Νορβηγία Απεργία στη Νορβηγία.

[gelf]

Κεφάλαιο 6

Ψάχνοντας το χαμένο δωμάτιο

Κάπως έτσι έφτασα στο Όσλο, όπου όπως προανέφερα πήγα περπατώντας από το σταθμό του Όσλο έως το ξενοδοχείο Scandic Victoria, το οποίο όμως βρήκα κλειστό. Όμως κάποιος έβγαινε και η πόρτα άνοιξε. Μπουκάρω μέσα στο ξενοδοχείο. Πίσω από εμένα καταφέρνουν να μπουν και δύο νεαρές γυναίκες, από τις ΗΠΑ, οι οποίες είχαν φτάσει στο ξενοδοχείο, σχεδόν μαζί με εμένα. Μπαίνω στο ξενοδοχείο, στο οποίο ξαπλωμένος στη ρεσεψιόν ήταν ένας Ασιάτης.

Του δείχνω την κράτηση και αυτός απαντά strike. Ξεχνώ το αριστερό μου παρελθόν. Του λέω με άγριο τρόπο τι στράικ και ξεστράικ, δώσε μου το δωμάτιό μου. Αυτός όμως είναι πολύ ήρεμος.

Κατάλαβα ότι δεν θα βγάλω άκρη μ' αυτόν. Από τα ταξίδια μου στην Ασία και κυρίως στην Κίνα, έχω καταλάβει ότι στο άθλημα της υπομονής, χάνω πανηγυρικά από τους Ασιάτες. Ο Ασιάτης μου εξηγεί ότι πρέπει να μιλήσω με το booking να με βοηθήσει. Παίρνω τηλέφωνο στο booking και το ξενοδοχείο που μου βρίσκει είναι στα περίχωρα. Οι νεαρές γυναίκες από τις ΗΠΑ, ακολούθησαν την ίδια διαδικασία με εμένα και αποφάσισαν να μείνουν στα περίχωρα. Δεν ήθελα να μείνω στα περίχωρα. Ήθελα να μείνω στο κέντρο. Από το booking με ενημέρωσαν ότι θα ψάξουν για ξενοδοχείο στο κέντρο. Όμως εγώ ήθελα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Μάλλον στα πόδια μου. Άφησα την αποσκευή μου και την φωτογραφική μηχανή στον Ασιάτη στο ξενοδοχείο Scandic Victoria, έβαλα τα πόδια μου στο σβέρκο και άρχισα να τρέχω, στο ψιλόβροχο, για να βρω ξενοδοχείο στο κέντρο. Ήταν η μόνη λύση. Η άλλη λύση ήταν να κοιμηθώ σε παγκάκι. Σε παγκάκι υπό βροχή. Έτσι θα κατέληγε το χλιδάτο ταξίδι. Αν δεν επιλυόταν το πρόβλημα στέγης.

Από τη χλιδή στο παγκάκι.

Το πρώτο ξενοδοχείο που βρίσκω, ήταν όμορο με αυτό που "νόμιζα" ότι είχα κλείσει. Ήταντο Thon hotel Cecil. Μπαίνω μέσα και ρωτάω στη ρεσεψιόν. Η απάντηση ήταν ότι το ξενοδοχείο ήταν κλειστό, λόγω της απεργίας. Βγαίνω έξω και προχωρώ προς τον κεντρικό πεζόδρομο του Όσλο. Την Karl Johans gate. Εκεί, πριν από λίγο πηγαίνοντας προς το ξενοδοχείο στο οποίο είχα κάνει κράτηση, είχα δει το Grand hotel, σ' ένα εμβληματικό κτίριο του έτους 1870. Μάλιστα μου άρεσε τόσο και παρ' όλο το ψιλόβροχο και παρ' όλο ότι κουβαλούσα την αποσκευή μου, το είχα βγάλει φωτογραφία.

Δυστυχώς η απάντηση ήταν η ίδια. Κλειστό λόγω απεργίας. Προχωρώ βορειότερα στο hotel Bondeheimen, αλλά η απάντηση ήταν το ίδιο αρνητική. Μπαίνω στο hotel Bristol. Μάλιστα από την ταχύτητα στις κινήσεις μου μπαίνω απ' την πλευρά του μπαρ. Ωραίο μπαρ. Ρωτάω και μου δείχνουν τη ρεσεψιόν. Όμως εκεί είχε ουρά, χρόνο δεν είχα οπότε προχώρησα σε άλλα ξενοδοχεία, που έβρισκα στο δρόμο μου. Ρώτησα στο hotel Savoy και στο Thon hotel Rosenrantz. Συνεχίζω να ρωτάω σε ξενοδοχεία. Όμως οι έρευνες αποβαίνουν άκαρπες. Αρχίζω να συμβιβάζομαι με την ιδέα να τη βγάλω σε παγκάκι, όταν κλείσουν όλα τα μπαρ της περιοχής. Επιστρέφω στο hotel Bristol. Όλες οι ελπίδες μου, σ' αυτό το κυριλέ ξενοδοχείο. Έστω και στο υπέροχο μπαρ του ξενοδοχείου ή έστω και στο λόμπι του. Τώρα στη ρεσεψιόν δεν είχε κόσμο. Οι υπάλληλοι στη ρεσεψιόν ήταν δύο νεαροί, ένας άντρας και μια γυναίκα. Παίρνω το πιο γλυκό μου ύφος. Τους εξηγώ ότι έχω έρθει από Ελλάδα και ότι το ξενοδοχείο, στο οποίο είχα κάνει κράτηση, είναι κλειστό λόγω της απεργίας. Τους παρακαλώ να μου βρουν δωμάτιο, για δύο ημέρες. Αυτοί κοιτάζονται και ο άντρας παίρνει ένα τηλέφωνο και εξηγεί σε κάποιον την κατάσταση. Δεν κατάλαβα με ποιόν, ήμουν σχετικά μακριά. Μήπως με κανέναν εργατοπατέρα; Άγνωστο. Πάντως μετά το τηλεφώνημα, μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Τον ρωτάω αν βρήκαμε δωμάτιο στο ξενοδοχείο. Μου απαντά, όχι, αλλά να μην ανησυχώ γιατί θα βρούμε σε άλλο ξενοδοχείο. Με οδηγεί σε μια αίθουσα με υπολογιστές. Μου βρίσκει ένα ξενοδοχείο. Του ζητώ να δω τον χάρτη. Κάθομαι στον υπολογιστή και βλέπω τη θέση του προτεινόμενου ξενοδοχείου στον χάρτη. Δεν ήταν ιδιαίτερα μακριά. Όμως τον παρακαλώ να βρούμε το πιο κοντινό διαθέσιμο. Και πράγματι βρήκαμε το Thon hotel Europa, σε ελάχιστη απόσταση από το Bristol. Ο άνθρωπος με έσωσε. Τον ευχαρίστησα πολύ και έφυγα πετώντας, προκειμένου να πάρω την αποσκευή μου και την φωτογραφική μηχανή από τον Ασιάτη στο ξενοδοχείο Scandic Victoria. Ήμουν ευτυχής. Παίρνω τα πράγματά μου και περπατώντας φτάνω σε ελάχιστη ώρα στοThon hotel Europa. Το check in έγινε άμεσα και άμεσα βρέθηκα στο δωμάτιό μου, το οποίο το θεώρησα υπέροχο, ύστερα από την περιπέτεια που πέρασα. Βέβαια οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν πολύ καλό δωμάτιο, ενώ και το προσωπικό του ξενοδοχείου ήταν ιδιαίτερα περιποιητικό. Η θέα από το δωμάτιο ήταν πολύ καλή.

Ύστερα από ένα σύντομο ντους, φρεσκαρισμένος και ευτυχής και ενώ η ώρα προσέγγιζε τις 10.30 μμ, βγαίνω από το ξενοδοχείο,

για να κάνω την πρώτη νυχτερινή βόλτα στο Όσλο. Τα πρώτα κτίρια που συνάντησα, δίπλα στο ξενοδοχείο, ήταν το ιστορικό μουσείο και η εθνική πινακοθήκη.

Ξεκινώ την πρώτη νυχτερινή βόλτα στην πρωτεύουσα της Νορβηγίας.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• 10
• 10

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 10

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[skoumpi]

Εεε εντάξει κάποιος σε μάτιασε! χα χα!

 

[gelf]

Κεφάλαιο 2

Το βροχερό Μπέργκεν. Το πρώτο απόγευμα και η πρώτη νύχτα.

Επιστρέφω δύο ημέρες πριν, την Τετάρτη 18-05-2016. Όπως προανέφερα, ύστερα από ένα ταξίδι Αθήνα – Όσλο, το οποίο κύλισε υπέροχα, χωρίς κανένα παράπονο από την Aegean (το αντίθετο μάλιστα), από μια μικρή αναμονή στο lounge της SAS και μετά από μια πτήση πενήντα λεπτών, έφτασα στο Μπέργκεν, στο βροχερό Μπέργκεν. Το Μπέργκεν είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Νορβηγίας μετά την πρωτεύουσα, Όσλο, με πληθυσμό 270.000 περίπου κατοίκους. Επίσης το Μπέργκεν είναι η πόλη με τον μεγαλύτερο αριθμό ημερών βροχόπτωσης στην Ευρώπη. Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο και βλέποντας τη βροχή (αναμενόμενη), πήρα ένα ταξί για το ξενοδοχείο Scandic Neptun. Η κίνησή μου ήταν μάλλον λανθασμένη, αφού έξω από το αεροδρόμιο, ήταν τα λεωφορεία της SAS. Όμως εγώ πήρα ταξί (μου κόστισε λίγο παραπάνω - 500 ΝΟΚ), όμως έφτασα γρήγορα ξενοδοχείο μου.

Έξω από το ξενοδοχείο, συναντώ τους απεργούς, οι οποίοι περιφρουρούσαν σιωπηλά την απεργία τους.

Πάντως το ξενοδοχείο (προς μεγάλη μου, ανακούφιση) λειτουργούσε. Παρά την περιφρούρηση των απεργών. Και μάλιστα στη ρεσεψιόν ζήτησα δωμάτιο με θέα. Το αίτημά μου έγινε αποδεκτό. Και με τοποθέτησαν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου Peer Gynt. Στο δωμάτιο 322. Του αγαπημένου μου θεατρικού έργου. Του μεγάλου Νορβηγού δημιουργού Ερρίκου Ίψεν.

Βγαίνω γρήγορα από το ξενοδοχείο, μετά το φρεσκάρισμα και το σύντομο ντους. Θέλω να συναντήσω την πόλη του Μπέργκεν, το ταχύτερο δυνατό. Η πόλη είναι υπέροχη. Παρά τη βροχή. Άλλωστε στο Μπέργκεν βρέχει συνεχώς. Το ανέφερα και παραπάνω. Ρίχνω μια ματιά προς το Bryggen.

και συνεχίζω τη βόλτα στην αποβάθρα, με τη συνοδεία του ψιλόβροχου.

Προχωρώ προς το Bryggen, για να απολαύσω τα ξυλόσπιτα από πιο κοντά.

Στο βάθος παρατηρώ το ιστιοφόρο, ένα λούνα παρκ και το κάστρο του Μπέργκεν, το πρώτο κάστρο στη Νορβηγία.

Σε ένα μπαρ στο κέντρο του λιμανιού, ήταν μαζεμένοι μπροστά στην τηλεόραση, οπαδοί της Λίβερπουλ, ως επί το πλείστον με φανέλα του Τζέραρντ, οι οποίοι πανηγύριζαν προκαταβολικά την κατάκτηση του τροπαίου. Θυμήθηκα ότι ήταν η ημέρα του τελικού του Europa Leage, μεταξύ Λίβερπουλ και Σεβίλλης. Οι Άγγλοι πανηγύριζαν προκαταβολικά. Βέβαια εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι έκαναν λάθος. Πάντως κατάφεραν να δημιουργήσουν μια σχετική οχλοβοή στο πολύ ήσυχο Μπέργκεν.

Κάποια στιγμή η βροχή δυνάμωσε και επιστρέφοντας,

βρίσκω καταφύγιο στη ψαραγορά,

ενώ τα σύννεφα ήταν στους λόφους του Μπέργκεν.

Κατ' αρχή έκανα μια βόλτα μέσα στη ψαραγορά, παρατηρώντας και δοκιμάζοντας διάφορες λιχουδιές (ακόμα και φάλαινα) που μου προσέφεραν.

Κάθισα σε ένα τραπέζι και έφαγα, ψαρόσουπα, πολύ ωραία ψαρικά, συνοδεύοντάς τα με ένα μπουκάλι κρασί Riersling.

Όταν βγήκα έξω, η ώρα πλησίαζε 11μμ, η βροχή είχε σταματήσει και ο ήλιος έδυε.

Ο ήλιος αυτή την ώρα με μπέρδεψε λίγο, σχετικά με την ώρα, αλλά γρήγορα σκέφτηκα ότι ήμουν στη Νορβηγία. Ρίχνω μια ματιά στη ψαραγορά

και κατευθύνομαι στο ξενοδοχείο που ήταν δίπλα να αλλάξω τα βρεγμένα μου παπούτσια.
Κάθομαι για ελάχιστο χρόνο στο ξενοδοχείο, αφήνω τη φωτογραφική μηχανή, τη DSLR και παίρνω στην τσέπη του μπουφάν μου, την άλλη φωτογραφική μηχανή που είχα μαζί μου, που είναι mirrorless και η οποία είναι πιο πρακτική, για τις περιπτώσεις βροχερού καιρού.

Πράγματι βγαίνοντας έξω είχε ξαναρχίσει η βροχή, σε πολύ μικρότερη ένταση. Τι να κάνω, στο Μπέργκεν, βρισκόμουν. Οι απεργοί είχαν αποχωρήσει από τη γωνία της εξόδου μπροστά από το ξενοδοχείο.
Η νύχτα είχε επικρατήσει, άλλωστε ήταν περίπου δώδεκα τα μεσάνυχτα.
Φτάνω στο κέντρο του λιμανιού, στο βάθος φαίνονται τα φώτα του τελεφερίκ για το λόφο Floyen.

Στοχεύω με τη φωτογραφική μου μηχανή προς το λιμανάκι, όπου αριστερά φαίνεται η κλειστή αυτή την ώρα ψαραγορά και στο βάθος το ιστιοφόρο.

Συνεχίζω τον νυχτερινό περίπατο,

μέχρι που φτάνω πάλι στο Bryggen, απολαμβάνοντας τα φωτισμένα ξυλόσπιτα.

Προχωρώ μέχρι το φωτισμένο κάστρο Bergenhus.

Επιστρέφοντας προς Bryggen, αποφασίζω να κάνω μια βόλτα σε μια στοά που βρήκα μεταξύ δύο ξυλόσπιτων, τα οποία είχαν κλίση ως προς την κατακόρυφο, όπως φαίνεται και στις κατωτέρω φωτογραφίες.

Οι εικόνες, εκεί, ήταν πολύ ατμοσφαιρικές. Βγαίνοντας από τη στοά και προχωρώντας μπαίνω σε ένα μπαρ το Una Cocktail Bar (Bryggen 7), για ένα ποτό.

Το μπαρ είχε πολύ ωραίο περιβάλλον. Βέβαια στην αρχή υπήρχαν αρκετοί τεθλιμμένοι οπαδοί της Λίβερπουλ. Έμεινα αρκετή ώρα πίνοντας τα ποτά μου,

βλέποντας έξω το λιμάνι και τη βροχή να πέφτει, ενώ όταν αποφάσισα να φύγω το μπαρ είχε σχεδόν αδειάσει.

Η ώρα ήταν πολύ περασμένη σε λίγο θα άρχιζε να χαράζει, ήμουν σχεδόν 24 ώρες στο πόδι, οπότε αποφάσισα να προχωρήσω προς το ξενοδοχείο μου, περπατώντας κατά μήκος της αποβάθρας και βλέποντας για τελευταία φορά της ημέρας (μάλλον της νύχτας) τη ψαραγορά και το γραφικό λιμανάκι.

Ανέβηκα στο δωμάτιό μου, για ολιγόωρο ύπνο.

 

[giannismits]

Αυτό που μου αρέσει πάντα σε σένα είναι οτι περιγράφεις με ενθουσιασμό και θαυμασμό κάθε μέρος που επισκέπτεσαι και ενω είσαι πολυταξιδεμένος δεν σνομπάρεις κανέναν προορισμό, αντίθετα σχεδόν πάντα μας μεταφέρεις θετικά τις εντυπώσεις σου.

Εξαιρετικές φωτογραφίες. Επίσης θα ήθελα να μάθω πόσο κόστισε η ψαρόσουπα, τα ψαρικά και το μπουκάλι κρασί Γενικά θα θέλαμε εντυπώσεις από την περιβόητη πιο ακριβή χώρα της Ευρώπης!

 

[gelf]

προς giannismits (και για όποιον ενδιαφέρεται):

Κατά πρώτο σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια (γραπτά).

Αναλυτικά οικονομικά στοιχεία θα παρουσιάσω στο τελευταίο κεφάλαιο (Επίλογος - όπως στο Λευκορωσία 2016), για να είναι συγκεντρωμένα και να έχει εκδοθεί και ο λογαριασμός της πιστωτικής κάρτας.
Αξίζει να αναφερθεί ότι πέντε ημέρες στη Νορβηγία και δεν είδα πως είναι οι Νορβηγικές Κορώνες. Όλες οι συναλλαγές πραγματοποιήθηκαν με τις πιστωτικές μου κάρτες. Ακόμα και σε κιόσκι για να αγοράσω μπουκαλάκι νερό.

Πάντως για μια πρώτη ιδέα, αναφέρω ότι σε ρεστοράν ή στη ψαραγορά (εάν καθόσουν σε τραπέζι η σούπα κόστιζε γύρω στα 4 έως 5 ευρώ, τα φρέσκα ψαρικά από 20 έως 35 ευρώ και το μπουκάλι κρασί από 30 έως 45 ευρώ (το ποτήρι κόστιζε πάνω από 10 ευρώ - οπότε πάντα προτιμούσα μπουκάλι). Για ποτά μη συζητάμε. Το μαλτ ουίσκι (μεζούρα) κόστιζε 12 ευρώ.
Όπως όλοι γνωρίζουμε το κόστος διαβίωσης στη Νορβηγία είναι ακριβό.

 

[gelf]

Κεφάλαιο 3

Το ηλιόλουστο Μπέργκεν. Η δεύτερη ημέρα.

Ξυπνώ το πρωί της Πέμπτης 19-05-2016 και κοιτάζοντας από το παράθυρο του δωματίου μου, αντικρίζω ηλιόλουστο το Μπέργκεν!

Κατεβαίνοντας για πρωινό, μου έκανε εντύπωση, πως όσο το δωμάτιο, όσο και οι κοινόχρηστοι χώροι, ήταν διακοσμημένοι με φωτογραφίες θεατρικών παραστάσεων, ως επί το πλείστον του Ίψεν.

Μετά το πολύ πλούσιο πρωινό του ξενοδοχείου, με πολλά ψαρικά, τόσο φρέσκα όσο και καπνιστά, γαριδοσαλάτα και λοιπές ψαροσαλάτες καθώς και όλα τα λοιπά είδη, ξεκίνησα την εξερεύνηση του ηλιόλουστου Μπέργκεν, από τον πεζόδρομο (Strandgater),

παράλληλο του παραλιακού, που ξεκινούσε από το ξενοδοχείο.
Ύστερα από λίγο κατέβηκα στον παραλιακό δρόμο (C. Sundsgate). Όπως κατέβαινα, είδα στο βάθος έξω από κάποιο ξενοδοχείο μία σιωπηλή απεργό, όπως παρατηρούσα, συνεχώς και σε άλλα ξενοδοχεία (σχεδόν σε όλα) το ίδιο φαινόμενο.

Φτάνοντας στην οδό C. Sundsgate, αρχίζω να επιστρέφω προς το κέντρο του λιμανιού, μέσω της παραλιακής οδού Strandkainen (κατ' ουσία συνέχεια της προηγούμενης), από όπου απέναντι έβλεπα το ιστιοφόρο

και το πανέμορφο Bryggen.

Η ψαραγορά

ήταν γεμάτη εδέσματα,

αλλά και γεμάτη από Γιαπωνέζους τουρίστες.

Και μάλιστα πρωί - πρωί. Πάντως και η απέναντι γωνία ήταν ελκυστική με το φως του ήλιου.

Οι λόφοι πάνω από την πόλη είναι καταπράσινοι και σε συνδυασμό με τα κουκλίστικα σπιτάκια δημιουργούν ένα υπέροχο σύνολο.

Περπάτησα προς το Bryggen, περνώντας μπροστά από το Una Cocktail Bar, το οποίο το προηγούμενο βράδυ, είχα περάσει ευχάριστες ώρες.

Συνέχισα προς τα ξυλόσπιτα

και χώθηκα πάλι μέσα στις στοές μεταξύ των σπιτιών, από τις οποίες είχα περάσει το προηγούμενο βράδυ, όπου ήταν ερημικές, για να τις δω με το φως της ημέρας.

Το πρωί οι στοές ανάμεσα στα ξυλόσπιτα του Bryggen, είχαν ζωή με αρκετό κόσμο να κυκλοφορεί στις galleries και στα καφέ.

Θαύμασα το υπαίθριο ξυλόγλυπτο

και παρόμοια είδη ξυλογλυπτικής τέχνης στα καταστήματα, έμεινα λίγο σε ένα καφέ να ξεκουραστώ και βγήκα από τις στοές στον παραλιακό δρόμο Bryggen, έως ότου έστριψα δεξιά και ανέβηκα ως το Bryggen Museum

και την εκκλησία Mariakirken, την παλαιότερη εκκλησία του Μπέργκεν.

Έστριψα δεξιά στην οδό Ovregaten, παρατηρώντας τα ξυλόσπιτα του Bryggen, από την πίσω πλευρά και προχώρησα κατά μήκος αυτής, έως το σταθμό του τελεφερίκ που ανεβαίνει στο λόφο Floyen. Έβγαλα αμέσως εισιτήριο με επιστροφή και χωρίς αναμονή ανέβηκα με το τελεφερίκ στο λόφο ύψους 320 μέτρων,

από όπου η θέα προς την πόλη είναι πανοραμική. Αφού για αρκετή ώρα απόλαυσα τη θέα της πανέμορφης πόλης, το φυσικό περιβάλλον με τα φιόρδ και τους καταπράσινους λόφους άρχισα να φωτογραφίζω ασταμάτητα.

Η ματιά φτάνει έως τον Ατλαντικό Ωκεανό.

Στοχεύω με τη φωτογραφική μου μηχανή και προς άλλα σημεία της πόλης,

κάνω μια μικρή βόλτα στο δάσος και επανέρχομαι στην αρχική μου θέση να ρίξω τις τελευταίες ματιές στο Μπέργκεν από ψηλά.

Ύστερα από ένα απολαυστικό δίωρο παίρνω το τελεφερίκ, κατεβαίνω στην πόλη, συνεχίζω το περπάτημα κατά μήκος της οδού Ovregaten,

έως την εκκλησία Domkirken,

από όπου συνεχίζω κατά μήκος της οδού Kong Oscars gate και κατόπιν κατεβαίνω στον πεζόδρομο Marken,

φτάνω στον σιδηροδρομικό σταθμό του Μπέργκεν, απ' όπου την άλλη ημέρα θα έφευγα για Όσλο.

Αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση, παρατηρώντας το Μπέργκεν από ψηλά, εκτός των άλλων ήταν ένα μικρό πάρκο, στη μέση του οποίου ήταν μια λιμνούλα με ένα σιντριβάνι στο κέντρο της. Αυτό είναι δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό και είχα επιλέξει αυτή τη διαδρομή, μετά από το κατέβασμα από το λόφο, ώστε να διασχίσω το πάρκο από τη μία του πλευρά έως την άλλη.

Κάθισα για λίγο σε ένα παγκάκι, να ξεκουραστώ, παρατηρώντας τη λιμνούλα με το σιντριβάνι, τα φροντισμένα λουλούδια στο πάρκο, τους ήρεμους Νορβηγούς να απολαμβάνουν τη λιακάδα και τα κτίρια απέναντί μου τα οποία είναι όλα μουσεία.

Όταν ξεκουράστηκα προχώρησα από τη βόρεια πλευρά του πάρκου, θαυμάζοντας τα πανέμορφα δέντρα με τα λουλούδια και τις κίτρινες τουλίπες, με τις οποίες είχαν δημιουργήσει διάφορα όμορφα σχέδια.

Προχωρώντας δυτικά και διασχίζοντας ένα δρόμο παρατήρησα ένα μικρό περίπτερο στο κέντρο του Byparken, με κόκκινες τουλίπες περιμετρικά και μοβ τουλίπες γύρω από το περίπτερο.

Συνεχίζω και βρίσκομαι μπροστά από ένα βραχόκηπο,

ανοιγόκλεισα τα μάτια μου, ΟΧΙ δεν βρισκόμουν στην Κίνα, ήμουν στη Νορβηγία. Κοντά στο βραχόκηπο ήταν ζαρντινιέρες με υπέροχες κόκκινες τουλίπες.

Είχα διψάσει και κάθισα σε ένα μαγαζί δίπλα, το οποίο βρισκόταν στο δεξί μου χέρι όπως προχωρούσα προς τη δύση, ενώ στο αριστερό μου χέρι βρισκόταν το Radisson Blu Hotel Norge, Bergen, στο οποίο είχα κλείσει δωμάτιο και ειδοποιήθηκα την τελευταία στιγμή, ότι η κράτησή μου ακυρώθηκε!

Τέλος πάντων όπως μου είπαν στο booking, η απεργία είναι δικαίωμα κάθε εργαζόμενου. Πάντως στην όλη ιστορία, κάποιος δεν με ειδοποίησε έγκαιρα. Τα ξενοδοχεία που άργησαν ή το booking;

Πιστεύω ότι αυτό θα μείνει άγνωστο.

Δεν με ενδιέφερε να λύσω το πρόβλημα εκείνη τη στιγμή, οπότε μπήκα σ' ένα ρεστοράν απέναντι από το Radisson Blu Hotel Norge, Bergen, για να φάω ελαφρά και να πιω μια μπουκάλα κρασί από τη Σικελία, τύπου Pinot Gris. Μέχρι τότε γνώριζα ότι την ποικιλία αυτή την έβρισκα στην Αλσατία ή και στην Τοσκάνη.

Όμως ήθελα να ξεκουραστώ και να δροσιστώ ώστε να συνεχίσω την περιπλάνηση στο πανέμορφο Μπέργκεν.

 

[gelf]

Κεφάλαιο 4

Το ηλιόλουστο Μπέργκεν. Η συνέχεια της δεύτερης ημέρας

Αφού ξεκουράστηκα πίνοντας το κρασάκι μου και τρώγοντας πάρα πολύ ελαφρά, ώστε να έχω ενέργεια, βγαίνω έξω από το ρεστοράν και συναντώ τους απεργούς να περιφρουρούν σιωπηλά την απεργία τους έξω από το Radisson Blu Hotel Norge, Bergen, στο οποίο είχα κλείσει δωμάτιο και ειδοποιήθηκα την τελευταία στιγμή, ότι η κράτησή μου ακυρώθηκε!

Από τον πεζόδρομο - πλατεία, Kong Olav Vs plass, ρίχνω μια ματιά προς το εθνικό θέατρο το οποίο είναι σε μικρό ύψωμα της κάτω πόλης,

και προχωρώ κατά μήκος του πεζοδρόμου Torgalimenningen,

μέχρι το γραφικό λιμανάκι του Μπέργκεν, όπου ήταν και το ξενοδοχείο μου. Σκέφτηκα να ανέβω στο ξενοδοχείο να ξεκουραστώ, λίγο, αλλά είχα αρκετή ενέργεια. Έτσι συνέχισα τον περίπατο, ανεβαίνοντας έως το εθνικό θέατρο,

ενώ στη συνέχεια κατέβηκα προς το βασικό λιμάνι του Μπέργκεν, το Nostebukten,

εκεί (όπως είχα δει από ψηλά) που δένουν τα μεγάλα πλοία και κυρίως φορτηγά και κρουαζιερόπλοια. Πάντως και στην περιοχή αυτή, τα σπίτια ήταν κουκλίστικα.

Επέστρεψα προς την περιοχή του εθνικού θεάτρου,

κατάντη του οποίου, υπάρχει άγαλμα (προφανώς) του Ίψεν.

Κατέβηκα την Ovre Ole Bulls plass, έως την Kong Olav Vs plass,

όπoυ είδα το wine - bar Privaten

και κάθισα να πιω ένα κρασάκι για να ξεκουραστώ από τον ποδαρόδρομο. Όταν ξεκουράστηκα, προχώρησα μέσω του πεζοδρόμου Torgalimenningen,

προς το παραδοσιακό λιμανάκι

και την περιοχή Bryggen.

Συνεχίζω να προχωρώ και φτάνω στο Λούνα παρκ.

Διασχίζω το δρόμο και με σκοπό το κάστρο Bergenhus, το παλαιότερο κάστρο της Νορβηγίας, αφού τα πρώτα κτίσματα χρονολογούνται από το έτος 1240. Βλέπω την πύλη

και μπαίνω μέσα στο κάστρο.

Το μουσείο είχε κλείσει, αλλά υπήρχαν αρκετά ταμπλό με την ιστορία του κάστρου, αλλά και γενικότερα στοιχεία της Νορβηγικής ιστορίας. Ένα από τα ταμπλό που μου έκανε εντύπωση ήταν αυτό που έδειχνε την πορεία των Ισπανών για την κατάκτηση της Νορβηγίας κατά τον 13ο αιώνα.

Κάποια στιγμή αποφασίζω να επιστρέψω προς το ξενοδοχείο, για ολιγόωρη ξεκούραση. Η ημέρα είναι μεγάλη και θέλω να έχει συνέχεια. Προχωρώντας προς το ξενοδοχείο, θαυμάζω για ακόμα μια φορά το Μπέργκεν.

Φτάνω στο ξενοδοχείο,

ξεκουράζομαι, κάνω ντους, ελέγχω στο Trip Advisor τα πιθανά εστιατόρια και επιλέγω ένα από την πρώτη τετράδα, το Bryggeloftet & Stuene Restaurant, στο Bryggen, πολύ κοντά στο μπαράκι στο οποίο βρισκόμουν την προηγούμενη νύχτα.

Όταν βγαίνω από το ξενοδοχείο ήταν ακόμα ημέρα παρ' όλο ότι η ώρα προσέγγιζε 10 μμ. Το ιστιοφόρο επέστρεφε στο λιμάνι

και εγώ προχώρησα γρήγορα προς το Bryggeloftet & Stuene Restaurant.

Όταν μπήκα το εστιατόριο είχε αρκετό κόσμο και παραξενεύτηκα που με έβαλαν να κάτσω σ' ένα μεγάλο και προνομιακό από άποψη θέας τραπέζι. Αργότερα κατάλαβα ότι ήμουν, λόγω ώρας, από τους τελευταίους πελάτες. Το φαγητό ήταν υπέροχο, τόσο τα μύδια (σε κατσαρόλα όπως στο Βέλγιο) όσο και το ψάρι,

αλλά και το χιλιάνικο κρασί Sauvignon Blanc, με το οποίο συνόδευσα το φαγητό.

Το περιβάλλον του ρεστοράν ήταν άριστο με πίνακες, βιβλία, ωραία καθιστικά και φωτιστικά. Όταν το μαγαζί άρχισε να αδειάζει, βρήκα την ευκαιρία να βγάλω μερικές φωτογραφίες.

Το ρεστοράν έκλεινε στις 12 τα μεσάνυχτα, λίγο πριν από την ώρα αυτή βγήκα έξω και βλέπω το Μπέργκεν, βροχερό. Η Πέμπτη 19-05-2016 ήταν φωτεινή εξαίρεση. Ήμουν τυχερός με το ηλιόλουστο Μπέργκεν. Όμως εκείνη την ώρα έβρεχε, οπότε βρήκα καταφύγιο στο διπλανό μπαρ, το Una Cocktail Bar, από το οποίο είχα περάσει και την προηγούμενη νύχτα.

Αρκετά αργότερα βγήκα από το μπαρ με κατεύθυνση το ξενοδοχείο μου, θαυμάζοντας για τελευταία φορά το νυχτερινό Μπέργκεν, τα σπιτάκια, τον λόφο και τα φώτα του τελεφερίκ.

 

[gelf]

Κεφάλαιο 5

Το σιδηροδρομικό ταξίδι Μπέργκεν – Όσλο.

Όταν ξύπνησα το πρωί της Παρασκευής 20-05-2016, αντίκρισα το Μπέργκεν βροχερό. Η προηγούμενη ημέρα ήταν μια εξαίρεση. Το ηλιόλουστο Μπέργκεν. Αντηχεί και ως ανέκδοτο. To Μπέργκεν επανήλθε στη συνήθη του κατάσταση. Ο καιρός βροχερός. Πάντως μετά το πλούσιο πρωινό του ξενοδοχείου έκανα μια βόλτα στο κέντρο της πόλης. Επέστρεψα στο ξενοδοχείο, πήρα την αποσκευή μου και κάλεσα ταξί μέσω της ρεσεψιόν, το οποίο ήρθε αμέσως και ύστερα από μερικά λεπτά ήμουν στο σιδηροδρομικό σταθμό του Μπέργκεν. Η ώρα ήταν λίγο μετά τις 11.20 πμ και το εισιτήριο που είχα βγάλει ηλεκτρονικά μέσω των NSB, είχε ώρα αναχώρησης από το Μπέργκεν 11.59 και ώρα άφιξης στο Όσλο 19.05. Δηλαδή το σιδηροδρομικό ταξίδι, η ομορφότερη διαδρομή με τρένο, σύμφωνα με πολλούς ταξιδιωτικούς οδηγούς, διαρκεί κάτι παραπάνω από επτά ώρες.
Όταν μπαίνω στο σταθμό, ο οποίος είναι υπό ανακατασκευή, προχωρώ προς τα γραφεία των NSB,

τους δείχνω το αντίγραφο το οποίο είχα εκτυπώσει και μου δίνουν το εισιτήριο, στο οποίο αναγραφόταν και η πλατφόρμα (3) αναχώρησης του τρένου. Πηγαίνω προς τα εκεί βλέπω ότι το τρένο ήταν εκεί,

αλλά επειδή δεν είχε ξεκινήσει η επιβίβαση και επειδή είχα αρκετό χρόνο (περίπου μισή ώρα) έκανα μια μικρή βόλτα στο διπλανό πάρκο κάτω από το ψιλόβροχο. Επιστρέφω στο σταθμό και επιβιβάζομαι στο βαγόνι 1 του τρένου, το οποίο ξεκίνησε ακριβώς στις 11.59. Το τρένο προχωρούσε αργά, μέχρι να βγούμε από το Μπέργκεν, όπου και

πρώτος σταθμός ήταν η Arna, κατ' ουσία προάστιο του Μπέργκεν.
Το τρένο συνέχιζε την πορεία του, διερχόμενο από τοπία ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς, δικαιώνοντας αυτούς που θεωρούν αυτή τη διαδρομή, από τις ομορφότερες διαδρομές με τρένο.

Στο μεταξύ σταματούσαμε για λίγο στους ενδιάμεσους σταθμούς. Μετά την Arna, ο δεύτερος σταθμός ήταν το Dale. Το τρένο συνέχιζε την πορεία του ανεβαίνοντας υψομετρικά, ενώ στο φωτεινό ταμπλό του βαγονιού παρουσιαζόταν η ώρα και η εξωτερική θερμοκρασία, ενώ όταν πλησίαζε σε σταθμό, αναφερόταν ο σταθμός και το υψόμετρο αυτού.

Ο επόμενος σταθμός ήταν το Voss σε υψόμετρο 57 μέτρων.

Παρατηρώντας το Voss, μέσα από το τρένο,

είδα μία απεργό, έξω από ένα ξενοδοχείο του Voss, δίπλα στο σταθμό, να περιφρουρεί την απεργία.

Εκεί με έζωσαν τα φίδια. Σκέφτηκα μήπως πάθω καμιά ζημιά στο Όσλο. Έδιωξα γρήγορα τις κακές σκέψεις από το μυαλό μου και αφοσιώθηκα στο να απολαμβάνω την υπέροχη θέα της διαδρομής.

Το τρένο, συνέχιζε να ανεβαίνει υψομετρικά με αρκετά μεγαλύτερη κλίση, αφού σταμάτησε και στο σταθμό Mydral, σε υψόμετρο 868 μέτρων, συνέχισε να ανεβαίνει και το τοπίο είχε αλλάξει. Μάης μήνας και μάλιστα προς το τέλος του (20-05-2016), το τοπίο ήταν χιονισμένο.

Το τρένο σταμάτησε στον σταθμό Hallingskeid, σε υψόμετρο 1.110 μέτρα, όπου ο πάγος, ήταν ακόμα και μέσα στο σταθμό. Ο επόμενος σταθμός ήταν ο υψηλότερος, το Finse, σε υψόμετρο +1222 μέτρων.

Στη διαδρομή βλέπαμε σπιτάκια καλυμμένα από χιόνι.

Επί δύο ώρες και τριάντα λεπτά, ανεβαίναμε υψομετρικά, από το υψόμετρο 0 (Bergen), έως το υψόμετρο +1222 μέτρων (Finse) και στη συνέχεια επί τέσσερις ώρες και τριάντα λεπτά, θα κατεβαίναμε από το υψόμετρο +1222 μέτρων (Finse), έως το υψόμετρο ) +0 (Oslo).
Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε, υψομετρικά, και το χιόνι φάνηκε προοδευτικά να μειώνεται.

Μετά το Finse, το τρένο κατεβαίνοντας υψομετρικά πέρασε από τους ενδιάμεσους σταθμούς, Haugastøl,

όπου το χιόνι δεν καταλάμβανε τους δρόμους, ενώ στη συνέχεια το τοπίο μεταλλασσόταν σε πιο ομαλό

Το τρένο συνέχιζε να κατεβαίνει υψομετρικά,διερχόμενο από υπέροχα τοπία

και περνώντας από τους σταθμούς Ustaoset, Geilo, Al, Gol, Nesbyen, Fla, Honefoss, Vikersund, Hokksund και οπότε φτάνοντας στα περίχωρα του Όσλο, το τρένο σταμάτησε στους σταθμούς Drammen, Asker, Lysakerκαι Sandvika, πριν ολοκληρωθεί η υπέροχη διαδρομή στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Oslo, τον Oslo S.
Το ταξίδι τελείωσε όμορφα, όπως άρχισε, βρισκόμουν στον κεντρικό σιδηροδρομικό του Όσλο. Βγαίνοντας έξω από το σταθμό, αποφασίζω να πάω στο ξενοδοχείο με τα πόδια. Άλλωστε η απόσταση ήταν μικρή. Ο απαιτούμενος χρόνος ήταν μικρότερος από δέκα πέντε λεπτά. Και μάλιστα περπατώντας στον κεντρικό πεζόδρομο του Όσλο. Την Karl Johans gate. Θα την διέσχιζα από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό Oslo S, έως το κοινοβούλιο, όπου όπως νόμιζα θα ήταν το ξενοδοχείο μου. Το Scandic Victoria. Έτσι νόμιζα. Συνέχιζα να υπολογίζω χωρίς όλες τις παραμέτρους του προβλήματος. Την απεργία στη Νορβηγία.

 

[go2dbeach]

Ελπίζω να έχουμε ωραία βόλτα στο Όσλο, αν και μυρίζομαι απρόοπτα! Έχει ωραιότατα παγκάκια εκεί στο Aker Brygge σκέτη πολυτέλεια

 

[gelf]

Κεφάλαιο 6

Ψάχνοντας το χαμένο δωμάτιο

Κάπως έτσι έφτασα στο Όσλο, όπου όπως προανέφερα πήγα περπατώντας από το σταθμό του Όσλο έως το ξενοδοχείο Scandic Victoria, το οποίο όμως βρήκα κλειστό. Όμως κάποιος έβγαινε και η πόρτα άνοιξε. Μπουκάρω μέσα στο ξενοδοχείο. Πίσω από εμένα καταφέρνουν να μπουν και δύο νεαρές γυναίκες, από τις ΗΠΑ, οι οποίες είχαν φτάσει στο ξενοδοχείο, σχεδόν μαζί με εμένα. Μπαίνω στο ξενοδοχείο, στο οποίο ξαπλωμένος στη ρεσεψιόν ήταν ένας Ασιάτης.

Του δείχνω την κράτηση και αυτός απαντά strike. Ξεχνώ το αριστερό μου παρελθόν. Του λέω με άγριο τρόπο τι στράικ και ξεστράικ, δώσε μου το δωμάτιό μου. Αυτός όμως είναι πολύ ήρεμος.

Κατάλαβα ότι δεν θα βγάλω άκρη μ' αυτόν. Από τα ταξίδια μου στην Ασία και κυρίως στην Κίνα, έχω καταλάβει ότι στο άθλημα της υπομονής, χάνω πανηγυρικά από τους Ασιάτες. Ο Ασιάτης μου εξηγεί ότι πρέπει να μιλήσω με το booking να με βοηθήσει. Παίρνω τηλέφωνο στο booking και το ξενοδοχείο που μου βρίσκει είναι στα περίχωρα. Οι νεαρές γυναίκες από τις ΗΠΑ, ακολούθησαν την ίδια διαδικασία με εμένα και αποφάσισαν να μείνουν στα περίχωρα. Δεν ήθελα να μείνω στα περίχωρα. Ήθελα να μείνω στο κέντρο. Από το booking με ενημέρωσαν ότι θα ψάξουν για ξενοδοχείο στο κέντρο. Όμως εγώ ήθελα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου. Μάλλον στα πόδια μου. Άφησα την αποσκευή μου και την φωτογραφική μηχανή στον Ασιάτη στο ξενοδοχείο Scandic Victoria, έβαλα τα πόδια μου στο σβέρκο και άρχισα να τρέχω, στο ψιλόβροχο, για να βρω ξενοδοχείο στο κέντρο. Ήταν η μόνη λύση. Η άλλη λύση ήταν να κοιμηθώ σε παγκάκι. Σε παγκάκι υπό βροχή. Έτσι θα κατέληγε το χλιδάτο ταξίδι. Αν δεν επιλυόταν το πρόβλημα στέγης.

Από τη χλιδή στο παγκάκι.

Το πρώτο ξενοδοχείο που βρίσκω, ήταν όμορο με αυτό που "νόμιζα" ότι είχα κλείσει. Ήταντο Thon hotel Cecil. Μπαίνω μέσα και ρωτάω στη ρεσεψιόν. Η απάντηση ήταν ότι το ξενοδοχείο ήταν κλειστό, λόγω της απεργίας. Βγαίνω έξω και προχωρώ προς τον κεντρικό πεζόδρομο του Όσλο. Την Karl Johans gate. Εκεί, πριν από λίγο πηγαίνοντας προς το ξενοδοχείο στο οποίο είχα κάνει κράτηση, είχα δει το Grand hotel, σ' ένα εμβληματικό κτίριο του έτους 1870. Μάλιστα μου άρεσε τόσο και παρ' όλο το ψιλόβροχο και παρ' όλο ότι κουβαλούσα την αποσκευή μου, το είχα βγάλει φωτογραφία.

Δυστυχώς η απάντηση ήταν η ίδια. Κλειστό λόγω απεργίας. Προχωρώ βορειότερα στο hotel Bondeheimen, αλλά η απάντηση ήταν το ίδιο αρνητική. Μπαίνω στο hotel Bristol. Μάλιστα από την ταχύτητα στις κινήσεις μου μπαίνω απ' την πλευρά του μπαρ. Ωραίο μπαρ. Ρωτάω και μου δείχνουν τη ρεσεψιόν. Όμως εκεί είχε ουρά, χρόνο δεν είχα οπότε προχώρησα σε άλλα ξενοδοχεία, που έβρισκα στο δρόμο μου. Ρώτησα στο hotel Savoy και στο Thon hotel Rosenrantz. Συνεχίζω να ρωτάω σε ξενοδοχεία. Όμως οι έρευνες αποβαίνουν άκαρπες. Αρχίζω να συμβιβάζομαι με την ιδέα να τη βγάλω σε παγκάκι, όταν κλείσουν όλα τα μπαρ της περιοχής. Επιστρέφω στο hotel Bristol. Όλες οι ελπίδες μου, σ' αυτό το κυριλέ ξενοδοχείο. Έστω και στο υπέροχο μπαρ του ξενοδοχείου ή έστω και στο λόμπι του. Τώρα στη ρεσεψιόν δεν είχε κόσμο. Οι υπάλληλοι στη ρεσεψιόν ήταν δύο νεαροί, ένας άντρας και μια γυναίκα. Παίρνω το πιο γλυκό μου ύφος. Τους εξηγώ ότι έχω έρθει από Ελλάδα και ότι το ξενοδοχείο, στο οποίο είχα κάνει κράτηση, είναι κλειστό λόγω της απεργίας. Τους παρακαλώ να μου βρουν δωμάτιο, για δύο ημέρες. Αυτοί κοιτάζονται και ο άντρας παίρνει ένα τηλέφωνο και εξηγεί σε κάποιον την κατάσταση. Δεν κατάλαβα με ποιόν, ήμουν σχετικά μακριά. Μήπως με κανέναν εργατοπατέρα; Άγνωστο. Πάντως μετά το τηλεφώνημα, μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Τον ρωτάω αν βρήκαμε δωμάτιο στο ξενοδοχείο. Μου απαντά, όχι, αλλά να μην ανησυχώ γιατί θα βρούμε σε άλλο ξενοδοχείο. Με οδηγεί σε μια αίθουσα με υπολογιστές. Μου βρίσκει ένα ξενοδοχείο. Του ζητώ να δω τον χάρτη. Κάθομαι στον υπολογιστή και βλέπω τη θέση του προτεινόμενου ξενοδοχείου στον χάρτη. Δεν ήταν ιδιαίτερα μακριά. Όμως τον παρακαλώ να βρούμε το πιο κοντινό διαθέσιμο. Και πράγματι βρήκαμε το Thon hotel Europa, σε ελάχιστη απόσταση από το Bristol. Ο άνθρωπος με έσωσε. Τον ευχαρίστησα πολύ και έφυγα πετώντας, προκειμένου να πάρω την αποσκευή μου και την φωτογραφική μηχανή από τον Ασιάτη στο ξενοδοχείο Scandic Victoria. Ήμουν ευτυχής. Παίρνω τα πράγματά μου και περπατώντας φτάνω σε ελάχιστη ώρα στοThon hotel Europa. Το check in έγινε άμεσα και άμεσα βρέθηκα στο δωμάτιό μου, το οποίο το θεώρησα υπέροχο, ύστερα από την περιπέτεια που πέρασα. Βέβαια οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν πολύ καλό δωμάτιο, ενώ και το προσωπικό του ξενοδοχείου ήταν ιδιαίτερα περιποιητικό. Η θέα από το δωμάτιο ήταν πολύ καλή.

Ύστερα από ένα σύντομο ντους, φρεσκαρισμένος και ευτυχής και ενώ η ώρα προσέγγιζε τις 10.30 μμ, βγαίνω από το ξενοδοχείο,

για να κάνω την πρώτη νυχτερινή βόλτα στο Όσλο. Τα πρώτα κτίρια που συνάντησα, δίπλα στο ξενοδοχείο, ήταν το ιστορικό μουσείο και η εθνική πινακοθήκη.

Ξεκινώ την πρώτη νυχτερινή βόλτα στην πρωτεύουσα της Νορβηγίας.

 

[gelf]

Κεφάλαιο 7

Όσλο. Η πρώτη νύχτα.

Κατά την πρώτη νυχτερινή βόλτα στην πρωτεύουσα της Νορβηγίας, κατευθύνομαι προς τον κεντρικό πεζόδρομο του Όσλο. Την Karl Johans gate. Είχα περπατήσει ελάχιστα από το ξενοδοχείο μου. Με τη φωτογραφική μου μηχανή στοχεύω προς την Karl Johans gate.

Ήταν 10.30 μμ και ήταν πλέον σούρουπο. Κάνω στροφή 180 μοιρών και φωτογραφίζω προς το παλάτι.

Παρατηρώντας τον κεντρικό πεζόδρομο του Όσλο, από το παλάτι προς το Κοινοβούλιο και προς τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό, δεξιά μου ήταν μια αλέα και στο βάθος το εθνικό θέατρο,

ενώ αριστερά μου, ήταν το πανεπιστήμιο του Όσλο.

Προχωρώ κατά μήκος της Karl Johans gate.

Επειδή η ώρα ήταν προχωρημένη, σκέφτηκα ότι κάπου έπρεπε να πάω για φαγητό.
Άρχισα να ρωτάω διάφορα ρεστοράν αλλά μου έλεγαν ότι η κουζίνα είχε κλείσει. Ακόμα και στο Hard Rock Cafe, το οποίο λειτουργεί ως μπαρ μέχρι αργά, το ρεστοράν είχε κλείσει.
Τότε κατάλαβα ότι δυστυχώς τα ωράρια διαφέρουν από αυτά του Μπέργκεν, όσον αφορά στη λειτουργία της κουζίνας. Στο Όσλο πρέπει να ενδιαφερθείς πιο νωρίς για την τροφή σου. Άλλως θα τη βγάλεις με σάντουιτς από τα Deli de Luka.
Προχώρησα έως το Κοινοβούλιο.

Απέναντι ήταν το Grand hotel. Μου άρεσε το κτίριο και το φωτογράφισα πάλι.

Κρίμα που λόγω της απεργίας δεν βρήκα δωμάτιο σ' αυτό. Κούνησα το κεφάλι μου και κατάλαβα ότι ήμουν ευτυχής που είχα βρει δωμάτιο. Και μάλιστα σ' ένα πολύ καλό ξενοδοχείο όπως το Thon hotel Europa. Όπως παρατηρούσα το Κοινοβούλιο,

βλέπω απέναντι το Peppe's pizza. Το ως άνω εντάσσεται στην αλυσίδα όπου την προηγούμενη ημέρα στο Μπέργκεν είχα σταματήσει, το μεσημέρι, για να δροσιστώ. Σκέφτηκα ότι καλά τη βγάλαμε με τα ψαρικά στο Μπέργκεν, για ένα διήμερο, τώρα ήρθε η ώρα της πίτσας. Και η απόφαση για πίτσα ήταν μονοσήμαντη. Όπως είχα καταλάβει, δεν υπήρχε δυνατότητα να βρω τέτοια ώρα φαγάδικο στο Όσλο. Εκτός από τα Deli de Luka. Με τα υπέροχα σάντουιτς, όπως είχα δει όταν είχα σταματήσει προηγουμένως, για να πάρω ένα μπουκαλάκι νερό. Όμως ήθελα να καθίσω σ' ένα ρεστοράν για να πιω και λίγο κρασί. Πράγματι και το φαγητό ήταν ανεκτό, (πολύ καλό για πίτσα) και το οποίο συνόδευσα ένα απ' τα αγαπημένα μου κρασιά τύπου Pinot Gris, από τη Σικελία.

Όταν βγήκα έξω, από το Peppe's pizza, ήταν μεσάνυχτα και είχε νυχτώσει.

Έκανα μια βόλτα κατά μήκος της Karl Johans gate, τα μπαρ στο Όσλο κλείνουν σχετικά αργά (κατά τις 03.00 πμ - και εννοώ τα μπαράκια όχι τα club),

οπότε μπήκα σ' ένα μπαράκι να πιω ένα ποτό, και αργότερα, πηγαίνοντας προς το ξενοδοχείο, σκεφτόμουνα το πόσο όμορφο είναι να σε περιμένει ένα κρεβάτι.

 

[Dimitris_A]

και στο σταθμό Mydral, σε υψόμετρο 868 μέτρων, συνέχισε να ανεβαίνει και το τοπίο είχε αλλάξει. Μάης μήνας και μάλιστα προς το τέλος του (20-05-2016), το τοπίο ήταν χιονισμένο.

και τέλη Αυγούστου - αρχές Σεπτεμβρίου χιονιά έχει εκεί ,τουλάχιστον πέρυσι όταν πήγα εγώ .Άρα λογικά θα έχει όλο τον χρόνο