giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Ελσίνκι express σε 7 ώρες!
Είχα σκοπό να μην αναλύσω λεπτομερώς την πόλη του Ελσίνκι σ’ αυτή την γρήγορη γνωριμία που είχα μαζί του, επειδή όμως στο φόρουμ υπάρχουν λίγες πληροφορίες κι αυτές επιγραμματικές τελικά θα την παρουσιάσω λεπτομερώς
Ετοιμαστείτε για ένα σούπερ κεφάλαιο. Δεν θέλω να βαριέστε. Πάμε…
Είμαστε στον κόλπο του Ελσίνκι πριν φτάσουμε στο λιμάνι Katajanokan Terminaali Viking Line και η πόλη φαίνεται στον ορίζοντα. Καθώς ήμασταν έξω στην παγωνιά μας δόθηκε η δυνατότητα να δούμε από πολύ κοντά το Suomenlinna. Τι’ ν τούτο θα με ρωτήσετε. Είναι το κάστρο της Φινλανδίας όπως μεταφράζεται η λέξη Suomenlinna. Ένα κάστρο χτισμένο σε έξι νησάκια που είναι το καμάρι της χώρας αφού είναι το μοναδικό μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς UNESCO στην Φινλανδική πρωτεύουσα. Το θαλάσσιο φρούριο αποτελεί τον δημοφιλέστερο τουριστικό αξιοθέατο και για τους κατοίκους που πηγαίνουν για πικ νικ κυρίως τους θερινούς μήνες. Συνδέεται με το Ελσίνκι με τακτικά δρομολόγια με κόστος 5€ με επιστροφή και η απόσταση είναι μόλις 15 λεπτά. Περιλαμβάνει πολλά μουσεία όμως το φρούριο δεν είναι απλά ένα μουσείο αλλά μια ζωντανή κοινότητα αφού εκεί ζουν και 850 μόνιμοι κάτοικοι. Αυτά τα ολίγα για την Suomenlinna.
Έστω και με τη διέλευση του στενού πάνω από το πλοίο είδαμε κάποια σημεία των νησιών που αποτελούν το Suomenlinna. Νομίζω πως ακόμα και χρόνο να είχαμε δεν ξέρω αν είχε νόημα να πάμε με τόσο άσχημο καιρό. Μάλλον μόνο εμείς θα κυκλοφορούσαμε. Όμως σίγουρα θα του έδινα ευκαιρία σε μια ηλιόλουστη ζεστή μέρα και εφόσον είχα στη διάθεση μια μεγάλη μέρα στο Ελσίνκι. http://www.suomenlinna.fi/en/
Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε τον ουρανό και η μουντίλα είχε εμφανιστεί σε όλο της το μεγαλείο. Η βεβαιότητα πως οι καιρικές συνθήκες δεν είναι οι ιδανικές για μια ημερήσια εκδρομή μου έκοβε κάπως τα φτερά αλλά δεν γκρίνιαξα. Απλά δεν ήθελα με τίποτα να βρέξει κάτι που εκείνη τη στιγμή έτσι όπως έβλεπα τον ουρανό φάνταζε μάλλον ακραία αισιόδοξο! Μέχρι να πιάσουμε λιμάνι, εμείς εκεί μαζόχες έξω στο κρύο φωτογραφίζαμε τα νησάκια που βρίσκονται σκόρπια τριγύρω.
Το Ελσίνκι φτάνει όλο και πιο κοντά…
Επιτέλους φτάσαμε στο λιμάνι της Viking line και από τον τεράστιο διάδρομο-γέφυρα που συνδέει το πλοίο με τον σταθμό, κατεβήκαμε σαν πρόβατα και γέμισε κόσμο το λιμάνι.
Με σιγουριά και ξέροντας τι δρόμο θα ακολουθήσουμε, με τον φίλο μου να με ρωτάει όπως πάντα ''έχεις ξανάρθει?'' ξεκίνησαν οι 7 ώρες στο Ελσίνκι και η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει τώρα! Εδώ να πω πως για το κέντρο εξυπηρετεί το τραμ 4 και 4Τ από το λιμάνι όμως εμείς το πήραμε ποδαράτο για να δούμε 2-3 πράγματα αξιόλογα στην περιοχή.
Ο καιρός είναι άθλιος το είπαμε αυτό. Έχει γύρω στους 5 βαθμούς, φυσάει και καραδοκεί η βροχή. Οι πρώτες εικόνες είναι οι αναμενόμενες. Χλιαρές, άχρωμες και μουντές με έρημους δρόμους. Ακόμα και οι συνταξιδιώτες εξαφανίστηκαν και στις στάσεις του τραμ βλέπαμε λίγους κατοίκους. Θυμήθηκα μετά όμως πως είναι Κυριακή άρα λογική η ερημιά και ειδικά με τέτοιο καιρό.
Ο κεντρικός δρόμος με το πανεύκολο όνομα Kruunuvuorenkatu που περνάει το τραμ 4
Πρώτο ας το πούμε ενδιαφέρον σημείο η οδός Kauppiaankatu η οποία είναι πλούσια με αρκετά κτίρια αρ νουβό
Η Kruunuvuorenkatu ευθεία μας έβγαλε στο πάρκο Tove Janssonin puisto! Puisto σημαίνει πάρκο. Σας μαθαίνω και φινλανδικά τι θέλετε άλλο!
πάρκο Tove Janssonin
Αγαπημένα πεσμένα φύλλα και φθινοπωρινή μυρωδιά… Ακριβώς μπροστά μας ο ορθόδοξος καθεδρικός ναός Uspenski
Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και χτίστηκε το 1862. Είναι ψηλά στις προτιμήσεις των τουριστών και την καθιστούν από τα δημοφιλέστερα αξιοθέατα. Είναι μια πολύ όμορφη ρώσικη εκκλησία που εκείνη την ώρα τελούσε την κυριακάτικη λειτουργία και την παρακολουθήσαμε κι εμείς για 1 λεπτό!
Και συνεχίσαμε την βόλτα μας …
οδός Kanavaranta
Στο 7c είναι το Johan & Nystrom Coffee Shop ένα από τα καλύτερα καφέ της πόλης που θέλαμε να επισκεφτούμε αλλά δυστυχώς θα άνοιγε μετά από δύο ώρες.
Μπροστά μας είναι το βόρειο λιμάνι και η λεωφόρος Pohjoisranta
Η παραλιακή λεωφόρος Pohjoisranta είναι από τους λίγους εντυπωσιακούς δρόμους με μια σειρά από επιβλητικά κτίρια
βόρειο λιμάνι
Στην οδό Rauhankatu στρίψαμε αριστερά
Στους δρόμους κυκλοφορούσαμε μόνο εμείς! Η πόλη ήταν στο λήθαργο της κυριακάτικης φθινοπωρινής μέρας. Κάποια στιγμή εντοπίσαμε ένα σούπερ μάρκετ και αγοράσαμε μερικά σνακ ανάμεσα τους και ένα περίεργο μικρό ρολό από ρύζι που όπως μας εξήγησε σε άπταιστα αγγλικά ο ευγενικός ταμίας είναι παραδοσιακό της Φινλανδίας. Ιδιαίτερη γεύση αλλά πολύ νόστιμο. Συνεχίζουμε ευθεία της Rauhankatu και λίγο μετά φτάνουμε σε πολλά σημαντικά κτίρια του Ελσίνκι όπως την Τράπεζα της Φινλανδίας και το ιστορικό κυβερνητικό κτίριο Saatytalo.
Ο καθεδρικός όπως φαίνεται από την οδό Rauhankatu
Τράπεζα της Φινλανδίας
Ακριβώς απέναντι το House of the Estates / Saatytalo
οδός Rauhankatu
Στρίβουμε αριστερά στην οδό Unioninkatu
Και φτάνουμε στο πιο αναγνωρίσιμο κτίριο στο Ελσίνκι, το σήμα κατατεθέν που δεν είναι άλλο από τον Καθεδρικό Ναό του Ελσίνκι. Ο εντυπωσιακός νεοκλασικός Καθεδρικός στέκεται ψηλά μπροστά στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας Senaatintori, και είναι η φινλανδική Ευαγγελική Λουθηρανική εκκλησία της Επισκοπής του Ελσίνκι. Χτίστηκε το 1852 και είναι ένα ξεχωριστό ορόσημο στο αστικό τοπίο του Ελσίνκι, με το ολόλευκο χρώμα του και τον ψηλό πράσινο θόλο.
Μπήκαμε και στο εσωτερικό της εκκλησίας που εκείνη την ώρα τελείωνε η λειτουργία από δύο ιερείς έναν άντρα και μια φινετσάτη όμορφη γυναίκα!
Η πλατεία Senaatintori
Η Πλατεία της Γερουσίας (Senaatintori ) και τα περίχωρά της, αποτελούν το παλαιότερο τμήμα του κέντρου του Ελσίνκι. Σημαντικά κτίρια που γύρω του είναι το Παλάτι της Κυβέρνησης, το κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου και η Εθνική βιβλιοθήκη της Φινλανδίας.
Στο κέντρο της πλατείας το άγαλμα του ρώσου αυτοκράτορα Αλέξανδρου Β
Η πλατεία είχε μια κάποια κίνηση και ανθρώπους που φωτογράφιζαν και υποψιάζομαι πως ήταν κι αυτοί από την κρουαζιέρα. Είναι μεν το κυριότερο αξιοθέατο μαζί με τον καθεδρικό αλλά πόση ώρα να περιπλανηθείς. Δεν έχει καταστήματα δεν έχει καφέ τριγύρω και μάλλον θα την χαρακτήριζα μέτρια να μη την πω αδιάφορη.
Μπροστά στην πλατεία είναι η οδός Aleksanterinkatu που περνάνε και τα τραμ
Η Aleksanterinkatu θεωρείται ο πιο πολυσύχναστος εμπορικός δρόμος του Ελσίνκι. Δεν ξέρω τι γίνεται τις καθημερινές ή τις γιορτές που ονομάζεται και επίσημα οδός των Χριστουγέννων αλλά εμείς αντικρίσαμε έναν μετριότατο και σχετικά μίζερο δρόμο. Και όχι τόσο από άποψη λιγοστού κόσμου που είναι λογικό λόγω Κυριακής, αλλά ως εικόνα αφού όλα τα κτίρια είναι ουδέτερα και άχρωμα χωρίς κάτι ιδιαίτερο ούτε καν τα εμπορικά καταστήματα είχαν κάτι. Περισσότερο μου θύμισε Βαλκάνια. Μάλλον χειρότερα από τα παρεξηγημένα Βαλκάνια!
Στρίψαμε αριστερά στην Kluuvikatu και φτάσαμε στο πιο διάσημο πάρκο στο κέντρο της πόλης το Esplanadi park
Το διάσημο Restaurant Kappeli στο Esplanadi park
Είμαστε στην πλατεία Kauppatori (πλατεία Αγοράς) και στη γωνία στη Pohjoisesplanadi 19 βρίσκεται το Tourist Information. Από εκεί αγοράσαμε μια ημερήσια κάρτα μεταφορών. Όχι ότι για λίγες ώρες είχαμε σκοπό να οργώσουμε το Ελσίνκι αλλά από τη στιγμή που ένα μονό εισιτήριο κοστίζει 2,5€ και 3€ αν το πάρεις πάνω στο όχημα είπαμε να πάρουμε το ημερήσιο που κοστίζει 8€ που με 4-5 διαδρομές που κάναμε έβγαλε τα λεφτά του και είχαμε και το κεφάλι μας ήσυχο.
Πληροφορίες για τις μεταφορές και τα εισιτήρια στο Ελσίνκι:
https://www.hsl.fi/en/tickets-and-fares
Στην πλατεία αγοράς (Kauppatori) μόνο αγορά που δεν είδαμε. Είπαμε Κυριακή και ήταν νέκρα. Εδώ όμως είναι το μέρος μιας φημισμένης και ζωντανής αγοράς του Ελσίνκι με πάγκους που πωλούν παραδοσιακά φαγητά και λιχουδιές, καθώς και χειροτεχνήματα και σουβενίρ. Υπάρχουν επίσης πολλές υπαίθριες καφετέριες στην πλατεία, ενώ η δημοτικότητα της φτάνει στα ύψη αρχές Οκτώβρη με την ετήσια αγορά ρέγγας.
Στο ένα άκρο στην πλατεία βρίσκεται το παριζιάνικο άγαλμα Havis Amanda
Στην πλατεία αγοράς είναι και το Helsingin kaupunki! Τι είναι αυτό? Μα το Δημαρχείο φυσικά και ακριβώς δίπλα του η πρεσβεία της Σουηδίας.
Στο νότιο λιμάνι βρίσκεται και η διάσημη παλιά αγορά τροφίμων από το 1889 που και αυτή δυστυχώς ήταν κλειστή.
Στρίψαμε δεξιά στην Etelainen Makasiinikatu και αναζητήσαμε μια ακόμα πλατεία την Kaartinkaupunki
Πλατεία Kaartinkaupunki… άδεια η πόλη… που πήγαν όλοι!!!
Πολύ κοντά είναι το μικρό παρκάκι Koulupuistikko (μα τι όνομα) και μπροστά μας ξεπρόβαλε η Λουθηρανική εκκλησία Johanneksenkirkko δηλαδή του Αγίου Ιωάννη που είναι η μεγαλύτερη πέτρινη εκκλησία της Φινλανδίας. Το μεγάλο πάρκο μπροστά ήταν ένα όμορφο φθινοπωρινό τοπίο που έδενε με την επιβλητική εκκλησία.
Από τη στάση Johanneksen kirkko πήραμε το πρώτο αστικό της ημέρας το 24 που μας κατέβασε λίγες στάσεις μετά στην Erottaja που είναι ο πυρήνας του κέντρου της πόλης από τον οποίο ξεκινάει η μεγαλύτερη λεωφόρος του Ελσίνκι η Mannerheimintie και συνορεύει με το πάρκο Esplanadi
Η κεντρική μεγάλη λεωφόρος Mannerheimintie 5,5 χιλιομέτρων περιλαμβάνει τα περισσότερα σημαντικά κτίρια όπως θέατρα, εμπορικά, τα ιστορικά κτίρια φοιτητικής εστίας, το ταχυδρομείο, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Kiasma, το Κοινοβούλιο, το κέντρο μουσικής του Ελσίνκι, το Εθνικό Μουσείο και πολλά πολλά. Αυτή η ευρύτερη περιοχή είναι χτισμένη σε διαφορετικό χρόνο και σε πολλά διαφορετικά είδη αστικών κατασκευών ανάμεσα στα ιστορικά κτίρια. Αν με ρωτήσετε αν τη θεωρώ όμορφη θα πω όχι. Με απειροελάχιστες εξαιρέσεις ο δρόμος είναι επενδυμένος με ανέμπνευστα και άχρωμα σύγχρονα κτίρια μέτριες πλατείες, μέτρια παλιά ιστορικά κτίρια, ένα συνονθύλευμα από τις γραμμές και τα καλώδια του τραμ και γενικότερα μια αισθητική Βαλκανίων (το κέντρο της Σόφιας πάντως μου άρεσε πιο πολύ)!
Εμπορικό πολυκατάστημα Stockmann
Το ψηλό κτίριο στη μέση της φωτό είναι το Hotel Torni’s. Αν έχω ένα απωθημένο από το Ελσίνκι που δεν πρόλαβα να δω είναι αυτό. Στον 14ο όροφο είναι το Ateljee Bar που μπορεί να είναι πανάκριβο αφού ένα ποτήρι μπύρα έχει 9€, αλλά φημίζεται για τη θέα του ειδικά κατά τη δύση του ηλίου και την τουαλέτα του! Θα μπορούσαμε να το επισκεφτούμε αν δεν πηγαίναμε στο Ολυμπιακό στάδιο αλλά προτιμήσαμε την θέα από το δεύτερο.
Κάνεις την ανάγκη σου και ξαλαφρώνεις βλέποντας και πανοραμική θέα! Εμπειρία!
Συνεχίζουμε επί της Mannerheimintie και λίγο μετά συναντάμε το άγαλμα Three Smiths που είναι ένας δημοφιλής τόπος συνάντησης των κατοίκων στη συμβολή των οδών Aleksanterinkatu και Mannerheimintie.
Στην διασταύρωση δεξιά με την Kaivokatu
Εμείς στρίψαμε αριστερά σε ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία του Ελσίνκι το Kampi. Με τις πλατείες Lasipalatsinaukio και Narinkkatori.
Lasipalatsinaukio
Σε μια γωνία της πλατείας Narinkkatori, στην είσοδο του εμπορικού κέντρου Kamppi βρίσκεται το παρεκκλήσι της σιωπής Kampi. Ένα ησυχαστήριο στη μέση του πολυσύχναστου κέντρου, ένα περίεργο και παράταιρο με τον χώρο ξύλινο κτίσμα που βγάζει μάτι αλλά εντυπωσιακό σαν κατασκευή!
Το παρεκκλήσι Kampi και η πλατεία Narinkkatori
Ξανά στη διασταύρωση και συνεχίσαμε ευθεία στην Kaivokatu και φτάσαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό του Ελσίνκι με τα χαρακτηριστικά μεγάλα και επιβλητικά αγάλματα στην πρόσοψή του.
Δίπλα από τον σταθμό είναι η μεγάλη πλατεία Rautatientori με την Εθνική Πινακοθήκη Ateneum στη νότια πλευρά και το Εθνικό Θέατρο της Φινλανδίας Kansallisteatteri στη βόρεια.
Μπορεί να τρέχαμε να προλάβουμε να δούμε όσα περισσότερα μπορούσαμε αλλά ξεχάσαμε μια λεπτομέρεια. Πως νηστικό αρκούδι δεν περπατά. Ήταν μεσημέρι και έπρεπε να κάνουμε μια στάση για ξεκούραση και φαγητό. Κοντά στο Εθνικό Θέατρο εντοπίσαμε την μπυραρία Oluthuone Kaisla στην οδό Vilhonkatu 4. Μια ατμοσφαιρική και ζεστή παμπ με μια τεράστια συλλογή σε εμφιαλωμένες και βαρελίσιες μπύρες. Είπαμε τον σερβιτόρο να μας φέρει όποια θέλει αφού δεν είχαμε άποψη. Ούτε που θυμάμαι ποιες μας έφερε ήταν όμως πολύ ωραίες και σχετικά ελαφριές. Από φαγητό λίγα λουκάνικα και κεφτεδάκια και ένα τοστ γίγας που ικανοποίησαν την πεινά μας. Οι μπύρες από 8 - 8,50€ και ένα σύνολο γύρω στα 40€. Μακάρι να είχαμε χρόνο να χαλαρώσουμε γιατί μας άρεσε πολύ το μαγαζί αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος και έπρεπε να φύγουμε.
Περάσαμε πάλι τον σταθμό τρένων και ξανά στην Mannerheimintie που μας έβγαλε μπροστά στο Ταχυδρομείο και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Kiasma, ένα σύγχρονο κτίριο του 1998.
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Kiasma
Αυτό εδώ είναι το Φινλανδικό κοινοβούλιο με τους 200 βουλευτές που τόσο πολύ αγαπάνε την Ελλάδα! Βασικά δεν βλέπετε την βουλή αλλά μια χάρτινη πρόσοψη αφού το κτίριο της βουλής μέχρι το 2017 είναι υπό ολική ανακαίνιση και για δύο χρόνια οι συνεδριάσεις έχουν μεταφερθεί σε άλλο κτίριο.
Για την ιστορία έτσι είναι το κοινοβούλιο της Φινλανδίας
Helsingin musiikkitalo (κέντρο μουσικής) και Κοινοβούλιο
Συνεχίζουμε στην Mannerheimintie. Στο βάθος το Εθνικό Μουσείο της Φινλανδίας
Το Suomen kansallismuseo (Εθνικό Μουσείο της Φινλανδίας) είναι από τα λίγα εντυπωσιακά και ενδιαφέροντα ιστορικά κτίρια στο Ελσίνκι κατασκευής 1910.
Στη συνέχεια μπήκαμε στο μικρό πάρκο του Εθνικού Μουσείου και περάσαμε στην πίσω πλευρά. Περπατήσαμε κάποιους ανηφορικούς δρόμους και βρεθήκαμε σε μια πολύ όμορφη γειτονιά που τα κτίρια της μας έκαναν να νομίζουμε πως βρισκόμαστε σε κάποια γειτονιά του Λονδίνου.
Αυλή Εθνικού Μουσείου, Nervanderinkatu και Temppelikatu
Δεν ήταν δύσκολο να εντοπίσουμε ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα του Ελσίνκι αν και καμουφλαρισμένο από τον βράχο, την εκκλησία Temppeliaukion γνωστή και εκκλησία των βράχων. Η λουθηρανική εκκλησία του 1969 είναι κτισμένη εσωτερικά μέσα σε έναν βράχο και επειδή βρεθήκαμε πάνω από την οροφή της αναρωτιόμασταν από πού είναι η είσοδος!
Οι πολυκατοικίες τριγύρω έχουν αέρα Λονδίνου!
Η είσοδος όπως φαίνεται ψηλά από τον βράχο
Κάναμε έναν κύκλο και τελικά βρήκαμε την είσοδό της
Οι είσοδος στους επισκέπτες είναι δωρεάν και οι ώρες προσέλευσης είναι συγκεκριμένες και αναγράφονται στην είσοδο. Επίσης ο χρόνος παραμονής στο εσωτερικό της είναι 15-20 λεπτά αυστηρά. Μαζευτήκαμε αρκετοί άνθρωποι απ’ έξω (μαζί και γκρουπάκια τουριστών) και μετά από κάνα 20λεπτο αναμονή άνοιξε η είσοδος και μπήκαμε. Πραγματικά αυτή η μοναδική πέτρινη λαξευμένη εκκλησία μας εντυπωσίασε με το που βρεθήκαμε στο εσωτερικό της. Είναι λουσμένη στο φυσικό φως που μπαίνει από το φεγγίτη που περιβάλλει το θόλο και δημιουργεί μια μοναδική ατμόσφαιρα.
Από το πάνω διάζωμα
Μείναμε 15 λεπτά μέσα αλλά ήταν ικανά να μας χαρίσουν μια δυνατή εμπειρία σ’ αυτό το ιδιαίτερο μέρος. Χάρηκα που δεν το έχασα και άξιζε που το συμπεριέλαβα στα αξιοθέατα που ήθελα οπωσδήποτε να δω στο Ελσίνκι.
Επιστέψαμε στην κεντρική Mannerheimintie μπροστά από το Εθνικό μουσείο και από τη στάση Kansallismuseo πήραμε το τραμ 4
Next stop η στάση Toolon halli. Ήρθαμε εδώ στη συνοικία Toolo για το Ολυμπιακό στάδιο του Ελσίνκι . Εδώ βρίσκεται το αθλητικό κέντρο του Ελσίνκι που εκτός από το Ολυμπιακό στάδιο περιλαμβάνει βοηθητικά γήπεδα, παγοδρόμιο, κολυμβητήριο και γήπεδο ποδοσφαίρου. Υπήρχε κινητικότητα αφού στο γήπεδο ποδοσφαίρου Sonera Stadium το οποίο τρεις ομάδες της πόλης το έχουν ως έδρα, γινόταν αγώνας για το Φινλανδικό πρωτάθλημα και ακούγονταν ιαχές και φωνές.
Ο δικός μας στόχος βέβαια δεν ήταν να παρακολουθήσουμε ποδοσφαιρικό αγώνα αλλά να ανέβουμε τον πύργο του Ολυμπιακού σταδίου. Στο στάδιο που πραγματοποιήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1952 κύριο χαρακτηριστικό του και ορόσημο της πόλης είναι ο 72 μέτρων πύργος που είναι το καλύτερο μέρος για να θαυμάσει κανείς το αστικό τοπίο πανοραμικά.
Πληρώσαμε στη ρεσεψιόν στο ισόγειο από 5€ εισιτήριο και με το ασανσέρ ανεβήκαμε τα περισσότερα μέτρα γιατί στα τελευταία γίνεται από τις στενές σκάλες. Η κορυφή είναι ένας μικρός χώρος που χωράει πολύ λίγα άτομα και η θέα είναι ανεμπόδιστη και πανοραμική προς κάθε κατεύθυνση. Ήταν πράγματι πολύ ωραία και όλος παραδόξως δεν είχε παγωνιά εκεί πάνω διότι το μέρος είναι εν μέρη κλειστό άρα μπάζει λίγος αέρας. Η θέα ήταν όμορφη αν και είχε βαριά συννεφιά και το μάτι μας έφτανε μακριά. Εκτός από τις αθλητικές εγκαταστάσεις τριγύρω το ομορφότερο σημείο ήταν η θέα προς τις λίμνες και τη θάλασσα.
Η ημερήσια μας εκδρομή έφτανε στην τελική ευθεία για το τέλος της. Ήταν αρκετά τελικά αυτά που δεν πρόλαβα αλλά ήταν λογικό με τον διαθέσιμο χρόνο που είχαμε και έτσι ήμουν ευχαριστημένος. Έμεινε κάτι τελευταίο μιας και ήταν κοντά στο Ολυμπιακό στάδιο. Σε 5-10 λεπτά και ενώ άρχισε να σουρουπώνει (ήταν και η πρώτη μέρα της χειμερινής ώρας) φτάσαμε σε ένα μεγάλο πάρκο της πόλης το Sibelius.
Το πάρκο που βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα είναι γνωστό για το μνημείο Sibelius, ένα αφηρημένο γλυπτό από σωλήνες αφιερωμένο στον Φιλανδό συνθέτη Jean Sibelius.
Το παραλιακό μέρος εδώ είναι όμορφο και το Cafe Regatta ακριβώς πάνω στο νερό είναι από τα πιο γραφικά και διάσημα καφέ στο Ελσίνκι που δυστυχώς δεν είχαμε το χρόνο να επισκεφτουμε.
Με το λεωφορείο 24 από τη στάση Rajasaarentie επιστρέψαμε στο κέντρο ξανά στο Kamppi στην πλατεία Narinkens torg όπου πετύχαμε και μια βιντεοσκόπηση για βίντεο κλιπ? Για ταινία? Δεν ξέρω.
Πλατείες Narinkens και Lasipalatsinaukio
Είχε μείνει μια τελευταία εκκρεμότητα. Να πάρουμε μαγνητάκια! Μα είναι δυνατόν να μη βρούμε ένα μαγαζί με σουβενίρ? Αίσχος! Ρωτήσαμε εκεί στην πλατεία σε ένα ψιλικατζίδικο και μας είπε πως εκτός ότι είναι Κυριακή και όλα είναι κλειστά, το Ελσίνκι δεν είναι τουριστική πόλη και έχει ελάχιστα τέτοια καταστήματα. Τι λύπη όμως γιατί μου λείπει ένα μαγνητάκι από τη συλλογή. Όποιος βρεθεί στο Ελσίνκι ας πάρει και ένα για μένα να μου το στείλει! Η πρόταση-έκκληση είναι σοβαρή!
Είχε σουρουπώσει για τα καλά και πηγαίναμε προς τη στάση του τραμ 4 που θα μας πήγαινε στο λιμάνι. Είδαμε τις τελευταίες εικόνες από τη λεωφόρο Mannerheimintie.
Πάντως ήμασταν τυχεροί που όλη τη διάρκεια της μέρας δεν έπεσε ψιχάλα πάνω μας αν και ο καιρός ήταν ιδιαίτερα χειμερινός και μαύρος. Όσο ήμασταν πάνω στο τραμ στο δρόμο της επιστροφής άρχισε να βρέχει! Τελικά σ’ αυτό το ταξίδι ο καιρός ήταν σύμμαχος και ο θεός μας αγάπησε! Λίγα λεπτά αφότου είχαμε ανέβει, 2-3 στάσεις μετά όταν περνούσε την Aleksanterinkatu κι ενώ το τραμ 4 ήταν γεμάτο και εμείς σαν παστωμένες σαρδέλες όρθιοι, αντικρίζω ένα ανοιχτό μαγαζί με σουβενίρ απέναντι από την πλατεία Senate και τον Καθεδρικό. Φτού γαμώτο μα πως δεν το είδαμε το πρωί. Είπα το φίλο μου να κατέβουμε γρήγορα να ψωνίσουμε και να πάρουμε το επόμενο τραμ. Είχαμε χρόνο. Αλλά ήταν αρνητικός, ήμασταν στριμωγμένοι μέσα στο τραμ, έξω έβρεχε και μέχρι να το πάρουμε απόφαση το τραμ είχε απομακρυνθεί. Κρίμα.
Τι ήθελα να δω και δεν είδα λόγω έλλειψης χρόνου και αργίας της Κυριακής:
-Nα επισκεφτώ μια από τις τρείς μεγάλες αγορές τροφίμων της πόλης την Old Markethall την Hietalahti Market Hall και την Hakaniemi Market Hall.
-Κανάλι Ruoholahti
-Την παραλία του Ελσίνκι (το λεωφορείο 24 την προσεγγίζει)
-Το πάρκο Sinebrychoff και το μεγάλο πάρκο Kaivopuisto
-Ήθελα να πιω έναν καφέ στο ιστορικό Cafe Ekberg
-Να ανέβω στο Ateljee Bar του Hotel Torni’s για την θέα και την τουαλέτα!
-Μέχρι το τέρμα της γραμμής του τραμ 4 για την περιοχή Seurasaari και Munkkiniemi
-Περιοχή Arabiakeskus με το τραμ 6
-Το μέρος Unesco στην Suomenlinna
*Τα τραμ 4 και 6 περνούν από τα περισσότερα και σημαντικότερα αξιοθέατα και σημεία ενδιαφέροντος.
Αυτό ήταν και το Ελσίνκι. Το Ελσίνκι δεν είναι η πόλη όνειρο ούτε ταξιδιωτικός στόχος. Δεν είναι τουριστική πόλη επομένως και οι επισκέπτες που δέχεται είναι από κρουαζιέρες καλή ώρα. Σίγουρα οι περισσότεροι την επισκέπτονται σαν ημερήσια από το Ταλλίν που απέχει μόνο 2 ώρες και έχει συχνά δρομολόγια πλοίων. Είχα ένα καλό πλάνο και δυνατό πρόγραμμα που περιλάμβανε το κέντρο αλλά και κάποια πιο ψαγμένα μέρη. Ήξερα πως σε 7 ώρες είναι φύση αδύνατο να υλοποιηθεί και τελικά είδα περίπου το 80% αυτών που ήθελα να δω.
Δεν είχα απαιτήσεις από το Ελσίνκι και ήταν ότι ακριβώς περίμενα. Η εικόνα που μου άφησε είναι μια πόλης άχρωμης και άχαρης και Βαλκανική αισθητική σε πολλά σημεία, μιας πόλης που ίσως δεν δίνει το στίγμα της ή δεν κάνει έντονη την παρουσία της. Όμως δεν θέλω να το αδικήσω γιατί σαν πόλη χτισμένη κι αυτή πάνω σε πολλά νησιά έχει να προσφέρει έντονη φύση και οξυγόνο και εναλλακτικά μέρη για χαλάρωση ακόμα και παραλίες και γραφικά καφέ δίπλα στη θάλασσα. Έχει αξιόλογες αγορές τροφίμων και κάποια ενδιαφέροντα αξιοθέατα. Οπότε και αυτή η πόλη θέλει το χρόνο της. Εγώ θα ήθελα μια διανυκτέρευση για να μπορέσω να έχω μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Αν θα ξαναπήγαινα? Ναι θα ξαναπάω όταν κάποια στιγμή βρεθώ στο Ταλλίν. Εδώ διέσχισα όλη τη βαλτική θάλασσα σε 15 ώρες να πάω, δεν θα το κάνω σε 2 ώρες?
nakemiin Helsinki...nahdaan!
Είχα σκοπό να μην αναλύσω λεπτομερώς την πόλη του Ελσίνκι σ’ αυτή την γρήγορη γνωριμία που είχα μαζί του, επειδή όμως στο φόρουμ υπάρχουν λίγες πληροφορίες κι αυτές επιγραμματικές τελικά θα την παρουσιάσω λεπτομερώς
Ετοιμαστείτε για ένα σούπερ κεφάλαιο. Δεν θέλω να βαριέστε. Πάμε…
Είμαστε στον κόλπο του Ελσίνκι πριν φτάσουμε στο λιμάνι Katajanokan Terminaali Viking Line και η πόλη φαίνεται στον ορίζοντα. Καθώς ήμασταν έξω στην παγωνιά μας δόθηκε η δυνατότητα να δούμε από πολύ κοντά το Suomenlinna. Τι’ ν τούτο θα με ρωτήσετε. Είναι το κάστρο της Φινλανδίας όπως μεταφράζεται η λέξη Suomenlinna. Ένα κάστρο χτισμένο σε έξι νησάκια που είναι το καμάρι της χώρας αφού είναι το μοναδικό μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς UNESCO στην Φινλανδική πρωτεύουσα. Το θαλάσσιο φρούριο αποτελεί τον δημοφιλέστερο τουριστικό αξιοθέατο και για τους κατοίκους που πηγαίνουν για πικ νικ κυρίως τους θερινούς μήνες. Συνδέεται με το Ελσίνκι με τακτικά δρομολόγια με κόστος 5€ με επιστροφή και η απόσταση είναι μόλις 15 λεπτά. Περιλαμβάνει πολλά μουσεία όμως το φρούριο δεν είναι απλά ένα μουσείο αλλά μια ζωντανή κοινότητα αφού εκεί ζουν και 850 μόνιμοι κάτοικοι. Αυτά τα ολίγα για την Suomenlinna.
Έστω και με τη διέλευση του στενού πάνω από το πλοίο είδαμε κάποια σημεία των νησιών που αποτελούν το Suomenlinna. Νομίζω πως ακόμα και χρόνο να είχαμε δεν ξέρω αν είχε νόημα να πάμε με τόσο άσχημο καιρό. Μάλλον μόνο εμείς θα κυκλοφορούσαμε. Όμως σίγουρα θα του έδινα ευκαιρία σε μια ηλιόλουστη ζεστή μέρα και εφόσον είχα στη διάθεση μια μεγάλη μέρα στο Ελσίνκι. http://www.suomenlinna.fi/en/
Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε τον ουρανό και η μουντίλα είχε εμφανιστεί σε όλο της το μεγαλείο. Η βεβαιότητα πως οι καιρικές συνθήκες δεν είναι οι ιδανικές για μια ημερήσια εκδρομή μου έκοβε κάπως τα φτερά αλλά δεν γκρίνιαξα. Απλά δεν ήθελα με τίποτα να βρέξει κάτι που εκείνη τη στιγμή έτσι όπως έβλεπα τον ουρανό φάνταζε μάλλον ακραία αισιόδοξο! Μέχρι να πιάσουμε λιμάνι, εμείς εκεί μαζόχες έξω στο κρύο φωτογραφίζαμε τα νησάκια που βρίσκονται σκόρπια τριγύρω.
Το Ελσίνκι φτάνει όλο και πιο κοντά…
Επιτέλους φτάσαμε στο λιμάνι της Viking line και από τον τεράστιο διάδρομο-γέφυρα που συνδέει το πλοίο με τον σταθμό, κατεβήκαμε σαν πρόβατα και γέμισε κόσμο το λιμάνι.
Με σιγουριά και ξέροντας τι δρόμο θα ακολουθήσουμε, με τον φίλο μου να με ρωτάει όπως πάντα ''έχεις ξανάρθει?'' ξεκίνησαν οι 7 ώρες στο Ελσίνκι και η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει τώρα! Εδώ να πω πως για το κέντρο εξυπηρετεί το τραμ 4 και 4Τ από το λιμάνι όμως εμείς το πήραμε ποδαράτο για να δούμε 2-3 πράγματα αξιόλογα στην περιοχή.
Ο καιρός είναι άθλιος το είπαμε αυτό. Έχει γύρω στους 5 βαθμούς, φυσάει και καραδοκεί η βροχή. Οι πρώτες εικόνες είναι οι αναμενόμενες. Χλιαρές, άχρωμες και μουντές με έρημους δρόμους. Ακόμα και οι συνταξιδιώτες εξαφανίστηκαν και στις στάσεις του τραμ βλέπαμε λίγους κατοίκους. Θυμήθηκα μετά όμως πως είναι Κυριακή άρα λογική η ερημιά και ειδικά με τέτοιο καιρό.
Ο κεντρικός δρόμος με το πανεύκολο όνομα Kruunuvuorenkatu που περνάει το τραμ 4
Πρώτο ας το πούμε ενδιαφέρον σημείο η οδός Kauppiaankatu η οποία είναι πλούσια με αρκετά κτίρια αρ νουβό
Η Kruunuvuorenkatu ευθεία μας έβγαλε στο πάρκο Tove Janssonin puisto! Puisto σημαίνει πάρκο. Σας μαθαίνω και φινλανδικά τι θέλετε άλλο!
πάρκο Tove Janssonin
Αγαπημένα πεσμένα φύλλα και φθινοπωρινή μυρωδιά… Ακριβώς μπροστά μας ο ορθόδοξος καθεδρικός ναός Uspenski
Η εκκλησία είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και χτίστηκε το 1862. Είναι ψηλά στις προτιμήσεις των τουριστών και την καθιστούν από τα δημοφιλέστερα αξιοθέατα. Είναι μια πολύ όμορφη ρώσικη εκκλησία που εκείνη την ώρα τελούσε την κυριακάτικη λειτουργία και την παρακολουθήσαμε κι εμείς για 1 λεπτό!
Και συνεχίσαμε την βόλτα μας …
οδός Kanavaranta
Στο 7c είναι το Johan & Nystrom Coffee Shop ένα από τα καλύτερα καφέ της πόλης που θέλαμε να επισκεφτούμε αλλά δυστυχώς θα άνοιγε μετά από δύο ώρες.
Μπροστά μας είναι το βόρειο λιμάνι και η λεωφόρος Pohjoisranta
Η παραλιακή λεωφόρος Pohjoisranta είναι από τους λίγους εντυπωσιακούς δρόμους με μια σειρά από επιβλητικά κτίρια
βόρειο λιμάνι
Στην οδό Rauhankatu στρίψαμε αριστερά
Στους δρόμους κυκλοφορούσαμε μόνο εμείς! Η πόλη ήταν στο λήθαργο της κυριακάτικης φθινοπωρινής μέρας. Κάποια στιγμή εντοπίσαμε ένα σούπερ μάρκετ και αγοράσαμε μερικά σνακ ανάμεσα τους και ένα περίεργο μικρό ρολό από ρύζι που όπως μας εξήγησε σε άπταιστα αγγλικά ο ευγενικός ταμίας είναι παραδοσιακό της Φινλανδίας. Ιδιαίτερη γεύση αλλά πολύ νόστιμο. Συνεχίζουμε ευθεία της Rauhankatu και λίγο μετά φτάνουμε σε πολλά σημαντικά κτίρια του Ελσίνκι όπως την Τράπεζα της Φινλανδίας και το ιστορικό κυβερνητικό κτίριο Saatytalo.
Ο καθεδρικός όπως φαίνεται από την οδό Rauhankatu
Τράπεζα της Φινλανδίας
Ακριβώς απέναντι το House of the Estates / Saatytalo
οδός Rauhankatu
Στρίβουμε αριστερά στην οδό Unioninkatu
Και φτάνουμε στο πιο αναγνωρίσιμο κτίριο στο Ελσίνκι, το σήμα κατατεθέν που δεν είναι άλλο από τον Καθεδρικό Ναό του Ελσίνκι. Ο εντυπωσιακός νεοκλασικός Καθεδρικός στέκεται ψηλά μπροστά στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας Senaatintori, και είναι η φινλανδική Ευαγγελική Λουθηρανική εκκλησία της Επισκοπής του Ελσίνκι. Χτίστηκε το 1852 και είναι ένα ξεχωριστό ορόσημο στο αστικό τοπίο του Ελσίνκι, με το ολόλευκο χρώμα του και τον ψηλό πράσινο θόλο.
Μπήκαμε και στο εσωτερικό της εκκλησίας που εκείνη την ώρα τελείωνε η λειτουργία από δύο ιερείς έναν άντρα και μια φινετσάτη όμορφη γυναίκα!
Η πλατεία Senaatintori
Η Πλατεία της Γερουσίας (Senaatintori ) και τα περίχωρά της, αποτελούν το παλαιότερο τμήμα του κέντρου του Ελσίνκι. Σημαντικά κτίρια που γύρω του είναι το Παλάτι της Κυβέρνησης, το κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου και η Εθνική βιβλιοθήκη της Φινλανδίας.
Στο κέντρο της πλατείας το άγαλμα του ρώσου αυτοκράτορα Αλέξανδρου Β
Η πλατεία είχε μια κάποια κίνηση και ανθρώπους που φωτογράφιζαν και υποψιάζομαι πως ήταν κι αυτοί από την κρουαζιέρα. Είναι μεν το κυριότερο αξιοθέατο μαζί με τον καθεδρικό αλλά πόση ώρα να περιπλανηθείς. Δεν έχει καταστήματα δεν έχει καφέ τριγύρω και μάλλον θα την χαρακτήριζα μέτρια να μη την πω αδιάφορη.
Μπροστά στην πλατεία είναι η οδός Aleksanterinkatu που περνάνε και τα τραμ
Η Aleksanterinkatu θεωρείται ο πιο πολυσύχναστος εμπορικός δρόμος του Ελσίνκι. Δεν ξέρω τι γίνεται τις καθημερινές ή τις γιορτές που ονομάζεται και επίσημα οδός των Χριστουγέννων αλλά εμείς αντικρίσαμε έναν μετριότατο και σχετικά μίζερο δρόμο. Και όχι τόσο από άποψη λιγοστού κόσμου που είναι λογικό λόγω Κυριακής, αλλά ως εικόνα αφού όλα τα κτίρια είναι ουδέτερα και άχρωμα χωρίς κάτι ιδιαίτερο ούτε καν τα εμπορικά καταστήματα είχαν κάτι. Περισσότερο μου θύμισε Βαλκάνια. Μάλλον χειρότερα από τα παρεξηγημένα Βαλκάνια!
Στρίψαμε αριστερά στην Kluuvikatu και φτάσαμε στο πιο διάσημο πάρκο στο κέντρο της πόλης το Esplanadi park
Το διάσημο Restaurant Kappeli στο Esplanadi park
Είμαστε στην πλατεία Kauppatori (πλατεία Αγοράς) και στη γωνία στη Pohjoisesplanadi 19 βρίσκεται το Tourist Information. Από εκεί αγοράσαμε μια ημερήσια κάρτα μεταφορών. Όχι ότι για λίγες ώρες είχαμε σκοπό να οργώσουμε το Ελσίνκι αλλά από τη στιγμή που ένα μονό εισιτήριο κοστίζει 2,5€ και 3€ αν το πάρεις πάνω στο όχημα είπαμε να πάρουμε το ημερήσιο που κοστίζει 8€ που με 4-5 διαδρομές που κάναμε έβγαλε τα λεφτά του και είχαμε και το κεφάλι μας ήσυχο.
Πληροφορίες για τις μεταφορές και τα εισιτήρια στο Ελσίνκι:
https://www.hsl.fi/en/tickets-and-fares
Στην πλατεία αγοράς (Kauppatori) μόνο αγορά που δεν είδαμε. Είπαμε Κυριακή και ήταν νέκρα. Εδώ όμως είναι το μέρος μιας φημισμένης και ζωντανής αγοράς του Ελσίνκι με πάγκους που πωλούν παραδοσιακά φαγητά και λιχουδιές, καθώς και χειροτεχνήματα και σουβενίρ. Υπάρχουν επίσης πολλές υπαίθριες καφετέριες στην πλατεία, ενώ η δημοτικότητα της φτάνει στα ύψη αρχές Οκτώβρη με την ετήσια αγορά ρέγγας.
Στο ένα άκρο στην πλατεία βρίσκεται το παριζιάνικο άγαλμα Havis Amanda
Στην πλατεία αγοράς είναι και το Helsingin kaupunki! Τι είναι αυτό? Μα το Δημαρχείο φυσικά και ακριβώς δίπλα του η πρεσβεία της Σουηδίας.
Στο νότιο λιμάνι βρίσκεται και η διάσημη παλιά αγορά τροφίμων από το 1889 που και αυτή δυστυχώς ήταν κλειστή.
Στρίψαμε δεξιά στην Etelainen Makasiinikatu και αναζητήσαμε μια ακόμα πλατεία την Kaartinkaupunki
Πλατεία Kaartinkaupunki… άδεια η πόλη… που πήγαν όλοι!!!
Πολύ κοντά είναι το μικρό παρκάκι Koulupuistikko (μα τι όνομα) και μπροστά μας ξεπρόβαλε η Λουθηρανική εκκλησία Johanneksenkirkko δηλαδή του Αγίου Ιωάννη που είναι η μεγαλύτερη πέτρινη εκκλησία της Φινλανδίας. Το μεγάλο πάρκο μπροστά ήταν ένα όμορφο φθινοπωρινό τοπίο που έδενε με την επιβλητική εκκλησία.
Από τη στάση Johanneksen kirkko πήραμε το πρώτο αστικό της ημέρας το 24 που μας κατέβασε λίγες στάσεις μετά στην Erottaja που είναι ο πυρήνας του κέντρου της πόλης από τον οποίο ξεκινάει η μεγαλύτερη λεωφόρος του Ελσίνκι η Mannerheimintie και συνορεύει με το πάρκο Esplanadi
Η κεντρική μεγάλη λεωφόρος Mannerheimintie 5,5 χιλιομέτρων περιλαμβάνει τα περισσότερα σημαντικά κτίρια όπως θέατρα, εμπορικά, τα ιστορικά κτίρια φοιτητικής εστίας, το ταχυδρομείο, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Kiasma, το Κοινοβούλιο, το κέντρο μουσικής του Ελσίνκι, το Εθνικό Μουσείο και πολλά πολλά. Αυτή η ευρύτερη περιοχή είναι χτισμένη σε διαφορετικό χρόνο και σε πολλά διαφορετικά είδη αστικών κατασκευών ανάμεσα στα ιστορικά κτίρια. Αν με ρωτήσετε αν τη θεωρώ όμορφη θα πω όχι. Με απειροελάχιστες εξαιρέσεις ο δρόμος είναι επενδυμένος με ανέμπνευστα και άχρωμα σύγχρονα κτίρια μέτριες πλατείες, μέτρια παλιά ιστορικά κτίρια, ένα συνονθύλευμα από τις γραμμές και τα καλώδια του τραμ και γενικότερα μια αισθητική Βαλκανίων (το κέντρο της Σόφιας πάντως μου άρεσε πιο πολύ)!
Εμπορικό πολυκατάστημα Stockmann
Το ψηλό κτίριο στη μέση της φωτό είναι το Hotel Torni’s. Αν έχω ένα απωθημένο από το Ελσίνκι που δεν πρόλαβα να δω είναι αυτό. Στον 14ο όροφο είναι το Ateljee Bar που μπορεί να είναι πανάκριβο αφού ένα ποτήρι μπύρα έχει 9€, αλλά φημίζεται για τη θέα του ειδικά κατά τη δύση του ηλίου και την τουαλέτα του! Θα μπορούσαμε να το επισκεφτούμε αν δεν πηγαίναμε στο Ολυμπιακό στάδιο αλλά προτιμήσαμε την θέα από το δεύτερο.
Κάνεις την ανάγκη σου και ξαλαφρώνεις βλέποντας και πανοραμική θέα! Εμπειρία!
Συνεχίζουμε επί της Mannerheimintie και λίγο μετά συναντάμε το άγαλμα Three Smiths που είναι ένας δημοφιλής τόπος συνάντησης των κατοίκων στη συμβολή των οδών Aleksanterinkatu και Mannerheimintie.
Στην διασταύρωση δεξιά με την Kaivokatu
Εμείς στρίψαμε αριστερά σε ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία του Ελσίνκι το Kampi. Με τις πλατείες Lasipalatsinaukio και Narinkkatori.
Lasipalatsinaukio
Σε μια γωνία της πλατείας Narinkkatori, στην είσοδο του εμπορικού κέντρου Kamppi βρίσκεται το παρεκκλήσι της σιωπής Kampi. Ένα ησυχαστήριο στη μέση του πολυσύχναστου κέντρου, ένα περίεργο και παράταιρο με τον χώρο ξύλινο κτίσμα που βγάζει μάτι αλλά εντυπωσιακό σαν κατασκευή!
Το παρεκκλήσι Kampi και η πλατεία Narinkkatori
Ξανά στη διασταύρωση και συνεχίσαμε ευθεία στην Kaivokatu και φτάσαμε στον σιδηροδρομικό σταθμό του Ελσίνκι με τα χαρακτηριστικά μεγάλα και επιβλητικά αγάλματα στην πρόσοψή του.
Δίπλα από τον σταθμό είναι η μεγάλη πλατεία Rautatientori με την Εθνική Πινακοθήκη Ateneum στη νότια πλευρά και το Εθνικό Θέατρο της Φινλανδίας Kansallisteatteri στη βόρεια.
Μπορεί να τρέχαμε να προλάβουμε να δούμε όσα περισσότερα μπορούσαμε αλλά ξεχάσαμε μια λεπτομέρεια. Πως νηστικό αρκούδι δεν περπατά. Ήταν μεσημέρι και έπρεπε να κάνουμε μια στάση για ξεκούραση και φαγητό. Κοντά στο Εθνικό Θέατρο εντοπίσαμε την μπυραρία Oluthuone Kaisla στην οδό Vilhonkatu 4. Μια ατμοσφαιρική και ζεστή παμπ με μια τεράστια συλλογή σε εμφιαλωμένες και βαρελίσιες μπύρες. Είπαμε τον σερβιτόρο να μας φέρει όποια θέλει αφού δεν είχαμε άποψη. Ούτε που θυμάμαι ποιες μας έφερε ήταν όμως πολύ ωραίες και σχετικά ελαφριές. Από φαγητό λίγα λουκάνικα και κεφτεδάκια και ένα τοστ γίγας που ικανοποίησαν την πεινά μας. Οι μπύρες από 8 - 8,50€ και ένα σύνολο γύρω στα 40€. Μακάρι να είχαμε χρόνο να χαλαρώσουμε γιατί μας άρεσε πολύ το μαγαζί αλλά ο χρόνος είναι αμείλικτος και έπρεπε να φύγουμε.
Περάσαμε πάλι τον σταθμό τρένων και ξανά στην Mannerheimintie που μας έβγαλε μπροστά στο Ταχυδρομείο και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Kiasma, ένα σύγχρονο κτίριο του 1998.
Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Kiasma
Αυτό εδώ είναι το Φινλανδικό κοινοβούλιο με τους 200 βουλευτές που τόσο πολύ αγαπάνε την Ελλάδα! Βασικά δεν βλέπετε την βουλή αλλά μια χάρτινη πρόσοψη αφού το κτίριο της βουλής μέχρι το 2017 είναι υπό ολική ανακαίνιση και για δύο χρόνια οι συνεδριάσεις έχουν μεταφερθεί σε άλλο κτίριο.
Για την ιστορία έτσι είναι το κοινοβούλιο της Φινλανδίας
Helsingin musiikkitalo (κέντρο μουσικής) και Κοινοβούλιο
Συνεχίζουμε στην Mannerheimintie. Στο βάθος το Εθνικό Μουσείο της Φινλανδίας
Το Suomen kansallismuseo (Εθνικό Μουσείο της Φινλανδίας) είναι από τα λίγα εντυπωσιακά και ενδιαφέροντα ιστορικά κτίρια στο Ελσίνκι κατασκευής 1910.
Στη συνέχεια μπήκαμε στο μικρό πάρκο του Εθνικού Μουσείου και περάσαμε στην πίσω πλευρά. Περπατήσαμε κάποιους ανηφορικούς δρόμους και βρεθήκαμε σε μια πολύ όμορφη γειτονιά που τα κτίρια της μας έκαναν να νομίζουμε πως βρισκόμαστε σε κάποια γειτονιά του Λονδίνου.
Αυλή Εθνικού Μουσείου, Nervanderinkatu και Temppelikatu
Δεν ήταν δύσκολο να εντοπίσουμε ένα από τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα του Ελσίνκι αν και καμουφλαρισμένο από τον βράχο, την εκκλησία Temppeliaukion γνωστή και εκκλησία των βράχων. Η λουθηρανική εκκλησία του 1969 είναι κτισμένη εσωτερικά μέσα σε έναν βράχο και επειδή βρεθήκαμε πάνω από την οροφή της αναρωτιόμασταν από πού είναι η είσοδος!
Οι πολυκατοικίες τριγύρω έχουν αέρα Λονδίνου!
Η είσοδος όπως φαίνεται ψηλά από τον βράχο
Κάναμε έναν κύκλο και τελικά βρήκαμε την είσοδό της
Οι είσοδος στους επισκέπτες είναι δωρεάν και οι ώρες προσέλευσης είναι συγκεκριμένες και αναγράφονται στην είσοδο. Επίσης ο χρόνος παραμονής στο εσωτερικό της είναι 15-20 λεπτά αυστηρά. Μαζευτήκαμε αρκετοί άνθρωποι απ’ έξω (μαζί και γκρουπάκια τουριστών) και μετά από κάνα 20λεπτο αναμονή άνοιξε η είσοδος και μπήκαμε. Πραγματικά αυτή η μοναδική πέτρινη λαξευμένη εκκλησία μας εντυπωσίασε με το που βρεθήκαμε στο εσωτερικό της. Είναι λουσμένη στο φυσικό φως που μπαίνει από το φεγγίτη που περιβάλλει το θόλο και δημιουργεί μια μοναδική ατμόσφαιρα.
Από το πάνω διάζωμα
Μείναμε 15 λεπτά μέσα αλλά ήταν ικανά να μας χαρίσουν μια δυνατή εμπειρία σ’ αυτό το ιδιαίτερο μέρος. Χάρηκα που δεν το έχασα και άξιζε που το συμπεριέλαβα στα αξιοθέατα που ήθελα οπωσδήποτε να δω στο Ελσίνκι.
Επιστέψαμε στην κεντρική Mannerheimintie μπροστά από το Εθνικό μουσείο και από τη στάση Kansallismuseo πήραμε το τραμ 4
Next stop η στάση Toolon halli. Ήρθαμε εδώ στη συνοικία Toolo για το Ολυμπιακό στάδιο του Ελσίνκι . Εδώ βρίσκεται το αθλητικό κέντρο του Ελσίνκι που εκτός από το Ολυμπιακό στάδιο περιλαμβάνει βοηθητικά γήπεδα, παγοδρόμιο, κολυμβητήριο και γήπεδο ποδοσφαίρου. Υπήρχε κινητικότητα αφού στο γήπεδο ποδοσφαίρου Sonera Stadium το οποίο τρεις ομάδες της πόλης το έχουν ως έδρα, γινόταν αγώνας για το Φινλανδικό πρωτάθλημα και ακούγονταν ιαχές και φωνές.
Ο δικός μας στόχος βέβαια δεν ήταν να παρακολουθήσουμε ποδοσφαιρικό αγώνα αλλά να ανέβουμε τον πύργο του Ολυμπιακού σταδίου. Στο στάδιο που πραγματοποιήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1952 κύριο χαρακτηριστικό του και ορόσημο της πόλης είναι ο 72 μέτρων πύργος που είναι το καλύτερο μέρος για να θαυμάσει κανείς το αστικό τοπίο πανοραμικά.
Πληρώσαμε στη ρεσεψιόν στο ισόγειο από 5€ εισιτήριο και με το ασανσέρ ανεβήκαμε τα περισσότερα μέτρα γιατί στα τελευταία γίνεται από τις στενές σκάλες. Η κορυφή είναι ένας μικρός χώρος που χωράει πολύ λίγα άτομα και η θέα είναι ανεμπόδιστη και πανοραμική προς κάθε κατεύθυνση. Ήταν πράγματι πολύ ωραία και όλος παραδόξως δεν είχε παγωνιά εκεί πάνω διότι το μέρος είναι εν μέρη κλειστό άρα μπάζει λίγος αέρας. Η θέα ήταν όμορφη αν και είχε βαριά συννεφιά και το μάτι μας έφτανε μακριά. Εκτός από τις αθλητικές εγκαταστάσεις τριγύρω το ομορφότερο σημείο ήταν η θέα προς τις λίμνες και τη θάλασσα.
Η ημερήσια μας εκδρομή έφτανε στην τελική ευθεία για το τέλος της. Ήταν αρκετά τελικά αυτά που δεν πρόλαβα αλλά ήταν λογικό με τον διαθέσιμο χρόνο που είχαμε και έτσι ήμουν ευχαριστημένος. Έμεινε κάτι τελευταίο μιας και ήταν κοντά στο Ολυμπιακό στάδιο. Σε 5-10 λεπτά και ενώ άρχισε να σουρουπώνει (ήταν και η πρώτη μέρα της χειμερινής ώρας) φτάσαμε σε ένα μεγάλο πάρκο της πόλης το Sibelius.
Το πάρκο που βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα είναι γνωστό για το μνημείο Sibelius, ένα αφηρημένο γλυπτό από σωλήνες αφιερωμένο στον Φιλανδό συνθέτη Jean Sibelius.
Το παραλιακό μέρος εδώ είναι όμορφο και το Cafe Regatta ακριβώς πάνω στο νερό είναι από τα πιο γραφικά και διάσημα καφέ στο Ελσίνκι που δυστυχώς δεν είχαμε το χρόνο να επισκεφτουμε.
Με το λεωφορείο 24 από τη στάση Rajasaarentie επιστρέψαμε στο κέντρο ξανά στο Kamppi στην πλατεία Narinkens torg όπου πετύχαμε και μια βιντεοσκόπηση για βίντεο κλιπ? Για ταινία? Δεν ξέρω.
Πλατείες Narinkens και Lasipalatsinaukio
Είχε μείνει μια τελευταία εκκρεμότητα. Να πάρουμε μαγνητάκια! Μα είναι δυνατόν να μη βρούμε ένα μαγαζί με σουβενίρ? Αίσχος! Ρωτήσαμε εκεί στην πλατεία σε ένα ψιλικατζίδικο και μας είπε πως εκτός ότι είναι Κυριακή και όλα είναι κλειστά, το Ελσίνκι δεν είναι τουριστική πόλη και έχει ελάχιστα τέτοια καταστήματα. Τι λύπη όμως γιατί μου λείπει ένα μαγνητάκι από τη συλλογή. Όποιος βρεθεί στο Ελσίνκι ας πάρει και ένα για μένα να μου το στείλει! Η πρόταση-έκκληση είναι σοβαρή!
Είχε σουρουπώσει για τα καλά και πηγαίναμε προς τη στάση του τραμ 4 που θα μας πήγαινε στο λιμάνι. Είδαμε τις τελευταίες εικόνες από τη λεωφόρο Mannerheimintie.
Πάντως ήμασταν τυχεροί που όλη τη διάρκεια της μέρας δεν έπεσε ψιχάλα πάνω μας αν και ο καιρός ήταν ιδιαίτερα χειμερινός και μαύρος. Όσο ήμασταν πάνω στο τραμ στο δρόμο της επιστροφής άρχισε να βρέχει! Τελικά σ’ αυτό το ταξίδι ο καιρός ήταν σύμμαχος και ο θεός μας αγάπησε! Λίγα λεπτά αφότου είχαμε ανέβει, 2-3 στάσεις μετά όταν περνούσε την Aleksanterinkatu κι ενώ το τραμ 4 ήταν γεμάτο και εμείς σαν παστωμένες σαρδέλες όρθιοι, αντικρίζω ένα ανοιχτό μαγαζί με σουβενίρ απέναντι από την πλατεία Senate και τον Καθεδρικό. Φτού γαμώτο μα πως δεν το είδαμε το πρωί. Είπα το φίλο μου να κατέβουμε γρήγορα να ψωνίσουμε και να πάρουμε το επόμενο τραμ. Είχαμε χρόνο. Αλλά ήταν αρνητικός, ήμασταν στριμωγμένοι μέσα στο τραμ, έξω έβρεχε και μέχρι να το πάρουμε απόφαση το τραμ είχε απομακρυνθεί. Κρίμα.
Τι ήθελα να δω και δεν είδα λόγω έλλειψης χρόνου και αργίας της Κυριακής:
-Nα επισκεφτώ μια από τις τρείς μεγάλες αγορές τροφίμων της πόλης την Old Markethall την Hietalahti Market Hall και την Hakaniemi Market Hall.
-Κανάλι Ruoholahti
-Την παραλία του Ελσίνκι (το λεωφορείο 24 την προσεγγίζει)
-Το πάρκο Sinebrychoff και το μεγάλο πάρκο Kaivopuisto
-Ήθελα να πιω έναν καφέ στο ιστορικό Cafe Ekberg
-Να ανέβω στο Ateljee Bar του Hotel Torni’s για την θέα και την τουαλέτα!
-Μέχρι το τέρμα της γραμμής του τραμ 4 για την περιοχή Seurasaari και Munkkiniemi
-Περιοχή Arabiakeskus με το τραμ 6
-Το μέρος Unesco στην Suomenlinna
*Τα τραμ 4 και 6 περνούν από τα περισσότερα και σημαντικότερα αξιοθέατα και σημεία ενδιαφέροντος.
Αυτό ήταν και το Ελσίνκι. Το Ελσίνκι δεν είναι η πόλη όνειρο ούτε ταξιδιωτικός στόχος. Δεν είναι τουριστική πόλη επομένως και οι επισκέπτες που δέχεται είναι από κρουαζιέρες καλή ώρα. Σίγουρα οι περισσότεροι την επισκέπτονται σαν ημερήσια από το Ταλλίν που απέχει μόνο 2 ώρες και έχει συχνά δρομολόγια πλοίων. Είχα ένα καλό πλάνο και δυνατό πρόγραμμα που περιλάμβανε το κέντρο αλλά και κάποια πιο ψαγμένα μέρη. Ήξερα πως σε 7 ώρες είναι φύση αδύνατο να υλοποιηθεί και τελικά είδα περίπου το 80% αυτών που ήθελα να δω.
Δεν είχα απαιτήσεις από το Ελσίνκι και ήταν ότι ακριβώς περίμενα. Η εικόνα που μου άφησε είναι μια πόλης άχρωμης και άχαρης και Βαλκανική αισθητική σε πολλά σημεία, μιας πόλης που ίσως δεν δίνει το στίγμα της ή δεν κάνει έντονη την παρουσία της. Όμως δεν θέλω να το αδικήσω γιατί σαν πόλη χτισμένη κι αυτή πάνω σε πολλά νησιά έχει να προσφέρει έντονη φύση και οξυγόνο και εναλλακτικά μέρη για χαλάρωση ακόμα και παραλίες και γραφικά καφέ δίπλα στη θάλασσα. Έχει αξιόλογες αγορές τροφίμων και κάποια ενδιαφέροντα αξιοθέατα. Οπότε και αυτή η πόλη θέλει το χρόνο της. Εγώ θα ήθελα μια διανυκτέρευση για να μπορέσω να έχω μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Αν θα ξαναπήγαινα? Ναι θα ξαναπάω όταν κάποια στιγμή βρεθώ στο Ταλλίν. Εδώ διέσχισα όλη τη βαλτική θάλασσα σε 15 ώρες να πάω, δεν θα το κάνω σε 2 ώρες?
nakemiin Helsinki...nahdaan!
Last edited:
