Καμπότζη Λάος Ταϊλάνδη Η πρώτη φορά . Μπανγκόκ - Λάος - Σιεμ Ριπ

[misha19]

Ξύπνησα στις 6 το πρωί αλλά αυτή την φορα είχα χορτάσει ύπνο για τα καλα! Πεινούσα παρα πολύ αλλά επρεπε να κάνω ακόμη λίγο υπομονή αφού το εστιατόριο σέρβιρε πρωινό στις 7. Εβγαλα μερικές φωτογραφίες απο το μπαλκόνι μου και μετα έκανα την πρώτη μου βόλτα στο χωριό χωρίς βροχή.

Στη συνέχεια πήγα στο εστιατόριο του Γκάμπριελ ή καλύτερα της γυναίκας του. Ο Γκάμπριελ είναι Σουηδός που ζει στο χωριό εδώ και 6 χρόνια αφού ερωτεύτηκε μια χωριανή (δεν θυμάμαι όνομα) οταν συναντήθηκαν στην Ταιλάνδη. Τα παράτησε όλα και ήρθε να ζήσει μαζί της εδώ. Τώρα έχουνε 3 πανέμορφα παιδάκια και τρέχουν μαζί την οικογεννειακή τους επιχείρηση , το εστιατόριο και κάποια δωμάτια. Το ζευγάρι αυτό ήταν που με λυπήθηκε χθες βράδι και ανέχθηκε τα παζάρια μου . Πίσω στο πρωινό τώρα με 30.000( 4 ευρώ περίπου) κίπ έτρωγες όσο ήθελες απο ότι ήθελες απο το μπουφέ , όπως , αυγά , ομελέτα , φρούτα , γιαούρτι με μούσλι, pancakes και πολλά άλλα καθώς επίσης και Λάο καφέ και τσάι με βότανα. Ο μοναδικός όρος ήταν να μην αφήσεις τίποτα στο πιάτο σου αλλιως θα σε χρέωναν έξτρα. Ήταν η πρώτη φορά που έννοιωσα ότι δεν μπορούσα να φάω άλλο στην Ασία.

Στο πρωινό γνωριστήκαμε καλύτερα με την Χαβανή που είμασταν μαζί στη βάρκα την προηγούμενη μέρα και θα πήγαινε και αυτή σε ενα κοντινό χωριό που σκόπευα να πάω και εγώ ονόματι Ban Naa περίπου 3κμ μακριά. Ετσι αποφασίσαμε να πάμε μαζί παρέα. Η διαδρομή ήταν απίστευτη , νόμιζα ότι έβλεπα όνειρο και απο στιγμή σε στιγμή κάποιος θα με τσιμπούσε και θα ξυπνούσα. Τελικά κανένας δεν το έκανε (δεν βρήκαμε και πολλούς στο δρόμο δηλαδή) και έτσι το όνειρο συνεχίστηκε.

Λίγο μετά την μισή διαδρομή πληρώσαμε φόρο 10.000 κίπ για την κοινότητα και για να δούμε μια σπηλιά που βρισκόταν εκεί. Ευτυχώς είχα πάρει φακό μαζί μου και περπατήσαμε αρκετά μέσα στη σπηλιά η οποία ήταν πολύ ωραία και σε συνδυασμό με το ότι δεν υπήρχε κανένας άλλος εκεί έκανε το σκηνικό ακόμη πιο όμορφο. Στο εσωτερικό της σπηλιάς η ζέστη άρχισε να γίνεται αφόρητη οπότε αποφασίσαμε να βγούμε έξω.

Μέσα απο την σπηλιά περνούσε ένα ποταμάκι το οποίο κατέληγε έξω απο αυτή .

Αισίως και μετά απο αρκετό ανηφορικό περπάτημα φτάσαμε στο χωριο. Ζούσα ακόμη το ονειρό μου.

Μια παρέα απο ντόπιες κυρίες και πιτσιρίκια γύρω τους μας προσκάλεσαν στην παρέα τους. Εννοείται ότι δεχτήκαμε και κάτσαμε μαζί τους. Μας κέρασαν Λάο-Λάο , το παραδοσιακό τους ποτό , εγώ στην αρχή δεν το δέχτηκα γιατί νόμισα ότι ήταν νερό! Δώσαμε καραμέλες σε όλα τα παιδιά και αρχίσαμε να βγάζουμε φωτογραφίες και να κάνουμε πλάκες ο ένας στον άλλο με ενα μικρό λεξικό που είχε η Χαβανή μαζί της. Όλα αυτά υπο τον ήχο Λαοτιανής μουσικής. Σκηνικό βγαλμένο απο ντοκιμαντέρ !!

Μετά ζήτησα και αγόρασα μερικά κασκόλ που τα φτιαχνουν οι ίδιες στον αργαλιό.

Ο χρόνος εκεί είχε σταματήσει έτσι το στομάχι μου ανέλαβε να με υπενθυμίσει ότι πέρασε η ώρα και πεινάω!! Τους έκανα νόημα ότι επρεπε να φύγουμε γιατί πεινάσαμε και σηκωθήκαμε να φύγουμε. Μετά απο ένα λεπτό μου είχαν φέρει ενα μπολ με ρύζι μπροστά μου , μερικά βραστά λαχανικά και κάτι άλλο που δεν ήξερα τι ήταν. Μετα απο νοηματική λίγο λεξικό αλλά κυρίως ήχους κατάλαβα ότι ήταν βάτραχος!

Αρνήθηκα ευγενικά να φάω σκεπτόμενος καποια δυσάρεστη έκπληξη στη συνέχεια. Τις ευχαριστήσαμε για όλα και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Ήταν μια απο τις πιο μοναδικές στιγμές της ζωής μου. Και πάνω απο όλα ήταν αυθεντική! Δεν υπήρχε τίποτα στημένο γύρω μου. Ο κάθε ένας ακολουθούσε το φυσιολογικό ημερήσιο του πρόγραμμα. Αυτα που θα έκανε ακόμη και να μην βρισκόμασταν εμείς εκεί. Κάποιες έπλεναν ρούχα στη βρύση , ενας άλλος κύριος έφταχνε καπέλα απο μπαμπού και ο δύπλα καλάθια. Αλλοι πήγαιναν για κυνήγι και άλλοι κουβαλούσαν ξύλα στο σπίτι. Τα παιδιά έπαιζαν γύρω μας ευτυχισμένα και μας κοιτούσαν περίεργα αλλά χαμογελαστά. Όλοι συνυπάρχουν μαζί και ο ένας βοηθάει τον άλλο , μια συνηθησμένη μέρα εκεί είναι αγώνας για επιβίωση. Είχε έρθει όμως η ώρα να φύγουμε απο αυτό το παραδεισένιο χωριό και να γυρίσουμε στο δικό μας, το οποίο ήταν και αυτό πολύ ωραίο αλλά αρκετά τουριστικό για την περιοχή.

Ήταν μια εμπειρία ζωής που μου υπενθύμισε ότι δεν χρειάζεται να είσαι πλούσιος για να προσφέρεις στους άλλους. Καθόμουνα μαζί τους με μια Νikon και ένα Galaxy στο χέρι (πραγματα που ίσως δεν θα αποκτήσουν ποτέ τους) και κάποιοι άνθρωποι σε ένα μικρό χωριό του Λάος που δεν υπάρχει καν στο χάρτη μας άνοιξαν το σπίτι τους και μας πρόσφεραν τα πάντα χωρίς κανενα αντάλλαγμα. Λίγη σημασία έχει αν έφαγα ή όχι . Με το που τους έκανα νόημα οτι πεινούσα σε 1 λεπτό μου είχανε φέρει φαγητό μπροστά μου , ο καπιταλιστικός νούς αρνείται να το πιστέψει , αλλά αυτή έχουνε μάθει να μοιράζοντε τα πάντα ακόμη και με αγνώστους. Μετα απο αυτό ένοιωσα άσχημα που εγώ παζάρευα για μερικά ευρώ πιο κάτω τα κασκόλ. Τα οποία εγώ ζήτησα να αγοράσω αν είχαν κάποια να μου πουλησουν. Ευχομαι πραγματικά ο κάθε άνθρωπος που ζει πλεον στην καπιταλιστική μας κοινωνία να ζήση έστω μια φορά στη ζωή του μια ανάλογη εμπειρία. Ήταν απο τις φορές που είπα στον εαυτό μου πως είμαι τυχερός που βρίσκομαι εδώ σήμερα και την επόμενη φορά που θα θέλω να γκρινιάξω για κάτι θα θυμάμαι τους ανθρώπους εκεί στο Ban Na που ζουν ευτυχισμένη και χαμογελαστή χωρίς καν τα απολύτος βασικά όπως , κρεβάτι , τουαλέτα και ντουζιέρα. Οι άνθρωποι κοιμούνται στο πάτωμα και κάνουν μπάνιο σε μια απο τις 3 βρύσες του χωριού. Ορκίστηκα οτι μια μέρα θα ξαναγυρίσω σε αυτό το χωριό και σίγουρα όχι με άδεια χέρια.
Η συνέχεια της μέρας με βρήκε να αράζω στην αιώρα του μπαλκονιού μου απολαμβάνοντας μια μπύρα Λάο και την απίστευτη ησυχία και θέα του ποταμού.

Το βράδυ πήγα για φαγητό και είδα ενα Γερμανό που φορούσε μπλούζα της ομάδας μου στη Γερμανία της Sankt Pauli της οποίας φορούσα και εγώ μπλούζα εκείνο το βράδυ , έτσι γνωριστήκαμε και πιάσαμε κουβέντα . Δεν είναι και λίγο πράγμα να βρίσκεις συνοπαδό σε ένα χωριό του Λάος . Το βράδυ περασε με όμορφη συζήτηση .

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8
• 9
• 10
• …

  Go to chapter

  Go
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 8 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[misha19]

Το ταξίδι μου διάρκειας περίπου 18 ημερών ξεκίνησε απο την Λάρνακα . Τα εισιτήρια είχαν κλειστεί περίπου 10 μήνες πριν το ταξίδι με την προσφορά της Κατάρ. Αθήνα-Μπανγκόκ με επιστροφή στα 380 ευρώ. Το Λάρνακα-Αθήνα (Aegean) με επιστροφή κλείστηκε 1 μήνα πριν την αναχώρηση προς 150 ευρώ με βαλίτσα μόνο στην επιστροφή. Σύνολο αεροπορικών 530 ευρώ.


Πρώτη πτήση για Αθήνα και αναμονή 3 ώρες μέχρι την πρώτη πτήση της Κατάρ για Ντόχα. Άλλες 3 ώρες αναμονής στη Ντόχα και δεύτερη πτήση της Κατάρ για Μπανγκόκ. Φτάνουμε επιτέλους στο αεροδρόμιο όπου και γίνεται χαμός. Πάω να βγάλω βίζα “on arrival” και μου ζητάνε 2000 μπάτ! Δεν δέχονταν ούτε ευρώ ουτε δολάρια και έτσι αναγκάζομαι να αλλάξω ευρώ για μπάτ στο αεροδρόμιο όπου για 2000 μπάτ έδωσα 55 ευρώ παρακαλώ. Δεν έφτανε μόνο αυτό η βίζα ήταν μόνο για μία είσοδο στη χώρα έτσι όταν θα επέστρεφα θα έπρεπε να ξανα βγάλω. Ακόμη δεν είχε ξεκινήσει καλα καλά το ταξίδι μου και βρέθηκα εκτός προυπολογισμού. Μετά απο μία ώρα ξεμπέρδεψα και πήρα το τρένο για κέντρο και απο εκεί τουκ τουκ για το χόστελ. Εκανα ντουζάκι και μετα βγήκα για τν πρώτη αναγνωριστική βόλτα στην περιοχή , όπου βρήκα και ενα τουριστικό γραφείο και έκλεισα λεωφορείο για την επόμενη μέρα για Βανγκ Βιένγκ. Αρχικά για Nongkhai που είναι τα σύνορα και στη συνέχεια για Vang Vieng.

Την επόμενη μέρα είχε πρωινό ξύπνημα για να δω τους πιο σημαντικούς κυρίως ναούς της Μπανγκόκ και το παλάτι. Όταν έφτασα έξω απο το παλάτι γινότανε χαμός απο ντόπιους ντυμένους στα μάυρα οι οποίοι περίμεναν σε τεράστιες ουρές για να μπούν στους ναούς του παλατιού . Με αυτό τον χαμό δυσκολέυτηκα λίγο να βρω την είσοδο. Παντού έξω απο το παλάτι έδιναν δωρεάν φαγητό και νερό κυρίως αλλά και διάφορα άλλα όπως τσίχλες χυμούς κέικ κτλ. Δεν είχα καταλάβει όμως γιατί γινόταν όλο αυτό. Έβλεπα να δίνουν παντού φωτογραφίες του βασιλειά τους και έλεγα μα τόση αγάπη τον εχουνε πια! ΄Οταν έφτασα πισω στο χόστελ μετά απο αρκετές ώρες, ενημερώθηκα ότι πέθανε ο βασιλιάς πριν απο 3 εβδομάδες περίπου για αυτό και γίνεται όλο αυτό το σκηνικό! Ήταν μια ευχάριστη πρώτη γεύση απο την Μπανγκόκ όμως είχε έρθει η ώρα για να πάρω το λεωφορείο για Λάος....

Φωτογραφίες απο την πρώτη μέρα στη Μπανγκόκ.

Grand Palace and the temple of Emerald Buddha (είσοδος 500 μπατ )

Wat Arun (είσοδος 50 μπατ)

...

Wat Pho ( είσοδος 100 μπατ)

 

[hlhjac]

Δεν κατάλαβα τι εννοείς με τη βίζα. Παντού διαβάζω ότι είναι δωρεάν η είσοδος για 30 ημέρες εσυ γιατί πλήρωσες 50€;

 

[misha19]

Δεν κατάλαβα τι εννοείς με τη βίζα. Παντού διαβάζω ότι είναι δωρεάν η είσοδος για 30 ημέρες εσυ γιατί πλήρωσες 50€;

Δεν ξέρω ίσως δεν ισχύει για εμας του Ελληνοκύπριους. Στο σάιτ της πρεσβείας αναφερει ότι το κόστος ανέρχεται στα 1000 μπατ αλλά εγω όταν πηγα εκεί πλήρωσα 2000 την πρώτη φορά και άλλες 2000 όταν ξανα μπήκα.

 

[misha19]

Ενημερωτικά πήρα τώρα τηλέφωνο στο προξενείο και μου είπανε οτι αν την βγάλεις απο πριν είναι 30 ευρώ για μία είσοδο στη χώρα διάρκειας 30 ημερών . Για Ελληνοκύπριους πάντα . Εκανα βλακεία που δεν την έβγαλα εδώ αλλά νόμιζα ότι ήταν ίδια η τιμή .

 

[misha19]

Μετα απο την περιηγησή μου στους ναούς και μια πρώτη γεύση απο Μπανγκόκ πλησίαζε η ώρα της αναχώρησεις για Λάος , έτσι επέστρεψα πίσω στο χόστελ μου όπου με πήρε βανάκι για τα ΚΤΕΛ. Ήρθε κατα τις 4μιση το απόγευμα και μετά απο περίπου 1μιση ώρα με άφησαν στο σημείο όπου θα ερχόταν το λεωφορείο. Υποτίθεται θα έφευγε στις 7 τελικά φύγαμε στις 7μιση το απόγευμα για Nong Khai . Ανετες θέσεις με καρέκλα που κατέβαινε μέχρι πίσω και κουβερτούλα, δεν είμαι σίγουρος πόσες ώρες κοιμήθηκα αλλά ήταν σιγουρα αρκετές . Δεν κατάλαβα πως πέρασαν οι ώρες και στις 4 και 45 το πρωί είμασταν στο σταθμό στο Nong Khai . Αναμονή μέχρι τις 6 η ώρα που ανοίγει το γραφείο της εταιρείας για να πάρω το δεύτερο εισιτήριο για το λεωφορείο απο τα σύνορα για Vang Vieng. Στα θετικά ότι ενας κυριούλης με περίμενε στο σταθμό, πλήρωσε για το εισιτήριο μου και με πήγε δωρεάν με ενα τουκ τουκ στα σύνορα όπου και πήρα λεωφορείο για τη μεριά του Λάος. Εβγαλα φωτογραφίες έναντι 1 δολαρίου (8 φωτογραφίες) και στη συνέχεια την βίζα του Λάος έναντι 35 δολαρίων για εμας του Κύπριους, συν 1 δολάριο που περνάς την γέφυρα. Το κόστος της βίζας για τους αδερφούς Ελλαδίτες ήταν στα 30 δολάρια και μηδέν παρακαλώ για τους σύντροφους Κουβανούς! Στις 7μιση περίπου είχα τελειώσει με όλες τις διαδικασίες και περίμενα το λεωφορείο ακριβώς μετά τα σύνορα. Welcome to Laos! Αξίζει να σημειωθεί ότι όλοι εκεί προσπάθησαν να με βοηθήσουν για το που να σταθώ και πως είμαι στο σωστό σημείο και το λεωφορείο θα περάσει απο εκεί. Το εισιτηριο μου έγραφε οτι θα περάσει στις 8μιση , η κυρία απο το γραφείο που έκλεισα τα εισιτήρια μου είχε πει στις 9μιση. Τελικά μετά απο 3 βασανιστικές ώρες , στις 10μιση ήρθε το λεωφορείο! Μόλις είδα το λεωφορείο να έρχετε και να γράφει επάνω Vang Vieng η χαρά που πήρα δεν περιγράφεται!! Μετά απο 4 περίπου ώρες με εμένα να κοιτάω διαρκώς έξω και να ρουφάω εικόνες φτάσαμε τελικά στη Vang Vieng. Ή αλλιώς τον παράδεισο τον backpackers! Το λεωφορείο απο Bnagkok για Vang Vieng μου στοίχισε 32 δολάρια με όλες τις μεταφορές , νερό και ενα γευμα. Μου πήρε περίπου 24 ώρες αφού ξεκίνησα απο το χόστελ στις 4μιση και έφτασα στη πόλη στις 4 την επόμενη μέρα!

Πήγα κατευθείαν στο χόστελ για ενα καλο μπανάκι και βγήκα για την πρώτη βόλτα στην πόλη! Έφαγα σε ενα υπέροχο εστιατόριο το καλύτερο της πόλης κατα την αποψή μου με φοβερό φαγητό και λογικές τιμές! Πλήρωσα 40.000 κίπ για το φαγητό και ενα φρέσκο χυμό μπανάνας. Δηλαδή κάτι λιγότερο απο 5 ευρώ. Baboo tree bar and restaurant λέγεται αν βρεθείτε εκεί απλά μην το παραλήψετε! Στη συνέχεια πήγα για ενα Λάο μασάζ , ήταν η πρώτη φορά που έκανα επαγγελματικό μασάζ έτσι δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για το αν ήταν καλό ή οχι . Σίγουρα καλύτερο απο αυτό που μου έκαναν διάφορες φίλες μου. Τιμή 50.000 κίπ , περίπου 6 ευρώ δηλαδή για 1 ώρα. Μετά ξεκίνησε η αναζήτηση για μια καλή ημερίσια εκδρομή για την επόμενη μέρα και μικρή βόλτα στο ποτάμι. Τέλος πήγα στο πιο γνωστό μπαρ της πόλης το Sakura , όπου μαζεύεται ο περισσότερος κόσμος. Πήρα 2 βότκες προς 60.000 κίπ δλδ 8 ευρώ περίπου για να πάρω δώρο το μπλουζάκι του μπαρ! Απόλαυσα τα ποτά μου και έφυγα σχετικά νωρίς αφού την επόμενη μέρα είχε πρωινό ξύπνημα!!

Φωτογραφίες απο την πρώτη βόλτα

 

[misha19]

Ξύπνημα νωρίς και πάλι για να ξεκινήσουμε την ημερήσια εκδρομή που είχα κλείσει το προηγούμενο βράδυ. Το γκρούπ μας αποτελείται απο 9 ΝότιοΚορεάτες 2 Ρώσους και εμένα! Γενικά η Βανγκ Βιενγκ είναι πολύ δημοφιλής προορισμός για τους ΝοτιοΚορεάτες και όπως μου είπαν τα ΠΣΚ έχει πολύ φτηνά εισιτήρια για Λάος απο την χώρα τους. Και όλοι(οι Νοτιοκορεάτες) ήταν η πρώτη φορά που γνώριζαν κάποιον απο την Κύπρο και δεν είχαν ιδέα ούτε κατα που έπεφτε!!

Η μεταφορά μας έγινε με τουκ-τουκ στο σημείο όπου θα κάναμε tubing μέσα σε σπηλιά αρχικά και στη συνέχεια zipline! Πρώτη φορά στη ζωή μου που έκανα zipline και ενθουσιάστηκα παρα πολύ! Ήτανε μαγική εμπειρία ανάμεσα σε τόση βλάστηση. Η θεα απο εκει ήταν υπέροχη , είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό να κοιτάω γύρω γύρω σαν χαζός! Το απόλαυσα όσο τίποτα άλλο!!! Στη συνέχεια αφού πρώτα φαγαμε μεσημεριανό, μας πήγαν στο ποτάμι όπου κάναμε 5Km Kayak και στο τέλος αράξαμε στο τελευταίο beach bar πριν το τέλος του tubing το smile bar , το οποίο είναι προσβάσιμο και με τα πόδια . Δυστυχώς εχασα την καρτα μνημης της waterproof καμερας που είχα μαζί μου έτσι δεν εχω παρα ελάχιστες φωτογραφίες απο το κινητό. Τέλος πήγαμε στο blue lagoon και στην σπηλιά που είναι απο πάνω. Ήταν μια γεμάτη μέρα και αν και δεν το συνηθίζω να πηγαίνω οργανωμένα με γκρουπ η λύση αυτή ήταν μονόδρομος αφου ταξίδευα μόνος μου και έτσι είχα παρέα αλλά ήταν και πιο οικονομικά. Το ημερήσιο τουρ στοίχισε 230.000 κίπ δηλαδή περίπου 26 ευρώ και περιλάμβανε όλες τις δραστηριότητες με τον απαραίτητο εξοπλισμό , μεσημεριανό , νερό , και μεταφωρές με τουκ-τουκ αλλά και την είσοδο για το blue lagoon που κόστιζε 10.000 κίπ.

Smile bar

Blue Lagoon

Στο δρόμο για την Σπηλια

Σπηλια

Η συνεχεια θα έχει περισσότερες και πιο ποιοτικές φωτογραφίες!!

 

[misha19]

Την επόμενη μέρα ξύπνησα σχετικά αργά , δεν είχα κάποιο πρόγραμμα έτσι ζήτησα απο τους Κολομβιανούς που μέναμε στο ιδιο δωμάτιο στο χόστελ να με αφήσουν λίγο πριν το blue lagoon που θα πήγαιναν με το μηχανάκι για να δω λίγο τα χωρια εκεί και να περπατήσω προς τα πίσω. Να σημειώσω ότι έβρεχε αρκετά όταν ξεκινήσαμε και ο δρόμος ήταν βρεγμένος . Ο Κολομβιανός που οδηγούσε δεν είχε ιδέα απο μηχανάκι και ίσως να οδηγούσε και πρώτη φορά! Αυτό το διαπίστωσα με το που ξεκινήσαμε αλλά ήταν πλέον αργα. Αποτέλεσμα να φάμε ενα ωραιότατο γλύστριμα πάνω στην ξύλινη γέφυρα . Πρώτη φορά επεφτα απο μηχανάκι!! Ευτυχώς πηγαίναμε πολύ σιγά έτσι δεν έπαθε κάποιος απο τους 3 μας κάτι σοβαρό παρα μόνο μερικές γρατσουνιές . Συνεχίσαμε τον δρόμο μας (ναι ξανα ανέβηκα) και τους ζητησα να σταματήσουν όταν είδα μια ταμπέλα που έγραφε προς σπηλιά!

Την ακολούθησα για περίπου 1κμ μέχρι που έφτασα μπροστά σε μια κλειστή καγκελόπορτα έτσι μετά αναγκαστικά γύρισα πίσω! Παρόλα αυτα ήτανε ωραία αφού περπατούσα μόνος μου στο δάσος με απίστευτες εικόνες γύρω μου (για τα δικά μου δεδομένα πάντα).

Στη συνέχεια βγήκα στον κυριως δρόμο και ξεκίνησα να περπατάω προς την πόλη περνώντας απο διαφορα χωριά όπου κοντοστεκόμουν για να χαζέψω λίγο τους κατοίκους και να φωτογραφίσω την θέα.

Σχολάσαμε και σήμερα!!

Οταν έφτασα πίσω στην πόλη είχε μεσημεριάσει και ήταν ώρα για φαγητό!!

Μετα γύρισα στο χόστελ για λίγο ξεκούραση και το απόγευμα πήγα στο smile bar που είχα πάει και χθές αλλά αυτη την φορά με τα πόδια .

Η γέφυρα που πρέπει να περάσετε για να φτάσετε στο smile bar

Ύπια κρύο καφέ μετά απο μέρες

και απόλαυσα την θέα

αλλά και την συζήτηση που είχα με 3 τύπους που δούλευαν σε ενα μπαράκι στη πόλη και θα κάθονταν για 6 μήνες εδώ! Είχαν έρθει για διακοπές εδώ ο καθε ενας τους ξεχωριστα (οχι παρέα) και όπως μου είπαν χαρακτηριστικά «κόλλησαν εδώ» . Μετα απο την συζητηση μας , συμπέρανα οτι το πρώτο πράγμα που τους έκανε να μείνουν εδώ για δουλειά είναι το δωρεάν χόρτο που τους παρέχει το μπαρ που δουλέυουν. Εδω αξίζει να σημειωθει ότι στη Βανγκ Βιενγκ υπάρχουν συγκεκριμένα καφέ-εστιατόρια όπου μπορείς να αγοράσεις χόρτο και διάφορα άλλα όπως μανιτάρια (οχι τα κανονικα) και να καπνίσεις – φάς εκεί στην καφετέρια. Απαγορεύεται όμως η καταναλωσή τους όπουδήποτε αλλού όπως στο δρόμο ή στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου σου και υπάρχει μυστική αστυνομία με πολιτικά που ελέγχει για αυτό . Το πρόστιμο αν σε τσακώσουν να καπνίζεις χόρτο σε μέρος μη προβλεπόμενο ανέρχεται περίπου στα 500 δολάρια όπως μου είπαν και συμβαίνει αρκετά συχνα. Αν κάποιος ενδιαφέρετε το μόνο που έχει να κάνει είναι να ζητήσει το Happy menu απο τον σερβιτόρο αν και τις περισσότερες φορές το φέρνουν απο μόνοι τους.

Ο ήλιος έπεσε και εγω γύρισα στο χόστελ για να πακετάρω τα πράγματα μου. Αυριο φευγω για Λουανγκ Πραμπανγκ!

 

[panius]

Πολύ ωραίο ταξίδι!

 

[Aris xtx]

Ωραιος Μιχαλη!!

 

[MELAS86-CY]

Πραγματικά ζηλευω. Απιστευτες εικονες. Περιμενω την συνεχεια για Λαος και το πιθανοτερο τον Μαρτιο να με βρει εκει!!

 

[villi]

Πραγματικά υπέροχες εικόνες και απίθανες δραστηριότητες!