danev
Member
- Μηνύματα
- 521
- Likes
- 257
- Επόμενο Ταξίδι
- Βουλγαρια, Τουρκια.
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΟΡΒΗΓΙΚΑ ΦΙΟΡΔ
Περιεχόμενα
Συνήθως έκλεινα εισιτήρια μέσω της ιστοσελίδας της εταιρείας, αλλά αυτή την φορά αποφάσισα να πάω χύμα, αγοράζοντας εισιτήριο επιτόπου από το κιόσκι. Στην σειρά λοιπόν, και έρχεται η σειρά μου. <Εγώ και το παπί μου> ενημερώνω την κοπέλα η οποία σκάει αυθόρμητα ένα χαμόγελα, σαν διάλλειμα στον φόρτο εργασίας της. Με τα χαρτάκια στο χερι μπουκάρω στο γκαράζ αλλά οι αφιλότιμοι, και αυτή τη φορά με στέλνουν στο υπόγειο, όπου ανάμεσα σε ουρά αυτοκινήτων και τα γνωστά < ελααα, αλλιώς, αλλιωωωώς είπαμε, δεξιά τώρα, ακόμα λιγο, ωπααα, δέσε ! αφήνω το παπί και μέσω ατελείωτης σκάλας φτάνω στο σημείο που σταθερά επιλέγω όταν ταξιδεύω με το πλοίο αυτό. Αφηνω τα λίγα πράγματα μου και μέχρι την αναχώρηση του πλοίου που, δεν αργει, περιφέρομαι στα καταστρώματα εποπτεύοντας την επιβίβαση, την κινηση του λιμανιού, τους άλλους επιβάτες και μιλώντας στο κινητό με αγαπημένα πρόσωπα!
Σε λιγο το πλοίο ξεκινά, αφήνοντας πίσω του καπνό στον αέρα, αφρό στην θάλασσα, αγαπημένα πρόσωπα στο λιμάνι, έννοιες, σκοτουρες, για άλλους χαρές και για άλλους λύπες. Οι προπέλες μαστιγώνουν αλύπητα τα κύματα και τα φώτα του πρωτου λιμανιού της χώρας, χανονται στο βάθος.
<Το ρεστωράν του πλοίου και το σελφ σέρβις έχουν ανοίξει και σας περιμένουν> αναγγέλλουν τα μεγάφωνα, και ετσι κατευθύνομαι προς τα εκεί. Θεωρώ το να τρως μόνος σου στο ταξίδι, οτι τα πιο μελαγχολικό και έτσι συντομεύω όσο μπορώ την απαραίτητη διαδικασία.
Το ταξίδι διαρκεί περίπου 7,5 ωρες τις οποίες θα περάσω περιφερόμενος στους ατελείωτους διαδρόμους του πλοίου, χαζεύοντας και ονειροπολώντας στην κουπαστή, κάνοντας σλάλομ ανάμεσα σε ωραίους κοιμώμενους στη μοκέτα, μυρίζοντας το μεθυστικό άρωμα της Podarila-Paris, (απόλαυση!) και διαβάζοντας Paulo Coelho, ένα του βιβλίο που αγόρασα επιτόπου, αφού για όλα ειχα προνοήσει, εκτός απ αυτό. Για ύπνο βέβαια ουτε λόγος. Ποτέ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ σε ταξίδι, κακή συνήθεια, αποκτηθείσα προ αμνημονεύτων ετών. Η πιο ωραία στιγμή όμως είναι μετά τα μεσάνυχτα, όταν οι περισσότεροι έχουν ήδη ξεραθεί, να κάθομαι μονος μου στο ανοιχτό κατάστρωμα, εγώ η θάλασσα και τα φεγγάρι! Απόλαυση !
Ξημερώνει, και ήδη τα φώτα του Ηρακλείου, του πρώην Χανδακα, της Κρητικής αυτής μεγαλούπολης φαίνονται καθαρά, οσο πλησιάζουμε στο λιμάνι. Η είσοδος σε αυτό, καθώς και η απίστευτη μανούβρα του μήκους 204 μέτρων θηρίου, προκειμένου δέσει στην προβλήτα είναι κάτι που κερδίζει τον θαυμασμό μου και την προσοχή μου, αμείωτη κάθε φορά! Θαυμασμός που την κοινοποιώ στον διπλανό μου, ο οποίος μου δηλώνει περήφανα ναυτικός! Καλά ταξίδια του εύχομαι και κατεβαίνω στο γκαραζ. Εκει γίνεται όπως κάθε φορά το ίδιο απίστευτο, οδηγοί αυτ/των, που είναι μπροστά, να μην έχουν κατέβει στο όχημα τους, και όλοι οι υπόλοιποι, να τον περιμένουν! Εγώ τέτοιο πρόβλημα αυτή την φορά δεν έχω, και αποβιβάζομαι γρήγορα.
Είναι περιπου 06,30, η πόλη σχεδόν ακόμη κοιμάται, οι δρόμοι άδειοι, κάτι σπάνιο για τα δεδομένα του Ηρακλειου και πορεία προς την γνωστή σε όλους πλατεία με τα Λιονταρια, σε εγγυημένο μαγαζί για πρωινό και χάζεμα! Είναι από τις λίγες ώρες που μπορείς να απολαύσεις την ομορφη πλατεια, και να πάρεις μια μικρη γεύση για το πώς ήταν πριν πολλά χρόνια, χωρίς τα απανταχού σουβλατζίδικα, καφε, φαστφουντάδικα αλλά και το πλήθος των επισκεπτών και διερχομένων! Μπροστά μου Η Κρήνη του Μοροζινη, τα Λιοντάρια, γεμάτο με αναγλυφες παραστασεις, σήμα κατατεθέν του Ηρακλείου, τόπος συνάντησης και σημείο αναφοράς των ντόπιων αλλά και των ξενων, έργο του του 17ου αιώνα του νομίζω τοποτηρητη Ενετου Φρανκ Μοροζινι. Από τα στόματα των Λιονταριών σχεδιάσθηκε να τρέχει νερό για να δειξει ότι το Ηράκλειο απέκτησε επιτέλους νερό (τα προβλήματα τελικά είναι διαχρονικά). Ο καφες και η ζεστή μπουγάτσα όσο γρήγορα ηλθαν, τόσο γρηγορα εξαφανίζονται. Απόλαυση !
Απέναντι η <Λοτζια>, ένα από τα λαμπρότερα μνημεία της Βενετοκρατιας στην ΚΡΗΤΗ. Διόρωφο οικιμα, αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής με αψιδωτά παράθυρα. Λέσχη για τις συγκεντρώσεις και την αναψυχή των ευγενών της εποχής! Σήμερα χώρος συγκέντρωσης σκειτ μπορντερς και μπρεικ ντανσερς ! Δίπλα βρισκεται ο ναός του Αγίου Τιτου, οπου και φυλάσσεται η Κάρα του Αγίου, και απ΄ότι κατάλαβα την ημέρα εκεινη ειχε κάποια εορτή!
Στο διπλανο τραπέζι, ένα νεαρο ζευγάρι βρίζει την άτιμη κοινωνία, το ΔΝΤ, την ανεργία, τους άλλους που τα φάγανε (μάλλον το πρόβλημα μας είναι στο <οι άλλοι>). Ο νεαρός σερβιτόρος κυνηγά κάθε τουρίστα που τολμά να κοντοσταθεί, και έτσι περνά αρκετή ώρα , μέχρι να αποφασίσω να σηκωθώ. Στο διαμέρισμα περιμένει ενα κρεβατάκι να ισιώσω για λίγο το κορμί μου . Απόλαυση!
Σε λιγο το πλοίο ξεκινά, αφήνοντας πίσω του καπνό στον αέρα, αφρό στην θάλασσα, αγαπημένα πρόσωπα στο λιμάνι, έννοιες, σκοτουρες, για άλλους χαρές και για άλλους λύπες. Οι προπέλες μαστιγώνουν αλύπητα τα κύματα και τα φώτα του πρωτου λιμανιού της χώρας, χανονται στο βάθος.
<Το ρεστωράν του πλοίου και το σελφ σέρβις έχουν ανοίξει και σας περιμένουν> αναγγέλλουν τα μεγάφωνα, και ετσι κατευθύνομαι προς τα εκεί. Θεωρώ το να τρως μόνος σου στο ταξίδι, οτι τα πιο μελαγχολικό και έτσι συντομεύω όσο μπορώ την απαραίτητη διαδικασία.
