Εικοσαρίσαμε

[evaT]

Έχουμε 12&19 Οκτώβρη ελεύθερες ημερομηνίες αν η συνάντηση γίνει νωρίς
Τι λέτε ; Να το οργανώσουμε ;

Από εμένα είναι ναι

 

[YiannisTS]

Η ημερομηνία εγγραφής μου γράφει "4 Αυγούστου 2008". Από τότε έβλεπα φωτογραφίες και διάβαζα ιστορίες σποραδικά και που. Δεν είχα χρησιμοποιήσει με "φανατισμό" το φόρουμ. Ήξερα ότι υπήρχε και ίσως κάποτε να χρειαζόταν. Αλλά ... ξεχάστηκε! Ώσπου φέτος αποφασίσαμε να πάμε στο Βιετνάμ και έπρεπε να οργανωθεί το ταξίδι. Αλλά Ασία και γενικά εκτός της γειτονιάς μας, εκτός Ευρώπης δηλαδή, δεν είχαμε ξαναπάει. Ήταν το παρθενικό ταξίδι σε άλλες ηπείρους. Αμυδρά θυμόμουν τον τίτλο του φόρουμ, οπότε ένα μικρό ψάξιμο με έφερε ξανά εδώ μέσα να ψάχνω πληροφορίες και συμβουλές. Μετά το ταξίδι γεννήθηκε η ιστορία για το Βιετνάμ που έχω καταθέσει, η ιστορία από το πρόσφατο ταξίδι στο Αζερμπαϊτζάν βρίσκεται σε εξέλιξη ενώ είναι ακόμη ανοιχτή μια μεγάλη ιστορία για την Χίο. Λένε πως ότι σου προσφέρεται απλόχερα πρέπει να το επιστρέφεις έτσι ώστε να προσφερθεί απλόχερα και στον επόμενο. Θα προσπαθήσω να συνεχίσω σε αυτό το πλαίσιο, ανάλογα και με τα κέφια βέβαια.
Πολύ καλό το εγχείρημα ενός ελεύθερου ταξιδιωτικού φόρουμ. Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία και τις αντοχές, έτσι ώστε το αρχικό ατομικό εγχείρημα να πάρει συλλογικά χαρακτηριστικά και να ανήκει σε όλους αυτούς/εμάς που το στηρίζουμε.

 

[psilos3]

Έχουμε 12&19 Οκτώβρη ελεύθερες ημερομηνίες αν η συνάντηση γίνει νωρίς
Τι λέτε ; Να το οργανώσουμε ;

Βεβαίως και να το οργανώσουμε, είμαι μέσα!

 

[makisg]

Και εγώ συμφωνώ για την συνάντηση.

 

[vikara]

Τον Σεπτέμβρη του 2005 έμπαινα στο προτελευταίο έτος των σπουδών μου στην Θεσσαλονίκη. Μόλις είχα επιστρέψει από ένα εξάμηνο ερασμους στο Βερολίνο. Εκείνο το εξάμηνο ήταν η ουσιαστική αρχή των ταξιδιών μου γιατί ήταν το διάστημα που ταξίδεψα την Ευρώπη μόνη μου, πηρα τρενα, λεωφορεια και καράβια, ηπια μπυρες παρεα με ενα βιβλίο μου σε πλατειες, περπάτησα ωρες ατελειωτες με ένα μπεργκιν στους ώμους και έναν χάρτη στο χέρι. Το travelstories μπήκε στην ζωή μου στις αρχές του 2010, όταν έψαχνα πληροφορίες για το ταξίδι (όπως αποδείχθηκε της ζωής μου) στην Ιαπωνία. Από τότε πέρασα διαστήματα που ήμουν πολύ ενεργή, άλλες φάσεις που η ζωή με απομάκρυνε από αυτό. Καταληγω ομως , τωρα που πατησα και τα 40, οτι το travelstories, είναι για εμενα ένας τόπος ευχαριστησης και χαρας, ένας τοπος που οταν επιστρέφω με κάνει να νιώθω όμορφα!

Ναι και για εμένα για συνάντηση στη Θεσσαλονίκη! Θέλω πολυ να συναντήσω ατομα που έχω ξαναβρεθεί (την μια και μοναδική φορά που κατάφερα να έρθω σε κοπη πίτας) αλλα κυρίως να συναντήσω άτομα που δεν έχω γνωρίσει δια ζώσης και με τα οποια απολαμβάνω την διαδικτυακή συνύπαρξη!

 

[fenia42]

Αγαπημένη @katkats μπορείς να μας κανεις ένα πολ σε ξεχωριστό θέμα για συνάντηση Θεσσαλονίκη 12 ή 19 Οκτώβρη στο utopia taproom .

 

[connosp]

 

[XristinaK]

Εγώ μόλις είχα έρθει με μετάθεση Αχαΐα, 25 χρονών, δεν είχα γνωρίσει ακόμη το travelstories, οπότε ταξίδευα με ταξιδιωτικούς οδηγούς στο χέρι!!

 

[katkats]

Αγαπημένη @katkats μπορείς να μας κανεις ένα πολ σε ξεχωριστό θέμα για συνάντηση Θεσσαλονίκη 12 ή 19 Οκτώβρη στο utopia taproom .

Βεβαίως! Και είναι έτοιμο
Συνάντηση 20 χρόνια TravelStories Θεσσαλονίκη

Ωραίο θέμα άνοιξες @fenia42 και έτσι κανονίστηκε και συνάντηση στο άψε σβήσε Pas mal!

 

[orestcrete]

Σεπτέμβριος 2005: Έμπαινα 2α λυκείου και η ζωή ήταν κάτι μεταξύ σχολείου, φροντιστηρίου, υδατοσφαίρισης.

Απρίλιος 2010: Νομίζω έκανα εγγραφή στο φόρουμ και ζητούσα πληροφορίες "Ρώμη ή Κωνσταντινούπολη για ζευγάρια" Το σκέφτομαι και γελάω.

Σεπτέμβριος 2011: Ανεβαίνω Θεσσαλονίκη για 3 μήνες για πρακτική στο ΝΟΗΣΙΣ όπου βαρούσα μύγες όλη μέρα. Εκεί γίνομαι ακόμα πιο ενεργός, κάνουμε τραβελστορικές συναντήσεις με παρουσία αείμνηστων μελών, μελών που έχουν φύγει από τη χώρα εδώ και χρόνια, μελών που έχουμε κρατήσει φιλίες και επαφές ακόμα και τώρα, και από τότε η ενασχόληση μου είναι και παραμένει σχεδόν καθημερινή.

Ευχαριστούμε αφεντικό για αυτή τη δυνατότητα που κατάφερες να συνδέσεις ανθρωπους που αγαπάνε τα ταξίδια και μας έκανες να νιώθουμε το φόρουμ σαν δικό μας παιδί.