Η πτήση μας για την Ινδία πέρασε ακόμη μια φορά μέσω της Κουάλα Λουμπούρ. Φτάνοντας στο σχετικά καινούριο αεροδρόμιο Ίντιρα Γκάντι του Νέου Δελχί εντυπωσιαστήκαμε από την τεράστια μοκέτα που διέτρεχε όλο το αεροδρόμιο, και έχοντας τις φοβίες μας σχετικά με την καθαριότητα της Ινδίας αναρωτηθήκαμε πως καταφέρνουν να καθαρίσουν μια τόσο μεγάλη επιφάνεια. Παρόλα αυτά τα πάντα φαίνονταν πεντακάθαρα και εξαιρετικά φροντισμένα. Οι άνθρωποι αμέσως ξεχωρίζουν σε σχέση με άλλες περιοχές του κόσμου. Οι Ινδοί είναι κατά 70% Ινδουιστές κατά 25% μουσουλμάνοι, κατά 5 % Σιχιστές και λοιπές θρησκείες το υπόλοιπο. Οι Ινδουιστές έχουν συνήθως στο μέτωπο την διακόσμηση της κόκκινης βούλας, ενώ οι μουσουλμάνες γυναίκες καλύπτουν περισσότερο το κεφάλι τους από της Ινδουίστριες και οι άντρες που είναι Σιχιστές έχουν ένα τουρμπάνι, τυλιγμένο γύρω από τα μαλλιά τους τα οποία απαγορεύεται να κόψουν, όπως και το μούσι τους το οποίο είναι πάντοτε πλούσιο.
Στο αεροδρόμιο μας περίμεναν οι αντιπρόσωποι από το πρακτορείο Le Passage to India Tours and Travels που συνεργάζεται με το VersusTravel για να μας παραλάβουν . Όπως αποδείχτηκε αργότερα είναι από τα μεγάλα πρακτορεία στην Ινδία και από τα καλύτερα. Οι ξεναγοί σε κάθε στιγμή μας είχαν υπό την προστασία τους. Η εξυπηρέτηση πριγκηπική, μιας και το serviceήταν πραγματικά μοναδικό έως και υπερβολικό, με την εμμονή να μας ανοίγουν την πόρτα συνέχεια. Το αυτοκίνητό μας ήταν σχετικά καινούριο, και στο κέντρο του πίνακα οργάνων δέσποζε ένα μικρόα αγαλματάκι του θεού ελέφαντα (Ganesha) για να φέρει καλή τύχη. Το πρόγραμμα περιλάμβανε μια μίνι ξενάγηση στο Νέο Δελχί, έως ότου να έρθει η ώρα για την αναχώρησή μας προς την πόλη της Άγκρα. Η πρώτη εικόνα από το Νέο Δελχί είναι εντυπωσιακή. Μεγάλα κτίρια, αρχοντικά, πολύ πράσινο, και ξαφνικά παράγκες χαλάσματα και άστεγοι. Είναι μια πόλη που από περιοχή σε περιοχή έχει τεράστιες αντιθέσεις. Κάποιες συνοικίες είναι αναπτυγμένες στα δυτικά πρότυπα, ενώ κάποιες άλλες είναι χαλάσματα όπως στην ταινία «slumdogmillionaire» (η περιοχή εκεί βέβαια ήταν στο Μουμπάι).Το κέντρο του Δελχί είναι σαν να περνάς τα σύνορα σε μια άλλη χώρα σε σχέση με την υπόλοιπη Ινδία. Τεράστιες λεωφόροι που θύμισαν τη Σαν Ελιζέ στο Παρίσι, επιβλητικά κτίρια σε δυτικό αρχιτεκτονικό ρυθμό, και τεράστιες εκτάσεις με πάρκα και επιβλητικότατες οικίες επισήμων θύμιζαν το Λονδίνο ή κάποια άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Όπως μάθαμε οι Άγγλο, με τα τόσα χρόνια κατοχής τους, άφησαν το σημάδι τους στην αρχιτεκτονική αλλά και στο νομικό σύστημα της χώρας, στην διοικητική οργάνωση. Αν κάποιος περιηγηθεί μόνο στο κέντρο του Δελχί, θα νομίζει ότι η πόλη είναι πεντακάθαρη, επιβλητική, πλούσια και χωρίς ίχνος ψεγαδιού. Όπως μας είπαν και οι ντόπιοι, πολλοί από τους πολιτικούς τους έχουν αυτήν ακριβώς την εντύπωση. Στα περίχωρα όμως, στο φανάρι, μια ζητιάνα μας χτύπησε το παράθυρο ζητώντας επιτακτικά ελεημοσύνη ξαναφέρνοντάς μας στην πραγματικότητα. Kάτω από τις γέφυρες οι φτωχοί της κατώτερης κάστας είχαν δημιουργήσει τα προσωρινά τους καταλύματα ζώντας κυριολεκτικά στο δρόμο. Η κίνηση στο Νέο Δελχί ήταν υπαρκτή, όμως δεν ήταν τόση όση περιμέναμε. Οι μεγάλες λεωφόροι συνέβαλαν σε αυτό όπως και η καλή ρυμοτομία του κέντρου. Στο δρόμο είδαμε για πρώτη φορά τα πρασινοκίτρινα τρίκυκλα ταξί που λέγονται τουκ τουκ και τα οποία είναι απίθανο πόσους πολλούς επιβάτες μπορούν να χωρέσουν παρά το μικρό τους μέγεθος. Η ταμπέλα πίσω τους “pleaseHorn” μας έδωσε μια ιδέα γιατί γινόταν αυτός ο πανζουρλισμός από κορναρίσματα γύρω μας . Για πρώτη φορά είδαμε και τα rickshawτα τρίκυκλα ταξί - ποδήλατα με θέσεις επιβατών από πίσω όπου την κινητήρια δύναμη την δίνει ο ταλαίπωρος οδηγός, ο οποίος αγκομαχά σe ουκ ολίγες περιπτώσεις εύσωμων επιβατών, ή τεραστίων λοιπών φορτίων.
