Ινδία ΙΝΔΙΑ- Ιστορίες σε stand up συσκευασία

[Basile Metallinos]

Βγαίνει έξω τσαμπουκαλεμένη, μια υστερική λεβεντοκατίνα και μου λέει τσιριχτά τι θέλω πρωινιάτικα. Της λέω τι συμβαίνει με το ρεύμα και να μου δώσει πίσω τα 6 ευρώ που πλήρωσα μπροστάντζα για την ηλεκτρική σόμπα μαζί με το νοίκι του δωματίου. Το βοδίσιο πρόσωπό της συσπάται και τραντάζεται καθώς καγχάζει με ένα γέλιο παροξυσμικό σαν λόξιγγας και φωνάζει τον άντρα της.
Αυτός εμφανίζεται σαν δαρμένο ημίαιμο και αφού του επαναλαμβάνω το κουπλέ, μου το παίζει λυπημένος γι' αυτό που συνέβη αλλά χωρίς καμία ευθύνη για το ποιός μπορεί να έκλεισε κατά λάθος τον εξωτερικό διακόπτη. Ισιώνει νευρικά τη λιγδιασμένη φράντζα του και μου ξεκαθαρίζει ότι δεν τίθεται θέμα επιστροφής του 6ευρου γιατί μπορεί να έκλεισε ο διακόπτης σήμερα νωρίς το πρωί.
Του ζητάω ένα σεσουάρ για να στεγνώσω το δερμάτινο τζάκετ, που πήρε υγρασία από τις ραφές και μ' ένα double action μογγολικό χαμόγελο λύπης-κατανόησης μου λέει ότι ...δεν χρησιμοποιούν σεσουάρ.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 28
• 29
• 30
• 31
• 32
• …

  Go to chapter

  Go
• 37

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 30 of 37

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Basile Metallinos]

Μετά τους πρώτους παράφωνους στίχους απ' το "Don't let me down" κι ενώ αρχίζω να ψάχνω τις τσέπες μου για μια κάψουλα υδροκυανίου που τη φυλάω για τέτοιες περιπτώσεις, βλέπω τη Gemma! Καθισμένη σε στάση διαλογισμού στο βάθος του μαγαζιού, μεσ' το χάος, να συγκεντρώνεται για ανακατεύθυνση ενέργειας μέσω της παλάμης της σε μια νεαρή μελαχροινή που την κοιτάει με ερωτηματικό ύφος.
Τελικά, κάτι τέτοια άτομα συναντάς και αναστέλλεις την αυτοκτονία!
Φίλτατε αναγνώστα, για σένα που έχεις βαρεθεί τα μοτοταξιδιωτικά ανδραγαθήματα , έχεις χεσμένα τα χιλιόμετρα και τα μέρη που πέρασα με τη μοτοσυκλέτα μου, καθώς και τους μήνες, μέρες και ώρες που διήρκησε το ταξίδι μου... Ξέρω ότι θέλεις βρώμικες ιστορίες που στάζουν αίμα... Πάμε 3 χρόνια πίσω λοιπόν...
Τη Gemma την γνώρισα το 2014 στη Βομβάη, σ' ένα περίεργο guest house ενός εικαστικού Ινδού καλλιτέχνη, που κυκλοφορούσε μ' ένα παλιό αντικέ καναρινί Morries Μinar του '50 με μπλε ελεκτρίκ αστράκια στην οροφή και στο καπώ. "Είμαι στα γράδα μου" σκέφτηκα βλέποντας το σκηνικό. Ασχημούλα 45άρα, μελαχροινή Ιταλίδα από το Σαλέρνο, με φάτσα που 'φερνε σε πεκινουά. Eίχε χάσει τον σύζυγό της από δυσεντερία -όμως απ' ότι αντελήφθην αργότερα που γνωριστήκαμε καλύτερα- και σε συνδυασμό με μιά λάμα 250mm χασαπομάχαιρου στην κοιλιακή χώρα, σε κάποια διαφωνία με τον Andrea De Vivo της τοπικής Camorra....

 

[Basile Metallinos]

Το 'χε ρίξει στη γιόγκα και τον διαλογισμό, , κατασκευάζοντας για τον εαυτό της ένα αυτο-απείκασμα διανοούμενης γκουρού και σουλατσάριζε κάθε χρόνο στην Ινδία, των αμέτρητων εκδοχών κι ερωτημάτων, στο κυνήγι μιας απούσας Αλήθειας.
Την ακολούθησα προς αναζήτηση παγωμένης μπύρας και με οδήγησε σ' ένα μπαρ μιας φίλης της λεσβίας που εκείνο το βράδυ φιλοξενούσε ένα gay party. Κάποια στιγμή με είδε που περιεργαζόμουν ένα mp3 και με ρώτησε αν έχω μουσική με μπουζούκια για να δώσει ένα τόνο έθνικ, η φίλη της στο μαγαζί.
Ξεχώρησα ό,τι πιό καλτ διέθετε η κάρτα μνήμης της συσκευής και σε λίγα λεπτά, σταματά το "Broken English" της Marianne Faithfull και "μπαίνει" το "φαρφίσα" με την εισαγωγή του "Μη μου μιλάτε" του Γαβαλά.
Ξαφνικά βλέπω 2 λεσβίες και 3 γκέι να σηκώνονται και να το χορεύουν σέικ με χίπικες κινήσεις κι "απλωτές" ενώ 2 φρικιά Ινδοί μακρυμάλληδες στο μπαρ κουνάνε τα κεφάλια τους σε στιλ heavymetal! Απρόσμενη σουρεαλιστική φάση... Στο ρεφρέν η ιδιοκτήτρια με μια φίλη της -παρ' αρίω μπάφω- προσπαθούν να σεκοντάρουν στα Ινδικά ...όταν ξαφνικά σταματάει η μουσική και σβήνουν τα φώτα!!!
Σκοτάδι πίσσα και μπουκάρουν φωνάζοντας κάτι ακατάλυπτα hindi, 5-6 αστυνομικοί με φακούς και κάτι καλαμένιες μαγκούρες στα χέρια...

 

[Basile Metallinos]

Βλέπω τη Gemma τρομαγμένη... "Τη βάψαμε" μου λέει. " Άμα μας πάνε μέσα ...o νόμος εδώ είναι πολύ αυστηρός για τους ομοφυλόφιλους." Κάποιοι άρχισαν να διαμαρτύρονται, άλλοι να φωνάζουν και οι αστυνομικοί εμπόδιζαν τους θαμώνες να βγούν από το μπαρ, φυλάγοντας πόρτες και παράθυρα. Γερό μπλέξιμο σκέφτηκα και άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια... Το ενδεχόμενο να οδηγηθώ σε κανα κελί Ινδικής φυλακής κατηγορούμενος για συμμετοχή σε gay party μου 'κανε το ηθικό περντέ πιλάφ...
Που να εξηγείς τώρα ότι είσαι βαθέως μεροληπτικός υπέρ των γυναικών και μπήκες στο μπαρ για μιά μπύρα? Η Gemma με φάτσα κομμένου αυγολέμονου με κοιτάζει σαν να μου ζητάει συγγνώμη που μ' έμπλεξε.
Εκείνη τη στιγμή τρώω φλασιά με Κολοκοτρώνη και Πλαπούτα και με εθνικιστικό ενθουσιασμό επιχειρώ ηρωική έξοδο. Ανάβω τον φακό του κινητού μου και πηγαίνω προς την κεντρική πόρτα.

 

[Basile Metallinos]

Ένας μεγαλόσωμος μουσάτος αστυνομικός με φυζίκ ορεινού γορίλα της Ουγκάντα, με κοιτάζει με αυστηρό ύφος και μου κάνει νεύμα να γυρίσω πίσω σηκώνοντας και την μαγκούρα. Βγάζω το διαβατήριο και του λέω στα αγγλικά ότι είμαι περαστικός απ' το μπαρ και δεν έχω καμία σχέση με το πάρτυ.
Παίρνει το διαβατήριο και το κοιτάζει. Ψάχνει για τη βίζα. Γυρίζει τις σελίδες και αντιλαμβάνομαι ότι δεν βγάζει νόημα από το "Hellas".
"We will see it at the police station" μου πετάει στο άγριο, κάνοντάς μου νεύμα να γυρίσω πίσω στο μπαρ.
Νοιώθω απογοητευμένος του θανατά, κάνοντας τη σκέψη ότι αν και προτιμώ την καύση από το να με θάψουν ... θα τα δεχτώ και τα 2 μαζί, αρκεί να γλυτώσω τη ρετσινιά και την ατίμωση από τους κωλομπαράδες ενοίκους της Arthur Road Jail ...
Ξανατρώω φλασιά από Αρκάδι, Κούγκι κι Αλαμάνα και με πατριωτικό oβερντόουζ στο όνομα της ελευθερίας, επιμένω να βγώ έξω.
Με απορημένη φάτσα θλιμένης σιναγρίδας και αυξημένο τον ειρωνικό δείκτη, με ρωτάει από ποιά χώρα είμαι.
Με ρωγμώδη λυγμό του απαντώ "Greece".
"Katsouranis" μου λέει χαμογελώντας μ' ένα αλήθωρο συνομωτικό βλέμμα και μου ανοίγει την πόρτα να βγώ...
Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά σήμερα... ΠΑΟΚτσής μπάτσος στην Ινδία!
Δεν είναι τυχαίο... Ζάμπια, Νιγηρία τώρα και Ινδία... Η οικουμενική ιδέα του ΠΑΟΚ!

 

[Basile Metallinos]

Ανυπόφορα συγκινημένος και με σκέψεις τύπου "κλείσε μέσα σου τον ΠΑΟΚ και θα νοιώσεις κάθε είδους μεγαλείο" έφυγα τρέχοντας.
Μετά από καιρό σ΄ένα ξενώνα στη Dharamsala, παρακολουθώντας για νανούρισμα Ινδικό ποδόσφαιρο στην τηλεόραση, μαθαίνω ότι ο Κατσουράνης έπαιζε κι αναδείχθηκε "Hero of the match" στην Ινδική PUNE, συμπαίκτης με Cirillo και Trezeguet, κι έτσι λύθηκε το μυστήριο ...αλλά χάθηκε η μαγεία για τη μεταφυσική δύναμη του ΠΑΟΚτσήδικου πνεύματος...
Πίσω στη Varkala πάλι.
Η Gemma που είχε παχύνει λιγάκι και το πρόσωπό της άρχισε να "φέρνει" σε μαστίνο ναπολιτάνο, αρχικά δεν με θυμήθηκε. Μόλις της είπα για τη φάση στη Βομβάη ρίξαμε κάμποσα μεγκαβάτ γέλιου, συνοδεία καμουφλαρισμένων Kingfisher μέχρι τελικής πτώσεως. Για την ιστορία, μου είπε ότι εκείνο το βράδυ οι αστυνομικοί μπούκαραν μόνο για λεφτά. Τους έχωσε τα μισά, τσαμπουκαλεμένη η λεσβία φίλη της (σκληρό μαγκάκι από κάποια δημοκρατία του πρώην Υπαρκτού) και το πάρτυ συνεχίστηκε μέχρι αργά τα ξημερώματα.

Επόμενο πρωί. Περιμένω στο αεροδρόμιο του Θιρουβανανθαπούραμ την αναχώρηση για Βομβάη κι ανακατεύω έναν καραβίσιο καφέ, με την αναγκαία έπαρση που μου "βγήκαν" όλα τα ρίσκα κι οι επιλογές, ακολουθώντας το προσωπικό μου φύλλο πορείας στους άγνωστους δρόμους του Tamil Nadu.
Κάνω γρήγορο flash back.
Madras, αγορά μιας μαύρης Enfield 350 bullet και coast to coast Mahabalipuram, Puducherry, Pattukkottai, Thoothukudi, Kanyakumari (Cape Comorin), Madurai, Coimbatore, πώληση της μοτοσυκλέτας και ξανά νότια με το τρένο στη Varkala (στο γειτονικό state της Kerala)
Η επιλογή του Tamil Nadu? Δεν έχει να κάνει με όνειρο ζωής, ούτε με ..."must see before you die". Η επιλογή της διαδρομής έχει κάτι το μεταφυσικό. Το διαισθάνεσαι. Είναι η αόρατη αλχημεία των σημαδιών πάνω στον χάρτη που εντυπώνονται στο μυαλό μας.
Το συναρπαστικό συστατικό του ταξιδιού είναι ακριβώς το ενδεχόμενο του τυχαίου και η διάθεση να καλοδέχεσαι το αλλόκοτο και το ασυνήθιστο, ομογενοποιημένος σ' ένα πολυφυλετικό και πολυγλωσσικό χυλό, με τις δικές του πολιτισμικές παραδόσεις.
Σε μια μαγική χώρα όπου η κεντρικότητά της οφείλεται στην εκκεντρικότητά της...
Και στα δύσκολα να θυμάσαι τα λόγια του Maharishi στον αποτροπιασμένο -απ' τις αράχνες, μύγες, κατσαρίδες- Ringo Starr το 1968 στο Rishikesh:
"Για τους ανθρώπους που ταξιδεύουν στο χώρο της αγνής συνείδησης, οι μύγες δεν έχουν πλέον μεγάλη σημασία".
Άλλωστε η Ινδία μπορεί να τους χωράει όλους ...όμως δεν είναι για όλους!
.

 

[Basile Metallinos]

Δελχί 2014
Πίνω νωχελικά μια Kingfisher, στο ετοιμόρροπο ημιυπαίθριο καφέ του Sadar Bazaar, στο Παλιό Δελχί. Στο διπλανό τραπέζι ένας μικροκαμωμένος Ινδός, πασάρει δύο αγαλματίδια του Σίβα σε δύο Γάλλους, με γρανιτώδη επιμονή ...που θα 'κανε τους Μαροκινούς συναδέλφους του στα παζάρια της Φέζ, να φαντάζουν σαν φοιτητές marketing δημοσίου ΙΕΚ που κάνουν την πρακτική τους.
Στο βάθος ένας νεαρός που θυμίζει γνωστό ηθοποιό του Bollywood, με παρδαλό ψευτομεταξωτό πουκάμισο, ιδανικό για γκαρνταρόμπα των εντόπιων λαμπραντόρ πίστας του Θεσσαλικού κάμπου, ψήνει δυό Αμερικάνες να τον ακολουθήσουν σε μαγαζί με τουρμπάνια, ενώ δίπλα τους ένας κουρελής μεσήλικας του υποτραπέζιου αυνανισμού, έχει καρφωμένο το καυλωμένο βλέμμα του στα μπούτια των δύο γυναικών.
Ο μικρόσωμος Ινδός μΕ την πέφτει χαμηλοφώνως, ενώ μια λεπτή μυρωδιά χασίς γεμίζει τον αέρα από μια παρέα Ιταλών που φλυαρεί ραγδαίως μ'έναν Ινδό γκουρού του φιλοσοφικού λιανεμπορίου.
"Άμα θέλεις ένα όμορφο αγόρι..." μΕ πετάει, κοιτάζοντάς με στα μάτια με το γαλακτερό βλέμμα νεογέννητης ύαινας.
"Γκουχ γκουχ (ξερόβηχας) το ξέρω ότι θα με θεωρήσεις βιτσιόζο, αλλά γκουχ γκουχ (ξερόβηχας) ...αλλά πως να στο πω ...είμαι βαθέως μεροληπτικός υπέρ των γυναικών" του εξηγώ διακριτικώς και χαμηλοφώνως, προσέχοντας μη κάνω κάποιο ρατσιστικό σχόλιο για την αξιότιμη συνομοταξία των κωλομπαράδων...

 

[Basile Metallinos]

"Ξέρω μία 14χρονη ανατομική βόμβα που κάνει τα πρώτα καλλιτεχνικά της βήματα στο Bollywood και ..." με ψιθυρίζει χειρονομώντας, σα ν' απαγγέλει ποίηση στη νοηματική.
"Δεν ήρθα μέχρι την Ινδία για να γ@μήσω"... τον κόβω με τάκλιν ... βλέποντας την αυτοπεποίθησή του να παθαίνει ανεπανόρθωτη βλάβη.
"Μαχές" μΕ συστήθηκε και δείχνοντας με το βλέμμα του τον άλλον Ινδό με τις Αμερικάνες, συμπληρώνει...
"Πρέπει να 'σαι πολύ προσεχτικός στην Ινδία." μΕ λέει ασκώντας τη ρητορική της προστατευτικής δαντελοπλεχτικής...
"Το 'χω υπ' όψη" απαντώ, εξασκημένος στην αδιάκοπη παραπλανητική γιόγκα.
Κάθεται στο τραπέζι μου και με πιάνει κουβέντα, ανακατεύοντας στο ρητορικό του τσουκάλι και τις τελευταίες ελπίδες για ένα κομίσιον της προκοπής ...ενώ εγώ αναρωτιέμαι άμα πρέπει ν' αρχίσω τα μεγαλοπρεπή μπινελίκια ή τις σεξουαλικές ευχές...
Τελειώνω την μπύρα μου, εξηγώντας του ότι η Ελλάδα που λατρεύει, δεν συνορεύει με την Γαλλία και πληρώνω.
"Την κάνω" του λέω.
"Που πας" μΕ λέει...
"Αύριο φεύγω για το Punjab και θέλω να δω τιμές για guesthouse κλπ" απαντώ.

 

[Basile Metallinos]

"Μην πας σε ταξιδιωτικό πρακτορείο my friend. Θα σε κλέψουν. Μόνο στο επίσημο Government of India Tourism Office! Πουθενά αλλού!" μΕ τονίζει με αυστηρότητα ο Μαχές.
"Και να προσέξεις, όπου πάς να γράφει Ministry of Tourism" συμπληρώνει, ασκώντας τη ρητορική της ανθρωπιστικής ευαισθησίας.
"I know" γρύλλισα, σκεπτόμενος ότι οι τελευταίες του κουβέντες απετέλεσαν την εξόδιο ακολουθεία των φόβων μου για το τίποτα.... Η μπουγάδα εγκεφάλου περί Ινδών απατεώνων, προφανώς μ' έκανε να παραφέρομαι...
Βγαίνουμε μαζί έξω. Έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει...
"Πηγαίνω προς την πλατεία Connaught με το μηχανάκι" μΕ λέει δείχνοντάς μου ένα σαραβαλιασμένο Bajaj. "Άμα θέλεις να σου δείξω που βρίσκεται το Tourism Office" μΕ προτείνει...
"Government of India" συμπληρώνει με νόημα.
Μιλάει για λίγο στο κινητό του. Πατάει τη μανιβέλα. Ανεβαίνω στη σέλα.
Η οδήγηση του Μαχές με αναγκάζει σε άτακτο επαναπροσδιορισμό των ορίων ταχύτητας και κρατήματος μοτοσυκλέτας σε κυκλοφοριακή συμφόρηση, καθώς οδηγεί μονίμως "τέρμα γκάζι"...
Σταματάει ξαφνικά σ΄ένα μικροσκοπικό δισκάδικο ενός "ξαδέλφου" του για να μΕ πασάρει κανά σι ντι. Από τα ηχεία ακούγεται η τσιριχτή φωνή μιας Ινδής στη διαπασών, που στη κλίμακα των βασανιστηρίων θα τη συνέκρινα μόνο με κλείσιμο σε λευκό κελί όπου ακούγεται νυχθημερόν Πλιάτσικας...

 

[Basile Metallinos]

Τσαμπουκαλεμένος του κάνω νόημα να φύγουμε αμέσως. Καβαλάμε το σαράβαλο Bajaj και συνεχίζουμε "τέρμα γκάζι", προξενώντας αλγεινή φρενίτιδα πανικού σε πεζούς και οδηγούς ...
Μπαίνουμε στην πλατεία. Η επιγραφή Government of India, Μinistry of Tourism κλπ κλπ φαντάζει εν κραταιά φωτοστασία. Ο Μαχές με κατεβάζει έξω από τα γραφεία.
Ένας νεαρός βγαίνει να με καλωσορίσει και με οδηγεί σ' ένα διάδρομο. Τα σεπαρέ είναι γεμάτα με δυτικούς τουρίστες. Ένας απροσδιορίστου ηλικίας τουρμπανοφόρος γέροντας, που σίγουρα θα' χε δει τις πρεμιέρες της Nargis και της Madhubala, με οδηγεί σ' ένα άδειο γραφείο και μου λέει να περιμένω.
Σε 2-3 λεπτά έρχεται ένας χαμογελαστός νεαρός και κάθεται στο γραφείο με πολλά σερμπέτια και κολακία φρικασέ.
Να μη σΕ κουράζω φίλτατε αναγνώστα, αλλά μέσα σε 5 λεπτά αντιλήφθηκα την κανιβαλίζουσα διάθεση του συνομιλητή μου, να ελαφρύνει την πιστωτική μου κάρτα κατά μερικές εκατοντάδες ευρώ, ακούγοντας πολυβοληδόν τα γυαλισμένα επιχειρήματα, ώστε να "κλείσω" εκείνη τη στιγμή, τα καταλύματα που μου πρότεινε για έναν ολόκληρο μήνα...
Τα τελευταία 40 χρόνια, έχοντας μασήσει πολλά στρέμματα γκαζόν παραπλανητικής παπαρολογίας, είναι δύσκολο να καταπιώ τις γλυκές αυταπάτες που ταϊζουν παρόμοιοι κράχτες και μικροαπατεώνες, που ευδοκιμούν και φύονται σε τουριστικές πιάτσες ...περισσότερο κι από τα κάσιους της Καρνατάκα.

 

[Basile Metallinos]

"Θα το σκεφτώ" του λέω και πάω να φύγω.
"Μη χάσεις τις τιμές που σου δίνω!" επιμένει ανατροφοδοτώντας με ματαιόσπουδα και επαναφορτιζόμενα επιχειρήματα το fame story των πολυβιταμινούχων προσφορών.
Σηκώνομαι να φύγω βλέποντας τον Ινδό, απογοητευμένο να πέφτει σε βαθιά περισυλλογή. Περνώντας έξω από τα άλλα γραφεία, παίρνει το μάτι μου κάτι ζευγάρια θεϊκά παραμυθιασμένων Αμερικανών, να δίνουν τις πιστωτικές τους κάρτες, χαμογελαστοί σε κατάσταση μακαρίου αγνοίας...
Έξω από την είσοδο μια παρέα ενθουσιασμένων Ιαπώνων με φωτογραφικές μαγκούρες, στέλνουν τα ψηφιακά τους είδωλα αγκαζέ με του πορτιέρη, στο διαδικτυακό υπερπέραν.
Παίρνω την Chelmsford road για να πάω στο ξενοδοχείο μου στο Paharganj. Έχει σκοτεινιάσει και ο δρόμος είναι άδειος. Περπατάω προβληματισμένος. Δεν είναι δυνατόν οι οικόσιτοι τεμπελχανάδες των Ινδικών κρατικών υπηρεσιών, να είναι τόσο πρόθυμοι στην εξυπηρέτηση, πλάθοντας κουλουράκια ταξιδιωτικών προσφορών ...που για να τα χάψεις θα πρέπει να 'χεις μυαλό αμνοεριφίου ...μαγειρεμένου.
Όμως η φωτεινή επιγραφή στο κεντρικότερο σημείο του Δελχί έγραφε: Υπουργείο Τουρισμού κλπ κλπ.
Μπαίνω στο δωμάτιό μου. Ανοίγω τον Lonely Planet. Βρίσκω την διεύθυνση του Γραφείου Τουρισμού, ανοίγω και τον χάρτη...
ΔΕΝ είναι αυτό που πήγα!!! Βρίσκεται στο δεύτερο τετράγωνο μετά την Connaught place. Είναι απάτη... Είναι δυνατόν?

 

[Basile Metallinos]

Την επομένη το πρωί φεύγω με τη μοτοσυκλέτα μου για το Punjab. Όμως έχω σκάσει να ξαναδώ το γραφείο που με πήγε ο Μαχές το προηγούμενο βράδυ. Είμαι απ' έξω. Είναι κλειστό. Η φωτεινή επιγραφή? Εκτός από το "Tourist Information" τα "Goverment of India" και λοιπά νόστιμα και πενιχρά είναι σχηματισμένα από μικροσκοπικά led λαμπάκια που προφανώς ανάβουν μόλις οδηγείται εκεί το θύμα...
Ένας κουρελής τουρμπανοφόρος με πλησιάζει, λέγοντάς μου ότι το αφεντικό είναι ξάδελφός του και με ρωτάει άμα θέλω να του πάρει τηλέφωνο τώρα για ν' ανοίξει ...το Υπουργείο. Δίπλα μου σταματάει ένα autorickshaw κι ο οδηγός μου προτείνει να με πάει δωρεάν στο πρακτορείο ενός φίλου του με τις καλύτερες τιμές στην Ινδία...
Ανεπαισθήτως περνάει απ' το μυαλό μου, πως σε παρόμοιο πρακτορείο έκλεισα δωμάτιο για ξενοδοχείο στο προηγούμενό μου ταξίδι στο Bangalore και βρήκα μια διώροφη βρωμερή παράγκα με την όψη της φωτογραφίας που είχα δεί ...σε σκηνικό από κόντρα πλακέ!
Πατάω τη μίζα, βάζω ταχύτητα και μπερδεύομαι ανάμεσα σε εκατοντάδες μοτοσυκλέτες κι αυτοκίνητα που κορνάρουν δαιμονισμένα, φέρνοντας στο μυαλό μου το επίσημο τουριστικό σλόγκαν ..."Incredible India"!
ΥΓ. Οι ιστορίες είναι αληθινές. Για τους άπιστους https://www.tripadvisor.com/ShowTopic-g304551-i3482-k493409…