Κούβα Η μία και μοναδική Κούβα!!!

[KostasLia]

Πολυ ωραίο ταξιδι , μπράβο σας !
Αυτο που φάγατε για τηγανητες πατατες που εμοιαζαν με τσιπς μάλλον ηταν τηγανητες μπανάνες , ειναι πρασινες και οταν τις τηγανισεις μοιαζουν με πατατες . Ειναι ειδικη ποικιλια μπανανες που δεν τρωγονται ωμές .

αν θελω να φτιαξω τηγανητες μπανανες δεν μπορω με τις κλασικες δικες μας;
ανυπομονουμε για την συνεχεια!!

Ευχαριστώ πολύ @KIKI και @buffon85 για τα ωραία σας λόγια..
Όσο για αυτό, δεν ξέρω..μπορεί όπως λέει και η ΚΙΚΙ να ήτανε όντως μπανάνες..
έχω βέβαια φάει στο παρελθόν τηγανιτές μπανάνες στην Ταιλάνδη και ήταν πεντανόστιμες..
και η απορία μου και μένα ήταν ίδια με της buffon85. Αν κάποιος γνωρίζει αν μπορούμε να τις φτιάξουμε με τις κλασσικές τις δικές μας ας μας λύσει την απορία

 

[Sassenach77]

Ευχαριστώ πολύ @KIKI και @buffon85 για τα ωραία σας λόγια..
Όσο για αυτό, δεν ξέρω..μπορεί όπως λέει και η ΚΙΚΙ να ήτανε όντως μπανάνες..
έχω βέβαια φάει στο παρελθόν τηγανιτές μπανάνες στην Ταιλάνδη και ήταν πεντανόστιμες..
και η απορία μου και μένα ήταν ίδια με της buffon85. Αν κάποιος γνωρίζει αν μπορούμε να τις φτιάξουμε με τις κλασσικές τις δικές μας ας μας λύσει την απορία

Εγώ ξέρω να κάνω τάρτα με μπανάνες...πιάνει;;;

 

[KIKI]

αν θελω να φτιαξω τηγανητες μπανανες δεν μπορω με τις κλασικες δικες μας;


ανυπομονουμε για την συνεχεια!!

Θελει ειδικη ποικιλία μπανανες ( μεγαλες , πρασινες που δεν τρωγονται ωμες ) . Στην Ελλαδα δεν εχω δει να πωλούνται .

 

[KostasLia]

Horse riding στο Viniales

Η επόμενη μέρα μας βρίσκει να τρώμε πρωινό στην ταράτσα της Elizabeth. Και εδώ το πρωινό μια από τα ίδια όπως και στην casa purpura στην Αβάνα. Φρέσκα φρούτα, φρέσκος χυμός, αυγά ή ομελέτα και ρολά ψωμάκια. Κάναμε πολύ καλά που είχαμε απαιτήσει το πρωινό μας στην τιμή, μιας που τρώγαμε ένα κυρίως γεύμα την ημέρα αργά το απόγευμα.Ετσι αφού είχαμε μείνει απόλυτα ικανοποιημένοι από το χθεσινό φαγητό της casas ενημερώσαμε την Elizabeth ότι και σήμερα θα δειπνούσαμε εκεί, κατα τις 19.00, και θα δοκιμάζαμε τον αστακό.
Μετά λοιπόν το υπέροχο πρωινό μας ήρθε ο "οδηγός" μας για σήμερα μαζί με ένα άλλο ζευγάρι τσέχων να μας πάρουν να ξεκινήσουμε την βόλτα μας με τα άλογα στην γνωστή κοιλάδα του Viniales. Η κοιλάδα του Viniales ανήκει στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco και αποτελεί ¨στολίδι¨ για την περιοχή αυτήν της Κούβας. Η κοιλάδα αποτελείται : από τα λεγόμενα ''μογότες'' οι οποίοι είναι γιγάντιοι καρστικοί σχηματισμοί εκ των οποίων σε κάποια από αυτά φιλοξενούνται πανέμορφα σπήλαια και σπηλιές, και από χωράφια στα οποία καλλιεργουνται κυρίως καλαμπόκι και καπνό

Όπως θα είδατε και στην φωτογραφία το χώμα είναι κόκκινο.
Ανεβήκαμε λοιπόν ο καθένας πάνω στο άλογο του και η βόλτα μας ξεκίνησε!!! Για καλή μας τύχη ο ήλιος δεν έκαιγε τόσο πολύ σήμερα οπότε ο ''καμμένος Κώστας" είχε και διάθεση!!! Το ίδιο ζωηρό αποδείχτηκε και το άλογο του, το οποίο πότε έτρεχε σαν παλαβό και πότε απομακρινόταν από τους υπόλοιπους για να πάει να φάει..

Ο οδηγός μας, που ήξερε πάρα μα πάρα πολύ καλά αγγλικά, μας μίλησε για όλα. Για την χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής, για την ζωή των κατοίκων του Viniales, ο ίδιος έχοντας ζήσει στην Ευρώπη για πολλά χρόνια,είχε επιστρέψει στην πατρίδα του, είχε κάνει οικογένεια και είχε επενδύσει τα χρήματα του στα άλογα. Κάθε πρωι λοιπόν πηγαινοερχόταν από το Pinar del Rio, όπου και έμενε ένω τα άλογα τα φρόντιζαν οι γονείς του που ζούσαν μόνιμα στο Viniales.
Αυτό που μου είπε και δεν μου άρεσε δυστυχώς είναι ότι εάν ένα άλογο είναι βαριά τραυματισμένο και παύει να φέρνει τα απαραίτητα χρήματα στον αφέντη του, λόγο εξόδων οι άνθρωποι τα θανατώνουν παρόλο που δεν είναι νόμιμο..τον ρώτησα εάν στο παρελθόν είχε αναγκαστεί να κάνει κάτι τέτοιο και μου είπε πως λόγο της νεαρής ηλικίας των αλόγων του δεν είχε αναγκαστεί ακόμα να έρθει σε αυτό το δίλλημα.



Και εκεί που προχωρούσαμε ο οδηγός μας,μας σταμάτησε σε κάτι σπιτάκια όπου είχαν σταματήσει αρκετοί τουρίστες πριν από μας. Αφήσαμε τα άλογά μας και πήγαμε να δούμε την παρασκευή των πούρων..

Αρχικά μας δείξαν πως μαζεύουν τον καπνό από τα χωράφια, έπειτα πως τον ''στεγνώνουν'' . Το δωμάτιο που κρεμούν τον καπνό απαιτεί υγρασία..

Όταν κρίνουν πως τα φύλλα είναι έτοιμα ξεκινούν να φτιάχνουν τα πούρα

Όλοι μας πάθαμε πλάκα που με τρείς κινήσεις ο κύριος που είχε την φάρμα έστριψε και ετοίμασε το πούρο. Έπειτα το έκοψε, το άναψε και το μοίρασε σε όλους μας να το δοκιμάσουμε.. και ενώ δεν μου αρέσουν τα πούρα το συγκεκριμένο ήταν αρκετά καλό. Αφου είχαμε δοκιμάσει όλοι ο κύριος το πήρε και στην γόπα του έβαλε λίγο μέλι. Μας είπε ότι πολλοί το κάνουν αυτό για να προσθέσουν γεύση..και ξαναδοκιμάσαμε.. να σας πω την αλήθεια με το μέλι δεν μου άρεσε και τόσο διότι σαν καπνίστρια που είμαι προτιμώ την γεύση του καπνού. Εννοείται πως μετά από αυτήν την περιήγηση μας είπαν ότι όποιος ήθελε μπορούσε να αγοράσει.

Τα 30πούρα κόστιζαν 90ευρώ και τα 21πούρα κόστιζαν 75ευρώ. Οι περισσότεροι αγόρασαν. Εμείς που μέχρι στιγμής δεν είχαμε ιδέα από τις τιμές είπαμε να το αφήσουμε και να δούμε..

Η επόμενη στάση μας έγινε σε μια σπηλιά. Ο οδηγός μας προχώρησε μπροστά με το φακό και μεις μαζί με τους υπόλοιπους τουρίστες και από τα άλλα γκρούπ ακολουθήσαμε από πίσω κρατώντας όλοι τους φακούς από τα κινητά μας για να μην πέσουμε ή γλιστρήσουμε.

Στο τέλος της σπηλιάς υπήρχε μια λίμνη όπου μας είπαν ότι όποιος ήθελε μπορούσε και να βουτήξει.Από τα 20άτομα βέβαια που ήμασταν βούτηξαν μόνο οι τέσσερις. Εμείς δεν είχαμε πάρει και τα μαγιό μας και έτσι βγαίνοντας από τη σπηλιά είπαμε να κάνουμε μια βολτίτσα εκεί γύρω..

Εκεί λοιπόν πιάσαμε και την κουβεντούλα με τρείς ισδραηλινούς που ήμασταν μαζί στην ξενάγηση των πούρων, όπου είχαν αγοράσει και πολλά κιόλας. Τα παιδιά πριν το ταξίδι τους στη Κούβα είχαν επισκεφτεί το Μεξικό,και απ'ότι μας είπαν τα πούρα εκεί ήταν πολύ πιο ακριβά..δεν ήθελε και πολύ όπως καταλαβαίνεται και μας έπεισαν πως έπρεπε να είχαμε αγοράσει και μεις από την φάρμα..
Έτσι στον γυρισμό ρωτήσαμε τον οδηγό μας αν ήταν βέβαι εύκολο και περνούσαμε απο κεί ουτως η άλλως να σταματούσαμε στα γρήγορα να κάνουμε τις αγορές μας..φυσικά ο άνθρωπος δεν έφερα καμία αντίρρηση και συμφώνησε αμέσως.
Για να μην καθυστερούμε λοιπόν τους υπόλοιπους κατέβηκε ο μόνο ο Κώστας από το άλογο. Γυρνώντας μου είπε πως ήμασταν πάρα πολύ τυχεροί και αυτό γιατί ενώ ο κύριος που είχε την φάρμα έλειπε τον εξυπηρέτησε ο πατέρας του και αντί για 75ευρώ τα 21ούρα όπως μας είχαν πει νωρίτερα τον κράτησε μόνο 60ευρώ. Ο Κώστας βέβαια προσπάθησε να του πει ότι μάλλον έκανε λάθος αλλά επειδή μάλλον ο άνθρωπος δεν ήταν και αυτός σίγουρος του τα άφησε τόσο με την προυπόθεση να μην έλεγε σε κανέναν πόσο τα είχε πληρώσει. Προφανώς δεν ήθελε να χάσει τα 60ευρώ.