Τα περισσότερα αξιοθέατα στον Νέο Δελχί, είναι μωαμεθανικού ρυθμού και προέλευσης. Ρωτώντας μάθαμε πως στην ιστορία της Ινδίας στην αρχή υπήρχαν οι μαχαραγιάδες (maharaja = μεγάλοι βασιλιάδες) οι οποίοι κυβερνούσαν τις κατά τόπους περιοχές, μέχρι που οι Μογκούλοι μωαμεθανοί κατέλαβαν όλη την Ινδία και επηρέασαν την αρχιτεκτονική και τα μνημεία. Οι Μογκούλοι ήταν μια μίξη απογόνων του Τζέκινγκ Χαν, αλλά και μωαμεθανών πριγκίπων οι οποίοι απέκτησαν τόσο μεγάλη δύναμη που σήμερα η λέξη χρησιμοποιείται για να περιγράψει σε κάποιον την κατοχή τεράστιας δύναμης και πλούτου.
Ο πρώτος μας ξεναγός ένας εύσωμος Ινδουιστής από την τάξη (κάστα) των προνομιούχων ιερέων όπως δεν παρέλειψε να μας τονίσει, ίδρωνε και κατά-ίδρωνε από την εξαιρετικά μεγάλη υγρασία και την σχετική ζέστη, όμως ήταν πολύ ευγενικός και παθιασμένος με την δουλειά του.
Το πρώτο αξιοθέατο που επισκεφτήκαμε ήταν ο πρόγονος του Τάζ Μαχάλ που είχε χτιστεί με πολύ παρόμοιο τρόπο με το ξακουστό μνημείο, όμως είχε κόκκινη πέτρα αντί του κατάλευκου μαρμάρου που έχει το Τάζ. Το κτίσμα του μαυσωλείου του Humayunείναι φτιαγμένο την μουσουλμανική περίοδο κατοχής των Μογκούλων. Το μαυσωλείο έχει τεράστιο μέγεθος λιτή αρχιτεκτονική και συνδυασμό λευκής και κόκκινης πέτρας. Οι αραβικές αψίδες και το σχέδιο ήταν τόσο επιβλητικά, που αξίζει να αναφερθεί, πως αν είχε και αυτό το μάρμαρο του Τάζ ίσως να το συναγωνιζόταν. Το εσωτερικό ήταν λιγότερο επιβλητικό από το εξωτερικό, με τους τάφους των βασιλιάδων σε ένα λιτό μαρμάρινο πλαίσιο το οποίο όπως μας εξήγησαν είναι κενό από μέσα, και ο πραγματικός τάφος βρίσκεται από κάτω του, σε κάποιο βάθος. Τα κουνούπια ήταν αρκετά στην περιοχή και επιστρατεύαμε το εξαιρετικά χρήσιμο αντικουνουπικό με Deetώστε να είμαστε σχετικά ασφαλείς.
Σχετικά γρήγορα τελείωσε η πρώτη ξενάγηση, και μετά από μια στάση για σουβενίρ που μας υποχρέωσαν να κάνουμε με την παρότρυνση φυσικά πως αν δεν θέλουμε δεν ψωνίζουμε, συνεχίσαμε το ταξίδι μας μέσω της νέας εθνικής οδού για την πόλη της Άγκρα.
Στο δρόμο θαυμάσαμε τον οργασμό δόμησης με νέα κτίρια κατοικιών και γραφείων στα περίχωρα του Δελχί, ενώ παραέξω το τοπίο άλλαζε και γινόταν αποκλειστικά αγροτικό, με ορυζώνες και λοιπές καλλιέργειες, μικρά χωριά, αλλά και αχυρένιες καλύβες ανάμεσα στα χωράφια για τις ανάγκες της αγροτικής ζωής. Στο δρόμο ξαφνικά συναντήσαμε μποτιλιάρισμα, αλλά ο θαρραλέος και κατά τα άλλα προσεχτικότατος οδηγός μας, δε δίστασε όπως και άλλοι οδηγοί γύρω του, να κάνουν επιτόπου αναστροφή μέσα σε κλειστό ρεύμα κυκλοφορίας και για μισό χιλιόμετρο να οδηγήσουν ανάποδα όπως στις ταινίες ως την παρακαμπτήριο διασταύρωση. Περιττό να σας πω μετά από αυτό αναρωτηθήκαμε αν είχε κάποιο νόημα στην Ινδία να βάζουμε ζώνη ασφαλείας!
Μετά από 4 ωρο περίπου ταξίδι φτάσαμε στην πόλη της Άγκρας. Εκεί νιώσαμε την διαφορά σε σχέση με το Δελχί. Οι μυρωδιές πολύ πιο έντονές, όπως και η κίνηση, αλλά και η οδήγηση του οδηγού μας, ο οποίος ελισσόταν σαν φίδι, ανάμεσα σε κάθε λογής αυτοκίνητο, ποδήλατο, πεζούς, αγελάδες, μαϊμούδες, μηχανάκια, τουτουκ, rickshaw, φορτηγά, πέτρες, σκυλιά, καμήλες, βόδια και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Οι κόρνες έκαναν υπερωρίες και εμείς απολαμβάναμε τον χαμό γύρω μας. Το ξενοδοχείο ITC Mughal ήταν ένα πραγματικό παλάτι με μάρμαρα γρανίτες και εξαιρετική διακόσμηση. Τα δωμάτια παρόλο που ήταν πολυτελέστατα δυστυχώς είχαν θέμα με την υγρασία και την μυρωδιά που αυτή προκαλεί. Το δείπνο μας όμως ήταν εξαιρετικό και απολαύσαμε πλήθος τοπικών φαγητών από το τεράστιο μπουφέ προτού κλείσουμε την 1η μας μέρα.
Ξεκούραστοι την επόμενη μέρα κατευθυνθήκαμε προς το Ταζ Μαχάλ. Εντύπωση μας έκανε το πλήθος του κόσμου που περίμενε για να επισκεφτεί το μνημείο, όπως και το γεγονός ότι οι περισσότεροι δεν ήταν ξένοι τουρίστες, αλλά Ινδοί από άλλες περιοχές της Ινδίας. Μάλιστα είχαν φροντίσει για ξεχωριστή ουρά για τους τουρίστες και ξεχωριστή για τους Ινδούς λόγω του πλήθους των . Η πύλη για την είσοδο στο Ταζ έχει παρόμοια όψη με το τάφο του Humayunόμως με το που ξεπροβάλει από την αψίδα η όψη του Τάζ Μαχάλ οι μασέλες στέκονται ανοιχτές. Η όψη του είναι παραμυθένια και δικαιολογημένα είναι το πιο πολυφωτογραφημένο μνημείο στο κόσμο. Το λευκό του μάρμαρο μαζί με τον όγκο του, την αρμονία των τρούλων με το κυρίως κτίριο, και τις αψίδες, του δίνουν μια ανυπέρβλητη ομορφιά και χάρη. Οι φωτογραφίες απλά το αδικούν. Οι 4 μιναρέδες γύρω του πλαισιώνουν το υπερθέαμα δίνοντας του ακόμα μεγαλύτερη διάσταση στο χώρο και τονίζουν το μεγαλείο του κτιρίου. Ο κεντρικός υδάτινος διάδρομος που σε κατευθύνει προς το μνημείο αντανακλώντας στην επιφάνειά του την όψη του κτιρίου κάνει το Ταζ Μαχάλ να έχει ακόμα μια διάσταση και να εκτείνεται προς τη γη καθρεφτιζόμενο στο νερό του. Η υγρασία ήταν επίσης εξαιρετικά μεγάλη και καλό είναι όσοι επισκεφτείτε το Ταζ να έχετε αρκετό νερό μαζί σας, όπως και μια 2η μπλούζα για να αλλάξετε μετά το τέλος της βόλτας σας. Το Ταζ μαχάλ είναι φτιαγμένο από λευκό μάρμαρο το οποίο αλλάζει αποχρώσεις ανάλογα με το αν έχει συννεφιά ή ήλιο και φυσικά ανάλογα με την ώρα της ημέρας, ενώ οι διακοσμήσεις του αντέχουν στον χρόνο γιατί δεν είναι ζωγραφισμένες αλλά είναι εγχάρακτοι ημιπολύτιμοι λίθοι που έχουν με εξαιρετική λεπτοδουλειά και επιμέλεια συνθέσει τον μωαμεθανικού χαρακτήρα διάκοσμο του κτιρίου.
Το Τάζ Μαχάλ πήρε το όνομά του από την Mumtaz Mahal την πιο αγαπημένη σύζυγο του βασιλιά Shah Jahan ο οποίος ξεκίνησε να φτιάχνει το μνημείο για τον εαυτό του, όπως λένε οι πιο ακριβείς ιστορικές πηγές, όμως λόγω του θανάτου της αγαπημένης του πιο νωρίς από ότι περίμενε, το αφιέρωσε σε εκείνη . Στο εσωτερικό του κτιρίου βρίσκεται ο κεντρικός τάφος της Mumtaz που είναι περιτοιχισμένος με περσίδες διακοσμημένες με ημιπολύτιμους λίθους. Δεξιά και αριστερά το Τάζ Μαχάλ περιστοιχίζεται από δυο τζαμιά για να προσεύχονται οι πιστοί μουσουλμάνοι.
Ενδιαφέρον προς επίσκεψη μνημείο είναι και το baby Taz όπως το ονομάζουν. Εϊναι ένα κατά πολύ μικρότερο μαυσωλείο, του Itmad-Ud-Daula, όμως είναι πολύ περισσότερο διακοσμημένο εσωτερικά και εξωτερικά και έχει πανέμορφες οροφές που το κάνουν να εντυπωσιάζει όχι τόσο με τον όγκο του αλλά με την διακόσμηση του.
Σε αυτό το μνημείο ανοίξανε οι ουρανοί στην Άγκρα και θυμηθήκαμε ότι επισκεπτόμαστε σε περίοδο με μουσώνες την Ινδία. Γενικά ήμασταν τυχεροί με τον καιρό, και οι όποιες νεροποντές ήταν έντονες αλλά σύντομες, και δεν μας εμπόδισαν από το να απολαύσουμε το ταξίδι μας. Καλό είναι να πάρετε μαζί σας γαλότσες βροχής, ή να αγοράσετε από τοπικά καταστήματα με εξοπλισμό και ρουχισμό εργατών, πλαστικές μπότες στην απίστευτη τιμή των 1,5€ το ζευγάρι. Είναι χρήσιμες μιας και στο σημείο που μας πέτυχε η βροχή ξεχείλιζαν οι υδρορροές αλλά και οι υπόνομοι, και φυσικά οι μόνοι που χαίρονταν ήταν οι μικροί Ινδοί και Ινδές οι οποίοι έπαιζαν στα νερά αυτά πιτσιλίζοντας ο ένας τον άλλο. Μα τι αντίθεση συναισθημάτων. Παιδιά να παίζουν ξυπόλυτα σε αμφιβόλου περιεχομένου λάσπες και νερά στο δρόμο σαν φυσική συνέχεια των παραπηγμάτων στα οποία ζούνε αλλά να είναι ευτυχισμένα, χαρούμενα και γεμάτα ζωντάνια να απολαμβάνουν την ζωή και το παιχνίδι στη βροχή και στα λασπόνερα, και οι μαμάδες τους δίπλα κάτω από μια απλή τέντα να ετοιμάζουν το μεσημεριανό στο πεζοδρόμιο του δρόμου που είναι παράλληλα και το σπιτικό τους. Ποια e-coli και βλακείες . Οι αναγνώστριες θα καταλάβουν τι εννοώ.
Στην Άγκρα η κίνηση είναι μερικές φορές μεγάλο πρόβλημα, οι οδηγοί προτιμούν να κάνουν τα αυτοκίνητά τους μικρά συγκρουόμενα ώστε να τονίσουν στους μπροστινούς τους ότι βιάζονται παραπάνω και θέλουν οπωσδήποτε να περάσουν. Στην κίνηση δεν βοηθούν καθόλου τα κάθε λογής γαϊδούρια, βόδια , καμήλες, μαϊμούδες, κοτρώνες στη μέση του δρόμου και φυσικά τα δίκυκλα, τρίκυκλα και τετράτροχα που κυκλοφορούσαν στους δρόμους προς πάσα κατεύθυνση. Οι Ινδές και οι Ινδοί στην όψη της ανοιχτόχρωμης συζύγου μου έμεναν με τα βλέμματα καρφωμένα πάνω της, ενώ πρέπει να πω πως και ορισμένες Ινδές μου έσκασαν και εμένα χαμογελάκια. Οι Ινδές παρά την φτώχια τους ήταν όλες ντυμένες με πολύχρωμα και ταιριαστά σάλια και με τις τοπικές φορεσιές τους. Ήταν αξιοθαύμαστο που παρόλο που σέρνονταν και κυκλοφορούσαν σε τέτοια βρωμιά και σε τέτοια νερά βροχής οι περισσότερες διατηρούνταν κομψές.
Η επόμενη επίσκεψη μας ήταν στο κόκκινο φρούριο της Άγκρα. Το φρούριο είναι εντυπωσιακά μεγάλο και όμορφο, και από εκεί θα θαυμάσετε το Ταζ Μαχάλ από μακριά όπως και θα δείτε το παλάτι και τα διαμερίσματα κατοικίας των Μογκούλων βασιλιάδων. Πραγματικά αξίζει η επίσκεψη και καλό είναι να το επισκεφτείτε κατά την διαμονή σας στην Άγκρα.
Η απογευματινή μας επίσκεψη περιλάμβανε ξενάγηση στο Fatehpur Sikri 40 χλμ έξω από την Άγκρα. Το Fatehpur Sikri ουσιαστικά είναι μια πόλη φάντασμα που έχτισε ο βασιλιάς Akbar μετά από μια προφητεία αλλά λόγω της έλλειψης νερού η πόλη σιγά σιγά εγκαταλείφτηκε. Παρόλα αυτά θαυμάζει κανείς πόσα χρήματα δαπανήθηκαν τότε και τι όμορφα παλάτια και κτίρια φτιάχτηκαν για να τα εγκαταλείψουν έτσι απλά μερικά χρόνια αργότερα.
Η μέρα μας έκλεισε με το απαραίτητο μπάνιο και το πλουσιοπάροχο δείπνο στο ξενοδοχείο μας, για να πάρουμε δυνάμεις για την επίσκεψή μας στην Ουνταϊπούρ.
View attachment 62309 View attachment 62310 View attachment 62311 View attachment 62312 View attachment 62313 View attachment 62314 View attachment 62315 View attachment 62316 View attachment 62317 View attachment 62318 View attachment 62319
Στο αεροδρόμιο μας περίμεναν οι αντιπρόσωποι από το πρακτορείο Le Passage to India Tours and Travels που συνεργάζεται με το VersusTravel για να μας παραλάβουν . Όπως αποδείχτηκε αργότερα είναι από τα μεγάλα πρακτορεία στην Ινδία και από τα καλύτερα. Οι ξεναγοί σε κάθε στιγμή μας είχαν υπό την προστασία τους. Η εξυπηρέτηση πριγκηπική, μιας και το serviceήταν πραγματικά μοναδικό έως και υπερβολικό, με την εμμονή να μας ανοίγουν την πόρτα συνέχεια. Το αυτοκίνητό μας ήταν σχετικά καινούριο, και στο κέντρο του πίνακα οργάνων δέσποζε ένα μικρόα αγαλματάκι του θεού ελέφαντα (Ganesha) για να φέρει καλή τύχη. Το πρόγραμμα περιλάμβανε μια μίνι ξενάγηση στο Νέο Δελχί, έως ότου να έρθει η ώρα για την αναχώρησή μας προς την πόλη της Άγκρα. Η πρώτη εικόνα από το Νέο Δελχί είναι εντυπωσιακή. Μεγάλα κτίρια, αρχοντικά, πολύ πράσινο, και ξαφνικά παράγκες χαλάσματα και άστεγοι. Είναι μια πόλη που από περιοχή σε περιοχή έχει τεράστιες αντιθέσεις. Κάποιες συνοικίες είναι αναπτυγμένες στα δυτικά πρότυπα, ενώ κάποιες άλλες είναι χαλάσματα όπως στην ταινία «slumdogmillionaire» (η περιοχή εκεί βέβαια ήταν στο Μουμπάι).Το κέντρο του Δελχί είναι σαν να περνάς τα σύνορα σε μια άλλη χώρα σε σχέση με την υπόλοιπη Ινδία. Τεράστιες λεωφόροι που θύμισαν τη Σαν Ελιζέ στο Παρίσι, επιβλητικά κτίρια σε δυτικό αρχιτεκτονικό ρυθμό, και τεράστιες εκτάσεις με πάρκα και επιβλητικότατες οικίες επισήμων θύμιζαν το Λονδίνο ή κάποια άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Όπως μάθαμε οι Άγγλο, με τα τόσα χρόνια κατοχής τους, άφησαν το σημάδι τους στην αρχιτεκτονική αλλά και στο νομικό σύστημα της χώρας, στην διοικητική οργάνωση. Αν κάποιος περιηγηθεί μόνο στο κέντρο του Δελχί, θα νομίζει ότι η πόλη είναι πεντακάθαρη, επιβλητική, πλούσια και χωρίς ίχνος ψεγαδιού. Όπως μας είπαν και οι ντόπιοι, πολλοί από τους πολιτικούς τους έχουν αυτήν ακριβώς την εντύπωση. Στα περίχωρα όμως, στο φανάρι, μια ζητιάνα μας χτύπησε το παράθυρο ζητώντας επιτακτικά ελεημοσύνη ξαναφέρνοντάς μας στην πραγματικότητα. Kάτω από τις γέφυρες οι φτωχοί της κατώτερης κάστας είχαν δημιουργήσει τα προσωρινά τους καταλύματα ζώντας κυριολεκτικά στο δρόμο. Η κίνηση στο Νέο Δελχί ήταν υπαρκτή, όμως δεν ήταν τόση όση περιμέναμε. Οι μεγάλες λεωφόροι συνέβαλαν σε αυτό όπως και η καλή ρυμοτομία του κέντρου. Στο δρόμο είδαμε για πρώτη φορά τα πρασινοκίτρινα τρίκυκλα ταξί που λέγονται τουκ τουκ και τα οποία είναι απίθανο πόσους πολλούς επιβάτες μπορούν να χωρέσουν παρά το μικρό τους μέγεθος. Η ταμπέλα πίσω τους “pleaseHorn” μας έδωσε μια ιδέα γιατί γινόταν αυτός ο πανζουρλισμός από κορναρίσματα γύρω μας . Για πρώτη φορά είδαμε και τα rickshawτα τρίκυκλα ταξί - ποδήλατα με θέσεις επιβατών από πίσω όπου την κινητήρια δύναμη την δίνει ο ταλαίπωρος οδηγός, ο οποίος αγκομαχά σe ουκ ολίγες περιπτώσεις εύσωμων επιβατών, ή τεραστίων λοιπών φορτίων.
Τα περισσότερα αξιοθέατα στον Νέο Δελχί, είναι μωαμεθανικού ρυθμού και προέλευσης. Ρωτώντας μάθαμε πως στην ιστορία της Ινδίας στην αρχή υπήρχαν οι μαχαραγιάδες (maharaja = μεγάλοι βασιλιάδες) οι οποίοι κυβερνούσαν τις κατά τόπους περιοχές, μέχρι που οι Μογκούλοι μωαμεθανοί κατέλαβαν όλη την Ινδία και επηρέασαν την αρχιτεκτονική και τα μνημεία. Οι Μογκούλοι ήταν μια μίξη απογόνων του Τζέκινγκ Χαν, αλλά και μωαμεθανών πριγκίπων οι οποίοι απέκτησαν τόσο μεγάλη δύναμη που σήμερα η λέξη χρησιμοποιείται για να περιγράψει σε κάποιον την κατοχή τεράστιας δύναμης και πλούτου.
Ο πρώτος μας ξεναγός ένας εύσωμος Ινδουιστής από την τάξη (κάστα) των προνομιούχων ιερέων όπως δεν παρέλειψε να μας τονίσει, ίδρωνε και κατά-ίδρωνε από την εξαιρετικά μεγάλη υγρασία και την σχετική ζέστη, όμως ήταν πολύ ευγενικός και παθιασμένος με την δουλειά του.
Το πρώτο αξιοθέατο που επισκεφτήκαμε ήταν ο πρόγονος του Τάζ Μαχάλ που είχε χτιστεί με πολύ παρόμοιο τρόπο με το ξακουστό μνημείο, όμως είχε κόκκινη πέτρα αντί του κατάλευκου μαρμάρου που έχει το Τάζ. Το κτίσμα του μαυσωλείου του Humayunείναι φτιαγμένο την μουσουλμανική περίοδο κατοχής των Μογκούλων. Το μαυσωλείο έχει τεράστιο μέγεθος λιτή αρχιτεκτονική και συνδυασμό λευκής και κόκκινης πέτρας. Οι αραβικές αψίδες και το σχέδιο ήταν τόσο επιβλητικά, που αξίζει να αναφερθεί, πως αν είχε και αυτό το μάρμαρο του Τάζ ίσως να το συναγωνιζόταν. Το εσωτερικό ήταν λιγότερο επιβλητικό από το εξωτερικό, με τους τάφους των βασιλιάδων σε ένα λιτό μαρμάρινο πλαίσιο το οποίο όπως μας εξήγησαν είναι κενό από μέσα, και ο πραγματικός τάφος βρίσκεται από κάτω του, σε κάποιο βάθος. Τα κουνούπια ήταν αρκετά στην περιοχή και επιστρατεύαμε το εξαιρετικά χρήσιμο αντικουνουπικό με Deetώστε να είμαστε σχετικά ασφαλείς.
Σχετικά γρήγορα τελείωσε η πρώτη ξενάγηση, και μετά από μια στάση για σουβενίρ που μας υποχρέωσαν να κάνουμε με την παρότρυνση φυσικά πως αν δεν θέλουμε δεν ψωνίζουμε, συνεχίσαμε το ταξίδι μας μέσω της νέας εθνικής οδού για την πόλη της Άγκρα.
Στο δρόμο θαυμάσαμε τον οργασμό δόμησης με νέα κτίρια κατοικιών και γραφείων στα περίχωρα του Δελχί, ενώ παραέξω το τοπίο άλλαζε και γινόταν αποκλειστικά αγροτικό, με ορυζώνες και λοιπές καλλιέργειες, μικρά χωριά, αλλά και αχυρένιες καλύβες ανάμεσα στα χωράφια για τις ανάγκες της αγροτικής ζωής. Στο δρόμο ξαφνικά συναντήσαμε μποτιλιάρισμα, αλλά ο θαρραλέος και κατά τα άλλα προσεχτικότατος οδηγός μας, δε δίστασε όπως και άλλοι οδηγοί γύρω του, να κάνουν επιτόπου αναστροφή μέσα σε κλειστό ρεύμα κυκλοφορίας και για μισό χιλιόμετρο να οδηγήσουν ανάποδα όπως στις ταινίες ως την παρακαμπτήριο διασταύρωση. Περιττό να σας πω μετά από αυτό αναρωτηθήκαμε αν είχε κάποιο νόημα στην Ινδία να βάζουμε ζώνη ασφαλείας!
Μετά από 4 ωρο περίπου ταξίδι φτάσαμε στην πόλη της Άγκρας. Εκεί νιώσαμε την διαφορά σε σχέση με το Δελχί. Οι μυρωδιές πολύ πιο έντονές, όπως και η κίνηση, αλλά και η οδήγηση του οδηγού μας, ο οποίος ελισσόταν σαν φίδι, ανάμεσα σε κάθε λογής αυτοκίνητο, ποδήλατο, πεζούς, αγελάδες, μαϊμούδες, μηχανάκια, τουτουκ, rickshaw, φορτηγά, πέτρες, σκυλιά, καμήλες, βόδια και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Οι κόρνες έκαναν υπερωρίες και εμείς απολαμβάναμε τον χαμό γύρω μας. Το ξενοδοχείο ITC Mughal ήταν ένα πραγματικό παλάτι με μάρμαρα γρανίτες και εξαιρετική διακόσμηση. Τα δωμάτια παρόλο που ήταν πολυτελέστατα δυστυχώς είχαν θέμα με την υγρασία και την μυρωδιά που αυτή προκαλεί. Το δείπνο μας όμως ήταν εξαιρετικό και απολαύσαμε πλήθος τοπικών φαγητών από το τεράστιο μπουφέ προτού κλείσουμε την 1η μας μέρα.
Ξεκούραστοι την επόμενη μέρα κατευθυνθήκαμε προς το Ταζ Μαχάλ. Εντύπωση μας έκανε το πλήθος του κόσμου που περίμενε για να επισκεφτεί το μνημείο, όπως και το γεγονός ότι οι περισσότεροι δεν ήταν ξένοι τουρίστες, αλλά Ινδοί από άλλες περιοχές της Ινδίας. Μάλιστα είχαν φροντίσει για ξεχωριστή ουρά για τους τουρίστες και ξεχωριστή για τους Ινδούς λόγω του πλήθους των . Η πύλη για την είσοδο στο Ταζ έχει παρόμοια όψη με το τάφο του Humayunόμως με το που ξεπροβάλει από την αψίδα η όψη του Τάζ Μαχάλ οι μασέλες στέκονται ανοιχτές. Η όψη του είναι παραμυθένια και δικαιολογημένα είναι το πιο πολυφωτογραφημένο μνημείο στο κόσμο. Το λευκό του μάρμαρο μαζί με τον όγκο του, την αρμονία των τρούλων με το κυρίως κτίριο, και τις αψίδες, του δίνουν μια ανυπέρβλητη ομορφιά και χάρη. Οι φωτογραφίες απλά το αδικούν. Οι 4 μιναρέδες γύρω του πλαισιώνουν το υπερθέαμα δίνοντας του ακόμα μεγαλύτερη διάσταση στο χώρο και τονίζουν το μεγαλείο του κτιρίου. Ο κεντρικός υδάτινος διάδρομος που σε κατευθύνει προς το μνημείο αντανακλώντας στην επιφάνειά του την όψη του κτιρίου κάνει το Ταζ Μαχάλ να έχει ακόμα μια διάσταση και να εκτείνεται προς τη γη καθρεφτιζόμενο στο νερό του. Η υγρασία ήταν επίσης εξαιρετικά μεγάλη και καλό είναι όσοι επισκεφτείτε το Ταζ να έχετε αρκετό νερό μαζί σας, όπως και μια 2η μπλούζα για να αλλάξετε μετά το τέλος της βόλτας σας. Το Ταζ μαχάλ είναι φτιαγμένο από λευκό μάρμαρο το οποίο αλλάζει αποχρώσεις ανάλογα με το αν έχει συννεφιά ή ήλιο και φυσικά ανάλογα με την ώρα της ημέρας, ενώ οι διακοσμήσεις του αντέχουν στον χρόνο γιατί δεν είναι ζωγραφισμένες αλλά είναι εγχάρακτοι ημιπολύτιμοι λίθοι που έχουν με εξαιρετική λεπτοδουλειά και επιμέλεια συνθέσει τον μωαμεθανικού χαρακτήρα διάκοσμο του κτιρίου.
Το Τάζ Μαχάλ πήρε το όνομά του από την Mumtaz Mahal την πιο αγαπημένη σύζυγο του βασιλιά Shah Jahan ο οποίος ξεκίνησε να φτιάχνει το μνημείο για τον εαυτό του, όπως λένε οι πιο ακριβείς ιστορικές πηγές, όμως λόγω του θανάτου της αγαπημένης του πιο νωρίς από ότι περίμενε, το αφιέρωσε σε εκείνη . Στο εσωτερικό του κτιρίου βρίσκεται ο κεντρικός τάφος της Mumtaz που είναι περιτοιχισμένος με περσίδες διακοσμημένες με ημιπολύτιμους λίθους. Δεξιά και αριστερά το Τάζ Μαχάλ περιστοιχίζεται από δυο τζαμιά για να προσεύχονται οι πιστοί μουσουλμάνοι.
Ενδιαφέρον προς επίσκεψη μνημείο είναι και το baby Taz όπως το ονομάζουν. Εϊναι ένα κατά πολύ μικρότερο μαυσωλείο, του Itmad-Ud-Daula, όμως είναι πολύ περισσότερο διακοσμημένο εσωτερικά και εξωτερικά και έχει πανέμορφες οροφές που το κάνουν να εντυπωσιάζει όχι τόσο με τον όγκο του αλλά με την διακόσμηση του.
Σε αυτό το μνημείο ανοίξανε οι ουρανοί στην Άγκρα και θυμηθήκαμε ότι επισκεπτόμαστε σε περίοδο με μουσώνες την Ινδία. Γενικά ήμασταν τυχεροί με τον καιρό, και οι όποιες νεροποντές ήταν έντονες αλλά σύντομες, και δεν μας εμπόδισαν από το να απολαύσουμε το ταξίδι μας. Καλό είναι να πάρετε μαζί σας γαλότσες βροχής, ή να αγοράσετε από τοπικά καταστήματα με εξοπλισμό και ρουχισμό εργατών, πλαστικές μπότες στην απίστευτη τιμή των 1,5€ το ζευγάρι. Είναι χρήσιμες μιας και στο σημείο που μας πέτυχε η βροχή ξεχείλιζαν οι υδρορροές αλλά και οι υπόνομοι, και φυσικά οι μόνοι που χαίρονταν ήταν οι μικροί Ινδοί και Ινδές οι οποίοι έπαιζαν στα νερά αυτά πιτσιλίζοντας ο ένας τον άλλο. Μα τι αντίθεση συναισθημάτων. Παιδιά να παίζουν ξυπόλυτα σε αμφιβόλου περιεχομένου λάσπες και νερά στο δρόμο σαν φυσική συνέχεια των παραπηγμάτων στα οποία ζούνε αλλά να είναι ευτυχισμένα, χαρούμενα και γεμάτα ζωντάνια να απολαμβάνουν την ζωή και το παιχνίδι στη βροχή και στα λασπόνερα, και οι μαμάδες τους δίπλα κάτω από μια απλή τέντα να ετοιμάζουν το μεσημεριανό στο πεζοδρόμιο του δρόμου που είναι παράλληλα και το σπιτικό τους. Ποια e-coli και βλακείες . Οι αναγνώστριες θα καταλάβουν τι εννοώ.
Στην Άγκρα η κίνηση είναι μερικές φορές μεγάλο πρόβλημα, οι οδηγοί προτιμούν να κάνουν τα αυτοκίνητά τους μικρά συγκρουόμενα ώστε να τονίσουν στους μπροστινούς τους ότι βιάζονται παραπάνω και θέλουν οπωσδήποτε να περάσουν. Στην κίνηση δεν βοηθούν καθόλου τα κάθε λογής γαϊδούρια, βόδια , καμήλες, μαϊμούδες, κοτρώνες στη μέση του δρόμου και φυσικά τα δίκυκλα, τρίκυκλα και τετράτροχα που κυκλοφορούσαν στους δρόμους προς πάσα κατεύθυνση. Οι Ινδές και οι Ινδοί στην όψη της ανοιχτόχρωμης συζύγου μου έμεναν με τα βλέμματα καρφωμένα πάνω της, ενώ πρέπει να πω πως και ορισμένες Ινδές μου έσκασαν και εμένα χαμογελάκια. Οι Ινδές παρά την φτώχια τους ήταν όλες ντυμένες με πολύχρωμα και ταιριαστά σάλια και με τις τοπικές φορεσιές τους. Ήταν αξιοθαύμαστο που παρόλο που σέρνονταν και κυκλοφορούσαν σε τέτοια βρωμιά και σε τέτοια νερά βροχής οι περισσότερες διατηρούνταν κομψές.
Η επόμενη επίσκεψη μας ήταν στο κόκκινο φρούριο της Άγκρα. Το φρούριο είναι εντυπωσιακά μεγάλο και όμορφο, και από εκεί θα θαυμάσετε το Ταζ Μαχάλ από μακριά όπως και θα δείτε το παλάτι και τα διαμερίσματα κατοικίας των Μογκούλων βασιλιάδων. Πραγματικά αξίζει η επίσκεψη και καλό είναι να το επισκεφτείτε κατά την διαμονή σας στην Άγκρα.
Η απογευματινή μας επίσκεψη περιλάμβανε ξενάγηση στο Fatehpur Sikri 40 χλμ έξω από την Άγκρα. Το Fatehpur Sikri ουσιαστικά είναι μια πόλη φάντασμα που έχτισε ο βασιλιάς Akbar μετά από μια προφητεία αλλά λόγω της έλλειψης νερού η πόλη σιγά σιγά εγκαταλείφτηκε. Παρόλα αυτά θαυμάζει κανείς πόσα χρήματα δαπανήθηκαν τότε και τι όμορφα παλάτια και κτίρια φτιάχτηκαν για να τα εγκαταλείψουν έτσι απλά μερικά χρόνια αργότερα.
Η μέρα μας έκλεισε με το απαραίτητο μπάνιο και το πλουσιοπάροχο δείπνο στο ξενοδοχείο μας, για να πάρουμε δυνάμεις για την επίσκεψή μας στην Ουνταϊπούρ.
View attachment 62309 View attachment 62310 View attachment 62311 View attachment 62312 View attachment 62313 View attachment 62314 View attachment 62315 View attachment 62316 View attachment 62317 View attachment 62318 View attachment 62319
Last edited by a moderator: