Γερμανία Βαυαρική Μαγεία (Νυρεμβέργη, Ροτενμπουργκ,Μοναχο,Σαλτσμπουργκ)

[Travel4Fun]

3η ημέρα

Η Τρίτη μέρα ξημερώνει, είναι η τελευταία μας μέρα στην Νυρεμβέργη και πρέπει να προλάβουμε να δούμε ότι αφήσαμε.. Πριν ξεκινήσουμε όμως την βόλτα τρώμε ένα πρέτσελ στα γρήγορα να πάρουμε δυνάμεις για την μεγάλη ημέρα που μας περιμένει.. Την γραμμή U1 λοιπόν και στάση στην Lorenzkirche.. .. Εντυπωσιακή σε μέγεθος και εμφάνιση, κάποιες γρήγορες φωτογραφίες απ’ έξω και στη συνέχεια κατευθυνόμαστε προς την είσοδο. Έξω από την είσοδο κάθεται ένας κύριος ο οποίος κάτι μας λέει αλλά ποιός τον καταλαβαίνει, με πολύ κόπο συνειδητοποιούμε ότι έχει λειτουργία οπότε και φεύγουμε. Θέλαμε να δούμε την εκκλησία από μέσα αλλά ήρθαν έτσι τι πράγματα τι να γίνει.. Σειρά έχει το κάστρο ( εδώ δεν θυμάμαι τι γραμμή πήραμε ψιλό χαθήκαμε κιόλας αλλά τελικά το βρήκαμε..

Η θέα από το κάστρο πολύ όμορφη, αν και οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν και οι καλύτερες..

Στο κάστρο επισκεφτήκαμε και το μουσείο που έχει.. Έχει αρκετά πράγματα μέσα (πανοπλίες, όπλα, ξίφη, κανόνια κλπ) και είναι αρκετά ενδιαφέρον… Έχει φτάσει μία η ώρα και η φωτογραφική δεν έχει μπαταρία (την έκανε την χαζομάρα του), έτσι ψάχνουμε να βρούμε ένα καφέ-εστιατόριο να καθίσουμε να φορτίσουμε και την μηχανή.. Μπαίνουμε μέσα και ρωτάμε, υπάρχει κάπου να καθίσουμε για να φορτίσουμε και την μηχανή; Απάντηση: πρέπει να πάρετε κάτι δεν μπορείτε να φορτίσετε μόνο την μηχανή.. Μα εμείς τι θα κάναμε? Μόνο θα φορτίζαμε? Παραγγέλνουμε λοιπόν το καφεδάκι μας παίρνουμε και κάτι ελαφρύ να τσιμπήσουμε και συνεχίζουμε (το καφέ-εστιατόριο λεγόταν Bewirtungsrechnung και είχε νορμάλ τιμές). Μια τελευταία βόλτα στο ποτάμι κάποιες απαραίτητες φωτογραφίες και στη συνέχεια πηγαίνουμε στην αίθουσα που έγινε η δίκη της Νυρεμβέργης( γραμμή U1 στάση Barenschanze και από εκεί καμιά 200 μέτρα περπάτημα). Η αίσθηση παράξενη όταν αντικρίζεις την αίθουσα και σκέφτεσαι τις αποφάσεις που πάρθηκαν εκεί μέσα..

Η μακέτα της αίθουσας..

Η ώρα όμως πέρασε και έχουμε αρκετές ώρες δρόμο μέχρι τον επόμενό μας προορισμό, το Σάλζμπουργκ μας περιμένει. Έτσι παίρνουμε τις βαλίτσες από το ξενοδοχείο κατευθυνόμαστε προς το κεντρικό σταθμό και παίρνουμε το τρένο για το Σάλμπουργκ.. Έπειτα από περίπου 5 ώρες με τις όποιες αναμονές λόγο αλλαγής τρένου αλλά και καιρού (σταμάτησε το τραίνο και σπάγανε το πάγο που είχε σχηματιστεί στο τρένο) φτάνουμε στο Σάλμπουργκ. Βγαίνουμε από το σταθμό και το πρώτο ταξί που βρίσκουμε στη πιάτσα το παίρνουμε.. Δίνω το χαρτί από την κράτηση του ξενοδοχείου στον οδηγό και ξεκινάμε. Το θερμόμετρο του αυτοκινήτου λέει -7 και η πρόβλεψη για το πρωί δίνει -14, το χιόνι που έχει πέσει έχει παγώσει το ίδιο κι εμείς.. Ο οδηγός αρχίζει να κάνει κύκλους ψάχνοντας το ξενοδοχείο όσπου κάποια στιγμή ρωτάμε ποιό είναι το πρόβλημα, έκπληκτοι πληροφορούμαστε ότι ξενοδοχείο με τέτοιο όνομα σε αυτή τη διεύθυνση δεν υπάρχει. Η ώρα έχει πάει 23:30 και εμείς ήμαστε χωρίς ξενοδοχείο. Ο οδηγός σταματάει σε ένα άλλο ξενοδοχείο και προσπαθεί να βγάλει άκρη με τον υπάλληλο του ξενοδοχείου, μετά από περίπου 20 λεπτά διαπιστώνουν ότι έχει αλλάξει ονομασία το ξενοδοχείο. Φτάνουμε λοιπόν στο ξενοδοχείο το οποίο είναι κλειστό καθώς έχει ρεσεψιόν ως τις 23:00. Ευτυχώς έχουν αφήσει τηλέφωνο στην πόρτα και μετά από μια συνεννόηση με τον ταξιτζή πηγαίνουμε στο κεντρικό ξενοδοχείο (είχε 2 ξενοδοχείο ο ίδιος ιδιοκτήτης) να μας δώσει κλειδί για την πόρτα… Μετά από τεράστια ταλαιπωρία και με τη βοήθεια του ταξιτζή καταφέρνουμε και φτάνουμε στο ξενοδοχείο (το ταξί για το πέρα δώθε ευτυχώς φιλοτιμήθηκαν και το πλήρωσαν, το ξενοδοχείο που κλείσαμε λεγόταν PlazaBW και είχε μετονομαστεί με Amedia..) Η ώρα έχει πάει 12:30 και έχουμε πεινάσει έτσι αποφασίζουμε να πάμε να βρούμε να φάμε κάτι.. Μετά από πολύ περπάτημα δίπλα στο ποτάμι βρίσκουμε μια καντίνα από την πλευρά της παλιάς πόλης. Η πρώτη εικόνα της πόλης μας μάγεψε και αφού καταφέραμε να φάμε ένα hotdog, ταξάκι (γιατί άλλο περπάτημα δεν γινόταν) και ξεκούραση για την γεμάτη ημέρα που μας περίμενε…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[thrylosveria]

απο το αεροδρομιο του Μοναχου εχει κατευθειαν τρενο για Νυρεμβεργη χωρις καμμια αλλαγη τρενου ?

 

[Travel4Fun]

απο το αεροδρομιο του Μοναχου εχει κατευθειαν τρενο για Νυρεμβεργη χωρις καμμια αλλαγη τρενου ?

Συνήθως κάνεις μια αλλαγή στο Μόναχο και μια ακόμα στο Ingolstadt ή στο Freising αλλά έχει από το Μόναχο και απευθείας για Νυρεμβέργη.. Κοίταξε στο bahn.de βάλε προορισμό και θα σου βγάλει... Εμείς πήραμε το S1 μέχρι το Μόναχο και στη συνέχεια από εκεί το τρένο για Νυρεμβέργη.. Ανάλογα τι ώρα θέλεις έχει με ενδιάμεσο σταθμό η απευθείας.. Δεν έχω βρεί κάτι όμως που να μην κάνει στάση-αλλαγή στο Μόναχο..

 

[karfitsa]

Πολυ καλη η αφηγηση σου και οι φωτογραφιες σου.Το Rothenburg ειναι πραγματι,υπεροχο και αξιζει μια μονοημερη.Περιμενω τη συνεχεια....μην αργεις

 

[greg_thess]

απο το αεροδρομιο του Μοναχου εχει κατευθειαν τρενο για Νυρεμβεργη χωρις καμμια αλλαγη τρενου ?

Αναγκαστικά σταματάς στον κεντρικό σταθμό των τρένων(Hbf) από το αεροδρόμιο και μετά πας απευθείας Νυρεμβέργη.

 

[Kanel28]

Αχ τι όμορφο και γραφικό το Rothenburg. Το λάτρεψα από τις φωτογραφίες σου

 

[echo2011]

Αυτές οι εικόνες είναι ο ορισμός του Χριστουγεννιάτικου κλίματος! Περιμένω και γω την συνέχεια..

 

[Travel4Fun]

3η ημέρα

Η Τρίτη μέρα ξημερώνει, είναι η τελευταία μας μέρα στην Νυρεμβέργη και πρέπει να προλάβουμε να δούμε ότι αφήσαμε.. Πριν ξεκινήσουμε όμως την βόλτα τρώμε ένα πρέτσελ στα γρήγορα να πάρουμε δυνάμεις για την μεγάλη ημέρα που μας περιμένει.. Την γραμμή U1 λοιπόν και στάση στην Lorenzkirche.. .. Εντυπωσιακή σε μέγεθος και εμφάνιση, κάποιες γρήγορες φωτογραφίες απ’ έξω και στη συνέχεια κατευθυνόμαστε προς την είσοδο. Έξω από την είσοδο κάθεται ένας κύριος ο οποίος κάτι μας λέει αλλά ποιός τον καταλαβαίνει, με πολύ κόπο συνειδητοποιούμε ότι έχει λειτουργία οπότε και φεύγουμε. Θέλαμε να δούμε την εκκλησία από μέσα αλλά ήρθαν έτσι τι πράγματα τι να γίνει.. Σειρά έχει το κάστρο ( εδώ δεν θυμάμαι τι γραμμή πήραμε ψιλό χαθήκαμε κιόλας αλλά τελικά το βρήκαμε..

Η θέα από το κάστρο πολύ όμορφη, αν και οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν και οι καλύτερες..

Στο κάστρο επισκεφτήκαμε και το μουσείο που έχει.. Έχει αρκετά πράγματα μέσα (πανοπλίες, όπλα, ξίφη, κανόνια κλπ) και είναι αρκετά ενδιαφέρον… Έχει φτάσει μία η ώρα και η φωτογραφική δεν έχει μπαταρία (την έκανε την χαζομάρα του), έτσι ψάχνουμε να βρούμε ένα καφέ-εστιατόριο να καθίσουμε να φορτίσουμε και την μηχανή.. Μπαίνουμε μέσα και ρωτάμε, υπάρχει κάπου να καθίσουμε για να φορτίσουμε και την μηχανή; Απάντηση: πρέπει να πάρετε κάτι δεν μπορείτε να φορτίσετε μόνο την μηχανή.. Μα εμείς τι θα κάναμε? Μόνο θα φορτίζαμε? Παραγγέλνουμε λοιπόν το καφεδάκι μας παίρνουμε και κάτι ελαφρύ να τσιμπήσουμε και συνεχίζουμε (το καφέ-εστιατόριο λεγόταν Bewirtungsrechnung και είχε νορμάλ τιμές). Μια τελευταία βόλτα στο ποτάμι κάποιες απαραίτητες φωτογραφίες και στη συνέχεια πηγαίνουμε στην αίθουσα που έγινε η δίκη της Νυρεμβέργης( γραμμή U1 στάση Barenschanze και από εκεί καμιά 200 μέτρα περπάτημα). Η αίσθηση παράξενη όταν αντικρίζεις την αίθουσα και σκέφτεσαι τις αποφάσεις που πάρθηκαν εκεί μέσα..

Η μακέτα της αίθουσας..

Η ώρα όμως πέρασε και έχουμε αρκετές ώρες δρόμο μέχρι τον επόμενό μας προορισμό, το Σάλζμπουργκ μας περιμένει. Έτσι παίρνουμε τις βαλίτσες από το ξενοδοχείο κατευθυνόμαστε προς το κεντρικό σταθμό και παίρνουμε το τρένο για το Σάλμπουργκ.. Έπειτα από περίπου 5 ώρες με τις όποιες αναμονές λόγο αλλαγής τρένου αλλά και καιρού (σταμάτησε το τραίνο και σπάγανε το πάγο που είχε σχηματιστεί στο τρένο) φτάνουμε στο Σάλμπουργκ. Βγαίνουμε από το σταθμό και το πρώτο ταξί που βρίσκουμε στη πιάτσα το παίρνουμε.. Δίνω το χαρτί από την κράτηση του ξενοδοχείου στον οδηγό και ξεκινάμε. Το θερμόμετρο του αυτοκινήτου λέει -7 και η πρόβλεψη για το πρωί δίνει -14, το χιόνι που έχει πέσει έχει παγώσει το ίδιο κι εμείς.. Ο οδηγός αρχίζει να κάνει κύκλους ψάχνοντας το ξενοδοχείο όσπου κάποια στιγμή ρωτάμε ποιό είναι το πρόβλημα, έκπληκτοι πληροφορούμαστε ότι ξενοδοχείο με τέτοιο όνομα σε αυτή τη διεύθυνση δεν υπάρχει. Η ώρα έχει πάει 23:30 και εμείς ήμαστε χωρίς ξενοδοχείο. Ο οδηγός σταματάει σε ένα άλλο ξενοδοχείο και προσπαθεί να βγάλει άκρη με τον υπάλληλο του ξενοδοχείου, μετά από περίπου 20 λεπτά διαπιστώνουν ότι έχει αλλάξει ονομασία το ξενοδοχείο. Φτάνουμε λοιπόν στο ξενοδοχείο το οποίο είναι κλειστό καθώς έχει ρεσεψιόν ως τις 23:00. Ευτυχώς έχουν αφήσει τηλέφωνο στην πόρτα και μετά από μια συνεννόηση με τον ταξιτζή πηγαίνουμε στο κεντρικό ξενοδοχείο (είχε 2 ξενοδοχείο ο ίδιος ιδιοκτήτης) να μας δώσει κλειδί για την πόρτα… Μετά από τεράστια ταλαιπωρία και με τη βοήθεια του ταξιτζή καταφέρνουμε και φτάνουμε στο ξενοδοχείο (το ταξί για το πέρα δώθε ευτυχώς φιλοτιμήθηκαν και το πλήρωσαν, το ξενοδοχείο που κλείσαμε λεγόταν PlazaBW και είχε μετονομαστεί με Amedia..) Η ώρα έχει πάει 12:30 και έχουμε πεινάσει έτσι αποφασίζουμε να πάμε να βρούμε να φάμε κάτι.. Μετά από πολύ περπάτημα δίπλα στο ποτάμι βρίσκουμε μια καντίνα από την πλευρά της παλιάς πόλης. Η πρώτη εικόνα της πόλης μας μάγεψε και αφού καταφέραμε να φάμε ένα hotdog, ταξάκι (γιατί άλλο περπάτημα δεν γινόταν) και ξεκούραση για την γεμάτη ημέρα που μας περίμενε…

 

[Travel4Fun]

4η ημέρα

Η τέταρτη μέρα ξημερώνει με συννεφιά και μετά από μια γρήγορη αναζήτηση στο ίντερνετ βλέπουμε ότι ο καιρός θα επιδεινωθεί, το χιόνι θα μας συντρόφευε για άλλη μια ημέρα.. Έχει πάει 9:00 η ώρα λοιπόν και με δυσκολία ετοιμαζόμαστε για την βόλτα μας.. Βγαίνουμε από το ξενοδοχείο και περπατάμε δίπλα στο ποτάμι..

Πρώτος μας σταθμός το παλάτι Mirabell.. Το παλάτι πλέον είναι χώρος με διάφορα γραφεία και το μόνο που είναι ανοιχτό προς το κοινό είναι ένα δωμάτιο στον 1όροφο και ο κήπος του παλατιού…

Με φόντο το κάστρο...

Και μια κοντινή άποψη του κάστρου μέσα από τον κήπο του παλατιού...

Αφού λοιπόν βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες στο παλάτι κατευθυνόμαστε στο σπίτι που μεγάλωσε ο Mozart. Η απόσταση από το παλάτι είναι πολύ μικρή και γενικά το Σάλζμπουργκ μπορείς να το γυρίσεις με τα πόδια χωρίς κανένα πρόβλημα. Πηγαίνοντας λοιπόν στο σπίτι του Mozart ρωτάμε για την SalzburgCard (η κάρτα συμφέρει για όποιον έχει σκοπό να δεί τα δύο σπίτια του Mozart, αυτό που γεννήθηκε και αυτό που έζησε, να ανέβει στο κάστρο με το τελεφερίκ και γενικά για οτιδήποτε θέλει να επισκεφτεί στο Σαλζμπουργκ καθώς περιλαμβάνονται σε αυτή. Το κόστος είναι 23 ευρώ και ισχύει για μία μέρα) και μας λέει ότι μπορούμε να την αγοράσουμε από το καπνοπωλείο στον δίπλα δρόμο. Εξοπλισμένοι πλέον με την κάρτα μπαίνουμε στο σπίτι του Mozart.. Το σπίτι όπου μεγάλωσε περιελάμβανε πολλά από τα μουσικά του όργανα καθώς και πίνακες που τον απεικόνιζαν.. Απαραίτητη στάση στο κατάστημα με τα σουβενίρ καθώς έχουμε πολλούς που πρέπει να θυμηθούμε. Η ώρα έχει πάει 11:00 και έχουμε πληροφορηθεί (από το φόρουμ) για ένα ωραίο καφέ κοντά στο ποτάμι.. Δίπλα λοιπόν στο ποτάμι και 1 λεπτό από το σπίτι του Mozart βρίσκεται το καφέ Bazar το οποίο τιμήσαμε με την παρουσία μας..

Μετά το απαραίτητο διάλειμμα λοιπόν και με τον καιρό να έχει αγριέψει (ήδη άρχισαν και οι πρώτες νιφάδες να πέφτουν) συνεχίζουμε την βόλτα μας.

Η χιονόπτωση έχει ενταθεί στα πρώτα 10 λεπτά κάνοντας το περπάτημα αλλά και την φωτογράφιση ιδιαίτερα δύσκολη.. Περπατάμε στο κεντρικό πλακόστρωτο και γεμάτο μαγαζιά δρόμο και πηγαίνουμε κατευθείαν προς το μουσείο μοντέρνας τέχνης, πρίν φτάσουμε όμως επισκεφτήκαμε μια εκκλησία ακριβώς δίπλα στο μουσείο (δεν θυμάμαι σε ποιον ήταν αφιερωμένη).

Έξω από την εκκλησία..

Και αυτή έξω από το μουσείο...

Φτάσαμε λοιπόν στο μουσείο, όχι για να δούμε το μουσείο αλλά για να ανέβουμε με το ασανσέρ και να θαυμάσουμε την θέα της πόλης (λέμε τώρα). Τι να θαυμάσεις με τέτοιο χιόνι; Με το ζόρι βλέπαμε τα πρώτα σπίτια και κάπου στο βάθος αχνοφαίνονταν το ποτάμι (κάτι σαν το Κωνσταντίνου και Ελένης για όποιους θυμούνται).

Bγάλαμε μερικές ωραίες φωτογραφίες, αφού το χιόνι σε συνδυασμό με τη φύση δημιουργούσαν ένα υπέροχο τοπίο, συνεχίσαμε την βόλτα μας στο κεντρικό πλακόστρωτο δρόμο κάνοντας και τις απαραίτητες αγορές κάθε τόσο στα μαγαζάκια με τα σουβενίρ. Το χιόνι δεν λέει να σταματήσει και είναι σκέτη απόλαυση.

Επόμενος σταθμός το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Mozart (η είσοδος και εδώ περιλαμβάνει μαγνητοφωνημένη ξενάγηση). Μπορείς να δείς την κουζίνα, το δωμάτιο του και γενικά τους χώρους που μεγάλωσε.

Φεύγοντας λοιπόν από το GeburtHaus (όπως λέγεται) κατευθυνόμαστε προς την rezidenzplatzόπου ενώνεται με την Mozartplatzκαι την Domplatz. Μεγάλη πλατεία με φόντο το κάστρο, είχε ωραία κτήρια με ωραίους φωτισμούς, ένα στημένο παγοδρόμιο στη Mozart platz και άμαξες να κάνεις την βόλτα σου αν θες. Επίσης πολύ όμορφος εξωτερικά ο καθεδρικός ναός στον οποίο δεν μπήκαμε.. Η φωτογραφική έχει πάρει φωτιά και τα χέρια κοντεύουν να κοπούν από το κρύο και το χιόνι.

To κάστρο όπως φαίνεται απ' την πλατεία...

Η ώρα έχει πάει 15:30 και το κάστρο μας περιμένει.. Επιλέγουμε ανάβαση με το τελεφερίκ που συμπεριλαμβάνεται στη κάρτα αλλά και λόγο καιρού. Η αφετηρία του τελεφερίκ βρίσκεται πίσω από τον καθεδρικό ναό.. Αρχίζει η ανάβαση λοιπόν και σε λίγα δευτερόλεπτα βρισκόμαστε επάνω.

Η κατάσταση έχει αγριέψει ο πολύ δυνατός αέρας σε συνδυασμό με το χιόνι, αν και λιγοστό πλέον, δεν μας επιτρέπει να βγάλουμε πολλές φωτογραφίες (όχι ότι φαινόταν και πολλά).

Παίρνουμε τον δρόμο που ακολουθεί ο πιο πολύς κόσμος και φτάνουμε σε μια μικρή πλατεία με δεντράκια στολισμένα και κάτι ξύλινα σπιτάκια τα οποία δυστυχώς ήταν κλειστά.

Έχει αρχίσει να σουρουπώνει η ώρα έχει πάει 4:30 και είμαστε με το πρωινό από το καφέ Bazarοπότε αποφασίζουμε να καθίσουμε στο εστιατόριο που έχει στο κάστρο. Το εστιατόριο λεγόταν Panorama (καθώς είχε πολύ ωραία θέα της πόλης, την οποία βέβαια δεν βλέπαμε καθώς η χιονόπτωση μετά από ένα μικρό διάλειμμα συνέχιζε έντονα).

Αφού λοιπόν φάγαμε, ξεκουραστήκαμε και ζεσταθήκαμε ήρθε η ώρα της αναχώρησης.. Το χιόνι συνεχίζει με αμείωτη ένταση και το κρύο είναι πολύ αλλά εμείς συνεχίζουμε.. Κατά την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο λοιπόν βγάλαμε πολλές φωτογραφίες στο χιονισμένο και φωταγωγημένο Σάλζμπουργκ (στις πλατείες, στην γέφυρα με τις κλειδαριές, στο παραποτάμιο δρόμο).
Βγαίνοντας απ΄το κάστρο..

Το Σάλζμπουργκ πανέμορφο και πραγματικά πρέπει να το επισκεφτείτε όσοι βρεθείτε κατά εκεί. Αφού λοιπόν φορτωνόμαστε τις βαλίτσες ξεκινάμε με τα πόδια για τον σταθμό καθώς οι προσπάθειες για ταξί αποβήκαν άκαρπες και η ώρα μας πίεζε. Τι το θέλαμε; Το χιόνι που είχε μαζευτεί έκανε την μεταφορά της βαλίτσας πάρα πολύ δύσκολη (μεγαλύτερη ταλαιπωρία και κούραση δεν έχω νιώσει). Μετά πολλών κόπων και βασάνων φτάνουμε στον σταθμό και επιβιβαζόμαστε στο τρένο, όμως η ταλαιπωρία δεν είχε τελειώσει. Το τρένο έχει καθυστέρηση για κανένα τέταρτο αλλά κάποια στιγμή ξεκινάει.. Μετά από καμιά ώρα περίπου σταματάει στο Rosenheim και βγάζει μια ανακοίνωση στα Γερμανικά. Κοιτιόμαστε μεταξύ μας με απορία χωρίς να καταλαβαίνουμε λέξη και περιμένουμε υπομονετικά. Κι άλλοι τουρίστες τριγύρω μας δείχνουν την ίδια απορία όσπου μετά από λίγο έρχεται ένας υπάλληλος και μας λέει ότι τρένο θα συνεχίσει μόνο με τα πρώτα 3-4 βαγόνια και θα πρέπει να αλλάξουμε βαγόνι. Ντυνόμαστε γρήγορα αρπάζουμε τις βαλίτσες και ρωτάμε αν έχουμε χρόνο, η απάντηση του υπαλλήλου: ναι έχετε χρόνο αλλά έχετε αργήσει (βγάλε άκρη), τρέχουμε λοιπόν στην έξοδο βγαίνουμε έξω και βλέπουμε το τρένο να αναχωρεί. Άλλη μια ατυχία μας χτυπά την πόρτα (τζάμπα η ταλαιπωρία για να προλάβουμε το τρένο). Οπλιζόμαστε υπομονή λοιπόν (καθώς συμβαίνουν αυτά) και περιμένουμε υπομονετικά το επόμενο που έρχεται σε μία ώρα περίπου..
Εκεί που μας παράτησε το τρένο...

Επιβιβαζόμαστε λοιπόν στο επόμενο τρένο και σε περίπου 40 λεπτά φτάνουμε στο Μόναχο.. Κατεβαίνουμε στην στάση OstBahnhof(ήταν πιο κοντά στο ξενοδοχείο) και παίρνουμε την γραμμή S1 προς Peterhausenστάση RosenheimerPlatz.. Από εκεί ένα πεντάλεπτο περπάτημα και φτάσαμε.. Το ξενοδοχείο λεγόταν DeragLivingHotelMaxEmanuelήταν καθαρό και σου πρόσφερε δωρεάν κάθε μέρα μια μπύρα και ένα νεράκι, η τιμή του ήταν 74 ευρώ τη βραδιά.. Ήταν από τα πιο φθηνά ξενοδοχείο γιατί γενικά είναι αρκετά ακριβά στο Μόναχο.. Αφού τακτοποιηθήκαμε είπαμε να πάρουμε μια πρώτη γεύση της πόλης. Την γραμμή S1 λοιπόν και στάση στη Marienplatz. Με το που βγαίνεις αντικρίζει το νέο δημαρχείο, πραγματικά τεράστιο κτήριο και επιβλητικότατο...

Επίσης στην πλατεία βρίσκεται η Mariensäule είναι μια στήλη που ανεγέρθηκε το 1638 για να γιορτάσουν το τέλος της Σουηδικής κατοχής, την στήλη συμπληρώνει το χρυσό άγαλμα της Παναγίας..

Πίσω ακριβώς από την στήλη βρίσκεται το παλιό δημαρχείο (το καινούργιο είναι πολύ πιο ωραίο...)

Τελειώνοντας λοιπόν με τις φωτογραφίες και με την ώρα περασμένη(01:00) καθόμαστε να φάμε στο burger king που βρίσκεται πίσω από το παλιό δημαρχείο (αυτό βρήκαμε σε αυτό κάτσαμε).. Έτσι λοιπόν ήρθε η ώρα της ξεκούρασης αφού ήταν πραγματικά μια αρκετά γεμάτη μέρα και με αρκετά απρόοπτα.. Η πρώτη εντύπωση του Μονάχου; Πανέμορφο...

 

[greco]

Αν κι εχω τη γνωμη οτι τα μαγικα αυτα μερη προσφερονται για περιηγηση περισσοτερο το καλοκαιρι,δεν μπορω να μην ομολογησω οτι τα χιονισμενα τοπια ειναι ονειρικα και οι φωτογραφιες σου το λιγοτερο εντυπωσιακες!Η περιγραφη σου επισης ειναι εξαιρετικη.Περιμενουμε τη συνεχεια για το αγαπημενο Μοναχο!

 

[Travel4Fun]

5η ημέρα

Το ξυπνητήρι χτυπάει, έχει ξημερώσει για τα καλά έξω.. Προσπαθώ να σηκωθώ αλλά δυσκολεύομαι πολύ, εκείνος πάλι με το πρώτο ντριν είναι στο πόδι.. Άντε σήκω έχουμε να δούμε τόσα, μου λέει.. Τώρα τώρα σηκώνομαι, για δες λίγο τι καιρό έχει; Χιονίζει τι άλλο… Ετοιμαζόμαστε λοιπόν και φύγαμε..
Έτσι ξυπνήσαμε....

Σήμερα η μέρα είναι ασφυκτικά γεμάτη γιατί αύριο είναι 31 Δεκεμβρίου και είναι όλα κλειστά.. Αρχίζουμε με το Dachau, γραμμή S2 λοιπόν και μετά από περίπου 25 λεπτά κατεβαίνουμε στην στάση Dachau, έξω ακριβώς από τον σταθμό είναι η αφετηρία των λεωφορείων, εκεί περιμένει και το 725 (αν δεν κάνω λάθος) που σε πάει ακριβώς στην είσοδο του στρατοπέδου (διάρκεια κανένα τέταρτο). Φτάνοντας στα αριστερά είναι ο χώρος υποδοχής ας πούμε όπου παρέχουν πληροφορίες και μαγνητοσκοπημένες ξεναγήσεις με το αζημίωτο φυσικά υπάρχει επίσης χώρος για να πιείς ένα καφέ ή να φας κάτι αν θες.. Παίρνουμε τα μαγνητόφωνα και μπαίνουμε στον χώρο του στρατοπέδου. Μπορείς να δείς τα κελιά, υπάρχει και μουσείο με πολλά πράγματα μέσα. Στη συνέχεια περπατήσαμε στον προαύλιο χώρο και κατευθυνθήκαμε προς το κρεματόριο.. Δεν μπαίνω σε πολλές λεπτομέρειες για το Dachau όλοι ξέρουμε τι έχει γίνει εκεί..
Εκεί που σε αφήνει το λεωφορείο...

ο προαύλιος χώρος..

Διάλεξα τις ''όμορφες'' εικόνες από τον περιβάλλοντα χώρο...

Φεύγουμε λοιπόν από το ψυχοπλάκωμα, επόμενος σταθμός το Γερμανικό μουσείο.. Το γερμανικό μουσείο βρίσκεται νοτιοανατολικά του κέντρου σε ένα μικρό νησάκι που σχηματίζεται, η στάση ονομάζεται isartor και περνάνε σχεδόν όλες οι γραμμές. Το μουσείο έχει ένα- δύο διαφορετικά θέματα σε κάθε όροφο.. Μερικά από αυτά, φυσικές επιστήμες (αστρονομία, χημεία κλπ), μεταφορά (αεροπλοΐα, ναυτιλία κλπ), μουσικά όργανα κ.α. Θέλεις πολλές ώρες για να πείς ότι είδες αρκετά. Εμείς αφιερώσαμε κανένα δίωρο μόνο (τόσο μας περίσσευε).
Ακολουθούν μερικές εικόνες από τα εκθέματα...

Να τι τρώνε...

Έχει πάει 14:30 και δεν έχουμε φάει τίποτα από το πρωί (φάγαμε ένα πρέτσελ στο Dachau), οπότε και αποφασίζουμε να πάμε στη Marienplatz να κάνουμε μια βόλτα, τα ψώνια μας και να φάμε κάτι.. Κάνοντας την βόλτα μας μέσα σε στενά καταλήξαμε κοντά στην Karlsplatz και καθίσαμε σε ένα Ιταλικό εστιατόριο να φάμε (L' osteria, αρκετά καλό φαί και τιμές)...

Η ώρα πέρασε γρήγορα και δεν προλάβαμε να πάμε στο παλάτι μιας και θέλαμε να πάρουμε και το κατιτίς μας από το Μόναχο.. Έτσι φεύγοντας από το εστιατόριο διασχίσαμε όλο τον πεζόδρομο από την Karlsplatz μέχρι την Marienplatz με τα μαγαζάκια δεξιά κι αριστερά.. Πολύ ωραία φωτισμένος ο πεζόδρομος και σε συνδυασμό με το χιόνι που μας συντρόφευε τόσες μέρες με αυξομειώσεις τον έκανε ακόμη πιο ωραίο..

Επισκεφτήκαμε την St Michael Kirche που βρίσκεται πάνω στον πεζόδρομο αφού βρέθηκε στον δρόμο μας..

Η βόλτα συνεχίζεται μέσα στους πλακόστρωτους δρόμους, αλλά το κρύο έχει αρχίσει να γίνεται πολύ έντονο, οπότε ένας ζεστός καφές είναι απαραίτητος (η καφετέρια λεγόταν Guglhpf και ήταν πολύ όμορφη). Έχει νυχτώσει για τα καλά έξω και λέμε να βγάλουμε μερικές νυχτερινές φωτογραφίες στα δημαρχεία και στους πλακόστρωτους δρόμους.

Αφού χορτάσαμε λοιπόν από τις φωτογραφίες λέμε τι να κάνουμε τώρα; Μια μπύρα να πιούμε, τόσες μέρες και μια μπύρα δεν ήπιαμε (λέμε τώρα).. Ψάχναμε να πάμε στην Augustiner am Domτελικά καθίσαμε σε άλλη μάλλον, λεγόταν Augustiner Klosterwirt.. Είχε πολύ κόσμο και ήταν ωραία διακοσμημένη. Δεν βρήκαμε να καθίσουμε πάνω και έτσι μεταφερθήκαμε κάτω..

Απολαύσαμε την μπύρα μας, αλλά είναι ακόμα νωρίς (8:30) έτσι σκεφτόμαστε να πάμε να δούμε φωταγωγημένο το γήπεδο (δεν ήταν και η καλύτερη ιδέα). Από την Marienplatz την γραμμή U6 και στάση στη Frottmaning (δεν θυμάμαι πόσο διαρκεί αλλά είναι αρκετά). Με το που κατεβαίνουμε λοιπόν η απόλυτη ερημιά, κοιτάζουμε την ταμπέλα που δείχνει τον δρόμο για το γήπεδο, κοιταζόμαστε και λέμε μήπως καλύτερα να γυρίσουμε.. Το χιόνι πέφτει με αμείωτη ένταση, το κρύο είναι πραγματικά τσουχτερό και δεν κυκλοφορεί ψυχή. Άντε πάμε λίγο πιο πέρα να δούμε πως είναι και γυρίζουμε αν είναι μου λέει. Περπατάμε προς την γέφυρα που διασχίζει τον δρόμο (για όσους ξέρουν) και εκεί σταματάμε.. Η γέφυρα έχει τουλάχιστον 30 πόντους χιόνι και το γήπεδο δεν φαίνεται πουθενά. Κι όμως την επόμενη μέρα θα καταλάβουμε ότι ήταν πάρα πολύ κοντά, από οπτικής άποψης τουλάχιστον, κι όμως λόγω των συνθηκών δεν φαινόταν τίποτα.
Σταθμός Frottmaning..

Οπότε το μετρό και ξανά πίσω.. Τελικά φτάνουμε στο ξενοδοχείο κατά τις 23:30 και την αράζουμε, το τελευταίο βράδυ στο Μόναχο είναι γεγονός..
Έξω απ΄το ξενοδοχείο την ώρα που γυρίσαμε, το χιόνι δεν λέει να σταματήσει..

 

[Kanel28]

Καλά πόσο χιόνι πετύχατε; Απίστευτο! Είστε πολύ τυχεροί