TsAnn
Member
- Μηνύματα
- 141
- Likes
- 1.755
- Επόμενο Ταξίδι
- Περού
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησί του Πάσχα
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Προγραμματισμός
- Bali
- Photos Bali
- Σίδνεϋ
- Photos Sydney
- Μελβούρνη
- Photos Μελβούρνη
- Περιπέτεια στο ταξίδι προς Langkawi
- Langkawi
- Photos Langkawi
- Georgetown, Penang
- Photos Georgetown
- Malacca
- Photos Malacca
- Kuala Lumpur
- Photos Kuala Lumpur
- Δελχί
- Δελχί συνέχεια
- Photos Δελχί
- Agra
- Photos Agra
- Τζαϊπούρ
- Photos Τζαϊπούρ
- Τζόντπουρ
- Photos Τζόντπουρ
- Δελχί 2ος γύρος
- Photos Δελχί (2)
- Βαρανάσι
- Photos Βαρανάσι
- Δελχί 3ος γύρος
- Photos Δελχί (3)
- Επίλογος
Τζοντπούρ
Ξημέρωσαν τα γενέθλιά μου και η μετάβασή μας στην Τζοντπούρ. Εδώ, αποφασίσαμε πως αξίζει να πάρουμε ουμπερ για την 6ωρη διαδρομή.
Ένα λάθος μας γλυκοκοίταζε?!
Καλέσαμε βαν, ήρθε σενταν (τουλάχιστον χώρεσαν τα πράγματα μας πίσω). Ευτυχώς ο οδηγός μας ήταν καλός και δεν έκανε πολλές μανούβρες, αλλά η φίλη μου ώσπου να φτάσουμε πίστευε πως κάπου εκεί θα αφήναμε τα κόκαλά μας.
Τρενακι χίλιες φορές λοιπόν, δεν είναι οδηγοί αυτοί
Τουλάχιστον δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται γύρω.
Φτάνουμε με τα πολλά, νωρίς το απόγευμα.
Χοστελ αυτή την φορά, λίγο εκτός κέντρου πάλι. -Για κάποιο λόγο, στο μπουκινγκ δεν έβρισκα καταλύματα στο κεντρο κι ο,τι έβρισκα ήταν όντως πανάκριβα- Τα δωμάτια ιδιωτικά, μεγάλα μεν, απαίσια δε. Το ένα με 2 μπάνια αλλά χάλια όλα. Ναφθαλίνες μέσα στους νιπτήρες (δεν θέλω να ξέρω γιατί).
Δύο βράδια είναι, θα περάσουν λέμε.
Ενώ το μπάτζετ ανέβαινε από πόλη σε πόλη, η ποιότητα έπεφτε. Με είχε εντυπωσιάσει αυτό στην Ινδία.
Ξαναβγαινουμε να δούμε λίγο την πόλη και να φάμε κάτι. Να πάρουμε ταξί? Όχι μωρέ, ας περπατήσουμε. Όλη μέρα σε ταξί είμαστε.
Άλλο ένα λάθος. Δεν είναι πόλεις για περπάτημα.
Google maps και μας πάει από έναν δρόμο, παράλληλα με τις γραμμές του τρένου,τουλάχιστον θλιβερό. Σαν να περπατάς σε καταυλισμό στημένο στο πεζοδρόμιο. Άπειροι άστεγοι που επειδή είχε νυχτώσει, άλλοι κοιμούνταν, άλλοι έτρωγαν το βραδινό τους, άλλοι ήταν γύρω απ' την φωτιά στην οποία έκαιγαν ό,τι είχαν.
Φτάνουμε κεντρικά, όμως εδώ το περπάτημα δεν ήταν καθόλου ευχάριστο με τόση κίνηση. Ψάχνουμε για φαγητό και βρίσκω κάτι με καλή βαθμολογία κοντά στο οχυρό Mehrangarh. Εκεί ήταν πολύ όμορφη η περιοχή και νόστιμο το φαγητό, αλλά οι εικόνες που είχαμε αντικρίσει νωρίτερα μας έπεσαν σαν βαρίδια.
Είχαμε και την πρώτη και τελευταία μας διαφωνία εδώ. Εγώ ήθελα να μείνουμε 2 βράδια και το τρίτο να διανυκτερεύαμε στο τρένο για Δελχί ούτως ώστε να είχαμε άλλη μια γεμάτη μέρα εδώ.
Αυτό το πρότειναν οι γονείς της φίλης μου, (εγώ αν και το ήθελα δεν τολμούσα) η κόρη όμως ούτε να τ' ακούσει.
Ήθελε το πρώτο πρωινό τρένο, για να φτάσουμε στο Δελχί βράδι. Δεν μπορούσε να φανταστεί πώς θα μπορούσαμε να κοιμηθούμε στο τρένο. Εξήγησα τα υπέρ και τα κατά κάθε επιλογής, αλλά η πλειοψηφία δεν νίκησε.
Ξενέρωσα ολίγον αλλά την καταλαβαίνω. Και τόσα που άντεξε πολλά ήταν.
Τουκ τουκ και πίσω λοιπόν. Έκανα ακόμα μια προσπάθεια να την πείσω πως η πόλη αξίζει άλλη μια μέρα, αλλά η απάντηση που πήρα ήταν: - Φτάνουν όσα είδα, ωραία είναι. Πάμε να φύγουμε αύριο?
Κοιμηθήκαμε μια χαρά πάντως.
Την επομένη μετά το πρωινό ξεκινήσαμε με τουκ τουκ για τον σταθμό των τρένων όπου βγάλαμε τα εισιτήρια.
Ο άνθρωπος που μας τα έβγαλε ηταν τόσο ψυχαναγκαστικός που μας ξεπερνούσε όλους. Ώσπου να φύγουμε μας είχε φτιάξει την διάθεση. Αποκορύφωμα η εμμονή του να βάζει τα χαρτονομίσματα που του δώσαμε με την ίδια φορά.
Αναχώρηση προς Δελχί για το επόμενο πρωί λοιπόν και Δελχί - Βαρανάσι το μεθεπόμενο.
Αφού είχαμε τα εισιτήρια στο χέρι κινήσαμε για το οχυρό στο οποίο φτάσαμε κάπως αργά και θα είχαμε λίγο χρόνο στην διάθεσή μας. Αποφασίσαμε να μην μπούμε μέσα. Κάναμε μια βόλτα εκεί γύρω που είχε κάποιο ενδιαφέρον αλλά η διάθεση είχε βαρύνει. Δεν μας έκατσε καλά αυτή η πόλη δυστυχώς. Κι έχει ομορφιές!
Πήγαμε για φαγητό σ' ένα guesthouse και είδαμε τα δωμάτια που ήταν καθαρά κι ωραία. Ρωτήσαμε τιμή κι ενώ ήταν κάπως τσιμπημενο, πραγματικά άξιζε. Απορώ γιατί δεν σκέφτηκε κανείς μας να αλλάξουμε κατάλυμα μόλις φτάσαμε. Το φαγητό εξαιρετικό. Μας μαγείρεψε η ιδιοκτήτρια.
Τελευταίες βόλτες στα παζάρια, λίγα ψώνια, σνακ και μπανάνες για το τρένο κι επιστροφή για ύπνο.
Ξημέρωσαν τα γενέθλιά μου και η μετάβασή μας στην Τζοντπούρ. Εδώ, αποφασίσαμε πως αξίζει να πάρουμε ουμπερ για την 6ωρη διαδρομή.
Ένα λάθος μας γλυκοκοίταζε?!
Καλέσαμε βαν, ήρθε σενταν (τουλάχιστον χώρεσαν τα πράγματα μας πίσω). Ευτυχώς ο οδηγός μας ήταν καλός και δεν έκανε πολλές μανούβρες, αλλά η φίλη μου ώσπου να φτάσουμε πίστευε πως κάπου εκεί θα αφήναμε τα κόκαλά μας.
Τρενακι χίλιες φορές λοιπόν, δεν είναι οδηγοί αυτοί

Φτάνουμε με τα πολλά, νωρίς το απόγευμα.
Χοστελ αυτή την φορά, λίγο εκτός κέντρου πάλι. -Για κάποιο λόγο, στο μπουκινγκ δεν έβρισκα καταλύματα στο κεντρο κι ο,τι έβρισκα ήταν όντως πανάκριβα- Τα δωμάτια ιδιωτικά, μεγάλα μεν, απαίσια δε. Το ένα με 2 μπάνια αλλά χάλια όλα. Ναφθαλίνες μέσα στους νιπτήρες (δεν θέλω να ξέρω γιατί).
Δύο βράδια είναι, θα περάσουν λέμε.
Ενώ το μπάτζετ ανέβαινε από πόλη σε πόλη, η ποιότητα έπεφτε. Με είχε εντυπωσιάσει αυτό στην Ινδία.
Ξαναβγαινουμε να δούμε λίγο την πόλη και να φάμε κάτι. Να πάρουμε ταξί? Όχι μωρέ, ας περπατήσουμε. Όλη μέρα σε ταξί είμαστε.
Άλλο ένα λάθος. Δεν είναι πόλεις για περπάτημα.
Google maps και μας πάει από έναν δρόμο, παράλληλα με τις γραμμές του τρένου,τουλάχιστον θλιβερό. Σαν να περπατάς σε καταυλισμό στημένο στο πεζοδρόμιο. Άπειροι άστεγοι που επειδή είχε νυχτώσει, άλλοι κοιμούνταν, άλλοι έτρωγαν το βραδινό τους, άλλοι ήταν γύρω απ' την φωτιά στην οποία έκαιγαν ό,τι είχαν.
Φτάνουμε κεντρικά, όμως εδώ το περπάτημα δεν ήταν καθόλου ευχάριστο με τόση κίνηση. Ψάχνουμε για φαγητό και βρίσκω κάτι με καλή βαθμολογία κοντά στο οχυρό Mehrangarh. Εκεί ήταν πολύ όμορφη η περιοχή και νόστιμο το φαγητό, αλλά οι εικόνες που είχαμε αντικρίσει νωρίτερα μας έπεσαν σαν βαρίδια.
Είχαμε και την πρώτη και τελευταία μας διαφωνία εδώ. Εγώ ήθελα να μείνουμε 2 βράδια και το τρίτο να διανυκτερεύαμε στο τρένο για Δελχί ούτως ώστε να είχαμε άλλη μια γεμάτη μέρα εδώ.
Αυτό το πρότειναν οι γονείς της φίλης μου, (εγώ αν και το ήθελα δεν τολμούσα) η κόρη όμως ούτε να τ' ακούσει.
Ήθελε το πρώτο πρωινό τρένο, για να φτάσουμε στο Δελχί βράδι. Δεν μπορούσε να φανταστεί πώς θα μπορούσαμε να κοιμηθούμε στο τρένο. Εξήγησα τα υπέρ και τα κατά κάθε επιλογής, αλλά η πλειοψηφία δεν νίκησε.
Ξενέρωσα ολίγον αλλά την καταλαβαίνω. Και τόσα που άντεξε πολλά ήταν.
Τουκ τουκ και πίσω λοιπόν. Έκανα ακόμα μια προσπάθεια να την πείσω πως η πόλη αξίζει άλλη μια μέρα, αλλά η απάντηση που πήρα ήταν: - Φτάνουν όσα είδα, ωραία είναι. Πάμε να φύγουμε αύριο?
Κοιμηθήκαμε μια χαρά πάντως.
Την επομένη μετά το πρωινό ξεκινήσαμε με τουκ τουκ για τον σταθμό των τρένων όπου βγάλαμε τα εισιτήρια.
Ο άνθρωπος που μας τα έβγαλε ηταν τόσο ψυχαναγκαστικός που μας ξεπερνούσε όλους. Ώσπου να φύγουμε μας είχε φτιάξει την διάθεση. Αποκορύφωμα η εμμονή του να βάζει τα χαρτονομίσματα που του δώσαμε με την ίδια φορά.
Αναχώρηση προς Δελχί για το επόμενο πρωί λοιπόν και Δελχί - Βαρανάσι το μεθεπόμενο.
Αφού είχαμε τα εισιτήρια στο χέρι κινήσαμε για το οχυρό στο οποίο φτάσαμε κάπως αργά και θα είχαμε λίγο χρόνο στην διάθεσή μας. Αποφασίσαμε να μην μπούμε μέσα. Κάναμε μια βόλτα εκεί γύρω που είχε κάποιο ενδιαφέρον αλλά η διάθεση είχε βαρύνει. Δεν μας έκατσε καλά αυτή η πόλη δυστυχώς. Κι έχει ομορφιές!
Πήγαμε για φαγητό σ' ένα guesthouse και είδαμε τα δωμάτια που ήταν καθαρά κι ωραία. Ρωτήσαμε τιμή κι ενώ ήταν κάπως τσιμπημενο, πραγματικά άξιζε. Απορώ γιατί δεν σκέφτηκε κανείς μας να αλλάξουμε κατάλυμα μόλις φτάσαμε. Το φαγητό εξαιρετικό. Μας μαγείρεψε η ιδιοκτήτρια.
Τελευταίες βόλτες στα παζάρια, λίγα ψώνια, σνακ και μπανάνες για το τρένο κι επιστροφή για ύπνο.
Last edited by a moderator: