Alex Loco
Member
- Μηνύματα
- 339
- Likes
- 1.755
- Επόμενο Ταξίδι
-
- Ταξίδι-Όνειρο
- Pamir highway
Περιεχόμενα
Ξυπνήσαμε λοιπόν στο άβολο πάτωμα του αεροδρομίου Hahn. Χωρίς να χάνουμε χρόνο μαζέψαμε τα πράγματα φάγαμε χαλαρά και περιμέναμε στην ουρά για να επιβιβαστούμε για Λισαβόνα επιτέλους. Στη πτήση έκανα κάτι που δεν το συνηθίζω αλλά εκτός ότι βαριέμαι θανάσιμα ψιλό φοβάμαι τα κενά αέρος. Άρχισα να διαβάζω ένα μυθιστόρημα που μου έδωσε την έμπνευση να ονομάσω έτσι την ιστορία μου. Ένα τραμ στη Λισαβόνα ! Το είχε φέρει μαζί της η Ευαγγελία όπως στο Δουβλίνο έφερε το οι Δουβλινέζοι ! Εγώ αρχικά τη δούλευα ποζέρι ξέρω γω που θες να βγεις φωτογραφία με το βιβλίο ! Και τελικά στρώθηκα να διαβάζω σε κάθε πτήση ! Είχαμε και ένα απρόοπτο με διασημότητες. Στο αεροδρόμιο Μακεδονία είδαμε τον Άρη Σερβετάλη που έπαιζε το Λάζαρο στο είσαι το ταίρι μου και ένα μοντέλο από το next top model .Στη πτήση για Λισαβόνα είχαμε μπροστά μας έναν τύπο ολόιδιο με το Jahn Tiersen εγώ δεν το ξέρω το κύριο αλλά η Ευαγγελία είναι μεγάλη fan και το κοιτούσε σκαλωμένα ! Έχει γράψει το soundtrack από τη ταινία Amelie αν δεν κάνω λάθος και πολλά άλλα. Τελικά δεν ήταν αφού το τσεκάραμε στο google .Έμοιαζε πάντως. Τέλος στην επιστροφή είδαμε στο αεροδρόμιο το Λάμπρο Σκόρδα πρώην πρόεδρο του Άρη. Ήταν το κερασάκι στη τούρτα !!! Μετά από 3 ώρες άρχισε να φαίνεται από τα παράθυρα η μαγευτική και μοναδική Λισαβόνα. Ήλιος έντονος σε αντίθεση με τη παγωνιά της Γερμανίας και της Ελλάδας. Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Portella. Γύρω γύρω κόσμος κάθε είδους. Πορτογάλοι λευκοί μαύροι ελαφρώς σκουρόχρωμοι έντονα σκουρόχρωμοι μιγάδες και κάθε τι !! Λέω τι φάση Νέα Υόρκη ήρθαμε . Ήξερα για τις Πορτογαλικές αποικίες κυρίως την Αγκόλα αλλά δεν φανταζόμουν τόσο έντονα. Μετά σκέφτηκα ότι λίγο οι αποικίες λίγο οι πολιτογραφημένοι Πορτογάλοι από κάθε γωνιά της Αφρικής λίγο ότι είναι και σχετικά κοντά με το Μαρόκο την Αλγερία και τα λοιπά ήταν λογικό. Βέβαια είχε και πολλούς Κινέζους αλλά θα μου πεις παντού είναι αυτοί ! Έτσι λοιπόν αναμενότανε να ζήσουμε φοβερές στιγμές στη Λισαβόνα με τη πλατεία Camoes τη πλατεία Comercio τη δική τους πλατεία Αριστοτέλους , το ποταμό Ταγό , τη Baixa Chiado το Bairro Alto που χαθήκαμε ψάχνοντας ένα rooftop bar τη Rossio τη μοναδική Alfama με το κάστρο του Αγίου Γεωργίου ,τον καθεδρικό ναό το ασανσέρ της Santa Justa και μνημεία που δυστυχώς δεν είδαμε γιατί τα απρόοπτα με αγαπάνε είπαμε και φρόντισαν να ξεμείνω από λεφτά πριν πάω στο πύργο του Belem και το μνημείο των εξερευνητών !! Τι να πεις για τη μαγική αυτή πόλη που οφείλω να ομολογήσω ότι είναι πλέον από τους αγαπημένους μου προορισμούς. Η γειτονιά μας δίπλα στο κέντρο. Η restauradores. Με το μετρό από αεροδρόμιο κατεβαίνεις στη Sao Sebastiao αλλάζεις γραμμή και σε τρις στάσεις έφτασες. Το ξενοδοχείο μας αρκετά ωραίο αν εξαιρέσεις τη κακή μυρωδιά της αποχέτευσης που δεν έφευγε ποτέ. Rossio Garden Hotel ! Απαραίτητο το φαγητό γιατί πεινούσαμε σαν λύκοι και ξεκούραση .
Κάτι που μου έκανε εντύπωση. Κάθε μα κάθε μνημείο έχει από κάτω δυο τρεις Μαροκινούς ? Αιγύπτιους? Αλγερινούς να τους πω σίγουρα κάτι τέτοιο πάντως που σου πουλάνε αρχικά γυαλιά και αν δεν πάρεις σου πλασάρουν άνετα Μαριχουάνα Κοκαίνη πάντως το good stuff που λένε και αυτοί. Ε ρε παιδί μου με τρελάναν ! Καμιά 30αρια φορές ντε και καλά να πάρω. Την Ευαγγελία κανένας ! Μάλλον μοιάζω με τζάνκι δεν παίζει αλλιώς. Και λέω εγώ τώρα η αστυνομία που ήταν γεμάτη παντού αυτό δεν το ξέρει ? είναι νόμιμο ? Μάλλον οι πρεζέμποροι έχουν τις ευχές της πολιτείας για εμπορικούς λόγους τουριστικούς θα σας γελάσω.
Απογευματάκι προς βράδυ λοιπόν είπαμε να πάμε για ποτάκι . Έψαξα για μπαράκι σε ταράτσα στο ίντερνετ. Έχω κόλλημα με αυτά στο τέλος κανά τέτοιο θα ανοίξω. Αφού βγήκαμε φωτογραφίες στο φημισμένο τραμ που σε πάει στην άνω πόλη το Bairo Alto το πήραμε ποδαράτο γιατί είχε πιο πολύ μαγεία έτσι. Χαθήκαμε φυσικά και το αστείο είναι ότι στο ξενερωμένο γυρισμό το είδαμε μπροστά μας. Είχαμε περάσει από εκεί μπροστά στο πήγαινε
!! Ήταν σε ένα νεοκλασικό κτήριο . Να σας πω την αλήθεια να μην πάτε στο Insolito. Restaurant είναι και βάλανε και ένα αποτυχημένο σκαμπό άντε δυο τρία να πούνε ότι είναι και bar. Δεν βαριέσαι. Αφού ξεπεράσαμε τη μελαγχολία που μας έπιασε ίσως λόγω ότι ήταν πρώτο βράδυ εκεί μας έλειπαν οι άνθρωποι μας εμένα και το σκυλί μου που κοιμόμαστε αγκαλιά άντε να στανιάρεις. Μας έφτιαξε όμως το coctayl που ήπιαμε. Δεν θυμάμαι πως το λέγανε πάντως είχε το όνομα του barman !! Έτσι λοιπόν κατηφορίσαμε τη μεγάλη κατηφόρα που μας πήγαινε από την άνω πόλη κατευθείαν στο ξενοδοχείο. Η νυχτερινή ησυχία μαγευτική. Ο αέρας ανοιξιάτικος στη Λισαβόνα που ο χρόνος σταματάει και σε βρίσκει σκαλωμένο σε ένα ανοιξιάτικο νυχτερινό περπάτημα σε καλντερίμια άλλης εποχής. Λες και είσαι στη Λισαβόνα του 1950 ενώ σε όλη την Ευρώπη είναι 2016. Μοναδικό συναίσθημα η ηρεμία εκείνης τις στιγμής. Ανυπομονούσαμε για τη συνέχεια της εκδρομής μας και την επίσκεψη σε τόσα μνημεία..
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..
Κάτι που μου έκανε εντύπωση. Κάθε μα κάθε μνημείο έχει από κάτω δυο τρεις Μαροκινούς ? Αιγύπτιους? Αλγερινούς να τους πω σίγουρα κάτι τέτοιο πάντως που σου πουλάνε αρχικά γυαλιά και αν δεν πάρεις σου πλασάρουν άνετα Μαριχουάνα Κοκαίνη πάντως το good stuff που λένε και αυτοί. Ε ρε παιδί μου με τρελάναν ! Καμιά 30αρια φορές ντε και καλά να πάρω. Την Ευαγγελία κανένας ! Μάλλον μοιάζω με τζάνκι δεν παίζει αλλιώς. Και λέω εγώ τώρα η αστυνομία που ήταν γεμάτη παντού αυτό δεν το ξέρει ? είναι νόμιμο ? Μάλλον οι πρεζέμποροι έχουν τις ευχές της πολιτείας για εμπορικούς λόγους τουριστικούς θα σας γελάσω.
Απογευματάκι προς βράδυ λοιπόν είπαμε να πάμε για ποτάκι . Έψαξα για μπαράκι σε ταράτσα στο ίντερνετ. Έχω κόλλημα με αυτά στο τέλος κανά τέτοιο θα ανοίξω. Αφού βγήκαμε φωτογραφίες στο φημισμένο τραμ που σε πάει στην άνω πόλη το Bairo Alto το πήραμε ποδαράτο γιατί είχε πιο πολύ μαγεία έτσι. Χαθήκαμε φυσικά και το αστείο είναι ότι στο ξενερωμένο γυρισμό το είδαμε μπροστά μας. Είχαμε περάσει από εκεί μπροστά στο πήγαινε
!! Ήταν σε ένα νεοκλασικό κτήριο . Να σας πω την αλήθεια να μην πάτε στο Insolito. Restaurant είναι και βάλανε και ένα αποτυχημένο σκαμπό άντε δυο τρία να πούνε ότι είναι και bar. Δεν βαριέσαι. Αφού ξεπεράσαμε τη μελαγχολία που μας έπιασε ίσως λόγω ότι ήταν πρώτο βράδυ εκεί μας έλειπαν οι άνθρωποι μας εμένα και το σκυλί μου που κοιμόμαστε αγκαλιά άντε να στανιάρεις. Μας έφτιαξε όμως το coctayl που ήπιαμε. Δεν θυμάμαι πως το λέγανε πάντως είχε το όνομα του barman !! Έτσι λοιπόν κατηφορίσαμε τη μεγάλη κατηφόρα που μας πήγαινε από την άνω πόλη κατευθείαν στο ξενοδοχείο. Η νυχτερινή ησυχία μαγευτική. Ο αέρας ανοιξιάτικος στη Λισαβόνα που ο χρόνος σταματάει και σε βρίσκει σκαλωμένο σε ένα ανοιξιάτικο νυχτερινό περπάτημα σε καλντερίμια άλλης εποχής. Λες και είσαι στη Λισαβόνα του 1950 ενώ σε όλη την Ευρώπη είναι 2016. Μοναδικό συναίσθημα η ηρεμία εκείνης τις στιγμής. Ανυπομονούσαμε για τη συνέχεια της εκδρομής μας και την επίσκεψη σε τόσα μνημεία..ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ..
Last edited:
