Γαλλία Βουργουνδία: Λίγο κρασί, λίγο μουστάρδα και το αββαείο μου

[Παρίσακτος]

Λίγα λόγια για το ταξίδι

Όπως τις περισσότερες περιοχές της Γαλλίας, για να της γυρίσει κάποιος ικανοποιητικά (που σημαίνει να μην περιοριστεί μόνο σε πόλεις ή τουριστικά χωριά) χρειάζεται αυτοκίνητο. Τα κοντινότερα αεροδρόμια είναι αυτό της Λυών, της Γενεύης και της Βασιλείας, ενώ σε όχι απαγορευτική απόσταση βρίσκονται τα του Παρισίου ή του Στρασβούργου, ανάλογα με το τι τιμές μπορεί να βρει κανείς.

Το οδικό δίκτυο είναι καλό, γενικά οι Γάλλοι τρέχουν όταν τους το επιτρέπει ο νόμος (ή κι όταν δεν), όταν βλέπουν όριο ταχύτητας 80 καταλαβαίνουν ότι πρέπει να τρέχουν με 80 κι ας έχει στροφιλίκια, πράγμα που έχει καταλάβει και το google maps και σου υπολογίζει τους χρόνους βάσει αυτού, οπότε υπολογίστε ότι μπορεί ο Γούγλης να είναι αισιόδοξος στους χρόνους του. Ορισμένες από τις πιο όμορφες διαδρομές μέσα από το δάσος ο δρόμος ήταν σε σημεία διπλής κατεύθυνσης και μιας πρακτικά λωρίδας, αλλά χωρίς πολλή κίνηση, οπότε η οδήγηση ήταν ξεκούραστη και χωρίς άγχος, αλλά για κάποιον νέο οδηγό ίσως να μην είναι κι η καλύτερη αρχή (εκτός αν έχουν εμπειρία από τα ελληνικά νησιά).

Εποχή του ταξιδιού: φθινόπωρο. Αν και τα περισσότερα μέρη στη Γαλλία είναι πιο όμορφα προς το καλοκαίρι (τέλη άνοιξης-αρχές φθινοπώρου), που ο καιρός είναι συχνά καλός και μπορείς να βγεις έξω, η συγκεκριμένη περιοχή είναι νομίζω εξίσου όμορφη και το φθινόπωρο, όπου τα δέντρα στα δάση παίρνουν όλες τις αποχρώσεις ανάμεσα στο καταπράσινο και στο κόκκινο, όπου η βροχή δίνει μια μυσταγωγική νότα σ’ αυτά τα χωριά που είναι σαν να έχουν μείνει πίσω στον χρόνο, με τα αββαεία τους να ξεπροβάλλουν επιβλητικά μέσα από την ομίχλη.

Διάρκεια ταξιδιού: 5 μέρες. Για να δω όσα μέρη είχα βάλει στην αρχική μου λίστα ήθελα τις διπλές μέρες, αλλά τόσες διέθετα. Γενικά αν θες να δεις την περιοχή και να πάρεις μια ιδέα, το μίνιμουμ είναι 3 μέρες για τα απολύτως βασικά, αλλά νομίζω για να απολαύσεις την περιοχή είναι ιδανικότερη μια διάρκεια 5-7 ημερών. Προφανώς κάποιος πιο μερακλής μπορεί να καθίσει και δυο βδομάδες και να μην βαρεθεί, ανακαλύπτοντας κάθε μέρα κι από άλλα μέρη, ξεκουράζοντας το κορμί του και κουράζοντας το συκώτι του, αλλά μάλλον ο εν λόγω μερακλής δεν περίμενε τον συγκεκριμένο οδηγό για να το αποφασίσει.

Επικεντρωθήκαμε στο γεωγραφικό διαμέρισμα του Côte-d'Or και στο γειτονικό Yonne, κάνοντας απλώς μία στάση στο Saône-et-Loire. Ήταν πολύ δύσκολο να επιλέξουμε τι θα δούμε και τι θα αφήσουμε απ’ έξω· πιστεύω ότι πήραμε μια καλή δόση, κι ας αφήσαμε ορισμένα διαμαντάκια για την επόμενη φορά.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 6
• 6

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 6

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Παρίσακτος]

Λίγα λόγια για το ταξίδι

Όπως τις περισσότερες περιοχές της Γαλλίας, για να της γυρίσει κάποιος ικανοποιητικά (που σημαίνει να μην περιοριστεί μόνο σε πόλεις ή τουριστικά χωριά) χρειάζεται αυτοκίνητο. Τα κοντινότερα αεροδρόμια είναι αυτό της Λυών, της Γενεύης και της Βασιλείας, ενώ σε όχι απαγορευτική απόσταση βρίσκονται τα του Παρισίου ή του Στρασβούργου, ανάλογα με το τι τιμές μπορεί να βρει κανείς.

Το οδικό δίκτυο είναι καλό, γενικά οι Γάλλοι τρέχουν όταν τους το επιτρέπει ο νόμος (ή κι όταν δεν), όταν βλέπουν όριο ταχύτητας 80 καταλαβαίνουν ότι πρέπει να τρέχουν με 80 κι ας έχει στροφιλίκια, πράγμα που έχει καταλάβει και το google maps και σου υπολογίζει τους χρόνους βάσει αυτού, οπότε υπολογίστε ότι μπορεί ο Γούγλης να είναι αισιόδοξος στους χρόνους του. Ορισμένες από τις πιο όμορφες διαδρομές μέσα από το δάσος ο δρόμος ήταν σε σημεία διπλής κατεύθυνσης και μιας πρακτικά λωρίδας, αλλά χωρίς πολλή κίνηση, οπότε η οδήγηση ήταν ξεκούραστη και χωρίς άγχος, αλλά για κάποιον νέο οδηγό ίσως να μην είναι κι η καλύτερη αρχή (εκτός αν έχουν εμπειρία από τα ελληνικά νησιά).

Εποχή του ταξιδιού: φθινόπωρο. Αν και τα περισσότερα μέρη στη Γαλλία είναι πιο όμορφα προς το καλοκαίρι (τέλη άνοιξης-αρχές φθινοπώρου), που ο καιρός είναι συχνά καλός και μπορείς να βγεις έξω, η συγκεκριμένη περιοχή είναι νομίζω εξίσου όμορφη και το φθινόπωρο, όπου τα δέντρα στα δάση παίρνουν όλες τις αποχρώσεις ανάμεσα στο καταπράσινο και στο κόκκινο, όπου η βροχή δίνει μια μυσταγωγική νότα σ’ αυτά τα χωριά που είναι σαν να έχουν μείνει πίσω στον χρόνο, με τα αββαεία τους να ξεπροβάλλουν επιβλητικά μέσα από την ομίχλη.

Διάρκεια ταξιδιού: 5 μέρες. Για να δω όσα μέρη είχα βάλει στην αρχική μου λίστα ήθελα τις διπλές μέρες, αλλά τόσες διέθετα. Γενικά αν θες να δεις την περιοχή και να πάρεις μια ιδέα, το μίνιμουμ είναι 3 μέρες για τα απολύτως βασικά, αλλά νομίζω για να απολαύσεις την περιοχή είναι ιδανικότερη μια διάρκεια 5-7 ημερών. Προφανώς κάποιος πιο μερακλής μπορεί να καθίσει και δυο βδομάδες και να μην βαρεθεί, ανακαλύπτοντας κάθε μέρα κι από άλλα μέρη, ξεκουράζοντας το κορμί του και κουράζοντας το συκώτι του, αλλά μάλλον ο εν λόγω μερακλής δεν περίμενε τον συγκεκριμένο οδηγό για να το αποφασίσει.

Επικεντρωθήκαμε στο γεωγραφικό διαμέρισμα του Côte-d'Or και στο γειτονικό Yonne, κάνοντας απλώς μία στάση στο Saône-et-Loire. Ήταν πολύ δύσκολο να επιλέξουμε τι θα δούμε και τι θα αφήσουμε απ’ έξω· πιστεύω ότι πήραμε μια καλή δόση, κι ας αφήσαμε ορισμένα διαμαντάκια για την επόμενη φορά.

 

[Παρίσακτος]

Πόλεις
Dijon
Η πρωτεύουσα της Βουργουνδίας, η μεγαλύτερη πόλη και η πιο ζωντανή της περιοχής. Ξεχωρίζει το Δουκικό Παλάτι που βρίσκεται μπροστά από μια όμορφη πλατεία. Αξίζει μια βόλτα στην κεντρική κλειστή αγορά, όπου οι ντόπιοι τρώνε τα μεσημέρια σχεδόν στα όρθια με ένα ποτήρι κρασί, ενώ μπορείτε να αγοράσετε τοπικά προϊόντα, όπως τυριά. Δεν είναι δύσκολο να χαθείς, αλλά το μονοπάτι των κουκουβαγιών θα σας οδηγήσει από το ένα αξιοθέατο στο επόμενο· μικρά μεταλλικά πλακίδια στο έδαφος, που οφείλουν την ύπαρξή τους σε ένα μικρό άγαλμα κουκουβάγιας που υποτίθεται πως φέρνει καλοτυχία σε όποιον το αγγίζει (με το αριστερό χέρι). Γενικά αντίστοιχα πλακίδια με άλλα σύμβολα βρήκαμε στις περισσότερες πόλεις της περιοχής.

Την πόλη την περίμενα ομορφότερη, για να είμαι ειλικρινής, από αισθητική άποψη ήταν μάλλον η λιγότερο όμορφη της περιοχής απ’ όσες επισκέφτηκα· έχει αρκετά ωραία σημεία, πλατείες, κτίρια, αλλά μου φάνηκε ότι το ιστορικό της κέντρο ήταν κυρίως μοντέρνα μαγαζιά (π.χ. σαν την Ερμού) και δεν την αισθάνθηκα να με μεταφέρει σε κάποια άλλη εποχή, όπως κάνουν τα περισσότερα ιστορικά κέντρα στη Γαλλία, ούτε και να έχει κάτι που να την κάνει να ξεχωρίζει από τον συναγωνισμό. Το αλσατικό αρχιτεκτονικό στυλ είναι παρόν, όπως και στις υπόλοιπες πόλεις, αλλά εδώ μοιάζει περισσότερο ως κάτι που προστέθηκε εκ των υστέρων, σαν να το βάψαμε για να θυμίζει κι όχι σαν να ήταν έτσι πάντα.

Επίσης είχα διαβάσει (και) αποθεωτικά σχόλια, οπότε είχα υψηλότερες προσδοκίες. Παρ’ όλα αυτά είναι η πιο ζωντανή πόλη απ’ όσες επισκέφτηκα, με τον μεγαλύτερο ντόπιο πληθυσμό, όχι τόσο ακριβή όσα η κοντινή Beaune και με καλές επιλογές για φαγητό (εδώ έφαγα το καλύτερό μου δείπνο). Έχει μεγαλούτσικο ιστορικό κέντρο, οπότε αξίζει μια διανυκτέρευση κι είναι καλή βάση για εκδρομές γύρω, καθώς είναι στο κέντρο του πιο βασικού νομού της Βουργουνδίας, του Côte d’Or, αλλά κι όλης της περιφέρειας.

Beaune
Είναι η πρωτεύουσα του κρασιού της Βουργουνδίας, καθώς η πόλη είναι γεμάτη κελάρια που μπορούν να σας φιλοξενήσουν για λίγες γουλιές από τη φημισμένη ντόπια παραγωγή. Το πιο γνωστό αξιοθέατο της πόλης είναι το Hôtel-Dieu de Beaune, ένα πανέμορφο αρχιτεκτονικά νοσοκομείο που χτίστηκε για να περιθάλπει τους φτωχούς (αλλά και τους πλούσιους, με ανάλογο αντίτιμο και σε καλύτερες συνθήκες), που αξίζει μια επίσκεψη, για εμένα είναι στα must.

Στην τιμή του εισιτηρίου(12€) προσφέρεται και audio guide, που εξηγεί διάφορες λεπτομέρειες της ίδρυσης και λειτουργίας του, ενώ θα βρείτε το εντυπωσιακό πολύπτυχο του Rogier van der Weyden, Η Τελική Κρίση.

Είναι όμορφη πόλη, απολαυστική να την περπατάς και καλοφτιαγμένη κι έξω από το ιστορικό της κέντρο, το οποίο δεν είναι πολύ μεγάλο, γυρίζεται σε δυο τρεις ώρες, με γουστόζικα μπιστρό και μπαράκια, πιο τουριστική από την Ντιζόν αλλά και τουριστικά πιο ενδιαφέρουσα. Η καλύτερη βάση για ρομαντζάδα και για οινοτουρισμό. Αν έπρεπε να προτείνω έναν μόνο οικισμό για να πάρει κανείς μια ενδεικτική ιδέα της περιοχής (π.χ. αν σε δυο βδομάδες θέλει να γυρίσει όλη τη Γαλλία), η απάντησή μου θα ήταν να δει την Beaune.

Auxerre
Η ευχάριστη έκπληξη του ταξιδιού, είναι η πρωτεύουσα της Yonne (το γένος δική μου επιλογή), η οποία με τη σειρά της ονομάζεται έτσι από τον ποταμό που τη διασχίζει (και αυτή και την πρωτεύουσά της). Η πρώτη εικόνα που αντικρύζει κανείς διασχίζοντας τη γέφυρα είναι αναμφίβολα εντυπωσιακή.

Γενικά η τοπολογία της την κάνει να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες πόλεις, καθώς έχει κλίση κι οι ανηφόρες τής προσδίδουν μια γοητεία. Αρχιτεκτονικά θυμίζει αρκετά Αλσατία με την φανερή ξυλοδεσιά στην πρόσοψη πολλών σπιτιών, όπως σχεδόν όλες της περιοχής, αλλά εδώ το στυλ παρουσιάζει περισσότερη συνέπεια. Λιγότερο τουριστική από τις υπόλοιπες, αλλά και λιγότερο ζωντανή. Για περπάτημα θα έλεγα πως ήταν η αγαπημένη μου πόλη της Βουργουνδίας, ενώ είναι καλή βάση για να εξερευνήσει κανείς τον συγκεκριμένο νομό. Γενικά ό,τι ισχύει για Beaune, ισχύει κι εδώ (βλ. ρομαντζάδα δίπλα στο ποτάμι, οινοτουρισμός καθώς βρίσκεται τόσο κοντά στο Chablis).

Αξίζει να περιηγηθείτε στα γραφικά στενάκια, να επισκεφτείτε (είτε δωρεάν είτε με οδηγό) το αββαείο, που είναι όμορφο κι εσωτερικά, πρακτικά μουσείο με ορισμένες εκθέσεις που δεν θα περίμενα να δω μέσα στον Οίκο του Θεού, καθώς και να δείτε τον πύργο του ρολογιού, εντυπωσιακό μέρα και νύχτα.

 

[Señor_Nada]

Ωραίος! Εύχομαι να γράψεις και για κάποια μέρη που έχω στη λίστα μου και το σημαντικότερο αν έφαγες κανά καλό bœuf bourguignon πρέπει να καταγραφεί!

Εμένα μου άρεσε η Dijon άρα υποθέτω ότι θα μου αρέσουν και οι άλλες αν είναι σε παρόμοιο στυλ. Την Beaune την είχα απορρίψει, ίσως κακώς τελικά.

 

[paefstra]

Ωραίος! Εύχομαι να γράψεις και για κάποια μέρη που έχω στη λίστα μου και το σημαντικότερο αν έφαγες κανά καλό bœuf bourguignon πρέπει να καταγραφεί!

Εμένα μου άρεσε η Dijon άρα υποθέτω ότι θα μου αρέσουν και οι άλλες αν είναι σε παρόμοιο στυλ. Την Beaune την είχα απορρίψει, ίσως κακώς τελικά.

Η Beaune ειναι πολυ ωραιοτερη και μαλλον σημαντικοτερη.
Θα εψαχνα τις σημειωσεις μου, αλλα περασαν και χρονια. Στη Ντιζον ηταν καποια απο τα καλυτερα γευματα στη Γαλλια. Ομως εκτος απο αυτο νομιζω οτι δεν νοειται ταξιδι χωρις σαλιγκαρια βουργουνδιας.

 

[Señor_Nada]

Ομως εκτος απο αυτο νομιζω οτι δεν νοειται ταξιδι χωρις σαλιγκαρια βουργουνδιας

Μην με πριζωνεις! Αυτά τα σχόλια κράτα τα για την μάχη της κουζίνας! Γαλλικές απάτες με σαλιγκάρια και βατραχοποδαρα!

 

[paefstra]

Μην με πριζωνεις! Αυτά τα σχόλια κράτα τα για την μάχη της κουζίνας! Γαλλικές απάτες με σαλιγκάρια και βατραχοποδαρα!

Εδω, σαλιγκαρια βουργουνδιας σε βολ ο βαν.
Ακομη τα θυμαμαι, δεν καταλαβαινω τι απατη λες
Le Sauvage à Dijon accueille autour d'une cuisine traditionnelle

 

[Παρίσακτος]

Ωραίος! Εύχομαι να γράψεις και για κάποια μέρη που έχω στη λίστα μου και το σημαντικότερο αν έφαγες κανά καλό bœuf bourguignon πρέπει να καταγραφεί!

Αν μιλάμε για κάτω από 5,000 κατοίκους, πολύ πιθανό να έχω συμπεριλάβει κάποια από αυτά.
Για καλό bœuf bourguignon αμέ, στην Ντιζόν ήταν το καλύτερο που δοκίμασα, που συνολικά ως δείπνο ήταν το ανώτερο (σπόιλερ: είχε και σαλιγκάρια) και το πιο value for money. Ήταν το La Fine Heure, αλλά φαντάζομαι ακολουθώντας κανείς τις κριτικές google μπορεί να πετύχει αντίστοιχα κι άλλα διαμαντάκια. Δυστυχώς μετά τον κόβιντ αυτό το πράγμα που πρέπει να έχεις κάνει κράτηση τουλάχιστον μια βδομάδα πριν για να φας στις καλύτερες επιλογές είναι κουραστικό, αλλά υπάρχουν κι ευκαιρίες για τους πιο αυθόρμητους ταξιδιώτες.

Η Beaune ειναι πολυ ωραιοτερη και μαλλον σημαντικοτερη.
Στη Ντιζον ηταν καποια απο τα καλυτερα γευματα στη Γαλλια. Ομως εκτος απο αυτο νομιζω οτι δεν νοειται ταξιδι χωρις σαλιγκαρια βουργουνδιας.

Θα συμφωνήσω μέχρι τελείας.

Μην με πριζωνεις! Αυτά τα σχόλια κράτα τα για την μάχη της κουζίνας! Γαλλικές απάτες με σαλιγκάρια και βατραχοποδαρα!

Ω μας βλέπω με νέο war σύντομα... Pas mal

 

[Señor_Nada]

Ω μας βλέπω με νέο war σύντομα... Pas mal

Είναι εδώ και σε περιμένει: Η μάχη της κουζίνας! Ποια είναι η χώρα με την αγαπημένη σας κουζίνα;

 

[Παρίσακτος]

Χωριά
Για μένα το χαϊλάιτ της περιοχής είναι οι μικρότεροι οικισμοί, που τους ανακαλύπτεις ευκολότερα μέσα από ένα ταξίδι δρόμου. Περάσαμε από γραφικές διαδρομές μέσα από δάση, πλάι σε λόφους όπου δέσποζαν κάστρα ή μοναστήρια, εκατοντάδες βοσκοτόπια με λευκά γελάδια, άγρια ελάφια που διέσχιζαν πεδιάδες στο πλάι μας, περάσαμε πάνω ή δίπλα από ποτάμια, μέσα από όμορφα χωριά που σε σαγήνευαν για μια στάση ή κάτι παραπάνω.

Flavigny-sur-Ozerain
Το χωριό του Chocolat, ότι πρέπει για μια στάση για σοκολάτα στο καφέ του Les Anis de Flavigny, βιοτεχνία με μεγάλη ιστορία και με βασικό της προϊόν τις καραμέλες Anis, σε διαφορες γεύσεις (γλυκάνισο, τριαντάφυλλο, μέντα, φρούτα κλπ), την ιστορία της οποίας μπορεί κανείς να ανακαλύψει στο δωρεάν «μουσείο» του.

Παρότι το χωριό ανήκει στη λίστα των πιο όμορφων χωριών στη Γαλλία, δεν το περίμενα τόσο όμορφο. Ίσως να φταίει που ήταν και το πρώτο μου μέρος στην περιοχή μετά τη Ντιζόν, αλλά το βρήκα κουκλίστικο, καθόλου τουριστικό (π.χ. θα περίμενε κανείς τουριστική εκμετάλλευση του γεγονότος ότι η ακριβότερη κινηματογραφική παραγωγή στη Βουργουνδία γυρίστηκε κυρίως στο έδαφός του), με μεγάλη ιστορία από τα ρωμαϊκά χρόνια, θραύσματα της οποίας κανείς μπορεί να θαυμάσει περιπλανώμενος μέσα σε κρύπτες, στα γραφικά δρομάκια, πλάι σε γοτθικές εκκλησίες και σε ατμοσφαιρικούς πυργίσκους-πλέον-περιστερώνες.

Semur-en-Auxois
Γι’ αυτό το μέρος είχα τις υψηλότερες προσδοκίες γιατί είχα δει φωτογραφίες κι είχα πάθει την πλάκα μου. Είναι όμορφο, περισσότερο φωτογενές από το ποτάμι όπως το κοιτάς από χαμηλά, λες και φτιάχτηκε για τον φωτογραφικό φακό. Το χωριό με το καλύτερο φυσικό τοπίο. Επίσης θεωρώ καλή βάση για όσους θέλουν πιο φυσιολατρικές διακοπές, π.χ. για πεζοπορίες ή κι αναρριχήσεις. Το χωριό που θα αγαπήσουν οι ινσταγκραμικοί σας φαν.

Πολύ όμορφο και στο περπάτημα, ενώ μου έδωσε την αίσθηση ότι αξίζει και για διανυκτέρευση, καθώς έχει κάμποσες επιλογές σε φαγητό και γενικά θυμίζει περισσότερο κωμόπολη παρά χωριό. Για όσους σε roadtrip προτιμούν να μένουν σε χωριά απ’ ό,τι σε πόλεις, θα το πρότεινα ακόμη και για διαμονή (παρόλο που δεν έκατσα μέχρι αργά, μου έδωσε την αίσθηση ότι θα είναι πιο ζωντανό από τις υπόλοιπες εναλλακτικές).

Noyers-sur-Serein
Φεύγουμε από την Ακτή του Χρυσού και πηγαίνουμε στην Yonne. Το Noyers είναι το πιο παραμυθένιο από τα χωριά της περιοχής που επισκέφτηκα, θυμίζει πολύ Αλσατία, κι είναι σαν να μεταφέρεσαι στον μεσαίωνα. Επίσης ανήκει στη λίστα των πιο όμορφων χωριών στη Γαλλία.

Μαζί με το Semur ήταν αυτό για το οποίο είχα τις πιο υψηλές προσδοκίες από τα χωριά, αλλά κατάφερε και τις ξεπέρασε. Αρχιτεκτονικά πολύ εντυπωσιακό, μάλλον ό,τι καλύτερο είδα στη Βουργουνδία, ενώ στο πλάι του κυλά κι εδώ ποτάμι (αν κι όχι εξίσου φωτογενές με το Semur). Από το κάστρο που υπήρχε εκεί κάποτε πλέον έχουν μείνει μόνο ερείπια, αλλά δεν καταφέραμε να το επισκεφτούμε για να σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου. Σαν χωριό είναι μικρό, πάντως, και δεν έχει πολλά πράγματα να κάνεις πέρα από περατζάδα ή και να φας, οπότε δεν αξίζει να του αφιερώσετε πολύ χρόνο, αλλά για πέρασμα συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Vézelay
Το δεύτερο από τα πιο όμορφα χωριά στη Γαλλία στον νομό της Yonne. Είναι κυρίως γνωστό ως σημείο προσκυνήματος για το αββαείο του, ενώ αποτελεί αφετηρία ενός από τα πιο γνωστά προσκυνηματικά μονοπάτια του Σαντιάγκο δε Κομποστέλλα (camino de Vézelay). Είναι στην κορυφή ενός λόφου, με τη Βασιλική της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, ένα εντυπωσιακό κτίσμα ρομανικού ρυθμού, να δεσπόζει και να προσφέρει όμορφη θέα από την πίσω της πλευρά.

Το χωριό είναι κι αυτό πολύ όμορφο, ενδεχομένως λιγότερο από τα προηγούμενα, αλλά εδώ βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την αρχιτεκτονική ομοιογένεια, η οποία συνίσταται από πετρόχτιστα σπίτια, χωρίς την κλασική ξυλοδεσιά που βρίσκει κανείς στην Αλσατία ή στους υπόλοιπους βουργουνδικούς οικισμούς. Μικρό, αλλά συστήνεται για πέρασμα.

Cluny
Εδώ το highlight είναι αναμφίβολα το αββαείο, το πιο ισχυρό μοναστήρι της περιοχής κατά τον μεσαίωνα κι ένα από τα πλουσιότερα της Ευρώπης, που δυστυχώς πλέον δεν σώζεται, παρά μόνο ερείπιά του που εντοπίζει κανείς περιπλανώμενος στην πόλη ή κάνοντας το αντίστοιχο τουρ επί πληρωμή. Όταν επισκεφτήκαμε την πόλη, το Αββαείο ήταν κλειστό (μια από τις ελάχιστες μέρες του χρόνου που συμβαίνει αυτό), οπότε δεν έχω εντυπώσεις να μοιραστώ· άλλο ένα μέρος, συνεπώς, που θα χρειαστεί να ξαναεπισκεφτώ στο μέλλον.

Ο οικισμός έχει κι αυτός ενδιαφέρον, ιδίως όταν βλέπεις κομμάτια του αββαείου μες στην πόλη ή κατασκευές από το μεσαίωνα, αλλά συνολικά λιγότερο εντυπωσιακός από τα υπόλοιπα μέρη που είδαμε στη Βουργουνδία. Πιστεύω πως αξίζει ένα πέρασμα για το αββαείο, αν και χωρίς προσωπική εμπειρία ακόμη.

 

[KIKI]

Είναι εδώ και σε περιμένει: Η μάχη της κουζίνας! Ποια είναι η χώρα με την αγαπημένη σας κουζίνα;

Εξακολουθώ να εκπλήσομαι οτι μόνο 12 ψηφίσαμε γαλλικη κουζίνα σε 136 ψηφους.
Mon dieu!
Εχει ιδιαιτερο ενδιαφερον οτι γραφεις για φαγητά οπως καταλαβαινεις!

 

[Παρίσακτος]

Φαγητό-ποτό

Το highlight της περιοχής είναι αναμφίβολα το φαγητό της. Εδώ θα δοκιμάσετε ορισμένα από τα πιο κλασικά γαλλικά πιάτα (άλλωστε βρίσκεται τόσο κοντά στην γαστρονομική καρδιά της χώρας, την Λυόν). Γενικά μένω σε μια από τις ακριβότερες περιοχές της χώρας, οπότε το φαγητό το περίμενα φθηνότερο αλλά στις πόλεις στα πιο «καλά» εστιατόρια το βρήκα αντίστοιχα ακριβό ή και περισσότερο. Γενικά το φαγητό στη Γαλλία είναι συνήθως φθηνότερο στα χωριά (πλην των πλέον τουριστικών) απ’ ό,τι στις πόλεις (δεν το λες και παγκόσμια πρωτοτυπία, θα μου πείτε), οπότε η δική μου πρόταση είναι να φροντίσετε να υπολογίζετε τις στάσεις σας για φαγητό (βλ. 12-2 το μεσημέρι και 7-9/10 το βράδυ) σε χωριά, που συνήθως είναι value for money.

Οι κρεατοφάγοι επιβάλλεται να δοκιμάσετε boeuf bourguignon, που συνήθως σερβίρεται με πουρέ πατάτας ή με παπαρδέλες (η πρώτη μάλλον πιο ασφαλής σαν επιλογή, καθώς τα μακαρόνια μου βγήκαν 1 στις 2 δοκιμές παραβρασμένα για το ιταλοθρεμμένο στομαχάκι μου). Επίσης σερβίρεται συνήθως με λαρδόν (κυβικά κομμάτια μπέηκον), αλλά προσωπικά το προτιμώ χωρίς.

Μια άλλη φημισμένη επιλογή είναι το coq au vin, κόκορας κρασάτος θα λέγαμε· δοκίμασα μόνο μία φορά, νόστιμο αλλά πιστεύω πως η ελληνική βερσιόν μου αρέσει περισσότερο (ήταν στο μαγαζί που βρήκα τα μακαρόνια παραβρασμένα).

Στο ίδιο μοτίβο (φαγητά μαγειρεμένα σε κρασί Βουργουνδίας) θα πετύχετε και τα αυγά ποσέ (œufs en meurette), που είναι κλασικό ορεκτικό.

Επίσης σπεσιαλιτέ της περιοχής είναι τα σαλιγκάρια, είτε με κέλυφος είτε χωρίς, με μια σος από χορταρικά, λάδι και σκόρδο, που ήταν αποκάλυψη.

Δοκίμασα πρώτη φορά βατραχοπόδαρα, που θυμίζουν κοτόπουλο και συχνά σερβίρονται με σος σκόρδου. Γνώριμη γεύση.

Στις μπουλανζερί, αξίζει να δοκιμάσετε gougère, σαν αφράτες μπουκιές με τυρί, κοντά στο δικό μας τυροκούλουρο.

Γαλλία και να μην δοκιμάσετε τυριά, σε περίπτωση που είστε τυροφάγοι, δεν νοείται.

Προσωπικά αγαπημένο μου της περιοχής το πρόσφατα ψηφισμένο (σε κάποιον διαγωνισμό) ως καλύτερο τυρί του κόσμου, το epoisses, έντονη γεύση (π.χ. όπως το δημοφιλέστερο καμαμπέρ), αλλά αν το τυρί δεν μυρίζει ποδαρίλα δεν είναι τυρί. Επίσης αξίζουν το κατσικίσιο τυρί της περιοχής (όπως όλα τα κατσικίσια τυριά στη Γαλλία που έχω δοκιμάσει) και το Cîteaux (Abbaye de Cîteaux), που είναι νόστιμο και με πιο συμβατική γεύση (πιο κοντά στο γειτονικό Compté). Μπορείτε να τα δοκιμάσετε είτε σε κάποια αγορά είτε να τα παραγγείλετε ως ποικιλία τοπικών τυριών, που θα περιλαμβάνει κάποια από τα παραπάνω ή άλλες τοπικές λιχουδιές. Για κάποιον περίεργο λόγο στη Γαλλία τα τυριά συνήθως συμπεριλαμβάνονται στα επιδόρπια, για όποιον ψάχνει στον κατάλογο και δεν τα βρίσκει στα ορεκτικά.

Επίσης, αξίζει να δοκιμάσετε τη μουστάρδα της Ντιζόν, την οποία μπορείτε να δοκιμάσετε και σε μαγειρεμένα φαγητά, όπως το κοτόπουλο με σως μουστάρδας(Gaston Gérard), νομίζω ότι θα πρότεινα και ως αναμνηστικό δώρο, μιας και πλέον προτιμώ τα δώρα που κάπου χρησιμεύουν και δεν πιάνουν απλώς επιφάνεια στο ψυγείο. Υπάρχουν τουριστικά μαγαζιά στην Ντιζόν (ιδίως) που την πουλούν σε όχι ιδιαίτερα οικονομικές τιμές, αλλά αξίζουν μια βόλτα καθώς μπορείτε να δοκιμάσετε από διάφορες γεύσεις και στο τέλος να διαλέξετε αυτή που σας άρεσε περισσότερο (η κορυφαία που δοκίμασα ήταν με τρούφα και παρμεζάνα, αλλά η τιμή ήταν για άλλα πορτοφόλια). Αντίστοιχες επιλογές λογικά υπάρχουν και στην Beaune.

Προφανώς δοκίμασα και πεντανόστιμα πιάτα που δεν είναι ονομαστά της περιοχής, όπως στήθος πάπιας (magret de canard), αλλά αυτά θεωρητικά μπορείς να τα βρεις σχεδόν παντού στη Γαλλία, αλλά κατ’ εμέ αξίζει, γιατί γαστρονομικά την περιοχή τη βρήκα πολύ δυνατή.

Από γλυκά, το πιο ιδιαίτερο που δοκίμασα ήταν το ποσέ σε κρασί αχλάδι (poire belle dijonnaise), που όπως φαίνεται κι από το όνομα είναι παραδοσιακό της περιοχής. Ενδιαφέρουσα γεύση και υφή.

Πάντως, περισσότερο απ’ όλα ίσως, όπως μπορεί κανείς να καταλάβει κι από το μοτίβο των περισσότερων πιάτων (ακόμη και των γλυκών), η περιοχή είναι φημισμένη για τα κρασιά της. Από τα πιο γνωστά λευκά κρασιά το Chablis (δεν επισκέφτηκα την παλιά πόλη, αλλά πιθανόν αξίζει μια βόλτα, πάντως αξίζει για τους οινολάγνους μια στάση σε κάποιο κελάρι ή κάποια έκθεση, όπου μπορείς να δοκιμάσεις κρασιά από διαφορετικά οικόπεδα και διαφορετικής προεργασίας, βλ. Petit Chablis, Chablis, Chablis Premier Cru και Chablis Grand Cru), ενώ κι η Côte de Beaune έχει επίσης καλά κρασιά (Chardonnay κι εδώ). Στα κόκκινα κρασιά, αν κι όχι τόσο ξακουστά όσο τα λευκά, βασιλεύει το Pinot Noir, με την Côte de nuits να είναι η πιο φημισμένη παραγωγός περιοχή.

Για τους γευσιγνώστες, υπάρχουν πολλές επιλογές για δοκιμή κρασιού, αναλόγως του τι ποικιλίες επιθυμείτε να γευτείτε, η πιο εύκολη είναι η Beaune, που είναι γεμάτη με κελάρια και με κάποιο αντίτιμο, μπορείτε να δοκιμάσετε κρασιά και να αγοράσετε πιθανόν και κάποιο αν επιθυμείτε. Στην περίπτωση αυτή δεν θα χρειαστείτε καν όχημα.

Τέλος, ένα ιδιαίτερα δημοφιλές γαλλικό κοκτέιλ προέρχεται από εδώ, το Kir, που στην κλασική του βερσιόν είναι με λικέρ από φραγκοστάφυλο (crème de cassis) και λευκό κρασί (Aligoté στη βασική του εκδοχή, αλλά κάθε περιοχή βάζει και δικά της κρασιά). Επίσης μπορεί κανείς να το δοκιμάσει και με άλλα λικέρ (π.χ. ροδάκινο). Για πιο ειδικές περιστάσεις υπάρχει και το Kir Royal, που είναι η αντίστοιχη εκδοχή με αφρώδη οίνο, π.χ. με σαμπάνια ή με ό,τι πλησιέστερο σ’ αυτή μπορεί να βγάλει η Βουργουνδία, το δικό της crémant. Για τους φαν των απεριτίφ, αξίζει να το δοκιμάσετε.