dbalats
Member
- Μηνύματα
- 152
- Likes
- 1.521
ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ. ΝΟΤΙΟ ΚΑΜΕΡΟΥΝ
Φθάνουμε στο αεροδρόμιο της Douala, και κατεβαίνουμε με λίγους επιβάτες. Οι περισσότεροι συνεχίζουν για το χαοτικό αεροδρόμιο της Addis Ababa, το hub της Ethiopian για τους προορισμούς της σε πολλές μεριές του πλανήτη. Οι διατυπώσεις είναι σύντομες, αφού έχουμε βγάλει την βίζα πολλαπλών εισόδων και σε λίγο βρισκόμαστε στην έξοδο του αεροδρομίου. Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις έχουμε κλείσει έναν οδηγό με τζιπ, για να μας γυρίσει στη χώρα. Σε χώρες δίχως οργανωμένο τουρισμό όπως αυτή, αυτό είναι αρκετά δύσκολο, και υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις τουριστών που έκλεισαν αυτοκίνητο για ιδιωτική μετακίνηση και απλά τους μετέφερε ένας συνοδός με τα τοπικά λεωφορεία (με τις τιμές όμως του ιδιωτικού μέσου και όχι με τα ευτελή ποσά των τοπικών συγκοινωνιών), με τον ισχυρισμό ότι αυτό εννοούν σαν ιδιωτική μετακίνηση στο Καμερούν! Ευτυχώς το τζιπ και ο οδηγός φαίνονται εντάξει, και τα αγγλικά του οδηγού είναι επαρκή. Σε λίγο βρισκόμαστε στο ξενοδοχείο, όπου αφήνουμε τις αποσκευές μας και βγαίνουμε για μια βόλτα στην πόλη.
Το Καμερούν το αναφέρουν συχνά σαν “Αφρική σε μινιατούρα” γιατί όλα όσα θα περίμενες από την Αφρικανική ήπειρο φαίνεται να ενοποιούνται εδώ, σε αυτή τη δελεαστική και εκλεκτική γη. Οι μεγάλες και πολύβουες πόλεις συμπληρώνονται από τεράστιες εκτάσεις βουνών, τροπικών δασών και παραλιών. Το έδαφος εδώ έχει τόσο μεγάλη ποικιλία, όσο και η γλώσσα με περισσότερες από 230 τοπικές διαλέκτους που συμπληρώνουν τις αγγλόφωνες και γαλλόφωνες περιοχές. Το Καμερούν υπήρξε αρχικά Γερμανική αποικία, αλλά μετά την λήξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου η χώρα μοιράστηκε στους Γάλλους κατά τα 4/5 και στους Άγγλους κατά το 1/5, στους οποίους δόθηκε το νότιο κομμάτι. Γύρω στο 1961 κατώρθωσαν τελικά να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους τα δύο τμήματα και να συνενωθούν σε ομοσπονδία αρχικά, και τελικά 10 χρόνια μετά σε ενιαίο κράτος. Aπό τότε η αγγλική μειονότητα θεωρεί ότι μειονεκτεί και επιζητεί την ανεξαρτητοποίηση, και παρότι έχουν γίνει αρκετές διαμάχες και ακόμη και πολεμικές συγκρούσεις, η ισχυρή διακυβέρνηση του Paul Biya δεν το έχει επιτρέψει. Ο Paul Biya, πρώην πρωθυπουργός και δεύτερος πρόεδρος του Καμερούν από το 1982 μέχρι τώρα, είναι στην ουσία ένας δικτάτορας που κερδίζει με νόθες εκλογές με συντριπτική διαφορά. Ογδόντα ενός ετών σήμερα, είναι ο εθνικός ηγέτης μη βασιλέας, με την μεγαλύτερη συνεχή κυβερνητική θητεία στον κόσμο και ο γηραιότερος αρχηγός κράτους στον κόσμο.
Το Καμερούν με 31 εκατομμύρια πληθυσμό έχει στρατηγική θέση μεταξύ της Δυτικής και της Κεντρικής Αφρικής. Ο πανέμορφος αγγλόφωνος νότος χαρακτηρίζεται από τροπικά δάση και ερημικές χρυσαφένιες αμμουδιές, που σε έναν πιο ανεπτυγμένο προορισμό θα ήταν γεμάτες λουόμενους. Σε αντίθεση με το νότο, τα δραματικά τοπία του βόρειου Καμερούν κυριαρχούνται από μεγάλες εκτάσεις ερήμου, λιμνών και σαβάνας. Παραδοσιακά χωριά εξακολουθούν να προσκολλώνται σε αυτή τη αδυσώπητη γη, η οποία είναι ίσως η πιο πολιτιστικά ποικιλόμορφη περιοχή στο Καμερούν. Αν και σε μεγάλο βαθμό ειρηνική, η περιοχή έχει συγκλονιστεί από επιθέσεις εξτρεμιστών τα τελευταία χρόνια. Η ποικιλία της άγριας ζωής στα πολυάριθμα φυσικά πάρκα της χώρας παρέχει στους λάτρεις της φύσης πολλές ευκαιρίες να εντοπίσουν σπάνια και εξωτικά πλάσματα. Οι γορίλες είναι συνηθισμένοι στο νότο και οι ελέφαντες, οι ύαινες και οι καμηλοπαρδάλεις κάνουν την εμφάνισή τους αλλού.
Συνολικά, ο συνδυασμός μουσικής, μαγευτικού τοπίου και πολιτισμού, κάνει το Καμερούν ένα εξαιρετικό μέρος για επίσκεψη στην Αφρική και σου γίνεται αμέσως σαφές ότι βρίσκεσαι στο κέντρο αυτής της συναρπαστικής ηπείρου. Το Καμερούν θα έπρεπε πραγματικά να είναι ένας από τους κορυφαίους προορισμούς της Αφρικής, αλλά η φτώχεια υποβαθμίζει μεγάλο μέρος των υποδομών του, πράγμα που σημαίνει ότι οι μεταφορές και τα καταλύματα βρίσκονται σε χρόνια υπανάπτυξη. Ούτε οι εκκρεμείς συνοριακές διαφορές έχουν βοηθήσει, και υπάρχουν μόνιμες οδηγίες των δυτικών κυβερνήσεων στους υπηκόους τους να μην πλησιάζουν τα σύνορα με τη Νιγηρία, το Τσαντ και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τα οποία θεωρούνται ασταθή. Ωστόσο, εκτός από ορισμένες απαγορευμένες περιοχές, το Καμερούν έχει πολλά να προσφέρει στους περιπετειώδεις ταξιδιώτες. Ένα ασφυκτικό μωσαϊκό από κατάφυτα τροπικά δάση, εμβληματική άγρια ζωή, ενεργά ηφαίστεια και παραλίες με λευκή άμμο, η χώρα σφύζει από ζωή και σε αντίθεση με πολλούς από τους γείτονές της, είναι αρκετά σταθερή.
Η Douala, που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας, είναι η οικονομική πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της χώρας, γνωστή για τις ζωντανές αγορές, την αποικιακή αρχιτεκτονική και την έντονη νυχτερινή ζωή. Η περιοχή κατοικήθηκε αρχικά από τους Duala, μια εθνοτική ομάδα Μπαντού. Η πόλη αναπτύχθηκε ως εμπορικός κόμβος κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας, όταν έγινε σημαντικό λιμάνι για την εξαγωγή γεωργικών προϊόντων όπως το φοινικέλαιο, το καουτσούκ και το κακάο. Σήμερα, η Douala λειτουργεί ως σημαντικό οικονομικό και εμπορικό κέντρο στο Καμερούν. Η Douala είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών, με διαφορετικές εθνοτικές ομάδες που κατοικούν στην πόλη και είναι γνωστή για τη ζωντανή καλλιτεχνική σκηνή της, συμπεριλαμβανομένων της μουσικής, του χορού και των εικαστικών τεχνών. Η Makossa, ένα δημοφιλές είδος μουσικής στο Καμερούν, ξεκίνησε από τη Douala και έχει κερδίσει διεθνή αναγνώριση.
Η Douala έχει την όψη μιας τυπικής Αφρικανικής πόλης, με τις αγορές, την απίθανη κυκλοφορία και την χαοτική ατμόσφαιρα. Ο οδηγός μας πηγαίνει στην αγορά Mboppi, αφενός για να χαζέψουμε και αφετέρου για να προμηθευτούμε τοπικές κάρτες Sim. Η αγορά Mboppi βρίσκεται στην καρδιά της πόλης και είναι η μεγαλύτερη αγορά στην Κεντρική Αφρική. Άνισης αρχιτεκτονικής, αυτή η αγορά έχει την ιδιαιτερότητα να είναι “αγορά χονδρικής”, αλλά υπάρχει επίσης μια ποικιλία ειδών για όλους, στην ίδια τιμή με τον χονδρέμπορο. Η Mboppi ξεχωρίζει για την μεγάλη της έκταση, την ποικιλομορφία των εθνικοτήτων των εμπόρων της και τη μεγάλη ποσότητα αγαθών που διαχειρίζεται καθημερινά. Η επιβίωση και η λειτουργία των άλλων αγορών στην Douala εξαρτώνται ουσιαστικά από αυτή την αγορά, που αποτελεί πηγή ανεφοδιασμού για τις υπόλοιπες. Σε ένα κεντρικό δρόμο της αγοράς βρίσκουμε δεκάδες πωλητές κινητών και καρτών και σε λίγο συνδεόμαστε με το τοπικό δίκτυο. Γυρίζουμε λίγο ακόμη στην πόλη και σε κάποιο σημείο βλέπουμε ένα περίεργο άγαλμα. Μαθαίνουμε ότι απεικονίζει τον Samuel Kondo (1929-2020), Καμερουνέζο βιομήχανο και επιχειρηματία, έναν από τους πρωτοπόρους της βιομηχανίας στο Καμερούν. Η πόλη έχει και 2-3 ενδιαφέροντα μουσεία αλλά είναι αρκετά αργά για να τα επισκεφθούμε. Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο και δειπνούμε στο εστιατόριό του. Είναι αρκετά καλό ξενοδοχείο, και τρώμε νόστιμα θαλασσινά δίπλα στην πισίνα του.
Στην Αγορά Mboppi της Douala
Στην Douala
Άγαλμα του βιομηχάνου Samuel Kondo στην Douala
Το επόμενο πρωί ξεκινάμε νωρίς για το θέρετρο του Kribi, στο νοτιότερο τμήμα της χώρας. Δεν μείναμε περισσότερο στη Douala, άλλωστε, όπως και οι περισσότερες μεγάλες πόλεις της Αφρικής δεν είναι ιδιαίτερα θελκτική. Στο δρόμο συναντάμε συχνά φορτηγά φορτωμένα με τροπική ξυλεία. Ο ζεστός και υγρός νότος υποστηρίζει πυκνά τροπικά δάση στα οποία τα αειθαλή δέντρα σκληρού ξύλου —συμπεριλαμβανομένου του μαονιού, του έβενου, του obeche, του dibetu και του sapelli — μπορεί να φτάσουν σε ύψος πάνω από 60 μέτρα. Τα ξύλα κόβονται κυρίως από λιβανέζικες, γαλλικές και κινεζικές εταιρείες και εξάγονται στην Ευρώπη και την Ασία. Ενώ η υλοτομία συμβάλλει σε τεράστιο βαθμό στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της χώρας, αναμφίβολα έχει αρνητικό αντίκτυπο στο δασικό οικοσύστημα και η παράνομη υλοτομία είναι ευρέως διαδεδομένη στη χώρα. Είναι λυπηρό να βλέπεις τις νταλίκες φορτωμένες με τους τεράστιους κορμούς κομένους από τα τροπικά δάση, που θα καταλήξουν σε έπιπλα και ξύλινα πατώματα στα καλά σπίτια της Δύσης. Η διαδρομή μας περνάει μέσα από χωριά και μικρές πόλεις, και το τοπίο εναλλάσσεται από τροπικό δάσος σε χορτολιβαδικές εκτάσεις για καλλιέργειες.
Φορτηγά μεταφέρουν τροπική ξυλεία
Η διαδρομή μας από την Douala στο Kribi
Μετά από τρεις ώρες μπαίνουμε στο Kribi, μια μικρή παραλιακή πόλη στις εκβολές του ποταμού Kienke. Το Kribi βρίσκεται στη Νότια Περιοχή του Καμερούν, γνωστή για τις όμορφες παραλίες, τα καταπράσινα τροπικά δάση και τη χαλαρή της ατμόσφαιρα. Η πόλη έχει μια πλούσια ιστορία που χρονολογείται από την αρχαιότητα, όταν κατοικούνταν από τους Μπαντού. Αργότερα έγινε σημαντικός εμπορικός σταθμός κατά την εποχή της αποικιοκρατίας και επηρεάσθηκε από διάφορες ευρωπαϊκές δυνάμεις. Σήμερα, λειτουργεί ως δημοφιλής τουριστικός προορισμός λόγω της φυσικής ομορφιάς και των πολιτιστικών αξιοθέατων. Ο τοπικός πληθυσμός αποτελείται κυρίως από τους ανθρώπους Duala, οι οποίοι έχουν τις δικές τους μοναδικές παραδόσεις, μουσική και στυλ χορού. Το ψάρεμα είναι σημαντικό μέρος της τοπικής οικονομίας και πολιτισμού και οι επισκέπτες μπορούν να παρακολουθήσουν παραδοσιακές τεχνικές ψαρέματος και να απολαύσουν φρέσκα θαλασσινά.
Στο ποτάμι είναι αγκυροβολημένες πολλές ψαρόβαρκες, και μόλις το περάσουμε από μια μεγάλη γέφυρα βλέπουμε έναν μικρό Καθεδρικό Ναό. Είναι ο ναός του Αγίου Ιωσήφ, που ιδρύθηκε το 1891 από τον Πατέρα Vieter. Η εκκλησία έπαιξε κεντρικό ρόλο στην καθιέρωση της Καθολικής πίστης στην περιοχή. Ο καθεδρικός ναός, το αποτέλεσμα της Γερμανικής Θρησκευτικής Αποστολής Pallottine, είναι ένας από τους παλαιότερους στο Καμερούν. Η αποικιακή του δομή του 19ου αιώνα, η ανακαίνισή του το 2002 και η φωτεινή εσωτερική αρχιτεκτονική του τον καθιστούν ένα εμβληματικό μέρος βυθισμένο στην ιστορία.
Ο ναός του Αγίου Ιωσήφ στο Kribi
Στο Kribi
Διασχίζουμε την πόλη και φθάνουμε στον ποταμό Lobe. Μπαίνουμε σε πιρόγες και κάνουμε μια βόλτα στο γραφικό ποτάμι, παρακολουθώντας πολλούς δύτες που εργάζονται πυρετωδώς κάνοντας μια ιδιαίτερα επικίνδυνη εργασία. Οι δύτες αυτοί ρισκάρουν τακτικά τη ζωή τους βουτώντας βαθιά στην κοίτη του ποταμού που ρέει γρήγορα για να μαζέψουν υγρή άμμο από τον βυθό λίγα μέτρα πιο κάτω. Η άμμος αυτή είναι χρήσιμη για την οικοδομική βιομηχανία. Υπάρχουν επίσης, και ψαράδες που ρίχνουν τα δίχτυα τους στο ποτάμι.
Στον Ποταμό Lobe
Συνεχίζουμε με την επίσκεψη στους Καταρράκτες Lobe, ένα εκπληκτικό φυσικό αξιοθέατο. Η ιδιομορφία των καταρρακτών αυτών είναι ότι ο ποταμός Lobe χύνεται κατευθείαν στον Ατλαντικό Ωκεανό, σχηματίζοντας ένα πραγματικά αξέχαστο θέαμα. Οι καταρράκτες δεν είναι πολύ ψηλοί, αλλά είναι πολύ απλωμένοι σε έκταση. Μπαίνουμε σε μια μηχανοκίνητη βάρκα και ο οδηγός μας φέρνει κάτω ακριβώς από τους καταρράκτες, οπότε αρχίζουμε να βρεχόμαστε. Δεν περιμέναμε ότι θα μας πήγαινε τόσο κοντά και οριακά προλάβαμε να προφυλάξουμε τις κάμερές μας. Η παραλία έχει μερικά μπαρ και καθόμαστε για μια κρύα μπύρα.
Οι Καταρράκτες Lobe
Η παραλία και τα μπαρ στο Lobe
Συνεχίζουμε για το ξενοδοχείο μας που είναι κοντά στο Kribi. Το ξενοδοχείο είναι δίπλα στη θάλασσα, έχει διάσπαρτα μπανγκαλόους και διαθέτει ένα μεγάλο ρεστωράν και μπαρ. Έχει αρχίσει να βραδιάζει και κάνουμε ένα ωραίο δείπνο στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, ενώ όλοι οι ντόπιοι είναι κολλημένοι στις τηλεοράσεις παρακολουθώντας κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα από το Παναφρικανικό πρωτάθλημα. Οι Καμερουνέζοι είναι παθιασμένοι με το ποδόσφαιρο και έχουν πολύ καλή Εθνική ποδοσφαιρική ομάδα.
Στο ξενοδοχείο μας στο Kribi
Tην επόμενη ημέρα ξεκινάμε πολύ νωρίς για να βρεθούμε στο Νησί των Χιμπαντζήδων Pongo-Songo και να προλάβουμε να τους δούμε την ώρα που τους ταϊζουν. Σταματάμε για λίγο κοντά στην Edéa για αγορά τροφής για τους χιμπαντζήδες. Η Edéa είναι μια μικρή πόλη που βρίσκεται κατά μήκος του ποταμού Sanaga στην Περιοχή Littoral του Καμερούν. Από την πόλη διέρχεται η κύρια σιδηροδρομική γραμμή της χώρας Douala–Yaoundé–Ngaoundéré. Συνεχίζουμε παίρνοντας την νοτιοδυτική διεύθυνση προς τον Ατλαντικό. Διασχίζουμε μια περιοχή με τροπικό δάσος και κάθε τόσο συναντούμε μικρά χωριά. Ο δρόμος είναι χωματόδρομος, αλλά σε καλή κατάσταση και έτσι το αυτοκίνητο έχει ικανοποιητική ταχύτητα.
Αγοράζοντας τροφή για τους χιμπαντζήδες
Η διαδρομή μας προς την Edéa
Στην Edéa
Στην Edéa: Μια αφίσα που διαφημίζει έναν πολιτικό υποψήφιο που υποστηρίζει τον Paul Biya, τον Πρόεδρο του Καμερούν που κυβερνά τη χώρα από το 1982, για τις επόμενες Προεδρικές εκλογές του 2025. Ο Biya είναι ο δεύτερος μακροβιότερος πρόεδρος στην Αφρική, ο μακροβιότερος συνεχόμενος θητείας σημερινός μη βασιλικός εθνικός ηγέτης στον κόσμο και ο γηραιότερος αρχηγός κράτους στον κόσμο. Θεωρείται ως αυταρχικός ηγέτης και δικτάτορας.
Στην Edéa: Γκράφιτι που απεικονίζει τον Francis Ngannou, έναν Καμερουνέζο επαγγελματία καλλιτέχνη μικτών πολεμικών τεχνών και επαγγελματία πυγμάχο, ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι εγγεγραμμένος στη Λίγκα των Επαγγελματιών Μαχητών. Αγωνίστηκε επίσης στο τμήμα Βαρέων Βαρών στο Ultimate Fighting Championship (UFC), όπου ήταν ο κυρίαρχος πρωταθλητής βαρέων βαρών του UFC μέχρι τη στιγμή της αποχώρησής του από την προαγωγή. Γνωστός για την ισχυρή του γροθιά, ο Ngannou θεωρούνταν ευρέως ως ο πιο καταστροφικός καθαρός πυγμάχος στην κατηγορία βαρέων βαρών του UFC.
Ο δρόμος προς το Νησί των Χιμπαντζήδων Pongo-Songo
Μετά από 2.5 ώρες φθάνουμε στον προορισμό μας. Είναι ένας μικρός κόλπος δίπλα στον ποταμό Sanaga, όπου μας περιμένει μια μεγάλη βάρκα με έναν ντόπιο οδηγό και δύο ηλικιωμένες Γαλλίδες. Οι Γαλλίδες είναι εθελόντριες επιφορτισμένες με το τάϊσμα των χιμπαντζήδων. Μας πληροφορούν ότι εδώ και πολλά χρόνια έρχονται κάθε χρόνο για ένα μήνα και εργάζονται εθελοντικά στο καταφύγιο αυτό. Επιβιβαζόμαστε στη βάρκα και διασχίζουμε τον ποταμό Sanaga με κατεύθυνση τα νησιά Pongo-Songo. Αυτά τα νησιά είναι ένα καταφύγιο που δημιουργήθηκε από την Patricia Leschaeve για ζώα που απειλούνται από την αποψίλωση των δασών και τη λαθροθηρία, ένα έργο που διαχειρίζεται η ένωση Papaye της Γαλλίας. Οι εθελοντές μαζεύουν τραυματίες και ορφανά και στη συνέχεια τα μαθαίνουν να είναι αυτόνομα και να ζουν σε μια κοινωνία. Φθάνουμε στο πρώτο νησί και οι χιμπαντζήδες μαθημένοι τόσα χρόνια πλησιάζουν. Οι εθελόντριες τους γνωρίζουν με τα ονόματά τους και τους φωνάζουν δίνοντάς τους φαγητό, κυρίως μπανάνες και άλλα φρούτα, χωρίς όμως να τους πλησιάσουν. Το θέαμα είναι μοναδικό και η εμπειρία του να βρίσκεσαι στην άγρια φύση, δίπλα στα ζώα αυτά που το DNA τους μοιάζει τόσο με του ανθρώπου είναι εκπληκτική. Εκτός από το γεύμα, παρακολουθήσαμε κολύμπι των χιμπαντζήδων στο ποτάμι, κάποιο τσακωμό, και ακόμη και σεξ! Σε λίγο πηγαίνουμε στο επόμενο νησάκι και ακολουθεί και εκεί το τάϊσμα. Επιστρέφουμε πολύ ευχαριστημένοι από την εμπειρία και ακολουθούμε τον ίδιο χωματόδρομο προς την Edéa.
Οι χιμπαντζήδες των νησιών Pongo-Songo
Η επιστροφή από τον χωματόδρομο προς την Edéa
Παίρνουμε τον δρόμο επιστροφής προς την Douala περνώντας από τα περίχωρα της πόλης, μέσα από αγορές και αρκετή κίνηση. Περνάμε από την περιοχή Bonaberi, μια συνοικία που βρίσκεται στη δεξιά όχθη του ποταμού Wouri, όπου βρίσκονται πολλές βιομηχανίες, αγορές και γραμμές μεταφορών. Το προάστιο αυτό, είναι επίσης ένας πολιτιστικός κόμβος, με ζωντανή μουσική σκηνή και πλούσια ιστορία. Άλλες δυό ώρες μας χρειάζονται στην πορεία μας προς τα δυτικά, για να φθάσουμε στο Limbe. Βιαζόμαστε για να προφθάσουμε το περίφημο Limbe Wildlife Centre πριν κλείσει. Το Limbe είναι μια παραθαλάσσια πόλη που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό Καμερούν, καταλαμβάνοντας τις πλαγιές του όρους Καμερούν, ενός ενεργού ηφαιστειακού βουνού. Η πόλη λειτουργεί ως εξαιρετική βάση για ταξιδιώτες που είναι λάτρεις της φύσης και της άγριας ζωής. Πολλοί ξεκινούν από εδώ για την εξερεύνηση των φυλών που ζουν στο όρος Καμερούν, αλλά εμείς δυστυχώς, δεν έχουμε χρόνο γιαυτό. Το Limbe είναι γνωστό για τις όμορφες παραλίες του, την πλούσια τροπική βλάστηση και τη ζωντανή πολιτιστική σκηνή του. Ανήκε στο Βρετανικό Καμερούν και είχε κεντρικό ρόλο κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης ένοπλης σύγκρουσης στις Αγγλόφωνες Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές περιοχές του Καμερούν μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων του Καμερούν και των αυτονομιστικών ομάδων της Αμβαζονίας, μέρος του μακροχρόνιου Αγγλόφωνου προβλήματος.
Η πορεία από την Edéa προς το Limbe, περνώντας από τα περίχωρα της Douala
Φθάνουμε τελικά έγκαιρα στο Limbe Wildlife Centre. Το κέντρο αυτό ιδρύθηκε το 1993 και εργάζεται για τη διατήρηση της μοναδικής κληρονομιάς άγριας ζωής του Καμερούν, μέσω διάσωσης και αποκατάστασης άγριων ζώων, εκπαιδευτικών πρωτοβουλιών και κοινοτικών προγραμμάτων. Είναι φημισμένο για τα διάφορα είδη πιθήκων του και εδώ μπορεί να δει κανείς τους περίφημους μανδρίλλους. Οι μανδρίλλοι (Mandrillus sphinx), είναι μεγάλοι πίθηκοι του Παλαιού Κόσμου που ανήκουν στους κερκοπιθήκους, γνωστοί σαν ένα από τα πιο πολύχρωμα θηλαστικά στον κόσμο, με κόκκινο και μπλε δέρμα στο πρόσωπο και στα οπίσθια. Είναι εγγενές είδος συγγενές προς τους μπαμπουïνους, που ζει στη δυτική κεντρική Αφρική, συμπεριλαμβανομένου του Καμερούν, της ηπειρωτικής χώρας της Ισημερινής Γουινέας, του Γκαμπόν και τμημάτων της ROC (Δημοκρατία του Κονγκό). Αρχικά είχαμε προγραμματίσει να τους δούμε στη Γκαμπόν, όπου ζει το μεγαλύτερο ποσοστό τους, αλλά τελικά δεν μπορέσαμε να την επισκεφθούμε, λόγω του πρόσφατου πραξικοπήματος, οπότε τώρα ήταν η ευκαιρία. Αφού βλέπουμε αρκετά είδη πιθήκων, άλλα γνωστά, άλλα άγνωστα, φθάνουμε και στους Μανδρίλλους. Η εμφάνισή τους πραγματικά εντυπωσιάζει, και αναρωτιέσαι πως τους ζωγράφισε έτσι η φύση. Ένα άλλο εντυπωσιακό είδος του ίδιου γένους, χωρίς όμως τα χρώματα αυτά, είναι ο δρίλλος (Mandrillus leucophaeus) με πολύ περίεργη όψη. Φεύγουμε ευχαριστημένοι από το Κέντρο και κατευθυνόμαστε στο λιμάνι της Limbe.
Στο Limbe Wildlife Centre
Η ψαραγορά είναι ακόμη ανοιχτή, και είναι πολύ γραφική, όπως και όλες οι ψαραγορές της Αφρικής (προσωπικά, από όσες χώρες της ηπείρου έχω επισκεφθεί, θεωρώ κορυφαία την ψαραγορά της Γουϊνέας). Σε λίγη ώρα η αγορά θα κλείσει και έτσι δεν υπάρχει πολύς κόσμος, αλλά σε όλους τους πάγκους υπάρχουν πωλητές και πωλήτριες, και μερικοί μας αφήνουν να τους φωτογραφίσουμε. Στο λιμάνι υπάρχουν πολλές ψαρόβαρκες και οι ψαράδες επισκευάζουν τα δίχτυα τους. Στο βάθος φαίνονται κάποιες πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, και ο οδηγός μας ενημερώνει ότι το Καμερούν έχει σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου. Μετά από την βόλτα αυτή, τελειώνει το τουρ της ημέρας και πηγαίνουμε στο ξενοδοχείο μας. Είναι ένα πολύ μεγάλο παραθαλάσσιο ξενοδοχείο με μπανγκαλόους, αλλά δεν έχει καθόλου κίνηση. Βγαίνουμε σε λίγο για να φάμε στο ρεστωράν του, μη έχοντας άλλη επιλογή αφού βρισκόμαστε αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της πόλης. Δεν υπάρχει και καμιά φοβερή ποικιλία, μόνο ένα φιλέτο ψαριού με τηγανητές πατάτες. Ευτυχώς μπύρα βρίσκεται παντού στο Καμερούν και είναι απόλαυση στην τόση ζέστη.
Στην Ψαραγορά του Limbe
Φθάνουμε στο αεροδρόμιο της Douala, και κατεβαίνουμε με λίγους επιβάτες. Οι περισσότεροι συνεχίζουν για το χαοτικό αεροδρόμιο της Addis Ababa, το hub της Ethiopian για τους προορισμούς της σε πολλές μεριές του πλανήτη. Οι διατυπώσεις είναι σύντομες, αφού έχουμε βγάλει την βίζα πολλαπλών εισόδων και σε λίγο βρισκόμαστε στην έξοδο του αεροδρομίου. Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις έχουμε κλείσει έναν οδηγό με τζιπ, για να μας γυρίσει στη χώρα. Σε χώρες δίχως οργανωμένο τουρισμό όπως αυτή, αυτό είναι αρκετά δύσκολο, και υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις τουριστών που έκλεισαν αυτοκίνητο για ιδιωτική μετακίνηση και απλά τους μετέφερε ένας συνοδός με τα τοπικά λεωφορεία (με τις τιμές όμως του ιδιωτικού μέσου και όχι με τα ευτελή ποσά των τοπικών συγκοινωνιών), με τον ισχυρισμό ότι αυτό εννοούν σαν ιδιωτική μετακίνηση στο Καμερούν! Ευτυχώς το τζιπ και ο οδηγός φαίνονται εντάξει, και τα αγγλικά του οδηγού είναι επαρκή. Σε λίγο βρισκόμαστε στο ξενοδοχείο, όπου αφήνουμε τις αποσκευές μας και βγαίνουμε για μια βόλτα στην πόλη.
Το Καμερούν το αναφέρουν συχνά σαν “Αφρική σε μινιατούρα” γιατί όλα όσα θα περίμενες από την Αφρικανική ήπειρο φαίνεται να ενοποιούνται εδώ, σε αυτή τη δελεαστική και εκλεκτική γη. Οι μεγάλες και πολύβουες πόλεις συμπληρώνονται από τεράστιες εκτάσεις βουνών, τροπικών δασών και παραλιών. Το έδαφος εδώ έχει τόσο μεγάλη ποικιλία, όσο και η γλώσσα με περισσότερες από 230 τοπικές διαλέκτους που συμπληρώνουν τις αγγλόφωνες και γαλλόφωνες περιοχές. Το Καμερούν υπήρξε αρχικά Γερμανική αποικία, αλλά μετά την λήξη του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου η χώρα μοιράστηκε στους Γάλλους κατά τα 4/5 και στους Άγγλους κατά το 1/5, στους οποίους δόθηκε το νότιο κομμάτι. Γύρω στο 1961 κατώρθωσαν τελικά να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους τα δύο τμήματα και να συνενωθούν σε ομοσπονδία αρχικά, και τελικά 10 χρόνια μετά σε ενιαίο κράτος. Aπό τότε η αγγλική μειονότητα θεωρεί ότι μειονεκτεί και επιζητεί την ανεξαρτητοποίηση, και παρότι έχουν γίνει αρκετές διαμάχες και ακόμη και πολεμικές συγκρούσεις, η ισχυρή διακυβέρνηση του Paul Biya δεν το έχει επιτρέψει. Ο Paul Biya, πρώην πρωθυπουργός και δεύτερος πρόεδρος του Καμερούν από το 1982 μέχρι τώρα, είναι στην ουσία ένας δικτάτορας που κερδίζει με νόθες εκλογές με συντριπτική διαφορά. Ογδόντα ενός ετών σήμερα, είναι ο εθνικός ηγέτης μη βασιλέας, με την μεγαλύτερη συνεχή κυβερνητική θητεία στον κόσμο και ο γηραιότερος αρχηγός κράτους στον κόσμο.
Το Καμερούν με 31 εκατομμύρια πληθυσμό έχει στρατηγική θέση μεταξύ της Δυτικής και της Κεντρικής Αφρικής. Ο πανέμορφος αγγλόφωνος νότος χαρακτηρίζεται από τροπικά δάση και ερημικές χρυσαφένιες αμμουδιές, που σε έναν πιο ανεπτυγμένο προορισμό θα ήταν γεμάτες λουόμενους. Σε αντίθεση με το νότο, τα δραματικά τοπία του βόρειου Καμερούν κυριαρχούνται από μεγάλες εκτάσεις ερήμου, λιμνών και σαβάνας. Παραδοσιακά χωριά εξακολουθούν να προσκολλώνται σε αυτή τη αδυσώπητη γη, η οποία είναι ίσως η πιο πολιτιστικά ποικιλόμορφη περιοχή στο Καμερούν. Αν και σε μεγάλο βαθμό ειρηνική, η περιοχή έχει συγκλονιστεί από επιθέσεις εξτρεμιστών τα τελευταία χρόνια. Η ποικιλία της άγριας ζωής στα πολυάριθμα φυσικά πάρκα της χώρας παρέχει στους λάτρεις της φύσης πολλές ευκαιρίες να εντοπίσουν σπάνια και εξωτικά πλάσματα. Οι γορίλες είναι συνηθισμένοι στο νότο και οι ελέφαντες, οι ύαινες και οι καμηλοπαρδάλεις κάνουν την εμφάνισή τους αλλού.
Συνολικά, ο συνδυασμός μουσικής, μαγευτικού τοπίου και πολιτισμού, κάνει το Καμερούν ένα εξαιρετικό μέρος για επίσκεψη στην Αφρική και σου γίνεται αμέσως σαφές ότι βρίσκεσαι στο κέντρο αυτής της συναρπαστικής ηπείρου. Το Καμερούν θα έπρεπε πραγματικά να είναι ένας από τους κορυφαίους προορισμούς της Αφρικής, αλλά η φτώχεια υποβαθμίζει μεγάλο μέρος των υποδομών του, πράγμα που σημαίνει ότι οι μεταφορές και τα καταλύματα βρίσκονται σε χρόνια υπανάπτυξη. Ούτε οι εκκρεμείς συνοριακές διαφορές έχουν βοηθήσει, και υπάρχουν μόνιμες οδηγίες των δυτικών κυβερνήσεων στους υπηκόους τους να μην πλησιάζουν τα σύνορα με τη Νιγηρία, το Τσαντ και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τα οποία θεωρούνται ασταθή. Ωστόσο, εκτός από ορισμένες απαγορευμένες περιοχές, το Καμερούν έχει πολλά να προσφέρει στους περιπετειώδεις ταξιδιώτες. Ένα ασφυκτικό μωσαϊκό από κατάφυτα τροπικά δάση, εμβληματική άγρια ζωή, ενεργά ηφαίστεια και παραλίες με λευκή άμμο, η χώρα σφύζει από ζωή και σε αντίθεση με πολλούς από τους γείτονές της, είναι αρκετά σταθερή.
Η Douala, που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας, είναι η οικονομική πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της χώρας, γνωστή για τις ζωντανές αγορές, την αποικιακή αρχιτεκτονική και την έντονη νυχτερινή ζωή. Η περιοχή κατοικήθηκε αρχικά από τους Duala, μια εθνοτική ομάδα Μπαντού. Η πόλη αναπτύχθηκε ως εμπορικός κόμβος κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας, όταν έγινε σημαντικό λιμάνι για την εξαγωγή γεωργικών προϊόντων όπως το φοινικέλαιο, το καουτσούκ και το κακάο. Σήμερα, η Douala λειτουργεί ως σημαντικό οικονομικό και εμπορικό κέντρο στο Καμερούν. Η Douala είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών, με διαφορετικές εθνοτικές ομάδες που κατοικούν στην πόλη και είναι γνωστή για τη ζωντανή καλλιτεχνική σκηνή της, συμπεριλαμβανομένων της μουσικής, του χορού και των εικαστικών τεχνών. Η Makossa, ένα δημοφιλές είδος μουσικής στο Καμερούν, ξεκίνησε από τη Douala και έχει κερδίσει διεθνή αναγνώριση.
Η Douala έχει την όψη μιας τυπικής Αφρικανικής πόλης, με τις αγορές, την απίθανη κυκλοφορία και την χαοτική ατμόσφαιρα. Ο οδηγός μας πηγαίνει στην αγορά Mboppi, αφενός για να χαζέψουμε και αφετέρου για να προμηθευτούμε τοπικές κάρτες Sim. Η αγορά Mboppi βρίσκεται στην καρδιά της πόλης και είναι η μεγαλύτερη αγορά στην Κεντρική Αφρική. Άνισης αρχιτεκτονικής, αυτή η αγορά έχει την ιδιαιτερότητα να είναι “αγορά χονδρικής”, αλλά υπάρχει επίσης μια ποικιλία ειδών για όλους, στην ίδια τιμή με τον χονδρέμπορο. Η Mboppi ξεχωρίζει για την μεγάλη της έκταση, την ποικιλομορφία των εθνικοτήτων των εμπόρων της και τη μεγάλη ποσότητα αγαθών που διαχειρίζεται καθημερινά. Η επιβίωση και η λειτουργία των άλλων αγορών στην Douala εξαρτώνται ουσιαστικά από αυτή την αγορά, που αποτελεί πηγή ανεφοδιασμού για τις υπόλοιπες. Σε ένα κεντρικό δρόμο της αγοράς βρίσκουμε δεκάδες πωλητές κινητών και καρτών και σε λίγο συνδεόμαστε με το τοπικό δίκτυο. Γυρίζουμε λίγο ακόμη στην πόλη και σε κάποιο σημείο βλέπουμε ένα περίεργο άγαλμα. Μαθαίνουμε ότι απεικονίζει τον Samuel Kondo (1929-2020), Καμερουνέζο βιομήχανο και επιχειρηματία, έναν από τους πρωτοπόρους της βιομηχανίας στο Καμερούν. Η πόλη έχει και 2-3 ενδιαφέροντα μουσεία αλλά είναι αρκετά αργά για να τα επισκεφθούμε. Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο και δειπνούμε στο εστιατόριό του. Είναι αρκετά καλό ξενοδοχείο, και τρώμε νόστιμα θαλασσινά δίπλα στην πισίνα του.
Στην Αγορά Mboppi της Douala
Στην Douala
Άγαλμα του βιομηχάνου Samuel Kondo στην Douala
Το επόμενο πρωί ξεκινάμε νωρίς για το θέρετρο του Kribi, στο νοτιότερο τμήμα της χώρας. Δεν μείναμε περισσότερο στη Douala, άλλωστε, όπως και οι περισσότερες μεγάλες πόλεις της Αφρικής δεν είναι ιδιαίτερα θελκτική. Στο δρόμο συναντάμε συχνά φορτηγά φορτωμένα με τροπική ξυλεία. Ο ζεστός και υγρός νότος υποστηρίζει πυκνά τροπικά δάση στα οποία τα αειθαλή δέντρα σκληρού ξύλου —συμπεριλαμβανομένου του μαονιού, του έβενου, του obeche, του dibetu και του sapelli — μπορεί να φτάσουν σε ύψος πάνω από 60 μέτρα. Τα ξύλα κόβονται κυρίως από λιβανέζικες, γαλλικές και κινεζικές εταιρείες και εξάγονται στην Ευρώπη και την Ασία. Ενώ η υλοτομία συμβάλλει σε τεράστιο βαθμό στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της χώρας, αναμφίβολα έχει αρνητικό αντίκτυπο στο δασικό οικοσύστημα και η παράνομη υλοτομία είναι ευρέως διαδεδομένη στη χώρα. Είναι λυπηρό να βλέπεις τις νταλίκες φορτωμένες με τους τεράστιους κορμούς κομένους από τα τροπικά δάση, που θα καταλήξουν σε έπιπλα και ξύλινα πατώματα στα καλά σπίτια της Δύσης. Η διαδρομή μας περνάει μέσα από χωριά και μικρές πόλεις, και το τοπίο εναλλάσσεται από τροπικό δάσος σε χορτολιβαδικές εκτάσεις για καλλιέργειες.
Φορτηγά μεταφέρουν τροπική ξυλεία
Η διαδρομή μας από την Douala στο Kribi
Μετά από τρεις ώρες μπαίνουμε στο Kribi, μια μικρή παραλιακή πόλη στις εκβολές του ποταμού Kienke. Το Kribi βρίσκεται στη Νότια Περιοχή του Καμερούν, γνωστή για τις όμορφες παραλίες, τα καταπράσινα τροπικά δάση και τη χαλαρή της ατμόσφαιρα. Η πόλη έχει μια πλούσια ιστορία που χρονολογείται από την αρχαιότητα, όταν κατοικούνταν από τους Μπαντού. Αργότερα έγινε σημαντικός εμπορικός σταθμός κατά την εποχή της αποικιοκρατίας και επηρεάσθηκε από διάφορες ευρωπαϊκές δυνάμεις. Σήμερα, λειτουργεί ως δημοφιλής τουριστικός προορισμός λόγω της φυσικής ομορφιάς και των πολιτιστικών αξιοθέατων. Ο τοπικός πληθυσμός αποτελείται κυρίως από τους ανθρώπους Duala, οι οποίοι έχουν τις δικές τους μοναδικές παραδόσεις, μουσική και στυλ χορού. Το ψάρεμα είναι σημαντικό μέρος της τοπικής οικονομίας και πολιτισμού και οι επισκέπτες μπορούν να παρακολουθήσουν παραδοσιακές τεχνικές ψαρέματος και να απολαύσουν φρέσκα θαλασσινά.
Στο ποτάμι είναι αγκυροβολημένες πολλές ψαρόβαρκες, και μόλις το περάσουμε από μια μεγάλη γέφυρα βλέπουμε έναν μικρό Καθεδρικό Ναό. Είναι ο ναός του Αγίου Ιωσήφ, που ιδρύθηκε το 1891 από τον Πατέρα Vieter. Η εκκλησία έπαιξε κεντρικό ρόλο στην καθιέρωση της Καθολικής πίστης στην περιοχή. Ο καθεδρικός ναός, το αποτέλεσμα της Γερμανικής Θρησκευτικής Αποστολής Pallottine, είναι ένας από τους παλαιότερους στο Καμερούν. Η αποικιακή του δομή του 19ου αιώνα, η ανακαίνισή του το 2002 και η φωτεινή εσωτερική αρχιτεκτονική του τον καθιστούν ένα εμβληματικό μέρος βυθισμένο στην ιστορία.
Ο ναός του Αγίου Ιωσήφ στο Kribi
Στο Kribi
Διασχίζουμε την πόλη και φθάνουμε στον ποταμό Lobe. Μπαίνουμε σε πιρόγες και κάνουμε μια βόλτα στο γραφικό ποτάμι, παρακολουθώντας πολλούς δύτες που εργάζονται πυρετωδώς κάνοντας μια ιδιαίτερα επικίνδυνη εργασία. Οι δύτες αυτοί ρισκάρουν τακτικά τη ζωή τους βουτώντας βαθιά στην κοίτη του ποταμού που ρέει γρήγορα για να μαζέψουν υγρή άμμο από τον βυθό λίγα μέτρα πιο κάτω. Η άμμος αυτή είναι χρήσιμη για την οικοδομική βιομηχανία. Υπάρχουν επίσης, και ψαράδες που ρίχνουν τα δίχτυα τους στο ποτάμι.
Στον Ποταμό Lobe
Συνεχίζουμε με την επίσκεψη στους Καταρράκτες Lobe, ένα εκπληκτικό φυσικό αξιοθέατο. Η ιδιομορφία των καταρρακτών αυτών είναι ότι ο ποταμός Lobe χύνεται κατευθείαν στον Ατλαντικό Ωκεανό, σχηματίζοντας ένα πραγματικά αξέχαστο θέαμα. Οι καταρράκτες δεν είναι πολύ ψηλοί, αλλά είναι πολύ απλωμένοι σε έκταση. Μπαίνουμε σε μια μηχανοκίνητη βάρκα και ο οδηγός μας φέρνει κάτω ακριβώς από τους καταρράκτες, οπότε αρχίζουμε να βρεχόμαστε. Δεν περιμέναμε ότι θα μας πήγαινε τόσο κοντά και οριακά προλάβαμε να προφυλάξουμε τις κάμερές μας. Η παραλία έχει μερικά μπαρ και καθόμαστε για μια κρύα μπύρα.
Οι Καταρράκτες Lobe
Η παραλία και τα μπαρ στο Lobe
Συνεχίζουμε για το ξενοδοχείο μας που είναι κοντά στο Kribi. Το ξενοδοχείο είναι δίπλα στη θάλασσα, έχει διάσπαρτα μπανγκαλόους και διαθέτει ένα μεγάλο ρεστωράν και μπαρ. Έχει αρχίσει να βραδιάζει και κάνουμε ένα ωραίο δείπνο στο εστιατόριο του ξενοδοχείου, ενώ όλοι οι ντόπιοι είναι κολλημένοι στις τηλεοράσεις παρακολουθώντας κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα από το Παναφρικανικό πρωτάθλημα. Οι Καμερουνέζοι είναι παθιασμένοι με το ποδόσφαιρο και έχουν πολύ καλή Εθνική ποδοσφαιρική ομάδα.
Στο ξενοδοχείο μας στο Kribi
Tην επόμενη ημέρα ξεκινάμε πολύ νωρίς για να βρεθούμε στο Νησί των Χιμπαντζήδων Pongo-Songo και να προλάβουμε να τους δούμε την ώρα που τους ταϊζουν. Σταματάμε για λίγο κοντά στην Edéa για αγορά τροφής για τους χιμπαντζήδες. Η Edéa είναι μια μικρή πόλη που βρίσκεται κατά μήκος του ποταμού Sanaga στην Περιοχή Littoral του Καμερούν. Από την πόλη διέρχεται η κύρια σιδηροδρομική γραμμή της χώρας Douala–Yaoundé–Ngaoundéré. Συνεχίζουμε παίρνοντας την νοτιοδυτική διεύθυνση προς τον Ατλαντικό. Διασχίζουμε μια περιοχή με τροπικό δάσος και κάθε τόσο συναντούμε μικρά χωριά. Ο δρόμος είναι χωματόδρομος, αλλά σε καλή κατάσταση και έτσι το αυτοκίνητο έχει ικανοποιητική ταχύτητα.
Αγοράζοντας τροφή για τους χιμπαντζήδες
Η διαδρομή μας προς την Edéa
Στην Edéa
Στην Edéa: Μια αφίσα που διαφημίζει έναν πολιτικό υποψήφιο που υποστηρίζει τον Paul Biya, τον Πρόεδρο του Καμερούν που κυβερνά τη χώρα από το 1982, για τις επόμενες Προεδρικές εκλογές του 2025. Ο Biya είναι ο δεύτερος μακροβιότερος πρόεδρος στην Αφρική, ο μακροβιότερος συνεχόμενος θητείας σημερινός μη βασιλικός εθνικός ηγέτης στον κόσμο και ο γηραιότερος αρχηγός κράτους στον κόσμο. Θεωρείται ως αυταρχικός ηγέτης και δικτάτορας.
Στην Edéa: Γκράφιτι που απεικονίζει τον Francis Ngannou, έναν Καμερουνέζο επαγγελματία καλλιτέχνη μικτών πολεμικών τεχνών και επαγγελματία πυγμάχο, ο οποίος αυτή τη στιγμή είναι εγγεγραμμένος στη Λίγκα των Επαγγελματιών Μαχητών. Αγωνίστηκε επίσης στο τμήμα Βαρέων Βαρών στο Ultimate Fighting Championship (UFC), όπου ήταν ο κυρίαρχος πρωταθλητής βαρέων βαρών του UFC μέχρι τη στιγμή της αποχώρησής του από την προαγωγή. Γνωστός για την ισχυρή του γροθιά, ο Ngannou θεωρούνταν ευρέως ως ο πιο καταστροφικός καθαρός πυγμάχος στην κατηγορία βαρέων βαρών του UFC.
Ο δρόμος προς το Νησί των Χιμπαντζήδων Pongo-Songo
Μετά από 2.5 ώρες φθάνουμε στον προορισμό μας. Είναι ένας μικρός κόλπος δίπλα στον ποταμό Sanaga, όπου μας περιμένει μια μεγάλη βάρκα με έναν ντόπιο οδηγό και δύο ηλικιωμένες Γαλλίδες. Οι Γαλλίδες είναι εθελόντριες επιφορτισμένες με το τάϊσμα των χιμπαντζήδων. Μας πληροφορούν ότι εδώ και πολλά χρόνια έρχονται κάθε χρόνο για ένα μήνα και εργάζονται εθελοντικά στο καταφύγιο αυτό. Επιβιβαζόμαστε στη βάρκα και διασχίζουμε τον ποταμό Sanaga με κατεύθυνση τα νησιά Pongo-Songo. Αυτά τα νησιά είναι ένα καταφύγιο που δημιουργήθηκε από την Patricia Leschaeve για ζώα που απειλούνται από την αποψίλωση των δασών και τη λαθροθηρία, ένα έργο που διαχειρίζεται η ένωση Papaye της Γαλλίας. Οι εθελοντές μαζεύουν τραυματίες και ορφανά και στη συνέχεια τα μαθαίνουν να είναι αυτόνομα και να ζουν σε μια κοινωνία. Φθάνουμε στο πρώτο νησί και οι χιμπαντζήδες μαθημένοι τόσα χρόνια πλησιάζουν. Οι εθελόντριες τους γνωρίζουν με τα ονόματά τους και τους φωνάζουν δίνοντάς τους φαγητό, κυρίως μπανάνες και άλλα φρούτα, χωρίς όμως να τους πλησιάσουν. Το θέαμα είναι μοναδικό και η εμπειρία του να βρίσκεσαι στην άγρια φύση, δίπλα στα ζώα αυτά που το DNA τους μοιάζει τόσο με του ανθρώπου είναι εκπληκτική. Εκτός από το γεύμα, παρακολουθήσαμε κολύμπι των χιμπαντζήδων στο ποτάμι, κάποιο τσακωμό, και ακόμη και σεξ! Σε λίγο πηγαίνουμε στο επόμενο νησάκι και ακολουθεί και εκεί το τάϊσμα. Επιστρέφουμε πολύ ευχαριστημένοι από την εμπειρία και ακολουθούμε τον ίδιο χωματόδρομο προς την Edéa.
Οι χιμπαντζήδες των νησιών Pongo-Songo
Η επιστροφή από τον χωματόδρομο προς την Edéa
Παίρνουμε τον δρόμο επιστροφής προς την Douala περνώντας από τα περίχωρα της πόλης, μέσα από αγορές και αρκετή κίνηση. Περνάμε από την περιοχή Bonaberi, μια συνοικία που βρίσκεται στη δεξιά όχθη του ποταμού Wouri, όπου βρίσκονται πολλές βιομηχανίες, αγορές και γραμμές μεταφορών. Το προάστιο αυτό, είναι επίσης ένας πολιτιστικός κόμβος, με ζωντανή μουσική σκηνή και πλούσια ιστορία. Άλλες δυό ώρες μας χρειάζονται στην πορεία μας προς τα δυτικά, για να φθάσουμε στο Limbe. Βιαζόμαστε για να προφθάσουμε το περίφημο Limbe Wildlife Centre πριν κλείσει. Το Limbe είναι μια παραθαλάσσια πόλη που βρίσκεται στο νοτιοδυτικό Καμερούν, καταλαμβάνοντας τις πλαγιές του όρους Καμερούν, ενός ενεργού ηφαιστειακού βουνού. Η πόλη λειτουργεί ως εξαιρετική βάση για ταξιδιώτες που είναι λάτρεις της φύσης και της άγριας ζωής. Πολλοί ξεκινούν από εδώ για την εξερεύνηση των φυλών που ζουν στο όρος Καμερούν, αλλά εμείς δυστυχώς, δεν έχουμε χρόνο γιαυτό. Το Limbe είναι γνωστό για τις όμορφες παραλίες του, την πλούσια τροπική βλάστηση και τη ζωντανή πολιτιστική σκηνή του. Ανήκε στο Βρετανικό Καμερούν και είχε κεντρικό ρόλο κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης ένοπλης σύγκρουσης στις Αγγλόφωνες Βορειοδυτικές και Νοτιοδυτικές περιοχές του Καμερούν μεταξύ των Ενόπλων Δυνάμεων του Καμερούν και των αυτονομιστικών ομάδων της Αμβαζονίας, μέρος του μακροχρόνιου Αγγλόφωνου προβλήματος.
Η πορεία από την Edéa προς το Limbe, περνώντας από τα περίχωρα της Douala
Φθάνουμε τελικά έγκαιρα στο Limbe Wildlife Centre. Το κέντρο αυτό ιδρύθηκε το 1993 και εργάζεται για τη διατήρηση της μοναδικής κληρονομιάς άγριας ζωής του Καμερούν, μέσω διάσωσης και αποκατάστασης άγριων ζώων, εκπαιδευτικών πρωτοβουλιών και κοινοτικών προγραμμάτων. Είναι φημισμένο για τα διάφορα είδη πιθήκων του και εδώ μπορεί να δει κανείς τους περίφημους μανδρίλλους. Οι μανδρίλλοι (Mandrillus sphinx), είναι μεγάλοι πίθηκοι του Παλαιού Κόσμου που ανήκουν στους κερκοπιθήκους, γνωστοί σαν ένα από τα πιο πολύχρωμα θηλαστικά στον κόσμο, με κόκκινο και μπλε δέρμα στο πρόσωπο και στα οπίσθια. Είναι εγγενές είδος συγγενές προς τους μπαμπουïνους, που ζει στη δυτική κεντρική Αφρική, συμπεριλαμβανομένου του Καμερούν, της ηπειρωτικής χώρας της Ισημερινής Γουινέας, του Γκαμπόν και τμημάτων της ROC (Δημοκρατία του Κονγκό). Αρχικά είχαμε προγραμματίσει να τους δούμε στη Γκαμπόν, όπου ζει το μεγαλύτερο ποσοστό τους, αλλά τελικά δεν μπορέσαμε να την επισκεφθούμε, λόγω του πρόσφατου πραξικοπήματος, οπότε τώρα ήταν η ευκαιρία. Αφού βλέπουμε αρκετά είδη πιθήκων, άλλα γνωστά, άλλα άγνωστα, φθάνουμε και στους Μανδρίλλους. Η εμφάνισή τους πραγματικά εντυπωσιάζει, και αναρωτιέσαι πως τους ζωγράφισε έτσι η φύση. Ένα άλλο εντυπωσιακό είδος του ίδιου γένους, χωρίς όμως τα χρώματα αυτά, είναι ο δρίλλος (Mandrillus leucophaeus) με πολύ περίεργη όψη. Φεύγουμε ευχαριστημένοι από το Κέντρο και κατευθυνόμαστε στο λιμάνι της Limbe.
Στο Limbe Wildlife Centre
Η ψαραγορά είναι ακόμη ανοιχτή, και είναι πολύ γραφική, όπως και όλες οι ψαραγορές της Αφρικής (προσωπικά, από όσες χώρες της ηπείρου έχω επισκεφθεί, θεωρώ κορυφαία την ψαραγορά της Γουϊνέας). Σε λίγη ώρα η αγορά θα κλείσει και έτσι δεν υπάρχει πολύς κόσμος, αλλά σε όλους τους πάγκους υπάρχουν πωλητές και πωλήτριες, και μερικοί μας αφήνουν να τους φωτογραφίσουμε. Στο λιμάνι υπάρχουν πολλές ψαρόβαρκες και οι ψαράδες επισκευάζουν τα δίχτυα τους. Στο βάθος φαίνονται κάποιες πετρελαϊκές εγκαταστάσεις, και ο οδηγός μας ενημερώνει ότι το Καμερούν έχει σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου. Μετά από την βόλτα αυτή, τελειώνει το τουρ της ημέρας και πηγαίνουμε στο ξενοδοχείο μας. Είναι ένα πολύ μεγάλο παραθαλάσσιο ξενοδοχείο με μπανγκαλόους, αλλά δεν έχει καθόλου κίνηση. Βγαίνουμε σε λίγο για να φάμε στο ρεστωράν του, μη έχοντας άλλη επιλογή αφού βρισκόμαστε αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της πόλης. Δεν υπάρχει και καμιά φοβερή ποικιλία, μόνο ένα φιλέτο ψαριού με τηγανητές πατάτες. Ευτυχώς μπύρα βρίσκεται παντού στο Καμερούν και είναι απόλαυση στην τόση ζέστη.
Στην Ψαραγορά του Limbe
Last edited by a moderator:
