danev
Member
- Μηνύματα
- 519
- Likes
- 251
- Επόμενο Ταξίδι
- Αυστρια-Τσεχια-Σλοβακια.
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΡΒΗΓΙΚΑ ΦΙΟΡΔ
Περιεχόμενα
Η Διαδρομή που ακoλούθησα είναι η γνωστή και αγαπημένη μου, ακολουθώντας την παλιά Εθνική οδό Πάτρα- Αθηνα ! Την θεωρώ μια από τις πλέον όμορφες διαδρομές της Ελλάδος αν και παρεξηγημένη, επειδή την εχουμε διασχίσει, οι περισσότεροι, χιλιάδες φορες.
Το αρχικό κομμάτι μέχρι την Κόρινθο, είναι για μένα και για πολλούς λόγους, ο χειρότερος της Ευρώπης ! Προσοχή, χαμηλή ταχύτητα, ποδι και χερι έτοιμα στο φρένο. Άλλωστε όπως περιέγραψα και πιο πάνω, εχω ηδη αγοράσει ένα <οικόπεδο> στον δρομο αυτό και δεν θέλω άλλο !
Μετά τον Ισθμο, στον οποίο παρακαλώ να σημειωθεί ότι δεν σταμάτησα για σουβλάκι, η κίνηση αρχίζει να αραιώνει και μπορεις να κινηθείς με πιο γρήγορους ρυθμούς αν το επιθυμείς. Ετσι όμως θα χάσεις την ευκαιρία να απολαύσεις ένα τοπίο, με πευκα που φτάνουν μέχρι την συνήθως ηρεμη θάλασσα, με ωραια εξοχικά, και στο βάθος να αχνοφαίνεται η σιλουέτα της Πελοποννήσου, της Αίγινας και του Αγκιστριού πιο αριστερά. Σε μερικά σημεία το όμορφο τοπιο χαλάει η παρένθεση κάποιας μεγάλης βιομηχανίας, αλλά θεωρώ ακομη και τις εγκαταστάσεις αυτές μέρος του τοπίου και θυμάμαι μικρός όταν περνούσα με το τραίνο, τι εντυπωση μου προκαλούσαν τα μεγάλα φουγάρα με την φωτιά στην κορυφή τους, οι καπνοί, οι γιγαντιαίοι σωληνες και οι τεράστιες δεξαμενές καύσιμων που σιγουρα δεν υπάρχει άνθρωπος λογικός η μη, που να μην εχει κρυφά ευχηθεί να ηταν εστω και μια μονο απ΄αυτές, δική του !
To ακουστικό του handsfree από το πανάκριβο (!) κινητό μου, περασμένο κάτω από το κράνος, στο αυτί και ψάχνω εναγωνίως για τον κατάλληλο για τα κέφια μου σταθμό. Όχι, δεν έπιασα μελωδία αλλά σταθμο με τον γνωστο εκ Βορίου Ελλάδος σμιχτοφρύδη αοιδό, να ωρύεται ότι εχει μια αγάπη κοφτερό γυαλί! Ωπα μεγάλε λεω εδώ είμαστε και αρχίζω μαζί του, να ωρύομαι και εγω μαζί του….Απόλαυση !
Ξαφνικά και ενώ ο ήλιος λάμπει και λέω <πάλι την πάτησε η ΕΜΥ>, η ζελατίνα του κράνους αρχιζει να θολώνει! Τι στα κομμάτια σκέπτομαι, συμπτώματα πρεσβυωπίας ξαφνικά ? Ευτυχώς η δυστυχώς, δεν ηταν αυτό, αλλά η βροχή που άρχισε να πέφτει απότομα και ραγδαία, χωρίς σεβασμό στον ταξιδιωτη! Κοιτάζω για σύννεφα… πουθενά, παρά μόνο ένα στο βάθος !
Δεν μπορεί λέω, κάποια αμαρτία πληρώνω, και αφήνω αρον αρον τα κοφτερά γυαλιά, αρχίζοντας ως συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις να σιγοτραγουδώ το Δημοτικό άσμα για το παπάκι που πάει στην ποταμιά, και ψάχνω προληπτικά για ασφαλές παρκινγκ, όχι γιατι φοβάμαι την βροχή, αλλά με δίκυκλο είναι επικίνδυνα, αφου και γλιστράς αλλά και δεν φαίνεσαι από τους άλλους οδηγούς. Ευτυχώς κράτησε λίγο, και αφού πήρα μυρωδιά από βρεγμένο χωμα και πευκο, (απόλαυση), συνέχισα απτόητος !
Προχωρώντας μπαίνουμε στον Νομό Αττικής και φθάνοντας στην Κακιά Σκάλα, το τοπίο σιγά σιγά αγριεύει ευχάριστα, αλλά ευτυχώς οι μυθικοί ληστές δεν είναι πια εκεί. Τους σκότωσε ο Θησέας, και γι αυτό οι νεότεροι μετακινήθηκαν λίγο ανατολικότερα, οπου και τα διόδια της Ελευσίνας !
Στον όχι και πολύ μακρινό ορίζοντα, φαίνεται καθαρά η Σαλαμίνα, η γνωστή ραδιοκολώνα και το Μοναστήρι της Φανερωμένης . Στην συνέχεια Μεγαρα, μεγάλο Πευκο και Ελευσίνα. Κλεφτές ματιες στα Ναυπηγεία, γεμάτο καράβια που κυριολεκτικά εξω από τα νερά τους, έχουν καθίσει στη πολυθρόνα του κομμωτη - δεξαμενής τους και περιμένουν το σενιάρισμα τους, για να ξαναβγουν και να οργώσουν άλλα μακρινές και άλλα κοντινές θάλασσες. Δεξιά στο ιδιο σημείο, ένα πανέμορφο σκαρί, το ΕΥΤΥΧΙΑ που το θαυμάζω κάθε φορά που περνώ, περιμένει κι αυτο την σειρά του. Άλλα καράβια στο βάθος σαν γεροντοκόρες στο Κυριακάτικο νυφοπάζαρο του χωριού να περιμένουν μήπως και φανει ο πολυπόθητος γαμπρός – ναυλωτής να τους κάνει πρόταση. Δυστυχώς μερικά τα βλέπω να περιμένουν στο ιδιο σημείο, για πολλά χρονια και μάλλον ο γαμπρος που θα ελθει δεν θα τα οδηγησει στην νυφική κρεβατοκάμαρα αλλά για σκραπ ! Και πραγματικά εκεί σπαράζει η καρδιά κάθε καραβολάτρη ….
Με αυτά όμως φτάσαμε Χαλυβουργική και από κει, ολες οι αισθήσεις σε πλήρη ετοιμότητα γιατί ο δρομος δεν αστειεύεται, ουτε και το σιδερένιο ασταμάτητο ποτάμι των κάθε λογης οχημάτων, και οντας με δίκυκλο, εκτεθειμένος σε κάθε στενή επαφή, μουρμουρίζω συνεχώς κιχ κιχ κιχ για να μην λένε μετά ότι δεν πρόλαβα ούτε κιχ να πω ! (όχι, ταυτότητα δεν δάγκωσα).
Λιμνη Κουμουνδούρου, και στο Σχιστο δεξιά, ανεφοδιασμός με καύσιμα και πορεία προς λιμάνι, το οποίο πλέον με το τούνελ της Ιχθυοσκαλας είναι, σχετικά με πριν λίγα χρόνια, απλή υπόθεση.
Βγαίνοντας από το Τουνελ, εκμεταλλευόμενος την αραιή κυκλοφορία, ελαττώνω ταχύτητα και αφήνω το βλέμμα μου να περιπλανηθεί και πάλι σε παροπλισμένα παλαιά καράβια το οποία μην με ρωτήσετε δεν ξέρω τι περιμένουν, άλλωστε ουτε και τα ιδια ξέρουν! Μικρά, λιτά, άσχημα, φτωχοί συγγενείς κάνοντας σύγκριση με τα σημερινά σύγχρονα (τα περισσότερα ε?) πλοία της ναυτιλίας μας και ομολογώ οτι ψιλοθαυμάζω τους ναυτικούς της εποχής εκείνης και περισσότερο τους επιβάτες που πλήρωναν κι΄ολας !
Μα να, μπροστά μου τείχη θεόρατα τα Κρητικά πλοία κίτρινα, ασπροκόκκινα και κατακόκκινα! Διαλέξτεεεεε !
Εισοδος 2 , στροφή δεξιά και επιτέλους στάση στον θεόρατο καταπέλτη του ασπροκόκκινου, γεμάτος από αισθήματα χαράς, και ανυπομονησίας να ορμήσω σπινάροντας στο αχόρταγο πολυώροφο γκαράζ του ! Και επειδή κάποιοι μπορει να αναρωτιούνται, κούραση μηδέν. Απόλαυση !
Το αρχικό κομμάτι μέχρι την Κόρινθο, είναι για μένα και για πολλούς λόγους, ο χειρότερος της Ευρώπης ! Προσοχή, χαμηλή ταχύτητα, ποδι και χερι έτοιμα στο φρένο. Άλλωστε όπως περιέγραψα και πιο πάνω, εχω ηδη αγοράσει ένα <οικόπεδο> στον δρομο αυτό και δεν θέλω άλλο !
Μετά τον Ισθμο, στον οποίο παρακαλώ να σημειωθεί ότι δεν σταμάτησα για σουβλάκι, η κίνηση αρχίζει να αραιώνει και μπορεις να κινηθείς με πιο γρήγορους ρυθμούς αν το επιθυμείς. Ετσι όμως θα χάσεις την ευκαιρία να απολαύσεις ένα τοπίο, με πευκα που φτάνουν μέχρι την συνήθως ηρεμη θάλασσα, με ωραια εξοχικά, και στο βάθος να αχνοφαίνεται η σιλουέτα της Πελοποννήσου, της Αίγινας και του Αγκιστριού πιο αριστερά. Σε μερικά σημεία το όμορφο τοπιο χαλάει η παρένθεση κάποιας μεγάλης βιομηχανίας, αλλά θεωρώ ακομη και τις εγκαταστάσεις αυτές μέρος του τοπίου και θυμάμαι μικρός όταν περνούσα με το τραίνο, τι εντυπωση μου προκαλούσαν τα μεγάλα φουγάρα με την φωτιά στην κορυφή τους, οι καπνοί, οι γιγαντιαίοι σωληνες και οι τεράστιες δεξαμενές καύσιμων που σιγουρα δεν υπάρχει άνθρωπος λογικός η μη, που να μην εχει κρυφά ευχηθεί να ηταν εστω και μια μονο απ΄αυτές, δική του !
To ακουστικό του handsfree από το πανάκριβο (!) κινητό μου, περασμένο κάτω από το κράνος, στο αυτί και ψάχνω εναγωνίως για τον κατάλληλο για τα κέφια μου σταθμό. Όχι, δεν έπιασα μελωδία αλλά σταθμο με τον γνωστο εκ Βορίου Ελλάδος σμιχτοφρύδη αοιδό, να ωρύεται ότι εχει μια αγάπη κοφτερό γυαλί! Ωπα μεγάλε λεω εδώ είμαστε και αρχίζω μαζί του, να ωρύομαι και εγω μαζί του….Απόλαυση !
Ξαφνικά και ενώ ο ήλιος λάμπει και λέω <πάλι την πάτησε η ΕΜΥ>, η ζελατίνα του κράνους αρχιζει να θολώνει! Τι στα κομμάτια σκέπτομαι, συμπτώματα πρεσβυωπίας ξαφνικά ? Ευτυχώς η δυστυχώς, δεν ηταν αυτό, αλλά η βροχή που άρχισε να πέφτει απότομα και ραγδαία, χωρίς σεβασμό στον ταξιδιωτη! Κοιτάζω για σύννεφα… πουθενά, παρά μόνο ένα στο βάθος !
Δεν μπορεί λέω, κάποια αμαρτία πληρώνω, και αφήνω αρον αρον τα κοφτερά γυαλιά, αρχίζοντας ως συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις να σιγοτραγουδώ το Δημοτικό άσμα για το παπάκι που πάει στην ποταμιά, και ψάχνω προληπτικά για ασφαλές παρκινγκ, όχι γιατι φοβάμαι την βροχή, αλλά με δίκυκλο είναι επικίνδυνα, αφου και γλιστράς αλλά και δεν φαίνεσαι από τους άλλους οδηγούς. Ευτυχώς κράτησε λίγο, και αφού πήρα μυρωδιά από βρεγμένο χωμα και πευκο, (απόλαυση), συνέχισα απτόητος !Προχωρώντας μπαίνουμε στον Νομό Αττικής και φθάνοντας στην Κακιά Σκάλα, το τοπίο σιγά σιγά αγριεύει ευχάριστα, αλλά ευτυχώς οι μυθικοί ληστές δεν είναι πια εκεί. Τους σκότωσε ο Θησέας, και γι αυτό οι νεότεροι μετακινήθηκαν λίγο ανατολικότερα, οπου και τα διόδια της Ελευσίνας !
Στον όχι και πολύ μακρινό ορίζοντα, φαίνεται καθαρά η Σαλαμίνα, η γνωστή ραδιοκολώνα και το Μοναστήρι της Φανερωμένης . Στην συνέχεια Μεγαρα, μεγάλο Πευκο και Ελευσίνα. Κλεφτές ματιες στα Ναυπηγεία, γεμάτο καράβια που κυριολεκτικά εξω από τα νερά τους, έχουν καθίσει στη πολυθρόνα του κομμωτη - δεξαμενής τους και περιμένουν το σενιάρισμα τους, για να ξαναβγουν και να οργώσουν άλλα μακρινές και άλλα κοντινές θάλασσες. Δεξιά στο ιδιο σημείο, ένα πανέμορφο σκαρί, το ΕΥΤΥΧΙΑ που το θαυμάζω κάθε φορά που περνώ, περιμένει κι αυτο την σειρά του. Άλλα καράβια στο βάθος σαν γεροντοκόρες στο Κυριακάτικο νυφοπάζαρο του χωριού να περιμένουν μήπως και φανει ο πολυπόθητος γαμπρός – ναυλωτής να τους κάνει πρόταση. Δυστυχώς μερικά τα βλέπω να περιμένουν στο ιδιο σημείο, για πολλά χρονια και μάλλον ο γαμπρος που θα ελθει δεν θα τα οδηγησει στην νυφική κρεβατοκάμαρα αλλά για σκραπ ! Και πραγματικά εκεί σπαράζει η καρδιά κάθε καραβολάτρη ….
Με αυτά όμως φτάσαμε Χαλυβουργική και από κει, ολες οι αισθήσεις σε πλήρη ετοιμότητα γιατί ο δρομος δεν αστειεύεται, ουτε και το σιδερένιο ασταμάτητο ποτάμι των κάθε λογης οχημάτων, και οντας με δίκυκλο, εκτεθειμένος σε κάθε στενή επαφή, μουρμουρίζω συνεχώς κιχ κιχ κιχ για να μην λένε μετά ότι δεν πρόλαβα ούτε κιχ να πω ! (όχι, ταυτότητα δεν δάγκωσα).
Λιμνη Κουμουνδούρου, και στο Σχιστο δεξιά, ανεφοδιασμός με καύσιμα και πορεία προς λιμάνι, το οποίο πλέον με το τούνελ της Ιχθυοσκαλας είναι, σχετικά με πριν λίγα χρόνια, απλή υπόθεση.
Βγαίνοντας από το Τουνελ, εκμεταλλευόμενος την αραιή κυκλοφορία, ελαττώνω ταχύτητα και αφήνω το βλέμμα μου να περιπλανηθεί και πάλι σε παροπλισμένα παλαιά καράβια το οποία μην με ρωτήσετε δεν ξέρω τι περιμένουν, άλλωστε ουτε και τα ιδια ξέρουν! Μικρά, λιτά, άσχημα, φτωχοί συγγενείς κάνοντας σύγκριση με τα σημερινά σύγχρονα (τα περισσότερα ε?) πλοία της ναυτιλίας μας και ομολογώ οτι ψιλοθαυμάζω τους ναυτικούς της εποχής εκείνης και περισσότερο τους επιβάτες που πλήρωναν κι΄ολας !
Μα να, μπροστά μου τείχη θεόρατα τα Κρητικά πλοία κίτρινα, ασπροκόκκινα και κατακόκκινα! Διαλέξτεεεεε !
Εισοδος 2 , στροφή δεξιά και επιτέλους στάση στον θεόρατο καταπέλτη του ασπροκόκκινου, γεμάτος από αισθήματα χαράς, και ανυπομονησίας να ορμήσω σπινάροντας στο αχόρταγο πολυώροφο γκαράζ του ! Και επειδή κάποιοι μπορει να αναρωτιούνται, κούραση μηδέν. Απόλαυση !
