Αυστρία Βιέννη για Σοκολάτα Βιενουά!

[marydim]

Η Βιέννη είναι μικρή πόλη και αν έχει κάποιος στη διάθεσή του τρεις ημέρες μπορεί να δει τα βασικότερα αξιοθέατα χωρίς να τρέχει. Μέσα σε μια ημέρα είδαμε πάμπολλα παλάτια, σπίτια ευγενών, εκκλησίες, πάρκα, μουσεία, κάναμε το γύρο του Ring με τα πόδια, ήπιαμε έναν ατελείωτο καφέ στην πεζοδρομημένη Graben με θέα τη στήλη της Πανώλης (Yoyo λεγόταν το καφέ όπου ήταν ένα υψηλού επιπέδου κινέζικο εστιατόριο ένα τετράγωνο πιο μακριά από το πεζόδρομο της Graben. Πηγαίνοντας προς αυτό για να χρησιμοποιήσετε την τουαλέτα μην χάσετε την ευκαιρία να δείτε το εσωτερικό της εκκλησίας του Αγίου Πέτρου. Σαν παλάτι είναι!), ρίξαμε ματιές στα μαγαζιά της Mariahilferstrasse, παρακολουθήσαμε υπαίθριες συναυλίες και καταλήξαμε να ξανακάνουμε βόλτες γύρω από την Όπερα και το Παλάτι ψάχνοντας κάπου να φάμε.

Τελικά, καταλήξαμε σε μια μπυραρία που βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο γνωστό cafe Havelka. Ευτυχώς, πήγαμε κατά τις 10 ώρα Βιέννης και προλάβαμε να φάμε γιατί στις 10:30 η κουζίνα σταμάτησε το μαγείρεμα. Ο κατάλογος ήταν μόνο στα Γερμανικά αλλά ευτυχώς μπορούσα ν' αναγνωρίσω τη λέξη Σνίτσελ οπότε τα υπόλοιπα δεν μας ενδιέφεραν! Σνίτσελ και μπύρα με το κιλό! Το φαγητό πάντως ήταν πολύ καλύτερο απ' ότι περιμέναμε και το σνίτσελ συνοδευόταν από κάτι σαν σαλάτα τουρσί το οποίο εκτός το ότι μας άρεσε πάρα πολύ ήταν και πιο ελαφρύ από τις τηγανητές πατάτες που υποθέταμε ότι θα συμπλήρωναν το πιάτο. Γενικά όλες τις ημέρες που φάγαμε σνίτσελ, το συνοδευτικό του δεν ήταν ποτέ πατάτες τηγανητές. 11 Ευρώ το άτομο πληρώσαμε για το σνίτσελ και μια μισόλιτρη μπύρα, και κατά τις 11 και κάτι μας έδιωξαν γιατί το μαγαζί έκλεισε! Και έτσι προλάβαμε να κάνουμε μια βόλτα στην Stephanplatz και να φάμε παγωτό πριν πάρουμε το μετρό για το ξενοδοχείο.

Την επόμενη ημέρα πήγαμε στο Σονμπουρν με το μετρό, στο εξοχικό δηλαδή παλάτι των βασιλέων, για να δούμε τους κήπους, αλλά μια ξαφνική βροχούλα μας χάλασε το πρόγραμμα. Καλύτερα γιατί τα εισιτήρια ήταν πανάκριβα και είχαμε ήδη χορτάσει από κήπους!

Το Σόνμπουρν ενώνεται με το ιστορικό κέντρο μέσω της Mariahilferstrasse, ένας μακρύς δρόμος περίπου 4 χιλιομέτρων. Αποφασίσαμε να διασχίσουμε την ίδια διαδρομή που χρόνια πριν έκανε η Μαρία Θηρεσία για να φτάσει από το χειμερινό παλάτι στο θερινό της. Επειδή, όμως, άμαξες δεν είχαμε στην διάθεσή μας, το κόψαμε με τα πόδια. Καταφέραμε να διανύσουμε όλη τη MariahilferStrasse, πήραμε μια γεύση από Βιεννέζικα προάστια (λες και δεν μας έφτανε η περιοχή που μέναμε!) αλλά δεν θα το ξαναέκανα γιατί τα 2/3 (για να μην πω τα 3/4) της διαδρομή δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο και δεν θα χάσει κάποιος αν δεν τη δει! Ευτυχώς κάπου προς το τέλος ξεκίνησαν τα εμπορικά της MariahilferStrasse και σταμάτησαν τα κορίτσια να γκρινιάζουν που τις ανάγκασα να περπατήσουν χωρίς λόγο. Μην κάνετε το λάθος, λοιπόν, να την περπατήσετε και αν δεν θέλετε να επιστρέψετε στο κέντρο με το μετρό, πάρτε το τραμ που ξεκινάει από την αρχή της MariahilferStrasse και φτάνει μέχρι εκεί που ξεκινούν τα εμπορικά. Η χειρότερη συνέπεια πάντως του ποδαρόδρομου ήταν να κουραστούμε και να μην μπούμε σε ούτε ένα κατάστημα! Ευτυχώς, δηλαδή που είχαμε πάει και την προηγούμενη ημέρα εκεί!

Καφέ και γλυκό ήταν απαραίτητα για να επανέλθει η γλυκόζη σε φυσιολογικά επίπεδα και αφού περάσαμε πάλι από παλάτια, κήπους, μουσεία και την Όπερα (από την Όπερα περνούσαμε κάθε λίγο και λιγάκι γιατί θέλαμε να την δούμε από όλες τις γωνίες!!!), καθίσαμε στο πεζόδρομο της Kolhmarkt, στα τραπεζάκια του ζαχαροπλαστείου Demel για να πιούμε καφέ με θέα το παλάτι του Χόφμπουρν και δοκιμάζοντας γλυκά, πολλά γλυκά![/I]

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[XRISTOS71]

ΜΙΑ βΙΕΝΝΗ .......απο την marydim γνωστή για τις περιεκτικότατες αφηγήσεις τις !!!!!

τα γλυκά του demel και τα λουκάνικα με τυρί από τις καντίνες
είναι αξεπέραστα

 

[ΕΡΣΗ]

Αν μου το επιτρεψει η Sky Europe τον Οκτωβρη θα παω στη Βιεννη, οποτε οτι γραφεις με ενδιαφερει ιδιαιτερα. Ευχαριστω!

 

[dik-7]

Τι μου θύμισες τώρα; Σνίτσελ στην υπέροχη Βιέννη. Αναμένουμε τη συνέχεια.

 

[varioAthens]

Όπως και για το Μιλάνο έτσι για τη Βιέννη, κατατοπιστικόταταη...

 

[marydim]

Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ!
Πάω να κάνω το μπανάκι μου και επιστρέφω το απόγευμα για το δεύτερο μέρος.

 

[axinos]

Αχ, ωραια μας τα λες! Τρελαινομαι για περιγραφες φαγητων! Εχει και ενα ωραιο κινεζικο διοροφο κοντα στον καθεδρικο του αγιου Στεφανου. Τωρα θα μου πεις κινεζικο στη Βιεννη? Ειναι απο τα καλυτερα που εχω φαει παντως!

 

[marydim]

Αχ, ωραια μας τα λες! Τρελαινομαι για περιγραφες φαγητων! Εχει και ενα ωραιο κινεζικο διοροφο κοντα στον καθεδρικο του αγιου Στεφανου. Τωρα θα μου πεις κινεζικο στη Βιεννη? Ειναι απο τα καλυτερα που εχω φαει παντως!

Εμείς ήπιαμε καφέ σε κινέζικο!!! Εντελώς τυχαία, βέβαια, καθώς είχε τραπεζάκια επί του πεζόδρομου της Graben. Το συγκεκριμένο κινέζικο πάντως συμβάδιζε με την ατμόσφαιρα της Βιέννης καθώς ήταν πολύ κυριλάτο.
Αναρωτιέμαι αν λέμε για το ίδιο.

 

[axinos]

Ειναι πηγαινοντας στο Dom στο αριστερο σου χερι και εχει και οροφο με μπαλκονακι.

 

[marydim]

Ειναι πηγαινοντας στο Dom στο αριστερο σου χερι και εχει και οροφο με μπαλκονακι.

Κοντά στην Peterkirche?
Νομίζω ότι λεγόταν κάτι σε Yoyo!

 

[CakeNet]

Υπέροχη και περιεκτική για άλλη μια φορά στην ξενάγησή σου Marydim...περιμένουμε την συνέχεια!

 

[marydim]

Το ξενοδοχείο ήταν εκτός κέντρου και μάλιστα πολύ μακριά από τα περισσότερα αξιοθέατα στη Βιέννη. Το διαπιστώσαμε την πρώτη ημέρα που αποφασίσαμε να πάμε ως την πλατεία Stefansplatz με τα πόδια. Μετά από 45 λεπτά σχετικά γρήγορο ποδαρόδρομο επειδή κρυώναμε, αποφάσισα να δω που βρισκόμαστε γιατί δεν υπήρχε τίποτα που να δείχνει ότι πλησιάζαμε στο Κέντρο και έπαθα την πλάκα μου! Περπατούσαμε ακόμα στην οδό από όπου ξεκινήσαμε!!! Το είχα διαβάσει, βέβαια, ότι τα οικοδομικά τετράγωνα εκτός κέντρου, στη Βιέννη, είναι μεγάλα αλλά για άλλη μια φορά δεν είχα δώσει πολύ μεγάλη βάση! Δεν πειράζει, το πάθημα γίνεται μάθημα και τις επόμενες ημέρες κάναμε τη διαδρομή ξενοδοχείο- κέντρο μόνο με το μετρό!

Για το ξενοδοχείο κατεβήκαμε στη στάση "Keplerplatz" και λίγα βήματα πιο μετά πέσαμε πάνω σε... πατατοπόλεμο!!! Δεκάδες άνδρες των αυστριακών ΜΑΤ προσπαθούσαν να προστατευτούν από τις πατάτες που δέχονταν, άγνωστο σε εμάς από ποιους! Ένας αστυνόμος μας έλεγε κάτι στα Γερμανικά και κούναγε τα χέρια να κάνουμε πίσω, λες και υπήρχε περίπτωση να προχωρήσουμε!!! Βρισκόμασταν σε έναν πεζόδρομο γεμάτο εμπορικά μαγαζιά, fast foods, καφέ, αστυνομικούς, διαδηλωτές (???) και πατάτες! Ε, ποτέ δεν περίμενα ότι θα αντίκριζα κάτι τέτοιο στη Βιέννη! Άσε που μου είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι στη Βιέννη δεν γίνονται καν συγκεντρώσεις- διαδηλώσεις!

Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση, τα κορίτσια το ρίξανε στην πλάκα κάνοντας σχόλια σχετικά με τις πατάτες και το υψηλό επίπεδο ζωής της Βιέννης, όσο προσπαθούσα να εντοπίσω στο χάρτη την οδό που βρισκόταν το ξενοδοχείο ενώ απέφευγα να σκεφθώ την πιθανότητα να μην μπορούμε να φτάσουμε στο ξενοδοχείο!

Ευτυχώς, δεν είχα προσανατολιστεί σωστά και το ξενοδοχείο ήταν από την αντίθετη κατεύθυνση των επεισοδίων! Η καρδιά μου επέστρεψε στη θέση της και τάχιστα προς τα πίσω για να φτάσουμε στο Meininger Hotel & Hostel που είναι μόλις ένα τετράγωνο μακριά από τον πεζόδρομο της Favoritenstrasse και το μετρό, αρκεί να βγείτε όχι στην έξοδο για την εκκλησία (Keplerplatz) αλλά στην ακριβώς απέναντι στην Raaber- Bahn- Gasse.

Το Meininger Hotel (http://www.meininger-hotels.com/en/meininger-hostels/hostel-hotel/home/www.meininger-hotels.com) ανήκει στη νέα γενιά Hostels και πραγματικά απέχει πολύ από τα hostels που έχω μείνει στο παρελθόν. Πολύ καθαρό τόσο στους κοινόχρηστους χώρους όσο και στα δωμάτια είναι εξοπλισμένο εξ' ολοκλήρου από τα ΙΚΕΑ. Αντικρίζεις τη ρεσεψιόν και νομίζεις ότι μπήκες στο ΙΚΕΑ για ψώνια! "Πρέπει να πληρώσετε προκαταβολικά", μου λέει η μελαψή νεαρή κυρία στη ρεσεψιόν. "Δεν υπάρχει περίπτωση...", της απαντώ, "αν δεν δω το δωμάτιο!", "Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορείτε ν' ακυρώσετε", μου απαντάει και αρχίζει ένας μακρύς διάλογος μέχρι να καταφέρουμε να βρούμε μια λύση!

Τελικά, η αδερφή μου πήγε είδε το δωμάτιο, έκρινε ότι δεν είχαν ψωνίσει κάπου αλλού εκτός από τα ΙΚΕΑ, ότι έχει καθαρά μπάνια (το ντους ήταν ξεχωριστά από τον νιπτήρα και την τουαλέτα, κάτι που βολεύει αφάνταστα ειδικά το πρωί), πλήρωσα και ανεβήκαμε πάνω.

Πραγματικά, το δωμάτιο ήταν ακριβώς όπως στις φώτο που είχα δει στο διαδίκτυο. Μπορούσε να φιλοξενήσει έως 6 άτομα και ήταν αρκετά ευρύχωρο. Όπως σε όλα τα Hostels, δεν είχε πετσέτες στο μπάνιο αλλά έτσι κι αλλιώς εμείς κουβαλάμε πάντα τις δικές μας οπότε δεν μας απασχόλησε ιδιαίτερα αυτό το θέμα. Πετσέτες πάντως, μπορεί να ζητήσει κάποιος από τη ρεσεψιόν έναντι του αντιτίμου των 5 Ευρώ. Οφείλω να ομολογήσω ότι το Hostel μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Είχαν περάσει πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που έμεινα σε κάποιο και φαίνεται ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο φυσικά. Στα πρότυπα ξενοδοχείου 3 αστέρων, τις πόρτες ν' ανοίγουν με μαγνητικές κάρτες, τις καθαρίστριες να περνούν και να φτιάχνουν τα δωμάτια κάθε ημέρα (χωρίς όμως να μπαίνουν στον κόπο να κάνουν και ένα σκούπισμα) και τις τιμές να διατηρούνται χαμηλά είναι πολύ καλά για όσους είναι αρκετά άτομα, αναζητούν φθηνές λύσεις διαμονής σε μια πόλη και δεν έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις. Και οι ηλικίες που διαμένουν ποικίλουν. Από δεκαεπτάχρονα που κάνουν διακοπές με τους φίλους τους μέχρι οικογένειες με τα παιδιά τους και παρέες κάποιας ηλικίας. Σε τέτοια Hostels πάντως ξαναμένω ευχαρίστως! Για 4 άτομα η τιμή ήταν 98 Ευρώ/ βραδιά αλλά σε μια περίοδο που τα ξενοδοχεία της Βιέννης είχαν ιδιαίτερα ανεβασμένες τιμές λόγω ενός συνεδρίου που ελάμβανε μέρος στην πόλη. Εξυπηρετείται από τη γραμμή U1 του μετρό (κατεύθυνση Reumannplatz) και στη γωνία προς την είσοδο στο μετρό (είσοδος Raaber- Bahn- Gasse) υπάρχει ένας φούρνος με καταπληκτικά ψωμιά και κρουασάν που καθημερινά τον τιμούσαμε δεόντως!

​

Και λίγα λόγια για την Favoritenstrasse στην οποία πέρασα αρκετές ώρες τα πρωϊνά, όσο περίμενα να ετοιμαστούν τα κορίτσια. Μια τεράστια σε μήκος οδός που η αρχή της εντοπίζεται κοντά στο ιστορικό κέντρο και τελειώνει στην πλατεία Reumanplatz. Τα 2/3 είναι δρόμος και το 1/3 πεζόδρομος με εμπορικά μαγαζιά. Το πεζοδρομημένο της τμήμα δεν έχει καμιά σχέση με τον τουρισμό και έτσι ήταν ζωντανό μόνο όσο ήταν ανοιχτά τα καταστήματα. Όταν έκλειναν κυκλοφορούσαν ελάχιστοι παρόλο που υπήρχαν αρκετά fast foods και καφετέριες. Υπήρχαν τα πάντα εδώ αλλά οι προσόψεις και γενικά η όλη αύρα που απέπνεαν τα μαγαζιά ήταν κατώτερη από αυτή στη MariahilferStrasse και στο ιστορικό κέντρο. Κάπου ανάμεσα στην εκκλησία Keplerkirche και Reumanplatz υπήρχε και ένα είδος λαϊκής αγοράς στην οποία πωλούνταν όμως μόνο τρόφιμα. Δίπλα στην αγορά είχε στηθεί η προεκλογική εκστρατεία των κομμάτων για τις Ευρωεκλογές.