Μπράβο Pattyyy πολύ καλή η περιγραφή σου, χωρίς να κουράζει και με σημαντικές λεπτομέρειες, ότι πρέπει δηλ. για όσους από μας δεν έχουμε πραγματοποιήσει ταξίδι εκτός ευρώπης. Ανυπομονώ να διαβάσω τη συνέχεια της ιστορίας σου, ιδιαιτέρως το κομμάτι με τον αμαζόνιο...
pattyyy
Member
- Μηνύματα
- 1.565
- Likes
- 1.271
- Επόμενο Ταξίδι
- χμ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- νότια αφρική
Σε ευχαριστώ πολύ maxoula! Ο Αμαζόνιος είναι πράγματι το πιο περιπετειώδες και σίγουρα ένα από τα συναρπαστικότερα κομμάτια του ταξιδιού.
pattyyy
Member
- Μηνύματα
- 1.565
- Likes
- 1.271
- Επόμενο Ταξίδι
- χμ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- νότια αφρική
Εξερευνώντας παραδεισένια τοπία στο Tayrona Park
Κυριακή πρωί με την αυγούλα (για την ακρίβεια πριν την αυγούλα!) εγκαταλείπουμε το ξενοδοχείο και με ταξί μεταφερόμαστε στο βασικό αεροδρόμιο της Bogota, το El Dorado, όπου η κοπέλα στον γκισέ του check-in μας ενημερώνει στα ισπανικά φυσικά (γιατί το 99% του πληθυσμού μιλά μόνο ισπανικά, γεγονός που καθιστά απαραίτητη την γνώση βασικών εκφράσεων επικοινωνίας!) ότι η πτήση μας αναχωρεί από το άλλο αεροδρόμιο της Bogota, το Puente Aereo. Το Puente Aereo είναι ένα μικρότερο αεροδρόμιο που βρίσκεται ένα χιλιόμετρο πριν το El Dorado και εξυπηρετεί κυρίως εσωτερικές πτήσεις της Avianca (κολομβιανή αεροπορική εταιρεία). Παρά λοιπόν το γεγονός ότι στο mail της κράτησης καθώς και σε πρόσφατο τσεκάρισμα του site της εταιρείας φαίνεται πως η πτήση αναχωρεί από το El Dorado, τελικά το αεροπλάνο αναχωρεί από το Puente Aereo. To ίδιο ακριβώς συνέβη και σε μία ακόμα πτήση που είχαμε στη συνέχεια του ταξιδιού με την Avianca. Γι'αυτό χρειάζεται λίγο προσοχή (ενδεχομένως κάποια επικοινωνία με την εταιρεία λίγες μέρες πριν την πτήση)!
Παίρνουμε λοιπόν από το El Dorado το λεωφορειάκι που συνδέει τα δύο αεροδρόμια δωρεάν και σε λιγότερο από 10 λεπτά βρισκόμαστε στο πολυπόθητο Puente Aereo. Στις 7:30 απογειωνόμαστε on time και μετά από 90 λεπτά πτήσης με την Avianca προσγειωνόμαστε στη Santa Marta. Το κόστος της one way πτήσης ήταν 85 ευρώ το άτομο.
Η Santa Marta είναι μία παραθαλάσσια, τουριστική πόλη στη βόρεια ακτή της Κολομβίας, η οποία περιβάλλεται από τα γαλάζια νερά της Καραϊβικής. Μετά τη θεαματική προσγείωση στο διάδρομο δίπλα ακριβώς στη θάλασσα αντικρίσαμε ένα μικρό, πνιγμένο στο πράσινο αεροδρόμιο και αισθανθήκαμε την έντονα κολλώδη ζέστη της Καραϊβικής. Αλλάζουμε ,λοιπόν,στα γρήγορα ρούχα στο αεροδρόμιο και παίρνουμε το γεμάτο τοπικό χρώμα λεωφορειάκι το οποίο θα μας μεταφέρει στην πόλη της Santa Marta έναντι 2 ευρώ έκαστος. Κατά τη 1 ώρα της διαδρομής "ρουφούσαμε" τις πρώτες ουσιαστικά γνήσιες εικόνες της διαδρομής υπό τους ήχους δυνατής σάλσα μουσικής. Ήλιος, θάλασσα, πολύχρωμα φτωχικά σπιτάκια, άπειροι μικροπωλητές στους δρόμους και μελαμψός κόσμος που ανεβαίνει στο λεωφορείο μέχρι αυτό να γεμίσει ασφυκτικά. Σιγά-σιγά μπαίνουμε στο κλίμα!
Τερματικός σταθμός του λεωφορείου ήταν το bus terminal στη Santa Marta γεγονός που δε μας εξυπηρετούσε ιδιαίτερα καθώς καθαυτός ο προορισμός
μας δεν ήταν η Santa Marta αλλά το Tayrona Park. To λεωφορείο από Santa Marta για Τayrona Park αναχωρεί μόνο από το Mercado, την τοπική αγορά τροφίμων της πόλης, η οποία βρίσκεται μακριά τόσο από το bus terminal όσο και από το τουριστικό κέντρο της Santa Marta. Mε μία μικρή, ευγενική παράκαμψη του οδηγού από το σύνηθες δρομολόγιο βρεθήκαμε σε απόσταση 100 μέτρων από την αφετηρία του λεωφορείου για Tayrona Park στο Μercado. Αφού προμηθευτήκαμε νερό και προμήθειες φαγητού (στο internet είχαμε εντοπίσει αρνητικές πληροφορίες για την ποιότητα, τις τιμές και την ασφάλεια του φαγητού των εστιατορίων του πάρκου) επιβιβαστήκαμε στο περιβόητο λεωφορειάκι. Μετά από 1 ώρα και 20 λεπτά όμορφης δασικής διαδρομής και έναντι 5 ευρώ ο καθένας φτάνουμε στην είσοδο του πάρκου. Εκεί πληρώσαμε 15 ευρώ είσοδο στο πάρκο και επιβιβαστήκαμε στο τρίτο κατά σειρά λεωφορειάκι της ημέρας το οποίο με εισιτήριο 1 ευρώ μας μετέφερε σε 10 λεπτά στην τοποθεσία Canaveral, το τελευταίο σημείο του πάρκου το οποίο είναι προσβάσιμο με όχημα. Τέρμα τα λεωφορεία για σήμερα! Κι εδώ αρχίζουν τα ωραία...
Το Tayrona Park είναι ένα από τα πολλά εθνικά πάρκα της Κολομβίας το οποίο επιλέξαμε να επισκεφτούμε λόγω των μοναδικών εικόνων φυσικής ομορφιάς που προσφέρει. Πρόκειται για μια αχανή δασική έκταση η οποία καταλήγει σε υπέροχες ακτές στην Καραϊβική. Καταπράσινοι λόφοι, λευκή άμμος, γαλάζια νερά! Ένα μικρό μέρος του πάρκου έχει αξιοποιηθεί τουριστικά με δασικά μονοπάτια, λίγα καταλύματα και εστιατόρια. Το μεγαλύτερο τμήμα του πάρκου είναι απροσπέλαστο καθώς πρόκειται για παρθένο rainforest. Η προσπάθεια εξερεύνησής του πέρα από τα τουριστικά μονοπάτια θεωρείται παρακινδυνευμένη καθώς τις τελευταίες δεκαετίες λάμβαναν έντονα χώρα παράνομες δραστηριότητες παραγωγής και διακίνησης ναρκωτικών στην έκτασή του. Φημολογείται ότι τα παραπάνω εξακολουθούν να συμβαίνουν στα άδυτά του.
Όσον αφορά τη διαμονή στο πάρκο οι επιλογές είναι τρεις. Αν θέλει κανείς ένα κεραμίδι (ή καλύτερα μια αχυροσκεπή!) πάνω από το κεφάλι του θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα ecohabs και τις cabins του πάρκου. Τα ecohabs είναι μικρά δίπατα σπιτάκια, σχετικά πολυτελή, με ωραία θέα στη θάλασσα. Κάτι σαν καλύβες πολυτελείας, θα έλεγα...Με 2 βασικά μειονεκτήματα, τη θέση τους και την τιμή τους. Βρίσκονται στην αρχή σχετικά του πάρκου (μακριά από τα πιο όμορφα σημεία!) και η διανυκτέρευση κοστίζει γύρω στα 200 ευρώ (πολύ ακριβή σε σχέση με αυτό που παρέχουν). Oι cabins είναι πιο απλά σπιτάκια, χωρίς θέα, στην πρώτη εκ των δύο κεντρικών περιοχών του πάρκου. Η τιμή τους γύρω στα 100-120 ευρώ τη βραδιά, θεωρώ ότι είναι ακριβή σε σχέση με αυτό που προσφέρουν, αν και αποτελεί τη φτηνότερη επιλογή "κλειστής" διαμονής στο πάρκο. Η δεύτερη λύση διαμονής είναι οι σκηνές που βρίσκονται στα κάμπινγκ του πάρκου, γεγονός όμως που προϋποθέτει τη μεταφορά του απαραίτητου εξοπλισμού (υπνόσακους κλπ) από τον επισκέπτη. Τρίτη επιλογή διαμονής είναι οι αιώρες στα κάμπινγκ, οι οποίες τελικά μας κέρδισαν!
Τα κάμπινγκ του πάρκου βρίσκονται στις περιοχές Arrecifes και El Cabo de San Juan. Στην κάθε περιοχή βρίσκονται 3-4 διαφορετικά κάμπινγκ. Εμείς επιλέξαμε το camping Υuluka της εταιρείας Aviatur στην Arrecifes. Η Arrecifes είναι η πρώτη ακτή που συναντά κανείς μετά από 45 περίπου λεπτά περπάτημα από το Canaveral. Μετά από άλλα 45 λεπτά περπάτημα βρίσκεται στο El Cabo de San Juan (μιάμησι ώρα συνολικά από την έναρξη του μονοπατιού). Το camping Yuluka είναι το πρώτο στην Arrecifes, ελάχιστα ακριβότερο από τα υπόλοιπα όμως σαφώς καλύτερο από άποψη αισθητικής και καθαριότητας. Σε έναν ανοιχτό περιφερειακά αλλά στεγασμένο, μέσα στη φύση, χώρο βρίσκονταν οι χαριτωμένες (αν και σχετικά μικρές) αιώρες με τις κουνουπιέρες τους. Δίπλα ακριβώς βρίσκονταν τα lockers για τα backpack και παραδίπλα τα πεντακάθαρα και στυλάτα μπάνια. Η τιμή για τη "διαμονή" στην αιώρα είναι 10 ευρώ τη βραδιά. Το συγκεκριμένο camping ανήκει στην αξιόπιστη εταιρεία Aviatur η οποία είναι αυτή που διαχειρίζεται επιπλέον τα ecohabs και τα cabins. Parque Nacional Natural Tayrona
Κυριακή μεσημεράκι λοιπόν και βρισκόμαστε στο Canaveral την περιοχή από όπου ξεκινάει το μονοπάτι εισόδου στο πάρκο. Η διαδρομή από εκεί ως την ακτή Arrecifes είναι 45 λεπτά, σύμφωνα με τους οδηγούς. Με τα δεκάκιλα backpack στην πλάτη το πράγμα αλλάζει. Μας πήρε λίγο παραπάνω από μια ώρα καθώς η κούραση ήταν μεγάλη, η ζέστη έντονη και οι στάσεις απαραίτητες. Η διαδρομή ήταν απλά υπέροχη μέσα στο τροπικό δάσος. Πανύψηλα καταπράσινα δέντρα με εντυπωσιακούς κορμούς περιβάλλονταν από πεταλούδες, παπαγάλους και ινδικά χοιρίδια...Εκτάσεις γεμάτες κοκοφοίνικες εναλλάσσονταν με view points με εντυπωσιακή θέα στις ακτές της Καραϊβικής...Τοπία υπέροχα, μαγευτικά...Το μονοπάτι έχει μικρή-μέτρια δυσκολία όμως με το backpack αυτή πολλαπλασιάζεται λόγω βάρους και ευκολότερης απώλειας ισορροπίας (ιδίως στα σημεία όπου στη διαδρομή υπήρχαν βραχάκια, χωμάτινα σκαλοπάτια και βάδιση στην άμμο κάτω από τον ήλιο).
Φτάνοντας στην Arrecifes σπεύσαμε να φορέσουμε τα μαγιό μας και να αφήσουμε τα πράγματα στα lockers. H ακτή Arrecifes αποτελεί ένα άγριας ομορφιάς τοπίο, ακατάλληλη όμως για κολύμπι...Αχανής πλατιά παραλία με λευκή άμμο, και μεγάλα κύματα. Καταπράσινοι λόφοι με σκεπασμένες από ομίχλη κορυφές την περιβάλλουν. Μικρά "ποταμάκια" με βαλτώδη, πράσινα νερά γεμάτα πανέμορφα πτηνά μαγνητίζουν το βλέμμα. Και ηρεμία παντού, απόλυτη ηρεμία..Η φύση στο μεγαλείο της...
Μετά από 20 περίπου λεπτά περπάτημα στην υπέροχη ακτή και αφού ανεβοκατεβήκαμε κάποια βραχάκια φτάσαμε σε μια γειτονική παραλία, την Piscina. Μακρόστενη αμμώδης παραλία γεμάτη κοκοφοίνικες και γαλάζια, ήρεμα νερά. Εκεί απολαύσαμε ένα ωραιότατο απογευματινό μπανάκι, έναν παράδοξο καυγά στη λευκή άμμο ανάμεσα σε έναν σκύλο και έναν πίθηκο, και στιγμές χαλάρωσης...
Ο ήλιος είχε μόλις δύσει όταν πήραμε το δρόμο της επιστροφής, ιδανική ώρα για φωτογραφίες και χαλαρή βόλτα θαυμάζοντας το παραδεισένιο τοπίο. Φτάνοντας στις αιώρες κάναμε τρελό μπανάκι στις ημιανοιχτές στη φύση ντουζιέρες, φορέσαμε τα μακρυμάνικά μας, ψεκαστήκαμε με το αντικουνουπικό και απολαύσαμε το καλύτερο πικ-νικ της ζωής μου σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο δίπλα στο camping. Λιγοστά ξύλινα τραπεζάκια μέσα στο δάσος σε ένα ύψωμα που ατένιζε την ακτή. Super! Bράδυ στο Tayrona και τι καλύτερο από χαλάρωση στις αιώρες ακούγοντας μόνο τους ήχους της φύσης...Γρυλίσματα και τον μακρινό παφλασμό των κυμάτων... Κάπως έτσι μας πήρε γλυκά ο ύπνος...
Για καλή μας (τελικά!) τύχη η εποχή που ταξιδέψαμε ήταν low season (rainy season για την ακρίβεια!) με αποτέλεσμα να πετυχαίνουμε πολύ καλές τιμές και ελάχιστους τουρίστες (κυρίως ισπανόφωνους, πλην της Bogota όπου συναντήσαμε και Ευρωπαίους+Βορειοαμερικάνους). Έτσι απολαύσαμε πολλά μοναδικά μέρη, όπως το Tayrona Park, ανενόχλητοι, χωρίς την αναπόφευκτη βαβούρα της high season. Όσον αφορά τις βροχές, κόντρα στις προβλέψεις των μετεωρολογικών sites, όπου κι αν πηγαίναμε μας περιέβαλε ένα πέπλο ηλιοφάνειας και καλοκαιρίας!
Nωρίς το πρωί (χαράματα για την ακρίβεια!) της Δευτέρας ξυπνάμε από τα τιτιβίσματα των πουλιών και το απαλό θρόισμα των δέντρων. Κι όμως, δεν ονειρεύομαι, απλά βρίσκομαι στον παράδεισο...Μαγιό ξανά και φύγαμε! Ακολουθούμε τη διαδρομή του προηγούμενου απογεύματος, τυλιγμένη στη μαγεία της αυγής..Προσπερνάμε την Piscina με σκοπό να φτάσουμε στο El Cabo de San Juan. Παρερμηνεύοντας όμως τις ισπανικές οδηγίες ενός ντόπιου κυρίου στην Piscina ακολουθούμε ένα λάθος μονοπάτι το οποίο ξεκινά λίγα μέτρα πριν το σωστό. Το λάθος μονοπάτι είναι σχετικά άγριο με πολύ πυκνά δέντρα, βραχάκια και τρεχούμενα νερά (όποιος έχει δει το lost μπορεί να το φανταστεί). Η δυσκολία του από ένα σημείο και μετά μας υποψιάζει ότι κάτι δεν πάει καλά και πράγματι μετά από 15 λεπτά περπάτημα καταλήγουμε σε αδιέξοδο. Nevermind! Ήταν τόσο όμορφη η διαδρομή που άξιζε την παράκαμψη. Επιστρέφουμε στην piscina, ακολουθούμε το σωστό, ομαλό μονοπάτι αυτή τη φορά και μετά από 30 λεπτά φτάνουμε στον προορισμό μας. El Cabo de San Juan, ένας πανέμορφος, εξωτικός κόλπος...Οι επισκέπτες του μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, κι έτσι όλο το πρωί χαλαρώνουμε στην αγκαλιά του..
Με ορμητήριο το San Juan μπορεί κανείς να ανακαλύψει και 3-4 ακόμα παραλίες με δυσκολότερη πρόσβαση. Εμείς δεν το επιδιώξαμε γιατί δεν είχαμε τη χρονική πολυτέλεια και ούτως ή άλλως στις παραλίες ήμασταν σχεδόν μόνοι μας και δεν χρειαζόταν να βρούμε κάτι πιο ερημικό. Όσον αφορά τις 2 παραλίες που επισκέφτηκα (Piscina και San Juan) αυτό που με εντυπωσίασε κυρίως είναι το πανέμορφο τοπίο στο σύνολό του κι όχι τόσο η θάλασσα και τα νερά καθαυτά. Θα έλεγα δηλαδή πως ενδείκνυνται κυρίως για χαλάρωση και φωτογραφική αποθανάτιση παρά για κολύμπι.
Λίγες ώρες μετά επιστρέφουμε στο camping και ακολουθούμε την ιεροτελεστία της προηγούμενης! Μπανάκι στη φύση, πικ-νικ στην ειδυλλιακή τοποθεσία και αναχώρηση. Αυτή τη φορά όμως θέλαμε να απολαύσουμε χαλαροί την ομορφιά της διαδρομής. Γι'αυτό εκμεταλλευτήκαμε τη δυνατότητα που υπάρχει να σου μεταφέρουν τα πράγματα κάποιοι ντόπιοι στις πλάτες ενός αλόγου. Ξεπερνώντας το φόβο μας για κλοπή και άλλα δυσμενή σενάρια, φορτώσαμε τα backpack στην πλάτη του άτυχου ζωντανού (2 backpack στην πλάτη ενός αλόγου έναντι 7 ευρώ και τα δύο) και ευχηθήκαμε
να τα βρούμε ακέραια 1 ώρα μετά στο Canaveral. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά και μετά από 45 λεπτά απολαυστικής και ανάλαφρης(!) διαδρομής συναντήσαμε τα backpack. Aπό εκεί και πέρα η πορεία μας ήταν γνωστή. Λεωφορειάκι για την είσοδο του πάρκου κι από εκεί λεωφορείο για Santa Marta.
Στην καρδιά του μεσημεριού βρισκόμαστε στο Mercado της Santa Marta, όπου παίρνουμε ταξί κι έναντι 2 ευρώ σε 5 λεπτά βρισκόμαστε στο τουριστικό κέντρο της πόλης. Βολτούλα στο παραθαλάσσιο Parque Bolivar και τους τριγύρω δρόμους που σφύζουν από ζωή, ανάληψη χρημάτων από ATM και φύγαμε. Ταξί ξανά για το bus terminal, με 2 ευρώ ξανά, 15 λεπτά απόσταση. Από εκεί παίρνουμε λεωφορείο με προορισμό την Καρταγένα. 5 ώρες διαδρομή, 10 ευρώ το εισιτήριο, οπωσδήποτε μπουφανάκι (κλιματιστικό σε θερμοκρασίες ψυγείου).
Η διαδρομή από τη Santa Marta στην Cartagena είναι υπέροχη καθώς στο μεγαλύτερο μέρος της είναι παραθαλάσσια. Από το παράθυρο χαζεύω μικρά ψαροχώρια με φτωχικά, χρωματιστά σπιτάκια με τσίγκινες οροφές..Παιδάκια που παίζουν ανέμελα στους χωματόδρομους..Γιαγιάδες που κουνιούνται νωχελικά στην κουνιστή πολυθρόνα δίπλα στην εξώπορτά τους..Πωλητές στο δρόμο να επιδεικνύουν την καλή τους ψαριά..Μελαγχολικά τοπία που χαρίζουν οι λιμνοθάλασσες..Οικισμούς από καλύβες, όπου η φτώχεια που κρύβεται μέσα και γύρω τους συγκλονίζει τον ασυνήθιστο σε τέτοιες παραστάσεις νου μου..Εικόνες τόσο διαφορετικές..Όλα αυτά έρχεται κάποια στιγμή να τα φωτίσει ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα μέσα στα γαλάζια νερά της Καραϊβικής...
Βραδάκι πια φτάνουμε στην Cartagena κι ένα νέο κεφάλαιο αποικιοκρατίας, ιστορίας, ρομαντισμού και γεύσεων ξεκινά!
Κυριακή πρωί με την αυγούλα (για την ακρίβεια πριν την αυγούλα!) εγκαταλείπουμε το ξενοδοχείο και με ταξί μεταφερόμαστε στο βασικό αεροδρόμιο της Bogota, το El Dorado, όπου η κοπέλα στον γκισέ του check-in μας ενημερώνει στα ισπανικά φυσικά (γιατί το 99% του πληθυσμού μιλά μόνο ισπανικά, γεγονός που καθιστά απαραίτητη την γνώση βασικών εκφράσεων επικοινωνίας!) ότι η πτήση μας αναχωρεί από το άλλο αεροδρόμιο της Bogota, το Puente Aereo. Το Puente Aereo είναι ένα μικρότερο αεροδρόμιο που βρίσκεται ένα χιλιόμετρο πριν το El Dorado και εξυπηρετεί κυρίως εσωτερικές πτήσεις της Avianca (κολομβιανή αεροπορική εταιρεία). Παρά λοιπόν το γεγονός ότι στο mail της κράτησης καθώς και σε πρόσφατο τσεκάρισμα του site της εταιρείας φαίνεται πως η πτήση αναχωρεί από το El Dorado, τελικά το αεροπλάνο αναχωρεί από το Puente Aereo. To ίδιο ακριβώς συνέβη και σε μία ακόμα πτήση που είχαμε στη συνέχεια του ταξιδιού με την Avianca. Γι'αυτό χρειάζεται λίγο προσοχή (ενδεχομένως κάποια επικοινωνία με την εταιρεία λίγες μέρες πριν την πτήση)!
Παίρνουμε λοιπόν από το El Dorado το λεωφορειάκι που συνδέει τα δύο αεροδρόμια δωρεάν και σε λιγότερο από 10 λεπτά βρισκόμαστε στο πολυπόθητο Puente Aereo. Στις 7:30 απογειωνόμαστε on time και μετά από 90 λεπτά πτήσης με την Avianca προσγειωνόμαστε στη Santa Marta. Το κόστος της one way πτήσης ήταν 85 ευρώ το άτομο.
Η Santa Marta είναι μία παραθαλάσσια, τουριστική πόλη στη βόρεια ακτή της Κολομβίας, η οποία περιβάλλεται από τα γαλάζια νερά της Καραϊβικής. Μετά τη θεαματική προσγείωση στο διάδρομο δίπλα ακριβώς στη θάλασσα αντικρίσαμε ένα μικρό, πνιγμένο στο πράσινο αεροδρόμιο και αισθανθήκαμε την έντονα κολλώδη ζέστη της Καραϊβικής. Αλλάζουμε ,λοιπόν,στα γρήγορα ρούχα στο αεροδρόμιο και παίρνουμε το γεμάτο τοπικό χρώμα λεωφορειάκι το οποίο θα μας μεταφέρει στην πόλη της Santa Marta έναντι 2 ευρώ έκαστος. Κατά τη 1 ώρα της διαδρομής "ρουφούσαμε" τις πρώτες ουσιαστικά γνήσιες εικόνες της διαδρομής υπό τους ήχους δυνατής σάλσα μουσικής. Ήλιος, θάλασσα, πολύχρωμα φτωχικά σπιτάκια, άπειροι μικροπωλητές στους δρόμους και μελαμψός κόσμος που ανεβαίνει στο λεωφορείο μέχρι αυτό να γεμίσει ασφυκτικά. Σιγά-σιγά μπαίνουμε στο κλίμα!
Τερματικός σταθμός του λεωφορείου ήταν το bus terminal στη Santa Marta γεγονός που δε μας εξυπηρετούσε ιδιαίτερα καθώς καθαυτός ο προορισμός
μας δεν ήταν η Santa Marta αλλά το Tayrona Park. To λεωφορείο από Santa Marta για Τayrona Park αναχωρεί μόνο από το Mercado, την τοπική αγορά τροφίμων της πόλης, η οποία βρίσκεται μακριά τόσο από το bus terminal όσο και από το τουριστικό κέντρο της Santa Marta. Mε μία μικρή, ευγενική παράκαμψη του οδηγού από το σύνηθες δρομολόγιο βρεθήκαμε σε απόσταση 100 μέτρων από την αφετηρία του λεωφορείου για Tayrona Park στο Μercado. Αφού προμηθευτήκαμε νερό και προμήθειες φαγητού (στο internet είχαμε εντοπίσει αρνητικές πληροφορίες για την ποιότητα, τις τιμές και την ασφάλεια του φαγητού των εστιατορίων του πάρκου) επιβιβαστήκαμε στο περιβόητο λεωφορειάκι. Μετά από 1 ώρα και 20 λεπτά όμορφης δασικής διαδρομής και έναντι 5 ευρώ ο καθένας φτάνουμε στην είσοδο του πάρκου. Εκεί πληρώσαμε 15 ευρώ είσοδο στο πάρκο και επιβιβαστήκαμε στο τρίτο κατά σειρά λεωφορειάκι της ημέρας το οποίο με εισιτήριο 1 ευρώ μας μετέφερε σε 10 λεπτά στην τοποθεσία Canaveral, το τελευταίο σημείο του πάρκου το οποίο είναι προσβάσιμο με όχημα. Τέρμα τα λεωφορεία για σήμερα! Κι εδώ αρχίζουν τα ωραία...
Το Tayrona Park είναι ένα από τα πολλά εθνικά πάρκα της Κολομβίας το οποίο επιλέξαμε να επισκεφτούμε λόγω των μοναδικών εικόνων φυσικής ομορφιάς που προσφέρει. Πρόκειται για μια αχανή δασική έκταση η οποία καταλήγει σε υπέροχες ακτές στην Καραϊβική. Καταπράσινοι λόφοι, λευκή άμμος, γαλάζια νερά! Ένα μικρό μέρος του πάρκου έχει αξιοποιηθεί τουριστικά με δασικά μονοπάτια, λίγα καταλύματα και εστιατόρια. Το μεγαλύτερο τμήμα του πάρκου είναι απροσπέλαστο καθώς πρόκειται για παρθένο rainforest. Η προσπάθεια εξερεύνησής του πέρα από τα τουριστικά μονοπάτια θεωρείται παρακινδυνευμένη καθώς τις τελευταίες δεκαετίες λάμβαναν έντονα χώρα παράνομες δραστηριότητες παραγωγής και διακίνησης ναρκωτικών στην έκτασή του. Φημολογείται ότι τα παραπάνω εξακολουθούν να συμβαίνουν στα άδυτά του.
Όσον αφορά τη διαμονή στο πάρκο οι επιλογές είναι τρεις. Αν θέλει κανείς ένα κεραμίδι (ή καλύτερα μια αχυροσκεπή!) πάνω από το κεφάλι του θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα ecohabs και τις cabins του πάρκου. Τα ecohabs είναι μικρά δίπατα σπιτάκια, σχετικά πολυτελή, με ωραία θέα στη θάλασσα. Κάτι σαν καλύβες πολυτελείας, θα έλεγα...Με 2 βασικά μειονεκτήματα, τη θέση τους και την τιμή τους. Βρίσκονται στην αρχή σχετικά του πάρκου (μακριά από τα πιο όμορφα σημεία!) και η διανυκτέρευση κοστίζει γύρω στα 200 ευρώ (πολύ ακριβή σε σχέση με αυτό που παρέχουν). Oι cabins είναι πιο απλά σπιτάκια, χωρίς θέα, στην πρώτη εκ των δύο κεντρικών περιοχών του πάρκου. Η τιμή τους γύρω στα 100-120 ευρώ τη βραδιά, θεωρώ ότι είναι ακριβή σε σχέση με αυτό που προσφέρουν, αν και αποτελεί τη φτηνότερη επιλογή "κλειστής" διαμονής στο πάρκο. Η δεύτερη λύση διαμονής είναι οι σκηνές που βρίσκονται στα κάμπινγκ του πάρκου, γεγονός όμως που προϋποθέτει τη μεταφορά του απαραίτητου εξοπλισμού (υπνόσακους κλπ) από τον επισκέπτη. Τρίτη επιλογή διαμονής είναι οι αιώρες στα κάμπινγκ, οι οποίες τελικά μας κέρδισαν!
Τα κάμπινγκ του πάρκου βρίσκονται στις περιοχές Arrecifes και El Cabo de San Juan. Στην κάθε περιοχή βρίσκονται 3-4 διαφορετικά κάμπινγκ. Εμείς επιλέξαμε το camping Υuluka της εταιρείας Aviatur στην Arrecifes. Η Arrecifes είναι η πρώτη ακτή που συναντά κανείς μετά από 45 περίπου λεπτά περπάτημα από το Canaveral. Μετά από άλλα 45 λεπτά περπάτημα βρίσκεται στο El Cabo de San Juan (μιάμησι ώρα συνολικά από την έναρξη του μονοπατιού). Το camping Yuluka είναι το πρώτο στην Arrecifes, ελάχιστα ακριβότερο από τα υπόλοιπα όμως σαφώς καλύτερο από άποψη αισθητικής και καθαριότητας. Σε έναν ανοιχτό περιφερειακά αλλά στεγασμένο, μέσα στη φύση, χώρο βρίσκονταν οι χαριτωμένες (αν και σχετικά μικρές) αιώρες με τις κουνουπιέρες τους. Δίπλα ακριβώς βρίσκονταν τα lockers για τα backpack και παραδίπλα τα πεντακάθαρα και στυλάτα μπάνια. Η τιμή για τη "διαμονή" στην αιώρα είναι 10 ευρώ τη βραδιά. Το συγκεκριμένο camping ανήκει στην αξιόπιστη εταιρεία Aviatur η οποία είναι αυτή που διαχειρίζεται επιπλέον τα ecohabs και τα cabins. Parque Nacional Natural Tayrona
Κυριακή μεσημεράκι λοιπόν και βρισκόμαστε στο Canaveral την περιοχή από όπου ξεκινάει το μονοπάτι εισόδου στο πάρκο. Η διαδρομή από εκεί ως την ακτή Arrecifes είναι 45 λεπτά, σύμφωνα με τους οδηγούς. Με τα δεκάκιλα backpack στην πλάτη το πράγμα αλλάζει. Μας πήρε λίγο παραπάνω από μια ώρα καθώς η κούραση ήταν μεγάλη, η ζέστη έντονη και οι στάσεις απαραίτητες. Η διαδρομή ήταν απλά υπέροχη μέσα στο τροπικό δάσος. Πανύψηλα καταπράσινα δέντρα με εντυπωσιακούς κορμούς περιβάλλονταν από πεταλούδες, παπαγάλους και ινδικά χοιρίδια...Εκτάσεις γεμάτες κοκοφοίνικες εναλλάσσονταν με view points με εντυπωσιακή θέα στις ακτές της Καραϊβικής...Τοπία υπέροχα, μαγευτικά...Το μονοπάτι έχει μικρή-μέτρια δυσκολία όμως με το backpack αυτή πολλαπλασιάζεται λόγω βάρους και ευκολότερης απώλειας ισορροπίας (ιδίως στα σημεία όπου στη διαδρομή υπήρχαν βραχάκια, χωμάτινα σκαλοπάτια και βάδιση στην άμμο κάτω από τον ήλιο).
Φτάνοντας στην Arrecifes σπεύσαμε να φορέσουμε τα μαγιό μας και να αφήσουμε τα πράγματα στα lockers. H ακτή Arrecifes αποτελεί ένα άγριας ομορφιάς τοπίο, ακατάλληλη όμως για κολύμπι...Αχανής πλατιά παραλία με λευκή άμμο, και μεγάλα κύματα. Καταπράσινοι λόφοι με σκεπασμένες από ομίχλη κορυφές την περιβάλλουν. Μικρά "ποταμάκια" με βαλτώδη, πράσινα νερά γεμάτα πανέμορφα πτηνά μαγνητίζουν το βλέμμα. Και ηρεμία παντού, απόλυτη ηρεμία..Η φύση στο μεγαλείο της...
Μετά από 20 περίπου λεπτά περπάτημα στην υπέροχη ακτή και αφού ανεβοκατεβήκαμε κάποια βραχάκια φτάσαμε σε μια γειτονική παραλία, την Piscina. Μακρόστενη αμμώδης παραλία γεμάτη κοκοφοίνικες και γαλάζια, ήρεμα νερά. Εκεί απολαύσαμε ένα ωραιότατο απογευματινό μπανάκι, έναν παράδοξο καυγά στη λευκή άμμο ανάμεσα σε έναν σκύλο και έναν πίθηκο, και στιγμές χαλάρωσης...
Ο ήλιος είχε μόλις δύσει όταν πήραμε το δρόμο της επιστροφής, ιδανική ώρα για φωτογραφίες και χαλαρή βόλτα θαυμάζοντας το παραδεισένιο τοπίο. Φτάνοντας στις αιώρες κάναμε τρελό μπανάκι στις ημιανοιχτές στη φύση ντουζιέρες, φορέσαμε τα μακρυμάνικά μας, ψεκαστήκαμε με το αντικουνουπικό και απολαύσαμε το καλύτερο πικ-νικ της ζωής μου σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο δίπλα στο camping. Λιγοστά ξύλινα τραπεζάκια μέσα στο δάσος σε ένα ύψωμα που ατένιζε την ακτή. Super! Bράδυ στο Tayrona και τι καλύτερο από χαλάρωση στις αιώρες ακούγοντας μόνο τους ήχους της φύσης...Γρυλίσματα και τον μακρινό παφλασμό των κυμάτων... Κάπως έτσι μας πήρε γλυκά ο ύπνος...
Για καλή μας (τελικά!) τύχη η εποχή που ταξιδέψαμε ήταν low season (rainy season για την ακρίβεια!) με αποτέλεσμα να πετυχαίνουμε πολύ καλές τιμές και ελάχιστους τουρίστες (κυρίως ισπανόφωνους, πλην της Bogota όπου συναντήσαμε και Ευρωπαίους+Βορειοαμερικάνους). Έτσι απολαύσαμε πολλά μοναδικά μέρη, όπως το Tayrona Park, ανενόχλητοι, χωρίς την αναπόφευκτη βαβούρα της high season. Όσον αφορά τις βροχές, κόντρα στις προβλέψεις των μετεωρολογικών sites, όπου κι αν πηγαίναμε μας περιέβαλε ένα πέπλο ηλιοφάνειας και καλοκαιρίας!
Nωρίς το πρωί (χαράματα για την ακρίβεια!) της Δευτέρας ξυπνάμε από τα τιτιβίσματα των πουλιών και το απαλό θρόισμα των δέντρων. Κι όμως, δεν ονειρεύομαι, απλά βρίσκομαι στον παράδεισο...Μαγιό ξανά και φύγαμε! Ακολουθούμε τη διαδρομή του προηγούμενου απογεύματος, τυλιγμένη στη μαγεία της αυγής..Προσπερνάμε την Piscina με σκοπό να φτάσουμε στο El Cabo de San Juan. Παρερμηνεύοντας όμως τις ισπανικές οδηγίες ενός ντόπιου κυρίου στην Piscina ακολουθούμε ένα λάθος μονοπάτι το οποίο ξεκινά λίγα μέτρα πριν το σωστό. Το λάθος μονοπάτι είναι σχετικά άγριο με πολύ πυκνά δέντρα, βραχάκια και τρεχούμενα νερά (όποιος έχει δει το lost μπορεί να το φανταστεί). Η δυσκολία του από ένα σημείο και μετά μας υποψιάζει ότι κάτι δεν πάει καλά και πράγματι μετά από 15 λεπτά περπάτημα καταλήγουμε σε αδιέξοδο. Nevermind! Ήταν τόσο όμορφη η διαδρομή που άξιζε την παράκαμψη. Επιστρέφουμε στην piscina, ακολουθούμε το σωστό, ομαλό μονοπάτι αυτή τη φορά και μετά από 30 λεπτά φτάνουμε στον προορισμό μας. El Cabo de San Juan, ένας πανέμορφος, εξωτικός κόλπος...Οι επισκέπτες του μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, κι έτσι όλο το πρωί χαλαρώνουμε στην αγκαλιά του..
Με ορμητήριο το San Juan μπορεί κανείς να ανακαλύψει και 3-4 ακόμα παραλίες με δυσκολότερη πρόσβαση. Εμείς δεν το επιδιώξαμε γιατί δεν είχαμε τη χρονική πολυτέλεια και ούτως ή άλλως στις παραλίες ήμασταν σχεδόν μόνοι μας και δεν χρειαζόταν να βρούμε κάτι πιο ερημικό. Όσον αφορά τις 2 παραλίες που επισκέφτηκα (Piscina και San Juan) αυτό που με εντυπωσίασε κυρίως είναι το πανέμορφο τοπίο στο σύνολό του κι όχι τόσο η θάλασσα και τα νερά καθαυτά. Θα έλεγα δηλαδή πως ενδείκνυνται κυρίως για χαλάρωση και φωτογραφική αποθανάτιση παρά για κολύμπι.
Λίγες ώρες μετά επιστρέφουμε στο camping και ακολουθούμε την ιεροτελεστία της προηγούμενης! Μπανάκι στη φύση, πικ-νικ στην ειδυλλιακή τοποθεσία και αναχώρηση. Αυτή τη φορά όμως θέλαμε να απολαύσουμε χαλαροί την ομορφιά της διαδρομής. Γι'αυτό εκμεταλλευτήκαμε τη δυνατότητα που υπάρχει να σου μεταφέρουν τα πράγματα κάποιοι ντόπιοι στις πλάτες ενός αλόγου. Ξεπερνώντας το φόβο μας για κλοπή και άλλα δυσμενή σενάρια, φορτώσαμε τα backpack στην πλάτη του άτυχου ζωντανού (2 backpack στην πλάτη ενός αλόγου έναντι 7 ευρώ και τα δύο) και ευχηθήκαμε
να τα βρούμε ακέραια 1 ώρα μετά στο Canaveral. Ευτυχώς, όλα πήγαν καλά και μετά από 45 λεπτά απολαυστικής και ανάλαφρης(!) διαδρομής συναντήσαμε τα backpack. Aπό εκεί και πέρα η πορεία μας ήταν γνωστή. Λεωφορειάκι για την είσοδο του πάρκου κι από εκεί λεωφορείο για Santa Marta.
Στην καρδιά του μεσημεριού βρισκόμαστε στο Mercado της Santa Marta, όπου παίρνουμε ταξί κι έναντι 2 ευρώ σε 5 λεπτά βρισκόμαστε στο τουριστικό κέντρο της πόλης. Βολτούλα στο παραθαλάσσιο Parque Bolivar και τους τριγύρω δρόμους που σφύζουν από ζωή, ανάληψη χρημάτων από ATM και φύγαμε. Ταξί ξανά για το bus terminal, με 2 ευρώ ξανά, 15 λεπτά απόσταση. Από εκεί παίρνουμε λεωφορείο με προορισμό την Καρταγένα. 5 ώρες διαδρομή, 10 ευρώ το εισιτήριο, οπωσδήποτε μπουφανάκι (κλιματιστικό σε θερμοκρασίες ψυγείου).
Η διαδρομή από τη Santa Marta στην Cartagena είναι υπέροχη καθώς στο μεγαλύτερο μέρος της είναι παραθαλάσσια. Από το παράθυρο χαζεύω μικρά ψαροχώρια με φτωχικά, χρωματιστά σπιτάκια με τσίγκινες οροφές..Παιδάκια που παίζουν ανέμελα στους χωματόδρομους..Γιαγιάδες που κουνιούνται νωχελικά στην κουνιστή πολυθρόνα δίπλα στην εξώπορτά τους..Πωλητές στο δρόμο να επιδεικνύουν την καλή τους ψαριά..Μελαγχολικά τοπία που χαρίζουν οι λιμνοθάλασσες..Οικισμούς από καλύβες, όπου η φτώχεια που κρύβεται μέσα και γύρω τους συγκλονίζει τον ασυνήθιστο σε τέτοιες παραστάσεις νου μου..Εικόνες τόσο διαφορετικές..Όλα αυτά έρχεται κάποια στιγμή να τα φωτίσει ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα μέσα στα γαλάζια νερά της Καραϊβικής...
Βραδάκι πια φτάνουμε στην Cartagena κι ένα νέο κεφάλαιο αποικιοκρατίας, ιστορίας, ρομαντισμού και γεύσεων ξεκινά!
pattyyy
Member
- Μηνύματα
- 1.565
- Likes
- 1.271
- Επόμενο Ταξίδι
- χμ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- νότια αφρική
Χαζεύοντας εικόνες από τα λεωφορεία...
Attachments
pattyyy
Member
- Μηνύματα
- 1.565
- Likes
- 1.271
- Επόμενο Ταξίδι
- χμ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- νότια αφρική
Στην διαδρομή από το Canaveral στην Arrecifes....
...........και τελικά οι αιώρες!
...........και τελικά οι αιώρες!
Attachments
pattyyy
Member
- Μηνύματα
- 1.565
- Likes
- 1.271
- Επόμενο Ταξίδι
- χμ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- νότια αφρική
Ακτή Arrecifes.
Attachments
pattyyy
Member
- Μηνύματα
- 1.565
- Likes
- 1.271
- Επόμενο Ταξίδι
- χμ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- νότια αφρική
La Piscina.
Attachments
pattyyy
Member
- Μηνύματα
- 1.565
- Likes
- 1.271
- Επόμενο Ταξίδι
- χμ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- νότια αφρική
On the paths...
Attachments
pattyyy
Member
- Μηνύματα
- 1.565
- Likes
- 1.271
- Επόμενο Ταξίδι
- χμ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- νότια αφρική
El Cabo de San Juan.
Attachments
pattyyy
Member
- Μηνύματα
- 1.565
- Likes
- 1.271
- Επόμενο Ταξίδι
- χμ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- νότια αφρική
maxoula σε ευχαριστώ πολύ! Τα τοπία ήταν πραγματικά μοναδικής φυσικής ομορφιάς!
Τα τοπία ήταν πραγματικά μοναδικής φυσικής ομορφιάς!
canf
Member
- Μηνύματα
- 735
- Likes
- 218
- Επόμενο Ταξίδι
- Ολλανδία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Ισπανίας
υπέροχη ιστορία!!!
Εκπομπές Travelstories
