Αποδράσεις στην Κρήτη

[Triplover]

Φαράγγι Αράδαινας - Μάρμαρα - Σφακιά​

Αυτή η εξόρμηση πραγματοποιήθηκε πριν από 4 χρόνια περίπου. Ήταν η περίοδος γνωριμίας μου με τις ομορφιές της ευλογημένης Κρήτης.

Αρχή μονοπατιού Ε4 Σφακιά - Αγία Ρουμέλη
Διότι στη Κρήτη δεν γαζώνουν πινακίδες μόνο όξω από τον Άγιο Σύλλα

Το παραλιακό κομμάτι το έχω ξανακάνει σε πεζοπορία από τα Σφακιά μέχρι την Αγία Ρουμέλη, που είναι σαφώς πιο απαιτητική. Έτσι, θα χρησιμοποιήσω υλικό και από αυτή την εξόρμηση για να εμπλουτίσω φωτογραφικά την ενότητα. Για να κάνω πιο ενδιαφέρουσα την ανάγνωση, θα δηλώσω ότι τη διαδρομή Μάρμαρα - Σφακιά τη θεωρώ από τα ωραιότερες, που μπορεί να κάνει κανείς στα Χανιά.

Είναι αντιπροσωπευτική του τόπου με συνδυασμό θάλασσας και άγονου πεδίου. Επίσης, εδώ συναντάς δύο από τις ομορφότερες παραλίες της Κρήτης, τα Μάρμαρα και τα Γλυκά Νερά και ένα από τα πιο γραφικά παραθαλάσσια χωριά, το Λουτρό. Τέλος, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι είμαι λάτρης της άγριας ομορφιάς των Σφακίων, της ξεραήλας, των βράχων και των πετρών.

Ξεκινάμε λοιπόν νωρίς νωρίς από τα Χανιά, έχοντας γεμίσει τους σάκους μας με νερό και λίγη τροφή. Σημεία ανεφοδιασμού σε νερό στη διαδρομή υπάρχουν, αλλά όχι μέσα στο φαράγγι.

Σφακιά

Τα Σφακιά απέχουν περίπου 75 χιλιόμετρα από τα Χανιά. Ο δρόμος μετά την έξοδο από τον ΒΟΑΚ (Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης) είναι γεμάτος στροφές, αλλά με υπέροχη θέα στη Λυβικό Πέλαγος. Έχει μία έντονη ταυτότητα, οι κάτοικοί του φημίζονται για τη σκληράδα και την ανδρειοσύνη τους, έχει ένα λιμάνι, που εξυπηρετεί το φαράγγι της Σαμαριάς και τη Γαύδο, και είναι και ο Δήμος, την κεφαλή του οποίου κατείχε ο όχι και ιδιαίτερα δημοφιλής στα ΜΜΕ γιατρός και πολιτικός Παύλος Πολάκης.

Παρκάρουμε το αμάξι, επιβιβαζόμαστε στο βανάκι του ΚΤΕΛ Χανίων – Ρεθύμνης (https://www.e-ktel.com/) με προορισμό το εγκαταλειλημένο χωριό της Αράδαινας, που βρίσκεται σε απόσταση 15 km από τα Σφακιά. Εδώ η διαδρομή είναι ακόμα πιο ταλαίπωρη με έντονη κλίση και απότομες στροφές στο χείλος του γκρεμού.

Η Αράδαινα είναι ένα απομονωμένο ορεινό χωριό, που βρίσκεται σε υψόμετρο 520 μ. Μέχρι το 1987 δεν υπήρχε η σιδερένια γέφυρα. Η πρόσβαση στο χωριό ήταν δυνατή μόνο με τα πόδια. Η γέφυρα κατασκευάστηκε με δωρεά της οικογένειας Βαρδινογιάννη, η οποία έχει μακρινή καταγωγή από τα Σφακιά.

Γέφυρα Αράδαινας

Βρίσκεται σε ύψος 138 μ. και το καλοκαίρι πραγματοποιούνται άλματα bungy jumping. Είναι η ψηλότερη γέφυρα για άλματα στην Ελλάδα και δεύτερη στην Ευρώπη, σύμφωνα με την εταιρία που τα οργανώνει (http://www.bungy.gr/aradaina-bungy-jumping.html).

Λέγεται ότι το χωριό ερήμωσε τη δεκαετία του 1950 λόγω βεντέτας για το κουδούνι μιας κατσίκας. Αποτέλεσμα αυτής ήταν ο θάνατος 7 ανθρώπων και η φυγή των υπόλοιπων προκειμένου να γλιτώσουν από το κακό.

Αράδαινα

Το φαράγγι της Αράδαινας είναι ένα από τα πολλά των Σφακίων και ένα από τα πιο γνωστά των Χανίων. Δεν έχει τη βλάστηση του φαραγγιού της Αγίας Ειρήνης, ούτε την επιβλητικότητα αυτού της Σαμαριάς, αλλά είναι αρκετά ωραίο. Είναι ιδιαίτερα κακοτράχαλο και θέλει προσοχή.

Φαράγγι Αράδαινας - Στη δεξιά φωτογραφία φαίνεται η γέφυρα μέσα από το φαράγγι

Η διαδρομή από τη γέφυρα μέχρι την έξοδο στη παραλία είναι περίπου 7 χιλιόμετρα, αλλά δεν είναι αυτό το πραγματικό μήκος του φαραγγιού. Είναι το μισό στην πραγματικότητα. Αν κινηθεί κανείς βόρεια θα φτάσει στο εντυπωσιακό σπήλαιο Δρακολάκι, όπου θεωρείται ότι είναι το ένα άκρο του.

Το πεδίο είναι βραχώδες και άγονο. Βέβαια στη νότια Κρήτη τα κατσίκια είναι κυρίαρχα.

Φαράγγι Αράδαινας

Σε κάποιο σημείο που γίνεται έντονη η κατάβαση υπάρχει σιδερένια σκάλα. Θέλει προσοχή. Υπάρχει τρόπος να παρακαμφθεί η γέφυρα, κινούμενοι προς τα δεξιά αυτής.

Φαράγγι Αράδαινας

Σε ένα τρίωρο περίπου βγαίνεις σε μία από τις ωραιότερες παραλίες του νησιού, τα Μάρμαρα. Έχει μία καντίνα με ξαπλώστρες. Επίσης, στο μικρό λιμανάκι της φτάνουν θαλάσσια ταξί που σε μεταφέρουν στα Σφακιά.

Μάρμαρα

Τα Μάρμαρα είναι γνωστά για τις υπέροχες σπηλιές τους. Μπαίνεις κολυμπώντας από τη μία και βγαίνεις από την άλλη. Πραγματικά εντυπωσιακή παραλία. Τα νερά σαφώς είναι πεντακάθαρα, αφού στη περιοχή δεν υπάρχει πρόσβαση με το οδικό δίκτυο, ούτε με το πλοίο γραμμής.

Μάρμαρα

Θα δείτε πολύ κόσμο να κάνει μακροβούτια πάνω από τους βράχους.

Μάρμαρα

Αφού κάναμε και εμείς τις βουτιές μας και εξερευνήσαμε τις σπηλιές, ξεκινάμε για το δεύτερο μέρος της διαδρομής μας . Η σήμανση είναι πολύ καλή. Δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να χαθεί, αφού σχεδόν σε όλη τη διαδρομή κινείται παραλιακά ή λίγο πάνω από την θάλασσα.

Μάρμαρα

Κινούμαστε στο πανευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4. Διέρχεται από πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ισπανία, η Ελβετία, η Ρουμανία και η Κύπρος.

Μετά από κανά μισάωρο βρισκόμαστε στη παραλία του Λύκου. Είναι μία μικρή βραχώδης παραλία, χωρίς να παρουσιάζει κάποια ιδιαίτερη ομορφιά, αλλά είναι ιδανική για χαλάρωμα. Υπάρχουν ενοικιαζόμενα δωμάτια.

Λύκος

Συνεχίζουμε τη πορεία μας και σε λίγο βρισκόμαστε στο Φοίνικα. Προσωπικά μου αρέσει αυτός ο μικρός κολπίσκος. Είναι πολύ ήσυχο μέρος. Υπάρχουν μερικά ενοικιαζόμενα και καμία ταβέρνα.

Φοίνικας

Κινούμαστε στο μικρό ακρωτήρι, στην Άκρα Μούρες.

Στην δυτική πλευρά της άκρας είναι ο Φοίνικας και στην ανατολική το δημοφιλές Λουτρό. Λίγο πριν το Λουτρό, πετυχαίνουμε ένα παλιό Τούρκικο Φρούριο, το Κούλε του Λουτρού. Κτίστηκε το 1868 για να καταπνίγει τις διάφορες εξεγέρσεις των Σφακιανών.

Κούλες Λουτρού

Στη νότια Κρήτη υπάρχουν αρκετά τέτοια φρούρια (π.χ. Ποικίλασος).

Κούλες Λουτρού

Σε λίγο φτάνουμε στο μικρό και κουκλίστικο Λουτρό.

Λουτρό

Υπάρχουν πολλά δωμάτια για να μείνεις. Μίνι μάρκετ για να δροσιστείς. Ταβέρνες να τσιμπήσεις κάτι. Βέβαια οι τιμές στη διαμονή για νότια Κρήτη είναι αρκετά υψηλές. Νομίζω ότι είναι ιδανική περίπτωση για να ξεφύγεις από την βαβούρα της πόλης, να πας στη μέση του πουθενά, αλλά να έχεις και κανά δυο επιλογές σε ταβέρνα και καφέ.

Λουτρό

Φεύγουμε από το Λουτρό, δίχως να βουτήξουμε. Θα προτιμήσουμε κάποια πιο ήρεμα παραλία.

Το μονοπάτι είπαμε κινείται δίπλα στη θάλασσα. Είναι αρκετά ασφαλές. Λίγη ώρα μετά το Λουτρό, βρίσκονται οι δύο μικρές παραλίες των Περιβολακίων και η παραλία του Τιμίου Σταυρού.

Παραλία Τιμίου Σταυρού

Εδώ θα κάνουμε μία μικρή στάση για βουτιά. Είναι έρημες παραλίες, τις οποίες σπάνια επιλέγουν οι πεζοπόροι για στάση.

Η παραλία του Τιμίου Σταυρού παίρνει το όνομά της από το ομώνυμο ξωκλήσι που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο πάνω.

Τίμιος Σταυρός

Εδώ γίνεται μεγάλο πανηγύρι στις 14 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο.

Τίμιος Σταυρός

Επόμενος σταθμός η μποέμικη παραλία των Γλυκών Νερών.

Γλυκά Νερά

Ονομάζεται έτσι, γιατί υπάρχουν πηγές γλυκού νερού στη παραλία. Είναι μία πανέμορφη παραλία, κάτω από τεράστιος βραχώδους όγκους.

Γλυκά Νερά

Έχει σκιά και μια ταβέρνα. Ο περισσότερος κόσμος κάνει γυμνισμό εδώ.

Η ταβέρνα στα Γλυκά Νερά

Είναι από τις παραλίες που θα έπρεπε να είναι στη λίστα αυτών που θα επισκεφτούν τα Χανιά για πάνω από 4-5 μέρες.

Γλυκά Νερά

Εδώ πριν μερικά χρόνια είχε σκοτωθεί μια νεαρή Σλοβάκα κατασκηνώτρια, όταν βράχος έπεσε και την πλάκωσε. Για αυτό θέλει προσοχή. Καλές οι σκιές, αλλά μην είμαστε εκτεθειμένοι σε πτώσεις.

Ξεκινάμε την ανηφόρα. Η τελική ευθεία για να ανεβούμε στην άσφαλτο και να πάμε στα αυτοκίνητά μας.

Πόσα χρόνια λιγουρεύομαι αυτό το σημείο. Δυστυχώς, η πρόσβαση από στεριά είναι αρκετά δύσκολη. Για αυτές ακριβώς τις καβάτζες λατρεύω τα νότια Χανιά.

Βγήκαμε στο δρόμο. Βλέπουμε αυτοκίνητα παρκαρισμένα. Εδώ γαρ ξεκινάει το μονοπάτι. Προς τα πάνω είναι ο δρόμος προς Ανώπολη, Αράδενα, Αη Γιάννη και κάτω προς τα Χανιά. Πέρνουμε το κάτω δρόμο. Το αμάξι είναι στο χωριό.

Ίλιγγας

Η παραλία του Ίλιγγα μου αρέσει αρκετά και τη θεωρώ την πιο αξιόλογη των Σφακίων. Θα κάνουμε μια μικρή βουτιά χαλάρωσης και αποθεραπείας, πριν καταλήξουμε για μπυρίτσα στο χωριό. Στα Σφακιά πρόσφατα ανακάλυψα ένα καφέ που έχει πολύ ωραία γλυκά σε εξαιρετικές τιμές, το Καφέ Δέσποινα νομίζω.

Κλείνοντας και αυτό το κεφάλαιο, θα έλεγα ότι η βόλτα από τα Σφακιά μέχρι τα Μάρμαρα είναι πραγματικά πολύ ωραία και σχετικά εύκολη. Θα την συνιστούσα ανεπιφύλακτα. Είναι περίπου 7-8 χιλιόμετρα. Δεν είναι πολλά. Μπορείτε να κανονίσετε θαλάσσιο ταξί να σας πάρει το απόγευμα ή να γυρίσετε από τα Μάρμαρα στο Λουτρό και να πάρετε το πλοίο της γραμμής.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 12
• 13
• 14
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 14 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Triplover]

Θα ξεκινήσουμε με μία πολύ όμορφη αλλά και συνάμα δύσκολη και κουραστική πεζοπορική διαδρομή, Σούγια – Αγία Ρουμέλη με διανυκτέρευση στα Δώματα. Η διαδρομή χωρίζεται σε τρία τμήματα. Σούγια – Αρχαία Ποικιλασός (6 km), Αρχαία Ποικιλασός – Δώματα (6 km) και Δώματα – Αγία Ρουμέλη (8 km). Μην σας ξεγελούν οι αποστάσεις. Σύμφωνα με ιστοσελίδες που δίνουν πληροφορίες για τις πεζοπορικές διαδρομές της Κρήτης, η συγκεκριμένη θεωρείται από τις πλέον δύσκολες. Και πραγματικά αποδείχτηκε ότι όντως είναι πάρα πολύ δύσκολη. Οπότε το συμπέρασμα είναι ότι όταν ο ορειβατικός σύλλογος και τα εκάστωτε εξειδικευμένα site χαρακτηρίζουν μια διαδρομή, αναφέρονται σε συγκεκριμένο κοινό που θα ενδιαφερθεί να την πραγματοποιήσει και όχι σε λαπάδες και μπυροκοιλαράδες. Με απόσταση συνολικά 20 χιλιομέτρων, με ανηφοροκατηφόρες, γκρεμούς και μηδενική πηγή πόσιμου νερού, καθίσταται μια από τις πλέον δύσκολες διαδρομές του μονοπατιού Ε4 των Χανίων και όχι μόνο.

Εφοδιασμένοι με φαγητό και νερό(, ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο για τη Σούγια. Η Σούγια είναι μικρό παραθαλάσσιο χωριό, 65 χιλιόμετρα περίπου νότια των Χανίων σε ένα δρόμο γεμάτο στροφές. Είναι χτισμένη στην έξοδο του φαραγγιού της Αγίας Ειρήνης, έχει μια μεγάλη και όμορφη παραλία και εκεί θα συναντήσετε πολλές σκηνές και αρκετούς γυμνιστές. Υπάρχουν τουριστικές υποδομές στο χωριό.

Στην περιγραφή της διαδρομής χρησιμοποιώ πληροφορίες από την σελίδα http://www.destinationcrete.gr/, ενώ οι χάρτες είναι από τη σελίδα http://www.cretanbeaches.com/.

 

[Triplover]

Σούγια – Αρχαία Ποικιλασός (6 km)
​

Αφού πήραμε τις τελευταίες προμήθειες από ένα σούπερ μάρκετ και μερικές οδηγίες για την διαδρομή από έναν παππούλη ιδιοκτήτη καταστήματος ξεκινήσαμε το "γολγοθά" μας.

Αρχίζουμε να ανηφορίζουμε στην πλαγιά με βορειοανατολική κατεύθυνση μέχρι να συναντήσουμε καρόδρομο τον οποίο ακολουθούμε δεξιά.

Ο καρόδρομος ελίσεται στην πλαγιά έως μικρό πλάτωμα με πεζούλες και υπολείμματα παλαιών κατασκευών.

Στο τέλος του καρόδρομου, που συναντάμε τα μελίσσια

ακολουθούμε το μονοπάτι το οποίο διασχίζει τοπίο στο οποίο εναλλάσσονται τα πεύκα, οι χαρουπιές και οι θάμνοι.

Kατηφορίζοντας ελαφρά διασχίζουμε μικρό χείμαρρο και αμέσως συναντάμε δεξιά μας παλιό αλώνι μέσα σε περιοχή από πεζούλες.

Tο μονοπάτι ανεβοκατεβαίνει ελαφρά ακολουθώντας την πλαγιά και διασχίζοντας μικρούς χειμάρρους έως ότου στα αριστερά μας ψηλά διακρίνουμε χαρακτηριστικό κόψιμο βράχου.

Mόλις περάσουμε στην απέναντι όχθη του χειμάρρου που συναντάμε ανηφορίζουμε σε διάσελο και αμέσως αρχίζουμε να κατεβαίνουμε την απότομη πλαγιά ακολουθώντας το παλιό μονοπάτι μέχρι την κοίτη μικρού φαραγγιού την οποία ακολουθούμε νότια.

Αφού προσπεράσουμε χαρακτηριστική σπηλιά, μετά από 200 μέτρα περίπου, αφήνουμε το χείμαρρο και βγαίνουμε στην ανατολική του όχθη.

Μετά από λίγο διακρίνουμε μπροστά μας το μικρό όρμο του Άγίου Aντωνίου στο Χαρέι.

Δίπλα στην παραλία και ανάμεσα στα πεύκα υπάρχει το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου, από όπου παίρνει το όνομα της. Εορτάζεται στις 1-2 Ιουλίου, όταν και γίνεται μεγάλο πανηγύρι στην παραλία.

To μονοπάτι διασχίζει τοπίο με εναλλασόμενη ψηλή και χαμηλή βλάστηση και μικρούς χειμάρρους.

Σε σημείο που έχουμε αφήσει πλέον πίσω μας τον Άγιο Aντώνιο και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε ελαφρά

πλησιάζοντας σε μικρό χείμαρρο αντικρύζουμε αριστερά μας επιβλητική βαθιά σχισμή στο βράχο. Μετά από αυτό το σημείο για να διασχίσουμε το χείμαρρο ακολουθούμε την κοίτη του για 100 μέτρα και βγαίνουμε στην ανατολική του όχθη.

Μετά το χείμαρρο αρχίζουμε να ανηφορίζουμε την απότομη πλαγιά προς την αρχαία Ποικιλασό.

Tο μονοπάτι τώρα γίνεται πολύ ανηφορικό και ελίσσεται ανάμεσα στα πεύκα και βράχια της πλαγιάς μέχρι που συναντάμε μικρό πέτρινο εικονοστάσι

και αμέσως μετά πηγή με πόσιμο νερό. Μα έλα που λόγω της φετινής ξηρασίας δεν υπήρχε καθόλου πόσιμου νερό. Αυτό ήταν μεγάλο χτύπημα.

Μετά την πηγή συνεχίζουμε ανηφορικά, στα δεξιά μας συναντούμε χαρακτηριστικό βράχο μετά τον οποίο το μονοπάτι στρίβει απότομα αριστερά διασχίζοντας τα διάσπαρτα ερείπια της πλαγιάς μέχρι το ερειπωμένο φρούριο στο διάσελο της Ποικιλασού.

Aπό αυτό το σημείο με θέα προς Σούγια δυτικά

αλλά και ανατολικά μέχρι τα Δώματα,

μπορούμε να ανηφορίσουμε στην κορυφή του λόφου

όπου βρίσκεται το εκκλησάκι του Προφήτη Hλία. Εμείς δεν το κάναμε.

Εδώ κάναμε ένα μεγάλο διάλειμμα περίπου 15 λεπτών. Αξίζει να αναφέρουμε επίσης ότι η ανηφόρα μέχρι το φρούριο έμοιαζε ατελείωτη και ήταν πραγματικά εξοντωτική.

Η διαδρομή με βάση τις πληροφορίες των προαναφερθέντων ιστοχώρων διαρκεί περίπου 2 ώρες και 15 λεπτά. Έναν χρόνο που θα τον επιτύχετε αν είστε μαραθωνοδρόμος και έμπειρος ορειβάτης. Εμείς χρειαστήκαμε περίπου 4-5 ώρες.

 

[Triplover]

Αρχαία Ποικιλασός - Δώματα (6 km)​

Aπό το φρούριο της Ποικιλασού αρχίζουμε να κατεβαίνουμε την απότομη πλαγιά έως την κοίτη του επιβλητικά όμορφου φαραγγιού της Τρυπητής. Θέλει μεγάλη προσοχή γιατί είναι αρκετά απότομο και γλυστράει.

Λίγα μετρα πριν την έξοδο στην αριστερή παρειά του φαραγγιού δημιουργείται μεγάλη εσοχή στη ρίζα του βράχου όπου υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου.

Υπάρχει επίσης σπιτάκι και μπόλικα αιγοπρόβατα.

Για να βγούμε από το φαράγγι προς τη θάλασσα, καλό είναι να αποφύγουμενα είμαστε δίπλα στα μεγάλα βράχια γιατί υπάρχουν συχνές κατολισθήσεις.

Κάναμε ένα μεγάλο διάλειμμα μίας ώρας βουτώντας στα πεντακάθαρα νερά της παραλίας.
Στη συνέχεια και για 15' περίπου περπατάμε δίπλα στην παραλία ανάμεσα σε δαιδαλώδη βράχια και σπηλιές

έως ότου συναντήσουμε τη παραλία Σεντόνι.

Εδώ υπάρχει ένα σπιτάκι στο οποίο πετύχαμε έναν παππούλη, ο οποίος ασχολείται με τα ζώα και τα μελίσσια. Ο θεός να τον έχει καλά. Μας άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του. Μας έδωσε νερό. Καθίσαμε, συζητήσαμε και αφού μας γέμισε από ενα μεγάλο μπουκάλι νερό και μετά από ένα μισάωρο στάσης, αναχωρήσαμε για το προορισμό μας. Δεν ξέρω ποια θα ήταν η έκβαση της εκδρομής χωρίς τα νερά που μας έδωσε. Τον ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας.

Στην συνέχεια περπατώντας πάντα κοντά στην ακτή ανάμεσα σε αραιή βλάστηση, διακρίνουμε πρόχειρη προβλήτα στα δεξιά μας και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε προς το χείλος της απότομης πλαγιάς σε δισδιάκριτο μονοπάτι.

Πλησιάζοντας στην βραχώδη κορυφή της πλαγιάς σε ένα τμήμα περίπου 50 μέτρων το πέρασμα γίνεται επικίνδυνο και απαιτείται προσοχή.

Αφού διασχίσουμε το απότομο πέρασμα αρχίζουμε να ανεβαίνουμε ελαφρά βόρεια τη ράχη της πλαγιάς προς την κοίτη μικρού φαραγγιού όπου διακρίνεται αριστερή ανηφορική διακλάδωση του μονοπατιού την οποία αγνοούμε και συνεχίζουμε κατηφορικά ακολουθώντας την κοίτη του μικρού απότομου φαραγγιού.

Αφήνουμε την κοίτη του φαραγγιού και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε ελαφρά έχοντας στα αριστερά μας ψηλά ενδιαφέροντες σπηλαιώδεις σχηματισμούς.
Χαμηλά στην βραχώδη παραλία διακρίνεται ο μικρός όρμος Τζάτζιμου και πέτρινο καλύβι.

Tο μονοπάτι είναι ευδιάκριτο και ανεβαίνει σχετικά ομαλά διασχίζοντας θαμνώδη πλαγιά προς μικρή ράχη στην οποία μόλις φθάσουμε αρχίζουμε να κατεβαίνουμε για λίγο ανατολικά με κατεύθυνση μικρό ρέμα.

Aφού διασχίσουμε το μικρό ρέμα κατεβαίνουμε στην κοίτη του χειμάρρου που είναι η συνέχεια του φαραγγιού του Kλάδου.

Tώρα πλέον έχουμε μπροστά μας το τοπίο των Δωμάτων με το ομώνυμο όρμο και την καταπληκτική παραλία. Ωφείλει το όνομά του στα διαφορετικά επίπεδα που η διάβρωση έχει δημιουργήσει. Tο πεύκο κυριαρχεί σ’ ολόκληρη την περιοχή.

Η ώρα είναι 21.15 περίπου. Έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει. Μας περιμένει και άλλη έκπληξη όμως. Ο "σκηνοφόρος" έχει ξεχάσει τη ράχη της σκηνής με αποτέλεσμα να την απλώσουμε κάτω μας και να κοιμηθούμε από πάνω. Ένα υπέροχο βράδυ με την θερινή ισημερία και τη πανσέληνο σε μια από τις ωραιότερες παραλίας της Κρήτης.

 

[Triplover]

Δώματα - Αγία Ρουμέλη (8 km)
​

Ξύπνησα από τις 5:00 χαζεύοντας την υπέροχη πανσέληνο, πήρα στα χέρια τη φωτογραφική μου και άρχισα τους πειραματισμούς.

Σηκώθηκαν και τα παιδιά και αφού μαζέψαμε τα πράγματα αναχωρήσαμε προορισμό την Αγία Ρουμέλη.

Aφού διασχίσουμε την παραλία των Δωμάτων, στην ανατολική της πλευρά υπάρχει μικρό απότομο ανέβασμα το οποίο ακολουθούμε και ανηφορίζουμε στη ρίζα του βράχου.

Τα πόδια μας είναι πολύ βαριά. Με χίλια ζόρια και με πολλά διαλείμματα και αφού χάσαμε και για λίγο το μονοπάτι, συνεχίζουμε την ανηφόρα.

Aνηφορίζουμε μέσα στα πεύκα ακολουθώντας για λίγο το χείλος του γκρεμού που ανοίγεται αριστερά μας.

Aφήνοντας τον γκρεμνό για να ακολουθήσουμε ανατολική πορεία τα πεύκα αρχίζουν να αραιώνουν και συναντούμε ομαλή θαμνώδη περιοχή σε υψόμετρο περίπου 200 μέτρων. Πίσω μας στο βάθος φαίνονται η περιοχή της Σούγιας και της αρχαίας Λισσού.

Αυτές ήταν και οι τελευταίες φωτογραφίες που έβγαλα μέχρι να φτάσουμε στην Αγία Ρουμέλη. Η κούραση ήταν εξοντωτική. Δεν υπήρχε τίποτα στο μυαλό πέρα από το προορισμό και ένα μεγάλο μπουκάλι κρύο νερό.

Συνεχίζουμε ανηφορικά πάντα έως ότου στα 400 μέτρα περίπου υψόμετρο ξαναμπαίνουμε σε περιοχή με πεύκα και στο βάθος βόρεια εμφανίζονται οι κόψεις του Bολακιά, μιας από τις επιβλητικότερες κορυφές των Λευκών Oρέων. Στο σημείο αυτό το μονοπάτι κατηφορίζει μέχρι την κοίτη χειμάρου.

Aφού διασχίσουμε το χείμαρρο, το μονοπάτι ελίσεται πολύ ανηφορικά ανάμεσα σε πεύκα πάντα, μέχρι το σημείο όπου υπάρχει μεγάλων διαστάσεων πεύκο και αριστερή διακλάδοση μονοπατιού. Eμείς συνεχίζουμε δεξιά ανηφορικά έως την ράχη (υψόμετρο περίπου 500 μ) και στην συνέχεια αρχίζουμε να κατεβαίνουμε ομαλά το ευκρινέστατο μονοπάτι ανάμεσα στα πεύκα.

Φθάνουμε σε μικρό χείμαρρο την κοίτη του οποίου ακολουθούμε για λίγα μέτρα και ξαναβγαίνουμε στην ανατολική του πλευρά συνεχίζοντας να κατηφορίζουμε μέχρι τη ράχη από όπου πλέον ανοίγεται μπροστά μας ο κόλπος της Aγίας Pουμέλης.

Σε αυτό το σημείο πετύχαμε έναν ξένο, Ιταλό νομίζω. Σκληροπυρηνικός. Μας είπε ότι θα πήγαινε στα Δώματα και θα γυρνούσε πίσω αυθημερόν με τρία λίτρα νερό μαζί του. Απίστευτα δύσκολο εγχείρημα.

Κάπου εδώ αρχίζει κατάβαση σε πολύ απότομη πλαγιά.

Στο σημείο που αρχίζουν να αραιώνουν τα πεύκα και δεξιά μας αφήνουμε απότομο κόψιμο του βράχου, το μονοπάτι κατευθύνεται ανατολικά ακολουθώντας, με μικρά ανεβοκατεβάσματα τη βραχώδη πλαγιά. Aφού περάσουμε κάτω από κόψη του βράχου με σπηλαιώδεις σχηματισμους βρισκόμαστε σε μικρή συστάδα πεύκων πάνω ακριβώς από τον παραλιακό οικισμό της Aγίας Pουμέλης.

Μόλις είδαμε τον οικισμό τα πόδια μας πήραν φωτιά. Δεν υπήρχαν άλλα περιθώρια για διάλειμμα. Πρέπει να φτάσουμε κάτω.

 

[Triplover]

Αγία Ρουμέλη και επιστροφή στη Σούγια
​

Με τεράστια προσπάθεια είμαστε πια κάτω μετά από 5 ώρες περίπου. Ντου στο σουπερ μάρκετ για νερό. Πολύ νερό ρε παιδί μου. Ο ένας ήπιε κατευθείαν 3 μεγάλα μπουκάλια. Μεγάλη ανάσα και πάμε για βουτιά στα καταγάλανα νερά του Λυβικού Πελάγους και σε μία παραλία με πιο κρύο νερό από το συνηθισμένο μιας και εδώ αναβλύζει πηγή γλυκού νερού. Η ιδανική θερμοκρασία για ένα ταλαιπωρημένο και εξαντλημένο σώμα μετά από δύο μέρες δύσκολης πεζοπορίας.

Η Αγία Ρουμέλη είναι ένα μικρό όμορφο χωριό, περιτριγυρισμένο από το Λυβικό Πέλαγος και τα επιβλητικά Λευκά Όρη. Χερσαίο οδικό δίκτυο δεν φτάνει εδώ και η συγκοινωνία διεξάγεται με τα καραβάκια της ΑΝΕΝΔΥΚ (http://www.anendyk.gr/pages/gr/etereia.php). Οι επισκέπτες του φαραγγιού της Σαμαριάς καταλήγουν εδώ για να πάρουν το φέρρυ που θα τους μεταφέρει προς το Λουτρό και τη Χώρα Σφακίων (ανατολικά) ή προς την Σούγια και Παλιόχωρα (δυτικά). Η Αγία Ρουμέλη ζει από το φαράγγι και προσφέρει στον επισκέπτη του τις αναγκαίες υποδομές για ξεκούραση και χαλάρωση.

Στις 17:30 αναχώρησε το καράβι για τη Σούγια.

Όλη τη διαδρομή σχεδόν τη πέρασα όρθιος. Χαζεύοντας τα μέρη που διανύσαμε αυτές τις δύο μέρες.

Σαν να είχα ξεχάσει την τεράστια κούραση.

Έβλεπα τα μέρη με δέος και σκεφτόμουν την υπέροχη και εξαντλητική μας πορεία.

Και μερικές ακόμα εικόνες από την υπέροχη Σούγια.

 

[Triplover]

Συνοψίζοντας θα έλεγα ότι η διαδρομή ήταν πάρα πολύ δύσκολη, ακόμα και για άτομα τα οποία δεν είναι αγύμναστα. Υπάρχουν σημεία πολύ επικίνδυνα στα οποία θέλει τεράστια προσοχή γιατί το μονοπάτι κινείται στο χείλος του γκρεμού. Τη διαδρομή Σούγια – Ποικίλασο την βρήκα ως την πιο κουραστική για την μεγάλη ανηφόρα που θα πρέπει να διανύσετε, ενώ το Ποικίλασος – Δώματα μου φάνηκε αυτό με τα πιο επικίνδυνα σημεία. Επίσης, παρά το γεγονός ότι η σηματοδότηση είναι αρκετά καλή σε κάποια σημεία πιθανόν να χαθείτε για λίγο. Η σηματοδότηση του σκέλους Σούγια – Δώματα είναι πιο καλή νομίζω από το Δώματα – Αγία Ρουμέλη.

Το ιδανικό για να καταφέρετε να απολαύσετε την υπέροχη διαδρομή, θα ήταν να κάνετε τη μία μέρα το Σούγια – Σεντόνι και την άλλη το Σεντόνι – Δώματα. Αφήστε το Δώματα – Αγία Ρουμέλη για άλλη μέρα. Για να γίνει όμως αυτό, φροντίστε να δείτε το θέμα της μεταφοράς από τα Δώματα. Υπάρχουν θαλάσσια ταξί, αλλά δεν γνωρίζω τιμές και λοιπές πληροφορίες (http://www.sougia.info/taxi-boats.htm).

Η διαδρομή είναι πολύ απαιτητική ακόμα και σε άτομα γυμνασμένα και συνηθισμένα να κάνουν μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια. Αν το επιχειρήσετε, τότε εφοδιαστείτε με μπόλικο νερό. Όταν λέω μπόλικο, υπολογίστε τουλάχιστον 4 λίτρα ανά ημέρα. Γεμίστε τη τσάντα σας με νερό. Μπορεί να γίνει βαριά αλλά με ήλιο και τόση ανηφόρα θα σας είναι απαραίτητο. Από φαγητό μια χαρά θα είστε και με μερικές μπάρες. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΝΕΡΟ.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ελλάδα

 

[Triplover]

Αγία Γαλήνη
​

Συνεχίζουμε με ένα πολύ ωραίο χωριό της νότιας Κρήτης, την Αγία Γαλήνη. Εμείς την συνδυάσαμε με τα γειτονικά Μάταλα.

Η Αγία Γαλήνη είναι ένα παραδοσιακό ψαροχώρι στα νότια παράλια της Κρήτης, που βρίσκεται 61 χλμ νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου και 68 χλμ νοτιοδυτικά του Ηρακλείου.

Περιτριγυρίζεται από τρία βουνά, το όρος Ασιδέρωτο, τον Κέδρο και τον Ψηλορείτη, και έχει ένα γραφικό λιμανάκι. Στο χωριό θα βρείτε όλες τις απαραίτητες τουριστικές υποδομές, όπως ταβέρνες, καφέ, ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια κα.

Ο σημερινός οικισμός της Αγίας Γαλήνης, που ιδρύθηκε το 1884, βρίσκεται χτισμένος πάνω στην αρχαία μινωική πόλη Σούλια, η οποία ήταν μια από τις εκατό πόλεις της Κρήτης που περιγράφει ο Όμηρος. Η ιστορία της Σούλιας συνεχίζεται μέχρι τον 7ο αιώνα, οπότε και καταστρέφεται από πειρατές. Ο όρμος της Αγίας Γαλήνης ήταν κατάλληλο αγκυροβόλιο για καράβια, και χρησιμοποιήθηκε στις επαναστάσεις του 1821 και 1866 για την εκφόρτωση πολεμοφοδίων.

Το όνομα της η Αγία Γαλήνη, σύμφωνα με την παράδοση, το οφείλει στην αυτοκράτειρα του Βυζαντίου Ευδοκία, η οποία στο ταξίδι της εξορίας της για την Αφρική αντιμετώπισε μεγάλη καταιγίδα. Ζητώντας την βοήθεια της Παναγίας, υπέδειξε στο πλήρωμα να πλησιάσει στη Σούλια, και έκανε τάμα αν γαληνέψει η θάλασσα να χτίσει μια εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία Αγία Γαλήνη.

Πράγματι το πλοίο άραξε σώο στην παραλία του χωριού, και η αυτοκράτειρα έκτισε ναό, που ονόμασε Παναγία Αγία Γαλήνη και μετά από χρόνια έγινε Αγία Γαλήνη. Σε αυτό το βυζαντινό ναό της Παναγίας, είναι το σημερινό νεκροταφείο του χωριού.

Στην Αγία Γαλήνη βρίσκεται και το σπήλαιο του Δαιδάλου όπου κατά το γνωστό μύθο κρύφτηκε, ο Δαίδαλος, διωκόμενος από τον βασιλιά Μίνωα και από εκεί κατάφερε μαζί με το γιο του Ίκαρο να πετάξουν προς την ελευθερία χρησιμοποιώντας φτερά κολλημένα με κερί που τα κατασκεύασε ο ίδιος.

Ο βράχος που χρησιμοποίησαν σαν ορμητήριο για την πτήση τους ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος βρίσκεται δεξιά στο λιμάνι. Στο σημείο αυτό υπάρχουν σήμερα δύο αγάλματα του Δαίδαλου και του Ίκαρου, την ώρα της προετοιμασίας για το ταξίδι τους, και είναι εύκολα προσβάσιμα στον επισκέπτη.

Ανατολικά του λιμανιού ξεκινάει μια μεγάλη παραλία. Η θάλασσα είναι σχεδόν πάντα ήρεμη. Έχει ψιλό βοτσαλάκι και κρύα νερά, που οφείλονται στο ποταμό Πλατύ ή Αμαριανό, που εκβάλει 200 m ανατολικά του λιμανιού.

 

[Triplover]

Μάταλα
​

Τα Μάταλα βρίσκονται 71 χλμ νότια του Ηρακλείου στον κόλπο της Μεσαράς, σε ένα όμορφο και γραφικό σημείο, στο οποίο σύμφωνα με την μυθολογία αποβιβάστηκε ο Δίας με τη μορφή ταύρου και την Ευρώπη στην πλάτη του, λίγο πριν την οδηγήσει στο Δικταίον Άντρο.

Έγιναν διάσημα τη δεκαετία του 1960, όταν έφτασαν χίπιδες από όλο τον κόσμο για να ζήσουν στις σπηλιές που βρίσκονται δίπλα στην παραλία του χωριού.

Η κύρια παραλία της βρίσκεται σε ένα κόλπο με θέα στα νησιά Παξιμάδια. Έχει ωραία αμμουδιά αλλά και λίγα πετραδάκια. Ο βυθός έχει πλάκα σε μερικά σημεία, ενώ τα νερά είναι πεντακάθαρα αν και συχνά κάνει μεγάλα κύματα. Επίσης, υπάρχουν αρκετά αλμυρίκια, τα οποία προσφέρουν σκιά. Τέλος, υπάρχουν καφέ και ξαπλώστες στην παραλία.

Οι χαρακτηριστικές σπηλιές στον αρχαιολογικό χώρο είναι τεχνητές και κατά πάσα χρονολογούνται από τη Ρωμαϊκή περίοδο και αποτελούσαν τάφους. Ωστόσο, πολλές από αυτές έχουν δωμάτια, σκάλες, κρεβάτια ή παράθυρα, γεγονός που υποδηλώνει ότι κάποια στιγμή λειτούργησαν και ως κατοικίες. Αξίζει να αναφερθεί ότι υπάρχουν και αρκετές υποθαλάσσιες. Η είσοδος στον αρχαιολογικό χώρο των σπηλιών κοστίζει 2€.

Σε αυτές τις σπηλιές τη δεκαετία του 1960 και 1970 μαζεύονται νέοι και νέες από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Τα αποκαλούμενα «παιδιά των λουλουδιών» απολάμβαναν την φύση και το υπέροχο τοπίο. Τα Μάταλα έγιναν τόσο δημοφιλή, που προσέλκυσαν διάσημες προσωπικότητες όπως η Joni Mitchell και ο Bob Dylan. Ωστόσο, κάποια στιγμή εμφανίζονται φωνές έντονης αποδοκιμασίας του «επαίσχυντου» τρόπου ζωής των χίπιδων, μέχρι που κατά τη περίοδο της Χούντας, υπό την πίεση του Μητροπολίτης Γορτύνης, εκδιώκονται από τα Μάταλα. Μια εκτενή αναφορά στο ιστορικό, υπάρχει στο http://tvxs.gr/news/blogarontas/matala-i-pragmatiki-istoria.

Στην απέναντι από τις σπηλιές πλευρά του κόλπου υπάρχουν café bars με πολύ ωραία διακόσμηση και ατμόσφαιρα ανάλογα της πρόσφατης μποέμικης ιστορίας των Ματάλων.

Από το 2011 πραγματοποιείται κάθε χρόνο ένα παρασκευοσαββατοκύριακο μουσικό φεστιβάλ με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου. Ο κόσμος διαμένει κατά βάση σε σκηνές. Στα πλαίσια του φεστιβάλ πραγματοποιείται η καθιερωμένη διακόσμηση των πεζοδρομίων του χωριού. Φέτος το φεστιβάλ έλαβε χώρα το τριήμερο 16-18 Ιουνίου με τη συμμετοχή καλλιτεχνών όπως ο Φίλιππος Πλιάτσικας, οι KozaMostra, ο Τόνι Σφήνος, οι Onirama κα.

Καθότι η επίσκεψή μας πραγματοποιήθηκε δύο βδομάδες μετά το φεστιβάλ, τα γκράφιτι ήταν σε εξαιρετική κατάσταση. Αυτό σε συνδυασμό με τα μαζεμένα όμορφα μαγαζάκια αλλά και την υπέροχη πλατεία, είχε ως αποτέλεσμα να αποκομίσουμε τις καλύτερες των εντυπώσεων από τα Μάταλα.

 

[Despinadmk]

Επιτελους....εφτασε το ενα και μοναδικο διημερο ρεπο του καλοκαιριου! Σκεφτομουν για camping, οχι οργανωμενο, σε ένα μερος ευκολα προσβασιμο, που να μην εχει και τοσο κοσμο ( αν γινεται και καθολου ) και σε απόσταση 2-2,5 ωρες απο Χανιά. Καμια προταση???

 

[Triplover]

Kλασικοί προορισμοί για ελεύθερο κάμπιγκ είναι το Κεδρόδασος, δίπλα από το Ελαφονήσι. Έχει λίγο χωματόδρομο από όσο θυμάμαι.
Επίσης, η Σούγια που είναι πάρα πολύ όμορφη και θέλει γύρω στη 1,5 ώρα από Χανιά. Απλά να γνωρίζετε ότι υπάρχει ενδεχόμενο, μικρό έστω, εφόδου της αστυνομίας και προστίμων.
Πιο απόμερα είναι στα Γλυκά Νερά, που βρίσκεται πάνω στο μονοπάτι Ε4 και σε απόσταση περίπου μισής ώρας και κάτι από τα Σφακιά. Είναι πιο απομονωμένα, αφού έχει πρόσβαση μόνο με πόδια ή καραβάκι μικρό.
Και στα τρία θα συναντήσετε αρκετούς γυμνιστές. Σίγουρα στα Γλυκά Νερά περισσότερους.