Μαυριτανία Σενεγάλη Απο Σενεγαλη .. Μαυριτανια και το τελος....

[LULLU]

ο πρωί ήλθαν τα νέα πως το δικό μας τζιπ ξεψύχησε τελικά αλλα και το πρώτο τζιπ είχε κάτι προβλήματα.…Έγινε αντικατάσταση και των δύο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα που είναι να απορείς πρώτον που τα βρίσκουν και δεύτερον αν είναι σοι… δεδομένου πως στη χώρα κυκλοφορεί όλος ο σάπιος χιλιοτρακαρισμένος στόλος της μερσεντες ..Τα αυτοκίνητα με το ζόρι τσουλάνε στο δρόμο, συναρμολογούμενα με κάθε είδος υλικό, ταινία, σκοινιά, μπαλώματα..

Φεύγουμε για τη κεντρική αγορά για προμήθειες. Στενά δρομάκια με πάγκους και μαγαζιά που πουλούν φρούτα, λαχανικά, κουζινικα, τα ρούχα βρίσκονται κατάχαμα στοιβαγμένα η απλωμένα, ευκολία στο να επιλέξεις είδος, χρώμα και μέγεθος, για στυλ τώρα άστο να πάει.., αποτελούν τη κεντρική αγορά του Αταρ. Στο δίπλα οικόπεδο τα συγκεντρωμένα μαγαζιά πουλούν μόνο είδη τέχνης και σουβενίρ. Δεν με εντυπωσίασε τίποτα, ενώ οι άλλες ψωνίζουν με μανία, μέχρι ασημένια κουταλάκια τις είδα να παζαρεύουν σκληρά και από τα χαμόγελα κατάλαβα πως νίκησαν την κάθε αντίσταση του πωλητή. .τον κακόμοιρο με ποιες έμπλεξε.. Ακόμη και εγώ ντρέπομαι πολλές φορές για το θράσος και τη καπατσοσύνη τους. Έχουν μια αλάνθαστη στρατηγική που πιάνει πάντα.. Λυπάμαι όποιο πέσει στα χέρια τους.. View attachment 300749 View attachment 300750 View attachment 300751 View attachment 300752 View attachment 300753

Έψαξα για πετρώματα που έχω μια μανία, αλλά δεν βρήκα τίποτα ενδιαφέρον,. Ίσως θα είναι πιο εύκολο να βρω μόνη μου στο μάτι της ερήμου που θα το επισκεφτούμε σύντομα. Βλέπω τη Μαρία που όλες τις μέρες περπατά σκυφτή όλο κάτι χώνει στις τσέπες. .έχει μαζέψει του κόσμου τις πέτρες .., αλλά μικρούλες που μπορούν να κρυφτούν εύκολα ανάμεσα σε ρούχα. μπας και απαγορεύεται όπως πέρυσι στο Σουδάν που δεν μπορέσαμε να τις πάρουμε και εχω μέγα καημό ακόμη στη θύμηση τους..

Φεύγουμε από Αταρ .Διασχίζουμε τεράστιες εκτάσεις από πέτρα μέσα σε μια ομίχλη που δημιουργεί ένα απόκοσμο σκηνικό. Συχνές στάσεις για φωτογραφίες . View attachment 300754 View attachment 300755 View attachment 300757

Ανηφορίζουμε ένα φιδίσιο δρόμο Ampijiar plateau. Ένας πολύ δύσκολος και επικίνδυνος δρόμος από ροζ , καφέ και γκρι ψαμμίτη που αποσπάται πολύ εύκολα σε κάθε δυνατό φύσημα του αέρα και δυνατής βροχής. Απολαμβάνουμε το αέρα και το άγριο επιβλητικό σκηνικό που μας περιβάλλει. .Στη βάση αυτών των απόκρημνων βράχων σχηματίζεται μια κοιλάδα, μια κοιλάδα χωρίς ζωή που διαβρώνεται όλο και πιο πολύ από τη βροχή. Αν και επικίνδυνος αυτός είναι ο κύριος δρόμοςoς προς Quadane και Chinquetti…. Η κυβέρνηση σκέφτεται τη διάνοιξη ενός άλλου δρόμου λιγότερο επικίνδυνος. View attachment 300759 View attachment 300759 View attachment 300760

Ερημιά απέραντη και στο πουθενά βρήκαμε να στρίψουμε κάπου αριστερά.. Ακροβατούμε στα βράχια. Στα αριστερά ένα μικρο περιφραγμένο χωράφι που χρησιμοποιείται για κατασκήνωση και ένα μικρομάγαζο .΄Οι μόνοι κάτοικοι και ιδιοκτήτες ένα γέρικο ζευγάρι , εκεινη πουλά σουβενίρ και εκείνος ξεναγεί τους επισκέπτες στις βραχογραφίες που βρίσκονται κοντα..
View attachment 300761 View attachment 300762
Γνωρίζονται με τους οδηγούς μας που τους προσφέρουν φρεσκοαρμεγμενο καμηλίσιο γάλα.

Στη σκια ενός πελώριου βράχου θα ξεκουραστούμε και θα φάμε . View attachment 300766 View attachment 300768 View attachment 300770

, Απίστευτες εικόνες,, απίστευτη ομορφιά.. Το μάτι χάνεται .Στο βάθος μέσα από το καφετί χρώμα των πετρωμάτων, διακρίνεται ένα κάστρο -φρούριο χτισμένο από τους Γάλλους, που δυστυχώς δεν είναι επισκέψιμο με αυτοκίνητο λόγω της καταστροφής του δρόμου, μόνο με πεζοπορία αλλα πολλών χιλιομέτρων.. Ο γεράκος που ζει εδώ μας πλησιάζει , είναι έτοιμος για ξενάγηση. Ντυμένος με καφέ ριγέ ρούχα και ανάλογο τουρμπάνι στο κεφάλι εχει περάσει σταυρωτά στους ώμους μια τσαντούλα όλα τα λεφτά…μια μπλε σιελ τσάντα κοριτσίστικη με μια νεράιδα ζωγραφιά τύπου μπιλλι μπο…πολύ προχω στιλιστικα, σιγουρα θα ζήλευε ο Γαβαλάς .Οδηγηθήκαμε μέσα από βράχια και στενά περάσματα φτάνοντας στη βάση ενός βράχου όπου υπήρχαν βραχογραφίες νεολιθικής περιόδου,.., όχι πολλές αλλά είναι στοιχείο ότι εδώ υπήρχε ζωή.. Αν θυμάμαι καλά το όνομα είναι καταφύγιο Agrour rock Paintings..
View attachment 300772 View attachment 300775 View attachment 300774
Επιστρέψαμε στη σκιά του βράχου και βρήκαμε στρωμένο το τραπέζι για φαγητό. .και για σήμερα τρώμε ριζοσαλατα με τόνο…α α α και κάτι ελίτσες, νόστιμες ήτανε...ευτυχώς που έχουμε πολύ και νόστιμο ψωμί…

Φεύγουμε για Quadane…

View attachment 300749 View attachment 300750 View attachment 300751 View attachment 300752 View attachment 300753 View attachment 300754 View attachment 300755 View attachment 300756 View attachment 300757 View attachment 300758 View attachment 300759 View attachment 300760 View attachment 300761 View attachment 300762 View attachment 300763 View attachment 300764 View attachment 300766 View attachment 300767 View attachment 300768 View attachment 300769 View attachment 300770 View attachment 300771 View attachment 300772 View attachment 300773 View attachment 300774 View attachment 300775

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 14
• 15
• 16
• 17
• 18
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 16 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[travelbreak]

Ωραίο ξεκίνημα με πλήρη ενημέρωση. Να ξέρουμε πως σκέφτονται και οι άλλοι, δηλαδή.
Περιμένουμε τη συνέχεια και τη δική σου άποψη. Για Σενεγάλη δεν έχω ακούσει και τα καλύτερα σχόλια. Η Μαυριτανία πρέπει να ήταν καλή.

Όταν λες ότι έκανες καλό ντιλ με το πρακτορείο, εννοείς παζάρια;

 

[LULLU]

Ωραίο ξεκίνημα με πλήρη ενημέρωση. Να ξέρουμε πως σκέφτονται και οι άλλοι, δηλαδή.
Περιμένουμε τη συνέχεια και τη δική σου άποψη. Για Σενεγάλη δεν έχω ακούσει και τα καλύτερα σχόλια. Η Μαυριτανία πρέπει να ήταν καλή.

Όταν λες ότι έκανες καλό ντιλ με το πρακτορείο, εννοείς παζάρια;

καλημερα ετσι ακριβως.. ειχαμε πολλες επαφες με διαφορα τοπικα γραφεια που μας ζητουσαν αρκετα χρηματα.. το ενα χαρακτηριστικα ενω ειχαμε πει οτι ειμαστε απο ελλαδα δεν ξερω τι κατανοησε και μας εβγαλε και προγραμμα επισκεψης στο παρθενωνα και επιδαυρο με μια τιμη εγκεφαλικου και οταν τους εξηγησαμε τελικα τι θελουμε και παλι αλλα μας ειπαν οποτε η αξιοπιστια οτι θα ασχοληθουν σοβαρα με το προγραμμα μας επεσε στα ταρταρα..
Η Σενεγαλη οντως αν και πιο ανεπτυγμενη τουριστικα απο τη Μαυριτανια δεν με συγκινησε περα απο τη διαφθορα της αστυνομιας που τη πατησα μου πηραν διαβατηριο και πληρωσα για να το παρω πισω...

 

[LULLU]

Με την air Maroco στον αερα αρχαΐζει το ταξιδι μας.. Το αεροσκάφος άνετο με φαρδιά καθίσματα με αρκετή απόσταση από το μπροστινό κάθισμα δεν αισθάνεσαι στενάχωρα ιδιατερα και αδειο...είμαστε καμμιά 20 άτομα μέσα και ανακουφιζόμαστε που θα είμαστε άνετοι για τις πρώτες ωρες του ταξιδιου. Η περιποίηση καλη το φαγητό καλο , εχω καιρο να φάω ζεστό νόστιμο φαγητό ,με κρασάκι άφθονο μας έδωσαν μπουκάλια να πάρουμε και μαζι μας…..

Φτάνουμε Καζαμπλάνκα στις 11 το βράδυ και η πτηση μας φεύγει στις 12 και μιση και βρίσκομαι σε ένα άγνωστο καθαρό και πανέμορφο αεροδρόμιο. .Κοιταζόμαστε με τις φίλες που πριν δυο χρονια ειχαμε ελθει παλι..

Θυμάστε να είναι ετσι το αεροδρόμιο? Γυαλινο, καθαρό, λαμπερό?

Κοιταμε γύρω μας…όλα νεα…τίποτα δεν μας θυμίζει εικόνες που ζήσαμε πριν δυο χρονια εδώ….ας είναι ομαδικη ανοια…. ..

Στη πτηση για Ντακαρ δυστυχώς δεν θα εχουμε ανεση μιας και ειμαστε παρα πολλοι.. Εξι λεοφορεια ναι 6 μας μεταφέρουν στο θεριο Β 787--8 που στέκεται στο διαδρομο.. Μα που πάει τόσος κόσμος ? στο Ντακάρ??ε ναι στο Ντακαρ..Το βαρυ αεροσκάφος σηκώνεται σαν πούπουλο στον αέρα και εμεις απολαμβάνουμε ακομη μια φορα ένα πολύ καλο γευμα…

Φτάνουμε στο Ντακαρ στις 3 και μιση τα ξημερώματα. Γρήγορες οι διαδικασίες ελεγχου εισόδου, βιζα δεν απαιτείται και ναμάσετε ε΄ξω.. Πρώτη διαπίστωση .. εδώ μιλούν όλοι μονο γαλλικά, δεύτερη διαπίστωση είναι ενας πολύ εμφανίσιμος λαός..ψηλοί, διμετροι καλοφτιαγμένοι.. Εξω στην αιθουσα , αντι να δούμε τον οδηγο να μας περιμένει όπως συνηθίζεται , εμεις αρχίσαμε το κυνηγητό ενός αθέατου οδηγού , ο οποιος παραμένει αφαντος..

Και τώρα? . ψυχραιμία.. Στο γραφείο πληροφοριών ευτυχώς η υπάλληλος δέχεται να τηλ στο οδηγο να δούμε που βρίσκεται και ακουμε την ειδηση.. σας περιμένει εξω….!!!!!!!!!εμεις τωρα έπρεπε να μυριστούμε τα νυχια μας η να πάμε σε χαρτορίχτρα για να το μαθουμε..Εμφανίζεται ενας δίμετρος Σενεγαλέζος που ακουει στο ονομα Χαλιφα..

Όλα καλα… εχει περάσει και κάμποση ωρα..εν το μεταξυ, αλλάξαμε και χρήματα και μια πρωτη επαφή με τη πονηριά είχαμε.. δινω εκατο ευρω και μετρω τα χρηματα και είναι τα μισα..λεω έδωσα εκατο τα οποια ακόμη είναι στα χέρια της. .ξαφνιασμένη εκεινη φωνάζει τη προηγουμένη πελάτισσά και της ζητα τα χρήματα που της εδωσε που ευτυχως τα ειχε ακομη στα χερια,,,διαπιστώνει πως δεν εδωσε ουτε σε εκείνη ποσο ανάλογο 100 ευρω , οποτε μου δινει τα υπόλοιπα..χωρις απόδειξη χωρις κανένα παραστατικό….πρώτη φορα μετρούσα χρήματα σε ανταλλακτήριο και ευτυχώς γιατι θα εχανα μεσα σε δεκα λεπτα 50 ευρω.., οποτε το νου μας τετρακόσια από τωρα και έπειτα..

Ξεκινάμε ένα πολύωρο ταξιδι προς το νότο.. το πρόγραμμα μας θα είναι από νότο , Saloon delta και θα ανεβαίνουμε βόρεια για να περάσουμε μετά στη Μαυριτανία..

Τακτοποιηθήκαμε στο μπλε βανακι μας και πηραμε το μακρυ δρόμο των 150 χιλιομέτρων μέχρι το ξενοδοχειο μας Karum salon delta….

Ο δρόμος μια ευθεία αλλα με τόσα πολλά φορτηγα που δεν έχω ξαναδει.Η ζεστή νυχτα κρυβει τα κουρασμένα και νυσταγμένα προσωπα μας και ο ηχος του αυτοκινητου τα ροχαλητα καποιων που εχουν παραδοθεί στον υπνο..

Σιγα σιγα ένα ροζουλι χρώμα σκάει στο ουρανό, μια καινουργια μέρα εχει ειδη χαραξει το δρόμο της… οι πρώτες εικόνες αυτης της αφρικανικής χώρας κανουν την εμφανιση τους,,.

Σε κάθε πλευρα του δρόμου ακακίες, ξερα χορτάρια και baobao tree οι πρώτοι στη σκηνή..τα σπίτια με στρογγυλή η σε κόνο σχήμα οι χορταρινες στέγες τους με περίφραξη από ξύλινους φρακτες η χτιστούς από λάσπη.. Ζώα διασχίσουν το δρόμο, γουρούνια, τσακάλια και γαϊδουράκια μιας κοπης ( ιδιο χρωμα, υψος )..Μια θολούρα έχει και η ατμόσφαιρα θολή ενώ την υπολόγιζα για μια λαμπερη καθαρή και πολυχρωμη…

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο Kerum Sallon..που αποτελείται από στρογγυλά ψάθινα τοκουλ χωμένα μέσα σε πλακόστρωτους λουλουδιασμένους διαδρόμους δίπλα στα καναλια του δέλτα. Παίρνουμε το κλειδι του 39 αφήνουμε τις βαλίτσες και παμε για πρωινο , δεν αντεχεται η διαμαρτυρία του στομαχιού μας..ενα καλο πρωινό και πισω στα δωματια να ξεκουραστούμε ως να ελεθει η ωρα της πρωτης μας ξενάγησης στο δελτα…

 

[katkats]

Εμένα αυτό που με απασχολεί είναι ο τίτλος. Ποιο τέλος???

 

[LULLU]

Εμένα αυτό που με απασχολεί είναι ο τίτλος. Ποιο τέλος???

χαχα.. υπομονη.. παντως οχι στα ταξιδια ...

 

[katkats]

χαχα.. υπομονη.. παντως οχι στα ταξιδια ...

 

[fotast]

χαχα.. υπομονη.. παντως οχι στα ταξιδια ...

Ευτυχώς που είσαι συνεπής και τελειώνεις τις ιστορίες σου..΄Οχι σαν κάτι άλλους..Μια μόνο εκκρεμότητα υπάρχει από το Μαρόκο νομίζω..

 

[LULLU]

Ευτυχώς που είσαι συνεπής και τελειώνεις τις ιστορίες σου..΄Οχι σαν κάτι άλλους..Μια μόνο εκκρεμότητα υπάρχει από το Μαρόκο νομίζω..

ναι οντως το μαροκο ειναι σε αναβολη.............

 

[LULLU]

Λογικά όταν ακους δέλτα θεωρείς ότι είναι οι εκβολές ενός ποταμού αλλα εδώ δεν είναι ετσι παρ ότι και η βικιπεδεια αυτό λεει..λεει ότι το saloyn delta είναι του το δελτα του Σενεγάλη ποταμού ενώ αυτός ρέει πολύ βόρεια στα σύνορα με τη Μαυριτανία.. Εδώ λοιπόν είναι τα νερα του ατλαντικού που ανάλογα με τη παλίρροια έχουν δημιουργήσει υδάτινους διαδρόμους στη στεριά … Μας φάνηκε πολύ περίεργο μιας και το είχαμε διαβάσει στην εγκυκλοπαίδεια αλλά ο Χαλίφα δεν κουράστηκε να μας το εξηγει …

Κανένας λοιπόν ποταμός η παραπόταμος, είναι ο ατλαντικος που σχηματίζει το δέλτα καλύπτοντας 180.000 εκταρια. Από αυτά το 20111 τα 145.000 που περιέχουν περίπου 200 μικρά νησάκια και ένα δάσος μαγκρόβιων δένδρων, η UNESCO τα χαρακτήρισε παγκόσμιας κληρονομίας δίδοντας το ονομα ‘’εθνικο πάρκο saloum Delta’’

..Πανω σε αυτά τα νησια και στα μαγκροβια βρίσκουν καταφύγιο χιλιάδες πουλιά…ανάμεσα τους φλαμίνγκο , royal tern, ryddy turnstone αλλα και 218 ειδη οστρακοειδών, τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί και για τη δημιουργία ενός νησιού ύψους 20 μέτρων κατάφυτο από baobao που θα επισκεφτούμε στη πρώτη μας ξενάγηση..

Εδώ λοιπόν καταφτάνουν παρατηρητές πουλιών αλλα και ψαράδες μιας και η πληθωρα πουλιων και ψαριών επιτρέπει και τα δυο αυτά ας τα πουμε σπόρ..

Μέχρι να ελθει η ωρα της ξενάγησης που είναι στις 5 το απόγευμα κάθομαι στο αίθριο μπαρ απολαμβάνοντας ένα αεράκι και το τιτίβισμα των πολύχρωμων πουλιων που πανε έρχονται στα κλαδια της βουκαμβιλιας χωρις να ενδιαφέρονται για εμας, για το θόρυβο που κανουμε για τα κλικ των μηχανών… εχουν συνηθίσει τη ανθρώπινη παρουσία,..

Τα νερά εχουν τραβηχτεί αποκαλύπτοντας ένα βυθό βούρκου και ανάλογης μυρωδιάς αφήνοντας όμως δεκάδες οστρακα και αστερίες να παλεύουν με τη λασπη…

Βαζω σε τάξη αυτά που εμαθα για τη χώρα της δυτικης αφρικης..Βρεχεται από το ατλαντικό συνορεύει με Μαυριτανία Μάλι Γουινέα και εχει και μεσα στα σπλαχνα της τη Γκάμπια…Εχει μια εκταση 196.000 τ χιλιομετρα που ζουν τα 16 εκκ των κατοικων της στη πλειοψηφία μουσουλμάνοι. Η χώρα κατοικείτο από προϊστορικούς χρόνους, αποτελούσε τμημα της αυτοκρατορίας της Γκάνας τον 8 αιωνα και του βασιλειου Djolof to 13 αιωνα..

Δεν απέφυγε δε τη μοίρα κάθε αφρικανικού κράτους δηλαδη να υποδουλωθεί πρώτα από τους Πορτογάλους ( τον 16 αιώνα,) θαλασσόλυκους-εμπόρους που ψάχνοντας νέα εμπορικά μονοπάτια μέτα το Μαρόκο το Αργκουιν της Μαυριτανίας κατέφθασαν και εδώ,., για να καταφτάσουν αργότερα και οι αλλοι καλοι ευρωπαίοι Αγγλοι, Γαλλοι και Ολλανδοί…και να στηθει το απεχθές εμπορίων ανθρώπων πέρα από το έλεγχο των αγαθών που έφταναν στη πλευρα του ατλαντικου…

Το ισλάμ εκανε την εμφάνιση του τον 11 μχ και εδραιώθηκε για τα καλα.

Επίσημή γλώσσα τα γαλλικά ενώ ομιλούνται επίσης και τοπικές διάλεκτοι (Βολόφ, Πουλάαρ, Ζολά, Μαντίνκα). Το 43,3% του συνολικού πληθυσμού ανήκουν στην εθνοτική ομάδα Βολόφ, που είναι και ο Χαλίφα

Οι γαλλοι ξεκουμπίστηκαν για τα καλα το 1960 τοσο αργά, αφού ξεζούμισαν τη χωρα, πλούτισαν από το σκλαβοπάζαρο , τα ορυκτα,και τα αγαθα..

Η χώρα είναι πλούσια σε κοιτάσματα φωσφόρου, σιδήρου, ζιρκόνια και τωρα ανακάλυψαν και πετρέλαιο και χαίρονται ιδιαίτερα γιατι το 2021 θα αρχίσει η άντληση του φυσικα από γαλλική εταιρεία η οποία θα αποδίδει στο κράτος μόνο το 15% για 25 χρόνια…και είναι κάτι που εξαγριώνει το Χαλιφα που ανεβοκατεβάζει προδότη το πρόεδρο Μακι Σαλ που επανεξελέγη το 2019.. και μια πολιτική αντιπαράθεση με το οδηγό μας ( ανήκει στη φυλη Παλαου)που είναι φανατικός Μακι Σαλ…. Και που κανει το Χαλιφα να δηλώνει πως επρεπε να γινει αυτός πρόεδρος και τα παντα θα διορθώνονταν.. Εγω του θυμίζω πως δεν εχει πολύ χρόνο , αφου το προσδόκιμο ζωής για τους ανδρες όπως μου ειπε είναι τα 50 χρόνια και αυτός βαδίζει στα 45, εχει μόνο 5 χρόνια στη διάθεση του να πολιτευτεί και να κερδισει τις εκλογες..

Και γιατι οι άνδρες ζουν μόνο περίπου 50 χρονια ενώ οι γυναίκες 60 ?

Για να ακούσω το φοβερό….ι εξπλαιν του γιου… γιατι οι ανδρες δουλεύουν περισσότερο , γιατι εξαντλούνται σε καθήκοντα..

Ποια καθήκοντα?? Ρωτω

Τα συζυγικά μαμ.. εδώ έχουμε πολυγαμία…δεν έχουν χρόνο για ξεκούραση..

Ξεσπούμε στα γέλια…

Εδώ Χαλίφα καλε μου παει το μη γκαμ… για να ζήσεις…. , και εκεινος σαν να σκέφτεται τη πρόταση, εχει και ένα ονειρο προεδρικό να εκπληρώσει, αλλα μπα προς στιγμη…..μετα σκαει στα γέλια και αυτος..

Η κληρονομιά της γης από πάππου εις παππου εχει βαθιές ρίζες στη παραδοση τους κυρίως στην επαρχία, οπου μπορεις να κτίσεις σε δικη σου γη, στη πόλη αγοράζεις τη γη από το κρατος και σου δινει 2 χρόνια καιρο για να ξεκινήσεις τα θεμελια. Και σιγα σιγα να ολοκληρώσεις το κτισμα..αν μέσα σε δυο χρόνια δεν βάλεις εστω και μια κολωνα , επιστρέφεις τη γη… ετσι εξηγούνται τα διάφορα μισοτελειωμένα κτήρια που βλέπουμε παντου..Δεν θα μπορούσαμε να μην κάνουμε την ερωτηση περι αμοιβων..ετσι μαθαμε πως οι υπαλληλοι εδώ είναι Α , Β C κατηγορίας. Στην Α ανήκουν οι κυβερνητικοί με παχυλούς μισθους και τα εχτρα…παντου τα παντα, στη Β ανήκουν οι εκπαιδευτικοί, γιατροι που φτάνουν 1500 ευρω( πολλα μου φαινονται) και στη C κατηγορια ανηκουν οι κηπουροι, καμαριέρες, ιδιωτικοί υπαλληλοι που ενώ συμφωνούν στα 300-330 ευρω το μηνα , στο τελος παιρνουν τα μισα και ουτε… εξαρταται από πόσο τσαγανο έχεις να ζητησεις και να απαιτήσεις τα δεδουλευμένα σου.. μα κοιτα να δεις τωρα που συμβαινουν και εδώ αυτά!!!!!!!!!!!

Για ασφάλιση ουτε λόγος, μόνο οσοι μπορούν να πληρωσουν,για δωρεαν εκπαίδευση επίσης, για υγεια αστα βραστα..αδεια νοσοκομεία, πληρώνεις επίσκεψη, τα φαρμακα δεν υπάρχουν και κυριως ο γιατρος σε εξεταζει από απόσταση ασφαλειας ( και δεν υπηρχε ο κορωνοιος)……………

Ένα δροσερο αεράκι κάνει την εμφάνιση του..η παρέα μαζευεται γύρω από το στρογγυλό τραπέζι για μεσημεριανό που τιμήσαμε δεόντως..μα τι άλλο ψαρι… εδώ πληθωρα τα ψαρια και ο σεφ του ξενοδοχείου δίνει ρεστα….γευστικοτατο……………..ωραια καλα θα φαμε αν όχι και φτηνα είναι η επόμενη διαπίστωση..

Η ξυλινη προβλήτα μας φέρνει στη βάρκα που θα μας παρει για τη βόλτα μας στο δέλτα..

Τα πορτοκαλί σωσίβια μας εμποδίζουν αλλα επιβάλλονται…. Η βαρκα σχιζει τα μαυρα θολα νερα, περνώντας μεσα από τα καναλια..Πάνω στα μαγκροβια πουλιά που ξαφνιασμενα πετουν σε χαμηλές πτησεις, γεράκια, king fish, κορμορανοι, γύπες…..

Σε αυτά τα νερα εχουν πιαστεί ψάρια τέρατα, στους διάφορους διαγωνισμούς ψαρέματος, τα ειδαμε σε φωτογραφίες στο μπαρ , εμεις βαλαμε πλωρη για το shell island ..

Στα γύρω νησιά ζει η φυλη Serrerro , κρυμμενη από τα γυμνα ( εχουν χασει τα φυλλα τους λογω ξηρασίας) bao bao που είναι εντελως διαφορετικα από εκεινα της Μαδαγασκάρης και μανγκροβια, μια φυλη ψαράδων…

 

[LULLU]

Η βάρκα ελίσσεται ανάμεσα στα στενα κανάλια αποφεύγοντας τη σύγκρουση η τα απονερα με τις άλλες βάρκες… θα είμασταν περίπου πέντε βάρκες, αν και τουριστική περίοδος δεν γίνεται και χαμός από τουρίστες.. πάντως από ότι είδα η TUI ( μεγάλο τουριστικό γραφείο) έχει ξεναγούς και εκπροσώπους της εδώ. .ακόμη και ο δικός Χαλίφα είναι ξεναγός και για την TUI και σήμερα φορά και το γαλάζιο μπλουζάκι της… γνωρίζοντας το κόσμο που το γραφείο φέρνει στα Χανιά είχα τις απορίες μου για το πώς συμπεριφέρονται , τι απαιτήσεις έχουν και κυρίως τι γίνεται με την ιατρική κάλυψη…

Φτάνουμε στο νησί που εδώ και αιώνες έχει δημιουργηθεί από την εναπόθεση οστρακοειδών… Υπάρχει άλλο ένα πιο διάσημο νησι joal fadiouth που θα επισκεφτούμε τις επόμενες μέρες..
Χρειαστήκαμε 20 λεπτά πεζοπορίας, αναμέσα σε ξερόκλαδα και απογυμνωμένα baobao για να ανέβουμε στο πιο ψιλό σημείο του νησιού πού είναι 20 μέτρα για να απολαύσουμε μια πανοραμική θέα του δέλτα.. Σε κάποιο σημείο υπάρχει ένα πολύ μεγάλο baobao και στο κορμό του έχει σχηματιστεί μια μεγάλη σπηλιά . Μάθαμε λοιπόν ότι οι παλιοί κάτοικοι έθαβαν τους νεκρούς τους μέσα στο κορμό αυτών των δένδρων, πράγμα που είδαμε και σε ένα άλλο πάρκο….

Στην επιστροφή προς τη βάρκα είδαμε μια παρέα ντόπιων ψαράδων επιδιορθώνουν τα δίχτυα τους και να ετοιμάζουν το βραδινό φαγητό ανάβοντας φωτιά μέσα στη ξύλινη πιρόγα τους..

Το δειλινό μας επισκέπτεται σιγά σιγά και οι ουρανός βάφεται με πολύχρωμος.. Μια ολιγόλεπτη στάση σε ένα κανάλι να δούμε τα πουλία που επιστρέφουν σε ένα συγκεκριμένο δένδρο να κουρνιάσουν για το βράδυ παρακολουθώντας και επικούς καυγάδες για τη κατοχύρωση του καλύτερου κλαδιού.. ..

Επιστροφή στο ξενοδοχείο καταγράφοντας πολύ όμορφες εικόνες ενός πανέμορφου ηλιοβασιλέματος,,..

Μπυροκατανυξη στο αιθριο μέχρι την ώρα του φαγητού και με χρήση wf που υπάρχει παντού ευτυχώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τους δικούς μας και με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης..

Φαγητό τι άλλο ..ψάρι πεντανοστιμο.. γουρουνοψάρο στον ατμό με λαχανικά και με μια υπέροχη σαλτσα..

Ο Χαλίφα μας ενημερώνει για το αυριανό σαφάρι…, στο πάρκο Fathala, ένας προστατευόμενος χώρος για τα ζώα που δημιουργήθηκε το 2006..

Για δες τώρα που φτάσαμε.. αντι τα ζώα να είναι ελεύθερα ζούν σε χώρους ( πολύ μεγάλους) προστατευμένους γιατι αλλιώς θα εξαφανίζονταν από τη λαθροθηρία, η τη νόμιμη δυστυχώς πια τουριστική κυνηγητική ατραξιόν.. κάποιοι πληρώνουν δεκάδες χιλιάδες ευρω για να σκοτώσουν ένα αγριο ζώο…. Που φτάσαμε … τίποτα δεν έχει αφήσει όρθιο ο ανθρωπος…

Ο Χαλίφα λοιπόν μάς ανακοινώνει ένα walking tour with lions..

Ωπα…για κάτσε άνθρωπε μου. Πεζοπορία με λιοντάρια?

Ναι είναι απόλυτα ασφαλές..δεν είχαμε ποτέ περιστατικό επίθεσης..

Να που ήλθε η ώρα ,λέω εγω.. θα γίνω γεύμα λιονταριού στα γεράματα..

Όχι επιμένει εκείνος.. είμαι 100% σίγουρος ότι θα ειστε ασφαλείς αρκεί να τηρήσετε αυτά που θα σας πουν.. αρκει follow the rules..

Ποιους κανόνες καλέ? Τα λιοντάρια θα κρατήσουν τους κανόνες?

Θα κρατάτε τα μπαστούνια στα χέρια,γιατι έτσι γνωρίζουν ποιος κάνει κουμάντο και πάντα πισω τους, δεν θα φοράτε γιαλια ηλίου , δεν θα φοράτε έντονα χρώματα και ουτε θα έχουν φιγούρες ζώων οι μπλούζες σας..

Ωπα .. κάτσε καλέ μου.. τα εχετε εκπαιδεύσει δηλαδή ? θα τους χώνετε και κάμποσα ηρεμιστικά για να παμε εμείς να κάνουμε τη φιγούρα μας …α ρε και να ξυπνήσουν τα ζωντανά..

Το όλο κονσεπτ μου έκατσε στραβά αλλα τι να κάνω ακολούθησα την ομάδα..

Η συνάντηση θα ήταν στις 5 και μιση…Μέσα στο υπνο μου ακούω την Ολγα να μου φωνάζει…σήκω, σήκω ήλθε η ώρα..

Φτου γμ λες και τα βλέφαρα ταχα κολλήσει με UHU .. Με χίλια βάσανα και βαριά πόδια σέρνομαι στο μπάνιο για ένα γρήγορο ντουζ να ξυπνήσω.. Βγαίνουμέ εξω .. σκοτάδι βαθυ… με το φακό βρήκαμε το δρομάκι για τη ρεσεψιον..

Ρε εσυ ψυχη δεν είναι εδώ.. μα καμμια από τις άλλες ? εμεις πρώτες?

Μια μαυρη φιγούρα σκά μύτη μέσα από τη μαυρίλα της νύχτας και προς στιγμη χεστηκα …ωχ μας την επεσαν..αλλα μετα θυμήθηκα ότι καπου υπάρχουν και οι φύλακες..

Πως να βγάλεις άκρη τώρα στα γαλλικά ?

Ο άνθρωπος πάσχιζε να μας επιστρέψει στα δωμάτια νομιζε πως χαθήκαμε..βγαζω το κινητό και βλέπω την ώρα.. 03.15.…και γαυγίζω..

Ρε Ολγα τι ωρα είναι?

Πεντε και μιση απαντά..

Οι ωρες σου !!!!!!!!!!!!!!!!! και πολλές είναι..

Ωχ καημένη λάθος έκανα……το ρολόι με την ελληνική ωρα είδα..

Σωπα……..!!!!!!

Πίσω στο σπιτάκι μας για να συμπληρώσουμε λίγες ώρες ύπνου ακόμη..

 

[LULLU]

Ενας καφές να ανοίξει και το μάτι (στη λογική ώρα ΄πια) και φεύγουμε για το πάρκο Fathala 6 χιλιαδων εκταρίων από τα οποία τα δυο χιλιάδες είναι αφιερωμένα στα λιοντάρια..

Παραδίνουμε τα διαβατήρια στη ρεσεψιόν , για να μας αναγνωρίσουν μάλλον από ότι θα μένει ,μετα τη σφαγή, δίνουμε και τις τσάντες, εδώ ειχα ένσταση , αλλα μου εξήγησαν ότι όταν ταΐζουν τα ζώα έχουν το κρέας μέσα σε σακο, οπότε μην με περάσουν τα λιοντάρια για φαι τους…

Στη πόρτα πέφτει μια σκια και σηκώνουμε τα μάτια ,,,ωχ!!!!!!!!! Ο χριστός και απόστολος λέμε όλες μάζι…

Η σκιά είναι ο οδηγός μας ο Ιmudu δυο μετρα και κάτι στο υψος, σωματαρας, καλογυμνασμένος δηλαδή μην αναλύω τώρα , μόνο μια λεξη θα πω..κοριτσια ΚΟΛΑΣΗ

ΟΚΟΛΑΣΗΣ,,,,,

Μας δίνει τα μπαστούνια , μας εξηγει πως θα πηγαίνουμε μαζι του, μόνο αυτος θα βγαζει φωτο φάτσα τα λιοντάρια , να μην φωνάζουμε…Μας εξηγει ότι είναι ο Κρις το αρσενικο και η λεγάμενη που δεν θυμάμαι το ονομα της, είναι τριών χρονών , απέκτησαν και ένα μικρούλη τωρα.. Συνήθως δουλεύουν με τα ζώα μέχρι τα 4 χρόνια μετα παραμεγαλώνουν και δεν πειθαρχούν , είναι επικίνδυνα και τα απομακρύνουν.. ποτε δεν έμαθα όσο και αν ρώτησα που τα πανε, αφου δεν τα αφήνουν ελεύθερα…μήπως σε τσιρκο? Μηπως θανατώνονται? Μήπως σε ιδιωτικά πάρκα για κυνηγι??

Τι τρώνε??? Πόσο τρώνε και κάθε πότε?

Τρια γαϊδουράκια κάθε 4 μέρες…

Εύχομαι να φάγανε χθες σκέφτομαι..

Αντε στη φωλια των λιονταριών λοιπον..

Περπατήσαμε κάμποσο.. κάποια στιγμη από μακρια ακούμε το χαρακτηριστικό βρυχηθμό..

Αντε ήλθε η ώρα μας… αγκαλιαστείτε…

Τα δυο λιονταρια κάνουν την μεγαλοπρεπή εμφάνιση τους παρέα με αλλους δυό φρουρούς.. Ανακούφιση .. τουλάχιστον κάποιος θα μείνει μάρτυρας να τα διηγηθεί..

Όπως τα είχα πει… τα δυο εκπαιδευμένα λιοντάρια ήλθαν πολύ κοντα μας, κάθησαν στο χώμα, έκαναν λες και δεν είμαστε εκει, κοινως μας εγραφαν..

ο Ιμοντου φάτσα στα λιοντάρια προτρέπει κάθε μια να παει σιγα σιγα πίσω τους και να τις φωτογραφήσει.. Ο Κρις ξαφνικα αισθάνθηκε περίσσια αγάπη και σεξουαλική ελξη προς τη λεγάμενη και αρχίζει να ερωτοτροπεί με τη λεονέσσα , πράγμα που δεν διέκοψαν οι φωνές του Ιμοντου , τον ειχε γραμμένο και αυτό εκεινη τη ώρα..… σε αυτό δεν υπάρχει συμμόρφωση.

πάντως η Ιωάννα που πόζαρε πίσω εκείνη την ώρα είχε τη καλύτερη θέα μπανιστριτζιου….

Αρνήθηκα να φωτογραφηθω εξηγώντας πως το όλο κονσεπτ το βρίσκω τραγικο..Τα λιοντάρια μπρος και εμεις πίσω πήραμε το μονοπάτι. Η λιονταρίνα καποια στιγμή σκαρφαλώνει σε ένα δενδρο και αρχίζει να κάνει άλματα… και ξαφνικά χάθηκαν τόσο απότομα στα δένδρα.. το σοου τέλειωσε ευτυχώς χωρις επεισόδια..Πισω στη εισοδο να πάρουμε το τζιπ για το κανονικό σαφάρι πια…

Γυναίκα η οδηγός μας, ιδιας ομορφιας και αυτή…

Ευτυχώς το τζιπ ήταν με τέντα και έτσι ο καυτός ήλιος δεν μας έκανε τελειως ψητούς, ( Well done)μερικώς μόνο…medium δηλαδη,,,.

Το πάρκο κατάξερο…. Ούτε ένα πράσινο χορταράκι για δείγμα, ακόμη και οι ακακίες ξερες..Αν ανάψεις σπίρτο θα γίνει ότι στη Αυστραλία ..Σε πολλά σημεία είδαμε τα ιχνη ελεγχόμενης πυρκαγιάς.. ναι σωστο…αλλιως χάθηκαν..

Τι σκατα τρώνε τα ζώα? Που βρίσκουν νερό?

Σε ένα κεντρικό σημείο υπάρχει ενας νερόλακκος που φυσικά τροφοδοτείται από ένα αγωγο σε καιρούς ξηρασίας όπως τώρα, όπως και κάτι ταΐστρες που βάζουν φαγητό οι φύλακες.. Ζέβρες βοσκούν στο χώμα τα ξερόκλαδα, κάθε μια λέι εχει και το δικο της μοτιβο στις ριγες κάτι σαν αποτύπωμα…κάθε μια διαφορετική,, ,είναι ζώα που μπορεί να είναι όμορφα,( εκτος της φωνής τους ) είναι όμως ύπουλα και εκδικητικά…

Αγριόχοιροι αυτοί και αν είναι άσχημοι και τρομακτικοί, τρώνε γονατιστοί επειδή τα πόδια τους είναι πιο ψηλά και ο λαιμός τους κοντός και δεν φτάνει στο χωμα…

Αντιλόπες, βουβάλια, γκνου, εδώ υπάρχει και η μεγαλύτερη αντιλόπη στο κόσμο, καμηλοπαρδάλεις που τρέχουν δεξιά και αριστερά να κρυφτούν..

Νάσου και ο ρινόκερος .. έχει βρε παιδί μου ένα εκτόπισμα, ενα μεγαλείο., ένα βάρος…

Είναι 27 χρόνων και ελεύθερος.. χήρεψε πριν 4 χρόνια και ενώ του έχουν βρει τη νύφη από την Ν Αφρική, έχουν συμφωνήσει για τη προίκα η κυβέρνηση τους αρνείται και καθυστερεί τη συμβίωση… ελπίζουν φέτος να γίνει ο γάμος τελικα..

Το σαφάρι κράτησε κανένα διωρο..εντάξει δεν μου έκανε και καμμια εντύπωση έχω δει πολύ περισσότερα ζώα σε άλλες χώρες, αλλα για όσα κορίτσια ήταν πρώτη φορά ενθουσιάστηκαν..

Πισω στη εισοδο.. παγωμένα νερα ευτυχώς στο μπαρ.. Για μεσημεριανό πατάτες τηγανητές που πληρώσαμε 8 ευρω το πιάτο ακριβώς ίδια τιμή με το κρέας και ρύζι..,δεν θα το ξεχάσω…Γενικά η Σενεγάλη δεν είναι φτηνή στο φαγητό εκτος και αν τρως στο δρόμο… Δίπλα μας ένα γκρουπ 30 από τη Γκάμπια είχαν ξεκάνει τον κακόμοιρο ξεναγό τους….

Ο Χαλίφα μας κάνει το χατίρι να πάμε ως τα σύνορα με τη Γκάμπια, στο τελευταίο χωρίο που γίνονταν ένα παζάρι..

Η ζεστη και ο καυτός ήλιος ήταν τόσο έντονος και δυνατός που τα γυαλιά που τα είχα στο κεφάλι μου έλιωσαν…

Εδώ ο κόσμος αρκετά άγριος, με καμμιά δύναμη δεν δέχονταν φωτογραφίες .. βλεπεις γύρω σου αυτά τα χρώματα, τις φορεσιές, αυτές τις κορμοστασιές και μόνο με κρυμμένη μηχανή η μπροστά και σε συνεχή ληψη και ότι πιάσει. Πάντως αγριοφωνάρες και χειρονομίες είχαμε αρκετες.. Περπατήσαμε στα στενά στο παζάρι με τα φρούτα, λαχανικά, τα ρούχα, εδώ να δεις φίρμες, και φτάσαμε στο παζάρι ζωων .. εδώ κάποιοι πρότειναν να κρατήσουν μια από εμας με ανταλλαγή καμήλας, πράγμα που δεν εγινε δεχτο..

Στο γυρισμό περάσαμε από ένα χωριό που καλλιεργούν κασιους..εκατοντάδες δέντρα και πολύ νόστιμα και κυρίως πολύ φτηνα κασίους… η ζέστη δεν αντέχεται …δεν θυμάμαι να έχω καταναλώσει τέτοιες ποσότητες νερού ποτέ..

Επιστροφή στο ξενοδοχείο μας ντουζ και κάτω από το κλιματιστικό για να συνέλθω..