Σουδάν Η Απολογία του Δερβίση.

[Anas Tassos]

Κεφάλαιο 8ο. Υστερόγραφο.

Και μιας και ολοκληρώθηκε η απολογία του Δερβίση θα σας πω και κάτι που σκοπίμως απέκρυψα στην εισαγωγή. Πουθενά δε γράφεται στην Απολογία ούτε σε κανένα κείμενο του Πλάτωνα ούτε κανενός άλλου αρχαίου το περίφημο «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα». Πρόκειται για μια καθαρευουσιάνικη ελεύθερη μετάφραση, αυτό το έχω καρατσεκάρει.
Αν όμως το βρείτε εσείς κάπου, να μου γράψετε. Πάντα κρατάω πισινή, τα είπαμε για τις ατέλειες.

Αλλά πόση σημασία να έχουν πια αυτά που έγραψε ο Πλάτων ακόμα και ο Anas Tassos; Σημασία έχει ο θησαυρός που κουβανά μες την ψυχή του, εδώ και 65 χρόνια, ο κύριος από το Καρπενήσι.
Αφιερωμένο εξαιρετικά και στους εξής:
Στη συγγραφική τριάδα της ταξιδιωτικής ιστορίας «Πάμε για ύπνο Κατερίνα, πάμε ν` αλλάξουμε ζωή». Για την αγάπη τους προς τον κόσμο του Σουδάν. Την οποία ανεπαίσχυντα συμμερίζομαι.
Στην κυρία Ε., του μικρού καφενείου, που όταν μας άκουσε να συζητάμε για τον Πλάτωνα δυνάμωσε το ραδιόφωνο και πήρε μια γύρα λέγοντας «εγώ ακούω Μητροπάνο», απόλυτα αληθινό και αυτό!
Στο φίλο Άχμεντ που μου ζήτησε να γράψω την απολογία πριν ξαναπάω στο Χαρτούμ (Θεού θέλοντος και κορωνοϊού επιτρέποντος).
Και στους λοιπούς Δερβίσηδες που ακόμα χορεύουν ξυπόλητοι.
Και στην Ελευθερία.
Που την αγαπάμε, διότι είναι όχι μόνο η αρχή κάθε δερβίσικου ταξιδιού αλλά και το

ΤΕΛΟΣ

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8

First Προηγούμενη 8 of 8

Go to chapter

Go

[Anas Tassos]

Κεφάλαιο 2ο. Αντιγραφή πρώτη (επιλεκτική περίληψη).

Ένα πρωί στο σουκ Ομντουρμάν. Πέμπτη, 6 Δεκεμβρίου 2012.

Για το πρωί της σημερινής μέρας πάω με ταξί στο Ομντουρμάν. Το Ομντουρμάν είναι η δίδυμη πόλη του Χαρτούμ. Βρίσκεται στην δυτική όχθη του Νείλου ενώ το Χαρτούμ στην νότια όχθη του Γαλάζιου Νείλου. Μια άλλη περιοχή ονομάζεται Μπάχρι ή Βόρειο Χαρτούμ και βρίσκεται στη βόρεια όχθη του Γαλάζιου Νείλου. Έτσι η πόλη του Χαρτούμ με οκτώ περίπου εκατομμύρια κατοίκους αποτελείται από τρεις διαφορετικές μεγάλες πόλεις που βρίσκονται σε ένα πολύ ιδιαίτερο γεωγραφικό σημείο: στη συμβολή των δύο μεγάλων ποταμών, του Γαλάζιου Νείλου που έρχεται από την Αιθιοπία και του Λευκού Νείλου που έρχεται από την Ουγκάντα.

Ενώ το Χαρτούμ είναι το διοικητικό κέντρο το Ομντουρμάν είναι πιο παραδοσιακό και φτωχότερο, αλλά έχει το μεγαλύτερο παζάρι της χώρας.

Η επίσκεψη στο Ομντουρμάν αρχίζει με το μουσείο της οικίας του Χαλίφα. Ο Χαλίφα είναι ο διάδοχος του περίφημου Μάχντι, του επικεφαλής της επανάστασης στα 1881-1185. Ο Μάχντι εγκατέστησε θεοκρατικό ισλαμικό καθεστώς αλλά πέθανε εδώ από κάποια αρρώστια μόλις πέντε μήνες μετά την κατάληψη της πρωτεύουσας. Η περίοδος της Μαχντίγια έληξε το 1898 με την αγγλοαιγυπτιακή κατάκτηση του Σουδάν. Η οικία του Χαλίφα που επισκέπτομαι έχει μετατραπεί σε μουσείο αυτής της περιόδου. Απέναντι από την οικία του Χαλίφα βρίσκεται ο τάφος του Μάχντι. Είναι κλειστός στους επισκέπτες. Το μνημείο ξαναχτίστηκε το 1947 σαν αντίγραφο του αρχικού που γκρέμισαν οι Βρετανοί όταν ανακατέλαβαν το μέρος, και έχει τη χαρακτηριστική οροφή με θόλο σε σχήμα πυραύλου που συνηθίζεται στους τάφους των αγίων που τιμούν οι οπαδοί του σουφισμού στο Σουδάν.

Ο περίπατος στη συνέχεια με φέρνει στην απέραντη αγορά του Ομντουρμάν. Δεν είναι δυνατόν να την γυρίσω όλη. Κάνω μια ώρα βόλτα που έχει ενδιαφέρον. Βγάζω και μερικές φωτογραφίες και γυρίζω στην πόλη του Χαρτούμ με μίνι λεωφορείο.

Από αυτή την πρωινή επίσκεψη στο Ομντουρμάν είναι οι φωτογραφίες που παραθέτω. Σίγουρα δεν είναι τόσο τέλειες αλλά ίσως να έχουν και για σας μια ελκυστική παλαιότητα, δεν έχω δει άλλες παλαιότερες εδώ στις ταξιδιωτικές ιστορίες.

 

[Anas Tassos]

Κεφάλαιο 3ο. Ο δρόμος προς την τελειότητα.

Συνεχίζω την αντιγραφή, καθόσον αυτή είναι η συνταγή της συγγραφικής επιτυχίας.
"Αλήθεια δεν πιστεύω ότι όλοι αυτοί οι συμμετέχοντες στο χορό με ράστα περιβολή ,
με μάτια σε πλήρη έκσταση
από χρήση πολλών και διαφόρων ουσιών, θα με πείσουν ότι είναι βαθιά θρησκευόμενοι πιστοί".

Και έπεται άλλο.
Πιστεψτεμε μπορω απολυτα να διαχωρισω τη χρηση, το χρηστη παρα πολυ ευκολα. (sic).
Όλοι οι ταξιδιωτικοί συγγραφείς αντιγράφουν αλλά εγώ κάπως το παράκανα. Το αναγνωρίζω και ζητώ την επιείκιά σας.

Και όλα αυτά που αντέγραψα τα θαυμάζω αλλά κάπως προβληματίστηκα με αυτό το «απολύτως». Καθώς και με το «ακριβώς» σε έτερο κείμενο (μεταφραστικό αυτό).
Διότι εκτός της αντιγραφής ο δρόμος προς την απόλυτη τελειότητα έχει και μια άλλη προϋπόθεση.
Την ατέλεια!
Ο ατελής δύναται να βαδίσει προς την τελειότητα, ενώ ο τέλειος δεν έχει κατά πού να πάει.

Ατελής ήτο ο Σάκης Ρουβάς έως ότου τον ανακάλυψε ο μάνατζερ. Και περιθώρια βελτίωσης έχει διότι μοιράζεται το ίδιο βαπτιστήριο όνομα με εμέ, κακώς το έκανε Σάκης.
Ατελής εγεννήθη και η Λιζ Τέιλορ αφού η φύση τής έδωσε μια διπλή σειρά βλεφαρίδων, που την κράτησε ως το τέλος, χωρίς να προσφύγει (επί του σημείου τούτου) σε πλαστικό χειρούργο.
Έτσι λοιπόν να το εμπεδώσουμε. Ο δρόμος προς την τελειότητα είναι στρωμένος με ατέλειες.

Ας μη λέμε λοιπόν «απόλυτα», διότι αυτή η απόλυτη τελειότητα δεν υφίσταται. Ούτε εργαστηριακώς ούτε με τη νέα μέθοδο της μικροβιολογίας με face control.
Και τελειώνοντας αυτό το ατελές κεφάλαιο σας θυμίζω το σοφό ρητό ενός περιπλανώμενου Δερβίση:
Την τελειότητα πολλοί αγάπησαν, τον τέλειο ουδείς εκ των Ελλήνων.

