MarieAries
Member
- Μηνύματα
- 214
- Likes
- 1.462
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δυτική Αφρική
Περιεχόμενα
(η συνέχεια και το τέλος αυτού του αλλοπρόσαλλου ταξιδιού....)
Δεν είχα όρεξη καν να φάω όλο το βράδυ, και ενώ είχα γίνει κατάμαυρη από την σκόνη, κατάφερα να τσιμπήσω λίγα μπισκότα και μιά μπανάνα που είχα συσκευασμένα μαζί μου. Το μεγάλο μου πρόβλημα όμως εκείνη τη στιγμή ήταν η τουαλέτα!
Τι να έκανα; Η μια γωνιά του βαγονιού ήταν το κρεββάτι μου και η απέναντι, η τουαλέτα. Σηκώθηκα με το ζόρι, καθώς έκανε παγωνιά και φορούσα ένα σωρό ρούχα που έπρεπε να βγάλω για να περπατήσω μέχρι την άλλη πλευρά, ενώ το τρένο έτρεχε και δεν μπορούσα καν να σταθώ όρθια.
Και αναρωτιόμουν...ποιά ήταν η ευχαρίστηση σε όλο αυτό; Είμαι σίγουρη ότι με παρέα θα ήταν διαφορετικά, αλλά και πάλι πιστεύω ότι οι καιρικές συνθήκες έπαιξαν μεγάλο ρόλο. Επίσης, κάποιοι τουρίστες είχαν πετύχει ντόπιους σε διπλανά βαγόνια, που ετοίμαζαν τσάϊ ή μαγείρευαν, οπότε έζησαν μια ιδιαίτερη εμπειρία που εγώ δεν είχα την ευκαιρία.
Και ενώ ήμουν μες τα νεύρα γιατί δεν έκλεισα μάτι όλη νύχτα, η διάθεσή μου άλλαξε κατευθείαν με το που άρχισε σιγά σιγά να ξημερώνει.
Μία αχανής, άνυδρη, επίπεδη έρημος, που μου θύμισε πάρα πολύ τη λατρεμένη Δυτική Σαχάρα, απλωνόταν μπροστά μου, με λίγες σκόρπιες καμήλες εδώ κι εκεί. Το όλο σκηνικό ήταν απλά συγκλονιστικό, με αποκορύφωμα, το δικό μας «φίδι» να σέρνεται μέσα σε αυτό το σεληνιακό τοπίο!!!! Σε κλάσματα δευτερολέπτου, η ταλαιπωρία της προηγούμενης βραδιάς διαγράφηκε από τη μνήμη μου, και το μόνο που ένοιωθα ήταν ενθουσιασμός για όλο εκείνο που ζούσα.
Η ιδιαίτερη αυτή περιπέτεια της διάσχισης της Σαχάρας έφτασε στο τέλος της μια ώρα μετά, με την άφιξη στον προορισμό μας, λίγο έξω από την πόλη του Nouadhibou. Στο σταθμό ευτυχώς περίμεναν ταξί, οπότε έφυγα κατευθείαν για το ξενοδοχείο μου (Al Jazira).
Και μερικά tips για όσους βγάλει ο δρόμος προς τα εκεί:
Αν και ο καθένας μπορεί να κουβαλήσει ό,τι τον βολεύει, η δική μου λίστα είναι η εξής:
Τύφλα να χουν τα μοντέλα!!!
Το βαγόνι μου
Η διαδρομή μας, από το Choum προς το λιμάνι Νουαντιμπού, στις ακτές του Ατλαντικού (στην εσωτερική πλευρά της χερσονήσου)
Δεν είχα όρεξη καν να φάω όλο το βράδυ, και ενώ είχα γίνει κατάμαυρη από την σκόνη, κατάφερα να τσιμπήσω λίγα μπισκότα και μιά μπανάνα που είχα συσκευασμένα μαζί μου. Το μεγάλο μου πρόβλημα όμως εκείνη τη στιγμή ήταν η τουαλέτα!
Τι να έκανα; Η μια γωνιά του βαγονιού ήταν το κρεββάτι μου και η απέναντι, η τουαλέτα. Σηκώθηκα με το ζόρι, καθώς έκανε παγωνιά και φορούσα ένα σωρό ρούχα που έπρεπε να βγάλω για να περπατήσω μέχρι την άλλη πλευρά, ενώ το τρένο έτρεχε και δεν μπορούσα καν να σταθώ όρθια.
Και αναρωτιόμουν...ποιά ήταν η ευχαρίστηση σε όλο αυτό; Είμαι σίγουρη ότι με παρέα θα ήταν διαφορετικά, αλλά και πάλι πιστεύω ότι οι καιρικές συνθήκες έπαιξαν μεγάλο ρόλο. Επίσης, κάποιοι τουρίστες είχαν πετύχει ντόπιους σε διπλανά βαγόνια, που ετοίμαζαν τσάϊ ή μαγείρευαν, οπότε έζησαν μια ιδιαίτερη εμπειρία που εγώ δεν είχα την ευκαιρία.
Και ενώ ήμουν μες τα νεύρα γιατί δεν έκλεισα μάτι όλη νύχτα, η διάθεσή μου άλλαξε κατευθείαν με το που άρχισε σιγά σιγά να ξημερώνει.
Μία αχανής, άνυδρη, επίπεδη έρημος, που μου θύμισε πάρα πολύ τη λατρεμένη Δυτική Σαχάρα, απλωνόταν μπροστά μου, με λίγες σκόρπιες καμήλες εδώ κι εκεί. Το όλο σκηνικό ήταν απλά συγκλονιστικό, με αποκορύφωμα, το δικό μας «φίδι» να σέρνεται μέσα σε αυτό το σεληνιακό τοπίο!!!! Σε κλάσματα δευτερολέπτου, η ταλαιπωρία της προηγούμενης βραδιάς διαγράφηκε από τη μνήμη μου, και το μόνο που ένοιωθα ήταν ενθουσιασμός για όλο εκείνο που ζούσα.
Η ιδιαίτερη αυτή περιπέτεια της διάσχισης της Σαχάρας έφτασε στο τέλος της μια ώρα μετά, με την άφιξη στον προορισμό μας, λίγο έξω από την πόλη του Nouadhibou. Στο σταθμό ευτυχώς περίμεναν ταξί, οπότε έφυγα κατευθείαν για το ξενοδοχείο μου (Al Jazira).
Και μερικά tips για όσους βγάλει ο δρόμος προς τα εκεί:
- Στο Choum, ο σταθμός του τρένου βρίσκεται μέσα στο χωριό, και η μηχανή σταματάει λίγο πιο μπροστά από το κτήριο της στρατονομίας
- Θα ήταν καλύτερα να επιλέξεις ένα από τα πρώτα βαγόνια, για να έχεις θέα σε ολόκληρο το τρένο και λιγότερη σκόνη από τα μπροστινά βαγόνια (εγώ ανέβηκα στο 5ο)
- Η διαδρομή από τα ορυχεία προς το λιμάνι θεωρείται η καλύτερη, γιατί στο τρένο που ξεκινάει από το Nouadhibou προς Zouerat, τα βαγόνια είναι άδεια
- Δε χρειάζεται ιδιαίτερη προετοιμασία για το ταξίδι αυτό και δεν υπάρχει κάνενας απολύτως κίνδυνος. Κάποια πράγματα μόνο είναι απαραίτητα, για την προστασία από τη σκόνη του σιδήρου που είναι τοξική (για τόσες λίγες ώρες όμως, δεν τίθεται θέμα υγείας).
Αν και ο καθένας μπορεί να κουβαλήσει ό,τι τον βολεύει, η δική μου λίστα είναι η εξής:
- Μάσκα και φουλάρι ή κάποιο άλλο προστατευτικό για το πρόσωπο
- Κλειστά γυαλιά ή μάσκα του σκι για τα μάτια
- Κλειστά παπούτσια, μακρύ παντελόνι και μακρυμάνικη μπλούζα
- Φακό ή κάποιο άλλο φωτάκι
- Νερό & φαγώσιμα συσκευασμένα από τα σ.μάρκετ στο Atar ή Zouerat
- Υγρομάντιλα/μωρομάντιλα (γιατί εσύ και ότι υπάρχει πάνω στο βαγόνι θα γίνει κατάμαυρο από τη σκόνη) - βρήκα μόνο σε ένα μινι μάρκετ στο Atar και σε μεγάλα σ.μάρκετ στο Nouakchott
- Ζεστά ρούχα/αντιανεμικό μπουφάν/κουβέρτα για το βράδυ που πέφτει πολύ η θερμοκρασία (κάποιοι αγοράζουν second hand από τη λαϊκή του Atar, και μετά τα πετάνε)
- Αδιάβροχο πόντσο (εγώ το φορούσα όλο το βράδυ γιατί έβρεχε)
- Σακούλες σκουπιδιών για προστασία βαλίτσας/σάκου - δε βρήκα στο Atar
- Στρωματάκι/κουβέρτα/υπόστρωμα/υπνόσακος ή οτιδήποτε για να κάτσεις/ξαπλώσεις πάνω στη σκόνη. Εγώ είχα μαζί μου ένα μικρό στρωματάκι της γιόγκα που χρησιμοποιούσα σε όλο το ταξίδι ούτως ή άλλως
- Καλή διάθεση και υπομονή, κυρίως τη νύχτα που θα σου σπάσουν τα νεύρα!!!
Τύφλα να χουν τα μοντέλα!!!
Το βαγόνι μου
Η διαδρομή μας, από το Choum προς το λιμάνι Νουαντιμπού, στις ακτές του Ατλαντικού (στην εσωτερική πλευρά της χερσονήσου)
Last edited:
