Εσθονία Λεττονία Λιθουανία Φινλανδία Καλοκαίρι με …δόσεις Βαλτικής

[Smaragda53]

Δροσιά κυρίως στο Ελσίνκι που σε κάποια φάση είχε 15-16 βαθμούς, όνειρο, στο Ταλλινν ιδροκόπησα με 22-23 να φανταστείς, ακόμα το θυμάμαι.

Θυμάμαι Στοκχόλμη, τέλη Ιουλίου, 17 βαθμοί κι έσταζε ο ιδρώτας!!!

 

[Smaragda53]

Για να πω την αλήθεια κι εγώ ψιλομπερδευτηκα κι ανετρεχα στον τιτλο της ιστορίας για να τα βάζω σε μια σειρα!

 

[Nikos1986]

Άλλο συνδυασμό χωρών, άλλη ήπειρο και ημισφαίριο περίμενα, από αλλού ήρθε...

Η Βαλτική αποτελεί περίεργο συνδυασμό για εμένα, θέλω πολύ τη Λιθουανία, κυρίως για το μπάσκετ της, αλλά χειμώνα τα αεροπορικά είναι στο Θεό (τα 400άρια που λέει η Sassenach)...

Πάντως, διαβάζοντας την ιστορία, και τα εκεί ονόματα δεν πάνε πίσω (για τη συζήτηση που έχει γίνει με τα Πολωνικά)

Περιμένω κι εγώ τη συνέχεια, ακόμη κι αν δεν έχει Κάουνας...

 

[psilos3]

Για να πω την αλήθεια κι εγώ ψιλομπερδευτηκα κι ανετρεχα στον τιτλο της ιστορίας για να τα βάζω σε μια σειρα!

Πήγα - ήρθα, ξαναπήγα και ξαναήρθα, απλά πράγματα.

Άλλο συνδυασμό χωρών, άλλη ήπειρο και ημισφαίριο περίμενα, από αλλού ήρθε...

Κάθε πράμα στον καιρό του, τα καλά αργουν λίγο ακόμα, είναι σε διαδικασία ετοιμασίας.

Η Βαλτική αποτελεί περίεργο συνδυασμό για εμένα, θέλω πολύ τη Λιθουανία, κυρίως για το μπάσκετ της, αλλά χειμώνα τα αεροπορικά είναι στο Θεό (τα 400άρια που λέει η Sassenach)...

Σίγουρα και χειμώνα θα έχει το ενδιαφέρον της, το πλεονέκτημα όμως με το καλοκαίρι είναι η πολύ μεγάλη διάρκεια ημέρας, κάθεσαι δύο και προλαβαίνεις να δεις πράγματα για τρεις που λέει ο λόγος.

Περιμένω κι εγώ τη συνέχεια, ακόμη κι αν δεν έχει Κάουνας...

Αυτό το κηνυγάω από το '22, για να δούμε πότε θα κάτσει!

 

[psilos3]

Διερεύνησης συνέχεια



Πόσο να κοιμηθεί κανείς; Δε μ’ έπαιρνε εξάλλου για πολύ, αν κι ευτυχώς η συγκυρία της εκδρομής σε βόρειο προορισμό κοντά στη θερινή ισημερία με ευνοούσε. Μ’ αυτές τις σκέψεις, ένα ψιλόβροχο σχεδόν δεδομένο για την περιοχή και τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι προχώρησα κατηφορίζοντας μετά τις οκτώ το απόγευμα:

Στην κεντρική πλατεία «Rotušės aikštė» εκτός των άλλων μπορεί να συναντήσει κάποιος αυτή τη βλακεία το λεγόμενο Portal, ένα σύστημα επικοινωνίας μέσω οθόνης και κάμερας με διάφορα άλλα μέρη του κόσμου που διαθέτουν κάτι αντίστοιχο, για να μαζεύονται χαζοχαρούμενοι τουρίστες και να χαιρετάνε ο ένας τον άλλο σα τους ηλίθιους:

Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι κανείς από τους ντόπιους δεν έδινε σημασία στις μικρές μπόρες που ξεσπούσαν ανά διαστήματα συνεχίζοντας απτόητοι ότι έκαναν, την ώρα που προχωρούσα στον ωραίο πεζόδρομο της «Pilies g» , βροχούλες διάρκειας όχι μεγαλύτερης του λεπτού:

Μπορεί να είχα μεν άλλο στόχο κατά νου, κατάλαβα όμως και πάλι ότι η πόλη είναι μικρή και οι αποστάσεις βολικές κι εύκολες όταν βρέθηκα απέναντι από τον καθεδρικό ναό της πόλης:

Ο ναός του 18ου αιώνα αποτελεί την καρδιά της καθολικής πνευματικής ζωής στη Λιθουανία και φυσικά τον κυριότερο ναό της χώρας και χρησιμοποιείται εκτός των άλλων για τις σημαντικές της τελετές:

Έτσι πέρασα εν τάχει την ομώνυμη πλατεία και τον κεντρικό που μέχρι ενός σημείου δεν επιτρέπεται η διέλευση οχημάτων, καταλήγοντας στον ποταμό «Neris» που βρέχει την πόλη, χωρίς να βρίσκω κάποιο παραπάνω ενδιαφέρον:

Αντ’ αυτού προτίμησα να επιστρέψω κεντρικότερα που ως Σάββατο βράδυ που ήταν θα έβρισκα σίγουρα περισσότερο κόσμο στα όμορφα στενάκια του ιστορικού κέντρου όπως αυτό της Vilniaus g.

Όντως, μια θέση στο μπαρ της πολυεπίπεδης και ιδιαίτερης «Gringo pub» ήταν ότι καλύτερο μπορούσε να μου τύχει, μαζί με την παγωμένη ΙΡΑ που διάλεξα βεβαίως:

Ένα ωραίο σούρουπο (γιατί σκοτάδι δε το λες) έδινε ακόμα πιο ωραία διάσταση σ’ αυτήν εδώ την πόλη, διαπίστωσα προχωρώντας και πάλι προς την αντίθετη κατεύθυνση μπροστά από την εκκλησία «Šv. Kotrynos» όπου στο αίθριο της λειτουργούσε κι ένα κατάστημα εστίασης:

Αυτό είναι το βραδινό καλοκαιρινό Βίλνιους, με τον καιρό παρά τα τερτίπια του να κάνει το χατίρι σε όσους επέλεξαν να καθίσουν στους εξωτερικούς χώρους των μαγαζιών παρά την αστάθεια του:

Ίσα όμως που πρόλαβα να φτάσω στο ξενοδοχείο για να αλλάξω και να ξεφορτωθώ σακίδιο και μηχανή προκειμένου να βγω για συνέχεια, με τη βροχή να δυναμώνει και πάλι, αυτή τη φορά πιο ορμητική κι έντονη. Ευτυχώς με βοήθησε η τύχη και η θεία πρόνοια να πέσω σε μια στοά με μερικές παμπ που μπορείτε να βρείτε ως «Etmonų Špunka» όπου αναγκάστηκα να μείνω ως αργά πίνοντας μπυρίτσες.
Λόγω των καιρικών φαινομένων, μη φανταστείτε…

Δεν είχα όμως πει την τελευταία μου λέξη, ψάχνοντας το κλικ που θα απογείωνε την έτσι κι αλλιώς όμορφη και μουσκεμένη βραδιά. Θέλοντας λοιπόν να το βρω κατέβηκα με τη σχετική προσοχή προς το δημαρχείο, με την όλη περιοχή να μου κάνει εξίσου όμορφη και σε συνθήκες πλέον σκότους:

Στ’ αριστερά της πλατείας βρισκόταν το στολίδι με το ευφυέστατο και προκλητικό για μένα όνομα «who hit John» ,ένα μακρόστενο σκοτεινό στενό πολύ μικρό μπαρ με αρκετό κόσμο που κρατούσε ως πολύ αργά, έπαιζε μουσικάρες και σέρβιρε πολύ ωραία πράγματα:

Ε, ήταν δυνατόν να μου ξεφύγει εμένα το μπαρ του συνονόματου;

Υπέροχο βράδυ!