alterego
Member
- Μηνύματα
- 52
- Likes
- 201
- Επόμενο Ταξίδι
- Ελβετία
Περιεχόμενα
Δεύτερη μέρα στη Βουδαπέστη και το πρωινό μας ξεκινάει διαφορετικά!!! Ύστερα από ένα γρήγορο καφεδάκι στο χέρι και "κρουασάν" κατευθυνθήκαμε προς το "Trap". Τι είναι το trap; Μία ώρα αγωνίας, εξερεύνησης και χρήσης του μυαλού στο 100% μέσα σε ένα δωμάτιο 3 επιπέδων στο οποίο ψάχνεις να βρεις την έξοδο... Το ανακαλύψαμε μέσω του trip advisor και ήταν σίγουρα κάτι διαφορετικό το οποίο θα προτείναμε ανεπιφύλακτα αφού το καταευχαριστηθήκαμε!!! Εδώ μπορείτε να βρείτε όποια πληροφορία θέλετε: http://www.trap.hu/
Αφού τελικά δεν καταφέραμε να δραπετεύσουμε και τελείωσε η ώρα μας, αποφασίσαμε να πάμε για ένα καφεδάκι στο πιο όμορφο καφέ του κόσμου, όπως το χαρακτήρισαν όταν κατασκευάστηκε... Ήπιαμε λοιπόν το ιδιαίτερο καφεδάκι μας (καφές melange με τσίλι!!!!) στο φημισμένο New York Cafe και θαυμάσαμε τον εσωτερικό διάκοσμο του κτιρίου! Απλά υπέροχο!!!
Το κτίριο εξωτερικά! (Είναι στο ίδιο κτίριο με το ξενοδοχείο Boscolo)
Το κτίριο εσωτερικά με μέρος από την είσοδο του ξενοδοχείου!
Στη συνέχεια το πρόγραμμα ήταν να πάμε στο City Park, ένα πάρκο ανατολικά στην Πλατεία των Ηρώων. Ωστόσο, έπρεπε να κάνουμε μία στάση στο σταθμό Keleti για να βγάλουμε τα εισιτήριά μας για Μπρατισλάβα.
Αφού βγάλαμε τα εισιτήρια, μετά από λίγο βρεθήκαμε στο πάρκο, το οποίο περπατήσαμε με κατεύθυνση προς την Πλατεία Ηρώων με σκοπό να δούμε το μνημείο για την επανάσταση Ούγγρων το 1956 (Memorial to the 1954 hungarian revolution), το οποίο οι Ούγγροι απεχθάνονται απ' ό,τι διαβάσαμε επειδή γι 'αυτούς οι κολώνες από χάλυβα μοιάζουν με την αγχόνη που χρησιμοποιήθηκε για να κρεμάσει εκατοντάδες μετά την επανάσταση - και καλά κάνουν και κατά τη δική μας άποψη, και το Timewheel, μία τεράστια κλεψύδρα σε σχήμα τροχού, η οποία αδειάζει στη διάρκεια ενός έτους και γυρίζει στην αρχή κάθε έτους με τη βοήθεια καλωδίων από χάλυβα.
Memorial
Timewheel
Βγάλαμε τις φωτογραφίες και κατευθυνθήκαμε προς την Πλατεία των Ηρώων. Εντύπωση μας έκανε η κοσμοσυρροή από οικογένειες με τα παγοπέδιλα στο χέρι και η ουρά που είχαν δημιουργήσει προκειμένου να μπουν στην παγωμένη λίμνη... Περάσαμε απέναντι στην πλατεία και μείναμε έκθαμβοι με τη φωτογραφική να παίρνει φωτιά!! Ήμασταν τυχεροί και πετύχαμε την καλύτερη ώρα για να φωτογραφίσει κάποιος την πλατεία μιας και εκείνη τη στιγμή σουρούπωνε και μέχρι να διασχίσουμε την πλατεία είχε φωταγωγηθεί πλήρως.
Μόλις άναψαν τα φώτα!!!
Στη συνέχεια κινηθήκαμε προς το Κάστρο Vajdahunyad πάνω από την πλατεία και την παγωμένη λίμνη. Λέγεται ότι από αυτό το κάστρο εμπνεύστηκε ο μύθος του Κόμη Δράκουλα όπως αναφέρεται και στο πλάνο του ταξιδιού μας που θα ανεβάσουμε στο τέλος της διήγησής μας. Το κάστρο ήταν πανέμορφο και συστήνουμε σε όποιον επιλέξει να το επισκεφτεί να επιλέξει τις απογευματινές ώρες, όταν σουρουπώνει, γιατί είναι πιο εντυπωσιακό και επιβλητικό λόγω του φωτισμού, συμπέρασμα στο οποίο καταλήξαμε αφού το επισκεφτήκαμε και την τελευταία μέρα για να το δούμε άλλη μια φορά με το φως της ημέρας.
Το άγαλμα του Bela, του ιππότη και ιδιοκτήτη του κάστρου.
...και του ανώνυμου υπηρέτη του...
Η ώρα όμως περνούσε κι εμείς είχαμε κλείσει εισιτήρια για να παρακολουθήσουμε όπερα, η οποία είναι τόσο φημισμένη σ' αυτές τις χώρες. Γρήγορα γρήγορα και πάντα με τα ποδαράκια μας γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, βάλαμε τα καλά μας και μέσα σε λίγα λεπτά, με τη βοήθεια του μετρό αυτή τη φορά, πήραμε τις θέσεις στην πανέμορφη και αριστοκρατική αίθουσα της Όπερας. Θεωρήσαμε καλύτερο να δούμε το κτίριο μέσα από την παρακολούθηση μιας παράστασης παρά μέσω μιας ξενάγησης.
Η ώρα έχει πάει δέκα και όπως μάλλον καταλάβατε, δεν έχουμε φάει ακόμα.. Επομένως, με την ολοκλήρωση της παράστασης και της χθεσινής άσχημης εμπειρίας, παρά τις συμβουλές πολλών να μη φάμε από το δρόμο στα διάφορα κιόσκια που ήταν στημένα στις πλατείες, ευτυχώς τους παρακούσαμε αφού και πιο φθηνά φάγαμε και πολύ καλύτερα!! Ίσως κάποιος να θεωρήσει ότι από ποιότητα δεν είναι καλά αλλά εμείς τουλάχιστον δεν πάθαμε κάτι και φάγαμε δύο φορές από εκεί.
Αφού φάγαμε, κατά έναν περίεργο τρόπο είχαμε ακόμα κουράγιο. Πήραμε λοιπόν ανά χείρας ένα ποτήρι ζεστή βότκα με φρούτα (τέλειο!!!!) και αποφασίσαμε να πάμε προς την Πλατεία της Ελευθερίας και το Κοινοβούλιο. Η πλατεία ήταν όμορφη αλλά τελείως άδεια.
Συναντήσαμε, ωστόσο, κάποια όμορφα αγάλματα στο δρόμο μας προς το Κοινοβούλιο, το οποίο δυστυχώς δεν καταφέραμε να προσεγγίσουμε, επειδή γίνονταν έργα. Με κάποια απογοήτευση πήραμε το δρόμο της επιστροφής μιας και τα πόδια μας δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν παραπέρα.
...και ένα από τα πιο ωραία αγάλματα...
Αφού τελικά δεν καταφέραμε να δραπετεύσουμε και τελείωσε η ώρα μας, αποφασίσαμε να πάμε για ένα καφεδάκι στο πιο όμορφο καφέ του κόσμου, όπως το χαρακτήρισαν όταν κατασκευάστηκε... Ήπιαμε λοιπόν το ιδιαίτερο καφεδάκι μας (καφές melange με τσίλι!!!!) στο φημισμένο New York Cafe και θαυμάσαμε τον εσωτερικό διάκοσμο του κτιρίου! Απλά υπέροχο!!!
Το κτίριο εξωτερικά! (Είναι στο ίδιο κτίριο με το ξενοδοχείο Boscolo)
Το κτίριο εσωτερικά με μέρος από την είσοδο του ξενοδοχείου!
Στη συνέχεια το πρόγραμμα ήταν να πάμε στο City Park, ένα πάρκο ανατολικά στην Πλατεία των Ηρώων. Ωστόσο, έπρεπε να κάνουμε μία στάση στο σταθμό Keleti για να βγάλουμε τα εισιτήριά μας για Μπρατισλάβα.
Αφού βγάλαμε τα εισιτήρια, μετά από λίγο βρεθήκαμε στο πάρκο, το οποίο περπατήσαμε με κατεύθυνση προς την Πλατεία Ηρώων με σκοπό να δούμε το μνημείο για την επανάσταση Ούγγρων το 1956 (Memorial to the 1954 hungarian revolution), το οποίο οι Ούγγροι απεχθάνονται απ' ό,τι διαβάσαμε επειδή γι 'αυτούς οι κολώνες από χάλυβα μοιάζουν με την αγχόνη που χρησιμοποιήθηκε για να κρεμάσει εκατοντάδες μετά την επανάσταση - και καλά κάνουν και κατά τη δική μας άποψη, και το Timewheel, μία τεράστια κλεψύδρα σε σχήμα τροχού, η οποία αδειάζει στη διάρκεια ενός έτους και γυρίζει στην αρχή κάθε έτους με τη βοήθεια καλωδίων από χάλυβα.
Memorial
Timewheel
Βγάλαμε τις φωτογραφίες και κατευθυνθήκαμε προς την Πλατεία των Ηρώων. Εντύπωση μας έκανε η κοσμοσυρροή από οικογένειες με τα παγοπέδιλα στο χέρι και η ουρά που είχαν δημιουργήσει προκειμένου να μπουν στην παγωμένη λίμνη... Περάσαμε απέναντι στην πλατεία και μείναμε έκθαμβοι με τη φωτογραφική να παίρνει φωτιά!! Ήμασταν τυχεροί και πετύχαμε την καλύτερη ώρα για να φωτογραφίσει κάποιος την πλατεία μιας και εκείνη τη στιγμή σουρούπωνε και μέχρι να διασχίσουμε την πλατεία είχε φωταγωγηθεί πλήρως.
Μόλις άναψαν τα φώτα!!!
Στη συνέχεια κινηθήκαμε προς το Κάστρο Vajdahunyad πάνω από την πλατεία και την παγωμένη λίμνη. Λέγεται ότι από αυτό το κάστρο εμπνεύστηκε ο μύθος του Κόμη Δράκουλα όπως αναφέρεται και στο πλάνο του ταξιδιού μας που θα ανεβάσουμε στο τέλος της διήγησής μας. Το κάστρο ήταν πανέμορφο και συστήνουμε σε όποιον επιλέξει να το επισκεφτεί να επιλέξει τις απογευματινές ώρες, όταν σουρουπώνει, γιατί είναι πιο εντυπωσιακό και επιβλητικό λόγω του φωτισμού, συμπέρασμα στο οποίο καταλήξαμε αφού το επισκεφτήκαμε και την τελευταία μέρα για να το δούμε άλλη μια φορά με το φως της ημέρας.
Το άγαλμα του Bela, του ιππότη και ιδιοκτήτη του κάστρου.
...και του ανώνυμου υπηρέτη του...
Η ώρα όμως περνούσε κι εμείς είχαμε κλείσει εισιτήρια για να παρακολουθήσουμε όπερα, η οποία είναι τόσο φημισμένη σ' αυτές τις χώρες. Γρήγορα γρήγορα και πάντα με τα ποδαράκια μας γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, βάλαμε τα καλά μας και μέσα σε λίγα λεπτά, με τη βοήθεια του μετρό αυτή τη φορά, πήραμε τις θέσεις στην πανέμορφη και αριστοκρατική αίθουσα της Όπερας. Θεωρήσαμε καλύτερο να δούμε το κτίριο μέσα από την παρακολούθηση μιας παράστασης παρά μέσω μιας ξενάγησης.
Η ώρα έχει πάει δέκα και όπως μάλλον καταλάβατε, δεν έχουμε φάει ακόμα.. Επομένως, με την ολοκλήρωση της παράστασης και της χθεσινής άσχημης εμπειρίας, παρά τις συμβουλές πολλών να μη φάμε από το δρόμο στα διάφορα κιόσκια που ήταν στημένα στις πλατείες, ευτυχώς τους παρακούσαμε αφού και πιο φθηνά φάγαμε και πολύ καλύτερα!! Ίσως κάποιος να θεωρήσει ότι από ποιότητα δεν είναι καλά αλλά εμείς τουλάχιστον δεν πάθαμε κάτι και φάγαμε δύο φορές από εκεί.
Συναντήσαμε, ωστόσο, κάποια όμορφα αγάλματα στο δρόμο μας προς το Κοινοβούλιο, το οποίο δυστυχώς δεν καταφέραμε να προσεγγίσουμε, επειδή γίνονταν έργα. Με κάποια απογοήτευση πήραμε το δρόμο της επιστροφής μιας και τα πόδια μας δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν παραπέρα.
...και ένα από τα πιο ωραία αγάλματα...