skiouros82
Member
- Μηνύματα
- 727
- Likes
- 53
- Επόμενο Ταξίδι
- μας τσάκισε ο covid
- Ταξίδι-Όνειρο
- japan me cherry blossom
Ωρα 07,00 Το ματι εχει ανοιξει εδώ και ωρα. Τιποτα δεν με κραταει στο κρεβατι. Κοιταω διπλα μου και ο Π. κοιμαται. Μα πως μπορει? Ενας ολοκληρος κοσμος μας περιμενει εκει εξω . Σηκωνομαι και ντυνομαι ,δεν νιωθω καθολου κουρασμενη, αντιθετως λαμπω. Ο Π. ανοιγει τα ματια , με κοιταει και σηκωνεται γιατι ξερει ότι απλα δεν μπορει να κανει τιποτα άλλο.
Μετα το πλουσιο πρωινο μας ,πηραμε δυναμεις και ευθυς αμεσως στο metro που μεσα σε μια μερα το ειχαμε ηδη μαθει. Κατεβηκαμε στη passeig de gracia, την ωρα που ακομη η πολη ξυπναει , με τα μαγαζια κλειστα και τους κατοικους ηρεμοι να πηγαινουν στις δουλειες τους. Αναζητησαμε τον σταθμο των τρενων renfe , τα οποια συνδεονται υπογεια με το metro. Εκδοσαμε εισητηρια μιας κατευθυνσης με 9,80ευρω για figueres από τη εξυπηρετικη υπαλληλο , γιατι σκεφτομασταν να επιστρεψουμε με μια σταση στην girona . Η διαδρομη είναι Barcelona-portbou με αρκετες στασεις στο ενδιαμεσο. Οι βασικοτερες ηταν στην girona και στο figueres .Ακολουθησαμε τις οδηγιες για το πώς θα φτασουμε στην ραμπα μας.Αρχικα φοβηθηκα μην μπουμε σε λαθος τρενο, αλλα εντος ολιγου καταλαβα ότι όλα ηταν υπο ελεγχο. Υπηρχε οθονη που σε ενημερωνε σε ποσα λεπτα καταφθανει το κάθε τρενο και τον προορισμο του. Δεν αργησε η ωρα της επιβιβασης , για άλλη μια φορα επιασα θεση σε μεγαλο παραθυρο και ετοιμαστηκα για να δω την καταλανικη επαρχια.Αρχικα στην διαδρομη βλεπεις εργοταξια , αλλα αργοτερα το σκηνικο εναλλασσεται με πολύ πρασινο και ενδιαφερουσες κωμοπολεις. Η διαρκεια του ταξιδιου γυρω στην μια ωρα και σαραντα λεπτα . Παρατηρουσα τους ανθρωπους που ανεβοκατεβαιναν και αναλογιζομουν ποσο πολύ διαφερει από την ελληνικη περιφερεια. Η girona ηταν η μεγαλυτερη σε πληθυσμο και από το τρενο μας φανηκε αρκετα ενδιαφερουσα . Σε περιπου μιση ωρα φτασαμε στον προορισμο μας. Κατεβηκαμε από το τρενο και αμεσως καταλαβαμε ότι ο καιρος ηταν πολύ διαφορετικος .Κρυος αερας μας χτυπησε και δεν ημασταν προετοιμασμενοι γι’αυτό. Βγαινοτας από το σταθμο ακολουθησαμε τις πινακιδες και κατευθυνθηκαμε προς το κεντρο, πώς να χαθεις αλλωστε σ αυτην την μικρη και πολύ ησυχη πολη? Ειχε κατι όμως το διαφορετικο και γαληνιο που μας κερδισε. Στην κεντρικη πλατεια τα παιδια ζωγραφιζαν και μεις ανηφορισαμε για το μουσειο. Και να το μπροστα μας ,το κυκλικο τεατρε μουζεου νταλι, χαρακτηριστικα διακοσμημενο όπως αλλωστε αρμοζει σε έναν τετοιο καλλιτεχνη. Προκειται για το πιο σουρεαλιστικο οικοδομικο τετραγωνο που υπαρχει , γιατι ολη η περιοχη γυρω από το κτιριο εχει εργα του. Δεν κρατιομασταν. Βγαλαμε εισητηριο 11,00ευρω για την κεντρικη εκθεση και το dali joies. Δαιδαλωδες το κτιριο ,εκστασιασμενοι εμεις με τα σκιτσα και τα εργα του gala Salvador και η φωτογραφικη πηρε φωτια. Δεν βλεπεις και κάθε μερα αυτά τα εργα! Και μονο από την κρεβατοκαμαρα του μπορεις να καταλαβεις την ψυχοσυνθεση του. Η ωρα κυλησε γρηγορα και μεις δεν θα μπορουσαμε να αποχαιρετησουμε τον καλλιτεχνη χωρις να αποδωσουμε φορο τιμης στην μπουτικ απεναντι από το μουσειο! Κατεληξα με ένα μονογραμμα παντατιφ ,για το οποιο ειμαι πολύ περηφανη για δυο λογους. Πρωτον ότι ειμαι κατοχος του και δευτερον ότι ενώ η γλυκυτατη υπαλληλος δεν μιλουσε αγγλικα ,μου μιλουσε ισπανικα σιγα-σιγα και γω την καταλαβαινα. Αμα υπαρχει διαθεση! Ο δε Π. με κοιτουσε εκπληκτος. Κατηφορισαμε στην πλατεια και φαγαμε ένα μικρο σνακ σε ένα παγκακι παρατηρωντας τους ρυθμους της πολης.Ο αερας όμως δεν ελεγε να κοπασει και καθως περνουσε η ωρα αποφασισαμε να μην σταματησουμε στην girona αλλα να παρουμε τον δρομο του γυρισμου. Κατά τις 17,30 επιστρεψαμε στην πολη και διαλεξαμε να επισκεφθουμε την barcelonetta οπου και θα μεναμε για φαγητο. Χιλιομετρα του λιμανιου πεζοδρομημενα με φοινικες και παγκακια , μαγαζια κυριως με θαλασσινα και αν εμπαινες πιο μεσα στα στενα ,σπιτια που παρουσιαζαν μια άλλη εικονα .Αυτή που σε ολες τις πολεις υπαρχει , την λιγο πιο φτωχη.
Περπατησαμε πολύ γιατι απλα δεν χορταιναμε να βλεπουμε, και τελικα καθισαμε να φαμε και την παελια μας ,για να κλεισιε η βραδυα. Το κρασι λευκο σαμπανιζε, απλα υπεροχο όπως αλλωστε ολοκληρη η μερα μας.
η κεντρικη πλατεια στο figueres
Μετα το πλουσιο πρωινο μας ,πηραμε δυναμεις και ευθυς αμεσως στο metro που μεσα σε μια μερα το ειχαμε ηδη μαθει. Κατεβηκαμε στη passeig de gracia, την ωρα που ακομη η πολη ξυπναει , με τα μαγαζια κλειστα και τους κατοικους ηρεμοι να πηγαινουν στις δουλειες τους. Αναζητησαμε τον σταθμο των τρενων renfe , τα οποια συνδεονται υπογεια με το metro. Εκδοσαμε εισητηρια μιας κατευθυνσης με 9,80ευρω για figueres από τη εξυπηρετικη υπαλληλο , γιατι σκεφτομασταν να επιστρεψουμε με μια σταση στην girona . Η διαδρομη είναι Barcelona-portbou με αρκετες στασεις στο ενδιαμεσο. Οι βασικοτερες ηταν στην girona και στο figueres .Ακολουθησαμε τις οδηγιες για το πώς θα φτασουμε στην ραμπα μας.Αρχικα φοβηθηκα μην μπουμε σε λαθος τρενο, αλλα εντος ολιγου καταλαβα ότι όλα ηταν υπο ελεγχο. Υπηρχε οθονη που σε ενημερωνε σε ποσα λεπτα καταφθανει το κάθε τρενο και τον προορισμο του. Δεν αργησε η ωρα της επιβιβασης , για άλλη μια φορα επιασα θεση σε μεγαλο παραθυρο και ετοιμαστηκα για να δω την καταλανικη επαρχια.Αρχικα στην διαδρομη βλεπεις εργοταξια , αλλα αργοτερα το σκηνικο εναλλασσεται με πολύ πρασινο και ενδιαφερουσες κωμοπολεις. Η διαρκεια του ταξιδιου γυρω στην μια ωρα και σαραντα λεπτα . Παρατηρουσα τους ανθρωπους που ανεβοκατεβαιναν και αναλογιζομουν ποσο πολύ διαφερει από την ελληνικη περιφερεια. Η girona ηταν η μεγαλυτερη σε πληθυσμο και από το τρενο μας φανηκε αρκετα ενδιαφερουσα . Σε περιπου μιση ωρα φτασαμε στον προορισμο μας. Κατεβηκαμε από το τρενο και αμεσως καταλαβαμε ότι ο καιρος ηταν πολύ διαφορετικος .Κρυος αερας μας χτυπησε και δεν ημασταν προετοιμασμενοι γι’αυτό. Βγαινοτας από το σταθμο ακολουθησαμε τις πινακιδες και κατευθυνθηκαμε προς το κεντρο, πώς να χαθεις αλλωστε σ αυτην την μικρη και πολύ ησυχη πολη? Ειχε κατι όμως το διαφορετικο και γαληνιο που μας κερδισε. Στην κεντρικη πλατεια τα παιδια ζωγραφιζαν και μεις ανηφορισαμε για το μουσειο. Και να το μπροστα μας ,το κυκλικο τεατρε μουζεου νταλι, χαρακτηριστικα διακοσμημενο όπως αλλωστε αρμοζει σε έναν τετοιο καλλιτεχνη. Προκειται για το πιο σουρεαλιστικο οικοδομικο τετραγωνο που υπαρχει , γιατι ολη η περιοχη γυρω από το κτιριο εχει εργα του. Δεν κρατιομασταν. Βγαλαμε εισητηριο 11,00ευρω για την κεντρικη εκθεση και το dali joies. Δαιδαλωδες το κτιριο ,εκστασιασμενοι εμεις με τα σκιτσα και τα εργα του gala Salvador και η φωτογραφικη πηρε φωτια. Δεν βλεπεις και κάθε μερα αυτά τα εργα! Και μονο από την κρεβατοκαμαρα του μπορεις να καταλαβεις την ψυχοσυνθεση του. Η ωρα κυλησε γρηγορα και μεις δεν θα μπορουσαμε να αποχαιρετησουμε τον καλλιτεχνη χωρις να αποδωσουμε φορο τιμης στην μπουτικ απεναντι από το μουσειο! Κατεληξα με ένα μονογραμμα παντατιφ ,για το οποιο ειμαι πολύ περηφανη για δυο λογους. Πρωτον ότι ειμαι κατοχος του και δευτερον ότι ενώ η γλυκυτατη υπαλληλος δεν μιλουσε αγγλικα ,μου μιλουσε ισπανικα σιγα-σιγα και γω την καταλαβαινα. Αμα υπαρχει διαθεση! Ο δε Π. με κοιτουσε εκπληκτος. Κατηφορισαμε στην πλατεια και φαγαμε ένα μικρο σνακ σε ένα παγκακι παρατηρωντας τους ρυθμους της πολης.Ο αερας όμως δεν ελεγε να κοπασει και καθως περνουσε η ωρα αποφασισαμε να μην σταματησουμε στην girona αλλα να παρουμε τον δρομο του γυρισμου. Κατά τις 17,30 επιστρεψαμε στην πολη και διαλεξαμε να επισκεφθουμε την barcelonetta οπου και θα μεναμε για φαγητο. Χιλιομετρα του λιμανιου πεζοδρομημενα με φοινικες και παγκακια , μαγαζια κυριως με θαλασσινα και αν εμπαινες πιο μεσα στα στενα ,σπιτια που παρουσιαζαν μια άλλη εικονα .Αυτή που σε ολες τις πολεις υπαρχει , την λιγο πιο φτωχη.
Περπατησαμε πολύ γιατι απλα δεν χορταιναμε να βλεπουμε, και τελικα καθισαμε να φαμε και την παελια μας ,για να κλεισιε η βραδυα. Το κρασι λευκο σαμπανιζε, απλα υπεροχο όπως αλλωστε ολοκληρη η μερα μας.