tsiamaloug
Member
- Μηνύματα
- 34
- Likes
- 37
- Επόμενο Ταξίδι
- όσα ταξίδια με το νου...
- Ταξίδι-Όνειρο
- νησιά Πάσχα
• Επιβεβαιώνω ότι Τετάρτη 8 00 μμ είχε την εκπληκτική παράσταση με τους δερβίσηδες στο Μαυσωλείο Al –Ghouri Wikala. Η παράσταση είναι δωρεάν, απαγορεύεται η κάμερα μόνο η φωτογραφίες αλλά σας ευγνωμονώ που με στείλατε και εκεί. Είναι κάτι που αξίζει να δει κανεις…
• Πυραμίδες… λίγο πριν φτάσουμε με το ταξί ξαφνικά βλέπω από το παράθυρο ένα πόδι να κρέμεται!!!... ένας απίστευτος τυπάκος είχε σκαρφαλώσει στο καπό του ταξί χωρις να τον πάρουμε χαμπάρι και τον πηγαίναμε τζάμπα παρακάτω… (είναι απίστευτοι…) λίγο πριν τις πυραμίδες μας την έπεσαν οι γνωστοί άγνωστοι “camel! Good camelll!” και τέτοιοι… όλοι στον αγώνα για ένα μεροκάματο.. σκέτοι δικηγόροι… με την επιχειρηματολογία τους και με τα όλα τους… τους αποφύγαμε απλά λέγοντας ότι κάποιοι μας περιμένουν στις πυραμίδες… για άλλη μια φορά ο οδηγός ταξί μας είπε: “Very Good!” και μας γέλασε με νόημα.
• Στις Πυραμίδες όσα κι αν έχεις διαβάσει, όσο προετοιμασμένος κι αν είσαι, σου έρχεται να βάλεις τα κλάματα μόλις τις αντικρίσεις. Ακόμα νιώθω το δέος της στιγμής… βγάλαμε εισιτήρια για να μπούμε μέσα στην μεγάλη, του Χέοπα και πήραμε τον ανηφορικό δρόμο… ο κυριούλης “ my friend… moment… my friend…” μας έπρηξε.. δε θέλουμε κάμελ αυτή τη στιγμή ρε φίλε… ασε μας να συγκινηθούμε όπως θέλουμε… πάλι το «αγόρι» μου έσωσε την κατάσταση… « θέλω να μείνω μόνος με τη γυναίκα μου, φίλε…» του είπε και με άρπαξε αγκαλιά… δεν ξέρω αν συγκινήθηκε από το ρομάντζο μας ή από το άγριο βλέμμα του «αγοριού» μου, αλλά κάπως μέριασε… ανεβαίνοντας βέβαια τη σκαλίτσα προς την πόρτα εισόδου της πυραμίδας του χέοπα σα να τον πήρε το μάτι μου να μας ψάχνει με το βλέμμα του και να μας χαιρετάει σα να μας έλεγε…<<<θα επανέλθω»
• Το πολύ απίστευτό το ζήσαμε μέσα στην Πυραμίδα του Χέοπα… άντε να μην ξανααναφέρω τον κλειστοφοβικό διάδρομο που μόνο σκυφτός μπορείς να διασχίσεις (αυτό είναι μια εμπειρία από μόνο του) ούτε την υγρασία που πότιζε την ατμόσφαιρα (και μου θύμιζε το παλιό μου σπίτι στο νησί…) όλα στο μυαλό μας είναι. Αξίζει να τη ζήσεις την εμπειρία. Το απίστευτο που ζήσαμε εμείς έιναι ότι όσο πιο ψηλά πλησιάζαμε στη σκοτεινή και αποπνιχτική νεκρική αίθουσα, τόσο πιο δυνατά ακουγόταν μια περίεργη μουσική, σα νεκρική άρια με ουρλιαχτά, βογκητά και ανατριχιαστικά μουγκρητά… «πλάκα μου κάνεις…» έλεγα από μέσα μου. Και ήμασταν οι δυο μας. Ψυχή άλλη στο διάδρομο… έχει γούστο να είναι καμια μούμια που ζωντάνεψε όπως στις ταινίες… μόλις περάσαμε τον σκυφτό διάδρομο και ανεβήκαμε όρθιοι πια ολες τις σκάλες, οι φωνές πια είχαν γίνει πολύ δυνατές. Αλλά από πού? Ήταν ένα μικρό περασμα που σε οδηγούσε πάλι σκυφτό στην αίθουσα που βρίσκονταν η σαρκοφάγος. «τους άτιμους τους Αιγυπτιούς που έχουν βάλει ανατριχιαστική τρομαχτική μουσική», έλεγα από μέσα μου. Πρώτο προχώρησε το «αγόρι» μου. Και από το φόβο μου μη μείνω πίσω στο σκοτάδι, ακολουθησα εγώ. Η αιθουσα της σαρκοφάγου ήταν μεγάλη, οι φωνές πλέον ήταν εκκοφαντικές, τα ουρλιαχτά και οι άριες έκαναν την καρδιά μου να κτυπούν δυνατά, ώσπου… τι να δω… 5 άνθρωποι ήταν μέσα στη σαρκοφάγο, όρθιοι και τραγουδούσαν!!!! «Θα τρελαθώ!!!» είπα… και μέσα στο σκοτάδι και στο καρδιοχτύπι μια μικρή γαλλιδούλα έσπευσε να μας ενημερώσει ότι «μη φοβάστε. Είμαστε μια τοπική χορωδία του Toulouse- Lautrec», ξέρω δεν το είπε έτσι το χωριό της αλλά εγω στον πανικό μου έτσι το άκουσα… «είχαμε τάμα να πούμε την τάδε άρια του τάδε συνθέτη ντυμένοι ως μούμιες μέσα στην σαρκοφάγο… ήταν ένα όνειρο ζωής, γιαυτό λίγη ησυχία μέχρι να τελειώσουν και πριν μας πάρουν χαμπάρι οι φύλακες…» το ντυμένοι σαν μουμιες νομίζω δεν το είπε, εγώ το πρόσθεσα… ούτε και τα υπόλοιπα είμαι σίγουρη ότι τα είπε έτσι ακριβώς. Πάντως το ζουμί αυτό ήταν… κι έτσι ζήσαμε μια μοναδική εμπειρία… από όλες τις απόψεις… Μόνο το φως του ήλιου έχει τη δύναμη να φέρνει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις εκεί που το σκοτάδι τα έχει γιγαντώσει και έτσι μόνο όταν βγήκαμε έξω από το βασιλικό τάφο του χέοπα, στο άπλετο αιγυπτιακό φως πήγε η καρδιά μου στη θέση της και κατάλαβα ότι τι ήταν; Ένα καλλίφωνο παρεάκι που ήθελε απλά να εκπληρώσει ένα τάμα… να πει ένα τραγουδάκι στον Μέγα βασιλιά… σιγά το πράγμα…
• Ο «Χελλόου ΜΑΙ Φριεντ» ήταν εκεί… και μας καταφερε… εγώ που το παιζα σκληρή με τα παζάρια σε όλη την Αίγυπτο υπέκυψα.. 80 λίρες 1 άλογο, μια Καμήλα, τη μεγάλη διαδρομή έως το λόφο απέναντι με πανοραμική θέα στις 3 πυραμίδες και τέλος Σφίγγα… Μαγεία… Αυτό λέω μόνο… τα υπόλοιπα λόγια απλά είναι λόγα…
• Πυραμίδες… λίγο πριν φτάσουμε με το ταξί ξαφνικά βλέπω από το παράθυρο ένα πόδι να κρέμεται!!!... ένας απίστευτος τυπάκος είχε σκαρφαλώσει στο καπό του ταξί χωρις να τον πάρουμε χαμπάρι και τον πηγαίναμε τζάμπα παρακάτω… (είναι απίστευτοι…) λίγο πριν τις πυραμίδες μας την έπεσαν οι γνωστοί άγνωστοι “camel! Good camelll!” και τέτοιοι… όλοι στον αγώνα για ένα μεροκάματο.. σκέτοι δικηγόροι… με την επιχειρηματολογία τους και με τα όλα τους… τους αποφύγαμε απλά λέγοντας ότι κάποιοι μας περιμένουν στις πυραμίδες… για άλλη μια φορά ο οδηγός ταξί μας είπε: “Very Good!” και μας γέλασε με νόημα.
• Στις Πυραμίδες όσα κι αν έχεις διαβάσει, όσο προετοιμασμένος κι αν είσαι, σου έρχεται να βάλεις τα κλάματα μόλις τις αντικρίσεις. Ακόμα νιώθω το δέος της στιγμής… βγάλαμε εισιτήρια για να μπούμε μέσα στην μεγάλη, του Χέοπα και πήραμε τον ανηφορικό δρόμο… ο κυριούλης “ my friend… moment… my friend…” μας έπρηξε.. δε θέλουμε κάμελ αυτή τη στιγμή ρε φίλε… ασε μας να συγκινηθούμε όπως θέλουμε… πάλι το «αγόρι» μου έσωσε την κατάσταση… « θέλω να μείνω μόνος με τη γυναίκα μου, φίλε…» του είπε και με άρπαξε αγκαλιά… δεν ξέρω αν συγκινήθηκε από το ρομάντζο μας ή από το άγριο βλέμμα του «αγοριού» μου, αλλά κάπως μέριασε… ανεβαίνοντας βέβαια τη σκαλίτσα προς την πόρτα εισόδου της πυραμίδας του χέοπα σα να τον πήρε το μάτι μου να μας ψάχνει με το βλέμμα του και να μας χαιρετάει σα να μας έλεγε…<<<θα επανέλθω»
• Το πολύ απίστευτό το ζήσαμε μέσα στην Πυραμίδα του Χέοπα… άντε να μην ξανααναφέρω τον κλειστοφοβικό διάδρομο που μόνο σκυφτός μπορείς να διασχίσεις (αυτό είναι μια εμπειρία από μόνο του) ούτε την υγρασία που πότιζε την ατμόσφαιρα (και μου θύμιζε το παλιό μου σπίτι στο νησί…) όλα στο μυαλό μας είναι. Αξίζει να τη ζήσεις την εμπειρία. Το απίστευτο που ζήσαμε εμείς έιναι ότι όσο πιο ψηλά πλησιάζαμε στη σκοτεινή και αποπνιχτική νεκρική αίθουσα, τόσο πιο δυνατά ακουγόταν μια περίεργη μουσική, σα νεκρική άρια με ουρλιαχτά, βογκητά και ανατριχιαστικά μουγκρητά… «πλάκα μου κάνεις…» έλεγα από μέσα μου. Και ήμασταν οι δυο μας. Ψυχή άλλη στο διάδρομο… έχει γούστο να είναι καμια μούμια που ζωντάνεψε όπως στις ταινίες… μόλις περάσαμε τον σκυφτό διάδρομο και ανεβήκαμε όρθιοι πια ολες τις σκάλες, οι φωνές πια είχαν γίνει πολύ δυνατές. Αλλά από πού? Ήταν ένα μικρό περασμα που σε οδηγούσε πάλι σκυφτό στην αίθουσα που βρίσκονταν η σαρκοφάγος. «τους άτιμους τους Αιγυπτιούς που έχουν βάλει ανατριχιαστική τρομαχτική μουσική», έλεγα από μέσα μου. Πρώτο προχώρησε το «αγόρι» μου. Και από το φόβο μου μη μείνω πίσω στο σκοτάδι, ακολουθησα εγώ. Η αιθουσα της σαρκοφάγου ήταν μεγάλη, οι φωνές πλέον ήταν εκκοφαντικές, τα ουρλιαχτά και οι άριες έκαναν την καρδιά μου να κτυπούν δυνατά, ώσπου… τι να δω… 5 άνθρωποι ήταν μέσα στη σαρκοφάγο, όρθιοι και τραγουδούσαν!!!! «Θα τρελαθώ!!!» είπα… και μέσα στο σκοτάδι και στο καρδιοχτύπι μια μικρή γαλλιδούλα έσπευσε να μας ενημερώσει ότι «μη φοβάστε. Είμαστε μια τοπική χορωδία του Toulouse- Lautrec», ξέρω δεν το είπε έτσι το χωριό της αλλά εγω στον πανικό μου έτσι το άκουσα… «είχαμε τάμα να πούμε την τάδε άρια του τάδε συνθέτη ντυμένοι ως μούμιες μέσα στην σαρκοφάγο… ήταν ένα όνειρο ζωής, γιαυτό λίγη ησυχία μέχρι να τελειώσουν και πριν μας πάρουν χαμπάρι οι φύλακες…» το ντυμένοι σαν μουμιες νομίζω δεν το είπε, εγώ το πρόσθεσα… ούτε και τα υπόλοιπα είμαι σίγουρη ότι τα είπε έτσι ακριβώς. Πάντως το ζουμί αυτό ήταν… κι έτσι ζήσαμε μια μοναδική εμπειρία… από όλες τις απόψεις… Μόνο το φως του ήλιου έχει τη δύναμη να φέρνει τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις εκεί που το σκοτάδι τα έχει γιγαντώσει και έτσι μόνο όταν βγήκαμε έξω από το βασιλικό τάφο του χέοπα, στο άπλετο αιγυπτιακό φως πήγε η καρδιά μου στη θέση της και κατάλαβα ότι τι ήταν; Ένα καλλίφωνο παρεάκι που ήθελε απλά να εκπληρώσει ένα τάμα… να πει ένα τραγουδάκι στον Μέγα βασιλιά… σιγά το πράγμα…
• Ο «Χελλόου ΜΑΙ Φριεντ» ήταν εκεί… και μας καταφερε… εγώ που το παιζα σκληρή με τα παζάρια σε όλη την Αίγυπτο υπέκυψα.. 80 λίρες 1 άλογο, μια Καμήλα, τη μεγάλη διαδρομή έως το λόφο απέναντι με πανοραμική θέα στις 3 πυραμίδες και τέλος Σφίγγα… Μαγεία… Αυτό λέω μόνο… τα υπόλοιπα λόγια απλά είναι λόγα…
Ωραιο ταξιδι χιουμουριστικη περιγραφη!!!!!!!!
