Μάλτα Και Εγενετο... CoronoΜάλτα

Zorz59 · 29 Σεπτεμβρίου 2020

Day 3

Πρωί πρωί λοιπόν, ετοιμαζόμαστε με τα μπανιερά μας και εξοπλισμό βαρκάδας και θαλάσσης και ξεκινάμε για πρώτη στάση Βαλέττα. Καφές απαραίτητος, συν πρωινό συν προμήθειες σε σνακ για την ημέρα.

Εύκολο παρκάρισμα για άλλη μια φορά κάτω από τα τείχη της Βαλέττα και ανέβασμα στο κέντρο της πόλης για την πρώτη μας πρωινή βόλτα εκεί.

Διανύουμε την Merchants str και φτάνουμε στο όμορφο roaster του Lot61 στο κέντρο.

https://www.google.gr/maps/place/Lot+Sixty+One+Coffee+Roasters/@35.8977659,14.5141052,20.38z/data=!4m5!3m4!1s0x0:0x7c7f127eb83fc9b7!8m2!3d35.8978809!4d14.5142012

Γευστικοί καφέδες, φρέσκα κρουσανακια και μπανάνα κέικ, σπαρκλι γουοτερ και ένα μέρος για άραγμα και χάζι της ράθυμης περατζάδας. Άνετα θα το είχα στέκι σαν λόκαλ στη Βαλέττα.

Μετά τις απαραίτητες δυνάμεις πάμε δίπλα ακριβως στο Is-Suq Tal-Belt - Valletta Food Market για τις προμήθειες για τη σημερινή μας βόλτα. Όμορφος χώρος με σουπερ μάρκετ στο υπόγειο και food μάρκετ στους άλλους 2 ορόφους. Καλές τιμές και ποικιλία για ένα γρήγορο φαγητό, εάν κάποιος δε θέλει να κάτσει ώρα σε εστιατόριο.

Επόμενη στάση για αγορά παστίτσι!! Τα pastizzi είναι το εθνικό σνακ της Μάλτας. Πρόκειται για μικρά αλμυρά πιτάκια, γεμισμένα κυρίως με τυρί ρικότα ή πουρέ αρακά. Μπορείτε να το βρείτε σε όλη τη χώρα και να το φάτε οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Ένα pastizzi κοστίζει περίπου 30-50 λεπτά. Πέρα όμως από τα pastizzi, υπάρχουν και τα επίσης παραδοσιακά qassatat, όπου πρόκειται για πιτάκια με στρογγυλό σχήμα και ελαφριά ζύμη. Η γέμιση και στα qassatat είναι ίδια με τα pastizzi. Βέβαια και τα δυο σνακ υπάρχει πιθανότητα να τα βρείτε και σε διάφορες άλλες γεύσεις. Αφού εφοδιαστήκαμε διαφορές γεύσεις πηγαίνουμε προς τους Upper Barrakka Gardens, για βόλτα και τον κανονιοβολισμό αφού πλησίαζε 12 το μεσημέρι.

Από του κήπους έχεις φοβερή θέα των 3 Cities απέναντι από τη Βαλέτα και είναι ένας μικρός παράδεισος με τρεχούμενο νερό στο κέντρο της Βαλέτα για να χαλαρώσεις.

Ο κήπος μέχρι το 1824 και ήταν τμήμα μιας ευρύτερης οχυρωματικής κατασκευής που βρισκόταν υπό την ιδιοκτησία των Ιταλών ιπποτών και έφερε συνολικά 18 κανόνια. Από αυτό το χαρακτηριστικό προκύπτει και το όνομα που διατηρεί μέχρι σήμερα. Όλα τα μονοπάτια του είναι κατάφυτα με λουλούδια θάμνους μέχρι και φιστικιές. Εντύπωση προκαλεί ο μεγάλος αριθμός ποιοτικών γλυπτών που απεικονίζουν ήρωες και παραστάσεις της μαλτέζικης ιστορίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι μεταξύ του ντόπιου πληθυσμού το συγκεκριμένο πάρκο αποτελεί το δημοφιλέστερο τόπο συνάντησης.

Με ένα παστίτσι στο στόμα χαζεύουμε τον κήπο, και περιμένουμε ακούμε το κάλεσμα για το κανόνι. Ένας παραδοσιακός Άγγλο Μαλτέζος στρατιώτης οργανώνει με ευλαβικό τρόπο το κανόνι. Μετά το απαραίτητο ΜΠΑΜ, οργανωνόμαστε με κρύα μπουκάλια νερό και πηγαίνουμε στο αυτοκίνητο.

Προορισμός σήμερα για την πρώτη βουτιά το διάσημο Blue Grotto. Εκεί έχουμε κανονίσει και μία βαρκάδα με το κλασσικό σύστημα ο γνωστός του γνωστού από φίλο που δούλευε παλιά εκεί, ώστε να είμαστε στη βάρκα μόνο οι 3 μας και να σταματήσουμε και για βουτιές κάτι που δεν γίνεται στις άλλες βαρκάδες λόγω ασφάλειας.

Οι μπλε σπηλιές ή αλλιώς το Μπλου Γκρότο (Blue Grotto) είναι ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία στη Μάλτα και προσελκύει χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο. Το γεωλογικό φαινόμενο αποτελείται από την 30 μέτρων αψίδα, τα 6 σπήλαια και τα απόκρημνα/κοφτερά βράχια, που δημιουργήθηκαν απ’ τη μανία των κυμάτων. Από την κορυφή του Blue Grotto βλέπουμε και τη μικροσκοπική Fifla (ένα από τα επτά νησιά της Μάλτας), ενώ η περιοχή είναι κατάλληλη και για καταδύσεις.

Παρκάρουμε στο ψαροχώρι του Blue Grotto και κατευθυνόμαστε στη βάρκα που έχουμε ραντεβού. Εκεί ο Rodrigo μας περιμένει, και μας καλωσορίζει εγκάρδια λόγω του γνωστού φίλου. Ζεστός και χαμογελαστός άνθρωπος. Ξεκινάμε γρήγορα τη βαρκάδα, ώστε στην επιστροφή να πάρει καμία βόλτα ακόμα, για να βγαίνει το μεροκάματο.

Πραγματικά η βαρκάδα στα ήρεμα νερά της Μεσογείου ήταν απόλαυση, όχι κάτι ξένο για εμάς, αλλά πάντα αυτό το μπλε της μεσογείου και η γεύση της αρμύρας στο στόμα είναι μία οικεία και γαλήνια αίσθηση. Αφού γυρίσαμε διάφορες σπηλιές με ονόματα ανάλογα του σχήματος τους, και είδαμε διαφορετικούς χρωματισμούς του νερού λόγω της διάθλασης του φωτός , φτάνουμε στην σπηλιά The Dome όπου και αράζουμε για κάνα μισάωρο για βουτιές και μπάνιο.

Πεντακάθαρα νερά, και πάλι μου έκανε εντύπωση το πόσο ζεστά ήταν. Φοβερά χρώματα, βυθός και ηρεμία μέσα στη σπήλια.

Συνεχίζουμε τη βαρκάδα μας σε μερικές ακόμα σπηλιές και κάτω από την μεγάλη καμάρα του Blue Groto. Εντυπωσιακοί σχηματισμοί που έχει δώσει η θάλασσα και το κύμα στα βράχια.

Γυρνάμε και ευχαριστούμε τον Rodrigo για την βόλτα, και βλέπουμε πως φορτώνεται η βάρκα για την κανονική βόλτα. 8/8 θέσεις για βαρκάδα, μέσα στον ήλιο, χωρίς βουτιά. Δε νομίζω πως λέει και πολύ έτσι.

Κάνουμε ένα περίπατο στο Blue Groto, βλέπουμε και τα φυλάκια των ιπποτών από κοντά. Αυτά τα φυλάκια ήταν περιμετρικά σε όλη την Μάλτα σε θέσεις ώστε να βλέπει το ένα το διπλανό του, και σε περίπτωση επιδρομής ανάβοντας φωτιές σε λίγα λεπτά το ήξερε όλο το νησί.

Στη συνέχεια με το αμάξι πάμε στο κλασσικό Photo point του Blue Groto για μερικά καρέ.

Μετά συνεχίζουμε για Marsaxlokk και St Peter’s Pool για αρχή. Παρότι είχε αρκετό κόσμο το μέρος δεν είχε καμία σχέση με άλλα καλοκαίρια που εκεί κρέμονται σαν τα σταφύλια.

Αράζουμε σε μια γωνιά με ίσκιο, κάνουμε τις βουτιές μας και κλέβουμε αυτό το καυτό 2ωρο 1-3 το μεσημέρι, μέσα στο νερό. Οι ντόπιοι κάνουν επίδειξη στον κόσμο με περίτεχνες βουτιές, και ο χαβαλές συνεχίζεται Non stop.

Γυρίζουμε στο Marsaxlokk για ψαροφαγία και βόλτα. Χρωματιστές βαρκούλες στην προκυμαία, και βρίσκουμε την προτεινόμενη από φίλο ψαροταβέρνα.