Επόμενη στάση θα γινόταν στην καφετέρια της κοιλάδας. Απο ότι κατάλαβα την είχανε φτιάξει εκεί για να σταματάνε οι τουρίστες για κανα σνακ ή κάτι να πιούν, ή καμιά τουάλετα γιαυτό και βρισκόταν στην μέση του πουθενά. Έτσι και μεις, αφού κάναμε την ξενάγησή μας για τον καφέ και αγοράσαμε φυσικά και ενα μπουκαλάκι με κόκους καφέ, για 10cuc, μαζί με το ζευγάρι των τσέχων καθίσαμε να πιούμε από ένα δροσερό κοκτειλ

Εκείνη την ώρα, η καφετέρια γέμισε τουρίστες , και δυο κουβανοί με την συνοδεία μιας κιθάρας αρχίσανε να τραγουδάνε το τραγουδι Hasta Siempre Che Guevara. Ακούγοντας το συγκεκριμένο τραγούδι, πίνοντας κοκτείλ και απολαμβάνοντας την θέα της κοιλάδας του Viniales η ώρα πέρασε ευχάριστα. Και αυτή είναι και μια από τις στιγμές που θα μείνουν βαθιά χαραγμένες στο μυαλό μου.
Δυστυχώς έπρεπε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής...

Ο οδηγός μας μας χρέωσε 4cuc/το άτομο την ώρα και επειδή τα τρία τελευταία τέταρτα δεν μας τα κράτησε είπαμε με το άλλο ζευγάρι και του αφήσαμε ένα καλό πουρπουαρ.

Ξεκούραση λοιπόν στο casa μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό μας..
Σήμερα το μενού περιλάμβανε σούπα διαφορετική όμως από την χθεσινή, μια σαλάτα, φασόλια με ρύζι, αυτά τα τσιπς μπανάνας όπως είπε και η KIKI και φυσικά τον αστακό που είχαμε ζητήσει. Για το γεύμα αυτό πληρώσαμε 10cuc/ το άτομο. Που θα μας δινόταν η ευκαιρία να ξαναφάμε αστακό???

Και φυσικά όλα ήταν πεντανόστιμα!!!

Αφού φάγαμε η Elizabeth μας πρότεινε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε την επόμενη μέρα
Οι επιλογές μας ήταν οι εξής:
Θα μπορούσαμε να πάμε στην παραλία jutias με compartivo taxi.Αλλά θα θέλαμε 1,5ώρα να πάμε και 1,5 ώρα να γυρίσουμε που σημαίνει 3ώρες στο taxi. Επίσης το taxi θα ερχόταν να μας πάρει κατα τις 9.00 το πρωι και θα μας γυρνούσε κατα τις 17.00 το απόγευμα που σημαίνει πως θα καθόμασταν πολλές ώρες στον ήλιο,χωρις αντηλιακό και πες ότι δεν βρίσκαμε καμια σκια?ο Κώστας ήταν ήδη καμμένος..και εντάξει Ελληνες ήμαστε δεν ήμαστε και σκασμένοι από παραλίες..οπότε απορρίψαμε την πρώτη πρόταση..
Η δεύτερη πρόταση ήταν να πάμε σε κάτι σπήλαια πάλι με compartivo taxi..αλλά λίγο ότι μας ζητούσαν 60cuc/το άτομο..λίγο ότι είχαμε ήδη δει μια σπηλια σήμερα..απορρίψαμε και την δεύτερη πρότασηαν και αν είχαμε μια μέρα παραπάνω αυτό θα επέλεγα...
Ετσι συμφωνήσαμε στην τρίτη πρόταση να νοικιάσουμε ποδήλατα και να εξερευνήσουμε την περιοχή εκεί γύρω

Ντουζάκι και βουρ για την βραδινή μας έξοδο!!!Στην χθεσινή μας βόλτα στο χωριό του Viniales, είχαμε δει ένα μαγαζί που πουλούσε πούρα. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε να κάνουμε και μια έρευνα αγοράς..εκεί διαπιστώσαμε πως τα παιδιά είχαν δίκιο που αγόρασαν τόσα πούρα, καθώς εδώ παίζει να είχαν διπλάσια τιμή..έτσι μείναμε πολύ ικανοποιημένοι με την αγορά μας..
Λίγο παραδίπλα από το casa είχαμε δει ένα μπαράκι που έπαιζε ωραία μουσική, και πήγαμε εκεί..στο κατάλογο διαπιστώσαμε πως πουλούσαν και πούρα και αφού είπαμε να το ρίξουμε έξω μαζί μα τα κοκτειλ μας παραγγείλαμε και από ένα πούρο..!!!Τι άλλο να ζητήσει κανείς???

 

[KostasLia]

Τελευταια μέρα στο Viniales

Τελευταία λοιπόν μέρα για μας στο υπέροχο Viniales. Με το που τρώμε το πρωινό μας, καταφτάνουν και τα ποδήλατα τα οποία είχαμε νοικιάσει. Η ενοίκιαση του ποδηλάτου κόστισε 10cuc/το άτομο για όλη την ημέρα.
Είχαμε διαβάσει στον οδηγό μας ότι 15χλμ. από τον οικισμό του Viniales υπάρχει η λεγόμενη σπηλιά του ινδιάνου, έτσι είπαμε να ξεκινήσουμε από κει..
Η διαδρομή είναι πραγματικά μαγευτική.. χαζεύοντας το τοπίο δεν καταλάβαμε καν πως φτάσαμε.. βέβαια ένα μεγάλο κομμάτι του δρόμου στο σημείο πριν φτάσουμε για την σπηλιά είναι κατηφόρα οπότε δεν δυσκολευτήκαμε ιδιαίτερα..παρκάραμε τα ποδήλατα μας με την αλυσίδα που μας είχανε δώσει

πριν την είσοδο της σπηλιάς
Η σπηλιά αυτή ανακαλύφθηκε το1920 και βρίσκεται στην κοιλάδα του Σαν Βισέντε και ονομάζεται Κουέβα δελ Ίνδιο.

το εσωτερικό της σπηλιάς

Η ξενάγηση ξεκινά με τα πόδια μέσα από σήραγγες με τεχνητό φωτισμό. Στη συνέχεια, μια μικρή βάρκα μεταφέρει τους επισκέπτες στον υπόγειο ποταμό Σαν Βισέντε.

Αφού λοιπόν επισκεφτήκαμε την σπηλιά του Ινδιάνου επιστροφή στον οικισμό του Viniales. Βέβαια ο γυρισμός δεν ήταν και τόσο εύκολος από την άποψη του ότι πρώτον είχαμε να ανεβούμε με τα ποδήλατα μια ψιλοανηφόρα και δεύτερον ότι λόγο της ώρας ο ήλιος είχε αρχίσει να καίει επικίνδυνα και μεις πέρα από ένα after sun, δεν είχαμε αντηλιακό. Στα μισά λοιπόν της ανηφόρας στάση για να πάρουμε μια ανάσα και για να δούμε μια άλλη σπηλιά που φαίνεται από τον δρόμο που έχουν μετατρέψει σε εστιατόριο.

Βγάλαμε κανα δυο φωτογραφίες και συνεχίσαμε την πορεία μας. Φτάνοντας στο Viniales κάναμε μια στάση για λίγη ξεκούραση για φαγητό και πήραμε πάλι τα ποδήλατα να πάμε αυτήν την φορά να δούμε την γνωστή τοιχογραφία της περιοχής Μουραλ δε λα Προειστορία. Βέβαια μέχρι να φτάσουμε κάναμε και λάθος στο δρόμο,οπότε χάσαμε αρκετό χρόνο μέχρι να το βρούμε.
Αφήσαμε πάλι τα ποδήλατα στο παρκινγκ, πληρώσαμε μια είσοδο 3cuc/το άτομο, βέβαια στην τιμή συμπεριλαμβάνεται και ένα αναψυκτικό άνευ αλκοολ και κάναμε την βολτούλα μας

Στην πρόσοψη ενός από τα μογότες ο Φιντέλ Κάστρο ζήτησε από τον κουβανό ζωγράφο Λεοβιχίλδο Γκονσάλες, να ζωγραφίσει την εξέλιξη των ειδών από τους αμμωνίτες ως τον Homo sapiens.
Παρόλο που στο σημείο αυτό είχαν σταματήσει πάρα πολλά τουριστικά λεωφορεία, δεν μπορώ να πω ότι πέρα από αυτό που βλέπεται στην φωτογραφία είναι κάτι άλλο. Κάναμε λοιπόν την βολτούλα μας και αφού είχαμε με την είσοδό μας ένα αναψυκτικό καθίσαμε κάτω από την ψάθινη ομπρέλα και το απολαύσαμε..
Η βόλτα πάντως με τα ποδήλατα ήταν μια καλή ιδέα..το υπόλοιπο της ημέρας πέρασε ανέμελα, κάνοντας βόλτες και αγοράζοντας σουβενιρ.Επιστρέψαμε τα ποδήλατα αργά το απόγευμα και φροντίσαμε να κοιμηθούμε νωρίς μιας που την επόμενη μέρα πρωί πρωί 6.45 θα φεύγαμε για Τρινιδάδ..

Δεν θα αφιερώσω ολόκληρο κεφάλαιο στην επόμενη μέρα μιας που ταξιδεύαμε για πολλές πολλές ώρες..
Θα γράψω μόνο τα εξής..ξύπνημα στις 5.30 η Elizabeth είχε ξυπνήσει και αυτήν να μας ετοιμάσει το πρωινό μας. Την χαιρετήσαμε και αναχωρήσαμε από το casa. Οι μέρες στο Viniales είχαν τελειώσει (μακάρι να είχαμε και άλλες, διότι το λατρέψαμε). Το λεωφορείο μας αναχωρούσε 6.45 αλλά λόγο κράτησης από το ιντερνετ έπρεπε να ήμαστε εκεί νωρίτερα ,και καλά κάναμε γιατί γινόταν χαμός από τουρίστες και ήταν πολύ αυτοί που τελικά δεν κατάφεραν να ανέβουν. Στο Τρινιδάδ θα φτάναμε 16.15, που σημαίνει ότι θα ήμασταν ένα γεμάτο 10ωρο στο λεωφορείο. Το εισητήριο κόστισε 34,83ευρώ/το άτομο.
Λίγο πρίν το Cienfuegos κάναμε μια μεγαλύτερη στάση όπου και πήραμε κάτι να φάμε..εκεί καταλάβαμε ότι τα στομάχια και των δυο μας δεν περνούσαν και την καλύτερη φάση τους.
Και επιτέλους μετά το 10ωρο ταξίδι μας με το λεωφορείο είχαμε επιτέλους φτάσει στο Τρινιδαδ....

