μας προέκυψε πολύ καλό. Ήταν του «κουτιού». Δεν είχε ένα μήνα που λειτουργούσε. Μύριζε καινουργίλα.
Μπορεί να μην είχαμε ασανσέρ για τα δωμάτιά μας του δεύτερου ορόφου αλλά είχε ασανσέρ το ... αυτοκίνητό μας για το υπόγειο γκαράζ. Μεγάλο προσόν το ιδιωτικό parking στο Βελιγράδι και μάλιστα σε ξενοδοχείο που απέχει μόλις 10 λεπτά με τα πόδια από την Skardalja!
Στην Skardalja πήγαμε αμέσως μετά το check in μας. Τα αγόρια δεν ήθελαν βόλτα. Ήθελαν φαγητό … εδώ και τώρα. Στο πρώτο που βρήκαμε μπροστά μας αλλά όχι τυχαίο καθίσαμε. Δηλαδή όχι όλοι. Τα αγόρια μόνο. Εγώ πήγα βόλτα. Ήταν η τρίτη μου φορά στην πόλη και τη γειτονιά αυτή της Skardalja δεν την είχα περπατήσει.
Πολύ όμορφη γειτονιά. Ήταν όπως την φανταζόμουν από τις περιγραφές. Γραφική με παλιά ανακαινισμένα κτίρια, παραδοσιακές kafana, πολλές με ζωντανή μουσική και πλακόστρωτο.
Ο δρόμος "Skadarska" είναι καταπληκτικός. Από τη μια μεριά βρίσκεται ο τοίχος ενός παλιού εργοστασίου, που μόνο με τοίχο δεν μοιάζει από τα πολύ όμορφα γκράφιτι που έχει και από την άλλη βρίσκονται όμορφες ταβερνούλες.
Το πλακόστρωτο όμως ήταν πιο πολύ βοτσαλόστρωτο, δηλ. δύσκολο να το περπατήσεις ακόμα και με το λίγο τακουνάκι που φορούσα. Ήταν και ο καιρός έτοιμος για βροχή, οπότε λίγο κράτησε η βόλτα μου. Επέστρεψα στο “Velica Skadarlija restaurant”, που είχε καθίσει η παρέα μου.
Ήταν η διάθεση μου; ήταν η ατμόσφαιρα; το περιβάλλον; η πόλη; Δεν ξέρω τι «έφταιγε» και μου φαινόντουσαν όλα καταπληκτικά. Δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε και το πιάτο “karadorgevic” από την παραγγελία μας, μέρα που ήταν! Και αυτό και τα άλλα πιάτα ήταν υπέροχα και το κρασί ... ονειρικό!
Πήραμε και δεύτερο μπουκάλι. Μείναμε ως αργά. Έτσι είναι τα Βαλκάνια!
Όμορφα έκλεισε η μέρα.
post
..................
Last edited:
Παρατεταμένα αγάλματα με χαμηλό βλέμμα στέκονταν ένα επίπεδο πάνω μας … έως και λίγο scary μου έκαναν μέσα στη νύχτα. 
Πόσο μάλλον στο 
μέσα για να δούμε …. αγώνα δηλ. τον Τσιτσιπά να παίζει στη 
Στο 
Ευτυχώς δεν βρήκαν τρόπο; τηλεόραση; internet; δεν ξέρω τι απ’ όλα αυτά και τελικά κάναμε το σωστό δηλ. … βγήκαμε για φαγητό.
