Περιεχόμενα
Τα Τρο Τρο λοιπόν είναι βανάκια (μην φανταστείτε κλούβες που έχουν οι εταιρείες στην Ελλάδα) , που κάνουν τα ταξί με μικρό κόστος και μπαίνουν όσοι χωράνε.(και όσοι δεν χωράνε λέω εγώ, σε δωδεκαθέσιο βανάκι ,μέτρησα 19 άτομα)
Την μεγαλύτερη εντύπωση πάντως μου έκανε οι τεράστιες αφίσες που καλούσαν τους πιστούς να παρευρεθούν σε προσευχές που διοργανώνουν πάστορες. Με τεράστιους τίτλους, ''ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ Mac KEOWN ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΑ,ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΑ ΤΟΥΣ ΔΑΧΤΥΛΑ (όχι χρυσά σαν του Γιώργου Μάγκα με το κλαρίνο πάντως) ΘΑ ΣΑΣ ΑΓΓΙΞΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΥΓΕΙΑ'' ,στμάτησα σε μια τέτοια προσευχή την προτελευταία ημέρα και τι να δώ?
Είσοδος 12 σιντις (3 ευρώ) και μέσα κανά 500αρια άτομα και λίγα λέω, τα αδέρφια λένε ,προσεύχομαι για ότι τους πεί ο καθένας, (να πετύχει αύριο το παστίτσιο μου , αρχίζουν οι δυο τους με την χορωδία , στο όνομα του ΘΕΟΥ να πετύχει το παστίτσιο, βάλε οτι θέλεις στο κουτί, συν την είσοδο φυσικά) καιβγάζουν μεροκάματο (ΣΔΟΕ δεν έχει στην Γκάνα ενημερωτικά ) γιατί παντού είχε την γιαγιά με το θαυματουργό χέρι, τον μπάρμπα με τα θαυματουργά μάτια και παντού χαμός . (Δίνω ιδέα για μπίζνα).
Με τα πολλά ,φτάσαμε στο ξενοδοχείο ,το καλύτερο στο Κουμάσι και ξεκουράζομαι. Κατεβαίνω για φαγητό , παντού ανανάδες και πλαντάν , κανά δεκαριά φαγητά ,τύφλα να έχει η πολίτικη κουζίνα.Δεν μπορώ να πω ότι έχουν άσχημη κουζίνα ,αλλά πολύ μπαχαρικό, για την ακρίβεια έχει διάφορα πιάτα. Μπαχαρικά με κοτόπουλο, μπαχαρικά με μπέικο, μπαχαρικά με μοσχάρι και κάτι άλλα που αυτοί τρελλαίνονται με λάχανα και πράσα κλπ .
Στο ξενοδοχείο είχε απίστευτα γλυκά , πολύ ωραία.Την δυνατότερη Κόκα Κόλα που έχω πιεί.Φούλ στο ανθρακικό, γουλιά και κάψιμο .
Έρχονται μας παίρνουν για να πάμε για επιθεώρηση του γηπέδου Baba Yara . Συναντάμε τον πρόεδρο της ομάδας. 50άρης με κόκκινο πουκάμισο και μια αλυσίδα χρυσή (τα ορυχεία χρυσού είναι σήμα κατατεθέν της περιοχής) κανά τρία κιλά λίγο λίγο, τέτοια είχα στο ποδήλατο μικρός, σκέφτηκα να του την φάω αλλά δεν ξέρω πως τιμωρούν την ληστεία εκεί ,οπότε το απέφυγα. Δίπλα του είδα πρώτη φορά την παραδοσιακή φορεσιά των Ασάντι (ένα πλεκτό αμάνικο άσπρο ή μπλέ σκούρο με άλλα χρώματα ,πλεκτό όχι με μαλλί αλλά στη ουσία κεντημένο ύφασμα με φόδρα) .Κάλτ φυσιογνωμίες με λουστρίν παπούτσια, παντελόνι από κουστούμι και από πάνω το αμάνικο. Ταμτάκος και λίγα λέω.
Μετάβαση στο προπονητικό κέντρο ,καμμιά ώρα δρόμος .Αφού περνάμε από τις φτωχογειτονιές του Κουμάσι ( η κίνηση -κίνηση, οι πλανόδιοι-πλανόδιοι και τα υπόλοιπα τα ίδια ) βλέπουμε και τα φάστ φούντ του Κουμάσι.
Ένα τσουκάλι στη φωτιά στο χώμα ,μια σχάρα δίπλα στη φωτιά στο χώμα και από επάνω ψήνουν οτι μπορείς να φανταστείς οτι μοιάζει με φαγητό (Λουκάνικα ,κρέας κλπ, 1 τρώει -3 πεθαίνουν και αυτοί μοιάζει να το απολαμβάνουν). Σε ένα καρβελάκι το κρέας και έτοιμο , σαλάτες -πατάτες δεν υπάρχουν.Τιμή 2 σιντις (μισό ευρώ).
Φτάνουμε σε ένα γήπεδο στην μέση του πουθενά που κανά 100αριά άτομα ,ραχάτηδες όλοι βλέπουν την προπόνηση ξαπλωμένοι στα χορτάρια. Αν κάτι προσεξα στους Γκανέζουν είναι η πειθαρχία, όλοι παρακολουθούν σιωπηλοί και μιλάνε μόνο ψιθυριστά.Πειθαρχημένοι σε όλα εκτός της οδήγησης .
Επιστροφή στο ξενοδοχείο και πέφτουμε πάνω στο τέλος του πανεπιστημιακού ωραρίου ,μια ώρα επιπλέον. ΕΛΕΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ
Στο ξενοδοχείο βρίσκω κάτι μηχανικούς που δουλεύουν στα ορυχεία και μου εξηγούν τα πράγματα ενω τρώμε. Φυσικά εγώ τους έκανα το τραπέζι (υπέγραψα την απόδειξη και πλήρωσε ο Γκανέζος , εγώ μόνο άπλας)
Μου λένε οτι στην Άκρα έχει ζωή αλλά εδώ τίποτα ,το ξενοδοχείο, ήταν μακριά και από το κέντρο ,στην γειτονιά των διπλωματών οπότε αρχίζω και καταλαβαίνω τι παίζει περίπου.
Ύπνος βαθύς με A/C .
Όλη ημέρα σε ενα αυτοκίνητο με A/C και μετά πάλι ξενοδοχείο με A/C .Σημειωτέον το πιο σκληρό νερό που έχω συναντήσει ποτέ στο μπανιο.
Την μεγαλύτερη εντύπωση πάντως μου έκανε οι τεράστιες αφίσες που καλούσαν τους πιστούς να παρευρεθούν σε προσευχές που διοργανώνουν πάστορες. Με τεράστιους τίτλους, ''ΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ Mac KEOWN ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΑ,ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΑ ΤΟΥΣ ΔΑΧΤΥΛΑ (όχι χρυσά σαν του Γιώργου Μάγκα με το κλαρίνο πάντως) ΘΑ ΣΑΣ ΑΓΓΙΞΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΔΩΣΟΥΝ ΥΓΕΙΑ'' ,στμάτησα σε μια τέτοια προσευχή την προτελευταία ημέρα και τι να δώ?
Είσοδος 12 σιντις (3 ευρώ) και μέσα κανά 500αρια άτομα και λίγα λέω, τα αδέρφια λένε ,προσεύχομαι για ότι τους πεί ο καθένας, (να πετύχει αύριο το παστίτσιο μου , αρχίζουν οι δυο τους με την χορωδία , στο όνομα του ΘΕΟΥ να πετύχει το παστίτσιο, βάλε οτι θέλεις στο κουτί, συν την είσοδο φυσικά) καιβγάζουν μεροκάματο (ΣΔΟΕ δεν έχει στην Γκάνα ενημερωτικά ) γιατί παντού είχε την γιαγιά με το θαυματουργό χέρι, τον μπάρμπα με τα θαυματουργά μάτια και παντού χαμός . (Δίνω ιδέα για μπίζνα).
Με τα πολλά ,φτάσαμε στο ξενοδοχείο ,το καλύτερο στο Κουμάσι και ξεκουράζομαι. Κατεβαίνω για φαγητό , παντού ανανάδες και πλαντάν , κανά δεκαριά φαγητά ,τύφλα να έχει η πολίτικη κουζίνα.Δεν μπορώ να πω ότι έχουν άσχημη κουζίνα ,αλλά πολύ μπαχαρικό, για την ακρίβεια έχει διάφορα πιάτα. Μπαχαρικά με κοτόπουλο, μπαχαρικά με μπέικο, μπαχαρικά με μοσχάρι και κάτι άλλα που αυτοί τρελλαίνονται με λάχανα και πράσα κλπ .
Στο ξενοδοχείο είχε απίστευτα γλυκά , πολύ ωραία.Την δυνατότερη Κόκα Κόλα που έχω πιεί.Φούλ στο ανθρακικό, γουλιά και κάψιμο .
Έρχονται μας παίρνουν για να πάμε για επιθεώρηση του γηπέδου Baba Yara . Συναντάμε τον πρόεδρο της ομάδας. 50άρης με κόκκινο πουκάμισο και μια αλυσίδα χρυσή (τα ορυχεία χρυσού είναι σήμα κατατεθέν της περιοχής) κανά τρία κιλά λίγο λίγο, τέτοια είχα στο ποδήλατο μικρός, σκέφτηκα να του την φάω αλλά δεν ξέρω πως τιμωρούν την ληστεία εκεί ,οπότε το απέφυγα. Δίπλα του είδα πρώτη φορά την παραδοσιακή φορεσιά των Ασάντι (ένα πλεκτό αμάνικο άσπρο ή μπλέ σκούρο με άλλα χρώματα ,πλεκτό όχι με μαλλί αλλά στη ουσία κεντημένο ύφασμα με φόδρα) .Κάλτ φυσιογνωμίες με λουστρίν παπούτσια, παντελόνι από κουστούμι και από πάνω το αμάνικο. Ταμτάκος και λίγα λέω.
Μετάβαση στο προπονητικό κέντρο ,καμμιά ώρα δρόμος .Αφού περνάμε από τις φτωχογειτονιές του Κουμάσι ( η κίνηση -κίνηση, οι πλανόδιοι-πλανόδιοι και τα υπόλοιπα τα ίδια ) βλέπουμε και τα φάστ φούντ του Κουμάσι.
Ένα τσουκάλι στη φωτιά στο χώμα ,μια σχάρα δίπλα στη φωτιά στο χώμα και από επάνω ψήνουν οτι μπορείς να φανταστείς οτι μοιάζει με φαγητό (Λουκάνικα ,κρέας κλπ, 1 τρώει -3 πεθαίνουν και αυτοί μοιάζει να το απολαμβάνουν). Σε ένα καρβελάκι το κρέας και έτοιμο , σαλάτες -πατάτες δεν υπάρχουν.Τιμή 2 σιντις (μισό ευρώ).
Φτάνουμε σε ένα γήπεδο στην μέση του πουθενά που κανά 100αριά άτομα ,ραχάτηδες όλοι βλέπουν την προπόνηση ξαπλωμένοι στα χορτάρια. Αν κάτι προσεξα στους Γκανέζουν είναι η πειθαρχία, όλοι παρακολουθούν σιωπηλοί και μιλάνε μόνο ψιθυριστά.Πειθαρχημένοι σε όλα εκτός της οδήγησης .
Επιστροφή στο ξενοδοχείο και πέφτουμε πάνω στο τέλος του πανεπιστημιακού ωραρίου ,μια ώρα επιπλέον. ΕΛΕΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ
Στο ξενοδοχείο βρίσκω κάτι μηχανικούς που δουλεύουν στα ορυχεία και μου εξηγούν τα πράγματα ενω τρώμε. Φυσικά εγώ τους έκανα το τραπέζι (υπέγραψα την απόδειξη και πλήρωσε ο Γκανέζος , εγώ μόνο άπλας)
Μου λένε οτι στην Άκρα έχει ζωή αλλά εδώ τίποτα ,το ξενοδοχείο, ήταν μακριά και από το κέντρο ,στην γειτονιά των διπλωματών οπότε αρχίζω και καταλαβαίνω τι παίζει περίπου.
Ύπνος βαθύς με A/C .
Όλη ημέρα σε ενα αυτοκίνητο με A/C και μετά πάλι ξενοδοχείο με A/C .Σημειωτέον το πιο σκληρό νερό που έχω συναντήσει ποτέ στο μπανιο.