Αποδράσεις στην Κρήτη

[Triplover]

Μονή Σαββαθιανών​

Μια εξαιρετική επιλογή για εξόρμηση από την πόλη του Ηρακλείου είναι ο παραδοσιακός οικισμός της Ρογδιάς και το κοντινό γυναικείο μοναστήρι των Σαββαθιανών. Πήρα το αμαξάκι μου και τράβηξα για μία απογευματινή βόλτα στην επαρχία Μαλεβιζίου.

Ο δρόμος μετά την έξοδο από το ΒΟΑΚ είναι κλασικός κρητικός επαρχιακός δρόμος. Στενοί δρόμοι, στροφές και πάλι στροφές. Η άσφαλτος είναι οκ.

Η Ιερά Μονή Σαββαθιανών απέχει 21 χιλιόμετρα από την πόλη του Ηρακλείου και βρίσκεται σε μία πανέμορφη τοποθεσία στα 440 μέτρα υψόμετρο στο όρος Βασιλικός.

Για την ονομασία της μονής υπάρχουν δύο εκδοχές. Σε κοντινή απόσταση από τη σημερινή τοποθεσία υπήρχε η παραθαλάσσια Μονή του Αγίου Σάββα. Ωστόσο, οι μοναχοί αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν μετά από άγρια επίθεση που δέχτηκαν από πειρατές. Έτσι εγκαταστάθηκαν στη σημερινή τοποθεσία.

Η άλλη εκδοχή έχει να κάνει με αναφορά του 16ο αιώνα στη Μονή του Αγίου Αντωνίου του Σαββάτιου από το όνομα του ηγούμενου της Μονής. Η ακριβής ημερομηνία ίδρυσης δεν είναι γνωστή.

Η Μονή δεν γλίτωσε το μένος των Τούρκων κατά την πολιορκία του Χάνδακα το 1647. Περίπου 300 χρόνια μετά, η παρακμασμένη ανδρική μονή αλλάζει εποχή. 8 μοναχές από μοναστήρι της Πελοπονήσσου εγκαθίστανται στη Μονή και ξεκινάει η νέα περίοδος.

Το μοναστήρι είναι ιδιαίτερα φροντισμένο με υπέροχους κήπους. Τα χρώματα και οι μυρωδιές από τα λουλούδια εντυπωσιάζουν.

Κατά την επίσκεψή μου πέτυχα μόνο δύο επισκέπτες και κάποιους εργάτες να κάνουν διάφορες εργασίες. Εκεί που περιπλανιόμουν, με πλησιάζει μία μοναχή. Μου ανοίγει την αίθουσα επισκεπτών. Λογικά είχα πάει αργά και εκτός ωρών επισκέψεως. Μου προσφέρει νερό και γλυκό του κουταλιού.

Μου αναφέρει μερικά ιστορικά στοιχεία για τη Μονή, αλλά και τις κατά περιόδους κλοπές των παγκαριών. Είναι ειλικρινής. «Δυστυχώς με όλα αυτά τα γεγονότα είμαστε αναγκασμένες να είμαστε κάπως επιφυλακτικοί και να έχουμε την προσοχή μας σε ανθρώπους που περιπλανιούνται στο μοναστήρι». Λογικό μου ακούγεται.

Μου δωρίζει ένα βιβλιαράκι με την ιστορία της Μονής. Παίρνω και ένα μπρελόκ με εικόνα του Αγίου Αντωνίου. Ευχαριστώ την μοναχή και συνεχίζω τη γύρα μου.

Είμαι εντυπωσιασμένος από τους κήπους. Τόσο όμορφα χρώματα. Αυτά τα τριαντάφυλλα πόσο ωραία μπορεί να μυρίζουν.

Προχωράω προς τον Ναό του Αγίου Αντωνίου – Αγίου Σάββα.

Και εδώ εργάτες. Συνεχής δραστηριότητα στο μοναστήρι.

Ναός Αγίου Αντωνίου – Αγίου Σάββα

Δίπλα στο ναό είναι το κοιμητήριο της Μονής, όπως φαίνεται στη προηγούμενη φωτογραφία.

Οστεοφυλάκιο

Πετυχαίνω άλλη μία μοναχή. Μου έχει κάνει εντύπωση πόσο καθαρό και περιποιημένο είναι το μοναστήρι. Τη ρωτάω αν είναι πολλές οι μοναχές που δουλεύουν. Μου απαντάει αρνητικά. Οι περισσότερες είναι μεγάλες σε ηλικία.

«Και οι εργάτες είναι εθελοντές ή δουλεύουν επί πληρωμής»; ρωτώ.
«Πληρώνονται κανονικά από τη Μονή» αποκρίνεται.

Μετά από περιπλάνηση μίας ώρας περίπου κατευθύνομαι στο αμάξι μου για να κατηφορίσω στη γραφική Ρογδιά.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 10
• 11
• 12
• 13
• 14
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 12 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Triplover]

Θα ξεκινήσουμε με μία πολύ όμορφη αλλά και συνάμα δύσκολη και κουραστική πεζοπορική διαδρομή, Σούγια – Αγία Ρουμέλη με διανυκτέρευση στα Δώματα. Η διαδρομή χωρίζεται σε τρία τμήματα. Σούγια – Αρχαία Ποικιλασός (6 km), Αρχαία Ποικιλασός – Δώματα (6 km) και Δώματα – Αγία Ρουμέλη (8 km). Μην σας ξεγελούν οι αποστάσεις. Σύμφωνα με ιστοσελίδες που δίνουν πληροφορίες για τις πεζοπορικές διαδρομές της Κρήτης, η συγκεκριμένη θεωρείται από τις πλέον δύσκολες. Και πραγματικά αποδείχτηκε ότι όντως είναι πάρα πολύ δύσκολη. Οπότε το συμπέρασμα είναι ότι όταν ο ορειβατικός σύλλογος και τα εκάστωτε εξειδικευμένα site χαρακτηρίζουν μια διαδρομή, αναφέρονται σε συγκεκριμένο κοινό που θα ενδιαφερθεί να την πραγματοποιήσει και όχι σε λαπάδες και μπυροκοιλαράδες. Με απόσταση συνολικά 20 χιλιομέτρων, με ανηφοροκατηφόρες, γκρεμούς και μηδενική πηγή πόσιμου νερού, καθίσταται μια από τις πλέον δύσκολες διαδρομές του μονοπατιού Ε4 των Χανίων και όχι μόνο.

Εφοδιασμένοι με φαγητό και νερό(, ξεκινήσαμε με το αυτοκίνητο για τη Σούγια. Η Σούγια είναι μικρό παραθαλάσσιο χωριό, 65 χιλιόμετρα περίπου νότια των Χανίων σε ένα δρόμο γεμάτο στροφές. Είναι χτισμένη στην έξοδο του φαραγγιού της Αγίας Ειρήνης, έχει μια μεγάλη και όμορφη παραλία και εκεί θα συναντήσετε πολλές σκηνές και αρκετούς γυμνιστές. Υπάρχουν τουριστικές υποδομές στο χωριό.

Στην περιγραφή της διαδρομής χρησιμοποιώ πληροφορίες από την σελίδα http://www.destinationcrete.gr/, ενώ οι χάρτες είναι από τη σελίδα http://www.cretanbeaches.com/.

 

[Triplover]

Σούγια – Αρχαία Ποικιλασός (6 km)
​

Αφού πήραμε τις τελευταίες προμήθειες από ένα σούπερ μάρκετ και μερικές οδηγίες για την διαδρομή από έναν παππούλη ιδιοκτήτη καταστήματος ξεκινήσαμε το "γολγοθά" μας.

Αρχίζουμε να ανηφορίζουμε στην πλαγιά με βορειοανατολική κατεύθυνση μέχρι να συναντήσουμε καρόδρομο τον οποίο ακολουθούμε δεξιά.

Ο καρόδρομος ελίσεται στην πλαγιά έως μικρό πλάτωμα με πεζούλες και υπολείμματα παλαιών κατασκευών.

Στο τέλος του καρόδρομου, που συναντάμε τα μελίσσια

ακολουθούμε το μονοπάτι το οποίο διασχίζει τοπίο στο οποίο εναλλάσσονται τα πεύκα, οι χαρουπιές και οι θάμνοι.

Kατηφορίζοντας ελαφρά διασχίζουμε μικρό χείμαρρο και αμέσως συναντάμε δεξιά μας παλιό αλώνι μέσα σε περιοχή από πεζούλες.

Tο μονοπάτι ανεβοκατεβαίνει ελαφρά ακολουθώντας την πλαγιά και διασχίζοντας μικρούς χειμάρρους έως ότου στα αριστερά μας ψηλά διακρίνουμε χαρακτηριστικό κόψιμο βράχου.

Mόλις περάσουμε στην απέναντι όχθη του χειμάρρου που συναντάμε ανηφορίζουμε σε διάσελο και αμέσως αρχίζουμε να κατεβαίνουμε την απότομη πλαγιά ακολουθώντας το παλιό μονοπάτι μέχρι την κοίτη μικρού φαραγγιού την οποία ακολουθούμε νότια.

Αφού προσπεράσουμε χαρακτηριστική σπηλιά, μετά από 200 μέτρα περίπου, αφήνουμε το χείμαρρο και βγαίνουμε στην ανατολική του όχθη.

Μετά από λίγο διακρίνουμε μπροστά μας το μικρό όρμο του Άγίου Aντωνίου στο Χαρέι.

Δίπλα στην παραλία και ανάμεσα στα πεύκα υπάρχει το γραφικό εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου, από όπου παίρνει το όνομα της. Εορτάζεται στις 1-2 Ιουλίου, όταν και γίνεται μεγάλο πανηγύρι στην παραλία.

To μονοπάτι διασχίζει τοπίο με εναλλασόμενη ψηλή και χαμηλή βλάστηση και μικρούς χειμάρρους.

Σε σημείο που έχουμε αφήσει πλέον πίσω μας τον Άγιο Aντώνιο και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε ελαφρά

πλησιάζοντας σε μικρό χείμαρρο αντικρύζουμε αριστερά μας επιβλητική βαθιά σχισμή στο βράχο. Μετά από αυτό το σημείο για να διασχίσουμε το χείμαρρο ακολουθούμε την κοίτη του για 100 μέτρα και βγαίνουμε στην ανατολική του όχθη.

Μετά το χείμαρρο αρχίζουμε να ανηφορίζουμε την απότομη πλαγιά προς την αρχαία Ποικιλασό.

Tο μονοπάτι τώρα γίνεται πολύ ανηφορικό και ελίσσεται ανάμεσα στα πεύκα και βράχια της πλαγιάς μέχρι που συναντάμε μικρό πέτρινο εικονοστάσι

και αμέσως μετά πηγή με πόσιμο νερό. Μα έλα που λόγω της φετινής ξηρασίας δεν υπήρχε καθόλου πόσιμου νερό. Αυτό ήταν μεγάλο χτύπημα.

Μετά την πηγή συνεχίζουμε ανηφορικά, στα δεξιά μας συναντούμε χαρακτηριστικό βράχο μετά τον οποίο το μονοπάτι στρίβει απότομα αριστερά διασχίζοντας τα διάσπαρτα ερείπια της πλαγιάς μέχρι το ερειπωμένο φρούριο στο διάσελο της Ποικιλασού.

Aπό αυτό το σημείο με θέα προς Σούγια δυτικά

αλλά και ανατολικά μέχρι τα Δώματα,

μπορούμε να ανηφορίσουμε στην κορυφή του λόφου

όπου βρίσκεται το εκκλησάκι του Προφήτη Hλία. Εμείς δεν το κάναμε.

Εδώ κάναμε ένα μεγάλο διάλειμμα περίπου 15 λεπτών. Αξίζει να αναφέρουμε επίσης ότι η ανηφόρα μέχρι το φρούριο έμοιαζε ατελείωτη και ήταν πραγματικά εξοντωτική.

Η διαδρομή με βάση τις πληροφορίες των προαναφερθέντων ιστοχώρων διαρκεί περίπου 2 ώρες και 15 λεπτά. Έναν χρόνο που θα τον επιτύχετε αν είστε μαραθωνοδρόμος και έμπειρος ορειβάτης. Εμείς χρειαστήκαμε περίπου 4-5 ώρες.

 

[Triplover]

Αρχαία Ποικιλασός - Δώματα (6 km)​

Aπό το φρούριο της Ποικιλασού αρχίζουμε να κατεβαίνουμε την απότομη πλαγιά έως την κοίτη του επιβλητικά όμορφου φαραγγιού της Τρυπητής. Θέλει μεγάλη προσοχή γιατί είναι αρκετά απότομο και γλυστράει.

Λίγα μετρα πριν την έξοδο στην αριστερή παρειά του φαραγγιού δημιουργείται μεγάλη εσοχή στη ρίζα του βράχου όπου υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου.

Υπάρχει επίσης σπιτάκι και μπόλικα αιγοπρόβατα.

Για να βγούμε από το φαράγγι προς τη θάλασσα, καλό είναι να αποφύγουμενα είμαστε δίπλα στα μεγάλα βράχια γιατί υπάρχουν συχνές κατολισθήσεις.

Κάναμε ένα μεγάλο διάλειμμα μίας ώρας βουτώντας στα πεντακάθαρα νερά της παραλίας.
Στη συνέχεια και για 15' περίπου περπατάμε δίπλα στην παραλία ανάμεσα σε δαιδαλώδη βράχια και σπηλιές

έως ότου συναντήσουμε τη παραλία Σεντόνι.

Εδώ υπάρχει ένα σπιτάκι στο οποίο πετύχαμε έναν παππούλη, ο οποίος ασχολείται με τα ζώα και τα μελίσσια. Ο θεός να τον έχει καλά. Μας άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του. Μας έδωσε νερό. Καθίσαμε, συζητήσαμε και αφού μας γέμισε από ενα μεγάλο μπουκάλι νερό και μετά από ένα μισάωρο στάσης, αναχωρήσαμε για το προορισμό μας. Δεν ξέρω ποια θα ήταν η έκβαση της εκδρομής χωρίς τα νερά που μας έδωσε. Τον ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας.

Στην συνέχεια περπατώντας πάντα κοντά στην ακτή ανάμεσα σε αραιή βλάστηση, διακρίνουμε πρόχειρη προβλήτα στα δεξιά μας και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε προς το χείλος της απότομης πλαγιάς σε δισδιάκριτο μονοπάτι.

Πλησιάζοντας στην βραχώδη κορυφή της πλαγιάς σε ένα τμήμα περίπου 50 μέτρων το πέρασμα γίνεται επικίνδυνο και απαιτείται προσοχή.

Αφού διασχίσουμε το απότομο πέρασμα αρχίζουμε να ανεβαίνουμε ελαφρά βόρεια τη ράχη της πλαγιάς προς την κοίτη μικρού φαραγγιού όπου διακρίνεται αριστερή ανηφορική διακλάδωση του μονοπατιού την οποία αγνοούμε και συνεχίζουμε κατηφορικά ακολουθώντας την κοίτη του μικρού απότομου φαραγγιού.

Αφήνουμε την κοίτη του φαραγγιού και αρχίζουμε να ανηφορίζουμε ελαφρά έχοντας στα αριστερά μας ψηλά ενδιαφέροντες σπηλαιώδεις σχηματισμούς.
Χαμηλά στην βραχώδη παραλία διακρίνεται ο μικρός όρμος Τζάτζιμου και πέτρινο καλύβι.

Tο μονοπάτι είναι ευδιάκριτο και ανεβαίνει σχετικά ομαλά διασχίζοντας θαμνώδη πλαγιά προς μικρή ράχη στην οποία μόλις φθάσουμε αρχίζουμε να κατεβαίνουμε για λίγο ανατολικά με κατεύθυνση μικρό ρέμα.

Aφού διασχίσουμε το μικρό ρέμα κατεβαίνουμε στην κοίτη του χειμάρρου που είναι η συνέχεια του φαραγγιού του Kλάδου.

Tώρα πλέον έχουμε μπροστά μας το τοπίο των Δωμάτων με το ομώνυμο όρμο και την καταπληκτική παραλία. Ωφείλει το όνομά του στα διαφορετικά επίπεδα που η διάβρωση έχει δημιουργήσει. Tο πεύκο κυριαρχεί σ’ ολόκληρη την περιοχή.

Η ώρα είναι 21.15 περίπου. Έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει. Μας περιμένει και άλλη έκπληξη όμως. Ο "σκηνοφόρος" έχει ξεχάσει τη ράχη της σκηνής με αποτέλεσμα να την απλώσουμε κάτω μας και να κοιμηθούμε από πάνω. Ένα υπέροχο βράδυ με την θερινή ισημερία και τη πανσέληνο σε μια από τις ωραιότερες παραλίας της Κρήτης.

 

[Triplover]

Δώματα - Αγία Ρουμέλη (8 km)
​

Ξύπνησα από τις 5:00 χαζεύοντας την υπέροχη πανσέληνο, πήρα στα χέρια τη φωτογραφική μου και άρχισα τους πειραματισμούς.

Σηκώθηκαν και τα παιδιά και αφού μαζέψαμε τα πράγματα αναχωρήσαμε προορισμό την Αγία Ρουμέλη.

Aφού διασχίσουμε την παραλία των Δωμάτων, στην ανατολική της πλευρά υπάρχει μικρό απότομο ανέβασμα το οποίο ακολουθούμε και ανηφορίζουμε στη ρίζα του βράχου.

Τα πόδια μας είναι πολύ βαριά. Με χίλια ζόρια και με πολλά διαλείμματα και αφού χάσαμε και για λίγο το μονοπάτι, συνεχίζουμε την ανηφόρα.

Aνηφορίζουμε μέσα στα πεύκα ακολουθώντας για λίγο το χείλος του γκρεμού που ανοίγεται αριστερά μας.

Aφήνοντας τον γκρεμνό για να ακολουθήσουμε ανατολική πορεία τα πεύκα αρχίζουν να αραιώνουν και συναντούμε ομαλή θαμνώδη περιοχή σε υψόμετρο περίπου 200 μέτρων. Πίσω μας στο βάθος φαίνονται η περιοχή της Σούγιας και της αρχαίας Λισσού.

Αυτές ήταν και οι τελευταίες φωτογραφίες που έβγαλα μέχρι να φτάσουμε στην Αγία Ρουμέλη. Η κούραση ήταν εξοντωτική. Δεν υπήρχε τίποτα στο μυαλό πέρα από το προορισμό και ένα μεγάλο μπουκάλι κρύο νερό.

Συνεχίζουμε ανηφορικά πάντα έως ότου στα 400 μέτρα περίπου υψόμετρο ξαναμπαίνουμε σε περιοχή με πεύκα και στο βάθος βόρεια εμφανίζονται οι κόψεις του Bολακιά, μιας από τις επιβλητικότερες κορυφές των Λευκών Oρέων. Στο σημείο αυτό το μονοπάτι κατηφορίζει μέχρι την κοίτη χειμάρου.

Aφού διασχίσουμε το χείμαρρο, το μονοπάτι ελίσεται πολύ ανηφορικά ανάμεσα σε πεύκα πάντα, μέχρι το σημείο όπου υπάρχει μεγάλων διαστάσεων πεύκο και αριστερή διακλάδοση μονοπατιού. Eμείς συνεχίζουμε δεξιά ανηφορικά έως την ράχη (υψόμετρο περίπου 500 μ) και στην συνέχεια αρχίζουμε να κατεβαίνουμε ομαλά το ευκρινέστατο μονοπάτι ανάμεσα στα πεύκα.

Φθάνουμε σε μικρό χείμαρρο την κοίτη του οποίου ακολουθούμε για λίγα μέτρα και ξαναβγαίνουμε στην ανατολική του πλευρά συνεχίζοντας να κατηφορίζουμε μέχρι τη ράχη από όπου πλέον ανοίγεται μπροστά μας ο κόλπος της Aγίας Pουμέλης.

Σε αυτό το σημείο πετύχαμε έναν ξένο, Ιταλό νομίζω. Σκληροπυρηνικός. Μας είπε ότι θα πήγαινε στα Δώματα και θα γυρνούσε πίσω αυθημερόν με τρία λίτρα νερό μαζί του. Απίστευτα δύσκολο εγχείρημα.

Κάπου εδώ αρχίζει κατάβαση σε πολύ απότομη πλαγιά.

Στο σημείο που αρχίζουν να αραιώνουν τα πεύκα και δεξιά μας αφήνουμε απότομο κόψιμο του βράχου, το μονοπάτι κατευθύνεται ανατολικά ακολουθώντας, με μικρά ανεβοκατεβάσματα τη βραχώδη πλαγιά. Aφού περάσουμε κάτω από κόψη του βράχου με σπηλαιώδεις σχηματισμους βρισκόμαστε σε μικρή συστάδα πεύκων πάνω ακριβώς από τον παραλιακό οικισμό της Aγίας Pουμέλης.

Μόλις είδαμε τον οικισμό τα πόδια μας πήραν φωτιά. Δεν υπήρχαν άλλα περιθώρια για διάλειμμα. Πρέπει να φτάσουμε κάτω.

 

[Triplover]

Αγία Ρουμέλη και επιστροφή στη Σούγια
​

Με τεράστια προσπάθεια είμαστε πια κάτω μετά από 5 ώρες περίπου. Ντου στο σουπερ μάρκετ για νερό. Πολύ νερό ρε παιδί μου. Ο ένας ήπιε κατευθείαν 3 μεγάλα μπουκάλια. Μεγάλη ανάσα και πάμε για βουτιά στα καταγάλανα νερά του Λυβικού Πελάγους και σε μία παραλία με πιο κρύο νερό από το συνηθισμένο μιας και εδώ αναβλύζει πηγή γλυκού νερού. Η ιδανική θερμοκρασία για ένα ταλαιπωρημένο και εξαντλημένο σώμα μετά από δύο μέρες δύσκολης πεζοπορίας.

Η Αγία Ρουμέλη είναι ένα μικρό όμορφο χωριό, περιτριγυρισμένο από το Λυβικό Πέλαγος και τα επιβλητικά Λευκά Όρη. Χερσαίο οδικό δίκτυο δεν φτάνει εδώ και η συγκοινωνία διεξάγεται με τα καραβάκια της ΑΝΕΝΔΥΚ (http://www.anendyk.gr/pages/gr/etereia.php). Οι επισκέπτες του φαραγγιού της Σαμαριάς καταλήγουν εδώ για να πάρουν το φέρρυ που θα τους μεταφέρει προς το Λουτρό και τη Χώρα Σφακίων (ανατολικά) ή προς την Σούγια και Παλιόχωρα (δυτικά). Η Αγία Ρουμέλη ζει από το φαράγγι και προσφέρει στον επισκέπτη του τις αναγκαίες υποδομές για ξεκούραση και χαλάρωση.

Στις 17:30 αναχώρησε το καράβι για τη Σούγια.

Όλη τη διαδρομή σχεδόν τη πέρασα όρθιος. Χαζεύοντας τα μέρη που διανύσαμε αυτές τις δύο μέρες.

Σαν να είχα ξεχάσει την τεράστια κούραση.

Έβλεπα τα μέρη με δέος και σκεφτόμουν την υπέροχη και εξαντλητική μας πορεία.

Και μερικές ακόμα εικόνες από την υπέροχη Σούγια.

 

[Triplover]

Συνοψίζοντας θα έλεγα ότι η διαδρομή ήταν πάρα πολύ δύσκολη, ακόμα και για άτομα τα οποία δεν είναι αγύμναστα. Υπάρχουν σημεία πολύ επικίνδυνα στα οποία θέλει τεράστια προσοχή γιατί το μονοπάτι κινείται στο χείλος του γκρεμού. Τη διαδρομή Σούγια – Ποικίλασο την βρήκα ως την πιο κουραστική για την μεγάλη ανηφόρα που θα πρέπει να διανύσετε, ενώ το Ποικίλασος – Δώματα μου φάνηκε αυτό με τα πιο επικίνδυνα σημεία. Επίσης, παρά το γεγονός ότι η σηματοδότηση είναι αρκετά καλή σε κάποια σημεία πιθανόν να χαθείτε για λίγο. Η σηματοδότηση του σκέλους Σούγια – Δώματα είναι πιο καλή νομίζω από το Δώματα – Αγία Ρουμέλη.

Το ιδανικό για να καταφέρετε να απολαύσετε την υπέροχη διαδρομή, θα ήταν να κάνετε τη μία μέρα το Σούγια – Σεντόνι και την άλλη το Σεντόνι – Δώματα. Αφήστε το Δώματα – Αγία Ρουμέλη για άλλη μέρα. Για να γίνει όμως αυτό, φροντίστε να δείτε το θέμα της μεταφοράς από τα Δώματα. Υπάρχουν θαλάσσια ταξί, αλλά δεν γνωρίζω τιμές και λοιπές πληροφορίες (http://www.sougia.info/taxi-boats.htm).

Η διαδρομή είναι πολύ απαιτητική ακόμα και σε άτομα γυμνασμένα και συνηθισμένα να κάνουν μεγάλες αποστάσεις με τα πόδια. Αν το επιχειρήσετε, τότε εφοδιαστείτε με μπόλικο νερό. Όταν λέω μπόλικο, υπολογίστε τουλάχιστον 4 λίτρα ανά ημέρα. Γεμίστε τη τσάντα σας με νερό. Μπορεί να γίνει βαριά αλλά με ήλιο και τόση ανηφόρα θα σας είναι απαραίτητο. Από φαγητό μια χαρά θα είστε και με μερικές μπάρες. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΝΕΡΟ.

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ελλάδα

 

[Triplover]

Αγία Γαλήνη
​

Συνεχίζουμε με ένα πολύ ωραίο χωριό της νότιας Κρήτης, την Αγία Γαλήνη. Εμείς την συνδυάσαμε με τα γειτονικά Μάταλα.

Η Αγία Γαλήνη είναι ένα παραδοσιακό ψαροχώρι στα νότια παράλια της Κρήτης, που βρίσκεται 61 χλμ νοτιοανατολικά του Ρεθύμνου και 68 χλμ νοτιοδυτικά του Ηρακλείου.

Περιτριγυρίζεται από τρία βουνά, το όρος Ασιδέρωτο, τον Κέδρο και τον Ψηλορείτη, και έχει ένα γραφικό λιμανάκι. Στο χωριό θα βρείτε όλες τις απαραίτητες τουριστικές υποδομές, όπως ταβέρνες, καφέ, ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια κα.

Ο σημερινός οικισμός της Αγίας Γαλήνης, που ιδρύθηκε το 1884, βρίσκεται χτισμένος πάνω στην αρχαία μινωική πόλη Σούλια, η οποία ήταν μια από τις εκατό πόλεις της Κρήτης που περιγράφει ο Όμηρος. Η ιστορία της Σούλιας συνεχίζεται μέχρι τον 7ο αιώνα, οπότε και καταστρέφεται από πειρατές. Ο όρμος της Αγίας Γαλήνης ήταν κατάλληλο αγκυροβόλιο για καράβια, και χρησιμοποιήθηκε στις επαναστάσεις του 1821 και 1866 για την εκφόρτωση πολεμοφοδίων.

Το όνομα της η Αγία Γαλήνη, σύμφωνα με την παράδοση, το οφείλει στην αυτοκράτειρα του Βυζαντίου Ευδοκία, η οποία στο ταξίδι της εξορίας της για την Αφρική αντιμετώπισε μεγάλη καταιγίδα. Ζητώντας την βοήθεια της Παναγίας, υπέδειξε στο πλήρωμα να πλησιάσει στη Σούλια, και έκανε τάμα αν γαληνέψει η θάλασσα να χτίσει μια εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία Αγία Γαλήνη.

Πράγματι το πλοίο άραξε σώο στην παραλία του χωριού, και η αυτοκράτειρα έκτισε ναό, που ονόμασε Παναγία Αγία Γαλήνη και μετά από χρόνια έγινε Αγία Γαλήνη. Σε αυτό το βυζαντινό ναό της Παναγίας, είναι το σημερινό νεκροταφείο του χωριού.

Στην Αγία Γαλήνη βρίσκεται και το σπήλαιο του Δαιδάλου όπου κατά το γνωστό μύθο κρύφτηκε, ο Δαίδαλος, διωκόμενος από τον βασιλιά Μίνωα και από εκεί κατάφερε μαζί με το γιο του Ίκαρο να πετάξουν προς την ελευθερία χρησιμοποιώντας φτερά κολλημένα με κερί που τα κατασκεύασε ο ίδιος.

Ο βράχος που χρησιμοποίησαν σαν ορμητήριο για την πτήση τους ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος βρίσκεται δεξιά στο λιμάνι. Στο σημείο αυτό υπάρχουν σήμερα δύο αγάλματα του Δαίδαλου και του Ίκαρου, την ώρα της προετοιμασίας για το ταξίδι τους, και είναι εύκολα προσβάσιμα στον επισκέπτη.

Ανατολικά του λιμανιού ξεκινάει μια μεγάλη παραλία. Η θάλασσα είναι σχεδόν πάντα ήρεμη. Έχει ψιλό βοτσαλάκι και κρύα νερά, που οφείλονται στο ποταμό Πλατύ ή Αμαριανό, που εκβάλει 200 m ανατολικά του λιμανιού.

 

[Triplover]

Μάταλα
​

Τα Μάταλα βρίσκονται 71 χλμ νότια του Ηρακλείου στον κόλπο της Μεσαράς, σε ένα όμορφο και γραφικό σημείο, στο οποίο σύμφωνα με την μυθολογία αποβιβάστηκε ο Δίας με τη μορφή ταύρου και την Ευρώπη στην πλάτη του, λίγο πριν την οδηγήσει στο Δικταίον Άντρο.

Έγιναν διάσημα τη δεκαετία του 1960, όταν έφτασαν χίπιδες από όλο τον κόσμο για να ζήσουν στις σπηλιές που βρίσκονται δίπλα στην παραλία του χωριού.

Η κύρια παραλία της βρίσκεται σε ένα κόλπο με θέα στα νησιά Παξιμάδια. Έχει ωραία αμμουδιά αλλά και λίγα πετραδάκια. Ο βυθός έχει πλάκα σε μερικά σημεία, ενώ τα νερά είναι πεντακάθαρα αν και συχνά κάνει μεγάλα κύματα. Επίσης, υπάρχουν αρκετά αλμυρίκια, τα οποία προσφέρουν σκιά. Τέλος, υπάρχουν καφέ και ξαπλώστες στην παραλία.

Οι χαρακτηριστικές σπηλιές στον αρχαιολογικό χώρο είναι τεχνητές και κατά πάσα χρονολογούνται από τη Ρωμαϊκή περίοδο και αποτελούσαν τάφους. Ωστόσο, πολλές από αυτές έχουν δωμάτια, σκάλες, κρεβάτια ή παράθυρα, γεγονός που υποδηλώνει ότι κάποια στιγμή λειτούργησαν και ως κατοικίες. Αξίζει να αναφερθεί ότι υπάρχουν και αρκετές υποθαλάσσιες. Η είσοδος στον αρχαιολογικό χώρο των σπηλιών κοστίζει 2€.

Σε αυτές τις σπηλιές τη δεκαετία του 1960 και 1970 μαζεύονται νέοι και νέες από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Τα αποκαλούμενα «παιδιά των λουλουδιών» απολάμβαναν την φύση και το υπέροχο τοπίο. Τα Μάταλα έγιναν τόσο δημοφιλή, που προσέλκυσαν διάσημες προσωπικότητες όπως η Joni Mitchell και ο Bob Dylan. Ωστόσο, κάποια στιγμή εμφανίζονται φωνές έντονης αποδοκιμασίας του «επαίσχυντου» τρόπου ζωής των χίπιδων, μέχρι που κατά τη περίοδο της Χούντας, υπό την πίεση του Μητροπολίτης Γορτύνης, εκδιώκονται από τα Μάταλα. Μια εκτενή αναφορά στο ιστορικό, υπάρχει στο http://tvxs.gr/news/blogarontas/matala-i-pragmatiki-istoria.

Στην απέναντι από τις σπηλιές πλευρά του κόλπου υπάρχουν café bars με πολύ ωραία διακόσμηση και ατμόσφαιρα ανάλογα της πρόσφατης μποέμικης ιστορίας των Ματάλων.

Από το 2011 πραγματοποιείται κάθε χρόνο ένα παρασκευοσαββατοκύριακο μουσικό φεστιβάλ με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου. Ο κόσμος διαμένει κατά βάση σε σκηνές. Στα πλαίσια του φεστιβάλ πραγματοποιείται η καθιερωμένη διακόσμηση των πεζοδρομίων του χωριού. Φέτος το φεστιβάλ έλαβε χώρα το τριήμερο 16-18 Ιουνίου με τη συμμετοχή καλλιτεχνών όπως ο Φίλιππος Πλιάτσικας, οι KozaMostra, ο Τόνι Σφήνος, οι Onirama κα.

Καθότι η επίσκεψή μας πραγματοποιήθηκε δύο βδομάδες μετά το φεστιβάλ, τα γκράφιτι ήταν σε εξαιρετική κατάσταση. Αυτό σε συνδυασμό με τα μαζεμένα όμορφα μαγαζάκια αλλά και την υπέροχη πλατεία, είχε ως αποτέλεσμα να αποκομίσουμε τις καλύτερες των εντυπώσεων από τα Μάταλα.

 

[Despinadmk]

Επιτελους....εφτασε το ενα και μοναδικο διημερο ρεπο του καλοκαιριου! Σκεφτομουν για camping, οχι οργανωμενο, σε ένα μερος ευκολα προσβασιμο, που να μην εχει και τοσο κοσμο ( αν γινεται και καθολου ) και σε απόσταση 2-2,5 ωρες απο Χανιά. Καμια προταση???

 

[Triplover]

Kλασικοί προορισμοί για ελεύθερο κάμπιγκ είναι το Κεδρόδασος, δίπλα από το Ελαφονήσι. Έχει λίγο χωματόδρομο από όσο θυμάμαι.
Επίσης, η Σούγια που είναι πάρα πολύ όμορφη και θέλει γύρω στη 1,5 ώρα από Χανιά. Απλά να γνωρίζετε ότι υπάρχει ενδεχόμενο, μικρό έστω, εφόδου της αστυνομίας και προστίμων.
Πιο απόμερα είναι στα Γλυκά Νερά, που βρίσκεται πάνω στο μονοπάτι Ε4 και σε απόσταση περίπου μισής ώρας και κάτι από τα Σφακιά. Είναι πιο απομονωμένα, αφού έχει πρόσβαση μόνο με πόδια ή καραβάκι μικρό.
Και στα τρία θα συναντήσετε αρκετούς γυμνιστές. Σίγουρα στα Γλυκά Νερά περισσότερους.