Το ταξίδι διαρκεί περίπου 7,5 ωρες τις οποίες θα περάσω περιφερόμενος στους ατελείωτους διαδρόμους του πλοίου, χαζεύοντας και ονειροπολώντας στην κουπαστή, κάνοντας σλάλομ ανάμεσα σε ωραίους κοιμώμενους στη μοκέτα, μυρίζοντας το μεθυστικό άρωμα της Podarila-Paris, (απόλαυση!) και διαβάζοντας Paulo Coelho, ένα του βιβλίο που αγόρασα επιτόπου, αφού για όλα ειχα προνοήσει, εκτός απ αυτό. Για ύπνο βέβαια ουτε λόγος. Ποτέ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ σε ταξίδι, κακή συνήθεια, αποκτηθείσα προ αμνημονεύτων ετών. Η πιο ωραία στιγμή όμως είναι μετά τα μεσάνυχτα, όταν οι περισσότεροι έχουν ήδη ξεραθεί, να κάθομαι μονος μου στο ανοιχτό κατάστρωμα, εγώ η θάλασσα και τα φεγγάρι! Απόλαυση !
Ξημερώνει, και ήδη τα φώτα του Ηρακλείου, του πρώην Χανδακα, της Κρητικής αυτής μεγαλούπολης φαίνονται καθαρά, οσο πλησιάζουμε στο λιμάνι. Η είσοδος σε αυτό, καθώς και η απίστευτη μανούβρα του μήκους 204 μέτρων θηρίου, προκειμένου δέσει στην προβλήτα είναι κάτι που κερδίζει τον θαυμασμό μου και την προσοχή μου, αμείωτη κάθε φορά! Θαυμασμός που την κοινοποιώ στον διπλανό μου, ο οποίος μου δηλώνει περήφανα ναυτικός! Καλά ταξίδια του εύχομαι και κατεβαίνω στο γκαραζ. Εκει γίνεται όπως κάθε φορά το ίδιο απίστευτο, οδηγοί αυτ/των, που είναι μπροστά, να μην έχουν κατέβει στο όχημα τους, και όλοι οι υπόλοιποι, να τον περιμένουν! Εγώ τέτοιο πρόβλημα αυτή την φορά δεν έχω, και αποβιβάζομαι γρήγορα.
Είναι περιπου 06,30, η πόλη σχεδόν ακόμη κοιμάται, οι δρόμοι άδειοι, κάτι σπάνιο για τα δεδομένα του Ηρακλειου και πορεία προς την γνωστή σε όλους πλατεία με τα Λιονταρια, σε εγγυημένο μαγαζί για πρωινό και χάζεμα! Είναι από τις λίγες ώρες που μπορείς να απολαύσεις την ομορφη πλατεια, και να πάρεις μια μικρη γεύση για το πώς ήταν πριν πολλά χρόνια, χωρίς τα απανταχού σουβλατζίδικα, καφε, φαστφουντάδικα αλλά και το πλήθος των επισκεπτών και διερχομένων! Μπροστά μου Η Κρήνη του Μοροζινη, τα Λιοντάρια, γεμάτο με αναγλυφες παραστασεις, σήμα κατατεθέν του Ηρακλείου, τόπος συνάντησης και σημείο αναφοράς των ντόπιων αλλά και των ξενων, έργο του του 17ου αιώνα του νομίζω τοποτηρητη Ενετου Φρανκ Μοροζινι. Από τα στόματα των Λιονταριών σχεδιάσθηκε να τρέχει νερό για να δειξει ότι το Ηράκλειο απέκτησε επιτέλους νερό (τα προβλήματα τελικά είναι διαχρονικά). Ο καφες και η ζεστή μπουγάτσα όσο γρήγορα ηλθαν, τόσο γρηγορα εξαφανίζονται. Απόλαυση !
Απέναντι η <Λοτζια>, ένα από τα λαμπρότερα μνημεία της Βενετοκρατιας στην ΚΡΗΤΗ. Διόρωφο οικιμα, αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής με αψιδωτά παράθυρα. Λέσχη για τις συγκεντρώσεις και την αναψυχή των ευγενών της εποχής! Σήμερα χώρος συγκέντρωσης σκειτ μπορντερς και μπρεικ ντανσερς ! Δίπλα βρισκεται ο ναός του Αγίου Τιτου, οπου και φυλάσσεται η Κάρα του Αγίου, και απ΄ότι κατάλαβα την ημέρα εκεινη ειχε κάποια εορτή!
Στο διπλανο τραπέζι, ένα νεαρο ζευγάρι βρίζει την άτιμη κοινωνία, το ΔΝΤ, την ανεργία, τους άλλους που τα φάγανε (μάλλον το πρόβλημα μας είναι στο <οι άλλοι>). Ο νεαρός σερβιτόρος κυνηγά κάθε τουρίστα που τολμά να κοντοσταθεί, και έτσι περνά αρκετή ώρα , μέχρι να αποφασίσω να σηκωθώ. Στο διαμέρισμα περιμένει ενα κρεβατάκι να ισιώσω για λίγο το κορμί μου . Απόλαυση!