Το Marsaxlokk είναι κτισμένο στην νότια πλευρά της Μάλτας και είναι συνήθως από τα πρώτα μέρη που πιάνει το μάτι του επισκέπτη όταν προσεγγίζει το νησί με το αεροπλάνο. Το όνομα της μεταφράζεται ως “νοτιοανατολικό λιμάνι”, προφανώς λόγω της ιδιότητας και της τοποθεσίας της.

Το γεγονός ότι είναι ελαφρώς απομακρυσμένο για τα δεδομένα της χώρας από το κέντρο της και την πρωτεύουσα Valletta, δημιουργεί ίσως την αίσθηση ότι πρόκειται για μια αρκετά διαφορετική πόλη σε σχέση με αρκετές άλλες στην Μάλτα. Αν ρωτήσεις οποιονδήποτε κάτοικο του χωριού και της Μάλτας ποιο είναι το πιο χαρακτηριστικό σημείο της Marsaxlokk, θα σου πει φυσικά το λιμάνι της. Ένας πανέμορφος κόλπος, στον οποίο στοιβάζονται οι παραδοσιακές πολύχρωμες βάρκες luzzu, που μόνο στο νησί αυτό θα δει κανείς. Το μπλε με λίγες κόκκινες και κίτρινες πινελιές είναι το χρώμα που επικρατεί σε αυτές. Αν τις παρατηρήσετε θα δείτε κιόλας ότι στην πλώρη είναι ζωγραφισμένα δύο μάτια, που θεωρείται ότι προστατεύουν τους ιδιοκτήτες τους.

Άλλωστε μεγάλο μέρος της αλιείας της χώρας προέρχεται από τους ψαράδες που δραστηριοποιούνται εδώ. Όπως και σε όλα τα υπόλοιπα χωριά και πόλεις της νοτιότερης χώρας της Ευρώπης, τα σπίτια με τα στενά, κλειστά και χρωματιστά μπαλκόνια είναι από τα πρώτα που συναντάει όποιος έρθει. Βέβαια σε αντίθεση με το μεγαλύτερο μέρος του νησιού οι ρυθμοί της ζωής εδώ πέρα είναι πιο χαλαροί και είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις σπίτια τα οποία έχουν κτιστεί μόλις τα τελευταία 15 – 20 χρόνια. Αυτό όμως έχει βοηθήσει στο να διατηρήσει και τον χαρακτήρα της.

Κάτσαμε στο La Nostra Padrona, ωραίο ψαρομενου, και νορμάλ τιμές. Στο συγκεκριμένο μαγαζί βέβαια ζήσαμε ελληνικό ντεζαβου από μικρά τουριστικά μέρη της Ελλάδας. Πεντανόστιμο φαγητό, προσωπικό που μας έκανε τη χάρη που μας έφερνε και πιάτα, και οικογενειακή επιχείρηση όπου ο ένας έριχνε χριστοπαναγίες στον άλλο. Χαχαχα.

Προς το τέλος μας άργησαν κάτι σόδες και ρωτώντας τον ένα λέει φυσικό να άργησαν αφού είναι ηλίθιος ο άλλος. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ, classic……

Επιστροφή Sliema λοιπόν.

Για βράδυ έχουμε βάλει στο πρόγραμμα ένα περίπατο όλου του St Julian’s Bay, Paceville και St George’s Bay. Αρκετός κόσμος περπατάει, τρέχει, αράζει στην ακροθαλασσιά και χαίρεται την ωραία βραδιά.

Από το paceville Και μετά η περιοχή γίνεται άκρως τουριστική με Pub, πολυώροφα ξενοδοχεία και casinos. Και σε κάποιες γωνιές θυμίζει και Κάβο Κέρκυρας. Πιστεύω χωρίς covid θα ήταν όλο σαν το Κάβο.

Άρχισε να κάνει πείνα και είπαμε να δοκιμάσουμε το πολύ διασημο Burgeradiko Hugo’s Burgers. Το πρότειναν όλοι άντε να δούμε. Εκτός του ότι είναι απλά ένα gourmet Goodies με κανονικά μπιφτέκια, δεν ήταν κάτι ουαου, αλλά οκ σε μία απλή βόλτα ως street food.

Parking Casino

Στην επιστροφή σταματάμε στην παραλιακή City of London Pub που είναι εκεί από το 1914, για μπύρες και χαλάρωμα με θέα την νυχτερινή παραλιακή Sliema. Υπέροχο τελείωμα σε μία θαλασσινή ημέρα…

Comino Loading....

paefstra · 29 Σεπτεμβρίου 2020

Βρεθηκα κι εγω παλιοτερα Δεκαπενταυγουστο στη Μαλτα και αναγνωρισα τον στολισμο στη φωτο!

Zorz59 · 29 Σεπτεμβρίου 2020

Θεσσαλονίκη – Βαλέττα

Φτάνουμε στο αεροδρόμιο Μακεδονία για την επιβίβαση. Για Αύγουστο έρημο, με συνέχιση εργασιών που το κάνουν σιγά σιγά ένα ευρωπαϊκό αεροδρόμιο.

Περνάμε τον έλεγχο και πάμε προς το gate για την επιβίβαση. Εκεί κατά την αναμονή ακούγεται ένας τρελός θόρυβος από παντού μέσα στο αεροδρόμιο, λες και έρχεται κάποια επιδρομή, εξωγήινοι ή κάτι παρόμοιο. Όχι όμως είναι αυτή η ντροπή των μηνυμάτων του 112 που ήρθε ξαφνικά σε όλα τα κινητά που υπήρχαν μέσα στο αεροδρόμιο. Επιστροφή από δεκαπενταύγουστο, μείνετε μακριά από ηλικιωμένους.

Το αφήνουμε και αυτό και πάμε προς το αεροπλάνο, με τα πόδια πλέον στη Θεσσαλονίκη η επιβίβαση. Εκεί ένας από τους επιβάτες μιλάει στο τηλέφωνο, κάτω στη σκάλα και κατεβάζει τη μάσκα του, όχι για πάνω από δέκα sec. Οι αεροσυνοδοί, άντρες και τσαμπουκαλεμένοι, τον τραμπουκίζουν που δε θα ανέβει στο αεροπλάνο και τον σπρώχνουν έξω από την πόρτα του αεροπλάνου, και τον αφήνουν στη σκάλα μέχρι να έρθει το security να τον μαζέψει. Φτάνει και το security και για 2-3 λεπτά γίνεται χαμός με βρισιδια σε ελληνικο-αγγλο-μαλτεζικα…
Τελικά με την παρέμβαση του πιλότου, αφήνει τον επιβάτη να μπει, και ο αεροσυνοδός (σίγουρα έχει κοπεί σε εξετάσεις για αστυνομία ) εμφανώς τσαντισμένος που δεν έγινε το δικό του, λέει στο ηχείο του αεροπλάνου, ότι όποιος τολμήσει να βγάλει τη μάσκα για οποιοδήποτε λόγο ή να κάνει πλάκα ότι θα βήξει, είναι 5000 ευρώ πρόστιμο. Ωραία πάμε λέω…. Υπομονή μέχρι την προσγείωση…

Φτάνουμε στο διεθνές αεροδρόμιο της Μάλτας. Όλα καλά εκεί, ούτε έλεγχος, ούτε θερμομέτρηση ούτε τίποτα. Καρτούλα με το όνομα μας για το αυτοκίνητο, και κάνουμε τις απαραίτητες χαρτούρες για να το πάρουμε. Εκεί ο τύπος από την εταιρία αυτοκινήτων μας είπε ότι ο τουρισμός στη Μάλτα είναι στο 15% σε σχέση με έναν κανονικό Αύγουστο, πράγμα που το εκτιμήσαμε δέοντος σε κάποια μέρη αλλά και στην οδήγηση με το αμάξι σε σχέση με την κίνηση.

Δεξιοτίμονο λοιπόν. Έπρεπε να περάσουν μερικά χιλιόμετρα για να το ξανασυνηθίσω, είχα εμπειρία από Αγγλία και Βόρειο Ιρλανδία, αλλά γρήγορα το ξεχάσαμε και συνηθίσαμε και τους άπειρους κυκλικούς κόμβους που μπαίνεις αριστερόστροφα.

Βάζουμε στο Maps το διαμέρισμα στη Sliema και σε ένα τέταρτο είμαστε εκεί. Αφήνουμε τα πράγματα στο δωμάτιο και φεύγουμε κατευθείαν για το καραβάκι που οδηγεί στη Βαλέττα.

Στην όμορφη ριβιέρα της Sliema, αντικρίζουμε κόσμο που απολαμβάνει την βουτιά του στα ζεστά νερά της Μεσογείου. Η θερμοκρασία παρότι 6 το απόγευμα είναι στους 36 βαθμούς και η υγρασία κάνει την κατάσταση λίγο δύσκολη αλλά δεν πτοούμαστε. Ψηλά σύγχρονα κτίρια, μοντέρνα καφέ και μια αίσθηση καθημερινής ραστώνης κάτω από τον καυτό ήλιο αποτελούν ένα άλλο πρόσωπο του νησιού, με τους ηλιοκαμένους λουόμενους και διάθεση καλοκαιρινή.

Παίρνουμε το καραβάκι από Sliema Ferry και με 4.5 ευρώ τα 3 άτομα βρισκόμαστε γρήγορα στη Βαλέττα. Η βόλτα είναι must για μία φορά τουλάχιστον ,προσφέροντας πολλά φωτογραφικά κάδρα.

Βγαίνουμε στο λιμανάκι της Βαλέττα και ανηφορίζουμε για το κέντρο από Triq San Gwann. Μας κάνει εντύπωση πως είναι σχεδόν τα πάντα κλειστά, μαγαζιά, μπαράκια, εστιατόρια. Είναι μόνο 6.30, μα γιατί? Γιατί είναι Δευτέρα λέει ένας ντόπιος. Και έτσι είναι, κάθε Δευτέρα από τις 6 και μετά στη Βαλέττα το 80% από τα μαγαζιά έχουν ρεπό… Ευτυχώς που υπάρχουν κει μερικά ανοιχτά, γιατί θέλαμε πολύ να κάτσουμε στα όμορφα σοκάκια της Βαλέτας για φαγητό αργότερα.

Φτάνουμε στην Republic str. Το κέντρο της Βαλέττα. Αντικρίζοντας την Βαλέτα, κατανοούμε αμέσως γιατί ολόκληρη η πόλη έχει ανακηρυχθεί μνημείο κληρονομιάς της Unseco. Διασχίζοντας την ιστορική πόλη μοιάζει σα να εισερχόμαστε σε ένα ζωντανό μουσείο, με ιστορίες από σταυροφόρους, αποίκους κάθε φυλής, πολέμους και πολιτισμούς, που έχτισαν και σμίλευσαν τους δρόμους της με ναούς, αρχιτεκτονήματα και αισθήσεις, κουβαλώντας στους τοίχους της αιώνες ιστορίας.

Αποτελεί την πρωτεύουσα της Μάλτας, γνωστή ως Il-Belt (Η Πόλη) στα Μαλτέζικα. Τοποθετείται γεωγραφικά στο κεντροανατολικό τμήμα της νήσου της Μάλτας, ενώ η ιστορική πόλη διαθέτει πληθυσμό 6.966 κατοίκων.

Η Βαλέτα, η οποία περιλαμβάνει κτιριακές κατασκευές που ανάγονται στον 16ο αιώνα, κατασκευάστηκε κατά την διάρκεια της κατοχής της Μάλτας από το Τάγμα των Ιωαννιτών Ιπποτών της Ιερουσαλήμ, τα μέλη του οποίου είναι γνωστά και με τον τίτλο των Οσπιταλιέρων. Η πόλη είναι κυρίως Μπαρόκ αρχιτεκτονικού ρυθμού, με στοιχεία Αναγεννησιακού, Νεοκλασσικού και Σύγχρονης αρχιτεκτονικής σε συγκεκριμένους χώρους, αν και ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος άφησε τεράστια σημάδια στην πόλη.

Η πόλη οφείλει την ονομασία της στον Μεγάλο Μάγιστρο Ζαν Παρισό ντε λα Βαλέτ, ο οποίος πέτυχε στην διεύθυνση της άμυνας του νησιού απέναντι στην επιδρομή των Οθωμανών το 1565. Η επίσημη ονομασία που δόθηκε από το Τάγμα των Ιωαννιτών ήταν Humilissima Civitas Valletta — Η Ταπεινοτάτη Πόλη της Βαλέτας, ή Città Umilissima στα Ιταλικά. Τα φρούρια, τα αμυντικά τείχη, καθώς και οι τάφροι μαζί με την ομορφιά των Μπαρόκ αρχιτεκτονικής παλατιών, κήπων και εκκλησιών της, οδήγησαν τους μεγαλύτερους των Οίκων των ευγενών της Ευρώπης να αποκαλούν την πόλη Superbissima — 'Λαμπρότατη'.

Περπατάμε προς την πύλη της πόλης, την περνάμε για μερικές φωτογραφίες και συνεχίζουμε μέχρι την St Publius Church στην Φλοριάνα, που ολοκληρώθηκε το 1768. Επιβλητική εκκλησία, αλλά τώρα η πείνα κάνει την εμφάνιση της, Γυρίζουμε στη Βαλέττα για να βρούμε ένα μικρό μαγαζάκι που μας είχε πει φίλος που μένει Μάλτα, με φρέσκα ζυμαρικά σε συνδυασμό με φρέσκα θαλασσινά και ψάρια.

Πάρκα και πλατείες γεμάτα από κόσμο........

Στη βόλτα για το εστιατόριο περνάμε και από την πλατεία πίσω από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη. Εκεί βλέπουμε πολλά ανάμενα κεριά και φωτογραφίες. Όλα είναι για την Δάφνη Γκαλιζία.

Η εκκλησια του Αγ Ιωαννη

H Δάφνη Ανν Καρουάνα Γκαλιζία ήταν Μαλτέζα δημοσιογράφος. Ήταν γνωστή για την αποκάλυψη αμφιλεγόμενων και ευαίσθητων πληροφοριών που σχετίζονται με τα Έγγραφα του Παναμά. Δολοφονήθηκε σε επίθεση με βόμβα αυτοκινήτου τον Οκτώβριο του 2017.

https://www.iefimerida.gr/kosmos/malta-syntaraktikes-apokalypseis-dolofonia-gkalizia

Στη Μάλτα γενικότερα υπάρχει φοβερή διαφθορά και μαύρο χρήμα. Όλες οι στοιχηματικές εταιρίες έχουν έδρα τη Μάλτα, όπως και πολύ ρώσοι μαφιόζοι έχουν πάει εκεί από όταν έπεσε το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου.

Με αυτά φτάνουμε στο εστιατόρια. Σε ένα όμορφο καντούνι, που θύμιζε πολύ Κέρκυρα, καθόμαστε για φαγητό έξω. Μ’αρέσουν πολύ τα εστιατόρια με μικρά μενού, μόνο τέσσερα πιάτα με φρέσκα ζυμαρικά, και τόνο ή ξιφία ψαρεμένα την ίδια μέρα, συν εξαιρετικό πλατό ντόπιων γεύσεων. Τρώμε εξαιρετικά, μόνο ή ντόπια μπύρα δεν έλεγε κάτι.

Μετά από λίγο περπάτημα, κατηφορίζουμε προς το λιμανάκι για να πάρουμε το προτελευταίο καραβάκι για Sliema. Εκεί είχαν αποφασίσει οι καπεταναίοι να ακυρώσουν αυτό το δρομολόγιο γιατί δεν είχε κόσμο και να βάλουν ένα τελευταίο 45 λεπτά μετά.

Ωραίοι οι τύποι, αλλά ήταν και η τελευταία φορά που πήραμε καραβάκι. Με το αμάξι τη μέρα το parking είναι στα δύο ευρώ, και το βράδυ δωρεάν. Φθηνότερα και πιο άνετα από το καραβάκι, και χωρίς συνωστισμό. Στο τελευταίο δρομολόγιο έγινε ένας χαμούλης.

Στο διαμέρισμα λοιπόν για σβήσιμο και ξεκούραση. Pcr Test αύριο…..

Zorz59 · 29 Σεπτεμβρίου 2020

paefstra said:
Βρεθηκα κι εγω παλιοτερα Δεκαπενταυγουστο στη Μαλτα και αναγνωρισα τον στολισμο στη φωτο!

Κλασσικος στολισμός... Αλλιώς στη συγκεκριμένη φωτο λες ανετα οτι ειμαι κάπου στο Λονδινο....

maria91 · 29 Σεπτεμβρίου 2020

Zorz59 said:
Κλασσικος στολισμός... Αλλιώς στη συγκεκριμένη φωτο λες ανετα οτι ειμαι κάπου στο Λονδινο....

Τον συγκεκριμενο στολισμο τον ειχε και τελος αυγουστου που πηγαμε και εμεις,συμβολιζει κατι?μπυριτσα cisk με λεμονι και τζιντζερ για μενα ηταν τοπ,η σκετη οντως πολυ απλη :haha:

Zorz59 · 15 Οκτωβρίου 2020

Day 2

Ξυπνάμε χαλαρά, ξεκούραστοι. Έτοιμοι για το pcr test στις 10.30. Ξεκινώντας για το Test center της Luqa, είχα τσεκάρει ότι στη διαδρομή περν’αμε από ένα mall που έχει shop in a shop το καλύτερο coffee roaster της Μάλτας. Σταματάμε για καφεδάκι.

Κατά τη διάρκεια του καφέ ένα άγχος αρχίζω να διακρίνω στην ατμόσφαιρα για το τεστ. Και αν είμαστε θετικοί? Και αν πονέσουμε στο τεστ? Παιδιά λέω ότι γίνει τώρα θα γίνει, δε μπορούμε να περάσουμε όλο το ταξίδι με άγχος.

Το τεστ από την μύτη μπορεί να ήταν ενοχλητικό αλλά περίπου σε 6-7 λεπτά είχαμε τελειώσει και οι τρεις. Πάλι On the road και κατεύθυνση για το σκηνικό του Ποπάυ για τις πρώτες βουτιές.

Ένα ηλιοκαμμένο τοπίο μας συντροφεύει κατά τη διαδρομή. Ξηρό και σκληρό αλλα συνάμα οικείο και όμορφο. Αραβικά χρώματα στα χωριά και μορφολογία Κυκλάδων δίνουν ένα υπέροχο contrast.

