Ιταλία Από την Ρώμη έρχομαι και στην κορφή...η Βουλγαρία!!!

[giannismits]

4η ημέρα - Η επιστροφή και η ανώμαλη προσγείωση!

Έφτασε η ημέρα της αναχώρησης μας. Ξυπνήσαμε το πρωί χαλαρά και πήραμε το μετρό μέχρι τέρμα στο σταθμό Anagnina και από κει το λεωφορείο μέχρι αεροδρόμιο Ciampino. Οι διαδικασίες πολύ πιο γρήγορες απ ότι στη Θεσσαλονίκη με γρήγορο έλεγχο και με συνοπτικές διαδικασίες ανεβήκαμε στο αεροπλάνο. Η πτήση μας είναι στις 11:00. Αυτή τη φορά το πλήρωμα του αεροσκάφους ήταν 3 άντρες αεροσυνοδοί και μια κοπέλα.

Η πτήση ομαλή και ο καιρός ηλιόλουστος και λαμπερός και 13:30 ώρα Ελλάδας βλέπουμε την Θεσσαλονίκη μας από ψηλά και άρχισε η προσγείωση. Επειδή κουνούσε λίγο εγώ έκλεισα τα μάτια μου γιατί ζαλιζόμουν και ένοιωθα το αεροπλάνο να κατεβαίνει να κατεβαίνει και να είναι έτοιμο να πατήσει τον διάδρομο και εκεί γίνεται το απρόσμενο! Απότομα εκτοξεύετε πάλι προς τα πάνω!

Μα τι γίνεται? Γιατί δεν προσγειωθήκαμε? Γιατί ξαφνικά είμαστε πάλι στον αέρα? Πολλοί δεν άντεξαν το απότομο ύψος που πήρε το αεροπλάνο και άρχιζαν να κάνουν εμετό και να ζητάνε σακούλες. Εγώ είχα ανακατευτεί απίστευτα και εξακολουθούσα να έχω κλειστά μάτια και να σφίγγω τα χέρια μου στη θέση. Υπήρχε μεγάλη αναστάτωση μεταξύ των επιβατών και πολλά ερωτηματικά για το τι ακριβώς συμβαίνει. Αναστατωμένοι και οι αεροσυνοδοί που έτρεχαν και δεν έφταναν!

Ο πιλότος ακούστηκε από τα μεγάφωνα και μας είπε ότι στο αεροδρόμιο έχει κακές καιρικές συνθήκες με σφοδρούς άνεμους και δεν μπορούσε να γίνει η προσγείωση και ότι θα ξαναπροσπαθήσει ελπίζοντας να τα καταφέρει. Τουλάχιστον ξέραμε πια τι συνέβη και ελπίζαμε η δεύτερη προσπάθεια να έχει επιτυχή κατάληξη.

Αφού έκανε τον κύκλο στον εναέριο χώρο πάνω από την Θεσσαλονίκη άρχισε ξανά η προσγείωση. Εγώ ξανά έκλεισα τα μάτια, το αεροπλάνο ήταν έτοιμο να ακουμπήσει κάτω αλλά τράβηξε ξανά την ανηφόρα! Ειλικρινά έμοιαζε λες και ήταν τηλεκατευθυνόμενο και κάποιος από έξω έπαιζε! Η δυσφορία μου ήταν μεγάλη, οι επιβάτες δεν μπόρεσαν να κρύψουν την ανησυχία τους και μικρά παιδιά έκλαιγαν. Υπήρχε έντονη αμφιβολία πλέον για την ασφάλεια μας και δεν ξέραμε την εξέλιξη της υπόθεσης! Γενικά είμαι πολύ ψύχραιμος άνθρωπος και έτσι αντιμετώπισα και αυτή την ιστορία. Μπορεί και να ήμασταν οι μόνοι χαλαροί επιβάτες.

Το αεροπλάνο δεν έκανε ξανά τον κύκλο και ακολούθησε μια άλλη πορεία. Νεότερη ανακοίνωση από το πιλοτήριο δεν είχαμε για αρκετά λεπτά. Ρωτήσαμε τον αεροσυνοδό ο οποίος μας είπε πως ακόμα δεν υπάρχει νεότερο για το που θα προσγειωθούμε και ότι ο πιλότος εντός ολίγων λεπτών θα μας ενημερώσει. Όλοι οι επιβάτες γίναμε μια παρέα και ανταλλάσαμε απόψεις. Κάποιοι έλεγαν πως θα προσγειωθούμε στον Βόλο άλλοι στην Καβάλα και γενικά έκαναν διάφορες εικασίες.
Και επιτέλους ήρθε η ανακοίνωση. Θα προσγειωθούμε στο Plovdiv της Βουλγαρίας! Ορίστε? Πως είπατε? Την αρχική έκπληξη ακολούθησε το νευρικό γέλιο! Δεν μπορούσα να συλλάβω το γεγονός ότι ήμασταν μια ανάσα από την Θεσσαλονίκη, ότι ουσιαστικά είχαμε φτάσει και ξαφνικά θα βρισκόμασταν στην Βουλγαρία. Πραγματικά για γέλια και για κλάματα. Δέχτηκα πολύ ψύχραιμα αυτή την απροσδόκητη εξέλιξη και σε καμία περίπτωση δεν ταράχτηκα όπως οι περισσότεροι.

Μετά την πρώτη παγωμάρα αυτό που έλεγαν όλοι ήταν ότι προτεραιότητα είναι η ασφάλεια μας και να πατήσουμε επιτέλους έδαφος και μετά θα δούμε τι θα γίνει. Μετά από μισή ώρα περίπου φτάσαμε πάνω από το Plovdiv και αντικρίσαμε ένα χιονισμένο λευκό σκηνικό στα γύρω χωράφια! Επιτέλους προσγείωση στο αεροδρόμιο Letishte (PDV) και αποχαιρετισμός από το πλήρωμα σαν να μη συμβαίνει τίποτα! Το νέο κτίριο του Terminal έμοιαζε σχεδόν στοιχειωμένο. Το τοπίο γύρω έρημο και ομιχλώδες και ήταν σαν να σταματήσαμε στην μέση του πουθενά. Σουρεαλιστικές καταστάσεις!

Ο νέος τερματικός σταθμός προφανώς υπολειτουργούσε και γεμίσε μόνο από μας και όλοι έπεσαν με τα μούτρα στην μοναδική υπάλληλο η οποία είχε το δύσκολο έργο να αναλάβει να ενημερώσει το κοινό και να δώσει απαντήσεις στους πολλούς εκνευρισμένους επιβάτες. Η Βουλγάρα υπάλληλος δέχτηκε καταιγισμό ερωτήσεων του πως και γιατί και πως θα φύγουμε, απαιτούμε αεροπλάνο, δεν θέλουμε με λεωφορείο, η Ryanair μας παράτησε και άλλα πολλά ωραία! Το εύλογο ερώτημα όλων ήταν πως θα επιστρέφαμε στην Θεσσαλονίκη.

Η υπάλληλος όμως ήταν ξεκάθαρη και απολυτή. Η επιστροφή θα γίνει με 3 λεωφορεία και δεν τίθεται θέμα να γίνει με νέα πτήση. Εμείς το πήραμε απόφαση ομαλά όχι όμως και άλλοι επιβάτες που εξακολουθούσαν να παραληρούν και να διαμαρτύρονται. Τέτοιες στιγμές κυριαρχεί και η παραφιλολογία και κινδυνολογία με πολλούς να υποστηριζουν ότι θα πληρώσουμε από την τσέπη μας 50 ευρώ για την μεταφορά μας. Κάτι που σαφέστατα ήταν παράλογο και δεν ίσχυε. Εννοείται το κόστος το πλήρωσε εξ ολοκλήρου η Ryanair.

Το πρώτο λεωφορείο ήρθε γρήγορα και πήγαμε κατευθείαν να πιάσουμε θέση σ’ αυτό. Κάποιοι ακόμα πολεμούσαν με τους υπάλληλους ζητώντας να φύγουν με αεροπλάνο βλέποντας όμως πως μάταια ούρλιαζαν το πήραν απόφαση και όλοι έτρεξαν σαν κοράκια στο κυλικείο να πάρουν τις απαραίτητες προμήθειες για την μεγάλη διαδρομή. Τα πάντα εξαφανίστηκαν κι εμείς οι καημένοι μείναμε με ένα κρουασάν στο χέρι δυστυχώς. Μετά από λίγο ήρθαν και τα άλλα δύο λεωφορεία και στις 15:55 ξεκινήσαμε.

Στην αρχή ήμασταν σε αυτοκινητόδρομο. Κάποια στιγμή ο οδηγός βγήκε απ τον αυτοκινητόδρομο που οδηγούσε στην Σόφια και συνέχισε από έναν επαρχιακό δρόμο για να γλιτώσει 120 χλμ. Η νύχτα είχε πέσει πια και το τοπίο αγρίεψε. Περάσαμε δάση με πυκνό χιόνι, έναν παγωμένο ποταμό και διασχίσαμε κάποια έρημα φτωχά χωριά αλλά μέσα στο χιόνι έμοιαζαν γραφικά και μυστήρια!

Ο δρόμος ήταν αρκετά στενός με χαμηλή ορατότητα αλλά ο οδηγός ήταν άψογος και αισθανόμασταν ασφαλείς σε όλη τη διαδρομή. Η συνοδηγός ένα γλυκό κορίτσι και μάλλον η κοπέλα του οδηγού, ήξερε καλά Αγγλικά και μας ενημέρωνε για το πόση ώρα θα φτάσουμε και που θα κάνουμε στάσεις ενώ ευγενικά απαντούσε σε κάθε ερώτηση που της έκαναν. Το αστείο είναι οτι κάποια στιγμή μια κυρία της είπε ''συγγνώμη από ποια μέρη περνάμε? Γιατί δεν μας λέτε? Που μας πατέ? Πάρτε το μικρόφωνο και πείτε μας από ποιες περιοχές περνάμε και τι βλέπουμε''! Μάλλον η μαντάμ ξεχάστηκε και νόμιζε πως ήταν σε οργανωμένη εκδρομή και ήθελε ξεναγό!

Δυστυχώς δεν ξέρω ποιά διαδρομή ακολουθήσαμε οπότε δεν συγκράτησα τα μέρη που περάσαμε και δυστυχώς η φωτογραφική μου μηχανή έσβησε από μπαταρία και δεν μπόρεσα να απαθανατίσω αυτό το καλτ αλησμόνητο σκηνικό!

Ακολούθησαν 2 στάσεις.
Η πρώτη σε ένα σύγχρονο μαγαζί που κάνουν στάση τα λεωφορεία και εφοδιαστήκαμε με κάποια ωραιότατα σνακ που πληρώσαμε με πιστωτική αφού δέχονταν μόνο το νόμισμά τους και αναχωρήσαμε μετά από μίση ώρα. Η δεύτερη στάση σε ένα απλό καφενείο-σουβλατζίδικο-ψιλικατζίδικο όπου σχεδόν όλοι οι Βούλγαροι εκεί ήξεραν Ελληνικά. Κάναμε μισάωρη στάση και μπήκαμε στην τελική ευθεία για Ελλάδα.

Αν θυμάμαι καλά στις 21:30 φτάσαμε στα σύνορα στον Προμαχώνα. Στην Βουλγάρικη πλευρά δεν έγινε κανένας έλεγχος παρά μόνο στην Ελληνική. Ταυτότητες, διαβατήρια και ο κλασικός έλεγχος και κατά τις 22:00 μπήκαμε Ελλάδα και πιάσαμε Εγνατία οδό. Αυτός είναι δρόμος. Στις 00:00 φτάσαμε επιτέλους στο αεροδρόμιο Μακεδονία και πατήσαμε Ελληνικό χώμα! 8 ώρες οδικό ταξίδι και αν βάλουμε και την ώρα που φύγαμε από την Ρώμη, συνολικά 13 ώρες.

Μ’ αυτόν τον απροσδόκητο περιπετειώδη τρόπο τέλειωσε το σύντομο ταξίδι στην Ρώμη. Πραγματικά ούτε μια στιγμή δεν έχασα την διάθεση μου και όλο αυτό δεν επηρέασε αρνητικά την ψυχολογία μου. Μη πω πως το καταδιασκέδασα. Άλλωστε το ταξίδι είναι διασκέδαση. Πήγα ένα ταξίδι και τελικά έκανα δυο! Ήταν μια εμπειρία που πάντα θα την διηγούμαι και θα την θυμάμαι γιατί έκανε το ταξίδι στη Ρώμη σίγουρα αξέχαστο!

Arrivederci Roma

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

First Προηγούμενη 5 of 5

Go to chapter

Go

[giannismits]

1η ημέρα: Piazza di Spagna, del Popolo και νυχτοπερπατήματα στο ιστορικό κέντρο

Ουσιαστικά η πρώτη εικόνα της Ρώμης που αντικρίσαμε ήταν η πολύβουη και πανέμορφη Piazza di spagna. Πριν όμως αφεθούμε στην γοητεία της πόλης έπρεπε να βρούμε το ξενοδοχείο μας να αφήσουμε τις αποσκευές μας και να ξεχυθούμε στην πόλη.

Έξοδος μετρό – σταθμός Spagna

Το ξενοδοχείο το βρήκαμε γρήγορα καθώς βρίσκεται σε κάθετο δρόμο της Via dei Condotti. Ήταν το Inn Spagna ένα μικρό χαριτωμένο και πολύ οικονομικό ξενοδοχείο για την περιοχή όπου ο ιδιοκτήτης με την μητέρα του μας υποδέχτηκαν μέσα στο χαμόγελο.
http://innspagna.it/en/
http://www.booking.com/hotel/it/inn-spagna.el
Η τιμή για ένα δίκλινο για τρείς διανυκτερεύσεις ήταν 192 ευρώ.

Αφού τακτοποιηθήκαμε βγήκαμε γρήγορα για να απολαύσουμε την πρώτη μας βόλτα. Η Via dei Condotti είναι από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους της πόλης και ο πιο δημοφιλής με καταστήματα για γερά πορτοφόλια.

Χαρακτηριστικό της Via dei Condotti είναι το Antico Caffe Greco που βρίσκεται στον αριθμό 86. Είναι το πιο παλιό καφέ της Ρώμης που ιδρύθηκε το 1760 από τον Έλληνα Nicola della Maddalena. Προσέλκυσε μεγάλες προσωπικότητες ειδικά κατά την χρυσή εποχή του τον 18ο αιώνα αλλά τη σημερινή εποχή είναι δημοφιλές μόνο στους τουρίστες.

Ήταν αργά το απόγευμα και η Piazza di spagna έσφυζε από ζωή. Μπροστά μας γεμάτη κόσμο η Scalinata di Trinita dei Monti ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία της Ρώμης τόσο των κατοίκων όσο και των τουριστών και για μένα το πιο όμορφο μέρος της. Τους ζεστούς μήνες εδώ γίνεται το έλα να δεις! Λαοθάλασσα! Τα 136 σκαλιά της μεγαλοπρεπούς σκάλας του 1725 συνδέουν την Piazza di spagna με την πρόσοψη της εκκλησίας Trinita' Dei Monti. Στην βάση της Σκαλινάτα, στην μέση της Piazza di spagna είναι η Fontana della Barcaccia, ελληνιστί η Κρήνη του σαπιοκάραβου.

Μέσω της Via del Babuino βρεθήκαμε στην Piazza del Popolo. Η μεγάλη οβάλ πλατεία με τον Αιγυπτιακό οβελίσκο στην μέση καθώς σουρούπωνε είχε αρκετό κόσμο που έκανε την βόλτα του καθώς σουρούπωνε. Στα βόρεια της πλατείας δεσπόζει η Porta del Popolo, η πρώην Porta Flaminia η πύλη ενός από τους σημαντικότερους δρόμους της αρχαίας Ρώμης της Via Flaminia. Ενώ στα νότια βρίσκονται δύο σχεδόν όμοιες εκκλησίες η Santa Maria in Montesanto (1675) και η Santa Maria dei Miracoli (1681).

Στη συνέχεια από τα σκαλοπάτια ανηφορήσαμε προς τον λόφο Pincio ο οποίος μας πρόσφερε μια φανταστική θέα προς την Piazza del Popolo και στο βάθος τη θέα του τρούλου της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου.

Σχεδόν είχε βραδιάσει και αφού κάναμε μια βόλτα σε διάφορα σημεία του τεράστιου πάρκου και τους κήπους, από την San Paolo Del Brasile κατηφορήσαμε και αφού περάσαμε την Porta Pinciana φτάσαμε στην ξακουστή Via Vittorio Veneto. Η Via Veneto είναι μια από τις ακριβότερες και διασημότερες οδούς της Ρώμης η οποία έφτασε στο απόγειο της δόξας της την δεκαετία του ’60. Φωτισμένη την νύχτα ήταν πράγματι γοητευτική αν και σχετικά έρημη με το πλήθος των ακριβών καφέ και εστιατορίων να είναι άδεια. Δεν έχει πλέον την αίγλη του παρελθόντος ούτε είναι συνώνυμη με την Dolce Vita. Περασμένα μεγαλεία δηλαδή!

Το Excelsior Rome Hotel στο 125 της Via Vittorio Veneto

Το τέλος της Via Veneto μας οδήγησε σε άλλη μια διάσημη πλατεία την Piazza Barberini με το χαρακτηριστικό σιντριβάνι στο κέντρο της την Fontana del Tritone. Δεν με ενθουσίασε και ιδιαίτερα αυτή η piazza και συνεχίσαμε...

Από την Via Sistina βγήκαμε πανω στην Piazza della Trinita dei Monti με την ομώνυμη Γαλλική εκκλησία να στέκεται εκεί από το 1585 σε μια επιβλητική θέση πάνω από τα Ισπανικά σκαλιά κοιτώντας την Piazza di Spagna.

Τα ισπανικά σκαλιά άδειασαν. Ναι συμβαίνει κι αυτό καμιά φορά! Αισθητά η Piazza di spagna και η Via Condotti ήταν αρκετά πιο ήρεμες και κάποιες ψιχάλες έκαναν την εμφάνισή τους.

Πεταχτήκαμε μέχρι το δωμάτιο για μια μικρή ανάπαυλα και ξαναβγήκαμε για βραδινή εξόρμηση στην Ιταλική πρωτεύουσα. Πάντως η αίσθηση μας ήταν πως πρόκειται για μια πολύ ήσυχη πόλη που ενώ το πρωί την τσαλαπατάνε εκατομμύρια τουρίστες το βράδυ ως δια μαγείας εξαφανίζονται! Περπατήσαμε την Via Condotti από την αντίθετη μεριά όπου συναντήσαμε την Chiesa della Santissima Trinita degli Spagnoli που θα πει Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος των Ισπανών.

Στο σημείο αυτό βγήκαμε στην διάσημη μεγάλη και απόλυτα ευθεία οδό Via del Corso και στον εντυπωσιακό ναό San Carlo al Corso τον οποίο επισκευτήκαμε την επόμενη μέρα.

Συνεχίσαμε επί της Via del Corso όπου λίγα μέτρα μετά φτάσαμε στο Palazzo Montecitorio το ανάκτορο που εδρεύει η Ιταλική κάτω βουλή, ένα κτίριο του 1696.

Η πίσω όψη του κοινοβουλίου

Η Piazza di Monte Citorio συνορεύει με την Piazza Colonna που πήρε το όνομά της για την μαρμάρινη στήλη προς τιμήν του Ρωμαίου αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου που στέκει εκεί από το 193 μ.Χ παρακαλώ. Για την ιστορία το χάλκινο άγαλμα του Αγίου Παύλου που στεφανώνει τη στήλη τοποθετήθηκε το 1589.

Μήπως πέρασε η ώρα και δεν το καταλάβαμε? Όχι. Έρημοι δρόμοι και δεν είναι ούτε 10 το βράδυ. Εντάξει δεν είμαστε τίποτα party animals αλλά ήθελα ρε παιδί μου κάτι πιο ζωηρό.

Στο μυαλό μου όμως ένα πράγμα είχα. Ήθελα να δω κάτι περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Κάτι που όλοι έχουν στο μυαλό τους σαν σκεφτούν την Ρώμη. Ανυπομονούσα να αντικρίσω την Fontana di Trevi και ήμουν πολύ κοντά. Από το στενό της Via delle Muratte ο ήχος των νερών μας καλούσε! Λίγο μετά απλώθηκε μπροστά μας περήφανη και πανέμορφη η Fontana di Trevi.

Αλίμονο αν κι εδώ δεν είχε κόσμο. Το πλήθος που την είχε περικυκλώσει δεν ήταν ικανό να μου χαλάσει την στιγμή. Είναι αναμφισβήτητα το πιο διάσημο αξιοθέατο της Ρώμης και σίγουρα το πιο όμορφο σιντριβάνι της. Το μπαρόκ αριστούργημα που είναι στριμωγμένο στην μικρή πλατεία Trevi βρίσκεται εκεί από το 1762. Κεντρική φιγούρα της Fontana είναι ο θεός της θάλασσας ο Ποσειδώνας. Στάθηκα για αρκετή ώρα και θαύμαζα αυτό το ανεκτίμητο μνημείο και δεν έπαιρνα τα μάτια μου από πάνω του ενώ ο ήχος των νερών με μαγνήτισε ακόμα περισσότερο. Σχεδόν με το ζόρι έφυγα από δίπλα της αλλά θα επιστρέφαμε ξανά το πρωί να την δούμε και με το φως της ημέρας.

Βγαίνοντας από την Via delle Muratte συνεχίσαμε ευθεία στην Via di Pietra για να βρεθούμε στην Piazza di Pietra και τον Ναό του Αδριανού.

Η σωζόμενη πλευρά του ναού με τους 11 από τους 15 κορινθιακούς κίονες

Piazza di Pietra

Συνεχίσαμε στην Via dei Pastini που μας έβγαλε στην Piazza della Rotonda.

Εδώ κι αν επικρατούσε απόλυτη ερημιά . Οι μόνες ψυχές που κυκλοφορούσαν εκείνη την στιγμή ήμασταν εμείς, άντε και δυο τρείς ακόμα να μη με πείτε υπερβολικό. Γενικότερα από τις 8 και μετά παρατήρησα μια νέκρα στα περισσότερα σημεία του ιστορικού κέντρου. Φυσικά το θετικό της υπόθεσης είναι πως αυτή η μοναξιά μας έκανε να απολαύσουμε ανενόχλητοι αυτά τα ιστορικά διαμάντια. Στη νότια πλευρά της πλατείας φωτισμένο το μοναδικό Pantheon από το οποίο πήρε το όνομα της η πλατεία, ανεπίσημα γνωστή ως Santa Maria Rotonda μιας και ως γνωστόν είχε μετατραπεί τον 7ο αιώνα μ.Χ σε χριστιανική εκκλησία. Στο κέντρο της πλατείας είναι η Fontana del Pantheon ένα εντυπωσιακότατο σιντριβάνι με έναν Αιγυπτιακό οβελίσκο που μαζί με τον ναό χαρίζουν μοναδικές φωτογραφικές δημιουργίες.


Η ώρα πέρασε τελικά χωρίς να το καταλάβουμε και αφού βρισκόμασταν στο Pantheon αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό σε κάποιο από τα φημισμένα εστιατόρια της περιοχής και συγκεκριμένα στο Maccheroni. Το ξακουστό εστιατόριο βρίσκεται στην Piazza delle Coppelle 44. Η ανοιχτή κουζίνα μας τράβηξε τα βλέμματα με τους ζωηρούς μάγειρες να δίνουν παράσταση! Συμπαθητικός ο εσωτερικός του χώρος και λιτός. Η ατμόσφαιρα ήταν ωραία και το προσωπικό οκ αλλά το γεύμα ήταν πραγματικά εξαιρετικό με τέλεια νιόκι, Tonnarelli carbonara, Ravioli και δεν συμμαζεύεται με ένα πολύ ωραίο κρασί και όλο το γεύμα κόστισε περίπου 60 ευρώ.

Σχεδόν βαριανασαίνοντας από το γαστριμαργικό όργιο όμως με διάθεση για περπάτημα συνεχίσαμε την βόλτα μας και η επόμενη στάση ήταν η Piazza Navona. Τι έκπληξη κι εδώ επικρατούσε ησυχία την οποία έσπασε όμως μια ομάδα παιδιών που μάλλον ήταν από σχολική εκδρομή. Η πλατεία ήταν αρκετά σκοτεινή και έρημη κι εμείς ξαποστάσαμε για λίγο στο κεντρικό σιντριβάνι της πλατείας την Quattro Fiumi. Ο χαμηλός φωτισμός έκαναν ατμοσφαιρική την piazza την οποία θα συναντούσαμε και την επόμενη μέρα ελπίζοντας να τη δούμε ζωντανή και χαρούμενη!

Η μπαρόκ εκκλησία Sant’ Agnese in Agone

Αν και κουρασμένοι θέλαμε να πιούμε ένα κρασί. Σε απόσταση αναπνοής το Antico Caffe della Pace στη Via Delia Pace. http://www.caffedellapace.it/home.html Το Caffe στην υπέροχη ''κρυφή'' γειτονιά είναι ένα μικρό παλιό αυθεντικό και ατμοσφαιρικό μαγαζί πολύ ήσυχο, είχε δυο-τρείς παρέες και μας χάρισε μια χαλαρή βραδιά. Ότι χρειαζόμασταν.

Ποδαράτο συνεχίσαμε μέχρι το ξενοδοχείο, από την Via Corso Vittorio Emanuele II και Via del plebiscito με μια στάση στην Piazza Venezia.

Chiesa de Sant'Andrea delle valle

Monumento nazionale a Vittorio Emanuele II

Έπειτα από την μεγάλη ευθεία της Via del Corso πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο μας. Όλοι οι δρόμοι έρημοι. Όλη η πόλη κοιμόταν! Στις 00:30! Έτσι κι εμείς αφού σχεδόν χωνέψαμε τα ζυμαρικά που είχαμε φάει εξουθενωμένοι πέσαμε σε βαθύ ύπνο στο υπερ αναπαυστικό κρεβάτι!

2η ημέρα: Στις γειτονίες της Ρώμης και στο Βατικανό

Buongiorno Roma ! Ο καταγάλανος Ρωμαϊκός ουρανός μας καλημέρισε και η έναρξη της σημερινής μέρας ξεκίνησε από την γειτονιά μας την Piazza di Spagna φυσικά που ήταν λουσμένη στο φως, φωτεινή και λαμπερή χωρίς να μιλούνια των τουριστών.

Via Condotti – Στο βάθος η Scalinata di Trinita dei Monti

Πόσο όμορφη αλήθεια! Η υπέροχη μπαρόκ Scalinata della Trinita dei Monti (χτισμένη μεταξύ 1723-1725) είναι χάρμα οφθαλμών και είμαστε τυχεροί που την απολαύσαμε στα καλύτερα της γιατί σε λίγο καιρό θα καλυφθει με σκαλωσιές για συντήρηση. Εγώ μια χαρά καλοδιατηρημένη πάντως την είδα! Σε πρώτο πλάνο η μπαρόκ Fontana della Barcaccia (Κρήνη του σαπιοκάραβου) δημιουργία του μεγάλου Bernini και του γιου του του 1627.

Ανεβήκαμε τα 136 σκαλιά και φτάσαμε στην κορυφή της Σκαλινάτα στην εκκλησία Ιταλικής Αναγέννησης του 1585 την Trinita' Dei Monti και απολαύσαμε μια πολύ όμορφη θέα της Piazza di Spagna.

Καθίσαμε λίγο στα Ισπανικά σκαλιά που αν και μονίμως είναι γεμάτα κόσμο, εκείνο το πρωινό ήταν ακόμα άδεια και μετά συνεχίσαμε την πορεία μας μέσω της Via Condotti ακολουθώντας την ίδια διαδρομή που κάναμε το προηγούμενο βράδυ. Μπορεί η νύχτα να κρύβει έναν ρομαντισμό και να είναι μυστήρια, όμως η μέρα δίνει χρώμα, φως και άλλη ομορφιά. Δίνει ζωή!

Ο περίτεχνος Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος των Ισπανών (Chiesa della Santissima Trinita degli Spagnoli ) στην Via Condotti (1741 – 1746)

Στο 37 της Via del Corso βρίσκεται η βασιλική εκκλησία San Carlo al Corso. Μια από τις πολλές εντυπωσιακές εκκλησίες της Ρώμης που ολοκληρώθηκε μετά από 56 ολόκληρα χρόνια το 1668.

Το εσωτερικό του ναού είναι ένα αριστούργημα με εξαιρετικές διακοσμήσεις που φιλοτέχνησαν πολλοί καλλιτέχνες της εποχής. Τα έργα τέχνης, τα χρώματα των τοιχογραφιών, η απόχρωση των μαρμάρων, τα έπιπλα και τα σκαλιστά ταβάνια είναι ένας πλούτος από μπαρόκ που μας άφησε πραγματικά άφωνους. Οι καθολικοί ναοί είναι μοναδική εμπειρία και ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μας που δεν είχαμε ξαναδεί τέτοια υπερπαραγωγή!

Συνεχίσαμε την βόλτα μας φτάνοντας στην Piazza di S.Claudio εκεί όπου βρίσκεται η μπαρόκ εκκλησία των Santi Claudio e Andrea dei Borgognoni με τα αγάλματα των πολιούχων να είναι τοποθετημένα στο μπροστινό μέρος.

Σε ελάχιστα λεπτά βρεθήκαμε στην Fontana di Trevi. Χωρίς να γίνεται το αδιαχώρητο, και πάλι την πετύχαμε με αρκετό κόσμο να την καμαρώνει. Τη συγκεκριμένη ώρα ήταν χωρίς νερό με τους αστυνομικούς τριγύρω να επιβλέπουν και τους ειδικούς υπαλλήλους του Δήμου να μαζεύουν τα νομίσματα. Το συνολικό ποσό που συγκεντρώνεται από τα κέρματα κάθε χρόνο φτάνει περίπου τα 700.000 ευρώ! Χρήματα προς όφελος της πόλης και των δημοτών. Σωστό χρυσωρυχείο! Λίγο μετά η κρήνη και πάλι γέμισε με νερό τραβώντας τα φλας όλων. Πανέμορφη και την μέρα και την νύχτα.

Συνεχίσαμε στην Piazza di Pietra στον Ναό του Αδριανού χτισμένος το 145 μ.Χ ο οποίος είναι ''παντρεμένος'' με ένα κτίριο του 17ου αιώνα! Η Piazza di Pietra πήρε το όνομα της από τους λίθους που χρησιμοποιήθηκαν για να χτιστεί ο ναός στην πλατεία. Ο τοίχος που σώζεται είναι 11 Κορινθιακοί κίονες. Από τα κτίρια που με εντυπωσίασαν.

Από την Piazza di Pietra στην Piazza della Rotonda και το Pantheon. Το Pantheon ήταν εκεί και μας περίμενε. Όπως είναι εκεί 1800 χρόνια, με τις γρανιτένιες Κορινθιακές στήλες του.

Λίγη ιστορία: Το κόσμημα της μεγάλης Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας κατασκευάστηκε με εντολή του Αγρίππα κατά τον 1ο αιώνα π.Χ. και ήταν ένας ναός αφιερωμένος σε όλες της θεότητες της Αρχαίας Ρώμης. Έπειτα από αρκετές καταστροφές ανακατασκευάστηκε πλήρως από τον Αδριανό στις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ. Το 609 μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία. Αποτελεί το μεγαλύτερο σε μέγεθος ρωμαϊκό μνημείο που να έχει διασωθεί έως σήμερα, σχεδόν άφθαρτο, και είναι εντυπωσιακό ότι δεν παρουσιάζει σχεδόν κανένα σημάδι κατάρρευσης έπειτα από σχεδόν 2 χιλιετίες. Αυτό βέβαια που μας εντυπωσιάσε περισσότερο είναι ο 43 μέτρων τρούλος του που ήταν ο μεγαλύτερος στον κόσμο μέχρι το 1436. Η μόνη πηγή φωτός είναι το κεντρικό άνοιγμα που βρίσκεται στον θόλο. Στο δάπεδο υπάρχει σύστημα αποχέτευσης που χειρίζεται την βροχή στην περίπτωση των καταιγίδων.

Bγήκαμε από τον ναό kai καθίσαμε στο σιντριβάνι. Ο ήλιος έλαμπε, κόσμος και μουσικές δημιουργούσαν ένα ευχάριστο κλίμα, τα όμορφα καφέ γέμιζαν σιγά σιγά και είδαμε μια διαφορετική εικόνα από την ερημιά που επικρατούσε το βράδυ στην πλατεία.

Πήγαμε και μέχρι την Piazza della Maddalena που είναι πολύ κοντά, να ρίξουμε μια ματιά εξωτερικά σε άλλη μια εξαιρετική εκκλησία την Santa Maria Maddalena που χρειάστηκαν συνολικά 70 χρόνια εργασίας να ολοκληρωθεί σε Μπαρόκ και Rococo το 1699 .

Πήραμε σβάρνα τις εκκλησίες, αφού πήραμε το κολάι και είναι δωρεάν και αξίζουν για να θαυμάσεις από κοντά μοναδικά αριστουργήματα. Επίσκεψη λοιπόν στην Chiesa S. Luigi dei Francesi (Άγιος Λουδοβίκος των Γάλλων) που αποτελεί την εθνική εκκλησία των Γάλλων στην Ρώμη. Πολλά τα αριστουργήματα και σ’ αυτή την εκκλησία με πιο διάσημα τρείς δημιουργίες του Caravaggio με θέμα την ζωή του Ευαγγελιστή Ματθαίου.

Στη συνέχεια η Piazza Navona μας υποδέχτηκε όπως της αξίζει και μας αξίζει! Η πλατεία υπέρλαμπρη στον ήλιο ήταν γεμάτη κόσμο, οι υπαίθριες καφετέριες άρχιζαν να γεμίζουν, με μουσικές και πλανόδιους πωλητές και ζωγράφους να της δίνουν ένα μοναδικό χρώμα και μια έντονη ζωντάνια. Η Piazza Navona είναι από τις δημοφιλέστερες πλατείες της Ρώμης και για μένα η ομορφότερη. Διαθέτει σημαντικά γλυπτά και αρχιτεκτονικά στολίδια με πιο εντυπωσιακό την μπαρόκ εκκλησία του Sant’ Agnese in Agone. Η εκκλησία δυστυχώς ήταν κλειστή και δεν μπορέσαμε να μπούμε στο εσωτερικό της. Στο κέντρο της πλατείας δεσπόζει η περίφημη Fontana dei Quattro Fiumi, η εξαιρετική Κρήνη των Τεσσάρων Ποταμών αποτελείται από τέσσερα αγάλματα ανθρώπων που το καθένα αντιπροσωπεύει ένα ποτάμι από διαφορετική ήπειρο. Η πλατεία διαθέτει άλλα δύο σιντριβάνια. Στο βόρειο άκρο την Fontana di Nettuno (κρήνη του Ποσειδώνα) και στο νότιο την Fontana del Moro (κρήνη του Μαυριτανού).

chiesa di Sant’ Agnese in Agone & Fontana dei Quattro Fiumi

Σε πρώτο πλάνο η Fontana del Moro

Στη συνέχεια διασχίσαμε την γραφική Via Coronari (μήπως υπάρχει κάτι που να μην είναι γραφικό στη Ρώμη) και αφού κάναμε μια στάση για ένα σνακ σε ένα γουστόζικο μαγαζάκι συνεχίσαμε και ο δρόμος μας έβγαλε στις όχθες του Τίβερη και λίγο μετά στην γέφυρα Sant'Angelo.

Via Coronari

Η πέτρινη γέφυρα Sant'Angelo, η γέφυρα του Αδριανού χρονολογίας του 134 μ.Χ περιλαμβάνει μια σειρά από αγάλματα αγγέλων. Χόρτασε το μάτι άγαλμα, μάρμαρο, πέτρα, αρχαίο και δεν κλείσαμε ούτε 24ωρο ακόμα στη Ρώμη!

Άγγελος με τη στήλη ''Tronus Meus σε columna''

Άγγελος με το σταυρό ''Cuius principatus super humerum eius''

Άγγελος με την λόγχη "Vulnerasti cor meum"

Η γέφυρα είναι ένα πέρασμα του Τίβερη που οδηγεί στο Castel Sant'Angelo. Το Μαυσωλείο του Αδριανού χτισμένο μεταξύ 123 μ.Χ. - 139 μ.Χ. είναι ένα επιβλητικό κυλινδρικό κτίριο που χτίστηκε ως μαυσωλείου για τον Αδριανό και την οικογένεια του, τον 14ο αιώνα μετατράπηκε σε φρούριο από τους Πάπες και από το 1901 είναι μουσείο.
http://www.castelsantangelo.com/info.asp
http://castelsantangelo.beniculturali.it/
Θέλαμε να μπούμε στο εσωτερικό του πιο πολύ για την θέα αλλά τελικά προσπεράσαμε και συνεχίσαμε κατα μήκος του ποταμού προς το Βατικανό.

Η Ponte Umperto I από την Ponte Sant'Angelo

Η Ponte Vittorio Emanuele II από την Ponte Sant' Angelo

Από την Via della Concilliazione φτάσαμε στην Piazza San Pietro μπαίνοντας ουσιαστικά στο ανεξάρτητο κράτος του Βατικανό, το μικρότερο κράτος στον κόσμο, που μάλιστα αποτελεί την συνέχεια του Εκκλησιαστικού κράτους του Μεσαίωνα. Τα μεσαιωνικά και αναγεννησιακά τείχη που τη περιβάλουν προσδιορίζουν και τα σύνορα της πόλης – κράτους του Βατικανό.

http://www.vatican.va/phome_en.htm
http://www.vaticanstate.va/content/vaticanstate/en.html

Το επίσημο site για on line κρατήσεις εισητηρίων
http://biglietteriamusei.vatican.va/musei/tickets/do?do

Η τεράστια πλατεία είναι διακοσμημένη από τον Bernini με χαρακτηριστικό της τις ελλειπτικές κιονοστοιχίες που την πλαισιώνουν και καθορίζουν τα όρια της. Για την λεπτομέρεια αποτελείται από συνολικά 284 δωρικούς κίονες, ύψους 15 μέτρων ο καθένας διακοσμημένοι με 140 αγάλματα αγίων που βρίσκονται στα κιγκλιδώματα! Υερπαραγωγή κι εδώ όχι αστεία! Στο κέντρο της Piazza San Pietro είναι ένας Αιγυπτιακός οβελίσκος ύψους 25 μέτρων ηλικίας 4 χιλιάδων ετών που μετακινήθηκε σ’ αυτό το σημείο το 1568!

Πέρα από αυτές τις λεπτομέρεις με απλά ελληνικά η πλατεία είναι μια κούκλα και ιδιαίτερα φωτογενής εκείνη την ηλιόλουστη ημέρα του χειμώνα.

Βέβαια το σημαντικότερο όλων στο Βατικανό δεν είναι άλλη από την Βασιλική του Αγίου Πέτρου (Basilica di San Pietro in Vaticano). Ο ναός είναι χτισμένος πάνω από το σημείο ταφής του Αποστόλου Πέτρου. Η ανέγερση της μεγαλοπρεπούς Βασιλικής ξεκίνησε συγκεκριμένα στις 18 Απριλίου 1506 και ολοκληρώθηκε το 1626. Ο τεράστιος τρούλος 136 μέτρων είναι σχεδιασμένος από τον Μιχαήλ Άγγελο ακριβώς πάνω από το σημείο που μαρτύρησε ο Απόστολος Πέτρος. Η χωρητικότητα της είναι 60.000 άτομα και θεωρείται από τις μεγαλύτερες εκκλησίες στον κόσμο, και ένα από τα σημαντικότερα έργα της αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής.

Η ουρά που είχε σχηματιστεί για την είσοδο στον ναό ήταν πολύ μεγάλη και τρομάξαμε λίγο αλλά ευτυχώς προχωρούσε αρκετά γρήγορα και κάναμε και ενδιαφέρουσες γνωριμίες αναμένοντας στην σειρά μας! Η είσοδος για τα μουσεία δεν ξέρω αν ήταν από το ίδιο σημείο γιατί παρατήρησα ένα μόνο σημείο ελέγχου. Ίσως εκεί να χωρίζονταν ο κόσμος σ’ αυτούς που θα πήγαιναν για τον ναό και σ’ αυτούς που θα επισκέπτονταν τα μουσεία. Δυστυχώς λόγο χρόνου αποφασίσαμε να μην μπούμε στα μουσεία αν και ήθελα πολύ να δω το αριστούργημα της Cappella Sistina. Περάσαμε την στοά (νάρθηκα) και διαβήκαμε την κεντρική πύλη εισόδου στην Βασιλική.

Παπική Ελβετική Φρουρά

Η Piazza San Pietro από την είσοδο της εκκλησίας

Το μέγεθος του εσωτερικού είναι τόσο τεράστιο που είναι δύσκολο να καταλάβεις την αίσθηση της κλίμακας εντός του κτιρίου. Το εσωτερικό το φιλοτέχνησαν οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες της εποχής και είναι πλούσια διακοσμημένο με μάρμαρο, στόκο, χρυσό, με γλυπτά και ψηφιδωτά. Η υπερβολική σε όλα της εκκλησία του Αγίου Πέτρου είναι υπεράνω πάσης περιγραφής αλλά μία εικόνα ίσον χίλιες λέξεις!

Κεντρικό κλίτος. Στο βάθος το ιερό

Baldacchino di San Pietro, ένα έργο του Bernini.Είναι ένα μεγάλο επιχρυσωμένο μπρούντζινο γλυπτό 20 μέτρων πάνω από την Αγία τράπεζα και κάτω ακριβώς από τον θόλο.

Cathedra Petri (θρόνος του Αγίου Πέτρου)του Bernini και αυτό από επίχρυσο μπρούντζο. Πάνω, στο χρυσό φόντο είναι η λατινική επιγραφή ''O Pastor Ecclesiae, tu omnes Christi pascis agnos et oves'' (Ο πάστορας της Εκκλησίας, θα θρέψει τα αρνιά και τα πρόβατα του Χριστού). Στα δεξιά είναι η ίδια πρόταση στα ελληνικά.

Αγία Ελένη ένα έργο του Andrea Bolgi

Μπορεί στα μουσεία να αποφασίσαμε να μην πάμε όμως την θέα από τον τρούλο δεν θα την χάναμε με τίποτα. Σχεδόν δίπλα από την είσοδο της εκκλησίας βρίσκεται το εκδοτήριο εισιτηρίων. Η ανάβαση από τα 320 σκαλιά κοστίζει 7 ευρώ και από τα 500 σκαλιά 5 ευρώ. Αφού αγοράσαμε τα εισιτήρια των 7 ευρώ αρχίσαμε σιγά σιγά την άνοδο.

Από στοά στο εσωτερικό - άποψη του εσωτερικού του ναού

Όσο πιο ψηλά ανεβαίναμε τα λοξά τοιχώματα τόσο στένευε το μέρος και δυσκολευόμασταν στην ανάβαση. Ευτυχώς που δεν πετύχαμε σε συνωστισμό γιατί σίγουρα θα ήταν ασφυκτικά.

Φτάσαμε στο υψηλότερο σημείο που είναι η πλατφόρμα προβολής στην βάση του φαναριού του μεγαλοπρεπούς θόλου. Η πανοραμική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις είναι συγκλονιστική. Η Ρώμη απλώθηκε μπροστά μας κι εμείς χαθήκαμε στην γοητεία της. Άξιζε τον κόπο η δυσκολία της διαδρομής!

Vaticano - Palazzo del Govenatorato

Η εκπληκτική θέα της Piazza San Pietro

Αφού κατεβήκαμε κάτω στην βάση του θόλου, περπατήσαμε στην ταράτσα και είδαμε κάποιες λεπτομέρειες καθώς και τα αγάλματα στα κιγκλίδωμα.

Πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα ούτε που το καταλάβαμε. Κατεβήκαμε από τον θόλο υπερπλήρεις από τις υπέροχες πανοραμικές εικόνες και χαλαρώσαμε, σχεδόν ξαπλώσαμε στον οβελίσκο στο κέντρο της πλατείας.

Όλο το ιστορικό κέντρο της Ρώμης προσφέρει μοναδικά σημεία για χαλάρωση και κρύβει πολλές ομορφιές που με το περπάτημα τις ανακαλύπτεις. Το ωραίο μ’ αυτή την πόλη είναι ότι μπορείς να απολαύσεις τις υπέροχες πλατείες της και τα γραφικά στενά της με μοναδικό όπλο τα πόδια σου. Εδώ το περπάτημα δεν μοιάζει ατελείωτο και βασανιστικό κι αυτό γιατί σε συνεπαίρνει η γραφικότητα και ο ρομαντισμός που εκπέμπει η πόλη. Σε κάθε σημείο και μια μικρή πλατεία, ένα κρυφό μονοπάτι ένας φανταστικός ναός. Σε κάθε γωνιά φινετσάτα καφέ, χαριτωμένα εστιατόρια ή street food που προσφέρονται για ήρεμες στιγμές ξεκούρασης και απόλαυσης.

Επόμενη στάση η Piazza Venezia. Η πλατεία είναι ουσιαστικά το κέντρο της Ρώμης που μετριούνται οι χιλιομετρικές αποστάσεις, και στην οποία διασταυρώνονται σημαντικές οδικές αρτηρίες.

Μνημείο Vittorio Emanuele II

Santa Maria di Loreto

Μπροστά μας το μνημείο του Vittorio Emanuele II το λεγόμενο Vittoriano ή αλλιώς Altare della Patria (Βωμός της Πατρίδας). Το κατάλευκο τεράστιο μαρμάρινο κτίσμα που χτίστηκε προς τιμήν του πρώτου βασιλιά της ενοποιημένης Ιταλίας, είναι από τα καινούρια κτίρια θα έλεγα μόλις του 1925 και θεωρείται από τα πιο αμφιλεγόμενα της πόλης λόγω του υπερβολικού του μεγέθους και της κατασκευής του και κυρίως γιατί για χάρη του καταστράφηκε μεγάλο μέρος του Καπιτωλίου λόφου και μια μεσαιωνική γειτονιά. Πάντως παρά τις επικρίσεις το επιβλητικό κτίριο είναι ένα από τα ορόσημα της Ρώμης ορατό στο μεγαλύτερο μέρος της πόλης και επειδή είναι λευκό ξεχωρίζει ανάμεσα στα υπόλοιπα καφέ κτίρια που το περιβάλλουν. Όπως και να έχει είναι ένα κτίριο που ξεχωρίζει και προσελκύει μεγάλο αριθμό επισκεπτών.

Ήταν αργά το απόγευμα και ήταν κλειστό για το κοινό γι’ αυτό και το βάλαμε στο πρόγραμμα της επόμενης μέρας.

Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη με την αιώνια φλόγα

Πίσω από το Vittoriano η Santa Maria in Aracoeli του 12ου αιώνα στο υψηλότερο σημείο του λόφου Campidoglio.

Ακριβώς δίπλα η Cordonata capitolina που οδηγεί στην Piazza del Campidoglio. Είναι η διασημότερη Cordonata δηλαδή ανηφορικός δρόμος σχηματισμένος από μεγάλα πλατύσκαλα. Δίνει την αίσθηση ότι είναι μια αργή κυλιόμενη σκάλα!

Στην κορυφή της κορντονάτα τα αγάλματα των Διόσκουρων, του Κάστορα και του Πολυδεύκη και στο κέντρο το Palazzo del Senatore

Palazzo Senatorio στην piazza del Campidoglio

Η piazza del Campidoglio και τα γύρω κτίρια όπως και η Cordonata capitolina σχεδιάστηκαν από τον σπουδαίο αναγεννησιακό καλλιτέχνη Μιχαήλ Άγγελό (Michelangelo) ενώ στην μέση της πλατείας βρίσκεται το αντίγραφο του έφιππου ανδριάντα του Μάρκου Αυρήλιου.

Είχε βραδιάσει πια και όλα φωταγωγημένα ήταν θαυμάσια. Κατεβήκαμε τα σκαλιά (Scale Gemonie ) που οδηγούν μπροστά στον αρχαιολογικό χώρο Foro Romano . Όλα ανοιχτά, όλα ορατά όλα υπέροχα!

Foro di Cesare και Santi Luca e Martina

Foro Romano - Tempio di Saturno και στα αριστερά η Αψίδα του Σεπτίμιου Σεβήρου

Ο κεντρικός δρόμος Via dei Fori Imperiali. Ο δρόμος που ενώνει την Piazza Venezia με το Κολοσσαίο

Στα δεξιά της Via dei Fori Imperiali το Foro di Cesare – Ναός της Αφροδίτης Genetrix. Για την ιστορία, ήταν η θεά της μητρότητας και οικογενειακής ζωής και ήταν αφιερωμένος στη θεά το 46 π.Χ. από τον Ιούλιο Καίσαρα. Βέβαια οι τρείς στήλες του ναού είναι από την ανασυγκρότηση του το 113 μ.Χ μετά την καταστροφή του το 80 μ.Χ.

Συνεχίσαμε επί της Via dei Fori Imperiali και φτάσαμε στο αμφιθέατρο, σύμβολο ορόσημο της Ρώμης το εντυπωσιακό Colosseo. Και αυτός ο χώρος είναι ανοιχτός για το κοινό όλες τις ώρες.

Arco di Costantino - Αψίδα του Κωνσταντίνου, μια θριαμβική αψίδα του 315 μ.Χ

Ξεκουραστήκαμε αρκετή ώρα στον χώρο γύρω από το Colosseo αλλά η θερμοκρασία είχε κατέβει και μετά την εξαντλητική ημέρα πήραμε το μετρό από τον σταθμό Colosseo να επιστρέψουμε στην βάση μας.

Κάναμε μια τελευταία στάση στον σταθμό Repubblica για να δούμε την αρχοντική Piazza della Repubblica υπέροχα φωτισμένη

Fontana delle Naiadi τοποθετημένη στο κέντρο της πλατείας

Μπορεί όλη την μέρα να γευτήκαμε street food με πανίνι, πίτσες και νόστιμα suppli όμως η βραδιά θέλαμε να κλείσει σε κάποιο ταβερνείο. Μια και ήμασταν στην Piazza di Spagna και δεν θέλαμε πάλι να απομακρυνθούμε επιλέξαμε το Ristorante alla Rampa. Μια όμορφη γραφική ταβέρνα ψιλο-χοντρο τουριστική, στην οποία όμως μου άρεσε η εσωτερική της διακόσμηση και κυρίως τα νόστιμα πιάτα που φάγαμε. Αν και έχει μεγάλη ποικιλία φαγητών και πάλι επιλέξαμε την αγάπη μας τα ζυμαρικά όπως γεμιστά ραβιόλια και ένα απλό εξαιρετικό σπαγγέτι, ριζότο αλλά και γεμιστούς κολοκυθοανθούς με λευκό κρασάκι. Το λογαριασμό θα τον χαρακτήριζα συμπαθητικό, γύρω στα 50 ευρώ!

http://www.allarampa.it/home.php?language=English

Η Piazza di Spagna ήταν και πάλι έρημη και υγρή από το ψιλόβροχο που έριχνε κι εμείς ικανοποιημένοι από την γεμάτη ημέρα επιστρέψαμε στο δωμάτιο μας για ξεκούραση και ύπνο!

 

[elenara88]

τελικα μπορω να πω πως μου λειπει η Ρωμη ... Ωραιες φωτογραφιες! για συνεχισε!

 

[Borealis]

Πολύ ωραίες φωτό, ζήλεψα λίγο. Τα Μουσεία του Βατικανού είναι από την άλλη πλευρά και για να μη κάνεις το λάθος που κάνουν 11 εκατομύρια έλληνες δες εδώ, αυτές είναι στήλεςWindmills Travel Ταξίδι και Τουρισμός

 

[Borealis]

και αυτοί στύλοι
Ναός του Ολυμπίου Διός - Βικιπαίδεια

 

[ΕΡΣΗ]

Για στήλες και στύλους: http://www.sarantakos.com/language/styles.html

 

[GTS]

Εμένα αυτό μου άρεσε..

"Άσε που τον στύλο τον έχουμε ταυτίσει με τους στύλους της ΔΕΗ"

 

[Bahari]

Μπράβο!!! Πολύ ωραίο το φωτογραφικό "ρεπορτάζ"!!!

 

[Borealis]

Για στήλες και στύλους: :

Καλός ο σαραντάκος αλλά πότε λεμε ή λέγανε στηληβάτης? η να στηληθώ στα πόδια μου? (λέμε πάντως συγγνώμη για το οφ τόπικ)

 

[giannismits]

3η ημερα: Γύρω από το Κολοσσαίο, αρχαία Ρώμη και Trastevere

Άλλο ένα ηλιόλουστο πρωινό με ανεβασμένη την θερμοκρασία ξεκινήσαμε, και η Via del Corso μας έβγαλε στην Piazza Venezia και το Vittoriano το μνημείο του Vittorio Emanuele II.

Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη με την αιώνια φλόγα

Έφιππο άγαλμα του Βίκτωρα Εμμανουήλ

Το αμφιλεγόμενο αυτό κτίσμα συχνά το αποκαλούν υποτιμητικά ως ''γαμήλια τούρτα'' ή ''γραφομηχανή''! Κάναμε μια μικρή περιήγηση στο μουσείο ενοποίησης της Ιταλίας που βρίσκεται στο ισόγειο με δωρεάν είσοδο και μετά βγήκαμε στο εξωτερικό μπαλκόνι του τρίτου επιπέδου εκεί που είναι και η εκκλησία Santa Maria in Aracoeli και θαυμάσαμε μια εξαιρετική θέα της γύρω περιοχής. Ο καιρός ανοιξιάτικος και η Ρώμη στα καλύτερά της!

Via dei Fori Imperiali - Foro di Cesare – Ναός της Αφροδίτης Genetrix – Στο βάθος το Colosseo

Foro Traiano - Mercati di Traiano (Αγορά του Τραϊανού )- 112 μ.Χ

Αρχαιολογικός χώρος Basilica Ulpia 113 μ.Χ και πίσω η Santa Maria di Loreto

Ένας ανελκυστήρας από το 2007 βρίσκεται στο συγκεκριμένο επίπεδο του Vittoriano που ανεβαίνει μέχρι την ταράτσα στο υψηλότερο επίπεδο του μνημείου και το εισιτήριο κοστίζει 7 ευρώ. Δεν πήγαμε γιατί και από το κάτω επίπεδο η πανοραμική θέα ήταν εξαιρετική και ήμασταν πλήρεις από εικόνες.

Από τα σκαλιά της Basilica di Santa Maria in Ara coeli

Αφού ξεκουραστήκαμε στα σκαλιά της εκκλησίας και ατενίσαμε και από εδώ την όμορφη θέα κατεβήκαμε για να ανέβουμε μετά την Cardonata Capitolina μέχρι την Piazza di Campidoglio κάνοντας την ίδια διαδρομή που κάναμε το προηγούμενο βραδύ αυτή τη φορά ανάμεσα σε πολλούς επισκέπτες! Γενικά μου αρέσει να βλέπω κάποια σημαντικά αξιοθέατα σε διάφορες ώρες και στιγμές. Με πλήθος ή χωρίς καθόλου κόσμο, την ημέρα σε ώρες αιχμής αλλά και την νύχτα φωταγωγημένα σε απόλυτη ηρεμία!

Το μνημείο του Κόλα ντι Ρέντσο

Piazza di Campidoglio

Lupa Capitolina, το χάλκινο γλυπτό μιας λύκαινας που θηλάζει δίδυμα βρέφη, εμπνευσμένο από το θρύλο της ίδρυσης της Ρώμης. Η χρονολογία του αμφισβητείται μέχρι και σήμερα από τους ερευνητές που το τοποθετούν τον 5ο αιώνα π.Χ., με τα δίδυμα να προστίθενται στα τέλη του 15ου αιώνα μ.Χ. ενώ σύγχρονες αναλύσεις δείχνουν ότι πιθανότατα έχει κατασκευαστεί τον 13ο αιώνα μ.Χ. Όπως και να έχει είναι must!

Μπορεί να μη μπήκαμε μέσα στον μεγάλο αρχαιολογικό χώρο του Foro Romano όμως όπως έχει χιλιοειπωθεί η Ρώμη είναι ένα ανοιχτό μουσείο και πολλά σημαντικά αξιοθέατα του φόρουμ τα βλέπει κανείς σε απόσταση αναπνοής χωρίς να χρειαστεί να εισέλθει στον χώρο. Από τις σκάλες Gemonie κατεβήκαμε μέχρι την εκκλησία Santi Luca e Martina. Είναι οι σκάλες που οδηγούν στην αρχαία αγορά της Ρώμης. Έτσι από πολύ κοντά θαυμάσαμε και παρατηρήσαμε σημαντικά κομμάτια της αρχαίας Ρώμης.

Foro Romano - Templum Saturni. Ο Ναός του Κρόνου αποτελεί το αρχαιότερο επιζών κτίσμα στην εν λόγω περιοχής, αφού χτίστηκε μεταξύ 501 και 498 π.Χ.

Η Αψίδα του Σεπτίμιου Σεβήρου (Arcus Septimii Severi) είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά και καλύτερα διατηρημένα μνημεία της Ρωμαϊκής Αγοράς του 203 μ.Χ. Η ενδιαφέρουσα ιστορία που κρύβει η θριαμβική αψίδα είναι ότι ενώ κατασκευάστηκε για να τιμήσει τις νίκες του αυτοκράτορα Σεπτίμιου Σεβήρου και των δύο γιων του, μετά τον θάνατο του αυτοκράτορα ο ένας γιός ο Caracalla σκότωσε τον αδερφό του Geta και κατέστρεψε όλες τις εικόνες και τις επιγραφές που αναφέρονταν σε κείνον από όλα τα κτίρια και μνημεία. Αν και αφαιρέθηκαν και από την αψίδα, οι τρύπες από τα καρφιά που συγκρατούσαν τα γράμματα του ονόματός του διακρίνονται ακόμη!

Foro di Cesare – Ναός της Αφροδίτης Genetrix

Από την Via dei fori Imperiali κατευθυνθήκαμε προς το Κολοσσαίο κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά τους αρχαιολογικούς χώρους του Φόρουμ του Τραϊανού , του Αυγούστου και του Νέρβα και στην ευθεία το Κολοσσαίο. Η Via dei fori Imperiali εγκαινιάστηκε το 1932 από τον Μουσολίνι και παρ’ ότι κατεδαφίστηκαν πάνω από 40.000 τ.μ ενός μεγάλου ιστορικού και σημαντικού κομματιού της Ρώμης για την κατασκευή, ο δρόμος θεωρείται από τους πιο όμορφους παγκοσμίως!

Ρωμαϊκή Αγορά (Foro Romano)

Στο Colosseo και στον αρχαιολογικό χώρο της Ρωμαϊκής αγοράς υπήρχε πολύς κόσμος που είτε περίμενε στην ουρά είτε τριγυρνούσε είτε λιάζοτανε σε διάφορα σημεία. Το ενιαίο εισιτήριο κοστίζει 12 ευρώ και περιλαμβάνει το Colosseo το Foro Romano και το Palatino.

Sites για αγορά εισιτηρίων για το ενιαίο και όχι μόνο:
http://www.ticketsrome.com/en/?gclid=CNCPkIuZ5b0CFUmWtAodmH0AhQ
http://www.rome-museum.com/?gclid=CMXgjv6W5b0CFUTHtAodpxcAoQ
http://www.the-colosseum.net/around/visit.htm
http://www.coopculture.it/en/colosseo-e-shop.cfm

Θέλαμε πολύ να κάνουμε ξενάγηση αλλά ξέραμε ότι δεν θα προλαβαίναμε να δούμε τα υπόλοιπα που είχαμε στο πρόγραμμα της μέρας. Ήταν δυστυχώς και η τελευταία μας μέρα. Έτσι αρκεστήκαμε στο να δούμε εξωτερικά κάποια τμήματα της Ρωμαϊκής αγοράς όπως ήδη κάναμε και να παρατηρήσουμε εξωτερικά το γιγαντιαίο Κολοσσαίο. Το Ρωμαϊκό αμφιθέατρο είναι το μεγαλύτερο αμφιθέατρο στον κόσμο και αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα έργα της ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής και μηχανικής. Το σύμβολο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που χτίστηκε μεταξύ 70 μ.Χ και 80 μ.Χ εκτιμάται ότι χωρούσε 50.000 με 80.000 θεατές, και χρησιμοποιήθηκε για μονομαχίες διαγωνισμούς και δημόσια θεάματα όπως εικονικές ναυμαχίες, κυνήγι ζώων, εκτελέσεις, αναπαραστάσεις διάσημων μαχών, και δράματα με βάση την κλασική μυθολογία και έπαψε να χρησιμοποιείται για την ψυχαγωγία στην πρώιμη μεσαιωνική εποχή.

Το Κολοσσαίο, όπως και όλο το Ιστορικό Κέντρο της Ρώμης είναι Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

Δεξιά η θριαμβική Αψίδα του Κωνσταντίνου (Arco di Costantino) , 315 μ.Χ ανάμεσα στο Κολοσσαίο και τον Παλατίνο Λόφο

Οι άτιμες οι ώρες περνούσαν και είχαμε ακόμα αρκετά να δούμε χμμ…Βγάλαμε μια ημερήσια κάρτα απεριορίστων διαδρομών με 4 ευρώ για όλα τα μέσα μεταφοράς και προσπαθήσαμε να χωρέσουμε στην υπόλοιπη μέρα μας ορισμένα από τα πολλά αξιοθέατα που θέλαμε να δούμε. Πήραμε το μετρό από το Colosseo και κατεβήκαμε στον σταθμό του Termini κι αυτό όχι φυσικά για να δούμε τον σταθμό τρένων ούτε την γύρω περιοχή που είναι από τις πιο ουδέτερες της Ρώμης αλλά για την εντυπωσιακή Basilica di Santa Maria Maggiore που βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά από το Termini. Οι γύρω δρόμοι και ο κόσμος εκεί μου έβγαλαν μια παρακμή αλλά δεν δώσαμε και ιδιαίτερη σημασια.

Όμως η Piazza dell' Esquilino και η Piazza Santa Maria Maggiore είναι υπέροχες με την επιβλητική εκκλησία Basilica di Santa Maria Maggiore να βρίσκεται ανάμεσα τους. Είναι η μεγαλύτερη εκκλησία στην ρώμη που είναι αφιερωμένη στην Παναγία χτισμένη το 435 μ.Χ. Δυστυχώς λόγω εργασιών δεν μπορέσαμε να μπούμε στο εσωτερικό της όμως θαυμάσαμε τη μια όψη της.

Από το σταθμό Τέρμινι πήραμε το μετρό γραμμή Α και κατεβήκαμε S. Giovanni. Η συνοικία που είναι από τις πιο πυκνοκατοικημένες της Ρώμης είναι διάσημη και έχει αρκετά να επιδείξει στον κόσμο όπως το Palazzo Laterano, την Via Appia Nuova μια από τις πιο γνωστές εμπορικές οδούς, την Porta San Giovanni, την Scala Santa και κυρίως την Βασιλική του Αγίου Ιωάννη του Λατερανού (Archbasilica di San Giovanni in Laterano).

Εσωτερική πρόσοψη της Porta San Giovanni (1574)

Scala Santa. Μέσα στο κτίριο που ήταν μέρος από το παλιό Παλάτι του Λατερανού βρίσκονται οι ιερές σκάλες. Είναι 28 λευκά μαρμάρινα σκαλοπάτια επενδυμένα με ξύλο που σύμφωνα με την Καθολική παράδοση είναι αγιασμένα από τα βήματα του Ιησού Χριστού κατά τη διάρκεια των Παθών, τα βήματα που τον οδήγησαν στον Πόντιο Πιλάτο. Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές οι ιερές σκάλες μεταφέρθηκαν από την Ιερουσαλήμ στην Ρώμη περίπου το 326 με εντολή της Αγ. Ελένης, μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Υπερβολή ή όχι, αλήθεια ή ψέμα δεν ξέρω δεν απαντώ! Οι σκάλες οδηγούν στο παρεκκλήσι του San Lorenzo και συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό πιστών και προσκυνητών που επιτρέπεται να την ανέβουν μόνο με τα γόνατα.

Piazza di San Giovanni in Laterano

Φυσικά το πιο σημαντικό στην περιοχή είναι η επιβλητική όσο και λιτή Βασιλική του Αγίου Ιωάννη του Λατερανού.

Ότι και να πω γι’ αυτό το αριστούργημα θα είναι πολύ λίγο. Είναι η εκκλησία που με εντυπωσίασε περισσότερο από όλες στην Ρώμη, περισσότερο κι από την Βασιλική του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό. Αναφέρεται ως ''Η μητέρα όλων των εκκλησιών του κόσμου'', αφού είναι ο καθεδρικός ναός της Επισκοπής της Ρώμης και η επίσημη εκκλησιαστική έδρα του Πάπα, ανώτερη κι από την Βασιλική του Αγίου Πέτρου γι’ αυτό και είναι η μοναδική που κατέχει τον τίτλο Archbasilica! Χτίστηκε το 324 μ.Χ. δίπλα στο παλάτι του Λατερανού και υπέστη μέσα στους αιώνες πολλές καταστροφές, πυρκαγιές, αποκαταστάσεις και προσθήκες. Η σχετικά λιτή εξωτερική μπαρόκ πρόσοψη δεν σε προδιαθέτει τι θα δεις εσωτερικά του ναού. Αποτελείται από πέντε κλίτη και είναι στολισμένη με μια σειρά από καλλιτεχνικούς θησαυρούς. Χαρακτηριστικό του ναού είναι και τα εξαιρετικά γλυπτά των δώδεκα αποστόλων που προστέθηκαν στις αρχές του 18ου αιώνα.

Έξω από την κύρια πύλη εισόδου της Βασιλικής

Το κεντρικό κλίτος του 1660 δημιουργία του Borromini είναι το πιο εκθαμβωτικό μέρος της Βασιλικής με την πολυτελή οροφή επιχρυσωμένη με πραγματικό χρυσό

Η αψίδα της βασιλικής με τις εξαιρετικές διακοσμήσεις περιέχει την ''παπική καθέδρα''

Τοιχογραφία της Αναλήψεως

Κι άλλες λεπτομέρειες από το εσωτερικό

Προσωπικά θεωρώ τα πιο εντυπωσιακά αξιοθέατα της Ρώμης τις εκπληκτικές εκκλησίες και το σημαντικό για τον κόσμο είναι πως εντελώς δωρεάν μπορεί να θαυμάσει από κοντά όλα αυτά τα ανεκτίμητα αριστουργήματα της αρχιτεκτονικής και της τέχνης. Όμως και οι διάσπαρτοι αρχαιολογικοί χώροι και οι δρόμοι και τα ιστορικά κτίρια και οι λόφοι…τελικά ναι δεν είναι κλισέ να πω ότι όντως η Ρώμη είναι ανοιχτό μουσείο με απεριόριστα εκθέματα παγκόσμιας σπουδαιότητας και πολιτιστικής κληρονομιάς.

Αφού κάναμε μια μικρή περιήγηση γύρω από την πλατεία, με τα πόδια πήγαμε ξανά μέχρι το Κολοσσαίο και από κει πήραμε το μετρό την γραμμή Β αυτή τη φορά, και κατεβήκαμε μια στάση μετά στο Circo Massimo που μπορεί να είναι πολύ κοντά στο Κολοσσαίο με τα πόδια, είπαμε να ελαφρύνουμε λιγάκι την κούραση μας. Δεν κάναμε και λίγες διαδρομές!

Περπατήσαμε επί της Via del Circo Massimo όπου στα δεξιά μας ήταν η μεγάλη αρένα του Circus Maximus. Το σημερινό μεγάλο δημόσιο πάρκο ήταν το πρώτο και μεγαλύτερο γήπεδο στην αρχαία Ρώμη και βρίσκεται μεταξύ των λόφων Aventino και Palatino.

Circus Maximus

Όταν φτάσαμε σην Piazzale Ugo la Malfa ανηφορίσαμε τον καταπράσινο Αβεντίνο λόφο. Χαθήκαμε σε κάποια μονοπάτια αλλά δεν μας πείραξε αυτό το μικρό μπλέξιμο γιατί κατ' αρχάς περπατούσαμε σε σκιά και και κατά δεύτερον πρόκειται για μια κομψή αστική περιοχή της Ρώμης με τεράστιο πλούτο και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά υπέροχες μονοκατοικίες.

Βρήκαμε μετά από ερωτήσεις και ψάξιμο την εντυπωσιακή Via di Santa Sabina, και ανακαλύψαμε και άλλες από τις ομορφιές της Ρώμης. Μπήκαμε στο Giardino degli Aranci (κήπος των πορτοκαλιών) το υπέροχο πάρκο, και απολαύσαμε μια ακόμα πανέμορφη άποψη της Ρώμης.

Συνεχίσαμε στην Via di Santa Sabina, περάσαμε τρείς εκκλησίες μέχρι που φτάσαμε στην Piazza dei Cavalieri di Malta. Στην πλατεία κυριαρχεί η πύλη της Villa Malta της έδρας του συγκροτήματος του Κυρίαρχου Στρατιωτικού Τάγματος των Ιπποτών της Μάλτας (Sovrano Militare Ordine ospedaliero di San Giovanni di Gerusalemme di Rodi e di Malta) η γέννηση του οποίου χρονολογείται γύρω στο 1048. Το τάγμα αποτελεί κρατική οντότητα και αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ!

Τι κάθομαι και γράφω! Μετά από αυτή τη σημαντική πληροφορία μπορείτε να κοιμηθείτε ήσυχοι!

Πάντως όποιος ενδιαφέρεται να μάθει περισσότερα γι' αυτό το απίθανο τάγμα υπάρχει το site: http://www.orderofmalta.int/?lang=en

Μπορεί οι περισσότεροι να μη ξέρουν τι πρεσβεύει η Villa Malta, είναι όμως γνωστή για την κλειδαρότρυπα της πύλης της! Μέσα από την μικρή τρύπα φαίνεται μια ονειρική και άκρως ενδιαφέρουσα εικόνα της Ρώμης με τον θόλο της Βασιλικής του Αγ. Πέτρου να πλαισιώνεται από δύο σειρές δέντρων. Δεν μπόρεσα να βγάλω μια φωτογραφία της προκοπής γι’ αυτό παραθέτω την ''ματιά'' από την κλειδαρότρυπα από φωτογραφίες που βρήκα στο ίντερνετ.

Η ώρα πια ήταν πια αργά το απόγευμα και επόμενος και τελευταίος σταθμός για μας ήταν ο λόφος Gianicolo και το Τrastevere. Προβληματίστηκα με ποιόν τρόπο θα φτάναμε εκεί μιας και δεν είχα μελετήσει καλά τα λεωφορεία και τα τραμ της περιοχής. Κατηφορίσαμε με τη συντροφιά μιας γλυκιάς και ευγενέστατης Γαλλίδας η οποία κατοικεί στην Ρώμη και μας συνόδεψε μέχρι την via Marmorata δίνοντας μας οδηγίες πως θα φτάναμε Τrastevere. Ή δεν την καταλάβαμε ή δεν μας τα εξήγησε καλά και δεν βγάλαμε άκρη.

Μετά από κάποιες άσκοπες διαδρομές με το λεωφορείο, κι ενώ χάσαμε πολύτιμο χρόνο πήραμε το λεωφορείο 75 από το Κολοσσαίο μέχρι την στάση PORTA PORTESE. Περπατήσαμε και βγήκαμε στην κεντρική Viale di Trastevere και από την αφετηρία TRASTEVERE/MIN. PUBBLICA ISTRUZIONE απέναντι από το Υπουργείο Παιδείας (Ministero dell'Istruzione) με το λεωφορείο 115 ανεβήκαμε τον λόφο και κατεβήκαμε στην Piazzale Garibaldi. Βέβαια η απογοήτευση ήταν μεγάλη καθώς είχε νυχτώσει και χάσαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε ίσως την ωραιότερη θέα στο σούρουπο. Μάλιστα είχε βγάλει αρκετή ψύχρα γι’ αυτό και μείναμε ελάχιστα λεπτά εκεί πάνω.

Monumento equestre dedicato a Giuseppe Garibaldi στο ψηλότερο σημείο του λόφου

Με το λεωφορείο 115 κατεβήκαμε ξανά στην Viale di Trastevere και αφού ψώνισα παιδικά ρούχα από ένα μεγάλο κατάστημα, προχωρήσαμε προς το γραφικό στενό της Via della Lungaretta μέχρι την Piazza di Santa Maria in Trastevere. Στην πλατεία βρίσκεται μια από τις παλαιότερες εκκλησίες της Ρώμης η Basilica di Santa Maria in Trastevere του 4ου αιώνα. Αν και ήταν βράδυ είχε κίνηση και ζωντάνια τουλάχιστον σε σύγκριση με τις άλλες περιοχές του ιστορικού κέντρου.

Στην πλατεία και στον κάθετο δρόμο υπάρχουν πολλά εστιατόρια και καφέ κι ενώ ήμασταν έτοιμοι να πάμε στο διάσημο Aristocampo μας τράβηξε περισσότερο η οστερία που βρίσκεται ακριβώς δίπλα η Ditta Trinchetti στο νούμερο 76 της Via della Lungaretta . Το μαγαζί άκρως νεανικό και μοντέρνο στην διακόσμηση του αλλά συγχρόνως ζεστό και οικείο. Χαμογελαστό και ευγενικό το προσωπικό και το μενού εξαιρετικό. Ακόμα θυμάμαι και μνημονεύω εκείνο το γεύμα με εκπληκτικά ολόφρεσκα φαγητά όπως κανελόνια γεμιστά με σπανάκι και τυρί, ραβιόλια με κιμά σε άσπρη σάλτσα και ένα ανεπανάληπτο κοτόπουλο στη σχάρα με καπνιστό τυρί και προσούτο.

Οι τελευταίες μας ώρες στην Ρώμη περιλάμβαναν νυχτερινή φωτογράφιση στην περιοχή του Βατικανού και του Castel Sant' Angelo.

Via della Concilliazione - Piazza San Pietro

Ponte Sant'Angelo

Ponte Sant'Angelo και Castel Sant' Angelo

Γέφυρα Vittorio Emanuele II από την γέφυρα Sant' Angelo

Η βραδιά έκλεισε στο Enoteca Regionale Palatium ένα βήμα από το ξενοδοχείο μας. http://www.enotecapalatium.com/
Στην via Frattina 94 το υπέροχο αυτό εστιατόριο-οινοποιείο είναι ένας πολύ ωραίος χώρος και τον τιμήσαμε όχι για τα φαγητά του φυσικά αφού είχαμε φάει λίγη ώρα πριν, αλλά για την μεγάλη ποικιλία από κρασιά, πάνω από 250 ετικέτες. Ήπιαμε ένα κόκκινο κρασί μας πρότειναν με τιμή 5 ευρώ το ποτήρι με συνοδευτικά τυριά και αποχαιρετήσαμε την Ρώμη με τον καλύτερο τρόπο.
Evviva Roma!

 

[giannismits]

4η ημέρα - Η επιστροφή και η ανώμαλη προσγείωση!

Έφτασε η ημέρα της αναχώρησης μας. Ξυπνήσαμε το πρωί χαλαρά και πήραμε το μετρό μέχρι τέρμα στο σταθμό Anagnina και από κει το λεωφορείο μέχρι αεροδρόμιο Ciampino. Οι διαδικασίες πολύ πιο γρήγορες απ ότι στη Θεσσαλονίκη με γρήγορο έλεγχο και με συνοπτικές διαδικασίες ανεβήκαμε στο αεροπλάνο. Η πτήση μας είναι στις 11:00. Αυτή τη φορά το πλήρωμα του αεροσκάφους ήταν 3 άντρες αεροσυνοδοί και μια κοπέλα.

Η πτήση ομαλή και ο καιρός ηλιόλουστος και λαμπερός και 13:30 ώρα Ελλάδας βλέπουμε την Θεσσαλονίκη μας από ψηλά και άρχισε η προσγείωση. Επειδή κουνούσε λίγο εγώ έκλεισα τα μάτια μου γιατί ζαλιζόμουν και ένοιωθα το αεροπλάνο να κατεβαίνει να κατεβαίνει και να είναι έτοιμο να πατήσει τον διάδρομο και εκεί γίνεται το απρόσμενο! Απότομα εκτοξεύετε πάλι προς τα πάνω!

Μα τι γίνεται? Γιατί δεν προσγειωθήκαμε? Γιατί ξαφνικά είμαστε πάλι στον αέρα? Πολλοί δεν άντεξαν το απότομο ύψος που πήρε το αεροπλάνο και άρχιζαν να κάνουν εμετό και να ζητάνε σακούλες. Εγώ είχα ανακατευτεί απίστευτα και εξακολουθούσα να έχω κλειστά μάτια και να σφίγγω τα χέρια μου στη θέση. Υπήρχε μεγάλη αναστάτωση μεταξύ των επιβατών και πολλά ερωτηματικά για το τι ακριβώς συμβαίνει. Αναστατωμένοι και οι αεροσυνοδοί που έτρεχαν και δεν έφταναν!

Ο πιλότος ακούστηκε από τα μεγάφωνα και μας είπε ότι στο αεροδρόμιο έχει κακές καιρικές συνθήκες με σφοδρούς άνεμους και δεν μπορούσε να γίνει η προσγείωση και ότι θα ξαναπροσπαθήσει ελπίζοντας να τα καταφέρει. Τουλάχιστον ξέραμε πια τι συνέβη και ελπίζαμε η δεύτερη προσπάθεια να έχει επιτυχή κατάληξη.

Αφού έκανε τον κύκλο στον εναέριο χώρο πάνω από την Θεσσαλονίκη άρχισε ξανά η προσγείωση. Εγώ ξανά έκλεισα τα μάτια, το αεροπλάνο ήταν έτοιμο να ακουμπήσει κάτω αλλά τράβηξε ξανά την ανηφόρα! Ειλικρινά έμοιαζε λες και ήταν τηλεκατευθυνόμενο και κάποιος από έξω έπαιζε! Η δυσφορία μου ήταν μεγάλη, οι επιβάτες δεν μπόρεσαν να κρύψουν την ανησυχία τους και μικρά παιδιά έκλαιγαν. Υπήρχε έντονη αμφιβολία πλέον για την ασφάλεια μας και δεν ξέραμε την εξέλιξη της υπόθεσης! Γενικά είμαι πολύ ψύχραιμος άνθρωπος και έτσι αντιμετώπισα και αυτή την ιστορία. Μπορεί και να ήμασταν οι μόνοι χαλαροί επιβάτες.

Το αεροπλάνο δεν έκανε ξανά τον κύκλο και ακολούθησε μια άλλη πορεία. Νεότερη ανακοίνωση από το πιλοτήριο δεν είχαμε για αρκετά λεπτά. Ρωτήσαμε τον αεροσυνοδό ο οποίος μας είπε πως ακόμα δεν υπάρχει νεότερο για το που θα προσγειωθούμε και ότι ο πιλότος εντός ολίγων λεπτών θα μας ενημερώσει. Όλοι οι επιβάτες γίναμε μια παρέα και ανταλλάσαμε απόψεις. Κάποιοι έλεγαν πως θα προσγειωθούμε στον Βόλο άλλοι στην Καβάλα και γενικά έκαναν διάφορες εικασίες.
Και επιτέλους ήρθε η ανακοίνωση. Θα προσγειωθούμε στο Plovdiv της Βουλγαρίας! Ορίστε? Πως είπατε? Την αρχική έκπληξη ακολούθησε το νευρικό γέλιο! Δεν μπορούσα να συλλάβω το γεγονός ότι ήμασταν μια ανάσα από την Θεσσαλονίκη, ότι ουσιαστικά είχαμε φτάσει και ξαφνικά θα βρισκόμασταν στην Βουλγαρία. Πραγματικά για γέλια και για κλάματα. Δέχτηκα πολύ ψύχραιμα αυτή την απροσδόκητη εξέλιξη και σε καμία περίπτωση δεν ταράχτηκα όπως οι περισσότεροι.

Μετά την πρώτη παγωμάρα αυτό που έλεγαν όλοι ήταν ότι προτεραιότητα είναι η ασφάλεια μας και να πατήσουμε επιτέλους έδαφος και μετά θα δούμε τι θα γίνει. Μετά από μισή ώρα περίπου φτάσαμε πάνω από το Plovdiv και αντικρίσαμε ένα χιονισμένο λευκό σκηνικό στα γύρω χωράφια! Επιτέλους προσγείωση στο αεροδρόμιο Letishte (PDV) και αποχαιρετισμός από το πλήρωμα σαν να μη συμβαίνει τίποτα! Το νέο κτίριο του Terminal έμοιαζε σχεδόν στοιχειωμένο. Το τοπίο γύρω έρημο και ομιχλώδες και ήταν σαν να σταματήσαμε στην μέση του πουθενά. Σουρεαλιστικές καταστάσεις!

Ο νέος τερματικός σταθμός προφανώς υπολειτουργούσε και γεμίσε μόνο από μας και όλοι έπεσαν με τα μούτρα στην μοναδική υπάλληλο η οποία είχε το δύσκολο έργο να αναλάβει να ενημερώσει το κοινό και να δώσει απαντήσεις στους πολλούς εκνευρισμένους επιβάτες. Η Βουλγάρα υπάλληλος δέχτηκε καταιγισμό ερωτήσεων του πως και γιατί και πως θα φύγουμε, απαιτούμε αεροπλάνο, δεν θέλουμε με λεωφορείο, η Ryanair μας παράτησε και άλλα πολλά ωραία! Το εύλογο ερώτημα όλων ήταν πως θα επιστρέφαμε στην Θεσσαλονίκη.

Η υπάλληλος όμως ήταν ξεκάθαρη και απολυτή. Η επιστροφή θα γίνει με 3 λεωφορεία και δεν τίθεται θέμα να γίνει με νέα πτήση. Εμείς το πήραμε απόφαση ομαλά όχι όμως και άλλοι επιβάτες που εξακολουθούσαν να παραληρούν και να διαμαρτύρονται. Τέτοιες στιγμές κυριαρχεί και η παραφιλολογία και κινδυνολογία με πολλούς να υποστηριζουν ότι θα πληρώσουμε από την τσέπη μας 50 ευρώ για την μεταφορά μας. Κάτι που σαφέστατα ήταν παράλογο και δεν ίσχυε. Εννοείται το κόστος το πλήρωσε εξ ολοκλήρου η Ryanair.

Το πρώτο λεωφορείο ήρθε γρήγορα και πήγαμε κατευθείαν να πιάσουμε θέση σ’ αυτό. Κάποιοι ακόμα πολεμούσαν με τους υπάλληλους ζητώντας να φύγουν με αεροπλάνο βλέποντας όμως πως μάταια ούρλιαζαν το πήραν απόφαση και όλοι έτρεξαν σαν κοράκια στο κυλικείο να πάρουν τις απαραίτητες προμήθειες για την μεγάλη διαδρομή. Τα πάντα εξαφανίστηκαν κι εμείς οι καημένοι μείναμε με ένα κρουασάν στο χέρι δυστυχώς. Μετά από λίγο ήρθαν και τα άλλα δύο λεωφορεία και στις 15:55 ξεκινήσαμε.

Στην αρχή ήμασταν σε αυτοκινητόδρομο. Κάποια στιγμή ο οδηγός βγήκε απ τον αυτοκινητόδρομο που οδηγούσε στην Σόφια και συνέχισε από έναν επαρχιακό δρόμο για να γλιτώσει 120 χλμ. Η νύχτα είχε πέσει πια και το τοπίο αγρίεψε. Περάσαμε δάση με πυκνό χιόνι, έναν παγωμένο ποταμό και διασχίσαμε κάποια έρημα φτωχά χωριά αλλά μέσα στο χιόνι έμοιαζαν γραφικά και μυστήρια!

Ο δρόμος ήταν αρκετά στενός με χαμηλή ορατότητα αλλά ο οδηγός ήταν άψογος και αισθανόμασταν ασφαλείς σε όλη τη διαδρομή. Η συνοδηγός ένα γλυκό κορίτσι και μάλλον η κοπέλα του οδηγού, ήξερε καλά Αγγλικά και μας ενημέρωνε για το πόση ώρα θα φτάσουμε και που θα κάνουμε στάσεις ενώ ευγενικά απαντούσε σε κάθε ερώτηση που της έκαναν. Το αστείο είναι οτι κάποια στιγμή μια κυρία της είπε ''συγγνώμη από ποια μέρη περνάμε? Γιατί δεν μας λέτε? Που μας πατέ? Πάρτε το μικρόφωνο και πείτε μας από ποιες περιοχές περνάμε και τι βλέπουμε''! Μάλλον η μαντάμ ξεχάστηκε και νόμιζε πως ήταν σε οργανωμένη εκδρομή και ήθελε ξεναγό!

Δυστυχώς δεν ξέρω ποιά διαδρομή ακολουθήσαμε οπότε δεν συγκράτησα τα μέρη που περάσαμε και δυστυχώς η φωτογραφική μου μηχανή έσβησε από μπαταρία και δεν μπόρεσα να απαθανατίσω αυτό το καλτ αλησμόνητο σκηνικό!

Ακολούθησαν 2 στάσεις.
Η πρώτη σε ένα σύγχρονο μαγαζί που κάνουν στάση τα λεωφορεία και εφοδιαστήκαμε με κάποια ωραιότατα σνακ που πληρώσαμε με πιστωτική αφού δέχονταν μόνο το νόμισμά τους και αναχωρήσαμε μετά από μίση ώρα. Η δεύτερη στάση σε ένα απλό καφενείο-σουβλατζίδικο-ψιλικατζίδικο όπου σχεδόν όλοι οι Βούλγαροι εκεί ήξεραν Ελληνικά. Κάναμε μισάωρη στάση και μπήκαμε στην τελική ευθεία για Ελλάδα.

Αν θυμάμαι καλά στις 21:30 φτάσαμε στα σύνορα στον Προμαχώνα. Στην Βουλγάρικη πλευρά δεν έγινε κανένας έλεγχος παρά μόνο στην Ελληνική. Ταυτότητες, διαβατήρια και ο κλασικός έλεγχος και κατά τις 22:00 μπήκαμε Ελλάδα και πιάσαμε Εγνατία οδό. Αυτός είναι δρόμος. Στις 00:00 φτάσαμε επιτέλους στο αεροδρόμιο Μακεδονία και πατήσαμε Ελληνικό χώμα! 8 ώρες οδικό ταξίδι και αν βάλουμε και την ώρα που φύγαμε από την Ρώμη, συνολικά 13 ώρες.

Μ’ αυτόν τον απροσδόκητο περιπετειώδη τρόπο τέλειωσε το σύντομο ταξίδι στην Ρώμη. Πραγματικά ούτε μια στιγμή δεν έχασα την διάθεση μου και όλο αυτό δεν επηρέασε αρνητικά την ψυχολογία μου. Μη πω πως το καταδιασκέδασα. Άλλωστε το ταξίδι είναι διασκέδαση. Πήγα ένα ταξίδι και τελικά έκανα δυο! Ήταν μια εμπειρία που πάντα θα την διηγούμαι και θα την θυμάμαι γιατί έκανε το ταξίδι στη Ρώμη σίγουρα αξέχαστο!

Arrivederci Roma

 

[KLEOPATRA]

Οι φωτογραφιες σου ειναι καρτποσταλικες ...απιστευτη φωτεινοτητα και καθαροτητα.
Το "μοντελο" σου οπως παντα πανεμορφο.

Η σκαλινατα ανευ κοσμου?Πως το πετυχατε αυτο καλε?