popotus
Member
- Μηνύματα
- 95
- Likes
- 799
- Επόμενο Ταξίδι
- Νότιος Αφρική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Στην έρημο του Wadi Rum ( 4η ημέρα)
Ξημερώνει το τελευταίο μας πρωινό στην Πέτρα με όχι και τους καλύτερους οιωνούς για τον γράφοντα!! Έντονη ναυτία χωρίς λοιπά συμπτώματα πιθανής γαστρεντερίτιδας που τρομάζει περισσότερο για τη προγραμματισμένη μας μεταφορά προς στην έρημο και το επικείμενο οδικό ταξίδι!! Εξοπλισμένοι με ένα καλό φαρμακείο, καθότι του υγειονομικού κλάδου, και με γρήγορες αυτοδιαγνώσεις προσπαθούμε να μην χάσουμε χρόνο αν και παρά τα αρκέτα ταξίδια μου στο εξωτερικό(αλλά και μόλις το 2ο εκτός Ευρώπης ) πρώτη φόρα μου συνέβη να νοιώθω έτσι εκτός Ελλάδος!! Η πιθανότητα να με πείραξε το χθεσινό εστιατόριο την αποκλείουμε σιγά σιγά λόγω ότι το έτερο ήμισυ δεν είχε το παραμικρό και με μισή καρδιά και κουράγιο υπό αγωγή παίρνω το τιμόνι για το δρόμο της ερήμου!
Φυσικά δεν τα κατάφερα να βγάλω όλη τη διαδρομή και αρκέτα εξαντλημένος παραδίδω τον έλεγχο του αυτοκινήτου στη μέση της έρημου!Παρά τις επιφυλάξεις της μας οδήγησε με ασφάλεια στο χώρο έξω από το Wadi Rum που μας πέριμενε ο φίλος μας από το Martian Camp ίσως και το καλύτερο κατάλυμα σε αυτό το ταξίδι μας!
Μην έχοντας ούτε το κουράγιο να βγώ από το αμάξι και τον οδηγό μας να μας προτείνει την βόλτα με το τζιπ στην έρημο κατά τη δύση του ηλίου έβλεπα την σκηνή από το camp σαν μάννα και τελίκα αποζημιώθηκα γιατί και κρεβάτια κανονικά είχε μέσα και οι κουβέρτες και τα χαλιά στρωμένα έδιναν την εικόνα από σπίτι σε ελληνικό χωριό!Φυσικά την έπεσα κατευθείαν για ύπνο αλλά η γλυκιά φωνή της σειρήνας μου με καλούσε να μην χάσω την βόλτα με το τζίπ γιατί δεν θα μου ξανατύχαινε! Τι να κάνω ο έρμος τραβάτε με και ας κλαίω και εγώ σέρνω το κουφάρι μου παραβίαζω και όρκους και όλα και ανεβαίνω όχι μόνο στο τζίπ αλλά κάθομαι και στο τιμόνι του κατόπιν παρότρυνσης του οδηγού που δεν είχε καταλάβει τι περνούσα.


Η παρέα μας, ένα αλλό συμπαθητικό ζευγάρι από τη Γερμανία με το οποιό μοιραστήκαμε τα 35 ευρώ της βόλτας, που άξιζε την αποστολή αυτοκτονίας εκ μέρους μου, αναρωτιόταν τι μας δίνουν στην Ελλάδα και αναρρώνουμε τόσο γρήγορα αφού με είχαν δει να μπαίνω, σαν να έχω διασχίσει τον Ατλαντικό ωκεανό μήνα Οκτώβριο, μεσά στο Camp και σε λίγες ώρες να χορευούμε στην έρημο!! Φυσικά και μετά το τζίπ το κουφάρι μου επέστρεψε χειρότερο από πρίν και μοναχά το τσάι (αχ αυτό το τσάι καλύτερο από κάθε φαρμακευτική αγωγή) με ξανασήκωσε από το κρεβάτι της σκηνής (άντε και λίγο η προτροπή της σειρήνας μου) πρός το "σαλόνι" του Camp για το δείπνο και την κοινωνικοποιήση με τους υπόλοιπους ενοίκους, άλλες 2 Γερμανίδες και ένας Ολλανδός πατέρας με τη κόρη του!!
Να προσθέσω ότι το δέιπνο παρότι δεν το άγγιξα φαινόταν γευστικότατο και άκουσα από όλους πολύ καλές κριτικές και ο τρόπος ψησίματος μέσα στο χώμα ήταν πανέξυπνος και πρακτικότατος ειδικά σε αυτά τα μέρη! Όσο για το Camp το συστήνω ανεπιφύλακτα δίοτι δεν είχε τόσο κόσμο, τα παιδιά που το είχαν απλά και πολύ συμπαθητικά και ειδικά με το προβλημά μου να βοηθήσουν όσο μπορούσαν και οι σκηνές μας σαν δώματια απο ζεστό ξενώνα!! Δέκα με τόνο!!
Πριν κλείσω αυτή την περίεργη ημέρα για μένα να προσθέσω ότι να κοιμάσαι μέσα στη μέση της ερήμου με τον αέρα να λυσσομανά από έξω είναι μοναδική όπως επίσης και μια προηγούμενη κοντινή βόλτα κάτω από τον ξάστερο ουρανό και την απόλυτη ησυχια στο κέντρο του πουθενά!!

Ξημερώνει το τελευταίο μας πρωινό στην Πέτρα με όχι και τους καλύτερους οιωνούς για τον γράφοντα!! Έντονη ναυτία χωρίς λοιπά συμπτώματα πιθανής γαστρεντερίτιδας που τρομάζει περισσότερο για τη προγραμματισμένη μας μεταφορά προς στην έρημο και το επικείμενο οδικό ταξίδι!! Εξοπλισμένοι με ένα καλό φαρμακείο, καθότι του υγειονομικού κλάδου, και με γρήγορες αυτοδιαγνώσεις προσπαθούμε να μην χάσουμε χρόνο αν και παρά τα αρκέτα ταξίδια μου στο εξωτερικό(αλλά και μόλις το 2ο εκτός Ευρώπης ) πρώτη φόρα μου συνέβη να νοιώθω έτσι εκτός Ελλάδος!! Η πιθανότητα να με πείραξε το χθεσινό εστιατόριο την αποκλείουμε σιγά σιγά λόγω ότι το έτερο ήμισυ δεν είχε το παραμικρό και με μισή καρδιά και κουράγιο υπό αγωγή παίρνω το τιμόνι για το δρόμο της ερήμου!
Φυσικά δεν τα κατάφερα να βγάλω όλη τη διαδρομή και αρκέτα εξαντλημένος παραδίδω τον έλεγχο του αυτοκινήτου στη μέση της έρημου!Παρά τις επιφυλάξεις της μας οδήγησε με ασφάλεια στο χώρο έξω από το Wadi Rum που μας πέριμενε ο φίλος μας από το Martian Camp ίσως και το καλύτερο κατάλυμα σε αυτό το ταξίδι μας!
Μην έχοντας ούτε το κουράγιο να βγώ από το αμάξι και τον οδηγό μας να μας προτείνει την βόλτα με το τζιπ στην έρημο κατά τη δύση του ηλίου έβλεπα την σκηνή από το camp σαν μάννα και τελίκα αποζημιώθηκα γιατί και κρεβάτια κανονικά είχε μέσα και οι κουβέρτες και τα χαλιά στρωμένα έδιναν την εικόνα από σπίτι σε ελληνικό χωριό!Φυσικά την έπεσα κατευθείαν για ύπνο αλλά η γλυκιά φωνή της σειρήνας μου με καλούσε να μην χάσω την βόλτα με το τζίπ γιατί δεν θα μου ξανατύχαινε! Τι να κάνω ο έρμος τραβάτε με και ας κλαίω και εγώ σέρνω το κουφάρι μου παραβίαζω και όρκους και όλα και ανεβαίνω όχι μόνο στο τζίπ αλλά κάθομαι και στο τιμόνι του κατόπιν παρότρυνσης του οδηγού που δεν είχε καταλάβει τι περνούσα.


Η παρέα μας, ένα αλλό συμπαθητικό ζευγάρι από τη Γερμανία με το οποιό μοιραστήκαμε τα 35 ευρώ της βόλτας, που άξιζε την αποστολή αυτοκτονίας εκ μέρους μου, αναρωτιόταν τι μας δίνουν στην Ελλάδα και αναρρώνουμε τόσο γρήγορα αφού με είχαν δει να μπαίνω, σαν να έχω διασχίσει τον Ατλαντικό ωκεανό μήνα Οκτώβριο, μεσά στο Camp και σε λίγες ώρες να χορευούμε στην έρημο!! Φυσικά και μετά το τζίπ το κουφάρι μου επέστρεψε χειρότερο από πρίν και μοναχά το τσάι (αχ αυτό το τσάι καλύτερο από κάθε φαρμακευτική αγωγή) με ξανασήκωσε από το κρεβάτι της σκηνής (άντε και λίγο η προτροπή της σειρήνας μου) πρός το "σαλόνι" του Camp για το δείπνο και την κοινωνικοποιήση με τους υπόλοιπους ενοίκους, άλλες 2 Γερμανίδες και ένας Ολλανδός πατέρας με τη κόρη του!!
Να προσθέσω ότι το δέιπνο παρότι δεν το άγγιξα φαινόταν γευστικότατο και άκουσα από όλους πολύ καλές κριτικές και ο τρόπος ψησίματος μέσα στο χώμα ήταν πανέξυπνος και πρακτικότατος ειδικά σε αυτά τα μέρη! Όσο για το Camp το συστήνω ανεπιφύλακτα δίοτι δεν είχε τόσο κόσμο, τα παιδιά που το είχαν απλά και πολύ συμπαθητικά και ειδικά με το προβλημά μου να βοηθήσουν όσο μπορούσαν και οι σκηνές μας σαν δώματια απο ζεστό ξενώνα!! Δέκα με τόνο!!
Πριν κλείσω αυτή την περίεργη ημέρα για μένα να προσθέσω ότι να κοιμάσαι μέσα στη μέση της ερήμου με τον αέρα να λυσσομανά από έξω είναι μοναδική όπως επίσης και μια προηγούμενη κοντινή βόλτα κάτω από τον ξάστερο ουρανό και την απόλυτη ησυχια στο κέντρο του πουθενά!!








