marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 414
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο][I
- Κεφάλαιο 3ο][I][IMG]http://www.travelstories.gr/photo/data/4/wien00001.jpg[/IMG
- Κεφάλαιο 4ο][I
- Κεφάλαιο 5ο][I]Την Κυριακή, είπαμε να ξανακάνουμε ένα πέρασμα πάλι από τα αξιοθέατα ώστε να μην μας ξεφύγει κάποιο! Έτσι, με εκκίνηση έξω από την [URL="http://en.wikipedia.org/wiki/Karlskirche"]Karlchirhe[/URL] (από τα ωραιότερα αξιοθέατα κατά τη γνώμη μου και δεν είχαμε βγάλει και φωτογραφίες υπό το φως της ημέρας. Η είσοδος έχει 4 Ευρώ), περάσαμε από το υπέροχο λευκόχρυσο [URL="http://en.wikipedia.org/wiki/Vienna_Secession"]κτίριο της Απόσχισης[/URL] ή των Αυστριακών Καλλιτεχνών (επιτέλους κάτι διαφορετικό), από μουσεία και παλάτια, ξεκουραστήκαμε στον Βοτανικό κήπο, ξαναφωτογραφίσαμε την [URL="http://en.wikipedia.org/wiki/Vienna_State_Opera"]Όπερα[/URL
Το ξενοδοχείο ήταν εκτός κέντρου και μάλιστα πολύ μακριά από τα περισσότερα αξιοθέατα στη Βιέννη. Το διαπιστώσαμε την πρώτη ημέρα που αποφασίσαμε να πάμε ως την πλατεία Stefansplatz με τα πόδια. Μετά από 45 λεπτά σχετικά γρήγορο ποδαρόδρομο επειδή κρυώναμε, αποφάσισα να δω που βρισκόμαστε γιατί δεν υπήρχε τίποτα που να δείχνει ότι πλησιάζαμε στο Κέντρο και έπαθα την πλάκα μου! Περπατούσαμε ακόμα στην οδό από όπου ξεκινήσαμε!!! Το είχα διαβάσει, βέβαια, ότι τα οικοδομικά τετράγωνα εκτός κέντρου, στη Βιέννη, είναι μεγάλα αλλά για άλλη μια φορά δεν είχα δώσει πολύ μεγάλη βάση! Δεν πειράζει, το πάθημα γίνεται μάθημα και τις επόμενες ημέρες κάναμε τη διαδρομή ξενοδοχείο- κέντρο μόνο με το μετρό!
Για το ξενοδοχείο κατεβήκαμε στη στάση "Keplerplatz" και λίγα βήματα πιο μετά πέσαμε πάνω σε... πατατοπόλεμο!!! Δεκάδες άνδρες των αυστριακών ΜΑΤ προσπαθούσαν να προστατευτούν από τις πατάτες που δέχονταν, άγνωστο σε εμάς από ποιους! Ένας αστυνόμος μας έλεγε κάτι στα Γερμανικά και κούναγε τα χέρια να κάνουμε πίσω, λες και υπήρχε περίπτωση να προχωρήσουμε!!! Βρισκόμασταν σε έναν πεζόδρομο γεμάτο εμπορικά μαγαζιά, fast foods, καφέ, αστυνομικούς, διαδηλωτές (???) και πατάτες! Ε, ποτέ δεν περίμενα ότι θα αντίκριζα κάτι τέτοιο στη Βιέννη! Άσε που μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι στη Βιέννη δεν γίνονται καν συγκεντρώσεις- διαδηλώσεις!
Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση, τα κορίτσια το ρίξανε στην πλάκα κάνοντας σχόλια σχετικά με τις πατάτες και το υψηλό επίπεδο ζωής της Βιέννης, όσο προσπαθούσα να εντοπίσω στο χάρτη την οδό που βρισκόταν το ξενοδοχείο ενώ απέφευγα να σκεφθώ την πιθανότητα να μην μπορούμε να φτάσουμε στο ξενοδοχείο!
Ευτυχώς, δεν είχα προσανατολιστεί σωστά και το ξενοδοχείο ήταν από την αντίθετη κατεύθυνση των επεισοδίων! Η καρδιά μου επέστρεψε στη θέση της και τάχιστα προς τα πίσω για να φτάσουμε στο Meininger Hotel & Hostel που είναι μόλις ένα τετράγωνο μακριά από τον πεζόδρομο της Favoritenstrasse και το μετρό, αρκεί να βγείτε όχι στην έξοδο για την εκκλησία (Keplerplatz) αλλά στην ακριβώς απέναντι στην Raaber- Bahn- Gasse.
Το Meininger Hotel (MEININGER City Hostels & Hotels) ανήκει στη νέα γενιά Hostels και πραγματικά απέχει πολύ από τα hostels που έχω μείνει στο παρελθόν. Πολύ καθαρό τόσο στους κοινόχρηστους χώρους όσο και στα δωμάτια είναι εξοπλισμένο εξ' ολοκλήρου από τα ΙΚΕΑ. Αντικρίζεις τη ρεσεψιόν και νομίζεις ότι μπήκες στο ΙΚΕΑ για ψώνια! "Πρέπει να πληρώσετε προκαταβολικά", μου λέει η μελαψή νεαρή κυρία στη ρεσεψιόν. "Δεν υπάρχει περίπτωση...", της απαντώ, "αν δεν δω το δωμάτιο!", "Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορείτε ν' ακυρώσετε", μου απαντάει και αρχίζει ένας μακρύς διάλογος μέχρι να καταφέρουμε να βρούμε μια λύση!
Τελικά, η αδερφή μου πήγε είδε το δωμάτιο, έκρινε ότι δεν είχαν ψωνίσει κάπου αλλού εκτός από τα ΙΚΕΑ, ότι έχει καθαρά μπάνια (το ντους ήταν ξεχωριστά από τον νιπτήρα και την τουαλέτα, κάτι που βολεύει αφάνταστα ειδικά το πρωί), πλήρωσα και ανεβήκαμε πάνω.
Πραγματικά, το δωμάτιο ήταν ακριβώς όπως στις φώτο που είχα δει στο διαδίκτυο. Μπορούσε να φιλοξενήσει έως 6 άτομα και ήταν αρκετά ευρύχωρο. Όπως σε όλα τα Hostels, δεν είχε πετσέτες στο μπάνιο αλλά έτσι κι αλλιώς εμείς κουβαλάμε πάντα τις δικές μας οπότε δεν μας απασχόλησε ιδιαίτερα αυτό το θέμα. Πετσέτες πάντως, μπορεί να ζητήσει κάποιος από τη ρεσεψιόν έναντι του αντιτίμου των 5 Ευρώ. Οφείλω να ομολογήσω ότι το Hostel μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Είχαν περάσει πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που έμεινα σε κάποιο και φαίνεται ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο φυσικά. Στα πρότυπα ξενοδοχείου 3 αστέρων, τις πόρτες ν' ανοίγουν με μαγνητικές κάρτες, τις καθαρίστριες να περνούν και να φτιάχνουν τα δωμάτια κάθε ημέρα (χωρίς όμως να μπαίνουν στον κόπο να κάνουν και ένα σκούπισμα) και τις τιμές να διατηρούνται χαμηλά είναι πολύ καλά για όσους είναι αρκετά άτομα, αναζητούν φθηνές λύσεις διαμονής σε μια πόλη και δεν έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις. Και οι ηλικίες που διαμένουν ποικίλουν. Από δεκαεπτάχρονα που κάνουν διακοπές με τους φίλους τους μέχρι οικογένειες με τα παιδιά τους και παρέες κάποιας ηλικίας. Σε τέτοια Hostels πάντως ξαναμένω ευχαρίστως! Για 4 άτομα η τιμή ήταν 98 Ευρώ/ βραδιά αλλά σε μια περίοδο που τα ξενοδοχεία της Βιέννης είχαν ιδιαίτερα ανεβασμένες τιμές λόγω ενός συνεδρίου που ελάμβανε μέρος στην πόλη. Εξυπηρετείται από τη γραμμή U1 του μετρό (κατεύθυνση Reumannplatz) και στη γωνία προς την είσοδο στο μετρό (είσοδος Raaber- Bahn- Gasse) υπάρχει ένας φούρνος με καταπληκτικά ψωμιά και κρουασάν που καθημερινά τον τιμούσαμε δεόντως!
Και λίγα λόγια για την Favoritenstrasse στην οποία πέρασα αρκετές ώρες τα πρωϊνά, όσο περίμενα να ετοιμαστούν τα κορίτσια. Μια τεράστια σε μήκος οδός που η αρχή της εντοπίζεται κοντά στο ιστορικό κέντρο και τελειώνει στην πλατεία Reumanplatz. Τα 2/3 είναι δρόμος και το 1/3 πεζόδρομος με εμπορικά μαγαζιά. Το πεζοδρομημένο της τμήμα δεν έχει καμιά σχέση με τον τουρισμό και έτσι ήταν ζωντανό μόνο όσο ήταν ανοιχτά τα καταστήματα. Όταν έκλειναν κυκλοφορούσαν ελάχιστοι παρόλο που υπήρχαν αρκετά fast foods και καφετέριες. Υπήρχαν τα πάντα εδώ αλλά οι προσόψεις και γενικά η όλη αύρα που απέπνεαν τα μαγαζιά ήταν κατώτερη από αυτή στη MariahilferStrasse και στο ιστορικό κέντρο. Κάπου ανάμεσα στην εκκλησία Keplerkirche και Reumanplatz υπήρχε και ένα είδος λαϊκής αγοράς στην οποία πωλούνταν όμως μόνο τρόφιμα. Δίπλα στην αγορά είχε στηθεί η προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων για τις Ευρωεκλογές.[/I]
Για το ξενοδοχείο κατεβήκαμε στη στάση "Keplerplatz" και λίγα βήματα πιο μετά πέσαμε πάνω σε... πατατοπόλεμο!!! Δεκάδες άνδρες των αυστριακών ΜΑΤ προσπαθούσαν να προστατευτούν από τις πατάτες που δέχονταν, άγνωστο σε εμάς από ποιους! Ένας αστυνόμος μας έλεγε κάτι στα Γερμανικά και κούναγε τα χέρια να κάνουμε πίσω, λες και υπήρχε περίπτωση να προχωρήσουμε!!! Βρισκόμασταν σε έναν πεζόδρομο γεμάτο εμπορικά μαγαζιά, fast foods, καφέ, αστυνομικούς, διαδηλωτές (???) και πατάτες! Ε, ποτέ δεν περίμενα ότι θα αντίκριζα κάτι τέτοιο στη Βιέννη! Άσε που μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι στη Βιέννη δεν γίνονται καν συγκεντρώσεις- διαδηλώσεις!
Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση, τα κορίτσια το ρίξανε στην πλάκα κάνοντας σχόλια σχετικά με τις πατάτες και το υψηλό επίπεδο ζωής της Βιέννης, όσο προσπαθούσα να εντοπίσω στο χάρτη την οδό που βρισκόταν το ξενοδοχείο ενώ απέφευγα να σκεφθώ την πιθανότητα να μην μπορούμε να φτάσουμε στο ξενοδοχείο!
Ευτυχώς, δεν είχα προσανατολιστεί σωστά και το ξενοδοχείο ήταν από την αντίθετη κατεύθυνση των επεισοδίων! Η καρδιά μου επέστρεψε στη θέση της και τάχιστα προς τα πίσω για να φτάσουμε στο Meininger Hotel & Hostel που είναι μόλις ένα τετράγωνο μακριά από τον πεζόδρομο της Favoritenstrasse και το μετρό, αρκεί να βγείτε όχι στην έξοδο για την εκκλησία (Keplerplatz) αλλά στην ακριβώς απέναντι στην Raaber- Bahn- Gasse.
Το Meininger Hotel (MEININGER City Hostels & Hotels) ανήκει στη νέα γενιά Hostels και πραγματικά απέχει πολύ από τα hostels που έχω μείνει στο παρελθόν. Πολύ καθαρό τόσο στους κοινόχρηστους χώρους όσο και στα δωμάτια είναι εξοπλισμένο εξ' ολοκλήρου από τα ΙΚΕΑ. Αντικρίζεις τη ρεσεψιόν και νομίζεις ότι μπήκες στο ΙΚΕΑ για ψώνια! "Πρέπει να πληρώσετε προκαταβολικά", μου λέει η μελαψή νεαρή κυρία στη ρεσεψιόν. "Δεν υπάρχει περίπτωση...", της απαντώ, "αν δεν δω το δωμάτιο!", "Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορείτε ν' ακυρώσετε", μου απαντάει και αρχίζει ένας μακρύς διάλογος μέχρι να καταφέρουμε να βρούμε μια λύση!
Τελικά, η αδερφή μου πήγε είδε το δωμάτιο, έκρινε ότι δεν είχαν ψωνίσει κάπου αλλού εκτός από τα ΙΚΕΑ, ότι έχει καθαρά μπάνια (το ντους ήταν ξεχωριστά από τον νιπτήρα και την τουαλέτα, κάτι που βολεύει αφάνταστα ειδικά το πρωί), πλήρωσα και ανεβήκαμε πάνω.
Πραγματικά, το δωμάτιο ήταν ακριβώς όπως στις φώτο που είχα δει στο διαδίκτυο. Μπορούσε να φιλοξενήσει έως 6 άτομα και ήταν αρκετά ευρύχωρο. Όπως σε όλα τα Hostels, δεν είχε πετσέτες στο μπάνιο αλλά έτσι κι αλλιώς εμείς κουβαλάμε πάντα τις δικές μας οπότε δεν μας απασχόλησε ιδιαίτερα αυτό το θέμα. Πετσέτες πάντως, μπορεί να ζητήσει κάποιος από τη ρεσεψιόν έναντι του αντιτίμου των 5 Ευρώ. Οφείλω να ομολογήσω ότι το Hostel μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Είχαν περάσει πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που έμεινα σε κάποιο και φαίνεται ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο φυσικά. Στα πρότυπα ξενοδοχείου 3 αστέρων, τις πόρτες ν' ανοίγουν με μαγνητικές κάρτες, τις καθαρίστριες να περνούν και να φτιάχνουν τα δωμάτια κάθε ημέρα (χωρίς όμως να μπαίνουν στον κόπο να κάνουν και ένα σκούπισμα) και τις τιμές να διατηρούνται χαμηλά είναι πολύ καλά για όσους είναι αρκετά άτομα, αναζητούν φθηνές λύσεις διαμονής σε μια πόλη και δεν έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις. Και οι ηλικίες που διαμένουν ποικίλουν. Από δεκαεπτάχρονα που κάνουν διακοπές με τους φίλους τους μέχρι οικογένειες με τα παιδιά τους και παρέες κάποιας ηλικίας. Σε τέτοια Hostels πάντως ξαναμένω ευχαρίστως! Για 4 άτομα η τιμή ήταν 98 Ευρώ/ βραδιά αλλά σε μια περίοδο που τα ξενοδοχεία της Βιέννης είχαν ιδιαίτερα ανεβασμένες τιμές λόγω ενός συνεδρίου που ελάμβανε μέρος στην πόλη. Εξυπηρετείται από τη γραμμή U1 του μετρό (κατεύθυνση Reumannplatz) και στη γωνία προς την είσοδο στο μετρό (είσοδος Raaber- Bahn- Gasse) υπάρχει ένας φούρνος με καταπληκτικά ψωμιά και κρουασάν που καθημερινά τον τιμούσαμε δεόντως!
Και λίγα λόγια για την Favoritenstrasse στην οποία πέρασα αρκετές ώρες τα πρωϊνά, όσο περίμενα να ετοιμαστούν τα κορίτσια. Μια τεράστια σε μήκος οδός που η αρχή της εντοπίζεται κοντά στο ιστορικό κέντρο και τελειώνει στην πλατεία Reumanplatz. Τα 2/3 είναι δρόμος και το 1/3 πεζόδρομος με εμπορικά μαγαζιά. Το πεζοδρομημένο της τμήμα δεν έχει καμιά σχέση με τον τουρισμό και έτσι ήταν ζωντανό μόνο όσο ήταν ανοιχτά τα καταστήματα. Όταν έκλειναν κυκλοφορούσαν ελάχιστοι παρόλο που υπήρχαν αρκετά fast foods και καφετέριες. Υπήρχαν τα πάντα εδώ αλλά οι προσόψεις και γενικά η όλη αύρα που απέπνεαν τα μαγαζιά ήταν κατώτερη από αυτή στη MariahilferStrasse και στο ιστορικό κέντρο. Κάπου ανάμεσα στην εκκλησία Keplerkirche και Reumanplatz υπήρχε και ένα είδος λαϊκής αγοράς στην οποία πωλούνταν όμως μόνο τρόφιμα. Δίπλα στην αγορά είχε στηθεί η προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων για τις Ευρωεκλογές.[/I]