 

[Anas Tassos]

Κεφάλαιο 4ο. Πάμε να χορέψουμε.

Με επισκέφθηκε λοιπόν και εμένα στη φυλακή του κορωνοεγκλεισμού το Δαιμόνιον και μου είπε: “Ω Anas Tassos, μουσικήν ποίει και εργάζου”. Θα έλεγα και «Ω Σώκρατες», αλλά αυτός ο κύριος παραήταν ατελής και «ουδέν οίδε».

Και τι μουσική να ποιήσω που είμαι άσχετος και κακόφωνος. Και ούτε να χορέψω μπορώ, ένα χορό του Ησαΐα με λάθος βηματισμό τον έσυρα. Και το χασαποσέρβικο που χόρευα γύρω στα 1980 υπό τους ήχους των Boney M (ρα- ρα – Ρασπουτίν…) το λησμόνησα ολότελα.

Αλλά εμείς εδώ στο Ομντουρμάν όπως θέλουμε θα χορέψουμε, μόνη υποχρέωση να είμαστε ξυπόλητοι (όχι απόλυτοι!) και να μας εμπνέει εκείνο το Δαιμόνιον που λέγαμε.

(Αντιγραφή δεύτερη από ένα παλιό ημερολόγιο, με vintage φωτογραφίες)

Παρασκευή, 7 Δεκεμβρίου 2012.

Το απόγευμα μετά τις 4, πηγαίνω με ταξί στο Ομντουρμάν, στην τοποθεσία του τάφου του Σεΐχη Χαμέντ Αλ-Νιλ. Κάθε Παρασκευή απόγευμα μια περίπου ώρα πριν τη δύση του ήλιου, εδώ στον τάφο του Σεΐχη, που έζησε τον 19ο αιώνα και ήταν αρχηγός του τάγματος Καντιρίγια των Σούφι, αρχίζει ο χορός των δερβίσηδων.

Οι δερβίσηδες χορεύουν μπροστά σε πολύ κόσμο που συμμετέχει ή τους παρακολουθεί.

Τους παρακολουθεί και ένα ολιγομελές γκρουπ Γερμανών τουριστών (άλλοι τουρίστες δεν υπήρχαν, μη ξεχνάτε ότι έχουν περάσει οκτώ χρόνια). Για να είμαι ειλικρινής αυτό δε μου αρέσει, ιδίως που βλέπω ότι έχουν έρθει στο ιερό χοροστάσιο με μόνο σκοπό τη φωτογράφιση. Για να δείξω το άτοπον βγάζω φωτογραφία ένα χοντρούλη Γερμανό με σορτσάκι την ώρα που καταβροχθίζει λουκουμάδες, που λέμε εδώ στο Σουδάν ζαλάμπια.

Ξαφνιασμένος αυτός καταπίνει το ζαλάμπια με δυσκολία και γυρίζει στη γυναίκα του και κάτι λέει στα Γερμανικά. Ίσως ότι υπάρχουν και Δερβίσηδες φωτογράφοι.

Και μιας και είπα για λουκουμάδες σας ενημερώνω ότι εδώ γύρω και ώσπου ν αρχίσουν οι χοροί έχει στηθεί μια πανηγυριώτικη αγορά, παρόμοια με εκείνη που στήνεται στα θρησκευτικά πανηγύρια της Ελλάδας. Με πάμπολλους πάγκους που πουλάνε κομπολόγια, Κοράνια, λιβανιστήρια και εν γένει αγιαστικά εργαλεία αλλά και δυναμωτικά φαγώσιμα και υγρά.

Και εννοείται ότι κάμποσοι παρευρισκόμενοι επεδίωξαν να με γνωρίσουν και να βγάλουμε μαζί φωτογραφίες (τότε δε διαθέταμε κινητά με κάμερες).

Η τελετουργία αρχίζει με πορεία μέσα από το κοιμητήριο προς τον τάφο του Χαμέντ Αλ-Νιλ. Οι ξυπόλητοι δερβίσηδες μεταφέρουν το πράσινο λάβαρο της αδελφότητας και τραγουδούν. Η τελετουργία που ακολουθεί ονομάζεται ζικρ, και συνίσταται σε μία εκστατική απαγγελία των εκατό ονομάτων του μοναδικού θεού του Αλλάχ. Καθώς πέφτουν σε έκσταση οι δερβίσηδες χορεύουν και επαναλαμβάνουν τη φράση «Λα ιλλάχα ιλλαλλάχ» (δεν υπάρχει θεός πλην του Αλλάχ). Αυτή η μυστική προσωπική επικοινωνία με το θεό είναι βασικό στοιχείο του σουφισμού. Γύρω από τους δερβίσηδες, ο κόσμος σε κύκλο χτυπά τα χέρια και πολλές φορές επαναλαμβάνει δημιουργώντας μια υπνωτική ατμόσφαιρα που παρασύρει. Εντύπωση κάνουν οι ενδυμασίες των δερβίσηδων. Φορούν ρούχα πράσινα ή άλλο χρώμα, περιδέραια προσευχής και μερικοί έχουν τα μαλλιά τους βοστρύχους. Το τελετουργικό κρατάει περίπου μια ώρα. Τελειώνει την ώρα της τέταρτης προσευχής οπότε οι δερβίσηδες προσεύχονται κανονικά. Είδα όμως στο τέλος του χορού ορισμένοι να έχουν πέσει στο χώμα καταϊδρωμένοι με τα μάτια κλειστά.

Ο κόσμος στο ζικρ είναι πολύ φιλικός και πολλοί με πλησίασαν να με γνωρίσουν. Εγώ έφυγα μετά τη δύση του ήλιου αλλά αρκετοί μένουν εδώ τη νύχτα και συνεχίζουν. Πρέπει να ομολογήσω ότι η παρακολούθηση αυτής της τελετουργίας είναι το καλύτερο κομμάτι του ταξιδιού μου. Ευχαρίστως θα ξαναπήγαινα.

Άραγε να είναι ακόμα εν ενεργεία ο εικονιζόμενος επικεφαλής (τo 2012) της αδελφότητας;

 

[Anas Tassos]

Κεφάλαιο 5ο. Πρώτο μέρος της απολογίας.

Νηφάλιος μέθη με μάτια σε έκσταση.

Εδώ γράφει ο Άχμεντ, φίλος μου από το Χαρτούμ.
«Αγαπητέ Anas σας ορκίζομαι στα τέσσερα παιδιά μου. Ουσίες στο ζικρ ποτέ δεν παίρνουμε. Νέβερ, νέβερ. …»
Υπάρχουν και αγγλομαθείς Δερβίσηδες, αλλά βαριέμαι να σας τα μεταφράσω όλα. Κρατώ από την επιστολή την πρόσκληση να ταξιδέψω ξανά στο Σουδάν και συνεχίζω να απολογηθώ, όπως μου ζήτησε ο Άχμεντ.

Όχι δεν είναι απαραίτητη η χρήση ουσιών για το χορό και την εκστατική ένωση με το Θείον. Δε θέλω να σας ζαλίσω με πάμπολλα παραδείγματα αλλά κάποια πρέπει να σας θυμίσω.

Για το Φραγκίσκο της Ασίζης που έλαβε τα αιματηρά στίγματα μυστηριωδώς και χωρίς ιατρική προετοιμασία με αναισθησιογόνες ενέσεις.
Για την οργιαστική έκσταση της Θηρεσίας από την Άβιλα, που έκανε τσακωτή ο Μπερνίνι πάνω σε λευκό μάρμαρο.
Που προς τιμήν της είχε ορκισθεί να ζει ανυπόδητη, καθότι το είχε δει ως Ordo Discalceatorum (Λατινιστί).
Στα Ελληνικά λέγεται Ξυπόλητο Τάγμα.

Για τους ησυχαστές που ομφαλοσκοπώντας επετύγχαναν την παύση των αισθήσεων για να λάβουν ως αντίδωρο το άκτιστο φως, σε εποχή που δε γινόταν αεροπορικό ντελίβερι από τον Πανάγιο Τάφο. Και ούτε οι εχθροί τους δεν τους κατηγόρησαν ως χρήστες.

Για τον Περουβιανό Αγιορείτη καλόγερο, που Συμεών ονομάζεται. (Τι να γίνεται, έχω 27 χρόνια να πάω στο Όρος). Που συνέγραψε πολλά και ωραία μεταξύ των οποίων εξέχει η «Νηφάλιος Μέθη». Δε θα κάνω αντιγραφή διότι δε μου βρίσκεται. Αλλά το νόημα είναι απλό και το θυμάμαι. Το απόλυτο ναρκωτικό είναι ο Θεός, τα άλλα που δοκίμασα τώρα περισσεύουν.

Για τον επίσης Συμεών, το νέο θεολόγο τού "Έθελξας πόθω με Χριστέ, και ηλλοίωσας τω θείω σου έρωτι". Που το διαβάζουν υποχρεωτικά στην εκκλησία, αλλά δυστυχώς πίσω από κλειστή ωραία πύλη. Αυτά να διάβαζαν «εκφώνως» οι παπάδες και ας παρέλειπαν τα άλλα με το πολλά έτη δέσποτα.

Επί του θέματος: Καλά διαβάσατε, η αλλοίωση του αγίου Συμεώνος δια του έρωτος γινόταν, όχι δια των ψυχοτρόπων ουσιών. Διό και υπό των Ανατολικών χριστιανών τιμάται δεόντως.
Τοιαύτην και τοσαύτην ερωτογενή αλλοίωση εμείς οι μαύροι Δερβίσηδες ευχόμαστε να απολαύσετε και εσείς και όλες οι κυρίες της συνοδείας σας, που ήρθαν από το ένδοξο Γιουνάν για να μας παρακολουθήσουν να χορεύουμε στη σκόνη του νεκροταφείου.
Και τότε θα αφαιρέσετε τα γυαλιά ηλίου και
με μάτια σε πλήρη έκσταση
θα ενωθείτε μαζί μας σε θεία μυσταγωγία.

Αυτά για εσάς Ελληνίδες και Έλληνες. Δε θέλω να σας γράψω για το Τζαλαλαντίν Ρουμί που βρήκε τον «Αγαπημένο», όπως οι Σούφι αποκαλούσαν το Θεό, στο πρόσωπο ενός ρακένδυτου δερβίση, του Σάμς-ι-Ταμπρίζ.
Ούτε τα λοιπά αμέτρητα παραδείγματα από το Ισλάμ . Τα παραλείπω διότι δε σας είναι τόσο οικεία και πιθανώς να σας κουράσω.

Και διότι πρέπει επειγόντως να επιστρέψω στο Ομντουρμάν. Θα σας εξηγήσω το λόγο.

 

[Anas Tassos]

Κεφάλαιο 6ο. Αναγκαίες διευκρινίσεις.

Και ακούστε τι συνέβη και βιάστηκα να επιστρέψω στο Σουδάν, βεβαίως με διαδικτυακή εφαρμογή. Μίλησα με τον Άχμεντ προ ολίγου. Και μου είπε τα εξής ευχάριστα.
Ο γηραιός και σεβάσμιος κορυφαίος του χορού των Δερβίσηδων παραμένει εν ζωή και συνεχίζει και σήμερα, εν έτει 2020, να ηγείται του ζικρ! Και ο φίλος μου επέμενε να μου διευκρινίσει ότι ο εικονιζόμενος στη φωτογραφία που του έστειλα, προσέρχεται στην ιεροτελεστία φορώντας όλα τα παλαιά βαριά περιδέραια!
Δόξα τω Θεώ και Hamdoullah.
Το δυσάρεστο που μου είπε είναι ότι ο κορωνοϊός βρίσκεται σε έξαρση στο Σουδάν. Και φυσικά η τελετή του ζικρ έχει σταματήσει να πραγματοποιείται δυο τρεις μήνες τώρα.

Έτσι είναι συνήθως η ζωή. Τα καλά συμφύρονται με τα άσχημα. Αλλά αυτή και μόνο η βιντεοκλήση μού προξένησε μεγάλη χαρά. Έφυγαν και οι τελευταίες αμφιβολίες που είχα, αν άξιζε τον κόπο να ασχοληθώ και να σας γράψω την απολογία. Τώρα ξέρω ότι άξιζε. Και ότι θα την ολοκληρώσω πολύ γρήγορα.

Αλλά μιας και βρίσκομαι σε ακμαίο ηθικό ας κάνω καθοδόν προς το χοροστάσιο του νεκροταφείου μια στάση, για να απαντήσω σε ερωτήσεις αναγνώστη.

Η «σπίθα της έμπνευσης» είναι αυτό που λένε τα σελέμπριτι των τηλεοπτικών ρεάλιτι «φλασιά».
Το «τοιαύτην και τοσαύτην» αν δεν το κατάλαβες μπορείς να το αντικαταστήσεις με το «παρόμοια και τόσο μεγάλη».
Όσο για το Ξυπόλητο Τάγμα της Ισπανίδας Τερέζας, η μετάφραση είναι ακριβέστατη (να και μια τελειότητα!) εκ του Λατινικού πρωτοτύπου της παπικής βούλας. Κακώς με ερώτησες.

Προχωρώ τώρα σε διευκρινήσεις αναγκαίες για την κατανόηση της ταξιδιωτικής ιστορίας που συγγράφω.

Λοιπόν αν και έχω κρατήσει ημερολόγιο των 15 ημερών του ταξιδιού μου στο Σουδάν και μάλιστα όλου του μεγάλου ταξιδιού, που έγινε το 2012 επί ενάμισι μήνα σε πέντε Αραβικά κράτη, δεν έχω σκοπό να το δημοσιεύσω στην παρούσα ιστορία.

Για πολλούς λόγους.
Διότι το Σουδάν δε βρίσκεται στις ταξιδιωτικές προτεραιότητες της μεγάλης πλειοψηφίας των μελών και έχετε ήδη και μια τελειωμένη ιστορία της τριάδας, από πιο πρόσφατο ταξίδι. Άρα το αναγνωστικό κοινό κινδυνεύει με Σουδανέζικο overload.
Είναι και παλαιό το ταξίδι μου. Ενώ η χώρα βρίσκεται σε δυναμική εξέλιξη. Ήδη είναι σε πολιτική εκκρεμότητα που αν όλα πάνε καλά θα τελειώσει το 2022 με ελεύθερες εκλογές. Ενώ υπάρχει και η κρίση του κορωνοϊού.
Επίσης το καλοκαίρι επιτέλους έρχεται και δεν έχω διάθεση να γράφω συνέχεια. Ούτε να αφήσω «ιστορία σε εξέλιξη» για μια δεκαετία, αρκετές είδα να υπάρχουν.
Και όπως είπα έχετε ήδη την ολοκληρωμένη ιστορία της τριάδας, που δε μπορώ να φθάσω σε αρτιότητα. Θα επικεντρωθώ στο θέμα που με ενδιαφέρει, την απολογία δηλαδή, και θα τελειώσω σύντομα.
Και όσοι όντως ενδιαφέρεστε με ρωτάτε. Ότι ξέρω για το ταξίδι στην χώρα θα σας το πω, το κατά δύναμη που λέμε.

 

[Pel]

Απολαμβάνω την ιστορία και τον τρόπο γραψίματος, πραγματικά!

 

[Anas Tassos]

Κεφάλαιο 7ο. Δεύτερο μέρος της απολογίας.

Μυστικιστικός πλουραλισμός.

Και το κυρίως ζητούμενο της απολογίας του ζικρ δεν είναι η αποχή από ουσίες. Αλλά καθαυτή η επίτευξη της θείας έκστασης. Ιδού ο στόχος ο οποίος καθαγιάζει κάθε αποτελεσματικό μέσον.

Όπως των σαμάνων που συνάντησα στον Αμαζόνιο και τη Μογγολία να χρησιμοποιούν κάποια φυσικά προϊόντα για να επιτύχουν την επικοινωνία με το θείο.

Το αυτό λαμβάνει χώρα σε τόσα ασράμ της Ινδίας και του Νεπάλ, που προσφεύγουν και λευκοί προσήλυτοι. Και αναζητούν υπερβατικές εμπειρίες μέσω της ταντρικής γιόγκα και της χρήσης διαφόρων ουσιών.
Ξεχάσατε ότι υπήρξαν διάσημοι Έλληνες που προσέφεραν στέγη στο μακαρίτη Rajneesh. Αυτόν που εκτός από ναρκωτικά (μέχρις εκεί δικό τους το πρόβλημα και αν αυτό τους ανέβαζε πνευματικά εγώ δε διαβάζω αφορισμούς!) είχε και αποθήκη όπλων στο Όρεγκον.

Και οι ρασταφαριανοί της Τζαμάικας (2019) και απανταχού, που το θείο πνεύμα μυστικά απολαμβάνουν. Χρησιμοποιώντας αυτό που ο ταλαντούχος πλην Κουβανοχτυπημένος συγγραφέας travelstory για τη Ντομινίκα ονομάζει «τζούρες από μπάφο».

Και οι οπαδοί του John Frum που συνάντησα το 2007 στο υπέροχο νησί Τάνα στο Βανουάτου, με τις ρίζες του φυτού κάβα φτιάχνουν πικρά ποτά που καταναλώνουν στις ιερές ολονυκτίες, στις οποίες με κάλεσαν, αλλά δεν επήγα. Αυτοί πάντως με θεία ευφορία χορεύουν και τραγουδούν ως τα ξημερώματα, περιμένοντας δώρα εξ ουρανού.

Και πάμπολλα άλλα βοηθήματα σε απόκρυφες δοξασίες και τεχνικές γνωστές από τη λατρεία του Διονύσου και από πολλές θρησκευτικές εκδηλώσεις της Αφρικής και της Ωκεανίας.

Και αν δε σας πείθω εγώ ο ξυπόλητος, διαβάστε και τούτο που αντέγραψα:

«Η κατάσταση αυτή κατά την οποία ο άνθρωπος δεν έχει συνείδηση των εξωτερικών ερεθισμών και υπόκειται σε εξαιρετικές εμπειρίες … προκαλείται με διάφορα μέσα: ναρκωτικά, νηστείες, εκκωφαντική μουσική, οργιαστικούς χορούς.
Ιδιαίτερα η όρχηση εντείνει τις ψυχοσωματικές δυνάμεις, για να οικειοποιηθεί ο άνθρωπος υπερβατική δύναμη ή να ενωθεί με ένα υπέρτερο πνεύμα…».

Αυτά δεν τα έγραψε μαύρος Δερβίσης αλλά Έλλην Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος, συνονόματος τού αντιγραφέα.
Μάλιστα, υπάρχει ένας πλουραλισμός στην εξύψωση του ανθρώπου προς το Θείο, ας το παραδεχθούμε και ας μη το σνομπάρουμε όσοι κολλάμε στα επίγεια.

Και επί τέλους τόσον εσείς όσον και ο Anas Tassos, τυγχάνετε απόγονοι της Πυθίας. Από την οποία λάβατε κληρονομικά χαρίσματα. Εσείς μεν να διαπιστώνετε «πολύ εύκολα το χρήστη», μακροσκοπικώς και όχι με εργαστηριακές εξετάσεις, εκείνος δε την αμαρτωλή περιέργεια να δοκιμάσει τα φυλλαράκια φυτών στην Υεμένη (catha edulis) και στη Βολιβία (la hoja de coca no es droga).

Ακριβώς αυτό έκανε και η κοινή σας πρόγονος, η Πυθία των Δελφών, που μασούσε φυλλαράκια και ανέβαινε σε μαντικό τρίποδα, από τη βάση του οποίου έβγαιναν αναθυμιάσεις που παράγονταν με την καύση διαφόρων ψυχοτρόπων βοτάνων. Και με τον τρόπο αυτό δεχόταν τη μακαρία διείσδυση του Απολλώνιου πνεύματος.
Ή μήπως και αυτό δεν το πιστεύετε; Ήμαρτον!

Και να ξέρετε ότι εμείς οι ξυπόλητοι του Ομντουρμάν Δερβίσηδες δε ζητάμε τα μεγαλεία των Δελφών, που συσσώρευσαν θησαυρούς και πλούτη από τους απανταχού άρχοντες του τότε κόσμου. Ούτε ζηλεύουμε το στόλο από λιμουζίνες τού “Osho” Rajneesh.
Ένα δίσκο περιφέρουμε, ίσα για να καλύψουμε τα έξοδα του μουσικοθρησκευτικού τελετουργικού.

 

[Anas Tassos]

Κεφάλαιο 8ο. Υστερόγραφο.

Και μιας και ολοκληρώθηκε η απολογία του Δερβίση θα σας πω και κάτι που σκοπίμως απέκρυψα στην εισαγωγή. Πουθενά δε γράφεται στην Απολογία ούτε σε κανένα κείμενο του Πλάτωνα ούτε κανενός άλλου αρχαίου το περίφημο «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα». Πρόκειται για μια καθαρευουσιάνικη ελεύθερη μετάφραση, αυτό το έχω καρατσεκάρει.
Αν όμως το βρείτε εσείς κάπου, να μου γράψετε. Πάντα κρατάω πισινή, τα είπαμε για τις ατέλειες.

Αλλά πόση σημασία να έχουν πια αυτά που έγραψε ο Πλάτων ακόμα και ο Anas Tassos; Σημασία έχει ο θησαυρός που κουβανά μες την ψυχή του, εδώ και 65 χρόνια, ο κύριος από το Καρπενήσι.
Αφιερωμένο εξαιρετικά και στους εξής:
Στη συγγραφική τριάδα της ταξιδιωτικής ιστορίας «Πάμε για ύπνο Κατερίνα, πάμε ν` αλλάξουμε ζωή». Για την αγάπη τους προς τον κόσμο του Σουδάν. Την οποία ανεπαίσχυντα συμμερίζομαι.
Στην κυρία Ε., του μικρού καφενείου, που όταν μας άκουσε να συζητάμε για τον Πλάτωνα δυνάμωσε το ραδιόφωνο και πήρε μια γύρα λέγοντας «εγώ ακούω Μητροπάνο», απόλυτα αληθινό και αυτό!
Στο φίλο Άχμεντ που μου ζήτησε να γράψω την απολογία πριν ξαναπάω στο Χαρτούμ (Θεού θέλοντος και κορωνοϊού επιτρέποντος).
Και στους λοιπούς Δερβίσηδες που ακόμα χορεύουν ξυπόλητοι.
Και στην Ελευθερία.
Που την αγαπάμε, διότι είναι όχι μόνο η αρχή κάθε δερβίσικου ταξιδιού αλλά και το

ΤΕΛΟΣ

 

[Anas Tassos]

Απολαμβάνω την ιστορία και τον τρόπο γραψίματος, πραγματικά!

Αγαπητή μου Pel,
ευχαριστώ ιδιαιτέρως για την καλή σου κουβέντα. Τη χρειαζόμουν διότι καταπιάστηκα με θέμα αρκετά δύσκολο. Όπως βέβαια καταλαβαίνουν όλοι οι αναγνώστες, προσπάθησα να μπω στο πετσί ενός Δερβίση για τις ανάγκες της συγγραφής! Στην πραγματικότητα δεν είμαι μουσουλμάνος και μάλιστα το υπόψη θρησκευτικό σύστημα με βρίσκει σε έντονη διαφωνία. Ο καθείς έχει δικαίωμα επιλογών.
Ωστόσο συμβαίνει το εξής. Ενώ διαφωνώ με το πιστεύω τους έχω αναπτύξει μια πολύ ζεστή σχέση με πολλούς ανθρώπους που το πρεσβεύουν. Το αυτό μου συμβαίνει και με τη συγγραφέα με την οποία διαφώνησα έντονα.
Τώρα να πω ότι, παρότι υποδύθηκα ρόλο, τα λοιπά στοιχεία της ιστορίας είναι όλα αληθινά μέχρι τελευταία λεπτομέρεια. Όπως η γνωριμία και συζήτηση με τον κύριο που ονειρευόταν να γίνει πλοίαρχος, η γυροβολιά της κυρίας Ε. με Μητροπάνο, η φωτογράφιση του γερμανόφωνου που χλαπάκιαζε λουκουμάδες, η βιντεοκλήση με το φίλο στο Χαρτούμ (μετά την οποία ήταν αδύνατο να σταματήσω το γράψιμο).

Οι αρχαίες φωτογραφίες (του 2012) αφορούν συγκοινωνιακά μέσα. Η μία σχολικών μεταφορών και η άλλη δημόσια συγκοινωνία (με το ίδιο φορτηγάκι του υστερόγραφου). Αν και πλήρωσα έξτρα για να μπώ στην καμπίνα του οδηγού.

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Αφρική

 

[psilos3]

Ωραιότατη και διαφορετική ιστορία, κυρίως για το ύφος της γραφής σε αυτήν.
Σα να απολαμβάνω ένα σύγγραμα, ένα μεγάλο άρθρο.
Έβαλες πολύ προσωπικό στυλ στην αφήγηση φίλε @Anas Tassos ,δεν είναι απλά η καταγραφη των γεγονότων ή του ημερολογίου όπως στις προηγούμενες, γεγονός που κάνει την ιστορία ξεχωριστή.
Ευχαριστούμε για όλα.