Ινδία Ινδονησία Μαλαισία Αγορές, λιμάνια, γύρω στων τρένων τους σταθμούς... Μοιάζουν αλλιώτικες οι πόλεις

[TsAnn]

Βαρανάσι

Το ταξίδι προς το Βαρανάσι ήταν με ένα πολύ άνετο και σύγχρονο τρένο. Με θέσεις αεροπορικού τύπου και φαγητό. Έκανε 2 στάσεις -αν θυμάμαι καλά- και περίπου 8 ώρες να φτάσει.

Καθόμασταν με έναν Ινδό που ταξίδευε με την γυναίκα και το παιδί του. Μας ζήτησε να κάτσει διάδρομο για να είναι κοντά τους και είπαμε οκ. Θα μπορούσαμε να πάμε κι απ' την απέναντι πλευρά για να κάτσουν όλοι μαζί. Δεν ήθελε.

Ωραιότατοι άνθρωποι, μας έδωσαν απ' το φαγητό τους και το παιδί λίγο πριν φτάσουμε το παγωτό του. Ξαφνιαστήκαμε τόσο πολύ! Εμείς στην ηλικία του να δώσουμε παγωτό; Με τίποτα, σχολιάσαμε.
Επέμεναν τόσο που νιώσαμε άσχημα να αρνηθούμε.

Φτάνουμε στον σταθμό και συναντάμε τον τουκτουκτζη που μας έστειλε το ξενοδοχείο. Μας πρότεινε ο μανατζερ όσο ήμασταν καθ'οδόν να μας στείλει οδηγό χωρίς επιπλέον χρέωση και δεχτήκαμε. Με την ευκαιρία του τονίζω πως θέλουμε καθαρά δωμάτια, εννοείται απαντά.
Άντε, να δούμε!

Μπαίνουμε στο ξενοδοχείο, στο ισόγειο τα δωμάτια. Καθαρά και μεγάλα δειχνουν. Αναθαρρούμε και βγαίνουμε μια πρώτη βόλτα.
Βαριά η ατμόσφαιρα σ' αυτή την πόλη.

Πάμε για φαγητό κοντά στο ξενοδοχείο αρχικά κι έπειτα κατευθυνομαστε προς το κεντρο. Γκατς και Γάγγης. (Στην ουσία τα γκατ είναι τα σκαλιά που σε οδηγούν στην όχθη του ποταμού)
Είναι κάνα 40λεπτο περπάτημα το ξενοδοχείο απ' το κέντρο, ωστόσο παλέψιμο.
Χαλαρή βόλτα, που για να πάει χαλαρά έπρεπε να επιλέγουμε δρόμους με λιγότερο κόσμο. Χανόμασταν στα στενάκια και μας άρεσε.
Στους πιο κεντρικούς δρόμους ήταν αδύνατον να περπατήσεις. Ο κόσμος ήταν απίστευτα πολύς. Μόνο πεζοί από ένα σημείο κι έπειτα αλλά τέτοια πολυκοσμία δεν είχαμε ξαναπετυχει. Ακόμα και μεταξύ μας υπήρχαν σημεία που πιανομασταν για να μην χαθούμε. Κάναμε λίγα ψώνια και περπατήσαμε παραποταμίως προς το γκατ που γίνεται η τελετή Aarti κάθε πρωί και βράδυ. Τώρα είχε πέρασει η ώρα, είχε τελειώσει η τελετή κι ήταν κάπως ήρεμα.
Ήμασταν κουρασμένοι οπότε αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο.

Σε κοντινή απόσταση απ' το κατάλυμά μας, είδαμε πως ήταν σε εξέλιξη κάποια παράσταση με 2 άτομα στην σκηνή και κόσμο από κάτω να παρακολουθεί.
Έξω από έναν ναό γινόταν αυτό και κάπου εκεί μου σβήνει το κινητό από μπαταρία. Ήμουν η μόνη με δίκτυο, οπότε αποφασίζω να ζητήσω από τους ανθρώπους να φορτίσω για λίγο. Η συνεννόηση με νοήματα, αλλά έβαλαν το κινητό μέσα, μας είπαν να κάτσουμε και μας έδωσαν κάποιες προσφορές.
Τί να τις κάνουμε, δεν καταλάβαμε αλλά καθίσαμε να δούμε λίγο την παράσταση εμείς κι εμάς οι θεατές.
Ήταν πολύ ωραία εκεί κι απρόσμενα τελείως. Βρεθήκαμε ξαφνικά σε μια γιορτή που δεν καταλάβαμε ποτέ το θέμα της, αλλά νιώσαμε ευπρόσδεκτοι. Ίσως ήταν για την αλλαγή της χρονιάς.

Μετά από λίγο ζήτησα το κινητό και είπα να φύγουμε. Κατέβηκαν οι καλλιτέχνες απ' την σκηνή και μας έπιασαν να χορέψουμε καθώς απομακρυνόμασταν. Ρίξαμε δύο ινδικές στροφές, ευχαριστήσαμε και φύγαμε.
Δυστυχώς ούτε ένας από μας δεν πρότεινε να κάτσουμε παραπάνω. Όλοι θέλαμε αλλά νομίζαμε πως οι άλλοι είναι κουρασμένοι. Το συνειδητοποιήσαμε στο ξενοδοχείο που συζητούσαμε πόσο μας άρεσε το κλου της ημέρας.

Η επομένη ξεκίνησε με καφέ στο δωμάτιο και την μαμά της φίλης μου να μας αφηγείται το περιπετειώδες βράδι τους κυνηγώντας ποντίκια...
Μετά το πρώτο σοκ, ζήτησαν αλλαγή δωματίου. Δεν υπήρχε διαθέσιμο για εκείνο το βράδι οπότε είπαν να εμπιστευτούν τον εξολοθρευτή ρεσεψιονίστ. Όντως, όταν επιστρέψαμε το βράδι, τα μικρακια είχαν γίνει παρελθόν κι αυτός μας έλεγε με περηφάνεια πως 4 έπιασε και πώς μπορούμε να κοιμηθούμε ήσυχοι.
Πολύ ψύχραιμους τους βρήκαμε τους γονείς. Εμείς θα είχαμε εξαφανιστεί. Μάλλον είχαμε κουραστεί πολύ όλοι για να αλλάζουμε.

Η δεύτερη μέρα λοιπόν ξεκινά με ουμπερ για την πόλη Σαρναθ. Κάτι σαν πέρασμα απ' τον ινδουισμό στον βουδισμό. Κάνα μισάωρο μακριά είναι, όμορφο μέρος. Είδαμε εκεί και τα βουδιστικά αξιοθέατα, φάγαμε κι εδώ ωραιότατο street food. Κάτι burger πατάτας, απ' τα πιο νόστιμα που έφαγα στην χώρα. Πρώτα δοκίμαζα εγώ κι αν έβλεπαν πως είναι ωραίο και χωρίς παρενέργειες, το τολμούσαν

Επιστροφή με τουκτουκ προς τα γκατ πάλι, όπου φτάσαμε βραδάκι ξανά. Ήταν σε εξέλιξη η τελετή και σήμερα είχε ποδοπατημα. Δεν γινόταν να προχωρήσουμε με τίποτα. Σταθήκαμε σε κάποιο σημείο της πλατείας, με ελάχιστη ορατότητα κι αποφασίσαμε να έρθουμε την επομένη νωρίς γιατί πρέπει να δούμε και το μέρος με φως. Μείναμε ωστόσο, ξανά φάγαμε κάτι από κάποιον πλανωδιο και μόλις αραίωσε ο κόσμος, περπατήσαμε προς το γκατ που καίνε τους νεκρούς. Manikarnika ghat.

Είδαμε διάφορα όμορφα στον δρόμο προς τα κει, αλλά η πρώτη εικόνα πλησιάζοντας ήταν ένα φορείο με λουλούδια που κατέβαζαν προς την όχθη του ποταμού.
Μας πλησίασε ένας άνθρωπος που δούλευε εκεί κι άρχισε να μας λέει την ιστορία του μέρους, της καύσης κι άλλες λεπτομέρειες. Μας είπε αν θέλουμε να μας πάει μέχρι πάνω. Οι γονείς δεν ήθελαν. Τελικώς πήγαμε οι δύο φίλες.
Μας εξηγούσε ο τύπος όσο ανεβαίναμε. Οι οικογένειες έχουν 24 ωρες να φέρουν εδώ τον νεκρό απ' όπου κι αν βρίσκονται, μόνο άντρες τον συνοδεύουν, πώς τον περιποιούνται, κι άλλα τέτοια που σ' εμας ακούγονταν ανατριχιαστικά.
Σε κάποιο σημείο καίει η φωτιά χιλιάδες χρόνια (δεν θυμάμαι πόσα) όπως είπε κι από κει την παίρνουν για να ξεκινήσει η διαδικασία.
Τέλος πάντων, η ατμόσφαιρα ήταν που ήταν βαριά απ' την στιγμή που φτάσαμε στην πόλη, τώρα έγινε ασήκωτη. Φύγαμε αμίλητοι.

Ξημερώνει η τελευταία μας μέρα στο Βαρανάσι και πάμε για πρωινό οι 3 γυναίκες της παρέας. Ο πατέρας της φίλης μου είχε μπουχτισει τις γεύσεις, οπότε είχε αρχίσει να μειώνει τα γεύματα.
Πάμε οι πεινάλες και τρώμε σα να μην υπάρχει αύριο. Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο, ετοιμαζόμαστε και βρίσκουμε ένα τουκ τουκ για το κέντρο.
Συνωστισμός και πάλι. Δεν υπάρχει ώρα της ημέρας που να χαλαρώνει ο κόσμος σχολιάζουμε.
Φτάνουμε κατά τις 5:30 στο σημείο που γίνεται η τελετή Άρτι και μιας κι υπάρχουν κενές καρέκλες αφού είναι πολύ νωρίς, αποφασίζουμε να κάτσουμε να δούμε το θέαμα. Το κακό είναι πως από ώρα η φίλη μου είχε αρχίσει να μην αισθάνεται καλά, οπότε είχαμε όλοι μια ανησυχία. Μας είπε να κάτσουμε και αν χειροτέρευε θα φεύγαμε.

Το πρόβλημα στο σημείο είναι πως αν αρρωστησεις, πρέπει να περπατήσεις αρκετά ώσπου να βρεις κάποιο τουκ τουκ. Και με την πολυκοσμία που επικρατεί κατά την διάρκεια της τελετής, μοιάζει πολύ δύσκολη η απομάκρυνση.

Στο μεταξύ ήταν η πρώτη φορά που ήμασταν εκεί με το φως της μέρας και διαπιστώσαμε πως είχε δημιουργηθεί κυριολεκτικά μια λωρίδα ερήμου λίγα μέτρα απ' την όχθη του ποταμού. Αναρωτιόμασταν απ' το πρώτο βράδι τί θα μπορουσε να είναι εκεί στην μέση που είχε δεμένες βάρκες. Τελικώς, είδαμε πως είχε καμήλες και κόσμο να περπατά. Είχε υποχωρήσει το ποτάμι σ' εκείνο το σημείο.
Άρχισε η τελετή, έπεσε το σκοτάδι και το θέαμα ήταν πολύ εντυπωσιακό.
Δυστυχώς η φίλη μου άρχισε να ξερνάει λίγα μέτρα πιο κει και λίγο πριν το τέλος φύγαμε γιατί είχαμε πια ανησυχήσει για τα καλά κι εκείνη ήταν πολύ αδύναμη. Από το πλαϊνό γκατ ευτυχώς μπορέσαμε να φύγουμε σχετικά εύκολα και μόλις βγήκαμε στον κεντρικό δρόμο ανεβήκαμε στο πρώτο τουκ τουκ που περνούσε.

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο και κάπως καλύτερα ξύπνησε το πρωί. Είχαμε πτήση προς το Δελχί νωρίς το μεσημεράκι.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 27
• 28
• 29
• 30
• 31
• 33
• 33

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 29 of 33

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[TsAnn]

Προγραμματισμός

Δεν υπήρχε αυτήν την φορά κανένα ξεκάθαρο πλάνο στο κεφάλι μου. Εγώ Λατ. Αμερική ήθελα για φέτος

Κάτι όμως η προσφορά της Σκουτ πάλι, κάτι οι Pearl Jam που ήθελα διακαώς να δω, κάτι το Μπαλί που μου ξανακλεινε το μάτι, κλείνω το εισιτήριο της συναυλίας και το αεροπορικό Αθήνα - Μπαλί και για 3μερες μετά το Μπαλί - Σίδνεϊ.

Όχι ότι είναι αρκετές, αλλά έφταναν για αυτά που ήθελα.

Είχα αποφασίσει πως από κει και πέρα θα το άφηνα λίγο φλου. Αναλόγως του τελικού μπάτζετ θα πήγαινε. Είτε σε κάνα νησάκι του Ειρηνικού είτε περισσότερη Αυστραλία (πιο ρεαλιστικό), είτε στις τσαμπιλες της ΝΑ Ασίας πάλι (δεν μου πολύ άρεσε η ιδέα, αλλά οκ). Το πολύ πολύ, θα έκοβα μέρες.

Έλα όμως που ήρθε η κολλητή και μου λέει ρε, θα ήθελα να πάμε Ινδία Όνειρο ζωής κι αυτό, αλλά δύσκολο, το ήξερα και το φοβόμουν με όσα είχα ακούσει.

Δεν έχω και καμιά τρελή εμπειρία σε ταξίδια κι εκείνη ακόμα χειρότερα (σε εκτός Ευρώπης ένα Μπαλί) κι από οργάνωση 0.

Ψήθηκα άσχημα ωστόσο κι άρχισα να σκέφτομαι εναλλακτικές καθώς οι μέρες της Ινδίας ήταν συγκεκριμένες. 21δεκ. - 5ιαν.

Κάνοντας συνδυασμούς αεροπορικών κι ημερομηνιών (δεν υπήρχε περιθώριο τελευταίας στιγμής) κατέληξα στο εξής πλάνο: Σίδνεϊ - Λανγκαβι μέσω Σιγκαπούρης και Κουάλα Λουμπούρ - Δελχί.

Σιγά μην ήταν τόσο απλό. Σχεδόν μισό χρόνο με εισιτήρια ασχολιόμουν.
Η αλλαγή της Σκουτ στο εισιτήριο Σίδνεϊ - Λανγκαβι σε πολύωρη αναμονή στην Σιγκαπούρη, μου έδωσε την δυνατότητα να το μετακινήσω σε άλλη ημερομηνία ούτως ώστε να βάλω και την Μελβούρνη στο πλάνο.
Δυστυχώς, χωρίς να μπορώ να αλλάξω και το αεροδρόμιο επιβίβασης χωρίς έξτρα χρέωση, αποφάσισα πως αξίζει η ταλαιπωρία της αναχώρησης απ' την χώρα.
Που να 'ξερα σε τι έμπλεκα με αυτή την κίνηση.

Κλείνω και το αεροπορικό Μελβούρνη - Σίδνεϊ και καταλήγω σε 8ημ στην Αυστραλία.

 

[TsAnn]

Bali

19Νοε Ήρθε η μέρα που φτάνω σε αγαπημένα χώματα, χρώματα κι αρώματα. (Ήταν το πρώτο μου ταξίδι εκτός Ευρώπης 5 χρόνια πριν κι έχω αφήσει πολλές εκκρεμότητες)

Βρίσκω το ταξί που είχα ήδη κλείσει και πάω σε ένα χοστελ που έκλεισα στο Ουμπουντ.

Θυμάμαι πως κάποια γιορτή είχε εκείνη τη μέρα κι ανυπομονούσα να φτάσω για να βγω στους δρόμους. Η κούραση δεν υπήρχε.
Αποφάσισα να μην πάρω σιμ. Θα την έβγαζα με wifi το 3ημερο.
Όντως βγήκα αμέσως μόλις τακτοποιήθηκα στο δωμάτιο. Είχε νυχτώσει καλα, αλλά έπρεπε να βρω αρχικά οδηγό με μηχανάκι για την εκδρομή που ήθελα για την άλλη μερα και σίγουρα φαγητό.

Μετά από διάφορες προσφορές, βρήκα τελικώς το πρακτορείο που θα με εξυπηρετούσε την επομένη για τον Pura Besakih. Ήταν ανατολικά του Ουμπουντ, σε πολύ ωραία διαδρομή και το μηχανάκι θα μου γλίτωνε χρόνο. Δεν οδηγώ η ίδια, οπότε μου φάνηκε η πιο σωστή επιλογή.

Την προηγούμενη φορά, ο οδηγός που είχαμε κλείσει δεν μας πήγαινε εκεί για λόγους που δεν κατάλαβα ποτέ κι ήταν σοβαρό απωθημένο.

Ο οδηγός σούπερ. Τι ωραίοι άνθρωποι οι μπαλινεζοι!

Η διαδρομή περνούσε από χωριά μέσα στο πράσινο. Μας έπιασε και μια ψιλοβροχή, αλλά μόλις φτάσαμε σταμάτησε με αποτέλεσμα να απολαύσω το σκηνικό όπως έπρεπε. Κάπως συννεφιασμένο και μουντό, λίγο απόκοσμο. Μαγεία.
Με καθαρό καιρό φαίνεται πίσω απ' τον ναό και το βουνό Agung. Δεν με χάλασε που δεν το είδα.
Για την άλλη μέρα κανόνισα με τον οδηγό που με έφερε απ' το αεροδρόμιο να με πάει στον Uluwatu στο νότο με αυτοκίνητο γιατί παρά ήταν μακριά.
Εκεί ο καιρός ήταν πολύ ζεστος. Μου πρότεινε και κάποια άλλα σημεία, αλλά δεν με έψηναν οπότε κάναμε μια μικρή στάση σε κάποια παραλία στο Jimbaran μετά τον ναό. Ήταν λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα όπου έστρωναν τα τραπέζια στα διάφορα μαγαζιά της παραλίας. Καθόλου κόσμος ακόμη.

Την περπάτησα και μου άρεσε πάρα πολύ το κομμάτι που οι ψαράδες μάζευαν τα δίχτυα τους με τα ψάρια. Άλλοι έβαζαν τις βάρκες στην θάλασσα. Πολύ ήρεμα κι όμορφα.

Αυτή η τζουριτσα από Μπαλί ήταν αρκετή για να μου καρφιτσωθεί ένα ηλίθιο χαμόγελο.

22Νοε κι αναχώρηση το πρωί με απ' ευθείας πτήση προς Σίδνεϊ

 

[TsAnn]

 

[psilos3]

Εδώ παλεύουνε να μας κάτσει μια συναυλία στην Ευρώπη, εσύ την έκλεισες με περίσσεια ευκολία στην Αυστραλία;
Από μένα είναι ναι & ένα μεγάλο μπράβο, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για Pearl Jam!

Ανυπομονώ για τη συνέχεια της ιστορίας.

 

[TsAnn]

Σίδνεϊ

22Νοε Φτάνω στο Σίδνεϊ με την jet star. Άνετα και σε περίπου 6ω.

Τρένο και στο χοστελ που ήταν κοντά στο darling harbour.
Φτάνω Παρασκευή κατά τις 10μμ στο darling harbour και δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Τι στο καλό γίνεται εδώ αναρωτιέμαι. Μου έκανε εντύπωση αυτή η ησυχία.

Χωρίς δεδομένα στο κινητό, όχι πολύ εύκολα σε άγνωστη πόλη, αλλά η πόλη αυτή μου έδειξε με το καλησπέρα πόσο φιλόξενη και προσιτή είναι σε όλους.

Βρίσκω το χοστελ με την βοήθεια μιας κοπέλας που έμενε στην γειτονιά. Δεν ήταν πολύ εύκολο να βρεις την ακριβή τοποθεσία.

Όλα καλά λοιπόν και ξημερώνει η μέρα της συναυλίας. Από το πρωί ξεκίνησα με μια μεγάλη βόλτα προς την γέφυρα, την όπερα. Πόσο όμορφα είναι για περπάτημα σκεφτόμουν.

Κι αμέσως άρχισα τις συγκρίσεις με την Αθήνα. Δεν ωφελεί.

Τέλος πάντων, ο ήλιος έκαιγε, είχε πολύ ωραίο καιρό με όχι πολλή ζέστη. Ο,τι πρέπει για να καείς.

Χρησιμοποίησα και τα μέσα αρκετά γενικά, όπου με διευκόλυνε πάρα πολύ το γεγονός ότι αντί για εισιτήριο μπορούσες να χρησιμοποιείς την χρεωστική σου. Για την συγκεκριμένη μέρα δε και τους κατόχους εισιτηρίων, χρησιμοποιούσες το ηλ. εισιτήριο για να μπαινοβγαίνεις κι η χρέωση μηδενική.
Είχαν βάλει έξτρα τρένα για να διευκολύνεται ο κόσμος και γενικά είδα έναν σεβασμό προς τους πολίτες που εδώ δεν ξέρουμε καν ότι μπορεί να είναι κι έτσι η ζωή. Εύκολη.

Στους οδηγούς λεωφορείων όλοι χελοου και θενκ γιου φεύγοντας. Ευγενέστατοι άνθρωποι. Μου τη δίνει που μ' εντυπωσιάζει το φυσιολογικό.

Στο γήπεδο, όλοι άνετοι. Χωρίς μετρητά και κουβαληματα. Είχα την φωτ. μηχανή και μου κράτησαν την τσάντα επειδή δεν επιτρεπόταν. Την πήρα φεύγοντας.
Το λάιβ εξαιρετικό. Οι άνθρωποι πολύ φιλικοί κι ωραίοι.

Την άλλη μέρα πήγα με το λεωφορείο προς την Bondi beach. Πολύς κόσμος, Κυριακή και καλός καιρός, λογικό.

Και να ξαναπώ τι ωραία μονοπάτια για περπάτημα. Δίπλα στον ωκεανό. Καταπληκτική διαδρομή προς την Coogee beach. Εγώ τα παράτησα κάπου πριν το τέλος γιατί τα 'φτυσα και μόλις είδα την στάση του λεωφορείου, το είδα ως σημάδι .
Πίσω στην γειτονιά μου κι ευκαιρία να δοκιμάσω καγκουρο σκέφτηκα. Μην με βρίσετε.

Την επομένη κινήθηκα εκτός κέντρου. Σε μια γειτονιά κάπως πιο βιομηχανική. Με πολλά βιντατζ μαγαζια. Μου άρεσε. Φυσικά, δεν ήταν τόσο καθαρή και περιποιημένη, αλλά είχε το ενδιαφέρον της.
Την τελευταία μέρα επισκέφτηκα το μουσειο της Αυστραλίας όπου είχε μια συλλογή για το Περού. Αυτός ήταν ο λόγος να μπω, μην γελάτε. Ωραίο ήταν.

Πίσω στον σταθμό των τρένων, να παραλάβω τα πράγματα που έχω αφήσει στο storage και βραδινό τρένο για Μελβούρνη.

Στο τρένο είχε φαγητό, νόστιμο και οικονομικό για δεδομένα Αυστραλίας πάντα.

 

[TsAnn]

 

[Nikos1986]

Πολύ ετερόκλητοι προορισμοί και εικόνες σε αυτό το ταξίδι, με κερασάκι στην τούρτα και τη συναυλία!!!

Για την Αυστραλία θα συμφωνήσω, πολύ ευγενικός κόσμος και μέρη για μεγάλες βόλτες ακόμα και στο κέντρο.

Το Darling Harbor ήταν άδειο γιατί όλοι θα ήταν δίπλα στο Rocks και στη Cirqular Quay

(έφτασες μέχρι το νεκροταφείο, η Coogee είναι παραδίπλα)

Μου είχε κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση ότι εκεί είχα δει τηλεοράσεις στις στάσεις των λεωφορείων…

Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία ξεκινάς, περιμένω κι εγώ τη συνέχεια!!!

 

[TsAnn]

Μελβούρνη

Φτάνω στην Μελβούρνη μετά από ένα σχετικά άνετο ταξίδι περίπου 12ω και με υποδέχεται βροχερή.
Τώρα όντως έφυγα απ' το Σίδνεϊ για να βρω αυτό?
Η πρώτη εντύπωση δεν ήταν η καλύτερη.

Βρίσκω να βγάλω την μυκι (κάρτα για τα μμμ) παίρνω το τραμ και φτάνω σε λίγα λεπτά στο χοστελ για τσεκ ιν.
Άφησα πράγματα και ξαναβγήκα. Πρώτες βόλτες προς τον ποταμό Yarra και στο κέντρο. Χαλαρά και με ψιλόβροχο.

Γύρισα νωρίς για μπάνιο κι ύπνο καθώς ο καιρός χειροτέρευε.
Κάτι οι εναλλαγές του καιρού, κάτι η ταλαιπωρία, άρχισα να μην νιώθω και πολύ καλά. Κι είχα ξεχάσει και τα ντεπον.

Η επομένη ξεκίνησε με Μπαν μι και λίγο ήλιο. Τα πάρκα ήταν το καλύτερο κομμάτι της πόλης. Επισκέφτηκα το μουσείο μετανάστευσης.
Chinatown, γειτονιές. Νόμιζα πως είχα δει πολυπολιτισμικές πόλεις. Ε, σε τέτοιο βαθμό δεν είχα.
Έκατσα και για μπίρες τούτο το βράδι. Πανάκριβες. Σ' αυτό το ταξίδι δεν ήταν πολύ εύκολο ολίγον αλκοόλ.

Το πρωί ξεκίνησα με το Victoria Market για πρωινό και λίγα δωράκια.
Κι αργότερα πήγα προς παραλίες.
Ωραίες δεν τις λες. Καλά, για μπάνιο ούτε θα το σκεφτόμουν, για βόλτα όμως ήταν όμορφα.
Brighton με τα όμορφα bathing boxes και St Kilda στην οποία έφαγα κι ωραιότατο ελληνικό σουβλάκι με συνοδεία μπίρας.

Καλά ήταν. Ώρα για άλλες εικόνες.

 

[TsAnn]

 

[varioAthens]

Μα τι απιστευτος συνδυασμος προορισμων! Πολυ χαιρομαι που αποφασισες να γραψεις ιστορια για ταξιδι σου... μηπως τωρα που ξεκινησες να σκεφτεις να γραψεις και για τις προηγουμενες ταξιδαρες σου?

 

[TsAnn]

Μα τι απιστευτος συνδυασμος προορισμων! Πολυ χαιρομαι που αποφασισες να γραψεις ιστορια για ταξιδι σου... μηπως τωρα που ξεκινησες να σκεφτεις να γραψεις και για τις προηγουμενες ταξιδαρες σου?

Ευχαριστώ πολύ!! Μια ιστορία έπρεπε να γραφτεί κι είπα να είναι αυτό το ψιλό ασύνδετο ταξίδι. Ολόκληρο φλουρί κέρδισα άλλωστε οπότε την χρωστούσα.
Για άλλη δεν ξέρω, δεν είμαι και πολύ καλή στο γράψιμο, αλλά θα το παλέψω