Αργεντινή Χιλή Απο την Aconcagua στον Ειρηνικό

[NTINA]

Βουνήσιος αέρας και μάλιστα των Άνδεων.
Βαθιές ανάσες γιατί απ ότι υποψιάζομαι έχουμε ακόμα δρόμο

 

[pattyyy]

Πολύ ωραία περιγραφή της δύσκολης ανάβασης! Νιώθω λες και ορειβατώ μαζί σας!

 

[harilander]

6

4-1-02
Η θερμοκρασία το βράδυ εύκολα έφτασε τους -21C με την βοήθεια των ισχυρών ανέμων πράγμα που έκανε αποτρεπτική την όποια προσπάθεια να βγεις έξω, εξάλλου και που να πας;
Μέσα στο αντίσκηνο τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα ειδικά εάν μείνεις χωμένος μέσα στον υπνόσακο.
Στα 5350 ο ύπνος είναι δύσκολος εάν δεν έχεις εγκλιματιστεί και συνήθως ο πονοκέφαλος και η ναυτία είναι μόνιμος σύντροφος σου. Κάποια στιγμή ενώ έξω λυσσομανάει ο αέρας και το χιόνι μαστιγώνει το αντίσκηνο νιώθω κάτι πάνω στο πρόσωπο μου. Μέσα στον ανήσυχο ύπνο μου προσπαθώ να καταλάβω τι είναι και τελικά ανακαλύπτω ότι είναι το αντίσκηνο! Ο πολύ δυνατός αέρας έχει λυγίσει τις παλιές μπανέλες του αντίσκηνου και το έχει κάνει ένα με το έδαφος! «Νίκο, πρέπει να πάρεις καινούργιο αντίσκηνο» είναι το πρώτο πράγμα που λέω όταν ανοίγουμε τα μάτια μας. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει και παίρνω άλλη μία ασπιρίνη. εντωμεταξύ ο καιρός έξω δεν λέει να ανοίξει, με το ζόρι βγαίνουμε έξω και επιστρέφουμε σύντομα μέσα στο αντίσκηνο, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα..
Έχει πάει μια το μεσημέρι και δεν έχει αλλάξει τίποτα, ούτε από τον καιρό αλλά ούτε και με το κεφάλι μου που με έχει πεθάνει. Ο Χρήστος σαν ποιο έμπειρος μου λέει να κατέβω κάτω στο base camp, φοβάται μην χειροτερέψω. Αυτό το παιδί είναι πάντα προστατευτικός με τους άλλους αλλά όχι με τον εαυτό του, δυστυχώς αυτό θα του κοστίσει αργότερα..
Του λέω να προσέχει γιατί ένα πνευμονικό το κουβαλάει από το Κάζεμπρουμ
Ο ίδιος όπως και ο Νίκος και η Μαρία αισθάνονται καλύτερα οπότε μαζεύω τα πράγματα μου όπως όπως και βγαίνω για να ξεκινήσω προς τα κάτω. Χιονίζει , φυσάει και έχει λίγο ομίχλη, « ωραία, ελπίζω να μην χαθώ» σκέφτομαι και ανοίγω το GPS και τον ασύρματο, φοράω την μπαλακλάβα και την μάσκα του σκι και ψάχνω να βρω το μονοπάτι. Είμαι μόνος, κανείς δεν φαινεται να κινείται, λιγο ποιο κάτω βρίσκω βήματα και τα ακολουθώ, ελπίζω να είναι στην σωστή κατεύθυνση. Ευτυχώς κάτω από τα 5000μ δεν φυσάει πολύ αλλά το χιόνι είναι αφράτο και οι πέτρες από κάτω γλιστρούν. Όσο κατεβαίνω η αναπνοή μου βελτιώνεται και ο πονοκέφαλος υποχωρεί. Μετά από 3 ώρες επιτέλους βλέπω την κατασκήνωση, αυτό μου δίνει δύναμη και ένα αίσθημα αγαλλίασης με πλημυρίζει μόλις φτάνω. Τους βρίσκω σχεδόν όλους μέσα στην μεγάλη τέντα του café, με βλέπουν σαν να αντίκρισαν φάντασμα, αμέσως με ρωτούν να μάθουν τι γίνεται επάνω. Έχει αρκετό κρύο αλλά μια ζεστή σούπα και λίγο Αργεντίνικο κρασί βοηθούν να το ξεχάσεις! Κουβεντούλα, φαγητό και κρασάκι ζεσταίνουν την ατμόσφαιρα μέχρι να έρθει η ώρα να χωθούμε στα αντίσκηνα, ευτυχώς ο Χρήστος έχει αφήσει το ένα αντίσκηνο στημένο έτσι δεν ψάχνω να βρω που θα κοιμηθώ.

 

[nenena]

Αυτό που περιγράφεις πραγματικά μου θυμίζει ταινία!

 

[traveladdict]

Δεν ξέρω ποιος ανόητος σας παρέσυρε και πήγατε κατευθείαν στο Nido και δεν μείνατε στο Camp Canada. Αυτό είναι σούπερ ηλίθιο και άκρως επικίνδυνο. Δεν παίζει κανείς ούτε με τη ζωή των άλλων, ούτε με την υγεία τους.
Εμείς μείναμε 1 μέρα στο Camp Canada, 2 μέρες στο Nido de Condores και 2 στο Camp Berlin πιο πάνω. Kαι αυτό πριν πάμε κορυφή. Στο γυρισμό, μείναμε ακόμα μια βραδιά στο Camp Berlin, γιατί είμασταν εξουθενωμένοι από την προσπάθεια.
Το αποτέλεσμα είναι ότι εσύ δεν πάτησες στην κορυφή, γιατί κάποιος δεν έκανε καλά τη δουλειά του.

 

[harilander]

δυστυχώς όπως θα διάβασες πολλά πράγματα δεν έγιναν όπως θα έπρεπε απο την αρχη. κάθε άνθρωπος , ειδικά χωρις προηγούμενη εμπειρία , έχει διαφορετικές αντοχές, θέλει διαφορετικό χρόνο εγκλειματισμού. Υποτίθεται οτι αυτοί που έχουν εμπειρία σε αυτα το προβλέπουν αλλά ο κύριος σκοπος της αποστολής ηταν να ανέβει πολυπληθής αποστολή η οποια ηταν ανομειογενής με αποτελέσμα να διασπαστούμε σε πολλές ομάδες. Δεν θέλω να φανώ γκρινιάρης ή να ρίξω ευθύνες σε κάποιους απλά καλύτερα λίγοι γνωστοι και καλοί παρά με πολλούς.

 

[harilander]

7

5-1-02
Ξυπνάω με ένα έντονο βήχα, παρόλο που η θερμοκρασία είναι -7 η ατμόσφαιρα είναι ξερή, όλα μέσα στο αντίσκηνο είναι παγωμένα. Περιμένω να σκάσει μύτη ο ήλιος για να βγω έξω.
Οι περισσότεροι από την ομάδα μας ετοιμάζονται να ανέβουν για το nido ,δύο άτομα απ’ ότι έμαθα έχουν είδη φύγει για κάτω γιατί δεν αισθάνονταν καλά, σε λίγο επιστρέφουν ο Διονύσης με τον «θείο» που έζησαν εφιαλτική νύχτα όπως είπαν και σκέφτονται να τα παρατήσουν. Άλλα δύο άτομα επιστρέφουν και μαζευόμαστε στο καφέ για να συζητήσουμε πως περάσαμε και τι θα κάνουμε

Εντωμεταξύ καθώς δεν έχω τι να κάνω κόβω βόλτες και πιάνω κουβέντα με τους ντόπιους που δουλεύουν σαν οδηγοί και διασώστες καθότι μέλος της διάσωσης θέλω να ανταλλάξω πληροφορίες. Βέβαια συνειδητοποιώ ότι οι συνθήκες εδώ δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα και τα παιδιά δουλεύουν πολύ σκληρά, δεν το κρύβω ότι τους θαυμάζω. Εκείνη την ώρα έρχεται ελικόπτερο για να παραλάβει « πακέτο» από το Berlin στα 5800 που το κατεβάζουν οι διασώστες. Είναι κάποιος με πνευμονικό που εάν δεν μεταφερθεί γρήγορα δεν θα την βγάλει καθαρή. Το αυτοσχέδιο φορείο είναι φτιαγμένο από πλαστικό βαρέλι κομμένο στην μέση που το σέρνουν με σχοινιά , όταν περνάει από μπροστά μου δεν είμαι σίγουρος εάν είναι ζωντανός … κάποιοι είπαν ότι η θερμοκρασία είχε φτάσει στους -40 !!! επειδή είχε πολύ δυνατό αέρα. Κάθε εβδομάδα έχουν ένα σοβαρό περιστατικό μου λέει ο Χοσέ και είναι ακόμα στην αρχή της σεζόν. Δυστυχώς αυτό είναι το τίμημα μερικές φορές εάν δεν κάνεις σωστή εκτίμηση του κινδύνου , λίγο ο εγωισμός , λίγο ο ασαφής διαχωρισμός μεταξύ extreme και ηλιθιότητας..
Έχω αρχίσει να βρίσκομαι σε δίλημμα , κάποια από τα παιδιά που θα αποχωρήσουν μου πρότειναν να πάω μαζί τους για εκδρομή στην Χιλή τις υπόλοιπες μέρες, από την άλλη ο Νίκος , ο Χρήστος και η Μαρία που επέστρεψαν από πάνω μου λένε να κάτσουμε μια μέρα για ξεκούραση και να δοκιμάσουμε να ανέβουμε πάλι,. Ο στόχος είναι το βουνό, η κορυφή αλλά και μια γνωριμία με τα υπόλοιπα μέρη είναι πρόκληση, δεν ξέρω τι να κάνω , θέλω να ανέβω στο βουνό , πιστεύω ότι δεν εξάντλησα τα όρια μου αλλά από την άλλη γιατί να τα εξαντλήσω; Το σώμα μου αρνείται να υποβληθεί σε άλλη δοκιμασία. Νομίζω με πείραξε το υψόμετρο, πήρα τα φάρμακα μου;
Μαζεύω τα πράγματα μου και είμαι έτοιμος για την υποχώρηση, για μια στιγμή κοντοστέκομαι και κοιτάω τον πέτρινο γίγαντα για τελευταία φορά, σκύβω και παίρνω τρεις πέτρες και τις βάζω στην τσέπη μου. Στην διαδρομή σκέφτομαι εάν έκανα καλά, έψαχνα να βρω δικαιολογίες να δικαιολογηθώ στον εαυτό μου, κουράστηκα; φοβήθηκα; βαρέθηκα; Δεν ήμουν έτοιμος για αυτό; Όπως και να έχει εγώ ήμουν στο δρόμο για κάτω, πάμε γι’άλλα!!

 

[harilander]

εδω τελειώνει το ορειβατικό κομμάτι της ιστορίας και συνεχίζει με το τουριστικό. Οπως καταλαβαίνετε δεν θα απολαύσετε την θέα απο την κορυφή, θα πρέπει να περιμένετε τον travelladict να κατέβει απο το Εβερεστ για να μας πει για την δική του ανάβαση!!

 

[nenena]

Δεν μπορώ με τίποτα πραγματικά να σκεφτώ πως ένιωσες! Κρίμα πάντως, δεν ξέρω αν τέτοιες ευκαιρίες μας τυχαίνουν συχνά!

 

[YBONNH]

Τις πετρες τις εχεις κρατησει;

Οσο για τις δικαιολογιες, γιατι πρεπει να δωθουν;
Ισως το οριο που επρεπε να ξεπεραστει να ειναι το οτι τελικα εχουμε ορια.
Και η φυση θα ειναι παντα πιο δυνατη.

 

[KIKI]

Τις πετρες τις εχεις κρατησει;

Οσο για τις δικαιολογιες, γιατι πρεπει να δωθουν;
Ισως το οριο που επρεπε να ξεπεραστει να ειναι το οτι τελικα εχουμε ορια.
Και η φυση θα ειναι παντα πιο δυνατη.

Ευχαριστω Υβοννη , αυτα περιπου θα εγραφα και εγω


περιμενουμε να μας πεις για το τουριστικο της Χιλης , μια χαρά αποφαση πηρες ......

 

[ioanna karagianni]

λίγο ο ασαφής διαχωρισμός μεταξύ extreme και ηλιθιότητας..

Επίσης υπάρχει και διαχωρισμός ανάμεσα στην υπομονή, επιμονή και προσπάθεια που χρειάζεται για να ανέβεις σε ένα βουνό, και στην ψύχωση για την "κατάκτηση της κορυφής".