Ινδία Νεπάλ Γύρω γύρω στην Ινδία

[mfish]

Τελικα αργησα λιγο να φτασω ερημο...αλλα καλλιο αργα παρα ποτε...

το τελευταιο κομματι του ταξιδιου μας περιελαμβανε 2 πολεις του Ρατζασταν, δυτικη περιοχή της Ινδιας, στα συνορα ,με Πακισταν.....

Απο τη στιγμη που πατησαμε στη Τζοντπουρ η αντιθεση με τις καταπρασινες περιοχες της Κεραλας και της Γκοα ηταν εμφανης....Ουτε φοινικες ουτε κανενα αλλο ειδος εντον ης βλαστησης....Η περιοχη του σταθμου λιγο μουντη, αλλα σε αυτο μπορει να εφταιγε και το γεγονος οτι φτασαμε στις 5.00 το πρωι....

Αμεσως πηραμε ταξι και κατευθυνθηκαμε στη κεντρικη πλατεια οπου ειναι το ρολοι ..Το χρωμα της πολης σταδιακε αλλαξε προς το γαλαζιο...Η Τζοντπουρ αλλωστε λεγεται και Μπλε πολη λόγω του χρωματος των παλιων σπιτιων, τα περισσοτερα σε αποχρωσεις του μπλε...



...Τιποτα εκεινη την ωρα δε κινουταν αλλα οι σωροι απο φρουτα, η βρωμα, οι αδειοι παγκοι σε προιδεαζαν για το τι θα γινοταν σε λίγες ωρες....
Πραγματι μεχρι οι δυο της παρεας που ειχαν την αποστολη να βρουν δωματιο επιστρεψουν, οι μικροπωλητες αρχιζαν να ετοιμαζουν τους παγκους τους και συντομα ολη η περιοχη μετατραπηκε σε ενα τεραστιο παζαρι...

Αρχικα πηγαμε στο επισης γαλαζιο ξενοδοχειο μας ...Στο ρατζασταν πολλα παλια αρχοντικα του 15ου αιωνα εχουν μετατραπει σε μικρα ξενοδοχεια οπως αυτο που μειναμε...Αρχικα μπαινεις σε εναν κλειστο κηπο , ακολουθει το ισογειο που παλια γινονταν οι δουλειες του σπιτιου και πανω βρισκονταν οι σαλες , τωρα δωματια ξενοδοχειου...



Το δωματιο μας βρισκοταν στο τριτο οροφο και ειχε θεα προς το καστρο...Επισης ειχε θεα και προς τις ταρατσες των χαμηλοτερων σπιτιων..Οι ταρατσες με τα τα μικρα δωματιακια, τα ανοιγματα τψν κατοικιων μου εφερναν λιγο στο μυαλο κυκλαδιτικα σπιτια, απλα σε αλλο χρωμα...Επειδη ηταν ακομα νωρις πολλες οικογενειες κοιμουνταν ακομα στις ταρατσες ...Οι πρωτες ακτινες χτυπουσαν εκεινη την ωρα και αγουροξυπνημενες μαμαδες με μωρα σηκωνονταν σιγα σιγα...

Μετα απο 2 μερες στα τρενα, με οτι βρωμα συνεπαγεται αυτο, τρεξαμε για ενα γρηγορο μπανακι....Η τεραστια ομως μπανιερα του δωματιου, χωρις υπερβολη για 2 ατομα, μας υπεχρεωσε να την εκμεταλλευτουμε μετατρεποντας το ντους σε ιεροτελεστια.
Ξεκουρασμενοι απο το μπανακι και ανανεωμενοι αποφασισαμε να επισκεφτουμε το φρουριο Μεχαρανγκάρχ που βρισκεται πανω απο τη πολη ...

Μπηκαμε σε 2 τουκ τουκ και ανηφορισαμε προς τα κει.....Το ονομα του σημαινει το φρουριο του ηλιου....To συγκροτημα στεκεται 122 μετρα πανω απο τη πολη , περικλειεται απο ενα τερατιο τειχος και ειναι ενα απο τα μεγαλυτερα της χωρας..Ειναι φημισμενο και για τις εφτα του πυλες ...Η κατασκευη του ξεκινησε το 1459 αλλα το μεγαλυτερο κομματι του κατασκευαστηκε γυρω στο 1650...Μεσα στο φρουριο βρισκονται τα Moti Mahal (Pearl Palace), Phool Mahal (Flower Palace), Sheesha Mahal (Mirror Palace) και αλλα κτιρια...





Η θεα της πολης απο πανω ειναι υπεροχη....








Φυσικα αφου γυρισαμε ολο το καστρο καναμε και τις απαραιτητες γνωριμιες με ντοπιους τουριστες ,οι οποιοι ηθελαν πολυ να τους φωτογραφισω και εγω σα καλο κοριτσι δε τους χαλασα το χατιρι...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 14
• 15
• 16
• 17
• 18
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 16 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[mfish]

οι εργατες στη σκαλωσια που ενεφερα παραπάνω....!

Την επομενη μερα, πρωτη μερα λογικο ηταν να μας πιασουν και λιγο κοροιδα και ετσι μετα απο ομολογουμενως σκληρη προσπαθεια παζαρεματος δωσαμε 2000 ρουπιες δηλαδη 28 περιπου ευρω και νοικιασαμε αμαξι με οδηγο για να μας τριγυρισει στα βασικα αξιοθεατα! Aρχικα επισκεψη στο Red Fort, εντυπωσιακο , και στη συνεχεια Akshar Dam ενας πολυ μεγαλος Ινδουιστικος Ναος στην απεναντι οχθη του ποταμου! Πολυ εντυπωσιακο συγκροτημα προσφατα κατασκευασμενο , με νερα, κηπους , αμφιθεατρα να περιβαλλουν το βασικο ναο! Εδω η ασφαλεια ηταν αυστηροτερη απο ποτε...μονο τα ρουχα σου επιτρεποταν να παρεις μεσα...ουτε τσαντα, ουτε κινητο, μηχανη , ουτε καν το εσωτερικο τσαντακι αν το παιρναν ειδηση! Και εδω βεβαια μας κοιταζαν σαν αξιοθεατο, οπως και καθε τουριστα. Καποια στιγμη ερχεται ενας Ινδος και ζηταει απο τον Μ. να βγει φωτογραφια μαζι του! Ξαφνιαστηκαμε βεβαια αλλα λεμε οκ...Ξαφνικα 15 με 20 ατομα μας περιτριγυριζουν και πρεπει να βγαλαμε πανω απο 15 φωτογραφιες...Σαν σταρ νιωσαμε...
Στη συνεχεια επισκεψη στο Ναο του Λωτου, αν δε κανω λαθος μπαχαιστικος ναος και στη συνεχεια περασμα και απο την Παλικ Μπαζαρ, μια υπογεια αγορα σε αποσταση αναπνοης απο τη κεντρικη πλατεια ...Η πρωτη μερα αρκετα πλουσια και διασκεδαστικη και την καναμε ακομα πιο διασκεδαστικη πινωντας μια εικοσαδα μεγαλουτσικες μπυρες στο ξενοδοχειο!

Μετα την εικοσαδα λογικο ηταν την αλλη μερα παραλιγο να πεσουμε στη πρωτη παγιδουλα...Θα μου πειτε μετα,το γραφει ο Lonely Planet αλλα ποιος να διαβασει τα ψιλα γραμματακια? Παμε στο σταθμο των τρενων να κοψουμε εισιτηρια και ενας υπαλληλος μας στελνει σε ενα γραφειο στο κεντρο για να κοψουμε ευκολα εισιτηρια...Κλασσικη απατη τελικα οπου εκαναν πως ψαχναν για εισιτηρια κανα τεταρτο και μετα με μεγαλη στεναχωρια μας ειπαν οτι αλλος τροπος να παμε Αγκρα δεν υπαρχει παρα αμαξι γιατι τα τρενα τελειωσαν, στη μοναδικη τιμη των 140 ευρω για εμας!!! Αντε γεια και για καλη μας τυχη ο οδηγος ρικσο που μας ειχε φερει μας εδειξε με τροπο το κανονικο γραφειο των τρενων παραδιπλα σε ενα στενο! Εισιτηρια υπηρχαν και ξανα πισω στο σταθμο οπου μετα απο 3 ωρες αναμονης στην ουρα καταφεραμε να παρουμε τα εισιτηριακια μας!

Πρωτη επαφη με ινδικα τρένα και σταθμους! Πρωτον ο σταθμος ηταν τεράστιος...Δευτερον και τα τρενα τεραστια σε μηκος...γυρω στα εικοσι βαγονια, καμια φορα και περισσότερα...τριτον η βρωμα εντονη, και γρήγορα καταλαβα απο που προερχεται η μυρωδιά φρεσκιας τουαλετας! Στα σταθμευμένα τρενα εδω αποφευγουμε να χρησιμοποιουμε την τουαλετα , στην Ινδια ομως οχι! Απειρα παραγωγα στο χρωμα του καρρυ βρισκονταν στις γραμμες!Εσωτερικα ηταν καλα , ειχαμε κοψει και θεσεις με κλιματισμο.. Το τρενο ξεκινησε στην ωρα του και σε 4 ωριτσες θα φταναμε Αγκρα....

 

[manelaki]

περιμενουμε τη συνεχεια ......................

 

[marydim]

Καλά η σκαλωσιά είναι πολύ πρώτη!

Καταπληκτική η ιστορία σου όπως και κάθε ιστορία από τη μαγευτική χώρα της Ινδίας.

Ερώτηση: Ανδροπαρέα ήσασταν?

 

[mfish]

Καλά η σκαλωσιά είναι πολύ πρώτη!

Καταπληκτική η ιστορία σου όπως και κάθε ιστορία από τη μαγευτική χώρα της Ινδίας.

Ερώτηση: Ανδροπαρέα ήσασταν?

και γω ξετρελαθηκα με τη σκαλωσια...2 κοπελες (εγω ειμαι η μια) και 3 αντρες...

 

[marydim]

Sorry, για την αλλαγή φύλου.
Ήθελα να ρωτήσω για το πόσο "καλά" ήταν τα τρένα μέσα αλλά από γυναικεία ματιά.
Αλλά δεν χρειάζεται πια.

 

[mfish]

Sorry, για την αλλαγή φύλου.
Ήθελα να ρωτήσω για το πόσο "καλά" ήταν τα τρένα μέσα αλλά από γυναικεία ματιά.
Αλλά δεν χρειάζεται πια.

πηρα αρκετα τρενα ( 3-4 sleeper, 7 AC3 και 3ΑC2)....οποτε αν θες να μαθεις κατι συγκεγκριμενο ρωτα ...γενικα ολα ηταν καλα εκτος απο το τελευταιο οπου παρελασε ολο το ζωικο βασιλειο.....θα αναφερθω βεβαια αναλυτικοτερα στη συνεχεια

 

[mfish]

Πριν φτασουμε στην Αγκρα οι ανυπομονοι καπνιστες της παρεας αποφασισαν να πειραματιστουν στο κατα ποσο απαγορευεται το καπνισμα ! πριν περασει δεκαλεπτο δυο στρατιωτικοι προσπαθησαν να μας παρουν χρηματα και καλα ως προστιμο! Οταν ζητησε αποδειξη ο Χ μαλλον φοβηθηκαν και μας επεστρεψαν τα χρηματα...τους κερασαμε ενα τσιγαρακι για μετα και το θεμα ξεχαστηκε!

Φτανωντας στη Αγκρα 11.30 το βραδυ πεινουσαμε απιστευτα! Ολα τα εστιατορια ειχαν κλεισει αλλα ευτυχως βρηκαμε ενα που μας εξυπηρετησε παρανομα, καθως ειναι υποχρεωμενοι να κλεινουν στις 12. Το φαι πολυ νοστιμο , αλλα στη συνεχεια ειδαμε το κρυφο συστατικο....μαυρο, με πολλα ποδια που τριγυρναει τις νυχτες...εκεινη την νυχτα εκοβε βολτες στο αρνακι μασαλα! Εγω δεν τρωω αρνακι οποτε δεν αηδιασα, οι αλλοι απλα προσποιηθηκαν οτι δεν υπηρξε!

19 Ιουλιου και ειχε ερθει η ωρα να επισκεφτουμε το πασιγνωστο Ταζ Μαχαλ!
Για καλη τυχη του πορτοφολιου μας εκεινη την ημερα ηταν δωρεαν γιατι γινοταν μια μεγαλη γιορτη στη πολη! Οι ουρες ατελειωτες...Ιδιως των αντρων ειχε πανω απο 500 ατομα! Αυτο που μου εκανε εντυπωση ηταν ο πανικος που γινοταν στην αντρικη ουρα! Ο καθενας προσπαθουσε να κλεψει στην ουρα και να χωθει μπροστα με αποτελεσμα οι φρουροι να χτυπανε στα ποδια με καλαμια μπαμπου! και σε κανεναν δεν φαινοταν παραλογο ολο αυτο!Τα αγορια της παρεας ακουσαν οτι τους τουριστες τους αφηνουν να περνανε ετσι και πηγαν μπροστα να δουν...πραγματικα ενω τους αλλους τους χτυπουσαν , στα παιδια ειπαν ευγενικοτατα περαστε κυριοι! Εξοργιστικα αδικη αντιμετωπιση ...:roll:

Για το Ταζ Μαχαλ δε θα μιλησω..φανταζομαι εχει αναφερθει συχνα και ολοι εχουν ακουσει ιστοριες για το ποσο εντυπωσιακο ειναι...Μάρεσε ομως πολυ και η θεα του ποταμου Γιαμουνα απο τη πισω μερια του ναου!

Βγαινοντας απο το Ταζ Μαχαλ πηγαμε να κατσουμε στο παρκο οπως πολλες οικογενειες Ινδων...Καταφεραμε να γλιτωσουμε ενα καπνο κρυβοντας τον σε μια μικροσκοπικη θηκη μηχανης και ηταν ωρα για τη χαρα του καπνιστη! Ο καπνος βεβαια τραβαει ακομα περισσοτερο τα βλεμματα , καθως πολλοι δεν εχουν ξαναδει και αλλοι νομιζουν οτι κανουμε υποπτης προελευσης ουσιες! Μας βλεπει ενα πιτσιρικι και μας λεει εχω και εγω να σας πουλησω τετοιο....φευγει τρεχοντας και γυριζει με εναν καπνο, που στα ελληνικα(! ) εγραφε το καπνισμα σκοτωνει! ηταν ο καπνος που μας ειχαν κατασχεσει 4 ωρες πριν!
Το τσιγαρο δε το απολαυσαμε τελικα απο το γεγονοσ οτι ερχονταν ολοι να τους στριψουμε τσιγαρα καπνου η να μας πουλησουν υποπτες ουσιες, αλλα μιλησαμε με αρκετο κοσμο και φυσικα φωτογραφηθηκαμε και παλι απο γειτονικες παρεες! Μια παρεα μας κοιτουσε και με κυαλια επιμονα...

Το καλυτερο στην Αγκρα ομως ηταν το βραδυ! Ειμαστε παρα πολυ τυχεροι καθως πεσαμε στη γιορτη του Σιβα , μια φορα το χρονο γινεται! Απο νωρις ειχαν στηθει μεγαφωνα σε κεντρικους δρομους και μολις επεσε ο ηλιος οι δρομοι πλημμυρισαν απο αντρες! Τη νυχτα αυτη ολοι οι αντρες καθε ηλικιας περπατανε στη πολη χορευοντας μεθυσμενοι μεχρι την ανατολη του ηλιου! η κινηση των οχηματων ειχε παραλυσει και ο κοσμος περνουσε κατα χιλιαδες! οι γυναικες καθονται σπιτι αυτη τη μερα, οποτε αρκεστηκα να βγω ως το πεζοδρομιο και με το ζορι καθως ο ξενοδοχος επεμενε οτι ειναι επικινδυνο! Χεχε...εγω τον παρακουσα λιγο και μαζι με το φιλο μου για σωματοφυλακα ανεβηκα στο κεντρικο διαζωμα του δρομου και κατεγραψα τη σκηνη! Φυσικα με το που μας ειδαν πανζουρλισμος! Ακομα μεγαλυτερα χοροπηδηχτα και ολοι περναγαν μπροστα για να βγουν φωτογραφιες! Το γλεντι συνεχιστηκε ολο το βραδυ και το πρωι ακομα περπατουσαν λιγοστοι στους δρομους!



H Αγκρα γενικοτερα σαν πολη νομιζω οτι ηταν η πιο βρωμικη απο ολες οσες επισκεφτηκαμε αλλα ειχε τη χαρη της ! Το παζαρι για ντοπιους γυρω απο το τζαμι σε εκανε να μπεις περισσοτερο στο κλιμα γυρω σου και νομιζω οτι εκει συνειδητοποιησα που βρισκομαι.... Φτωχεια, βρωμα, λαχανικα , σκατα, αγελαδες ανθρωποι και τουκ τουκ σε μια πανδαισια χρωματων και αρωματων! Στα στενα της περιοχης αυτης ζησαμε και τη πρωτη καλη εμπειρια ινδικης οδηγησης! και οι πεντε σε ενα τουκ τουκ στριμωγμενοι, οδηγος με μαυρο μαλλι μακρυ μπουκλωτο γυαλισμενο και τσιγαρο Bidi στο στομα( τσιγαρα πολυ φτηνα φτιαγμενα απο ενα φυλλο καπνου διπλωμενο) , τουκ τουκ να παιζουν σαν συγκρουομενα και ανθρωποι να πετιουνται απο παντου!

Η βρωμα της Αγκρας βεβαια δεν ηταν τιποτα σε σχεση με το σταθμο τρενων στο χωριο Τundla, λιγα χιλιομετρα εξω....Ειχαμε κλεισει απο Ελλαδα τα νυχτερινα τρενα και φευγαμε απο εκει με κατευθυνση την πολη Gorakhpur απο οπου θα μπαιναμε Νεπαλ... Η αναλογια ποντικων και ανθρωπων ηταν εις βαρος μας! Και μεγάλα οχι σαν τα χαριτωμενα χαμστεράκια που βλεπουμε... Το τρενο ηρθε στην ωρα του και βολευτηκαμε στα 5 κρεβατακια της AC3 θεσης...καλυτερα απο οτι περιμενα, και αφου χωθηκα στον υπνοσακο ξεραθηκα μεχρι το πρωι.

 

[mfish]

πορεια προς νεπαλ....

Στα τρενα παντα ξυπναγαμε απο μια εκνευριστικη φωνη -κοφι? -τσαι? κοφι? τσαι?.... και σε ολα τα τρενα αρχιζε στις 6 το πρωι...και παντα η ιδια χρεια φωνης που αδυνατω να περιγραψω!
Βγαινωντας απο το σταθμο της Gorakhpur aπειρα παζαρια με ταξι και μετα απο μια ωρα καταφέραμε να κατεβασουμε τη τιμη απο 1100 ρουπιες στις 500 και να ξεκινήσουμε επιτέλους για τα συνορα του Νεπαλ...ο,τι νομίζαμε οτι ειχαμε δει απο οδηγηση ως τωρα ηταν λιγο και αδιαφορο σε σχεση με οτι ζησαμε...ο ταξιτζης απίθανο να ειχε διπλωμα, οπως απίθανο να ηταν πανω απο δεκαξι και το ιδιο απιθανο να μην ειχε πιει! Ηθικο διδαγμα? Στην Ινδια οι δραμαμινες ειναι αχρηστες γιατι απλα δε ζαλιζεσαι απο το φοβο σου...!Τρεις ωρες τρόμου με απανωτα προσπερασματα σε τυφλες στροφες, νταλικες να ερχονται κατα πανω μας και το πιο τραγικο σχεδον πατησαμε ενα κοριτσακι...ευτυχως γλιτωσε τελευταια στιγμη... Εκει μας ηρθε να τον δειρουμε...Φτανωντας επισης δε μπορουσαμε να ακουσουμε καθολου απο τις ασταματητες κορνες που ειχαν καταστρεψει τα αυτια μας...στην Ινδια οι κορνες ειναι μαστιγα, αν περνουσε απο το χερι μου θα τις απαγορευα...!

Συνορα νεπαλ και μας πιασαν τρελα γελια καθως θυμηθηκαμε την φευγαλεα σκεψη του Φ. οτι ισως να εχει duty free για να αγορασει τσιγαρα... ... για να παμε στο immigration office μας φωναξαν γιατι απλα δε μπορουσες να διανοηθεις οτι ηταν αυτο.....Τυπικες διαδικασιες και εισοδος Νεπαλ! Μονο απο τα διαφορετικα προσωπα και την ελλειψη τουκ τουκ καταλαβαινες οτι εισαι σε αλλη χωρα!

Η ωρα που φτασαμε ηταν αργα για λεωφορειο και νοικιασαμε αμαξι για Ποκχαρα ....Ευτυχως ο οδηγος ηταν ο καλυτερος που ειδαμε σε ολη την εκδρομη και το 6ωρο ταξιδι ηταν απολαυση! Το τοπιο μαγευτικο, ο δρομος περνουσε πανω απο τη κοιλαδα ενος ποταμου, πρασινο παντου, δροσια....!!! Μικρα χωρια στη μεση του πουθενα και ανθρωποι φιλοξενοι...δε ξερω γιατι αλλα αμεσως οι ανθρωποι στο Νεπαλ κερδισαν τη συμπαθεια μας....Η νυχτα μας επιασε στο δρομο και μαζι αρκετη βροχουλα λογω μουσωνων! Μολις φτασαμε βρηκαμε ενα πολυ φτηνο ξενοδοχειο με μολις 4 ευρω το δωματιο και χωθηκαμε να ξεκουραστουμε...

Πρωι πρωι ξεκινησαμε για να βγαλουμε αδειες trekking για τη περιοχη της Αnnapurna... Ευκολη διαδικασια, η τιμη 2000 νεπαλικες ρουπιες δηλαδη 20 ευρω το ατομο...Θα ξεκινουσαμε την επομενη μερα για ενα τριημερο περπατημα και ειχαμε μπολικο ενθουσιασμο!
Η Ποκχαρα μας ενθουσιασε ιδιαιτερα σα πολη...πρωτα απο ολα σου εδινε την αισθηση οτι ηταν χωριο , ιδιως οι παραδοσιακες μονοκατοικιες και τα στενα . Σε συνδιασμο με τη λιμνη και το μπολικο πρασινο γυρω, ηταν πραγματικα πολυ ομορφη και κυριως ανθρωπινη! Την περιοδο που πηγαμε δεν ειχε πολυ κοσμο, φαινεται ομως οτι εχει αρκετο τουρισμο απο τα μαγαζακια που απευθυνονται σε τουριστες, μαλλον περισσοτερο πεζοπορους...

 

[mfish]

trekking ημερα πρωτη!

Το μονοπατι που θα ακολουθουσαμε ξεκιναει απο το χωριο nayapul , γυρω στα 25 χιλιομετρα απο τη Ποκχαρα. Για τα 25 αυτα χιλιόμετρα χρειαστήκαμε 1 ωρα και 45 λεπτά με το υπερσυγχρονο λεωφορείο που όμοιο του ισως να ειχα δει οταν ημουν πεντε στα κατσαβραχα της Λακωνιας...βεβαια ο οδηγος καταπληκτικος! πραγματικα μπόρεσε να μας φτάσει σωους καθώς το οδόστρωμα λόγω των μουσώνων ηταν διαλυμένο σε πολλά σημεία! Εγώ θα χα πεσει στους γκρεμούς σιγουρα...

Περπατησαμε μεχρι το Βhirethanti , ενα χωριουδακι στα 1025 μ υψόμετρο απο οπου ουσιαστικά ξεκινούσε το μονοπάτι...Προορισμός μας για αυτη τη μερα ηταν το χωριο Gandruck στα 1940 μ.Για τις επόμενες 3 μερες δε θα συναντουσαμε κανενα είδος τροχοφόρου καθώς στη περιοχή δρόμοι δεν υπάρχουν! Επισης ξεραμε οτι δε λειτουργουν ουτε κινητα...επιτελους απαλλαγη και απο την ακτινοβολια!

Το μονοπάτι ξεκινούσε κατα μήκος του ποταμού, δεξιά νερό και αριστερα πυκνά δεντρα...Το τοπιο μαγευτικο απο τα πρωτα λεπτα...καθώς ανεβαίναμε ψηλότερα περνούσαμε δίπλα απο ορυζώνες ! Αντρες με βοδια οργώναν και γυναικες φυτευαν ρυζι!Συνέχεια συναντούσαμε μικρούς οικισμούς και ολοι μας χαιρετούσαν λεγοντας namaste! Αλλωστε βλεπουν πολυ κοσμο να πεζοπορει καθημερινα...



Τα ιδια μονοπατια που εμεις περπατουσαμε απολαμβανοντας τη φυση ειναι οι κυριες αρτηριες της περιοχης..Παιδια πηγαινοερχονται απο και προς τα σχολεια, ανθρωποι και γαιδουρακια κουβαλανε εμπορευματα! Συναντησαμε και 2 κυριους που κουβαλουσαν στη πλατη 2 τεραστια φυλλα ντουλαπας και αναλογιζομενη πως ειναι η καθημερινη ζωη εκει, ενιωσα ασχημα που χρησιμοποιουμε τα αυτοκινητα για να παμε μεχρι το περιπτερο...
Μια κρεμαστη γεφυρα και μετα το μονοπατι απομακρυνθηκε απο το ποταμι και αρχισε να γινεται ανηφορικο...πολυ ανηφορικο! Οι τελευταιες 2 ωρες ηταν σκαλοπατια, πετρινα μεγαλα σκαλοπατια... ψοφησαμε λιγακι αλλα οταν φτασαμε στο χωριο νιωθαμε υπέροχα! Εκεινη την ωρα αρχισε και η βροχουλα και τρεξαμε στο πρωτο ξενωνα! Αφου φαγαμε κατι υπεροχα momo,πιτακια τηγανητα με γεμιση ( νομιζω ειναι θιβετιανη συνταγη) πεσαμε σε ληθαργο...

Δε ξεραμε ακομα τι μας περιμενε την αλλη μερα....

 

[mfish]

Στις 24 - 07 ο ηλιος ελαμπε στον ουρανο, η φυση υπεροχη και ολα δειχαν οτι η μερα θα εξελισοταν χωρις ιδιαιτερα προβληματα, τουλαχιστον οχι λογω καιρου!
Σημερα επρεπε να καλυψουμε το μεγαλυτερο κομματι της διαδρομης που ηταν γυρω στις 8 ωρες περπατημα , απο το χωριο Gandruck προς Ghorepani ! Ξεραμε οτι σε καποιο σημειο εχει λιγες βδελες οποτε φορεσαμε και μακρια παντελονια και καλτσες μακριες για να προφυλαχτουμε!

Προχωρουσαν οι 2 της παρεας μπροστα, η Μ πισω και στο τελος εγω με τον φιλο μου...Κλασσικα φωτογραφιζαμε τα βουνα ,χαζευαμε και η αποσταση με τους αλλους μεγαλωσε! Καποια στιγμη που το ποταμι περνουσε απο ενα ρυακι μπερδεψαμε λιγο το μονοπατι...Βλεπουμε καποιους ντοποιους, ρωταμε μας δειχνουν ενα μονοπατι...Λιγο μετα βλεπουμε τους 2 της παρεας και υποθεσαμε οτι παμε καλα., δε μπορει και οι ντοπιοι να καναν λαθος...

Ειχαμε χωθει πιο βαθεια και ξετρελαμενοι απο τα πυκνα δαση δε συνειδητοποιησαμε τις βδελες!!! Καποια στιγμη κοιταω κατω και βλεπω δεκαδες βδελες να περπατουν στα παπουτσια μου με πορεια προς το παντελονι! Καποιες ειχαν χωσει το κεφαλακι τους μεσα απο τις καλτσες...πανικος και δακρυα αρχιζουν να μου ερχονται....να σταματησεις για να απαλλαγεις δεν υπηρχε περιπτωση, ανεβαιναν ολο και περισσοτερες σιχαμερες βδελλες....ταυτοχρονα καταλαβαινουμε οτι χαθηκαμε και λιγακι...Πυκνο δασος, μικρο μονοπατι, λασπες ως τον αστραγαλο...Μετα απο μια προσπαθεια να βρουμε το σωστο μονοπατι αποφασιζουμε να επιστρεψουμε πισω πριν νυχτωσει...Εντωμεταξυ η μια φιλη μας δε ξεραμε που βρισκοταν, και αν ειχε χαθει και αυτη. Ανησυχουσαμε πολυ γιατι εμεις ειμασταν μαζι ενω αυτη μονη της εντελως ! Για να γυρισουμε πισω χρειαστηκαμε αλλες 2 ωρες , καθως ειχαμε χωθει πιο βαθεια απο οτι νομιζαμε στο δασος...Βδελες εξακολουθουσαν να ανεβαινουν στα ποδια μας και δεν υπηρχε ουτε ενα ξεφωτο να σταματησουμε....

Φτανουμε στο χωριο και μπαινωντας συνανταμε 2 ντοπιους ...με νοηματα μας εξηγουν οτι μια κοπελα μας περιμενει σε ενα χωριο 3 ωρες μακρια...Ευτυχως ειχε παρει το σωστο μονοπατι και ηταν καλα...

Επιχειρηση αφαιρεσεως βδελλων...Τσιγαρα αναμενα, βγαζουμε καλτσες και η μαχη αρχιζει..Ο καθενας μας αριθμουσε 40 τσιμπηματα απο βδελες και καμια εικοσαρια ζωντανες! Ευτυχως με το τσιγαρο εφευγαν ευκολα, αλλα το θεαμα ηταν ακρως αηδιαστικο καθως ολη αυτη την ωρα μεγαλωσαν και λιγο!

Ετρεχα να βρω το μοναδικο τηλεφωνο του χωριου για να στειλω μηνυμα στη φιλη μας στο αλλο χωριο οταν τη βλεπουμε να ξεπροβαλει απο τη γωνια...Ανησυχησε που δεν μας ειχε δει κανεις και επεστρεψε!

Τελος καλο , ολα καλα....

Για μια στιγμη σκεφτηκαμε να το ξαναεπιχειρησουμε την αλλη μερα, καθως το μονοπατι ηταν εμφανεστατο τελικα ,αλλα η κουραση , ο περιορισμος χρονου και η προσφατη κακη εμπειρια με τις βδελλες μας απετρεψαν.....ε δε πειραζει αποφασισαμε να ξαναεπιστρεψουμε για περισσοτερες μερες στο μελλον...

Το επομενο πρωι ο ουρανος καθαρισε εντελως και για πρωτη φορα ειδαμε τι κρυβοταν πισω απο την ομιχλη....Στο βαθος μερικες απο τις ψηλοτερες κορυφες του κοσμου, η Αναπουρνα1, η Αναπουρνα South και αλλες....το θεαμα σου εκοβε την ανασα...Ενιωσα τυχερη που εστω ηρθα ως εδω!

Η ηρεμια στα βουνα της Ποκχαρα , η ομορφια της φυσης, ο κοσμος , τα μικρα χωρια, ολα με εκαναν να ερωτευτω τη χωρα παραφορα....

 

[mfish]

Λιγάκι απο Καντμαντου....

Εξω ψιλοβρεχει και ειναι μολις 6 το πρωι...Ξυπνησαμε νωρις για να προλαβουμε το λεωφορειο για Καντμαντου που φευγει στις 7.30. Πηγαμε στον σταθμό, ουσιαστικά ενα χωράφι με 6-7 λεωφορεια και διαλέξαμε όποιο μας φανηκε οτι ηταν σε καλύτερη κατάσταση! Εισιτηριο 300 νεπαλέζικες ρουπιες...Τα λεωφορεια ειναι για 25-30 ατομα περιπου, οι θέσεις αρκετά στενές, A/c φυσικά δεν υπάρχει και ο χώρος των αποσκευών χωράει ελάχιστα πράγματα....Για να μην μπουν οι αποσκευές στη στεγη και γινουν όλα μουσκεμα ,τα πραγματα στριμώχτηκαν καπου στο εσωτερικο, ευτυχώς!

Η διαδρομή πολύ όμορφη, μέσα απο βουνά, κοιλάδες, ορυζώνες..Στα αριστερά μας υπήρχε συνεχώς ένα μεγάλο ποτάμι , αρκετα ορμητικό λόγω των βροχοπτώσεων! Κάναμε και στάσεις σε μικρά χωριά οπου δεν παραλείπαμε να τρωμε σαμόσα, πιτάκια γεμιστά με πατάτα και μπαχαρικά! πολύ νόστιμα! Μετά απο 7 ώρες μπήκαμε Καντμαντου...

Η αντίθεση με το υπόλοιπο νεπάλ τρομερή!:roll: Καυσαέριο απίστευτο, γκρι κτίρια εναλάσσονταν με κιτς γυάλινες πολυκατοικίες, κίνηση, βαβούρα...Μολις βγήκαμε απο το λεωφορείο ξεκίνησε και το πρήξιμο για ξενοδοχεία, ταξί ,εστατόρια κ.τ.λ Στο καντμαντού δυστυχώς θα περνούσαμε μόνο 2 βράδια οπότε βρήκαμε στα γρήγορα δωμάτια και ξεχυθήκαμε στη περιοχή Ταμέλ...Τα στενάκια γεμάτα κόσμο και με χάλασε λιγάκι το πόσο τουριστικά ηταν όλα τα μαγαζιά!Σχεδον παντού πουλόύσαν σουβενίρ, ειδη πεζοπορίας , σαλβάρια και ρουχισμό που σιγουρα οι ντόπιοι δε φορούσαν..

Την επόμενη μέρα την αφιερώσαμε σε μια επίσκεψη στη Μπακταπούρ. Ξυπνήσαμε πρωί, η βροχή ήταν πολυ δυνατή και πραγματικά νιώσαμε τι θα πει μουσώνες! Οι δρόμοι πλημμυρισμένοι μέχρι τον αστράγαλο και σκουπίδια μαζεύονταν σε λοφάκια στις γωνίες! Παρά τη βρώμα των νερών δεν υπήρχε επιλογή παρα να βρέξουμε τα ποδαράκια μας...παντελονια σηκωμένα και ψηλαφώντας ,γιατι λακούβες και σκαλοπάτια δε φαίνονταν, κατευθυνθήκαμε στο τοπικό σταθμό λεωφορείων στη Ταμέλ...Αγοράσαμε και 2 ομπρέλες για παν ενδεχόμενο γιατι τα αδιάβροχα με τη ζεστη δεν υποφέρονται...

Η Μπακταπούρ απέχει μόλις 12 χιλιόμετρα για τα οποία χρειαστήκαμε 1 ώρα με το λεωφορείο...Στο δρόμο είδαμε πολλά σπίτια πλημμυρισμένα , περουσίες αλλωστε χάνονται συχνά λόγω βροχοπτώσεων στο νεπάλ, ακόμα και ανθρωπινες ζωές...
Η πόλη,νομίζω 9ου περιπου αιώνα,ολόκληρη σε κεραμειδί απόχρωση και νομίζω οτι κάθε κομμάτι της αξίζει να το επισκεφτείς...Τα σπίτια με τις εσωτερικές αυλές, τα στενάκια,οι εντυπωσιακοί ναοί, ακόμα και οι πόρτες των σπιτιών είναι έργα τέχνης! Βασικά όλο πόρτες και στοές φωτογράφισα...



Δυστυχως τo Kαντμαντου το γυρίσαμε ελάχιστα λόγω περιορισμού χρόνου ...Απο τα λίγα που είδα θα έλεγα οτι άξιζε να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο... Δε προλάβαμε να πάμε ουτε πατάν που τόσο πολύ ήθελα...Αφορμή για να ξαναπάω ομως!