Ο Miguel ήρθε και μας πήρε από το σταθμό των λεωφορείων και μας οδήγησε στο casa όπου θα μέναμε τα 2 βράδια του ταξιδιού μας. Αφήσαμε και πράγματα και κατάκοποι βγήκαμε για μια πρώτη επαφή με την πόλη..αποφασίσαμε λόγο της κουρασης εκείνης της ημέρας, την επόμενη να χαλαρώναμε στην παραλία και έτσι πήγαμε να δούμε και τα δρομολόγια. Λόγο επίσης, στομαχικών διαταραχών, φάγαμε ελαφρά και πέσαμε νωρίς για ύπνο..το Τρινιδάδ ήταν τόσο όμορφο οπότε θα ήταν κρίμα να το βλέπαμε υπο τέτοιες συνθήκες..

 

[sif.....]

Μπράβο παιδιά! Πολύ ωραίο ταξίδι...χαίρομαι που σας έδωσα έμπνευση μέσω της ιστορίας μουπεριμένω την συνέχεια,το Τρινιδάδ είναι πράγματι πανέμορφο!!

 

[KostasLia]

Τρινιδάδ

Δυστυχώς και ενώ πιστεύαμε ότι θα ξυπνούσαμε λίγο καλύτερα, οι ενοχλήσεις στο στομάχι ήταν χειρότερες από τις χθεσινές. Σηκωθήκαμε με βαριά καρδιά μην ξέροντας τι να κάνουμε αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να χάναμε την ημέρα μας και σε αυτό συμφωνήσαμε και οι δύο. Το πρόγραμμα για σήμερα έλεγε παραλία και παραλία θα πηγαίναμε. Φάγαμε το πρωινό μας, λίγο διστακτικά, αποφεύγοντας τα πολλά φρούτα και τους χυμούς, γιατί είχαμε την υποψία ότι ίσως το πρόβλημα να προέρχεται από το νερό που πλέναν τα φρούτα οπότε τιμήσαμε μόνο τις μπανάνες και τον ανανά, και βιαστήκαμε να προλάβουμε το πρωινό λεωφορείο που θα μας πήγαινε στην χερσόνησο Ανκον.
Τα δρομολόγια των λεωφορείων της transtur για την Πλάγια Ανκόν είναι πολύ τακτικά καθώς η παραλία απέχει μόνο 10χλμ νότια από το Τρινιδάδ και κοστίζει 5cuc/το άτομο και για τις δύο διαδρομές, να πας και να γυρίσεις. Το λεωφορείο φυσικά ήταν γεμάτο ηλιοκαμμένους τουρίστες οι οποίοι κρατούσαν στα χέρια από ένα αντηλιακό. Εμείς που πηγαίναμε τα καημένα χωρις αντηλιακό και χωρίς ουτε καν ένα καπελάκι????
Η διαδρομή είναι πολύ σύντομη κανένα εικοσάλεπτο..για καλή μας τύχη ήταν αρκετά πρωί και δεν είχαν πιαστεί όλοι οι φοίνικες από τους τουρίστες. Ετσι παρκάραμε τα πραγματά μας κάτω από έναν φοίνικα και τρέξαμε να απολαύσουμε τα καταγάλανα νερά της Καραιβικής!!!!

Στο νοτιότερο τμήμα της χερσονήσου υπάρχουν ξενοδοχεία και επίσης υπάρχει και καταδυτική σχολή. Από την παραλία κοντά στο ξενοδοχείο Ancon ξεκινούν και καραβάκια που μεταφέρουν τους δύτες στον κοραλλιογενή ύφαλο.Η άμμος εδώ είναι ψιή και λευκή και τα νερά γαλανά!!
Περάσαμε αρκετές ώρες στην παραλία χαζευοντας και χαλαρώνοντας. Κάποια στιγμή που πεινάσαμε αποφασίσαμε πως είχε έρθει η ώρα να γυρίσουμε στο Τρινιδαδ, και έτσι πήραμε το επόμενο λεωφορείο που είδαμε πως ερχόταν.

Το Τρινιδάδ ιδρύθηκε από τον Ντιέεγκο Βελάσκεθ το 1514 και ανακηρύχθηκε το 1988 μέρος της κληρονομιάς της ανθρωπότητας από την Ουνέσκο. Τα πλακόστρωτα δρομάκια είναι χαρακτηριστικό αυτής της πόλης και τα άλογα που σέρνουν τα κάρα δίνουν την εντύπωση στον επισκέπτη ότι ο χρόνος έχει σταματήσει, και ότι βρίσκεται στην αποικιακή εποχή. Φυσικά και περπατήσαμε όλη την πόλη αυτές τις δυο μέρες που είχαμε εδώ με τα πόδια και κάθε μας βήμα άξιζε και με το παραπάνω..

Καθήσαμε για φαγητό στο παρακάτω καφέ-εστιατόριο

μόνο και μόνο επειδή μας άρεσε το κτήριο, το φαγητό του βέβαια μας φάνηκε αδιάφορο αλλά δεν μας πείραξε κιόλας. Οι τιμές ήταν πολύ χαμηλές αν θυμάμαι καλά γυρω στα 10cuc και οι δυο,από ένα σνιτσελ με ρύζι και από ένα αναψυκτικό ο καθένας μας..
Μετά από αυτή τη βόλτούλα και το φαγητό επιστρέψαμε στο casa, ήμαστε ακόμη με τα μαγιό και την αλμύρα της θάλασσας. Αύριο θα φεύγαμε για Cienfuegos στις 14.30 οπότε είχαμε και το πρωινό να τραβήξουμε φωτογραφίες από την πόλη του Τρινιδάδ. Στο σημείο αυτό να πω ότι μπορούσαμε να κάνουμε και μια ολοήμερη εκδρομή σε έναν καταράκτη αλλά επειδή είχαν προηγηθεί κάποιες φωτιές προς τα εκεί ο Miguel μας είχε πει ότι δεν θα το απολαμβάναμε και για τον λόγο αυτό και δεν πήγαμε..

Την ώρα που πήγαμε στο casa, η μητέρα του Miguel μόλις μας είδε μας ρώτησε αν αισθανόμασταν καλύτερα, της είχαμε πεί ότι είχαμε στομάχι το πρωι, και κάπως έτσι πιάσαμε και την κουβέντα όλοι μαζί. Ο Κώστας ανέβηκε για μπάνιο και γω αφού μου πρόσφερε καφέ έκατσα να συζητήσουμε και να κάνω και ένα τσιγάρο εκεί μαζί τους. Κάναμε ολόκληρη συζήτηση με νοήματα να φανταστείται. Το περίεργο είναι ότι γνώριζαν την κατασταση στην Ελλάδα κάτι που μου έκανε εντύπωση. Την ώρα που μιλούσαμε είχαν ανοιχτή την τηλεόραση και παρακολουθούσαν τις ειδήσεις. Γέλασα πολύ όταν κάθε φορά που έδειχνε τον Ντονανλντ Τραμπ και οι τρείς γυρνούσαν και μούτζωναν την τηλεόραση και μετά μου ζητούσαν συγνώμη για την πράξη τους αυτή..έτσι μαζί με αυτούς άρχισα να τον μουτζώνω και γω!!!
Είπαμε πάρα πολλά και πραγματικά ήταν οι πρώτοι άνθρωποι στην Κούβα τους οποίους έβαλα στην καρδιά μου..ίσως επειδή μας είδαν σαν ανθρώπους πρώτα και όχι σαν τουρίστες, ίσως γιατί ήταν πιο φτωχοί από τους υπόλοιπους που είχαμε δει ίσως επειδή ήταν άνθρωποι της επαρχίας πιο απλοί και όχι άνθρωποι της πόλης.. ίσως γιατί ήταν μεγαλύτεροι και είχαν δει περισσότερα..ίσως ακόμα γιατί να είχαν κουραστεί από όλη αυτή την κατάσταση.. πάντως με την κουβέντα που έκανα μαζί τους μέσα μου δικαιολόγησα πολλά πράγματα τα οποία δεν μου είχαν αρέσει στην συμπεριφορά την Κουβανών απέναντι σε μας τους τουρίστες.
Με την κουβέντα είχε περάσει και η ώρα τους καληνύχτησα και ανέβηκα στο δωμάτιο..έπειτα μια νυχτερινή βόλτα στο Τρινιδαδ έπρεπε να την κάνουμε!!!!

 

[KostasLia]

Λίγες ώρες Τρινιδαδ και άφιξη στο Cienfuegos

Πρωινό ξύπνημα και πρωινό. Και εδώ το πρωινό ήταν πάνω κάτω ότι είχαμε φάει και στα άλλα casas. Για να μην τρώμε όμως το ίδιο κάθε μέρα αλλάζαμε λίγο τον τρόπο που τρώγαμε τα αυγά μας. Τι μια τ
α τρώγαμε τηγανιτά την άλλη βραστά την άλλη ομελέτα. Ετσι άλλαζε και λίγο.
Για καλή μας τύχη η διάρροια και ο έντονος πόνος στο στομάχι φαινόταν να έχουν υποχωρήσει οπότε η μέρα μας αναμενόταν και ευχάριστη με λιγότερη ταλαιπωρία από ότι οι προηγούμενες δύο. Σήμερα θα φεύγαμε για Cienfuegos αλλά μέχρι τις 1.30 που θα έπρεπε να ήμαστε στα κτελ είχαμε ακόμα κάποιες ωρίτσες να σκοτώσουμε..έτσι ετοιμάσαμε τα πράγματα για να ήμαστε έτοιμοι και βγήκαμε για μια τελευταία βόλτα στην πόλη του Τρινιδάδ.
Κοντά στο casa μας υπήρχε και ένα floridita κάτι που δεν είχαμε παρατηρήσει τις προηγούμενες μέρες.

Βέβαια το συγκεκριμένο υποθέτω ότι είναι απλώς ένα παράρτημα το οποίο θα άνοιξε πολύ αργότερα, αφού το γνωστό που πήγαινε ο Χεμινγουει έναι αυτό που βρίσκεται στην Αβάνα.

Στην πλατεία του Τρινιδαδ. Πίσω βρισκεται το παρεκκλήσιο της Αγίας Τριάδας

Το σομόν κτήριο στα δεξια είναι το Παλάσιο Μπουνέτ.Η έπαυλη στεγάζει σήμερα το Μπουσείο του Ρομαντισμού, με συλλογές επίπλων και αντικειμλενων που άνηκαν στις πλουσιότερες οικογένειες . Στο βάθος η Εκκλησία και το Μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου. Το μοναστήρι στεγάζει το μουσείο δε λα Λούτσα κόντρα Μπανδίδος.

Παλάσιο Καντέρο. Το κτήριο αυτό στεγάζει το ιστορικό μουσείο της πόλης.Από τον πύργο μπορεί κανείς να απολαύσει την μοναδική θέα στο ιστορικό κέντρο.

Στην πλατεία υπάρχουν και άλλα κτήρια ιστορικής και αρχιτεκτονικής σημασίας τα οποία στεγάζουν κάποια μικρά μουσεία. Λόγο βιασύνης δεν προλάβαμε να επισκεφτούμε κάποιο δυστυχώς.

Συνεχίσαμε την βόλτα μας προς την αγορά. Δεν είχαμε πάρει κάποιο σουβενιρ από δω, και αυτό έπρεπε να κάνουμε. Προχωρώντας όμως συνειδητοποιείσαμε πως τα μαγαζιά σήμερα ήταν όλα κλειστά. Δεν γνωρίζω το λόγο. Πήραμε ένα παγωτό και είπαμε να περπατήσουμε σιγά σιγά προς το casa.
Και τότε πέσαμε πάνω σε μια υπαίθρια αγορά με πάγκους!!!!

Τι το πιο ευχάριστο για μένα να τελειώσω τις μέρες μου στο Τρινιδαδ με λίγο shopping therapy!!!!
Οι πάγκοι είχαν τα πάντα..από λευκά είδη(σεντόνια,πετσέτες) μέχρι παπούτσια,ρούχα και φυσικά σουβενιρ!!
Φυσικά ξαμωλήθηκα λίγο έκανα αρκετές μικροαγορές αφού οι άνθρωποι εδώ στους πάγους είχαν καλύτερες τιμές και ήταν πολύ πιο ανοιχτοί για παζάρι..
Με τις αγορές μας η ώρα είχε περάσει, αφού χρειάστηκε βέβαια ο Κώστας να μου θυμίσει την ώρα αρκετές φορές, και είχα αγοράσει αυτά που ήθελα κατηφορίσαμε το δρόμο για το casa. Στο δρόμο μας πέτυχα και ένα ταχυδρομείο. Εκείνη την ώρα σκέφτηκα την αδερφή μου..που κάνει συλλογή από γραμματόσημα!! Τι καλύτερο από το να της αγόραζα και λίγα γραμματόσημα από την Κούβα??είχε παραπονεθεί κιόλας ότι στα άλλα μου ταξίδια ξεχνούσα να της αγοράσω οπότε μπήκα στο ταχυδρομείο. Η κυρία μου έδειξε ένα σακουλάκι..και έπειτα μου έκανε μια πρόταση.Στην διπλάσια τιμή θα μου έδινε δυο σακουλάκια και ένα βιβλίο γεμάτο γραμματόσημα!!δεν έκατσα και πολύ να το σκεφτώ, πήρα το βιβλίο, την πλήρωσα και έφυγα!!Για τα μάτια της αδερφής μου, με το που γυρνούσα θα είχα μετατραπεί στην καλύτερη αδερφή του κόσμου!!!!!

Τρέχοντας σχεδόν φτάσαμε στο casa!! Πήραμε τα πράγματα μας και χαιρετήσαμε την οικογένεια μου Miguel και τον ίδιο. Ισως η στιγμή αυτή να ήταν από τις πιο συγκινητικές του ταξιδιού μας, αφού κατα την αναχωρησή μας δεν αισθανθηκα μόνο ότι άφηνα πίσω μια πόλη όμορφη όπως είναι το Τρινιδάδ, (το οποίο δεν απολαύσαμε όπως θέλαμε λογο στομαχικών διαταραχών) αλλά και τρείς υπέροχους ανθρώπους που εκτιμήσαμε και που βάλαμε και οι δύο στην καρδιά μας. Εύχομαι πραγματικά να είναι πάντα καλά..

Φτάσαμε στα κτέλ και αφού επικυρώσαμε τα εισητήρια μας περιμέναμε. Το λεωφορείο μας όμως αργούσε..είχε ήδη μισή ώρα καθυστέρηση όταν πήγα και ρώτησα..Κανονικά το λεωφορείο θα έφευγε 14.30 από Τρινιδάδ και έφτανε Cienfuegos στις 16.00 και η ώρα είχε ήδη πάει τρεις 15.00 και δεν είχε φανεί ακόμη. Μας ενημέρωσαν ότι θα είχαμε τουλάχιστον άλλη μιαμιση ώρα καθυστέρησης.! Όταν μετα από λίγο φάνηκε ένα λεωφορείο η υπάλληλος με φώναξε και μου είπε ότι ενώ δεν ήταν αυτό το λεωφορείο μας λόγο το ότι είχαμε κάνει κράτηση από το ιντερνετ και περνούσε και αυτό από Cienfuegos και περρίσευαν και δυο θέσεις μπορούσαμε να ανέβουμε σε αυτό. Και φυσικά αυτό και κάναμε..ήταν η μόνη φορά που η Viazul είχε καθυστέρηση. Το εισητήριο από Τρινιδαδ για Cienfuegos κόστισε 5.68ευρώ/το άτομο.

Μιαμιση ώρα αργότερα βρισκόμασταν στο Cienfuegos και με μεγάλη ανακούφηση είδαμε το όνομα του Κώστα γραμμένο σε ένα χαρτί για το casa μας. Η αλήθεια είναι ότι λόγο καθυστέρησης είχαμε αγχωθεί και για αυτό αλλά μαλλον είναι κάτι που τυχαίνει τακτικά οπότε και περιμένουν.

Ο κύριος μας ανέβασε σε ένα ταξί-ποδήλατο και είπε στον οδηγό που να μας πάει τον πλήρωσε..
Ανεβήκαμε λοιπόν ανεβάσαμε και τα πράγματα και η βόλτα μας ξεκίνησε..λίγο παρακάτω ο δρόμος αποτελούνταν από μια τεράστια ατελείωτη ανηφόρα..Πραγματικά τον λυπήθηκα τόσο πολύ, που κουβαλούσε τόσο βάρος εμάς και όλα μας τα πράγματα, μέσα στην ζέστη κιόλας που ίδρωνε ξε-ίδρωνε και συνέχιζε σταθερά να κάνει ποδήλατο ενώ στο χέρι του κρατούσε ένα μαντήλι με το οποίο σκούπιζε τον ιδρώτα που έσταζε από το μετωπό του, που ήμουν έτοιμη να κατέβω για να τον ελαφρύνω λιγάκι. Ντράπηκα όμως και έκατσα στην θέση μου..
Λίγο αργότερα η ανηφόρα τελείωνε και πάνω στην στροφή βρισκόταν το casa μας. Εκεί με το που σταμάτησε αρχίσαμε να τον χειροκροτάμε και οι δύο.. γέλασαν μέχρι και τα μουστάκια του όταν του είπα ότι είναι το ίδιο δυνατός με τον Superman. Φυσικά του δώσαμε και ένα αρκετά καλό πουρπουαρ. Και να φανταστείται ήταν και 50αρης πάνω κάτω δεν ήτανε πιτσιρικάς..

Φτάσαμε λοιπόν στο casa, και με το που μας δώσανε το δωμάτιο παρατήσαμε τα πράγματα και βγήκαμε.Αν θέλαμε να προλάβουμε να δούμε το Νεκροταφείο σήμερα έπρεπε να βιαστούμε..
Αν και το Νεκροταφείο βρίσκεται στο άκρο της πόλης αποφασίσαμε να πάμε με τα πόδια για να πάρουμε και μια πρώτη γεύση της πόλης του Cienfuefos..
Βέβαια δεν απολαύσαμε καθόλου την βόλτα μας καθώς μια άμαξα-ταξί μας κυνηγούσε από πίσω φωναζωντας μας taxi taxi για όλη την διαδρομή και ενώ του είχαμε πει πως δεν θέλουμε επέμενε, κανα εικοσάλεπτο σίγουρα και έφυγε μόνο όταν πια είχαμε φτάσει στην είσοδο του Νεκροταφείου.
Αυτό ήταν και ένα από τα πράγματα που δεν μου άρεσαν στην Κούβα

Το Σεμεντέριο Χενεράλ Λα Ρεινα είναι δημοτικό κοιμητήριο του Cienfuegos, το οποίο βρίσκεται στο δυτικότερο άκρο της πόλης και έχει ανακηρυχθεί εθνικό μουσείο. Σχεδιάστηκε τη δεκαετία του 1830 σε νεοκλασικό στυλ και περιλαμβάνει και το άγαλμα της Ωραίας Κοιμωμένης

Το άγαλμα της Ωραίας Κοιμωμένης είναι αυτό στα δεξιά της φωτογραφίας

Με το που κάναμε να μπούμε στο Νεκροταφείο μας σταμάτησε μια κυρία η οποία μας είπε ότι είχε είσοδο. Επίσης μας είπε να κάνουμε γρήγορα γιατί σε λίγο θα έκλεινε.. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς είχαμε δώσει αλλά μας είχε κακοφανεί κάπως καθώς δεν είχε ρέστα να μας δώσει και έτσι αναγκαστικά για να μπούμε έπρεπε να τα κρατήσει αυτή!!

Βλέποντας το Νεκροταφείο πήραμε και τον δρόμο του γυρισμού..Πεινούσαμε τόσο πολύ που φυσικά σταματήσαμε σε ένα εστιατόριο να φάμε τι άλλο???πίτσα με ανανα!!! Φυσικά μέχρι να βρούμε το εστιατόριο να φάμε και τα λοιπα όταν γυρίσαμε στο casa είχε πλέον νυχτώσει!!
Άλλη μια υπέροχη και γεμάτη μέρα είχε φτάσει στο τέλος της..

 

[KostasLia]

Cienfuegos

Πρωινό ξύπνημα,πρωινό στην ταράτσα του casa και γρήγορα γρήγορα φεύγουμε για το λιμάνι. Σήμερα θα πέρναμε το καραβάκι να επισκεφτούμε το Καστίγιο δε Χάγουα. Είχαμε δει τα δρομολόγια από την προηγούμενη μέρα,και επειδή είχαμε πληροφορηθεί ότι πηγαινοέρχεται πολύς κόσμος φροντίσαμε να ήμαστε εκεί αρκετά νωρίτερα για να πιάσουμε και σειρά. Το καράβι κάνει καμια ώρα να φτάσει και το εισητήριο κοστίζει περίπου 1cuc το άτομο η μία διαδρομή.

Το καλό σε αυτήν την βόλτα είναι ότι οι τουρίστες δεν είναι και τόσοι πολύ καθώς στις παρυφές του Καστίγιο βρίσκεται το ψαροχώρι του Περτσέ με τα γραφικά ξύλινα σπιτάκια του, και αυτοί που πηγαινοέρχονται είναι κυρίως ντόπιοι.

Το Καστίγιο δε Χάγουα χτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Χοσέ Ταντέντε για να προστατεύει τον κόλπο και την περιοχή από τους τζαμαικανούς πειρατές. Το Καστίγιο ήταν το τρίτο σημαντικότερο οχυρό της Κούβας το 18ο αιώνα και το μοναδικό σε κεντρικό σημείο του νησιού. Η τάφρος και η κινητή γέφυρα διατηρούνται άθικτες.

Κατεβήκαμε από το καραβάκι και ανηφορίσαμε για το οχυρό. Στην εισοδό του υπάρχουν αρκετά κανόνια.

Στο εσωτερικό του κάστρου θα δει κανείς παλιούς χάρτες, κάποιες παλιές ναυτικές στολές και κάποια σημαντικά έγγραφα εκείνης της εποχής .Αυτό όμως που θα απολάυσει κανείς από κει είναι κυρίως η θέα προς την θάλασσα.

Λέγεται ότι το οχυρό είχε στοιχειώσει μια μυστηριώδης γυναίκα ντυμένη στα μπλέ, που περπατούσε κάθε βράδυ στα δωμάτια και στους διαδρόμους τρομάζοντας τους φρουρούς. Ένα πρωινό μάλιστα, ένας από αυτούς βρέθηκε αποσβολωμένος, με ένα κομμάτι μπλε ύφασμα στο χέρι.Ο άτυχος άντρας δεν κατάφερε να ξεπεράσει το σοκ και κατέληξε σε κλινική. Τώρα αν αυτό ισχύει δεν το γνωρίζει κανείς, πάντως το πρωι που ήμασταν εμείς εκεί δεν καταλάβαμε κάτι το περίεργο!!!!
Στο νησάκι ακριβώς απέναντι από το οχυρό βρίσκεται και η εκκλησία του χωριού..

Και αφού απολαύσαμε την βόλτα μας, κατευθυνθήκαμε προς το σημείο όπου είχαμε πάρει το καραβάκι. Το μέλος @kitsos! με είχε πληροφορήσει πως τα δύο ταβερνάκια εδώ του χωριού φτιάχνανε απίστευτη καραβίδα αλλά δυστυχώς ήταν πολύ πρωί ακόμα για τέτοιο γεύμα και επειδή ήμασταν μαθημένοι τόσες μέρες λόγο πλούσιου πρωινού να τρώμε πιο αργά δεν πεινούσε ακόμα κανένας από τους δυο μας. Για το λόγο αυτό και αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού..

Όντως τα καράβακια που φτάνανε τέτοια ώρα ήταν γεμάτα σε συγκριση με το πρωινό που είχαμε πάρει εμείς, φαινόταν λες και θα βουλιάξει.

Μετά από καμια ώρα φτάσαμε στο λιμάνι του Cienfuegos. Έχοντας όλη την υπόλοιπη μέρα στην διαθεσή μας αποφασίσαμε να περπατήσουμε την πόλη.
Το Cienfuegos είναι μια ναυτική πόλη με καλοδιατηρημένο ιστορικό κέντρο. Το κέντρο του Cienfuegos έχει οριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την Ουνέσκο.
Το ονομά της πήρε από τον Καμίλο Σιενφουέγος ο οποίος και υπήρξε από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες της Επανάστασης, μαζί με τον Φιντελ Κάστρο και τον Ερνέστο Τσι Γκεβάρα. Στο παρελθόν έχει υπάρξει γαλλική αποικία, και για τον λόγο αυτό η αρχιτεκτονική των κτηρίων έχει έντονη επιρροή του γαλλικού στοιχείου.

Στην Κεντρική πλατεία του Cienfuegos

Το κολλέγιο της πόλης

Το Θέτρο Τόμας Τέρι

Καθεδρικός Ναός της Αμώμου Συλλήψεως

Η αψίδα του θριάμβου (1902)

Εννοείται πως αράξαμε στην πλάτεία και εκμεταλευτήκαμε λίγο και το ίντερνετ για να έρθουμε σε επικοινωνία με την οικογενειά μας και να μάθουμε κανένα νέο. Επίσης μιας που είχαμε και ιντερνετ και η ώρα είχε περάσει ευκαιρία να μπούμε στο tripadvisor να βρούμε κανένα καλό εστιατόριο να τσιμπήσουμε καθώς η πείνα είχε αρχίσει δειλα δειλά να κάνει την εμφανισή της. Διαβάζοντας τις καλές κριτικές προχωρήσαμε να βρούμε το εστιατόριο Las Mamparas.
https://www.tripadvisor.es/Restaura...aras-Cienfuegos_Cienfuegos_Province_Cuba.html

Την ώρα εκείνη ήταν περίπου 17.30 το απόγευμα όταν φτάσαμε είχε ήδη δυο ζευγάρια στην είσοδο του εστιατορίου που περίμεναν πριν από μας να καθίσουν. Λόγο του κόσμου που είδαμε υποθέσαμε πως θα είναι καλό και έτσι περιμέναμε και μεις. Η σειρά μας να καθήσουμε δεν άργησε να έρθει, αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση είναι η ουρά που περίμενε πίσω από μας!
Πράγματι το φαγητό ήταν πολύ καλό σε συγκριση πάντα με την τιμή. Μέχρι να μας φέρουν τα φαγητά που παραγγείλαμε ήπιαμε και από ένα cuba libre ο καθένας μας. Βλέποντας τις τιμές, γουρουνιάσαμε και παραγγείλαμε και από δυο τεράστια επιδόρπια ο καθένας μας μετά το γεύμα, με παγωτό. Θα παραγγέλναμε και δεύτερα ποτά αλλά λυπηθήκαμε αυτούς που περίμεναν στην ουρά να καθήσουν να φάνε και έτσι είπαμε ότι εφόσον είχαμε φάει ήταν πια άδικο να πιάνουμε και το τραπέζι. Και έτσι φωνάξαμε να πληρώσουμε. Όλα μαζί κόστισαν γύρω στα 13-15cuc και για τους δυο μας!!Φυσικα θα μας ξαναβλέπανε και αύριο!!!Άσχετα με τις χαμηλές τιμές, το προσωπικό ήταν ευγενικό, η εξυπηρέτηση σωστή και το κλίμα όμορφο. Φυσικά όλοι οι πελάτες του ήταν Ευρωπαιοι που πρόσεχαν τι ξοδεύουν!!

μέρος του καταλόγου για να πάρετε μια γεύση από τις τιμές από τα επιδόρπια

Και αφού τα στομάχια μας είχαν φουσκώσει, μια βόλτα ήταν αναγκαια. Σουρούπωνε και έτσι η Malecon ήταν ο ιδανικός δρόμος για να απολαύσουμε και το υπέροχο Κουβανικό ηλιοβασίλεμα. Οπως στην Malecon της Αβάνας έτσι και εδώ άνθρωποι τουρίστες και ντόπιοι κάνανε την γυμναστική τους, ή κάναν την βόλτα τους ή άλλοι άραζαν και απολάμβαναν την θάλασσα. Κάποιοι ντόπιοι παραπέρα ψάρευαν ..
Και κάπως έτσι άλλη μια μέρα είχε φτάσει στο τέλος της..

 

[KostasLia]

Delfinario and Rancho Luna beach

Είχαμε διαβάσει λοιπόν από το forum πως καποια χλμ. έξω από το Cienfuefos στην παραλία rancho luna υπάρχει ένα δελφινάριο, όπου δίνεται η δυνατότητα να κολυμπήσει κανείς με δελφίνια. Επειδή λοιπόν δεν θα περνούσαμε από το Varadero που έχει και εκεί, και επειδή τρία βράδια στο Cienfuegos θεωρώ ότι είναι πάρα πολλά αλλά δυστυχώς δεν έβγαινε αλλιώς, αποφασίσαμε να αφιερώσουμε την τελευταία μας μέρα εκεί. Είχαμε κανονίσει από την προηγούμενη μέρα taxi το οποίο θα ερχόταν να μας πάρει από το casa και θα μας πήγαινε.

Ξυπνήσαμε και ανεβήκαμε στην ταράτσα να φάμε το πρωινό μας. Ημασταν και οι δύο μέσα στα νεύρα καθώς το προηγούμενο βράδυ δεν είχε κλείσει μάτι κανένας από τους δυό μας.
Ο λόγος???
Η ¨επειχήρηση κατσαρίδα¨ που μας ανάγκασε εν τέλει να κοιμηθούμε με το φως αναμμένο. Και για να μην σας κρατώ σε αγωνία θα σας διηγηθώ το πιο εφιαλτικό μας βράδυ στην Κούβα..
Ηταν δεν ήταν περίπου τρεις το βράδυ όταν με ξύπνησε ο Κώστας. Στο κομοδίνο δίπλα στο κρεβάτι είχαμε αφήσει για κακή μας τύχη ένα τελειωμένο κουτάκι πορτοκαλάδας, από το οποίο κάτι ακουγόταν από μέσα.. Δεν ξέρω πως αλλά ο Κώστας κατάλαβε πως ήταν μια κατσαρίδα. Λογικό...το δωμάτιο που μας είχαν δώσει ήταν στο ισόγειο, το σπίτι τριόροφο και ήμασταν οι μόνοι ένοικοι κάτω..ο χώρος κάτω μύριζε λίγο, καθώς δεν υπήρχε κανένα παράθυρο και είχε απίστευτη υγρασία. Δεν θα το αγοράζαμε κιόλας και αυτός ήταν και ο λόγος που δεν δώσαμε και ιδιαίτερη σημασία. Έλα όμως που όπου έχει πολύ υγρασία έχει και επισκέπτες...
Καθόμασταν και κοιτιόμασταν σκεφτόμενοι τι να κάνουμε..σε κάποια φάση πήραμε μια πλαστική σακούλα και προσεκτικά ρίξαμε το κουτάκι μέσα, ο Κώστας έδεσε την σακούλα γρήγορα και τότε ήταν που βγήκε..
Έχουμε και στην Ελλάδα τόσο μεγάλες και ίσως είναι από τα λίγα πράγματα που σιχαίνομαι ήταν ανάγκη να τύχει και δω?? Ανοίξαμε την εξώπορτα και πετάξαμε την πλαστική σακούλα στο πεζοδρόμιο..και μόνο στην ιδέα όμως ήταν δύσκολο να ξανακοιμηθούμε..και μόνο με την ιδέα ότι μπορεί να υπάρχουν και άλλες αφήσαμε το φως αναμμένο και κάποια στιγμή όταν ξημέρωνε μας πήρε και πάλι ο ύπνος...

Το πρωί που ανεβήκαμε για πρωινό η πλαστική σακούλα είχε γίνει άφαντη. Ποιος ξέρει ίσως η Λαλίτα (ιδιοκτήτρια του casa) μας είχε δει από την κάμερα που είχαμε ανάψει όλα τα φώτα και πήγε και την μάζαψε..πάντως εμείς δεν της αναφέραμε κάτι..ουτως η άλλως σήμερα όλη μέρα θα λείπαμε και αύριο επιτέλους θα φεύγαμε από αυτό το απαίσιο δωμάτιο..δεν θα αφήναμε μια κατσαρίδα να χαλάσει την ημέρα μας, μας είχε ήδη χαλάσει τον ύπνο!!!

Το taxi ήρθε στην ώρα του. Η συμφωνία που κάναμε ήταν 20cuc να μας πάει και να μας φέρει αργά το απόγευμα πίσω..Από το Cienfuegos μέχρι το rancho luna η διαδρομή διαρκεί περίπου 20-30λεπτά..Ο ταξιτζής μας άφησε στην παραλία και μας είπε ότι στις 18.00το απόγευμα θα ερχόταν να μας πάρει από εκείνο το σημείο. Περπατήσαμε λίγο και εκεί που τελείωνε η παραλία ανεβαίνοντας την ανηφόρα και προσπερνώντας κάποια ξενοδοχεία βρήκαμε το δελφινάριο

Ανεβάζω αυτήν την φώτο για όσους μιλούν ισπανικά

Στον πίνακα αυτόν κατα την είσοδο, αναγράφονται οι τιμές. Όπως βλέπεται οι τιμές για παιδιά μέχρι και 11ετών είναι πιο χαμηλές

Εμείς πληρώσαμε από 50cuc ο καθένας μας για να παρακοληθήσουμε το show και για να κολυμπήσουμε με τα δελφίνια και 40cuc για το στικάκι με τις φωτογραφίες που μας τράβηξαν να κολυμπάμε μαζί τους. Πιστεύω συμφέρει να πληρώσει κανείς τα 40cuc και να πάρει όλες τις φωτογραφίες, καθώς για την μια μόνο φωτογραφία σε χρεώνουν 10cuc.

Το δελφινάριο λειτουργεί κάθε μέρα εκτός από τις Τετάρτες που παραμένει κλειστό και οι παραστάσεις με τα δελφίνια γίνονται δυο την ημέρα.Η πρωινή παράσταση ξεκινάει στις 10.00 και η μεσημεριανή παράσταση στις 14.00.
Εμείς είχαμε λίγο χρόνο μπροστά μας για την πρωινή παράσταση. Καθώς πλησίαζε η ώρα μια υπάλληλος του δελφινάριου μας πλησίασε και ζήτησε να δει τα εισητήρια μας. Τα άτομα που θα κολυμπούσαμε με τα δελφίνια μας πήγαν στα αποδυτήρια, να βάλουμε τα μαγιό μας, να πάρουμε τις πετσέτες μας και να κλείσουμε με λουκέτα τα υπόλοιπα πραγματά μας. Τελευταία στιγμή σκέφτηκα και πήρα και την φωτογραφική μηχανή καθώς την go-pro την ξεχάσαμε..

Στην αρχή ήταν λίγο άβολο να κάθεσαι με το μαγιό να παρακολουθείς την παράσταση ενώ άλλοι φορούσαν ρούχα αλλά με το που ξεκίνησε το show το ξεχάσαμε και αυτό..

Τα δελφίνια παίζανε με μπάλες, στεφάνια, δώσανε φιλιά σε εθελοντές που φώναζαν οι εκπαιδευτές καθώς τους σήκωσαν ψηλά σε όρθια στάση με τις μουσούδες τους.!!!Ηταν ένα πολύ ωραίο show που μας άρεσε πολύ..
Στο τέλος της παράστασης οι εκπαιδευτές δώσαν σε κάθε δελφίνι την κουβανική σημαία και αυτά την κουνούσαν πέρα δώθε...

Έπειτα αυτοί που είχαν πληρώσει μόνο για την παράσταση αποχώρησαν ενώ εμείς οι υπόλοιποι που θα κολυμπούσαμε με τα δελφίνια περιμέναμε να μας φωνάξουν..
Μας χώρισαν σε δυο γκρουπ..εμεις ήμασταν στο δεύτερο και έτσι περιμέναμε..
όταν ήρθε η σειρά μας μπήκαμε στο νερό. Κάναμε διάφορα πράγματα με τα δελφίνια με το κορυφαίο να μας σηκώσουν και μας έναν έναν όπως την εθελόντρια προηγουμένως..για να γίνει αυτό έπρεπε εσύ να σηκώσεις τα χέρια σου ψηλά..
Τον Κώστα τον σήκωσαν πάρα πολύ ψηλά,εγώ επειδή αργησα να σηκώσω τα χέρια όχι και τόσο..
Τα δελφίνια ήταν πολύ φιλικά απεναντί μας και η αίσθηση να κολυμπάς μαζί τους μοναδική!!

Αυτό που τους άρεσε περισσότερο ήταν να γυρνάν ανάσκελα και να τα χαιδεύεις στην κοιλιά τους..Η αφή τους ήταν σαν να χαιδεύεις ένα τεράστιο ψάρι αλλά πολύ πολύ μαλακό..
Στην αρχή είχα έναν ενδιασμό ως προς την επίσκεψη μας αυτή γιατί είμαι πολύ κατά στο να κακομεταχειρίζονται οι άνθρωποι τα ζώα με σκοπό να βγάλουν χρήματα αλλά όταν φτάσαμε εκεί και φυσικά όταν κολυμπήσαμε μαζί τους φάνηκε ότι και αυτά το απολάμβαναν ..

άνοιγαν και το στόμα για να χαιδέψεις την γλώσσα τους!!!!

Φυσικά εισέπραξα και τα φιλάκια μου!!!

Πριν βγούμε ρίξαμε και έναν χορό...
Η εμπειρία μοναδική και την συνιστώ με χίλια!!!

Γονείς αφήναν τα παιδιά τους (πάνω από 6ετών) να κολυμπήσουν με τα δελφίνια.Στην ομάδα μας είχαμε ένα κοριτσάκι που οι γονείς του δεν είχαν βουτήξει. Και να φανταστείται στην είσοδο είχαμε υπογράψει ένα έγγραφο που έλεγε πως αν συμβεί το ότιδήποτε βουτάς με δική σου ευθύνη..και είχαμε τρομάξει λίγο..Κάνοντάς το θα πω πως πιο πιθανό είναι να πνιγεί κανείς και ας ξέρει μπανιο παρά να τον πειράξουν αυτά τα γλυκήτατα πανέξυπνα θηλαστικά.

Όταν φύγαμε πια από το delfinario είχε πια μεσημεριάσει και φυσικά το κολύμπι μας είχε ανοίξει την όρεξη για τα καλά..έτσι στο γυρισμό προς την παραλία καθήσαμε σε ένα από τα εστιατόρια ενός από τα ξενοδοχεία να φάμε.. Με θέα την θάλασσα και κουβανική μουσική να παίζει χαμηλα απολαμβάνοντας από ένα δροσιστικό μοχιτο..τι άλλο να ζητήσει κανείς.????
Αυτή είναι ζωή...

Παραγγείλαμε και οι δύο το ίδιο. Το πιο φθηνό θαλασσινό πιάτο που είχε ο κατάλογος 9cuc το ένα, το οποίο αποδείχτηκε όμως το καλύτερο που φάγαμε στις πολύμερες διακοπές μας στην Κούβα. Ηταν ένα ψάρι που έφερνε σε τσιπούρα, με ριζάκι,πατάτες τηγανιτές και σαλάτα. Τα μοχίτο εδώ κόστιζαν μόνο 2,5cuc το ένα..

Και αφού φάγαμε και ήπιαμε κινήσαμε κατά την παραλία να κάνουμε την ηλιοθεραπεία μας και ίσως να πάρουμε και κάναν υπνάκο κάτω από τις αχυρένιες ομπρέλες..

Η παραλία Rancho Luna είναι μια όμορφη παραλία με λευκή ψιλή άμμο. Η θάλασσα ήταν σχετικά ζεστή..
Πολλοί από τους επισκέπτες ήταν ξένοι, οι περισσότεροι εκ των οποίων μένανε στα ξενοδοχεία αλλά πολύ ήταν και ντόπιοι. Εντύπωση μου έκανε πως οι Κουβανοί που κάθονταν στην παραλία είχαν εφοδιαστεί με πλαστικά ποτηράκια και μπουκάλια ρούμι, και πίναν με τέτοια ζέστη σκέτο ρούμι!!!!Μάλλον από το πολύ το ρούμι που πίνουν το έχουν σαν το νερό πλέον!!!Αφού βουτήξαμε και απολαύσαμε ήρθε και η ώρα να φύγουμε..

Κατευθυνθήκαμε στο σημείο που είχαμε δώσει ραντεβού με τον ταξιτζή μας..περιμένοντας μας πλησίασε ένας πιωμένος αμερικάνος και μας ρώτησε με τι θα φεύγαμε.Όταν τον είπαμε πως περιμένουμε το taxi μας πολύ ευγενικά μας ρώτησε αν μπορούσε αυτός και ο αδερφός του να ρθούνε μαζί μας!!Φυσικά δεν είχαμε πρόβλημα αν βέβαια συμφωνούσε και ο ταξιτζής.
Και εννοείται ήρθαν μαζί μας..παραπάνω λεφτά για τον φίλο μας γιατί να πει όχι??
Στο δρόμο πιάσαμε την κουβέντα, όταν τους είπαμε ότι ήμαστε στο delfinario εισπράξαμε την ερώτηση αν ήμαστε σίγουροι καθως αυτοί δεν το είχαν δει καν..που να το δουν βέβαια έτσι που ήταν.. Όταν τους είπαμε ότι ήμαστε Έλληνες μας είπαν ότι είχαν έρθει πολλές φορές στην Ελλάδα, ότι είχαν απολαύσει ιδιαίτερα την Μύκονο, προφανώς από ότι καταλάβαμε και κει στουπί ήταν καθώς νομιζαν ότι η Μύκονος είναι γεμάτη πελεκάνους και καθώς ο ένας είχε απλώσει το χέρι του να τον χαιδέψει,ο πελεκάνος τον όρμησε και μας έδειξε τα ράμματα που είχε κάνει.Καταλαβαίνεται τωρα..το taxi μύριζε ρούμι μέχρι και ο οδηγός είχε ανοίξει τέρμα τα παράθυρα..πάθαμε πλάκα βέβαια όταν μας είπαν πως και οι δυο συμμετείχαν στην ταινία του James Bond που γυρίστηκε στην Κέρκυρα, την οποία δυστυχώς δεν κατάφερα ακόμα να δώ, για να δω και τι ρόλο έχουν στην ταινία...όταν το taxi έφτασε στο casa μας τους αποχαιρετήσαμε και φύγαμε..

Δεν ήθελε όμως κανένας από τους δύο μας να κάτσουμε στο άθλιο αυτό δωμάτιο που είχαμε και έτσι αφού κάναμε ένα ντουζάκι ισα ισα να φύγει η αλμύρα βουρ για βόλτα στο λιμάνι. Η ώρα που δύει ο ήλιος είναι και η ωραιότερη.. ειδικά σαν έχεις θέα την θάλασσα..

Από την άλλη πλευρά του λιμανιού είδαμε και το πλοίο celestyal που το καλοκαίρι κάνει κρουαζιέρες στην Μεσόγειο και το χειμώνα στην Κούβα..είχε αράξει εκεί για μερικές ώρες..

Καθώς είχαμε φάει νωρίς μεσημεριανό στο γυρισμό μας κινήσαμε για το εστιατόριο LasMamparas όπου είχαμε φάει και την προηγούμενη μέρα..Σήμερα φάγαμε από μια μακαρονάδα, εννοείται ήπιαμε εγώ ένα μοχίτο και ο Κώστας μια τοπική μπυρίτσα, και εννοείται απολαύσαμε ένα διαφορετικό τεράστιο επιδόρπιο με παγωτό..Η τιμή πάλι στα ίδια πλαίσια με χθές..!!Αυτό το εστιατόριο εδώ στο Cienfuegos μας είχε σώσει ...αύριο θα αναχωρούσαμε χορτάτοι λοιπόν για Santa Clara από όλες τις απόψεις!!!!

Ήταν η μέρα μας τόσο όμορφη και γεμάτη που όταν φτάσαμε στο δωμάτιο ουτε καν σκεφτήκαμε το άθλιο δωματιό μας και αν σήμερα θα δεχόμασταν εισβολείς και πέσαμε για ύπνο.. με σβηστά τα φώτα!!

 

[KostasLia]

Santa Clara

Το λεωφορείο μας αναχωρούσε στις 15.30 αλλά θέλαμε να ήμαστε στο σταθμό μια ώρα νωρίτερα νωρίτερα.Ακόμα άνετα προλαβαίναμε να κάνουμε τα ψώνια τελευταίας στιγμής και να καθήσουμε και για φαγητό. Διάθεση να μείνουμε άλλο σε εκείνο το δωμάτιο δεν υπήρχε οπότε με το που φάγαμε ετοιμάσαμε τα πράγματα και παραδώσαμε το κλειδί του δωματίου, με την συμφωνία να γυρνούσαμε να πάρουμε τα πραγματά μας αργότερα.
Προς το λιμάνι εκεί σε έναν πεζόδρομο το μάτι μου είχε πάρει τους πάγκους που πουλούσαν τουριστικά είδη και επειδή όπως είχαμε καταλάβει και στο Τρινιδαδ οι πάγκοι κάνανε καλύτερες τιμές πήγαμε κατευθείαν εκεί.
Εδώ ήταν και οι καλύτερες τιμές σε σουβενιρ που βρήκαμε σε ολόκληρη την Κούβα.Ο λόγος?πουλούσαν 1πράγμα σε μια τιμή και αν αγόραζες δύο ή τρία τεμάχια αγόραζες το άλλο τεμάχιο στην μισή και λιγότερη τιμή. Ετσι τα δωράκια για φίλους και οικογένεια τα αγοράσαμε απο δω.
Τραβήξαμε και κάποιες φωτογραφίες της πόλης και πήγαμε για φαγητό ..

Κεντρικός πεζόδρομος που οδηγεί στην πλατεί του Cienfuegos

Το Cienfuegos πάντως διαθέρει από τις άλλες Κουβανικές πόλεις. Αν με ρωτούσες θα έλεγα ότι είναι πιο καθαρό πιο καινούργια τα κτήρια χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι είναι και πιο όμορφο. Οι φοίνικες στους πεζόδρομους και στην Μalecon είναι χαρακτηριστικό της πόλης. Αισθάνεσαι περισσότερο ότι βρίσκεσαι στα νερά σου γιατί, έχει περισσότερα μαγαζιά και βιτρίνες. Μια μοντέρνα έκδοση της Κούβας

Αλλά πολύ είχαμε κάτσει εδώ..σειρά είχε η Σαντα Κλάρα..
Το λεωφορείο ήρθε στην ώρα του 15.30 και έφτασε στην Σαντα Κλάρα στις 16.50. Τιμή εισητηρίου από το ίντερνετ 5.65ευρώ/το άτομο.
Με το που φτάσαμε όρμησαν πάνω μας ταξιτζήδες,βλέπεται ο σταθμός λεωφορείων είναι μια απόσταση από το κέντρο της πόλης και όλοι χρησιμοποιούν ταξί, και ιδιοκτήτες casas να μας προτείνουν τα δωμάτια τους. Εμείς είχαμε κλείσει βέβαια μέσω της Μαργαρίτας. Βγαίνοντας από το σταθμό ήρθε πίσω μου και με σκούντηξε η μια από τις κοπέλες που είχαμε γνωρίσει στην casa Purpura. Το λεωφορείο των κοριτσιών αναχωρούσε εκείνη την στιγμή οπότε δεν προλάβαμε να πούμε πολλά..μας έστειλαν ένα φιλί με το χέρι από μακρυα και πρόλαβε να μου φωνάξει να πάρουμε την άμαξα με τα άλογα γιατί κοστίζει μόνο 3cuc.
Η ώρα όμως περνούσε και η σημερινή ιδιοκτητριά μας δεν είχε φανεί ακόμα..είπαμε να περιμένουμε λίγο ακόμα..κανένα μισάωρο αργότερα όταν πια ειχαμε πειστεί πως δεν θα ερχόταν είπαμε να βγούμε να ψάξουμε για κατάλυμα.Εκείνη την στιγμή βλέπω μια κυρία να βγαίνει από το σταθμό με ένα μεγάλο χαρτι διπλωμένο στο χέρι της, της κάνω νόημα και αμέσως συνειδητοποιώ πως είναι αυτή η κυρία που ψάχνουμε. Προφανώς είχε μπερδέψει τα λεωφορεία.
Ανεβήκαμε σε μια άμαξα όπως μας είχαν προτείνει τα κορίτσια και πήγαμε στο σπίτι της. Η διαδρομή κοστισε 3cuc. Η κυρία αυτή έμενε σε διαμέρισμα που έμοιαζε λίγο κατι σαν τις δικές μας εργατικές κατοικίες. Το σπίτι της ήταν πιο μικρό από τα άλλα που είχαμε μείνει οπότε θα μοιραζόμασταν και το μπάνιο. Αυτή από ότι κατάλαβα θα κοιμόταν στον καναπέ αφού στο μόνο δωμάτιο που είχε το διαμερισμά της θα μέναμε εμέις. Παρόλα αυτά,όλα άστραφταν από την καθαριότητα.
Η ιδιοκτητριά μας δεν μιλούσε καθόλου αγγλικά και η συννενόηση μαζί της ήταν λίγο δύσκολη, ήταν και μια κυρία μεγαλύτερη σε ηλικία αυτό όμως δεν μας εμπόδισε καθώς όταν μου πρόσφερε τσιγάρο και καφέ τα δέχτηκα και τα βρήκαμε κατευθείαν..
Είχαμε λίγο χρόνο μπροστά μας πριν δύσει ο ήλιος και έτσι είπαμε να το εκμεταλλευτούμε. Το casa μας από την πλατεία ήταν περίπου κανα τεταρτάκι με τα πόδια..

Πλατεία Santa Clara. Πάρκο Λεόνσιο Βιδάλ

Θέατρο Λα Καριδαδ. Στο θέατρο αυτό έχει δώσει παραστάσεις και οΕνρίκο Καρούζο.

Ινστιτούτο διδασκαλίας

Μετά την πλατεία σειρά είχε η επίσκεψη στο Μνημείο Τρεν Μλινδάδο. Περπατήσαμε πάλι κανα τεταρτάκι ώσπου τελικά το βρήκαμε.

Στις 28Δεκεμβρίου 1958 με τη βοήθεια 300ανδρών, ο Τσε Γκεβάρα κατάφερε να καταλάβει την πόλη.Την επόμενη μέρα έδωσε άλλο ένα δυνατό χτύπημα στο Μπατίστα εκτροχιάζοντας το τρένο που προοριζόταν για τη μεταφορά 408 στρατιωτών και πολεμοφόδιων στα ανατολικά της Κούβας, προκειμένου να ανακοπεί η προέλαση των ανταρτών.
Ο Κουβανός γλύπτης Χοσέ Δελάρα θέλοντας να τιμήσει τους αντάρτες,δημιούργησε ενα μνημείο στο σημείο εκτροχιασμού, στα βορειοανατολικά της Σάντα Κλάρα, στη γραμμή που οδηγεί στο Ρεμέδιος. Έχουν χρησιμοποιηθεί 4βαγόνια του αυθεντικού τρένου καθώς και χάρτες, φωτογραφίες και όπλα.

Ήμασταν πραγματικά τυχεροί που προλάβαμε και το είδαμε γιατί την ώρα που φτάσαμε κλείνανε, αλλά με ένα χαμόγελο μας άφησαν να μπούμε. Βέβαια η επίσκεψη ήταν λίγο σύντομη καθώς δεν θέλαμε να εκμεταλλευτούμε την καλοσύνη του ανθρώπου αυτού.
Στο γυρισμό πήραμε ένα χαμπουγκερ από ένα μαγαζί στην πλατεία που είχαμε δει στο χέρι και περπατήσαμε στους δρόμους της Santa Clara. Οι δρόμοι και τα σπίτια μου θύμισαν έντονα την Παλιά Αβάνα. Η Santa Clara μου φάνηκε πιο ήρεμη πόλη σε σύγκριση πάντα με την Αβάνα, το Τρινιδάδ και το Cienfuegos.
Οι τουρίστες ήταν πολλοί πιο λίγοι με διαφορά και οι ντόπιοι δεν φάνηκαν να απασχολούνται και τόσο από την παρουσία των τουριστών. Τουλάχιστον μπορούσες να βολτάρεις με τα πόδια χώρις να έχεις κάποιον ενοχλητικό από πίσω σου να φωνάζει μέσα στο αφτί σου taxi taxi.

Μέχρι να φτάσουμε πίσω στο casa μας είχε ήδη νυχτώσει. Στην ουσία από αύριο που θα βλέπαμε το μνημείο του Τσε Γκεβάρα,η αντίστροφη μέτρηση του ταξιδιού μας θα ξεκινούσε. Και κάπως έτσι με την σκέψη αυτή και την γλυκιά αυτή μελαγχολία μας πήρε ο ύπνος!!!

 

[KostasLia]

Τελευταία μέρα στην Κούβα - Επίλογος

Ξυπνήσαμε φάγαμε το πρωινό μας αφήσαμε τα πράγματα μας στο casa ενώ παραδώσαμε το δωμάτιο και αναχωρήσαμε γρήγορα να δούμε το πιο γνωστό μνημείο της Santa Clara που δεν είναι άλλο από το σύμπλεγμα γλυπτών του Τσε Γκεβάρα.

Την ώρα που φτάναμε τα τουριστικά γκρουπ δεν είχαν κάνει ακόμη την εμφάνιση τους και οι τουριστές ήμασταν ακόμη λίγοι. Φτάνοντας στην είσοδο του μουσείου που είναι από την πίσω μεριά του γλυπτού, η φύλαξη μας έκανε νόημα πως έπρεπε να πάμε παρακάτω να αφήσουμε το σακ βουαγιαζ. Έτσι και κάναμε. Επίσης μας είπαν να παραδώσουμε και την φωτογραφική μας μηχανή, βλέπεται μέσα στο μουσείο δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες. Επειτα περιμέναμε την σειρά μας να μπούμε.
Στην είσοδο μια κοπέλα υπάλληλος μας ρώτησε από που ήμασταν. Οταν της είπαμε πως ήμαστε Έλληνες μας άφησε να περάσουμε χωρίς να πληρώσουμε κάποια είσοδο για τον χώρο. Πίσω μας δυο αμερικάνοι σε αντίθεση με μας ζητήθηκε να πληρώσουν αλλά δεν πρόλαβα να ακούσω το ποσό.

Το μουσείο περιλαμβάνει προσωπικά αντικείμενα του Τσε Γκεβάρα όπως π.χ. το ρολοι του, την πίπα του, τον μπερέ του κ.α καθώς και το χρονολόγιο της ζωής του, που αποκαλύπτει την εξέλιξη των επαναστατικών του ιδεών.
Τελείωνοντας την περιηγησή του κανείς στο μουσείο καταλήγει σε έναν χώρο που μοιάζει σε σπηλιά και αποτελείται από πλήθος κόγχες με οστεοφυλάκια, καθώς και από μια κεντρική εστία όπου καίει πάντα μια φλόγα.Εκεί φυλάσσονται τα λείψανα του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα και 38άλλων συντρόφων που βρέθηκαν στην Βολιβία 30χρονια μετά τον θανατό τους και μεταφέρθηκαν στην Κούβα τον Ιούλιο του 1997.
Η αλήθεια είναι πως μια ανατριχίλα εδώ την νιώθει κανείς. Μετά από τον χώρο αυτό έχει τελείωσει και η περιήγηση του μνήματος-μουσείου. Βγήκαμε στον εξωτερικό χώρο του μνήματος, πήραμε τα πράγματά μας και τραβήξαμε κάποιες τελευταίες φωτογραφίες

Εκείνη την ώρα είχαν ξεκινήσει να καταφθάνουν και οι πολλοί τουρίστες. Αξίζει να πάει κανείς πρωί για να προλάβει να διαβάσει και τις πληροφορίες για την ζωή και το έργο του Τσε με την ησυχία του.
Καθώς το λεωφορείο μας για Αβάνα έφευγε στις 16.50 είχαμε μπροστά μας ακόμα αρκετές ωρίτσες, και έτσι αποφασίσαμε να περπατήσουμε ώς το κέντρο να κάνουμε και τις τελευταίες μας βολτίτσες στους δρόμους της Santa Clara. Για μεσημεριανό καταλήξαμε στο τοπικό εστιατόριο Saborearte το οποίο βρήκαμε στο tripadvisor και είχε καλές κριτικές
https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...te-Santa_Clara_Villa_Clara_Province_Cuba.html
Φάγαμε από μια τεράστια μακαρονάδα με κιμά για να μας πιάσει καλά,και ήπιαμε και από ένα τελευταίο μοχιτο. Οι τιμές και εδώ ήταν αρκετά χαμηλές. Πληρώσαμε κατι μεταξύ 10-13cuc και για τους δυο μας και χτυπήσαμε και ένα επιδόρπιο στο τέλος..

Το λεωφορείο για Αβάνα αναχώρησε στην ώρα του 16.50 και θα έφτανε στον προορισμό του στις 20.45. Το εισητήριο κόστισε 17.03ευρώ/το άτομα από το ίντερνετ. Είχαμε συννενοηθεί να μείνουμε ένα τελευταίο βράδυ στο casa purpura καθώς στις 10.30 το πρωι θα έπρεπε να φύγουμε για αεροδρόμιο.
Όταν φτάσαμε στην Αβάνα και μας πλησίασε ο ταξιτζής διαπραγματευτήκαμε την τιμή μαζί του,δεν θα την πατούσαμε πάλι όπως τότε που φεύγαμε, έτσι ο ίδιος βρήκε άλλο ένα ζευγάρι που πήγαινε στην ίδια κατευθυνσή με μας και πληρώσαμε μόνο 8cuc.
Μόλις μας άφησε του είπα αν θα μπορούσε την αυριανή μέρα να μας πάει στο αεροδρόμιο, συμφωνήσαμε για τις 10.30 στην τιμή των 15cuc. Χτυπήσαμε στην purpura και μας άνοιξε η Ivette. Ελα όμως που αυτοί ήταν γεμάτοι και η ώρα ήταν 10το βράδυ?? το συμπέρασμα?? μην κανονίζεται ποτέ στην Κούβα τόσες μέρες πριν γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα έχετε το κεφάλι σας ήσυχο..
Πριν προλάβουμε ακόμα να ανησυχήσουμε η Ivette μας ενημέρωσε πως μας βρήκε δωμάτιο στης γειτόνισσας. Και έτσι ίσα ίσα για έναν ύπνο και ένα πρωινό βρεθήκαμε δίπλα. Εδώ είχαμε κοινό μπάνιο και η κατάσταση ήταν λίγο πιο φτωχή σε σύγκριση με τα άλλα casas αλλά δεν μας πείραξε καθώς ήταν μοναχα ισα ίσα για έναν ύπνο. Για την διαμονή μας αυτή πληρώσαμε 25cuc.

Tο επόμενο πρωινό που κατεβήκαμε να φάμε ήρθε να μας επισκεφτεί και να μας χαιρετήσει και η Μαργαρίτα. Αγκαλιαστήκαμε, φιληθήκαμε και γελασε πολύ όταν τις είπα να ρθει στην Ελλάδα να κολυμπήσει και στις δικές μας θάλασσες που είναι εξίσου όμορφες. Για τον κόπο της και την βοηθειά της δεν παραλείψαμε φυσικά να της αφήσουμε και το κάτι της.
Βγήκαμε και περιμέναμε το taxi μας που είχαμε συννενοηθεί να έρθει να μας πάρει. Η ώρα όμως περνούσε και αυτός δεν είχε φανεί ακόμα. Καθώς μας βλέπαν άλλοι ταξιτζήδες με τα πράγματα στο δρόμο σταματούσαν αυτοί, άλλα μόλις άκουγαν την τιμή των 15cuc κατευθείαν φεύγαν. Δεν είχα αρχίσει ακόμα να αγχώνομαι γιατί είχαμε χρόνο μπροστά μας οπότε και δεν θα έπεφτα,είχα βάλει ένα στοιχημα με τον εαυτό μου το οποίο θα έχανα μόνο όταν θα ξεκινούσε ο χρόνος να πιέζει!!Ε βέβαια δεν θα χάναμε και το αεροπλάνο για 5cuc διαφορα!!
Πάνω στην ώρα που σκεφτόμουν ότι θα πρέπει να φύγουμε επεστρεψε ένας ταξιτζής που είχε σταματήσει και νωρίτερα και μας είπε ότι θα μας πήγαινε..στον δρόμο μας είπε ότι η απόσταση αυτή δεν είναι για 15cuc και αυτός είναι και ο λόγος που ο άλλος δεν είχε φανεί..είχα όμως καταφέρει να κερδίσω το στοιχημα που είχα βάλει με τον εαυτό μου!!!



Επίλογος

Το πιο βαρετό κομμάτι του ταξιδιού είναι πάντα ο γυρισμός. Δεν περνάει με τπτ και σε μελαγχολεί που επιστρέφεις πίσω..εδώ αξίζει να πω ότι ήταν και μέρα του Πάσχα και σκεφτόμασταν και οι δυο τις σούβλες με τα κοκορέτσια και τα αρνιά βέβαια η απουσία μας άξιζε τον κόπο..αξίζει να πω πως όταν φτάσαμε στην Μόσχα χιόνιζε!!!!!!

Μέσα σε μία μέρα από το καλοκαίρι, είχαμε πάει στο χειμώνα, και είχαμε επιστρέψει στην άνοιξη.
Περιττό να σας πω πως όταν φτάσαμε θέλαμε κάποιες μέρες να συνέλθουμε, να συνιθήσουμε πάλι το κλίμα και την ώρα και γενικά την όλη αλλαγή..

Πριν επισκεφτούμε την Κούβα είχα ακούσει πολλές απόψεις και καλές και άσχημες. Μπορώ να καταλάβω και τις δυο γνώμες, επειδή όμως εγώ είμαι από την φύση μου θετικός άνθρωπος κράτησα μόνο τα καλά. Γενικότερα θα πρότεινα σε κάποιον να παει..
και ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συπμεράσματα..
άλλωστε γούστα είναι αυτά..

Εδώ θα αναφέρω κάποια οικονομικά tips από το ταξίδι
1400ευρώ πληρώσαμε για εισητήρια, βίζες, ταξιδιωτική ασφάλεια και για τους δυο
415εύρω δώσαμε για 14διανυκτερεύσεις σε casa με πρωινά και για τους δυο μας
150ευρώ περίπου μας βγήκαν όλα τα δρομολόγια με viazul και για τους δυο
Τα υπόλοιπα δηλαδή για δύο άτομα ταχι,σουβενιρ, εισόδοι σε μουσεία,δραστηριότητες και ότι γενικά ¨φάγαμε και οι δύο αυτές τις 15μέρες ήταν κοντά στα 800ευρώ. Χωρίς να μας λείψει κάτι και χωρίς όμως ιδιαίτερες σπατάλες..αυτό που προσέχαμε λίγο ήταν να μην ξοδέψουμε πολλά στα φαγητά.
Με την πιο ¨ακριβή¨ μας μέρα να είναι αυτή στο delfinario όπου ξοδέψαμε σύνολο γύρω στα 180cuc.
Σύνολο δηλ όλα ξοδέψαμε 2.800ευρω και για τους δυο μας για 16μέρες στην Κούβα!!!Καθόλου άσχημα θέλω να πιστεύω...

Ακόμη ένα όνειρο πραγματοποιήθηκε...
Ακόμη ένας στόχος επιτεύχθη...
Ακόμη ένα όμορφο ταξίδι ολοκληρώθηκε...
Και ακόμη πολλά άλλα περιμένουν να πραγματοποιηθούν..


Χαίρομαι πολύ που πρόλαβα και επισκέφτηκα την Κούβα και το λέω αυτό για προσωπικούς λογούς καθώς τέσσερις μήνες μετά πετύχαμε ακόμη έναν στόχο, να γίνουμε μελλοντικοί γονείς..

Περιμένουμε τα δίδυμα να γεννηθούν κάπου μέσα στον Απρίλιο, οπότε όπως καταλαβαίνεται τα πολυπόθητα εισήτηρια για έναν ακόμη μακρινό προορισμό θα αργήσουν να κλειστούν..
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους γράφουν λοιπόν ιστορίες στο φορουμ καθώς λόγο δύσκολης εγκυμοσύνης και ακινησίας μου κράτησε παρέα αυτές τις δύσκολες ώρες..και μου έδωσε πολλές πολλές ιδέες για μελλοντικούς προορισμούς!!!