mfish
Member
- Μηνύματα
- 1.378
- Likes
- 1.280
- Ταξίδι-Όνειρο
- ολη η γη
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο (Πορεία προς Νεπάλ....)
- Κεφάλαιο 5ο (Trekking Ημέρα πρώτη!)
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο (Λιγάκι από Κατμαντού....)
- Κεφάλαιο 8ο (Από το Κατμαντού στο Βαράνασι....24 περιπετειώδεις ώρες στους δρόμους)
- Κεφάλαιο 9ο (Βαράνασι)
- Κεφάλαιο 10ο (Βαράνασι - Ημέρα 2)
- Κεφάλαιο 11ο (Καλκούτα)
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο (Κεράλα ή μαλλον Κέρλα)
- Κεφάλαιο 14ο (Goa....ο παράδεισος των χίπις!)
- Κεφάλαιο 15ο (Από τη Goa, Rajastan με μια μικρή στάση Μομβάη)
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
το επομενο πρωινο , 35η μερα στην Ινδια και μια απιστευτη θλιψη μας ειχε κυριευσει.....Το απογευμα θα περναμε τρενο για Δελχι, μια διανυκτερευση εκει και μετα πισω Ελλαδα.....Στο ακουσμα της λεξης ελλαδα ανατριχιαζαμε, δε θελαμε με τπτ να φυγουμε....
Περιτρυγυρισαμε στη πολη, εγω αποφασισα να κανω σε μια κυρια ενα τατουαζ χενας, απο αυτα που καλυπτουν σα κεντημα ολη τη παλαμη....Φτανω σε ενα σπιτι απεξω, βλεπω διαφημιση για χενα και χτυπαω...Ανοιγει ενα κοριτσακι δεκα χρονων, αυτη ηταν της συννενοησης, ερχεται η μανα του, γυρω στα 35, η γιαγια του γυρω στα 55 και η προγιαγια του γυρω στα 80....Η τελευταια χωρις δοντια και δεν εβλεπε καλα....Με βαζει κατω η μαμα και αρχιζει να μου κανει τη χενα...Η προγιαγια ηθελε ομως να επιβλεπει...Ετσι καποια στιγμη και ετσι οπως ημουν με τη φρεσκεια χεννα , αρπαζει το χερι μου, να δει, τι να δει δεν εβλεπε η καημενη και τη πασαλειβει ολη....Ξανα χεννα απο την αρχη.....Το μισαωρο ομως εκει, με τις 4 γενεων γυναικες μου αφησε μια υπεροχη αναμνηση....
Το απογευμα φτανουμε στο σταθμο, το τρενο μας εφευγε στις 5....Μπαινουμε μεσα, αυτη τη φορα ειχαμε κοψει και δευτερη θεση για καλυτερα, επειδη το ταξιδι θα κρατουσε 17 ωρες....17 ωρες μαρτυριου τελικα....Απο τη πρωτη ωρα αρχισαν να εμφανιζονται απο παντου μικροσκοπικα κατσαριδακια, ενα δυο , τρια, σκοτωσε το, τεσσερα, πεντε ,ε εξι....ε δεν εχει νοημα....Πανικος αρχικα , σταδιακα συνηθιζω στη παρεα , που ολο μεγαλωνει.....Χαιρομαι παντως που ηταν η σειρα μου να κοιμηθω στο πανω κρεββατι, εκει σαφως η κινηση ηταν μικροτερη, ως ανυπαρκτη.....
Κατι περναει στραπιαια κατω απο τα ποδια μας...Αχου το μωρε, ενα χαριτωμενο ποντικακι!
Κατεβαζουμε τα υπολοιπα μπισκοτα, πινουμε και το τσιπουρο που μας εχει μεινει, βγαζουμε και ενα μουσικο οργανο , κατι σα βιολι που ειχαμε παρει, ξεχνιομαστε για λιγο.....
Εκει ομως η παρεα να επιμενεει, κατσαριδες ευτυχως μικρες αριστερα, δεξια, κατω, πανω....Ερχεται η ωρα του υπνου, κλεινω το σλιπινγκ μπαγκ απο παντου και σκεφτομαι.....Αν ισχυει αυτο που λενε οτι καθενας μας τρωει καποιο ποσοστο εντομων στον υπνο του, εγω θα το δεκαπλασιασω αποψε....Ευχομαι καλη χωνεψη στους αλλους και κοιμαμαι...με το στομα ερμητικα κλειστο!!!!
Η φιλη μου η Μ , ατυχη κοιμοταν στα κατω κρεββατακια, ολο το βραδυ στρυφογυριζε και φωναζε φυγε, σηλωνοταν, τιναζοταν κ.τλ
Απο τα πολλα, φτανουμε, τιναζουμε καλα ρουχα και ξανα δελχι....
36 μερες μετα, εχωντας τρυγυρισει γυρω γυρω Ινδια, πεταχτηκαμε και Νεπαλ...ποσο διαφορετικα μας φανηκαν ολα....Ειχαμε αλλαξει και μεις οι ιδιοι σε πολλα πραγματα πιστευω....Και οταν φτανεις στο σημειο που ξεκινησες, με τοσες πλεον νεες εμπειριες ειναι που σου ρχονται ολα και συνειδητοποιεις ενα σωρο πραγματα....
Για εκεινη τη μερα ειχαμε αφησει κατι εκρεμμοτητες, καποια ψωνια καθως και να επισκεφτουμε τη μουσουλμανικη αγορα γυρω απο το τζαμι....Εκει ψωνισε και ο Μ. ενα υπεροχο σιταρ, παραδοσιακο οργανο....τεραστιων διαστασεων..
Αφου τιμησαμε ενα τελευταιο Ινδικο γευμα , με ολα τα κομφορ αναζητησαμε τον Α. ενα παιδι που γνωρισαμε τυχαια στο δελχι, τη δευτερη μερα και εμενε ηδη 3 μηνες Ινδια.....Πολυ ευγενικος και καλος, μας φιλοξενησε για το τελευταιο βραδυ, καθως πετουσαμε χαραματα και δεν ειχαμε κλεισει ξενοδοχειο....
Ο δρομος για το αεροδρομιο ηταν η χειροτερη στιγμη του ταξιδιου, δε μιλουσαμε, σκεφτομασταν...απλα και ποτε θα ξαναρθουμε....
Την αλλη μερα φτανωντας ελλαδα, δε μπορουσα να συνελθω....Οταν με ρωτουσαν πως περασα δε μπορουσα να μιλησω, και ακομα δε μπορω να εξηγησω... ειναι μια χωρα με ιδιαιτερο πολιτισμο, ανθρωπους και πανεμορφη φυση...Δεν ειναι μια χωρα που θα πεις περασα καλα, διασκεδασα, πηγα σε μπαρακια...Αυτα που σου μενουν δε μπορεις να τα εξηγησεις , ειναι πραγματα που περισσοτερο σε αλλαζουν, καταστασεις μακρια απο καθε τι που πιστευα και γνωριζα πριν...
end of story
Περιτρυγυρισαμε στη πολη, εγω αποφασισα να κανω σε μια κυρια ενα τατουαζ χενας, απο αυτα που καλυπτουν σα κεντημα ολη τη παλαμη....Φτανω σε ενα σπιτι απεξω, βλεπω διαφημιση για χενα και χτυπαω...Ανοιγει ενα κοριτσακι δεκα χρονων, αυτη ηταν της συννενοησης, ερχεται η μανα του, γυρω στα 35, η γιαγια του γυρω στα 55 και η προγιαγια του γυρω στα 80....Η τελευταια χωρις δοντια και δεν εβλεπε καλα....Με βαζει κατω η μαμα και αρχιζει να μου κανει τη χενα...Η προγιαγια ηθελε ομως να επιβλεπει...Ετσι καποια στιγμη και ετσι οπως ημουν με τη φρεσκεια χεννα , αρπαζει το χερι μου, να δει, τι να δει δεν εβλεπε η καημενη και τη πασαλειβει ολη....Ξανα χεννα απο την αρχη.....Το μισαωρο ομως εκει, με τις 4 γενεων γυναικες μου αφησε μια υπεροχη αναμνηση....
Το απογευμα φτανουμε στο σταθμο, το τρενο μας εφευγε στις 5....Μπαινουμε μεσα, αυτη τη φορα ειχαμε κοψει και δευτερη θεση για καλυτερα, επειδη το ταξιδι θα κρατουσε 17 ωρες....17 ωρες μαρτυριου τελικα....Απο τη πρωτη ωρα αρχισαν να εμφανιζονται απο παντου μικροσκοπικα κατσαριδακια, ενα δυο , τρια, σκοτωσε το, τεσσερα, πεντε ,ε εξι....ε δεν εχει νοημα....Πανικος αρχικα , σταδιακα συνηθιζω στη παρεα , που ολο μεγαλωνει.....Χαιρομαι παντως που ηταν η σειρα μου να κοιμηθω στο πανω κρεββατι, εκει σαφως η κινηση ηταν μικροτερη, ως ανυπαρκτη.....
Κατι περναει στραπιαια κατω απο τα ποδια μας...Αχου το μωρε, ενα χαριτωμενο ποντικακι!
Κατεβαζουμε τα υπολοιπα μπισκοτα, πινουμε και το τσιπουρο που μας εχει μεινει, βγαζουμε και ενα μουσικο οργανο , κατι σα βιολι που ειχαμε παρει, ξεχνιομαστε για λιγο.....Εκει ομως η παρεα να επιμενεει, κατσαριδες ευτυχως μικρες αριστερα, δεξια, κατω, πανω....Ερχεται η ωρα του υπνου, κλεινω το σλιπινγκ μπαγκ απο παντου και σκεφτομαι.....Αν ισχυει αυτο που λενε οτι καθενας μας τρωει καποιο ποσοστο εντομων στον υπνο του, εγω θα το δεκαπλασιασω αποψε....Ευχομαι καλη χωνεψη στους αλλους και κοιμαμαι...με το στομα ερμητικα κλειστο!!!!
Η φιλη μου η Μ , ατυχη κοιμοταν στα κατω κρεββατακια, ολο το βραδυ στρυφογυριζε και φωναζε φυγε, σηλωνοταν, τιναζοταν κ.τλ
Απο τα πολλα, φτανουμε, τιναζουμε καλα ρουχα και ξανα δελχι....
36 μερες μετα, εχωντας τρυγυρισει γυρω γυρω Ινδια, πεταχτηκαμε και Νεπαλ...ποσο διαφορετικα μας φανηκαν ολα....Ειχαμε αλλαξει και μεις οι ιδιοι σε πολλα πραγματα πιστευω....Και οταν φτανεις στο σημειο που ξεκινησες, με τοσες πλεον νεες εμπειριες ειναι που σου ρχονται ολα και συνειδητοποιεις ενα σωρο πραγματα....
Για εκεινη τη μερα ειχαμε αφησει κατι εκρεμμοτητες, καποια ψωνια καθως και να επισκεφτουμε τη μουσουλμανικη αγορα γυρω απο το τζαμι....Εκει ψωνισε και ο Μ. ενα υπεροχο σιταρ, παραδοσιακο οργανο....τεραστιων διαστασεων..
Αφου τιμησαμε ενα τελευταιο Ινδικο γευμα , με ολα τα κομφορ αναζητησαμε τον Α. ενα παιδι που γνωρισαμε τυχαια στο δελχι, τη δευτερη μερα και εμενε ηδη 3 μηνες Ινδια.....Πολυ ευγενικος και καλος, μας φιλοξενησε για το τελευταιο βραδυ, καθως πετουσαμε χαραματα και δεν ειχαμε κλεισει ξενοδοχειο....
Ο δρομος για το αεροδρομιο ηταν η χειροτερη στιγμη του ταξιδιου, δε μιλουσαμε, σκεφτομασταν...απλα και ποτε θα ξαναρθουμε....
Την αλλη μερα φτανωντας ελλαδα, δε μπορουσα να συνελθω....Οταν με ρωτουσαν πως περασα δε μπορουσα να μιλησω, και ακομα δε μπορω να εξηγησω... ειναι μια χωρα με ιδιαιτερο πολιτισμο, ανθρωπους και πανεμορφη φυση...Δεν ειναι μια χωρα που θα πεις περασα καλα, διασκεδασα, πηγα σε μπαρακια...Αυτα που σου μενουν δε μπορεις να τα εξηγησεις , ειναι πραγματα που περισσοτερο σε αλλαζουν, καταστασεις μακρια απο καθε τι που πιστευα και γνωριζα πριν...
end of story
.
Εσωτερικα ηταν καλα , ειχαμε κοψει και θεσεις με κλιματισμο.. Το τρενο ξεκινησε στην ωρα του και σε 4 ωριτσες θα φταναμε Αγκρα....
ηταν ο καπνος που μας ειχαν κατασχεσει 4 ωρες πριν!