Βέβαια οι ταμπέλες στο δρόμο με τα χωριά στη ντόπια γλώσσα, δε διαβάζονται σε καμιά περίπτωση. Αλλά το Gmaps ναι είναι καλά και φτάνουμε στο Popeye Village.

Το «Χωριό του Ποπάυ» το οποίο βρίσκεται στην βορειοδυτική γωνιά του νησιού, κοντά στο χωριό Melliena. Αποτελεί το σπίτι του κινηματογραφικού ήρωα και είναι ουσιαστικά ένα θεματικό χωριό που αποτελεί δημοφιλή τουριστικό ευρωπαϊκό προορισμό.

Paramount Pictures και Walt Disney Productions έστησαν τα σκηνικά για την ταινία του 1980 με πρωταγωνιστή τον Robin Williams, η οποία ήταν βέβαια εμπνευσμένη από το γνωστό κόμικ. Αυτά παραμένουν ως και σήμερα με κάποια βέβαια να μην διατηρούνται σε τόσο καλή κατάσταση. Είναι πλέον ανοιχτό για το κοινό ως υπαίθριο μουσείο και αποτελεί έναν χώρο ψυχαγωγίας για όλη την οικογένεια αφού μπορεί κανείς να επισκεφτεί τα σπιτάκια και να πάρει μέρος σε διάφορες δραστηριότητες που οργανώνονται.

Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1979 και μια ομάδα από 165 ανθρώπους εργάστηκε για παραπάνω από επτά μήνες για την κατασκευή ολόκληρου του χωριού που αποτελείται μεταξύ άλλων από δεκαεννιά ξύλινα κτίρια. Εκατοντάδες κορμοί και αρκετές χιλιάδες ξύλινες σανίδες εισήχθησαν από την Ολλανδία, ενώ το υλικό που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των σκεπών εισήχθηκε από τον Καναδά.

Επιπλέον ένας μεγάλος κυματοθραύστης χτίστηκε γύρω από αυτό για την προστασία του από την ανοικτή θάλασσα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.

Η είσοδος των 18 ευρώ ήταν αποτρεπτική για εμάς που δε θέλαμε να παίξουμε στον παιδότοπο παρά μία βόλτα μέσα και μερικές φωτογραφίες.

Όμως ο κυματοθραύστης απέναντι μας φιλοξένησε για τις πρώτες βουτιές. Περίμενα τα νερά πιο δροσερά για να πω την αλήθεια, αλλά η πρώτη βουτιά ήταν σε ζεστά νερά. Αράξαμε λίγο εκεί και παίξαμε με βουτιές και φωτογραφίες με ώραια τοπία από πίσω. Από τη μία ο Ποπαυ και από την άλλη άγρια Μεσόγειο.

Στο αμάξι και πάλι και οδεύουμε στη Golden Bay. Φοβερή ζέστη τώρα που μεσημέριασε. Ξαπλώστρα, ομπρέλα, ήλιος και μπύρα μοιάζανε τέλειος συνδυασμός.

Η παραλία Golden Bay βρίσκεται στο βορειοδυτική πλευρά της Μάλτας και αποτελεί μία από τις δημοφιλέστερες παραλίες του νησιού. Είναι τοποθετημένη μέσα σε ένα κλειστό προστατευόμενο κόλπο που περιβάλλεται από ψιλούς απόκρημνους βράχους. Αποτελείται από ψιλή χρυσαφένια αμμουδιά και πεντακάθαρα τιρκουαζ νερά.

Το ότι δεν είχε τον κανονικό κόσμο του Αυγούστου μας βοήθησε στο να κάτσουμε εύκολα, να μην είμαστε ο ένας πάνω στον άλλο και να χαλαρώσουμε σε σχέση με τους 37 βαθμούς του μεσημεριού.

Φεύγοντας παίξαμε λίγο με ένα όμορφο παπαγάλο. Ότι θέλεις κάνει για ένα μεζέ. Στο αυτοκίνητο και πάλι και κατεύθυνση προς Mdina

Παρκάρουμε και φτάνουμε μπροστά στην κεντρική πύλη του Kings Landing (Game of Thrones, season 1, episode3), εεεε της Mdina ήθελα να πω….

Η παλιά πόλη της Μεδίνα (Mdina). Ή όπως αλλιώς την αποκαλούν, η Σιωπηλή Πόλη.

Η οχυρωμένη αυτή μεσαιωνική καστροπολιτεία, βρίσκεται στο κέντρο του νησιού και υπήρξε η παλιά πρωτεύουσα της Μάλτας. Χτισμένη πάνω σε λόφο και σε περίοπτη στρατηγική θέση, υπήρξε πόλος έλξης αμέτρητων κατακτητών.

Η Μεδίνα πέρασε από τα χέρια πολλών κατακτητών (Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Βυζαντινή Αυτοκρατορία, πειρατές, Άραβες κτλπ.). Ύστερα από την πολιορκία των Αράβων, η πόλη λεηλατήθηκε και όλοι οι κάτοικοι σφαγιάστηκαν. Το αποτέλεσμα; Η πόλη είχε πλέον ερημώσει και βυθίστηκε στη σιωπή.

Εκατό χρόνια μετά, Μουσουλμάνοι έμποροι έφτασαν στην πόλη και μαζί με τους σκλάβους τους την ξαναέχτισαν και της έδωσαν τη σημερινή της ονομασία. Mdina (Μεδίνα). Το 1429 η πόλη περνάει στα χέρια των πειρατών. Μια μέρα όμως, όλα βυθίστηκαν στο σκοτάδι. Πειρατές και μόνιμοι κάτοικοι, εκκένωσαν την πόλη και δεν ξαναγύρισαν ποτέ. Τι είναι αυτό που συνέβη και οδήγησε στην απότομη φυγή τους; Κανείς δεν ξέρει μέχρι και σήμερα. Και κάπως έτσι, η πόλη σιώπησε και πάλι. Όταν έπειτα οι Ιωαννίτες Ιππότες κατέκτησαν τη Μάλτα, η Αριστοκρατία του νησιού εγκαταστάθηκε στη Μεδίνα ξαναζωντανεύοντάς την.

Ημουν solo traveller στο χρονο???

Το 1798 η πόλη πέφτει στην κυριαρχία του Γαλλικού στρατεύματος του Ναπολέοντα. Συγκεκριμένα, λέγεται πως 65 στρατιώτες φρουρούσαν την καστροπολιτεία. Μια νύχτα όμως, οι Μαλτέζοι κάτοικοι εξεγέρθηκαν και σκότωσαν όλους τους φρουρούς. Το επόμενο πρωί, επικρατούσε εκκωφαντική σιωπή σε όλη την πόλη.

Τέλος, όταν η Βαλέττα έγινε η επίσημη πρωτεύουσα της Μάλτας, η Μεδίνα, άρχισε να ερημώνει. Πολλοί κάτοικοι έσπευσαν να μεταφερθούν στο νέο κέντρο του νησιού με αποτέλεσμα η μαγική καστροπολιτεία να σωπάσει.

Και κάπως έτσι, η Μεδίνα συνεχίζει να μένει σιωπηλή, μακριά από μποτιλιαρίσματα, κόρνες και τους ενοχλητικούς ήχους μιας σύγχρονης πόλης.

Το χάσιμο μέσα στα στενά είναι ο καλύτερος τρόπος για να γυρίσεις αυτήν την υπέροχη πόλη. Όταν πια θέλεις να ξυπνήσεις από το ταξίδι πίσω στο χρόνο ,μία στάση στον υπέροχο κήπο της Fontanella είναι απαραίτητη.

Μετά την απαραίτητη ξεκούραση, και στο δρόμο για το αυτοκίνητο κάνουμε μια στάση στον Ναό του Αγ. Παύλου. Ένας επιβλητικός καθεδρικός του 17ου αιώνα.

Εντυπωσιασμένοι από τις σημερινές εικόνες, γυρνάμε στη Sliema για ένα μπανακι, και μετά την απαραίτητη προετοιμασία, πάμε για βραδινή βόλτα στη Βαλέττα. Σε δέκα λεπτά με το αυτοκίνητο παρκάρουμε δωρεάν στο παρκινγκ έξω από την κεντρική πύλη της Βαλέττα και χανόμαστε σε μία δροσερή βόλτα σους Άνω κήπους Μπαράκα.

Φωτισμενοι όσο πρεπει, χαλαρώνουν τον επισκέπτη, και βγάζουν την κούραση και τη ζέστη της ημέρας από πάνω σου.

Θέλαμε και ένα ποτάκι όμως. Βολτάρουμε όλη τη νυχτερινή Βαλέττα και αφού το Gin Bar ήταν κλειστο, πηγαίνουμε στο The Black Sheep, ένα από τα καλύτερα cocktail και Gin Bar της Sliema.

101 Gin για επιλογή, και περίπου 30 τονικ. Industrial χώρος και η χαλάρωση με τον ανάλογο σχολιασμό της ημέρας αλλά και της επόμενης συνεχίστηκε.

Βαρκάδα αύριο…

Zorz59 · 4 Ιανουαρίου 2021