ΚΕΝΥΑ
Η πτήση της etihad, από Αθήνα για Άμπου Ντάμπι με το αεροπλάνο Α300 ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Με παιχνιδοκονσόλα που θα ζήλευε και το gameboy και τουλάχιστον 60 ταινίες να διαλέξεις ( ο καθένας ατομικά στο κάθισμά του), το 4ωρο ταξίδι περνάει πολύ άνετα.
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Άμπου Ντάμπι, εντυπωσιάζεσαι αρχικά από την κυκλική κατασκευή, αλλά μετά από λίγο σου φαίνεται φτωχό και ψάχνεις τρόπους για να περάσεις τις 4 ώρες αναμονής. Σκεφτήκαμε να βγούμε για να δούμε την πόλη, αλλά η απίστευτη υγρασία (τα πάντα κολάνε πάνω σου και κάθε είδους γυαλί θολώνει), όπως και το ραμαζάνι και η βραδινή ώρα μας απέτρεψαν. Αν κάποιος ταξιδεύει βράδυ ίσως το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να δει το εμπορικό κέντρο MarinaMallπου όπως μας είπαν είναι ανοιχτό μέχρι αργά.
H Kenya airlines παρόλο που είναι εξυπηρετικότατη, σε καμιά περίπτωση δεν είναι etihad. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο στις 6 το πρωί συμπληρώσαμε 2 φόρμες εισόδου και με 40 ευρώ ή 50 δολάρια μπήκαμε στην χώρα της Κένυας. Αντικουνουπικό με DEET δεν βρήκαμε στο αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι, ούτε στα σουπερμάρκετ που κοιτάξαμε, οπότε καλό είναι να το προμηθευτείτε εκ των προτέρω.
Ξεκινώντας το ταξίδι για το πάρκο Μασάι Μάρα με τον οδηγό μας, τον Μουακίο (Mwakio) από το γραφείο Private Safaris συναντούμε με μια τεράστια κίνηση στους δρόμους του Ναϊρόμπι μιας και οι άνθρωποι πήγαιναν στις δουλειές τους. Βλέπεις πολλούς μα πάρα πολλούς ανθρώπους να περπατούν, όχι όπως εμείς σε πεζοδρόμια, αλλά σε χωράφια και σε χωματόδρομους σε ένα χαοτικό πλήθος. Πολλές μικρές παράγκες στις άκρες των δρόμων πουλάνε πράγματα στους περαστικούς, σπίτια με συρματοπλέγματα, και φορτηγά που επιτελούν το ρόλο των λεωφορείων με ι 50 άτομα πάνω τους, σκόνη και χώμα παντού, δημιουργούν μια πολύ έντονη εικόνα σε κάθε νέο επισκέπτη.
Η διαδρομή προς την πόλη Ναρόκ την τελευταία πόλη πριν το πάρκο Μασάι Μάρα είναι γεμάτη με χωριά και σπίτια, που σε εμάς φαίνονται παράγκες, και τα οποία είναι χρωματισμένα είτε με διαφημίσεις πολυεθνικών είτε με τις διαφημίσεις των προϊόντων που πουλούν μέσα . Η εικόνα αυτή είναι χαρακτηριστική στην Κένυα και είναι μάλλον και η πιο ενδεικτική της. Η πόλη του Ναρόκ δεν αποτελεί εξαίρεση. Μια πόλη αρκετά μεγάλη με τους δρόμους γεμάτους από κόσμο και αυτοκίνητα. Εάν θέλετε σουπερμάρκετ για νερό και λοιπά εδώ είναι η τελευταία σας ευκαιρία πριν το Μασάι Μάρα (πηγαίνοντας λίγο πιο μέσα στην πόλη θα βρείτε το Naives) . H διαδρομή από το Ναρόκ προς το πάρκο Μασάι Μάρα είναι αρκετά μεγάλη και είναι με χωματόδρομο που μάλλον θα σας κουράσει, αφού θα έχει αρκετή σκόνη και χτυπήματα του αυτοκινήτου στις λακούβες. Γενικά σκόνη υπάρχει αρκετή στο ταξίδι αυτό.
Φτάνοντας όμως στο πάρκο αποζημιώνεσαι, μιας και αμέσως αρχίζεις να βλέπεις άγρια ζώα. Η επιλογή του καταλύματος είναι σημαντική για την εμπειρία που θα αποκομίσετε . Το sekenani που μείναμε εμείς είναι χτισμένο σε μια πλαγία μέσα στη βλάστηση (πιο πυκνή από ότι συνήθως συναντάς στη περιοχή) και είναι μάλλον από τα πιο όμορφα καταλύματα μιας και είναι φτιαγμένο σε αρμονία με το περιβάλλον (υπερυψωμένες από το έδαφος σκηνές και ξύλινες γεφυρούλες) ενώ έχει και μια δόση πολυτέλειας ( σκηνές με ξύλινο πάτωμα, μπανιέρα και τουαλέτα μέσα στην σκηνή), ενώ μόλις ανοίγεις τα παράθυρα νιώθεις και είσαι αμέσως μέσα στην βλάστηση. Ακολουθώντας τους αυστηρούς κανόνες υγιεινής για τέτοιες χώρες (πλένεις δόντια και πίνεις μόνο από εμφιαλωμένο νερό και λοιπές προφυλάξεις για τα φαγητά) είσαι καλυμμένος. Στο ξενοδοχείο εκτός από τις μαϊμούδες για παρέα (οι οποίες μας κατούρησαν την σκηνή και μια φορά θέλοντας να σημαδέψουν την περιοχή τους) το βράδυ, κυκλοφορούν κάθε είδους άγριων ζώων, οπότε υπήρχαν φρουροί ( Μασάι με στολή φύλακα) που όταν χρειαζόταν κάποιος ένοικος να περπατήσει την νύχτα τον συνόδευαν με το δόρυ και το ρόπαλο ανα χείρας. Οι θερμοκρασίες τον Ιούλιο είναι χαμηλές το πρωί και το βράδυ (12 βαθμούς περίπου) και κοντά στους 30 την ημέρα, οπότε καλό είναι να φροντίσετε και για ζεστά ρούχα για το πρωί τα οποία θα βγάλετε το μεσημέρι.
Ξεκινώντας το game drive όπως ονομάζουν το σαφάρι, αμέσως βλέπεις πολλές μα πολλές ζέβρες και γκνου ή αλλιώς (wilderbests όπως τα ονομάζουν). Η περίοδος του Ιουλίου είναι η περίοδος της μετανάστευσης των ζώων από την Τανζανία προς την Κένυα κατά την οποία εξαιρετικά μεγάλοι πληθυσμοί ζώων μετακινούνται για να βρουν περισσότερο γρασίδι. Η εικόνα που συναντάτε είναι πανέμορφη. Χιλιάδες ίσως και εκατομμύρια ζώων. Μετά από λίγο χρόνο μέσα στο πάρκο αντιλαμβάνεσαι την αντίθεση σε σχέση με την τηλεόραση. Εδώ τα ζώα δεν είναι μέσα στο άγχος και τα λιοντάρια δεν είναι συνέχεια μέσα στη έξαψη για κυνήγι. Τα πάντα είναι χαλαρά και όλα τα ζώα απολαμβάνουν το γρασίδι και πως βρίσκεσαι σε πεδιάδες κάποιου χωριού, στο οποίο εκτός από τις αγελάδες και τις κατσίκες των Μασάι βοσκούν πλήθος ζώων, όπως: ζέβρες, γκνού, ελέφαντες, εντυπωσιακές καμηλοπαρδάλεις, στρουθοκάμηλοι, ιμπάλα, αντιλόπες, αγριογούρουνα, ιλαντ (μεγάλη αντιλόπη σαν τάρανδος), ντικι (μικρή αντιλόπη σαν τα σκυλιά μινιατούρες), ιπποπόταμοι και κροκόδειλοι που απολαμβάνουν τα νερά του ποταμού Μάρα και λιοντάρια και ύαινες που απολαμβάνουν την σκιά των δέντρων.
Στο πάρκο οι περιηγήσεις γίνονται με φορτηγάκια με ανοιχτή και υπερυψωμένη την οροφή που είναι ένα πολύ χρήσιμο σκίαστρο για τον ήλιο. Πολλές φορές είσαι μαζί με τόσα άλλα φορτηγάκια και 4χ4 που σου δημιουργείται η αίσθηση ενός μεγάλου ζωολογικού κήπου, όπου πάρα πολλές φωτογραφικές μηχανές αποθανατίζουν τα ζώα, τα οποία κοιτούν αδιάφορα και συνηθισμένα πλέον, τους περίεργους, που ξεπετάγονται από τα παράθυρα και τις οροφές των προστατευμένων οχημάτων τους. Αυτό που σε επαναφέρει στην πραγματικότητα, είναι τα κουφάρια των φαγωμένων ζώων που συναντάς αραιά και που στους δρόμους της περιοχής. Οι δρόμοι του πάρκου είναι φυσικά χωμάτινοι και γεμάτοι τέτοια περίοδο με φορτηγά και τζιπάκια με τουρίστες σε σημείο που μπορείς να το αποκαλέσεις και ¨κίνηση¨.
Οι Μασάι και τα παιδιά τους,ενσωματωμένοι πλήρως σε αυτό το περιβάλλον, φροντίζουν τις κατσίκες, τα πρόβατα, και τις αγελάδες τους με μόνη προστασία από τα άγρια θηρία την κόκκινη φορεσιά ριχτάρι τους, το δόρυ τους, ένα μαχαίρι και ένα μικρό ρόπαλο. Χωρίς φόβο παιδιά από 7 εώς 15 ετών προστατεύουν τα ζωντανά τους από τσακάλια, ύαινες, λιοντάρια και άλλα αρπακτικά, μόνα τους, διανύοντας τεράστιες αποστάσεις με τα πόδια περιπλανώμενα στην αχανή έκταση που βόσκουν τα κοπάδια τους. Τα μεγαλύτερα από αυτά θα ξενυχτήσουν δίπλα σε μια φωτιά προστατεύοντάς τα ζωντανά τους από τους κινδύνους της νύχτας.
Με την φωτογράφηση οι Μασάι δεν τα πάνε ιδιαίτερα καλά οπότε αν είστε αποφασισμένοι να τους αποθανατίσετε να είστε έτοιμοι για επίμονες αιτήσεις για αποζημίωση σε σελίνια ή δολάρια.
Η περιοχή της Μάρα αποτελείται από λόφους, βουνά, πεδιάδες και ποτάμια και τον Ιούλιο θα βρείτε και το πράσινο αλλά και το χρυσαφένιο χρώμα των πεδιάδων.
Αξίζει μια μέρα να κάνετε το ημερήσιο game drive παίρνοντας μαζί σας το φαγητό για πικνικ, ώστε να μπορέσετε να ταξιδέψετε μακρύτερα μέσα στο πάρκο, μιας και οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες. Καλό είναι επίσης να συνεχίσετε και μετά το μεσημέρι μέχρι το βράδυ το σαφάρι (εφόσον φυσικά αντέξετε) βγαίνοντας από τα συνηθισμένα δρομάκια, χαμηλώνοντας ταχύτητα και απολαμβάνοντας ήχους, μυρωδιές και φυσικά τα ζώα σε ρυθμούς πιο κοντά στους δικούς τους.
Το σαφάρι είναι πολλές φορές θέμα τύχης για το αν θα δεις όλα ή τα περισσότερα από τα ζώα. Για να εντοπίσετε τους μεγάλους θηρευτές προσέξτε τα γκνου και τις ζέβρες εάν κοιτούν ανήσυχα σε κάποιο σημείο διαφορετικό από εσάς, ή κοιτάξτε που είναι μαζεμένα τα περισσότερα φορτηγάκια των τουριστών. Ύαινες και λιοντάρια θα βρείτε την ημέρα κάτω από θάμνους ή κάτω από την σκιά μεγάλων δέντρων ή ακόμα και επάνω σε αυτά. Να εντοπίσετε τους θηρευτές να κυνηγούν είναι εξαιρετικά σπάνιο, και τα πλάνα των ντοκιμαντέρ απαιτούν συνήθως εβδομάδες παρακολούθησης και αναμονής ωσότου υπάρξει δράση. Πολύ σημαντικός είναι ο οδηγός σας, ο χαρακτήρας του, και η εμπειρία του για το πόσα ζώα θα δείτε αλλά και με ποιο τρόπο θα τα δείτε.
Η βραδιά μας μετά το σαφάρι έκλεισε με δείπνο κάτω από μια μεγάλη σκηνή, και με μια σύναξη και κουβεντούλα των ενοίκων γύρω από μια φωτιά στην αυλή – ταράτσα του καταλύματος. Πήγαμε νωρίς για ύπνο μιας και το πρόγραμμα στο σαφάρι ξεκινά από τις 6 30 το πρωί.
Το ταξίδι από το Μασάϊ Μάρα έως την λίμνη Νακούρου είναι πολύωρο και κουραστικό. Ο δρόμος είναι μονής λωρίδας με πάρα πολλά φορτηγά τα οποία οδηγούνται σε πολύ χαμηλή ταχύτητα εξαναγκάζοντάς σε, σε επικίνδυνα πολλές φορές, προσπεράσματα. Τύφλα να έχει η Αθηνών Πατρών. Το τοπίο γεμάτο με πεδιάδες που καλλιεργούνται κάθε είδους προϊόντα και δέντρα ομπρέλες που ενδημούν στην περιοχή συτή της Αφρικής. Φτάνοντας όμως στην λίμνη Νακούρου και μπαίνοντας στο πάρκο τα πάντα αλλάζουν. Εδώ κυριαρχεί το πράσινο. Τα πάντα είναι μέσα στη βλάστηση και τα ζώα δεν μεταναστεύουν από εδώ μιας και το πάρκο είναι περιφραγμένο εξ ολοκλήρου. Το ξενοδοχείο Sarovaπου μείναμε είχε όλες τις ανέσεις και όσοι επιθυμούν μια πιο συμβατική εμπειρία, μάλλον θα το προτιμήσουν.
Στη λίμνη Νακούρου τα φλαμίνγκο είναι μέσα στη πρώτη λίστα με τα αξιοθέατα. Εδώ συναντήσαμε λιοντάρια να απολαμβάνουν την απογευματινή μπόρα στην βροχή, βούβαλους να ξαπλώνουν στην φρέσκια λάσπη, καινούρια είδη φυτοφάγων ταρανδοειδών, όπως και τα υπόλοιπα 2 είδη από τα bigfive που δεν είχαμε δει στο Μασάι Μάρα, τον ρινόκερο, και την λεοπάρδαλη. Η λεοπάρδαλη είναι δύσκολο να εντοπιστεί και δεν αγαπά την πολυκοσμία και την φασαρία, οπότε ήμασταν τυχεροί που την εντοπίσαμε πάνω στα κλαδιά των δέντρων τα οποία αγαπά πολύ. Ο οδηγός μας ήταν πολύ περήφανος, μιας και ήταν αυτός που την εντόπισε, από μια απίθανη απόσταση, να ξεκουράζεται σε ένα σπασμένο κορμό δέντρου. Την απολαύσαμε για λίγο μόνοι μας, και μετά ξεκίνησε μια τεράστια συρροή από αυτοκίνητα να καταφτάνει αφού διαδόθηκε το νέο και στους υπόλοιπους οδηγούς. Η βραδιά έκλεισε με φαγητό και ντόπιο κρασί.
Το φαγητό στη Κένυα μαγειρεύεται με έντονα μπαχαρικά και οι γεύσεις είναι διαφορετικές αλλά όχι εντελώς ξένες. Η εκδρομή στο σαφάρι συνήθως είναι με πλήρες γεύματα, έτσι και εμείς είχαμε το πρωινό το μεσημεριανό, και το βραδινό μας στο ξενοδοχείο.
Ο γυρισμός στο Ναϊρόμπι περιλάμβανε και μια μινι βόλτα από την πρωτεύουσα, η οποία αναπτύσσεται με φρενήρεις ρυθμούς (τα προάστια είναι ένα μεγάλο εργοτάξιο) ενώ το κέντρο είναι απροσπέλαστο τις καθημερινές από την κίνηση.
Στο αεροδρόμιο η πτήση της fly540 ή 540 πιο απλά όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι, για Ζανζιβάρη, αναχωρούσε σύμφωνα με τους πίνακες ανακοινώσεων στις 4 αντί τις 3 παρόλο που η υπάλληλος στην υποδοχή στο check in επέμενε πως θα φύγει στις 3. Προσοχή λοιπόν στις πτήσεις αυτές από Αφρικανικές χώρες μιας και το αεροπλάνο όντως αναχώρησε στις 3, ενώ η επιβίβαση ξεκίνησε ταυτόχρονα με μια άλλη πτήση, από την ίδια θύρα επιβίβασης, προκαλώντας σύγχυση σε κάποιες ανυποψίαστες Αμερικανίδες οι οποίες παρολίγο να βρεθούν σε κάποια άλλη εξωτική πόλη της Αφρικής. Επίσης προς έκπληξή μας, δεν μας έγινε κανένας έλεγχος για νερά και λοιπά υγρά. Τέλος ενώ είχαμε κάνει ηλεκτρονική κράτηση των θέσεών μας μόλις μπήκαμε στο αεροπλάνο μας ανακοινώθηκε ότι κάθετε όπου θέλει ο καθένας . Η πτήση πάντως ήταν καλή και ευχάριστοι ενώ οι τυχεροί μπορεί να δουν και το βουνό Κιλιμάντζαρο εάν δεν έχει συννεφιά.
View attachment 15181 View attachment 15182
View attachment 15174 View attachment 15175 View attachment 15176 View attachment 15177
Η πτήση της etihad, από Αθήνα για Άμπου Ντάμπι με το αεροπλάνο Α300 ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Με παιχνιδοκονσόλα που θα ζήλευε και το gameboy και τουλάχιστον 60 ταινίες να διαλέξεις ( ο καθένας ατομικά στο κάθισμά του), το 4ωρο ταξίδι περνάει πολύ άνετα.
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο του Άμπου Ντάμπι, εντυπωσιάζεσαι αρχικά από την κυκλική κατασκευή, αλλά μετά από λίγο σου φαίνεται φτωχό και ψάχνεις τρόπους για να περάσεις τις 4 ώρες αναμονής. Σκεφτήκαμε να βγούμε για να δούμε την πόλη, αλλά η απίστευτη υγρασία (τα πάντα κολάνε πάνω σου και κάθε είδους γυαλί θολώνει), όπως και το ραμαζάνι και η βραδινή ώρα μας απέτρεψαν. Αν κάποιος ταξιδεύει βράδυ ίσως το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να δει το εμπορικό κέντρο MarinaMallπου όπως μας είπαν είναι ανοιχτό μέχρι αργά.
H Kenya airlines παρόλο που είναι εξυπηρετικότατη, σε καμιά περίπτωση δεν είναι etihad. Φτάνοντας στο αεροδρόμιο στις 6 το πρωί συμπληρώσαμε 2 φόρμες εισόδου και με 40 ευρώ ή 50 δολάρια μπήκαμε στην χώρα της Κένυας. Αντικουνουπικό με DEET δεν βρήκαμε στο αεροδρόμιο του Ναϊρόμπι, ούτε στα σουπερμάρκετ που κοιτάξαμε, οπότε καλό είναι να το προμηθευτείτε εκ των προτέρω.
Ξεκινώντας το ταξίδι για το πάρκο Μασάι Μάρα με τον οδηγό μας, τον Μουακίο (Mwakio) από το γραφείο Private Safaris συναντούμε με μια τεράστια κίνηση στους δρόμους του Ναϊρόμπι μιας και οι άνθρωποι πήγαιναν στις δουλειές τους. Βλέπεις πολλούς μα πάρα πολλούς ανθρώπους να περπατούν, όχι όπως εμείς σε πεζοδρόμια, αλλά σε χωράφια και σε χωματόδρομους σε ένα χαοτικό πλήθος. Πολλές μικρές παράγκες στις άκρες των δρόμων πουλάνε πράγματα στους περαστικούς, σπίτια με συρματοπλέγματα, και φορτηγά που επιτελούν το ρόλο των λεωφορείων με ι 50 άτομα πάνω τους, σκόνη και χώμα παντού, δημιουργούν μια πολύ έντονη εικόνα σε κάθε νέο επισκέπτη.
Η διαδρομή προς την πόλη Ναρόκ την τελευταία πόλη πριν το πάρκο Μασάι Μάρα είναι γεμάτη με χωριά και σπίτια, που σε εμάς φαίνονται παράγκες, και τα οποία είναι χρωματισμένα είτε με διαφημίσεις πολυεθνικών είτε με τις διαφημίσεις των προϊόντων που πουλούν μέσα . Η εικόνα αυτή είναι χαρακτηριστική στην Κένυα και είναι μάλλον και η πιο ενδεικτική της. Η πόλη του Ναρόκ δεν αποτελεί εξαίρεση. Μια πόλη αρκετά μεγάλη με τους δρόμους γεμάτους από κόσμο και αυτοκίνητα. Εάν θέλετε σουπερμάρκετ για νερό και λοιπά εδώ είναι η τελευταία σας ευκαιρία πριν το Μασάι Μάρα (πηγαίνοντας λίγο πιο μέσα στην πόλη θα βρείτε το Naives) . H διαδρομή από το Ναρόκ προς το πάρκο Μασάι Μάρα είναι αρκετά μεγάλη και είναι με χωματόδρομο που μάλλον θα σας κουράσει, αφού θα έχει αρκετή σκόνη και χτυπήματα του αυτοκινήτου στις λακούβες. Γενικά σκόνη υπάρχει αρκετή στο ταξίδι αυτό.
Φτάνοντας όμως στο πάρκο αποζημιώνεσαι, μιας και αμέσως αρχίζεις να βλέπεις άγρια ζώα. Η επιλογή του καταλύματος είναι σημαντική για την εμπειρία που θα αποκομίσετε . Το sekenani που μείναμε εμείς είναι χτισμένο σε μια πλαγία μέσα στη βλάστηση (πιο πυκνή από ότι συνήθως συναντάς στη περιοχή) και είναι μάλλον από τα πιο όμορφα καταλύματα μιας και είναι φτιαγμένο σε αρμονία με το περιβάλλον (υπερυψωμένες από το έδαφος σκηνές και ξύλινες γεφυρούλες) ενώ έχει και μια δόση πολυτέλειας ( σκηνές με ξύλινο πάτωμα, μπανιέρα και τουαλέτα μέσα στην σκηνή), ενώ μόλις ανοίγεις τα παράθυρα νιώθεις και είσαι αμέσως μέσα στην βλάστηση. Ακολουθώντας τους αυστηρούς κανόνες υγιεινής για τέτοιες χώρες (πλένεις δόντια και πίνεις μόνο από εμφιαλωμένο νερό και λοιπές προφυλάξεις για τα φαγητά) είσαι καλυμμένος. Στο ξενοδοχείο εκτός από τις μαϊμούδες για παρέα (οι οποίες μας κατούρησαν την σκηνή και μια φορά θέλοντας να σημαδέψουν την περιοχή τους) το βράδυ, κυκλοφορούν κάθε είδους άγριων ζώων, οπότε υπήρχαν φρουροί ( Μασάι με στολή φύλακα) που όταν χρειαζόταν κάποιος ένοικος να περπατήσει την νύχτα τον συνόδευαν με το δόρυ και το ρόπαλο ανα χείρας. Οι θερμοκρασίες τον Ιούλιο είναι χαμηλές το πρωί και το βράδυ (12 βαθμούς περίπου) και κοντά στους 30 την ημέρα, οπότε καλό είναι να φροντίσετε και για ζεστά ρούχα για το πρωί τα οποία θα βγάλετε το μεσημέρι.
Ξεκινώντας το game drive όπως ονομάζουν το σαφάρι, αμέσως βλέπεις πολλές μα πολλές ζέβρες και γκνου ή αλλιώς (wilderbests όπως τα ονομάζουν). Η περίοδος του Ιουλίου είναι η περίοδος της μετανάστευσης των ζώων από την Τανζανία προς την Κένυα κατά την οποία εξαιρετικά μεγάλοι πληθυσμοί ζώων μετακινούνται για να βρουν περισσότερο γρασίδι. Η εικόνα που συναντάτε είναι πανέμορφη. Χιλιάδες ίσως και εκατομμύρια ζώων. Μετά από λίγο χρόνο μέσα στο πάρκο αντιλαμβάνεσαι την αντίθεση σε σχέση με την τηλεόραση. Εδώ τα ζώα δεν είναι μέσα στο άγχος και τα λιοντάρια δεν είναι συνέχεια μέσα στη έξαψη για κυνήγι. Τα πάντα είναι χαλαρά και όλα τα ζώα απολαμβάνουν το γρασίδι και πως βρίσκεσαι σε πεδιάδες κάποιου χωριού, στο οποίο εκτός από τις αγελάδες και τις κατσίκες των Μασάι βοσκούν πλήθος ζώων, όπως: ζέβρες, γκνού, ελέφαντες, εντυπωσιακές καμηλοπαρδάλεις, στρουθοκάμηλοι, ιμπάλα, αντιλόπες, αγριογούρουνα, ιλαντ (μεγάλη αντιλόπη σαν τάρανδος), ντικι (μικρή αντιλόπη σαν τα σκυλιά μινιατούρες), ιπποπόταμοι και κροκόδειλοι που απολαμβάνουν τα νερά του ποταμού Μάρα και λιοντάρια και ύαινες που απολαμβάνουν την σκιά των δέντρων.
Στο πάρκο οι περιηγήσεις γίνονται με φορτηγάκια με ανοιχτή και υπερυψωμένη την οροφή που είναι ένα πολύ χρήσιμο σκίαστρο για τον ήλιο. Πολλές φορές είσαι μαζί με τόσα άλλα φορτηγάκια και 4χ4 που σου δημιουργείται η αίσθηση ενός μεγάλου ζωολογικού κήπου, όπου πάρα πολλές φωτογραφικές μηχανές αποθανατίζουν τα ζώα, τα οποία κοιτούν αδιάφορα και συνηθισμένα πλέον, τους περίεργους, που ξεπετάγονται από τα παράθυρα και τις οροφές των προστατευμένων οχημάτων τους. Αυτό που σε επαναφέρει στην πραγματικότητα, είναι τα κουφάρια των φαγωμένων ζώων που συναντάς αραιά και που στους δρόμους της περιοχής. Οι δρόμοι του πάρκου είναι φυσικά χωμάτινοι και γεμάτοι τέτοια περίοδο με φορτηγά και τζιπάκια με τουρίστες σε σημείο που μπορείς να το αποκαλέσεις και ¨κίνηση¨.
Οι Μασάι και τα παιδιά τους,ενσωματωμένοι πλήρως σε αυτό το περιβάλλον, φροντίζουν τις κατσίκες, τα πρόβατα, και τις αγελάδες τους με μόνη προστασία από τα άγρια θηρία την κόκκινη φορεσιά ριχτάρι τους, το δόρυ τους, ένα μαχαίρι και ένα μικρό ρόπαλο. Χωρίς φόβο παιδιά από 7 εώς 15 ετών προστατεύουν τα ζωντανά τους από τσακάλια, ύαινες, λιοντάρια και άλλα αρπακτικά, μόνα τους, διανύοντας τεράστιες αποστάσεις με τα πόδια περιπλανώμενα στην αχανή έκταση που βόσκουν τα κοπάδια τους. Τα μεγαλύτερα από αυτά θα ξενυχτήσουν δίπλα σε μια φωτιά προστατεύοντάς τα ζωντανά τους από τους κινδύνους της νύχτας.
Με την φωτογράφηση οι Μασάι δεν τα πάνε ιδιαίτερα καλά οπότε αν είστε αποφασισμένοι να τους αποθανατίσετε να είστε έτοιμοι για επίμονες αιτήσεις για αποζημίωση σε σελίνια ή δολάρια.
Η περιοχή της Μάρα αποτελείται από λόφους, βουνά, πεδιάδες και ποτάμια και τον Ιούλιο θα βρείτε και το πράσινο αλλά και το χρυσαφένιο χρώμα των πεδιάδων.
Αξίζει μια μέρα να κάνετε το ημερήσιο game drive παίρνοντας μαζί σας το φαγητό για πικνικ, ώστε να μπορέσετε να ταξιδέψετε μακρύτερα μέσα στο πάρκο, μιας και οι αποστάσεις είναι πολύ μεγάλες. Καλό είναι επίσης να συνεχίσετε και μετά το μεσημέρι μέχρι το βράδυ το σαφάρι (εφόσον φυσικά αντέξετε) βγαίνοντας από τα συνηθισμένα δρομάκια, χαμηλώνοντας ταχύτητα και απολαμβάνοντας ήχους, μυρωδιές και φυσικά τα ζώα σε ρυθμούς πιο κοντά στους δικούς τους.
Το σαφάρι είναι πολλές φορές θέμα τύχης για το αν θα δεις όλα ή τα περισσότερα από τα ζώα. Για να εντοπίσετε τους μεγάλους θηρευτές προσέξτε τα γκνου και τις ζέβρες εάν κοιτούν ανήσυχα σε κάποιο σημείο διαφορετικό από εσάς, ή κοιτάξτε που είναι μαζεμένα τα περισσότερα φορτηγάκια των τουριστών. Ύαινες και λιοντάρια θα βρείτε την ημέρα κάτω από θάμνους ή κάτω από την σκιά μεγάλων δέντρων ή ακόμα και επάνω σε αυτά. Να εντοπίσετε τους θηρευτές να κυνηγούν είναι εξαιρετικά σπάνιο, και τα πλάνα των ντοκιμαντέρ απαιτούν συνήθως εβδομάδες παρακολούθησης και αναμονής ωσότου υπάρξει δράση. Πολύ σημαντικός είναι ο οδηγός σας, ο χαρακτήρας του, και η εμπειρία του για το πόσα ζώα θα δείτε αλλά και με ποιο τρόπο θα τα δείτε.
Η βραδιά μας μετά το σαφάρι έκλεισε με δείπνο κάτω από μια μεγάλη σκηνή, και με μια σύναξη και κουβεντούλα των ενοίκων γύρω από μια φωτιά στην αυλή – ταράτσα του καταλύματος. Πήγαμε νωρίς για ύπνο μιας και το πρόγραμμα στο σαφάρι ξεκινά από τις 6 30 το πρωί.
Το ταξίδι από το Μασάϊ Μάρα έως την λίμνη Νακούρου είναι πολύωρο και κουραστικό. Ο δρόμος είναι μονής λωρίδας με πάρα πολλά φορτηγά τα οποία οδηγούνται σε πολύ χαμηλή ταχύτητα εξαναγκάζοντάς σε, σε επικίνδυνα πολλές φορές, προσπεράσματα. Τύφλα να έχει η Αθηνών Πατρών. Το τοπίο γεμάτο με πεδιάδες που καλλιεργούνται κάθε είδους προϊόντα και δέντρα ομπρέλες που ενδημούν στην περιοχή συτή της Αφρικής. Φτάνοντας όμως στην λίμνη Νακούρου και μπαίνοντας στο πάρκο τα πάντα αλλάζουν. Εδώ κυριαρχεί το πράσινο. Τα πάντα είναι μέσα στη βλάστηση και τα ζώα δεν μεταναστεύουν από εδώ μιας και το πάρκο είναι περιφραγμένο εξ ολοκλήρου. Το ξενοδοχείο Sarovaπου μείναμε είχε όλες τις ανέσεις και όσοι επιθυμούν μια πιο συμβατική εμπειρία, μάλλον θα το προτιμήσουν.
Στη λίμνη Νακούρου τα φλαμίνγκο είναι μέσα στη πρώτη λίστα με τα αξιοθέατα. Εδώ συναντήσαμε λιοντάρια να απολαμβάνουν την απογευματινή μπόρα στην βροχή, βούβαλους να ξαπλώνουν στην φρέσκια λάσπη, καινούρια είδη φυτοφάγων ταρανδοειδών, όπως και τα υπόλοιπα 2 είδη από τα bigfive που δεν είχαμε δει στο Μασάι Μάρα, τον ρινόκερο, και την λεοπάρδαλη. Η λεοπάρδαλη είναι δύσκολο να εντοπιστεί και δεν αγαπά την πολυκοσμία και την φασαρία, οπότε ήμασταν τυχεροί που την εντοπίσαμε πάνω στα κλαδιά των δέντρων τα οποία αγαπά πολύ. Ο οδηγός μας ήταν πολύ περήφανος, μιας και ήταν αυτός που την εντόπισε, από μια απίθανη απόσταση, να ξεκουράζεται σε ένα σπασμένο κορμό δέντρου. Την απολαύσαμε για λίγο μόνοι μας, και μετά ξεκίνησε μια τεράστια συρροή από αυτοκίνητα να καταφτάνει αφού διαδόθηκε το νέο και στους υπόλοιπους οδηγούς. Η βραδιά έκλεισε με φαγητό και ντόπιο κρασί.
Το φαγητό στη Κένυα μαγειρεύεται με έντονα μπαχαρικά και οι γεύσεις είναι διαφορετικές αλλά όχι εντελώς ξένες. Η εκδρομή στο σαφάρι συνήθως είναι με πλήρες γεύματα, έτσι και εμείς είχαμε το πρωινό το μεσημεριανό, και το βραδινό μας στο ξενοδοχείο.
Ο γυρισμός στο Ναϊρόμπι περιλάμβανε και μια μινι βόλτα από την πρωτεύουσα, η οποία αναπτύσσεται με φρενήρεις ρυθμούς (τα προάστια είναι ένα μεγάλο εργοτάξιο) ενώ το κέντρο είναι απροσπέλαστο τις καθημερινές από την κίνηση.
Στο αεροδρόμιο η πτήση της fly540 ή 540 πιο απλά όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι, για Ζανζιβάρη, αναχωρούσε σύμφωνα με τους πίνακες ανακοινώσεων στις 4 αντί τις 3 παρόλο που η υπάλληλος στην υποδοχή στο check in επέμενε πως θα φύγει στις 3. Προσοχή λοιπόν στις πτήσεις αυτές από Αφρικανικές χώρες μιας και το αεροπλάνο όντως αναχώρησε στις 3, ενώ η επιβίβαση ξεκίνησε ταυτόχρονα με μια άλλη πτήση, από την ίδια θύρα επιβίβασης, προκαλώντας σύγχυση σε κάποιες ανυποψίαστες Αμερικανίδες οι οποίες παρολίγο να βρεθούν σε κάποια άλλη εξωτική πόλη της Αφρικής. Επίσης προς έκπληξή μας, δεν μας έγινε κανένας έλεγχος για νερά και λοιπά υγρά. Τέλος ενώ είχαμε κάνει ηλεκτρονική κράτηση των θέσεών μας μόλις μπήκαμε στο αεροπλάνο μας ανακοινώθηκε ότι κάθετε όπου θέλει ο καθένας . Η πτήση πάντως ήταν καλή και ευχάριστοι ενώ οι τυχεροί μπορεί να δουν και το βουνό Κιλιμάντζαρο εάν δεν έχει συννεφιά.
View attachment 15181 View attachment 15182
View attachment 15174 View attachment 15175 View attachment 15176 View attachment 15177
Last edited by a moderator: