Travel4Fun
Member
- Μηνύματα
- 143
- Likes
- 253
- Επόμενο Ταξίδι
- Χαϊδελβέργη
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ο γύρος του κόσμου
Περιεχόμενα
4η ημέρα
Η τέταρτη μέρα ξημερώνει με συννεφιά και μετά από μια γρήγορη αναζήτηση στο ίντερνετ βλέπουμε ότι ο καιρός θα επιδεινωθεί, το χιόνι θα μας συντρόφευε για άλλη μια ημέρα.. Έχει πάει 9:00 η ώρα λοιπόν και με δυσκολία ετοιμαζόμαστε για την βόλτα μας.. Βγαίνουμε από το ξενοδοχείο και περπατάμε δίπλα στο ποτάμι..
Πρώτος μας σταθμός το παλάτι Mirabell.. Το παλάτι πλέον είναι χώρος με διάφορα γραφεία και το μόνο που είναι ανοιχτό προς το κοινό είναι ένα δωμάτιο στον 1όροφο και ο κήπος του παλατιού…
Με φόντο το κάστρο...
Και μια κοντινή άποψη του κάστρου μέσα από τον κήπο του παλατιού...
Αφού λοιπόν βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες στο παλάτι κατευθυνόμαστε στο σπίτι που μεγάλωσε ο Mozart. Η απόσταση από το παλάτι είναι πολύ μικρή και γενικά το Σάλζμπουργκ μπορείς να το γυρίσεις με τα πόδια χωρίς κανένα πρόβλημα. Πηγαίνοντας λοιπόν στο σπίτι του Mozart ρωτάμε για την SalzburgCard (η κάρτα συμφέρει για όποιον έχει σκοπό να δεί τα δύο σπίτια του Mozart, αυτό που γεννήθηκε και αυτό που έζησε, να ανέβει στο κάστρο με το τελεφερίκ και γενικά για οτιδήποτε θέλει να επισκεφτεί στο Σαλζμπουργκ καθώς περιλαμβάνονται σε αυτή. Το κόστος είναι 23 ευρώ και ισχύει για μία μέρα) και μας λέει ότι μπορούμε να την αγοράσουμε από το καπνοπωλείο στον δίπλα δρόμο. Εξοπλισμένοι πλέον με την κάρτα μπαίνουμε στο σπίτι του Mozart.. Το σπίτι όπου μεγάλωσε περιελάμβανε πολλά από τα μουσικά του όργανα καθώς και πίνακες που τον απεικόνιζαν.. Απαραίτητη στάση στο κατάστημα με τα σουβενίρ καθώς έχουμε πολλούς που πρέπει να θυμηθούμε. Η ώρα έχει πάει 11:00 και έχουμε πληροφορηθεί (από το φόρουμ) για ένα ωραίο καφέ κοντά στο ποτάμι.. Δίπλα λοιπόν στο ποτάμι και 1 λεπτό από το σπίτι του Mozart βρίσκεται το καφέ Bazar το οποίο τιμήσαμε με την παρουσία μας..
Μετά το απαραίτητο διάλειμμα λοιπόν και με τον καιρό να έχει αγριέψει (ήδη άρχισαν και οι πρώτες νιφάδες να πέφτουν) συνεχίζουμε την βόλτα μας.
Η χιονόπτωση έχει ενταθεί στα πρώτα 10 λεπτά κάνοντας το περπάτημα αλλά και την φωτογράφιση ιδιαίτερα δύσκολη.. Περπατάμε στο κεντρικό πλακόστρωτο και γεμάτο μαγαζιά δρόμο και πηγαίνουμε κατευθείαν προς το μουσείο μοντέρνας τέχνης, πρίν φτάσουμε όμως επισκεφτήκαμε μια εκκλησία ακριβώς δίπλα στο μουσείο (δεν θυμάμαι σε ποιον ήταν αφιερωμένη).
Έξω από την εκκλησία..
Και αυτή έξω από το μουσείο...
Φτάσαμε λοιπόν στο μουσείο, όχι για να δούμε το μουσείο αλλά για να ανέβουμε με το ασανσέρ και να θαυμάσουμε την θέα της πόλης (λέμε τώρα). Τι να θαυμάσεις με τέτοιο χιόνι; Με το ζόρι βλέπαμε τα πρώτα σπίτια και κάπου στο βάθος αχνοφαίνονταν το ποτάμι (κάτι σαν το Κωνσταντίνου και Ελένης για όποιους θυμούνται).
Bγάλαμε μερικές ωραίες φωτογραφίες, αφού το χιόνι σε συνδυασμό με τη φύση δημιουργούσαν ένα υπέροχο τοπίο, συνεχίσαμε την βόλτα μας στο κεντρικό πλακόστρωτο δρόμο κάνοντας και τις απαραίτητες αγορές κάθε τόσο στα μαγαζάκια με τα σουβενίρ. Το χιόνι δεν λέει να σταματήσει και είναι σκέτη απόλαυση.
Επόμενος σταθμός το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Mozart (η είσοδος και εδώ περιλαμβάνει μαγνητοφωνημένη ξενάγηση). Μπορείς να δείς την κουζίνα, το δωμάτιο του και γενικά τους χώρους που μεγάλωσε.
Φεύγοντας λοιπόν από το GeburtHaus (όπως λέγεται) κατευθυνόμαστε προς την rezidenzplatzόπου ενώνεται με την Mozartplatzκαι την Domplatz. Μεγάλη πλατεία με φόντο το κάστρο, είχε ωραία κτήρια με ωραίους φωτισμούς, ένα στημένο παγοδρόμιο στη Mozart platz και άμαξες να κάνεις την βόλτα σου αν θες. Επίσης πολύ όμορφος εξωτερικά ο καθεδρικός ναός στον οποίο δεν μπήκαμε.. Η φωτογραφική έχει πάρει φωτιά και τα χέρια κοντεύουν να κοπούν από το κρύο και το χιόνι.
To κάστρο όπως φαίνεται απ' την πλατεία...
Η ώρα έχει πάει 15:30 και το κάστρο μας περιμένει.. Επιλέγουμε ανάβαση με το τελεφερίκ που συμπεριλαμβάνεται στη κάρτα αλλά και λόγο καιρού. Η αφετηρία του τελεφερίκ βρίσκεται πίσω από τον καθεδρικό ναό.. Αρχίζει η ανάβαση λοιπόν και σε λίγα δευτερόλεπτα βρισκόμαστε επάνω.
Η κατάσταση έχει αγριέψει ο πολύ δυνατός αέρας σε συνδυασμό με το χιόνι, αν και λιγοστό πλέον, δεν μας επιτρέπει να βγάλουμε πολλές φωτογραφίες (όχι ότι φαινόταν και πολλά).
Παίρνουμε τον δρόμο που ακολουθεί ο πιο πολύς κόσμος και φτάνουμε σε μια μικρή πλατεία με δεντράκια στολισμένα και κάτι ξύλινα σπιτάκια τα οποία δυστυχώς ήταν κλειστά.
Έχει αρχίσει να σουρουπώνει η ώρα έχει πάει 4:30 και είμαστε με το πρωινό από το καφέ Bazarοπότε αποφασίζουμε να καθίσουμε στο εστιατόριο που έχει στο κάστρο. Το εστιατόριο λεγόταν Panorama (καθώς είχε πολύ ωραία θέα της πόλης, την οποία βέβαια δεν βλέπαμε καθώς η χιονόπτωση μετά από ένα μικρό διάλειμμα συνέχιζε έντονα).
Αφού λοιπόν φάγαμε, ξεκουραστήκαμε και ζεσταθήκαμε ήρθε η ώρα της αναχώρησης.. Το χιόνι συνεχίζει με αμείωτη ένταση και το κρύο είναι πολύ αλλά εμείς συνεχίζουμε.. Κατά την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο λοιπόν βγάλαμε πολλές φωτογραφίες στο χιονισμένο και φωταγωγημένο Σάλζμπουργκ (στις πλατείες, στην γέφυρα με τις κλειδαριές, στο παραποτάμιο δρόμο).
Βγαίνοντας απ΄το κάστρο..
Το Σάλζμπουργκ πανέμορφο και πραγματικά πρέπει να το επισκεφτείτε όσοι βρεθείτε κατά εκεί. Αφού λοιπόν φορτωνόμαστε τις βαλίτσες ξεκινάμε με τα πόδια για τον σταθμό καθώς οι προσπάθειες για ταξί αποβήκαν άκαρπες και η ώρα μας πίεζε. Τι το θέλαμε; Το χιόνι που είχε μαζευτεί έκανε την μεταφορά της βαλίτσας πάρα πολύ δύσκολη (μεγαλύτερη ταλαιπωρία και κούραση δεν έχω νιώσει). Μετά πολλών κόπων και βασάνων φτάνουμε στον σταθμό και επιβιβαζόμαστε στο τρένο, όμως η ταλαιπωρία δεν είχε τελειώσει. Το τρένο έχει καθυστέρηση για κανένα τέταρτο αλλά κάποια στιγμή ξεκινάει.. Μετά από καμιά ώρα περίπου σταματάει στο Rosenheim και βγάζει μια ανακοίνωση στα Γερμανικά. Κοιτιόμαστε μεταξύ μας με απορία χωρίς να καταλαβαίνουμε λέξη και περιμένουμε υπομονετικά. Κι άλλοι τουρίστες τριγύρω μας δείχνουν την ίδια απορία όσπου μετά από λίγο έρχεται ένας υπάλληλος και μας λέει ότι τρένο θα συνεχίσει μόνο με τα πρώτα 3-4 βαγόνια και θα πρέπει να αλλάξουμε βαγόνι. Ντυνόμαστε γρήγορα αρπάζουμε τις βαλίτσες και ρωτάμε αν έχουμε χρόνο, η απάντηση του υπαλλήλου: ναι έχετε χρόνο αλλά έχετε αργήσει (βγάλε άκρη), τρέχουμε λοιπόν στην έξοδο βγαίνουμε έξω και βλέπουμε το τρένο να αναχωρεί. Άλλη μια ατυχία μας χτυπά την πόρτα (τζάμπα η ταλαιπωρία για να προλάβουμε το τρένο). Οπλιζόμαστε υπομονή λοιπόν (καθώς συμβαίνουν αυτά) και περιμένουμε υπομονετικά το επόμενο που έρχεται σε μία ώρα περίπου..
Εκεί που μας παράτησε το τρένο...
Επιβιβαζόμαστε λοιπόν στο επόμενο τρένο και σε περίπου 40 λεπτά φτάνουμε στοΜόναχο.. Κατεβαίνουμε στην στάση OstBahnhof(ήταν πιο κοντά στο ξενοδοχείο) και παίρνουμε την γραμμή S1 προς Peterhausenστάση RosenheimerPlatz.. Από εκεί ένα πεντάλεπτο περπάτημα και φτάσαμε.. Το ξενοδοχείο λεγόταν DeragLivingHotelMaxEmanuelήταν καθαρό και σου πρόσφερε δωρεάν κάθε μέρα μια μπύρα και ένα νεράκι, η τιμή του ήταν 74 ευρώ τη βραδιά.. Ήταν από τα πιο φθηνά ξενοδοχείο γιατί γενικά είναι αρκετά ακριβά στο Μόναχο.. Αφού τακτοποιηθήκαμε είπαμε να πάρουμε μια πρώτη γεύση της πόλης. Την γραμμή S1 λοιπόν και στάση στη Marienplatz. Με το που βγαίνεις αντικρίζει το νέο δημαρχείο, πραγματικά τεράστιο κτήριο και επιβλητικότατο...
Επίσης στην πλατεία βρίσκεται η Mariensäule είναι μια στήλη που ανεγέρθηκε το 1638 για να γιορτάσουν το τέλος της Σουηδικής κατοχής, την στήλη συμπληρώνει το χρυσό άγαλμα της Παναγίας..
Πίσω ακριβώς από την στήλη βρίσκεται το παλιό δημαρχείο (το καινούργιο είναι πολύ πιο ωραίο...)
Τελειώνοντας λοιπόν με τις φωτογραφίες και με την ώρα περασμένη(01:00) καθόμαστε να φάμε στο burger king που βρίσκεται πίσω από το παλιό δημαρχείο (αυτό βρήκαμε σε αυτό κάτσαμε).. Έτσι λοιπόν ήρθε η ώρα της ξεκούρασης αφού ήταν πραγματικά μια αρκετά γεμάτη μέρα και με αρκετά απρόοπτα.. Η πρώτη εντύπωση του Μονάχου; Πανέμορφο...
Η τέταρτη μέρα ξημερώνει με συννεφιά και μετά από μια γρήγορη αναζήτηση στο ίντερνετ βλέπουμε ότι ο καιρός θα επιδεινωθεί, το χιόνι θα μας συντρόφευε για άλλη μια ημέρα.. Έχει πάει 9:00 η ώρα λοιπόν και με δυσκολία ετοιμαζόμαστε για την βόλτα μας.. Βγαίνουμε από το ξενοδοχείο και περπατάμε δίπλα στο ποτάμι..
Πρώτος μας σταθμός το παλάτι Mirabell.. Το παλάτι πλέον είναι χώρος με διάφορα γραφεία και το μόνο που είναι ανοιχτό προς το κοινό είναι ένα δωμάτιο στον 1όροφο και ο κήπος του παλατιού…
Με φόντο το κάστρο...
Και μια κοντινή άποψη του κάστρου μέσα από τον κήπο του παλατιού...
Αφού λοιπόν βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες στο παλάτι κατευθυνόμαστε στο σπίτι που μεγάλωσε ο Mozart. Η απόσταση από το παλάτι είναι πολύ μικρή και γενικά το Σάλζμπουργκ μπορείς να το γυρίσεις με τα πόδια χωρίς κανένα πρόβλημα. Πηγαίνοντας λοιπόν στο σπίτι του Mozart ρωτάμε για την SalzburgCard (η κάρτα συμφέρει για όποιον έχει σκοπό να δεί τα δύο σπίτια του Mozart, αυτό που γεννήθηκε και αυτό που έζησε, να ανέβει στο κάστρο με το τελεφερίκ και γενικά για οτιδήποτε θέλει να επισκεφτεί στο Σαλζμπουργκ καθώς περιλαμβάνονται σε αυτή. Το κόστος είναι 23 ευρώ και ισχύει για μία μέρα) και μας λέει ότι μπορούμε να την αγοράσουμε από το καπνοπωλείο στον δίπλα δρόμο. Εξοπλισμένοι πλέον με την κάρτα μπαίνουμε στο σπίτι του Mozart.. Το σπίτι όπου μεγάλωσε περιελάμβανε πολλά από τα μουσικά του όργανα καθώς και πίνακες που τον απεικόνιζαν.. Απαραίτητη στάση στο κατάστημα με τα σουβενίρ καθώς έχουμε πολλούς που πρέπει να θυμηθούμε. Η ώρα έχει πάει 11:00 και έχουμε πληροφορηθεί (από το φόρουμ) για ένα ωραίο καφέ κοντά στο ποτάμι.. Δίπλα λοιπόν στο ποτάμι και 1 λεπτό από το σπίτι του Mozart βρίσκεται το καφέ Bazar το οποίο τιμήσαμε με την παρουσία μας..
Μετά το απαραίτητο διάλειμμα λοιπόν και με τον καιρό να έχει αγριέψει (ήδη άρχισαν και οι πρώτες νιφάδες να πέφτουν) συνεχίζουμε την βόλτα μας.
Η χιονόπτωση έχει ενταθεί στα πρώτα 10 λεπτά κάνοντας το περπάτημα αλλά και την φωτογράφιση ιδιαίτερα δύσκολη.. Περπατάμε στο κεντρικό πλακόστρωτο και γεμάτο μαγαζιά δρόμο και πηγαίνουμε κατευθείαν προς το μουσείο μοντέρνας τέχνης, πρίν φτάσουμε όμως επισκεφτήκαμε μια εκκλησία ακριβώς δίπλα στο μουσείο (δεν θυμάμαι σε ποιον ήταν αφιερωμένη).
Έξω από την εκκλησία..
Και αυτή έξω από το μουσείο...
Φτάσαμε λοιπόν στο μουσείο, όχι για να δούμε το μουσείο αλλά για να ανέβουμε με το ασανσέρ και να θαυμάσουμε την θέα της πόλης (λέμε τώρα). Τι να θαυμάσεις με τέτοιο χιόνι; Με το ζόρι βλέπαμε τα πρώτα σπίτια και κάπου στο βάθος αχνοφαίνονταν το ποτάμι (κάτι σαν το Κωνσταντίνου και Ελένης για όποιους θυμούνται).
Bγάλαμε μερικές ωραίες φωτογραφίες, αφού το χιόνι σε συνδυασμό με τη φύση δημιουργούσαν ένα υπέροχο τοπίο, συνεχίσαμε την βόλτα μας στο κεντρικό πλακόστρωτο δρόμο κάνοντας και τις απαραίτητες αγορές κάθε τόσο στα μαγαζάκια με τα σουβενίρ. Το χιόνι δεν λέει να σταματήσει και είναι σκέτη απόλαυση.
Επόμενος σταθμός το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Mozart (η είσοδος και εδώ περιλαμβάνει μαγνητοφωνημένη ξενάγηση). Μπορείς να δείς την κουζίνα, το δωμάτιο του και γενικά τους χώρους που μεγάλωσε.
Φεύγοντας λοιπόν από το GeburtHaus (όπως λέγεται) κατευθυνόμαστε προς την rezidenzplatzόπου ενώνεται με την Mozartplatzκαι την Domplatz. Μεγάλη πλατεία με φόντο το κάστρο, είχε ωραία κτήρια με ωραίους φωτισμούς, ένα στημένο παγοδρόμιο στη Mozart platz και άμαξες να κάνεις την βόλτα σου αν θες. Επίσης πολύ όμορφος εξωτερικά ο καθεδρικός ναός στον οποίο δεν μπήκαμε.. Η φωτογραφική έχει πάρει φωτιά και τα χέρια κοντεύουν να κοπούν από το κρύο και το χιόνι.
To κάστρο όπως φαίνεται απ' την πλατεία...
Η ώρα έχει πάει 15:30 και το κάστρο μας περιμένει.. Επιλέγουμε ανάβαση με το τελεφερίκ που συμπεριλαμβάνεται στη κάρτα αλλά και λόγο καιρού. Η αφετηρία του τελεφερίκ βρίσκεται πίσω από τον καθεδρικό ναό.. Αρχίζει η ανάβαση λοιπόν και σε λίγα δευτερόλεπτα βρισκόμαστε επάνω.
Η κατάσταση έχει αγριέψει ο πολύ δυνατός αέρας σε συνδυασμό με το χιόνι, αν και λιγοστό πλέον, δεν μας επιτρέπει να βγάλουμε πολλές φωτογραφίες (όχι ότι φαινόταν και πολλά).
Έχει αρχίσει να σουρουπώνει η ώρα έχει πάει 4:30 και είμαστε με το πρωινό από το καφέ Bazarοπότε αποφασίζουμε να καθίσουμε στο εστιατόριο που έχει στο κάστρο. Το εστιατόριο λεγόταν Panorama (καθώς είχε πολύ ωραία θέα της πόλης, την οποία βέβαια δεν βλέπαμε καθώς η χιονόπτωση μετά από ένα μικρό διάλειμμα συνέχιζε έντονα).
Αφού λοιπόν φάγαμε, ξεκουραστήκαμε και ζεσταθήκαμε ήρθε η ώρα της αναχώρησης.. Το χιόνι συνεχίζει με αμείωτη ένταση και το κρύο είναι πολύ αλλά εμείς συνεχίζουμε.. Κατά την επιστροφή μας στο ξενοδοχείο λοιπόν βγάλαμε πολλές φωτογραφίες στο χιονισμένο και φωταγωγημένο Σάλζμπουργκ (στις πλατείες, στην γέφυρα με τις κλειδαριές, στο παραποτάμιο δρόμο).
Βγαίνοντας απ΄το κάστρο..
Το Σάλζμπουργκ πανέμορφο και πραγματικά πρέπει να το επισκεφτείτε όσοι βρεθείτε κατά εκεί. Αφού λοιπόν φορτωνόμαστε τις βαλίτσες ξεκινάμε με τα πόδια για τον σταθμό καθώς οι προσπάθειες για ταξί αποβήκαν άκαρπες και η ώρα μας πίεζε. Τι το θέλαμε; Το χιόνι που είχε μαζευτεί έκανε την μεταφορά της βαλίτσας πάρα πολύ δύσκολη (μεγαλύτερη ταλαιπωρία και κούραση δεν έχω νιώσει). Μετά πολλών κόπων και βασάνων φτάνουμε στον σταθμό και επιβιβαζόμαστε στο τρένο, όμως η ταλαιπωρία δεν είχε τελειώσει. Το τρένο έχει καθυστέρηση για κανένα τέταρτο αλλά κάποια στιγμή ξεκινάει.. Μετά από καμιά ώρα περίπου σταματάει στο Rosenheim και βγάζει μια ανακοίνωση στα Γερμανικά. Κοιτιόμαστε μεταξύ μας με απορία χωρίς να καταλαβαίνουμε λέξη και περιμένουμε υπομονετικά. Κι άλλοι τουρίστες τριγύρω μας δείχνουν την ίδια απορία όσπου μετά από λίγο έρχεται ένας υπάλληλος και μας λέει ότι τρένο θα συνεχίσει μόνο με τα πρώτα 3-4 βαγόνια και θα πρέπει να αλλάξουμε βαγόνι. Ντυνόμαστε γρήγορα αρπάζουμε τις βαλίτσες και ρωτάμε αν έχουμε χρόνο, η απάντηση του υπαλλήλου: ναι έχετε χρόνο αλλά έχετε αργήσει (βγάλε άκρη), τρέχουμε λοιπόν στην έξοδο βγαίνουμε έξω και βλέπουμε το τρένο να αναχωρεί. Άλλη μια ατυχία μας χτυπά την πόρτα (τζάμπα η ταλαιπωρία για να προλάβουμε το τρένο). Οπλιζόμαστε υπομονή λοιπόν (καθώς συμβαίνουν αυτά) και περιμένουμε υπομονετικά το επόμενο που έρχεται σε μία ώρα περίπου..
Εκεί που μας παράτησε το τρένο...
Επίσης στην πλατεία βρίσκεται η Mariensäule είναι μια στήλη που ανεγέρθηκε το 1638 για να γιορτάσουν το τέλος της Σουηδικής κατοχής, την στήλη συμπληρώνει το χρυσό άγαλμα της Παναγίας..
Πίσω ακριβώς από την στήλη βρίσκεται το παλιό δημαρχείο (το καινούργιο είναι πολύ πιο ωραίο...)
Τελειώνοντας λοιπόν με τις φωτογραφίες και με την ώρα περασμένη(01:00) καθόμαστε να φάμε στο burger king που βρίσκεται πίσω από το παλιό δημαρχείο (αυτό βρήκαμε σε αυτό κάτσαμε).. Έτσι λοιπόν ήρθε η ώρα της ξεκούρασης αφού ήταν πραγματικά μια αρκετά γεμάτη μέρα και με αρκετά απρόοπτα.. Η πρώτη εντύπωση του Μονάχου; Πανέμορφο...
